Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

181쪽

nempe audito, quemadmodum in hapsodorum conon lecto carauno. Unde in transitu discas caute versandum esse in delendis apud Theognidem versibus alienis id quod alio etiam exemplo pale hi auhuius Eleg. v. 15. Epiphonema hapsodi eundem vectat Versum II et seq. unde luculenter apparet, quod dixi principio, integram hanc esse elegiam. Sed rhetoricum quiddain Sapit clausula ista, aptiorque videtur ad restinguendum a d em animi, quam ad incendendum. Divinitus semen fuerat a Tyrtaeo finituni, quem emendasse scilicet Sibi Visus est interpolator Quum tamen iudicium do hoc disticho unice ad sensum redeat, de quo disputam rubricum est, satius putavi, in hoc quidem postremo disticho uncos misitiei Tyrtaei et rhapsodi versus, qui

mOX conglutinavit, sua quaedam inculcare coactu CSt.

Inseruit igitur haec V. D. eqq. γηρασκων ν ἀστοισι μεταγω- ουδ τις αυτον βλαπτειν D αίδους υτ mn ἐθέλει ubi I OSPruna non ost doniemorabili usu genitivi disserere. Ceterum binos in his versus initari, Per errorem Venisso in Theognicia, ausi seq. superiorum editionun , monuisse sat est unde, et quoiam errore, qua aut alii indieandum Brunchio 1uisset, qui tacite Versus omisit. Haec soripseram, antequam copia mihi facta exat editionis Beriori, viri celeberrimi, quem esse suis dicibus nimis hic obsecutum, in rei mandis autem Versibus alienis . ut ubique, sic etiam hoc loco NIOdum ea cesisse non minus, quam Munckium saepe in omi

tendis, facile est intellectu, siquidem ille hoc modo lacum constituit, V. 935 seqq.

182쪽

χώρ/;ς δεπινσιμ τοι τε παλαιοτεροι. προσπιδεν - τοισι - H- - ουδει τις avo, βλαπτει, οὐτ' αιδους - δἰκνης inari, Nam primum, quod in cod. Mut Vocta εικουσιν.χ-na de lectione κάλλος enim nosti uni non est Brunckii firminaxo iudicium transposita leguntur ita: ο ιορ ιλειπουσιν, quodque inde corrupta exstat in cod Vat. lectio ad ροις εμισιν, hanc librarii esse iratocuouem, o relictum in posteriore hoc codice οῖ declarat, mittatum in τοι X. altero illo ab editore modo assum soris argumCntum

Pr aecipuum, quod duci potest pro vulgato ordines loco ortaei. a bos enim apumi Theoguidem seriam . Tyrtaei seu potius hapsodi illius versuum par iam Ain hac autem servata fuisse, quantum fieri posset, ipsa illius verba, omentaricum est. Sin quis in Tyrtaeo sacram credat transpositionem ab eo, qui primus ibi scripserit ἐκ χώρης, chγηρ, et hinc etiam in Theogni- dea translatam, haec ratio probabilitate carebit propterea, quod 'ε non comparet apud Theoguidem Deindo. quod attinet ad accessionem distichi: γηρω -- .m,in σι est hoc distichum ne ipse quidem novissimus editor videtur adiectum credidisse ab ipso Theognido Collectis his omnibus ossicitur, Tyrtaei esse hos

grum aliquod sortitudinis commium ossiciunt Tyrtaeo sane dignissimum omnibusque numeris absolutum, sese lasse etiam 43 et 44, hos autem rhapsodi deberi 5 IO. et Versum quidem me Io. Posteriori rhapsodo 39-2ο. cclin exsus eiusdcui sunt aut textii alicuius 55. 34. et quae sequuntur a dimidio inde versu έ1, subiuncto illo ab interpolatore priori hemisticho vexam O, Squo

