Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

191쪽

renthesis, quam commin, ponere Naaluit, recedens hae quidem iii te a Valtheria i , quem laudat ad Herodoti p. 635 97. Est

autem verissimum, quod ad priorem Homeri locum in Ieetionibus suismein riclitum monere INemini, a Iticulam γαρ in talibus intensivax parite atque caus alem e se, ut no IIum, a tuum,4 qne ordinem, quo caussa Prius ommemoratur, quam res ipsa.

e. Mutiloquentis esse repetendam cui observationi nova plosa vir praestoniissimiis in propria vi istius partae in adium eicquae referre tanto minus tuo est nec se, quam nuper tenebrio a Mela qui sies inatis involarit in eius diuinis, propediem foritasse hae quoque Homerica compilatum s. mlud ad no, in etiam vinum pertinere, nemo non videt. Ceterum IL Mephantia et antiquiores alii ανἰ πον exhibent, ex ina e sumtum si

baei. V. 6. Stephanus aliique e pro εἴς nescio unde. Idem tamas havd set an in Parisino Stobaei codico invenerit BTunchius. Reposuit enim in Gnomicis, quum scripsisset in Analectis. Ve-xum aut vehementer fallor, aut εις ubique apud epicos quidem et

elegiacos scribendum est, ubi longa A, ubi brevis vllis V. 3. Ante rotium vulgo vitiose legebatis:

siquo vocabulo αυγαῖσιν substituit ouis aliγαῖς, ex ingenio Quao inutatio quum iusto maior recte videretur Brunckio, ecepit cox- Metionem viri docti inmisci observari T. I. M a. p. Is 3 soαπα-ν, metro, ut Thierachius ostendit, pugnante. Et Thieosinius quidem in sotiana emenditione, qua . nihil certius -- Aiax, aequiessendum putavit. Atqui inclitus in scripto Se baeo reperit ἐπ' αἰγDiariori. Cuius seriptura vestigiis inhaesens, Duiuim hae rition Hermannus lacum sanavit:

192쪽

tentas, quoniam illa parum Hariosa mora est, qua quis domi sti a Morbo vel senio exstinguitur. suam in rem Nortune attulit

Cassii iani fragmenti Versum 14 seqq. πολλάκι δη7ότητα φινων καὶ δουπον κοντων

a ne eodem reseratur dubiae auctoritatis vocabulum σωπος. Neque vero fortuita est coniunctio amo mortis aequeis illa Leitur viro sorti in pupui a solis radiis illustrari quasi atqn ciuis eurida reddi, quum contra, i domi vita excesseras, illi trigmodi mors obscura, id est ignobilis eciam atrior sit, id est atrocior.

v. s. vulgo legitur r

nisi quod Brutichius in secunda re risione ex prone Stobari iam revocav1 Homericum πολυδακρυτου , quod etiam Stephanua, Herielius et mni tonus receperant. Hariorum vero, in Antho logia sua poetica retinentem istud anto magatum πο δακρυοπι

nihil moramur, Sed Doe serius mioris menti illux t -- tamque peruerit aenuentiam, mina omn- , quotquot viderim, editiones oumpa vis, Maμα quia enim ' caiisa vim afferenda, non omnino cuius ter sit pugnandum, sed mire sponenda vix gloriosaque mors diligenda. Haec vero non potest auce quod mox exspecianda ait iis, qui acriterino tem inmidant, mque igitui amo vitae in pugna queat eum via tuto conciliari M.

quo huc spectat' σιγη πολυδακροτος , et exsus Pisasimus et ,

193쪽

ngi uide recipiendam esse hanc rectionem, vidit etiam raeter Hemitim vir doctus in Bibliotheca vel in litteriorum et artium. Partac. I P. 77 sqq. ' V a1. Maio tuis est, quod e modicem animus restituis,.ρο ινεποντων, quam quod antea serebatur, μετὰ νεογόψ-αE, autem et os τινος, α Portibus ineuisis, ut alibi, ita irin Heaeodotum I, 52. ubi eodem modo dicitur γενυαενοι προ σε o:

quo de usu uun Plures disputaria iit , aliau etiani piissilii ad hune vers Im clito e Gregorii O . p. 1Ο4 seqq. d. Sesiaefer. Firmatur προς Iections rastra, quae est i t margine; nam saeps eonfusas inter fle ParticulRS προς et Nasut Post alios notat Schii

ferres ad Dionys. Halle de Compos Verb. p. 16 Erunt, quibi'sostrema haec lectio genuina videatur, quia praepositio reiseriti. terdum iungatu genitivo, tibi dativiam exspectes, oeento Abrs

,ehi ad Cattimi Gazophylan p. 85. et Sebaefero ad eundem Lauinarioti ii librum p. xis , iter iniquo ad Soph. Antis. 11 3. ii . sed ari dici pote γενέ- τα -- , neque adeo aere tantia satis convenit, quamstoquidem fugienti s et persequeminina interivemit milites, non tantuin asinierauit id quod benε-Hilexit', qui scrip it --, et repertum suo in odio risi cininaurono posuis Heser i rem meidisse am nimium est. V. 13. munesau in novissis recensione οι ἔτι disiunetim: sed si se τι adversatur ii notum fodi vel ex Luman Bal exieriti erudita iliadis Wolsanae.

194쪽

α να Ingenios Reulaus ponendum putu νε- - ώ--, ob antecedens τοῦ modo docuisset omiuno usit tum suisse, praesertim Tyriaei temporibus Faeuius ἐσιδεῖν semi posset, quamvis correctum quibusdam in locis Homeries, Hermanno ad Hom. Hymn. in Apost a55, adeoque saltem in Yyxtaeo, ubi vix licet de digamma Aeolido cogitare, legitimum

videretur. Sed hoc quidem nimium quantum Tecedit a lection

distinxeris post vit αλιιo7s, ut has sit constructior ἐστὶν - φθαλμοῖν, - α ἰδεῖν --ον ον --. Melius est evini an talibus elativum pronomeri alio casu assumere, quam cum assumtione mutatam talem in modum constructionem putarer, ἐστὶ, αἰοχρα φθαλ-la,. καὶ νεπισπον δειν αντα vine qui dem assumtio non .ussiet ad explicandum similem usum noniuriativi. Ambigua res visa But anno Grammati sci. 579. sextae edit quum antea alteram sententiam, quam nostram secimus, Pamposuisset Rulinventus ad Hom.' Hymn. in Cur. Hi, alteramve linus, qui in eadem nuper etiam perstitit ad viger. p. Ionseq. d. nov.E templa tamen unius verbi sinit in utroque oratio. vis membro aut positi in hae synta es, aut, quod eodem redit, intelligendi, ut disclaeo ἐοτιν, fateor me adhuc desiderare. V. i. hie sinius restituendum uti vi νέου δέ τε κα-τ'μμικεν, sicut Homerus Iliad. r. a. φθαι quod idem iam ante eum reponi sueto vix doetus in BAL exm unis . Vol. II. feci. I. p. 49. ea neute tamen huius correctionis idoneam attulit rationem. Nam primum sola Ilom vici versus omparatio nihil eon probat Deoide quod hie

festius addidit, soloecam ess subitam numeli mutatio iem omisa τίς, et salsum est sic iiive se dis iram, docente II. Inarino, δις que lino pertinet, ut statim arpaluvii.

195쪽

quod forta se ferri posset, quaterius τὶς deest, si versus eommata intellecto cnpulanda