183쪽

am. PROOEMIUM

ad WA aut G hos de inuo versus homini, qui Tyx-taeum voluit cum risipsodo conciliare M. usque ad priorem Partem versus si I. Breviora Tyrtaei fragmenta vulgo para magis et diffusa, quam consilio disposita atque digesta. Quam

si tollere volumus perturbationem, ante omnia cons derandum est, duplex fuisse genus elegiarum Tyrtaei, bellicum et civile qua de re ino dicam uberius m-ibres igitur illa sesquia quum fuerint bellicae, his consentaneum est subiung minores eiusdem deneris. Sunt autem praeter hinos singulos versus tria tantum huius generis fragmenta minora, eaque unius eiusdemque elegiae, unius igitur lacerii agmenti instar habe da. Quorum primum, quod Vulgo quartum est omniura . exstat apud Strabonem I p. 279. 428. , et disiunctim apud Pausaniam IV. P. Sis et 512. secundum et tertium, vulgo sextum cconiunxit enim utrum . que iam Brunclaus), ibidem p. 313. Haec igitur omnia in II Ostra recensione iunctim Posita sunt tertio Ioco huncta modum ets λεμως, αἰεὶ ταλα--- μον ἔχοντες αἰχμηταὶ πατέρων ἡμετέ- - ρογώ τε ονο ριπάλοις χθεσι τειρόμενοι,

184쪽

iecerant animio Lacedaemonii, mari adveniret Tyrtaeus, adversam belli fortunam eo usque experti,ntillam ut spem victoriae sibi relictam putarent. Verum Tyrtaeus hoc carmine in memoriam iis revocavit maiores, de eadem i essenia sex integros undevigili ii annos frustra certantes, sed impigros, tandemquo anno vicesimo victoriam reportantes tanquam P mium patientiae suae. Quippe hanc esse sententiam priorum versuum, perspicuum est, imprimis e verbis αἰει ταλασιη soνα θυ3ιόν χοντες, quae verba quis dubitet quin addita sint ad similem perseverantiam etiam praesente in bello militibus commendandam In binisi sterioribus frustulis subiicit poeta, quam acerba hostium

castigatione iisdem compensatae tot annorum aerumnao

sint, spem deinceps Lacedaemoniis iniecturus sumendi ab hoste similem ultionem, fortasse etiam demonstraturus, quam turpe sit,ines ab iis, quos aiores red gerint in servitutem. Certe non video, quonam alio consilio Tyrtaeus potuerit miseram illam esseniorum conditionem describere. Utcunque sit, hoc saltem ape tum est, nulla continuae mariationis fragmenta esse Iiabenda, eamque ad bellicum carmen pertinuisse. Ρoterant quidem commemorarimessenii a maioribus domiti et subacti, adeoque x vera commemor mlux etiam in civili elegia, sed obiter, et ita, ut ad auctore in lieopompum regem fictoriari eferretur, nempe ad obedientiam legi conciliandam, qua coercita plebs

erat ab illo rege eiusque collega imperii Polydoro quod quid sit, paullo post clarius apparebi Non audiendus

igitur, qui Versus, de quihur nunc Sermo est, trRSit ad Eunomiam. Restat pentameter et hexameter, nil era Plutarcho de Stoic Repum. p. o36. E. alter a Gale no de Hippocrati et Hat Placitis, opp. T. V. p. 133.

ed. Cllarier memoricte prodituS, vulgo positi loco decimo et undecimo, nobis quaxis et quinto '

185쪽

Nunc vero tempus est indicare, do Eunomia, saepius nobis iam memorata, quid sit statuendum. Qua in quaestione silentio sere iraetermittam varios des liac poesi errores, quos si cui opera pretitam videlia cognoscere, arterium consulat ad Fabric Bihi. r. T. LP addito, si placebit, scriptoribus ibi laudatis Μ--ue in Sparta si Liai LII. p. 69 et 235 Fuit --iem uno a civilium Tyrtaei omnium elegorum sic 11icta collectio quaedam, ut unam poesin ilicerent mi-

versi Eos intelligo, quibu tua bas Poeta composuit, a Lacedaemoniis motas partim durant adhuc partimo secto bello id quod seisisse Tyrtaeum notum est e

eas indo oriri dicit, quod in bellis intime alii egestato proniantur, alii divitiis abundent, et ita pergit συνεδη

ssu bellum Messentacurn , hoc est helli ad sanem vergente et post wntinuo) δηλον καὶ τουτο hoc est του-- -; cons Scha in Ind. ad Couus Poet. G. Sophocli adiunctus, καε εκεν ς 2 ρταίου ora σεως τῆς καλου- μενης u νομέας θλιβοιμενοι γάρ τινες διά τον in λειρον νηξωυν ἀνάδαστον misi mi χώραν. Qui locus ad Pacificum T laeum, prae bestico sero, glectum, viris eruditis in memoriam revocandum occasionem dedit Schlossero Annot ad verrionem Germanicam libri Aristotelici T. II p. 95. quem alii postea sunt secuti. Iam vero Ευ-nomiam πο-σιν Vocat Aristoteles, neque aliter Strabo

186쪽

non poema, sed Poematum continua series, volumen poematum, quae unum aliquod corpus es uni, velitii

Quod quum discere viri docti potueriII vel ex Thesa ris Stephani et Gonexi, tum etiam Aphthonio et asemne, quoruin de hoc usu linuendi observationes ibi allatae reperiuntur, accedunt mesus Victorinus ML Grammat L p. 25OO et Diomed 's-Ρ. 469. quae loca COITupti SSI-ma emendet, cui tanti videbitur. Ac ne quis vanam hanc esse credat grammaticorum distinctionem, quas Gesneri mens fuisse videtur, potest quidem quodvis opus poeticum in genere pomis dici potest etiam, quidquid poeta aliquis secit poeniaturni salvisius POESis cari certum quoddam poema poesis appellari millime potest. Ubicunque igitur de certa quadam poesi sermo est, intestigendum corpus poematum. Lonagrammaticorum ita loquentium infinitum est recensore. Unum de

que hanc vexam esse et antiquissimam rationem I quendi, vel ipsa declarant homina 'nu. t 'Oδυσπιέα,

ubi supplendum esse totaiσις, nemo ignorat quanquam grammaticos interdum immemores huius sui3plementi

fuisse, vel ipsum illud Eustathii ostendit. Quam late patuerit Eunomiae algumentum, et haec significat inscriptio carminis, et alia, cuius notitiam Suidae debe

Nempe ab inarchia Tyrtaeus reduxit Lacedaemonios ad legum obedientiam et ad iustum reipublicae flatum.

Et ipse quidem Tyrtaeus hoc ita secit, ut postea Solon, canendis singulis et is coniunctio iacta, quum litteris

mandarentur carmina, circa isistratidni ri tempora ἔquomodo, Vix licuerit divinare, quum Prorsus suerit

singularis ista collectio civilium elagorem Quo malox

187쪽

est Eunomiae iactaua, utpote nulla nobis simili poesi

Iam si quaeris, quae tandem fragmenta pertineant ad Eunomiarn, nullum est, quod testis cuiusdam fido ad lianc reseratur, praeter unicum illud distichum o Strabone iam ante allatum, nostra in editione sextum, vulgo 3 et 4. Nec sane Strabonis testimouio si destituti essemus, huic disticho locum suum per coniecturam RS8iguare liceret quum, quos comIte in Laconicam secum Tyrtaeus attulerat, eorum illo in distiacho fiat mentio, hac vero fieri variis modis potuerit in quovis etiam bellico carmine. Enimvero alaid est Eunomiae fragmentum, in quo facile caremus simili testimonio, septimum et octavum

In superioribus, septimum in nostra receI Sione, ex

Votum priore ex parte a Pausania IV, 6 p. 94. nisi quod initio accessit Polydori nomen, in sine integer versus, quem e Sesini Platon ad Alesbiad L P. 122. e. hic esse addendum, vidit But annus, vir celeberrimus, in texti edita Platonis Dialaso1um iuster pag. a 51. ita: Baeo enim quin sierint pars Eunomiaxe, dubitare non ruri argumentum, siquidem non poterant Polydorus Rc TlIUOPOmpus, veteres Lacedaemoniorum reges, tali modo a Tyrtaeo commemorari, nisi ut meritis eorum excitarentur esses ad inε moriam eorum sancte evi' dam, iisque obedientiam praestandam etiam mortuis. Res perespicua ex Plutari hi Lycurgo cap. 6 alioque, quod ibi exstat, nostri poetae fragmento de iisdem regibus:

188쪽

ριπισείας τε θεου καὶ τελέ- ἐπειι οισι μελει Σπαρτας μερυεσσα πολου,

προσβλας τε γεροντας ἐπει-- 3ημότας νυμ, ευθείαις - - ἀ- παμειβομένους. quodamnus dubito ad eandem trahere elegia m. Nam quum in rheu constitutum a Lycurgo esset, congregata populi concione nemini, nisi regibus et senatoribus, licere rogationem serre, plebi vero iudicandi ta tum de illorum rogationibus potestatem concedi, quumque postea plerique addendo ac detrahendo rogationes dolorquerent eo, quo ipsis placeret reges illi tales --

plonaeritum inseruerunt rhetrae si populus rogationem elegerit a Dietate auctoris deflexam , eam a senatohibus

regibusque non confirmari, sed concionem dissolvi idque se ex responso secisse Pollinis, persuaserunt ei tati. Iam ubi seditio erat circa finem alio ius belli exorta, quam compoIIeIe per Carmina sua Tyrtaeus sustinuit, O Isentaneum est, iuncti etiam egisse, ut sal

berrimam Thetiam, tam sapienter ab illis regibus eme datam, in usum initimum revocaret. Quem in Memprimum commonefecit Lacedaemonios, quantum debe-xent olydoro et Theopompo, deinde obsoletae legis meri Orim renovavit. Oterat etiam aliter ordinem iii-stituere sed mentio regum in priore fragmento eiusmodi est, ut ibi primum eos commemoratos fuisse appareat. Qua quum ita sint, videor mihi posterim fragmentum Non iniuria tanquam partem subiunxisse priori, insesetis, quibus lacuna significaretur, asteriscis. Ceterum altera haec Parii fragmenti iam ante nos fuerat ad Eunomiam relata.

Versus ab Aristide Oratia Platon pro Rheti T. III p. 55. ed. Steph. allatus o poeta nescio quo Laconico, quem vocat τον τῶν πιπιμένων ἐπαινώην τε καὶ σιλφουλον,

189쪽

tantum abest, ut iure ab Hartesio reseratur ad Euno. miam, ut ne Tyhtae quidem sit thibuerulius, qui qui dem nec nominatur ab Aristide nec tali inodo significari potuit. 'Pri, multa istidea, ο τῶν παρθένιον δε ιμμα λά- - , λα- λεγε si ' in Dd οἷς πιακοι mi Commplum, ut erat, apposui vel urii, ita quidem re

sinuendum: multa loqui, nomen seu laus est Ar etc. Ad finem relegavimus paroemiae , ex φιβατηριοις

prolatos a Dione Chiγsostomos LII. de Regno p. 92. . musta et Taetra Chil. a, quo de genere dicturi in Callini Appendice.

190쪽

V. I. runckius cum aliis ita distinxerat: θαρσει τ' etc.

Comina posciari Schaeserus revocavit Melet criti p. 6 inultisque eiusdem structurae exemplis allatis. Et haeo est observatio illa, qua usus Mersebius oceasionem ampuit ad carmina nostra auetori suo abiudieanda. Sed post ox eadem est ponenda dis tinctio Jungendum enim: αλλα - - et perindo in rinquis iocis ut construetio sit eiusdem seueris, atque Homericum illud Od κ, 74 seqq.

Nam ita iniexpungendum, ut appareat, hi quoquo caussalem sententiam non sistipliciter esse praemissam, sed quasi ἐν παρεν- θέσει os Iram quae a IIo Elim Iatiu patet in ulvaque lingua. Recte et nostrum et similia loca aecepit De Matthia Μise Philol. II, a P. S. eq. et Gramnat in P. si qui ι-- Mn a 'DipstiZed by Corale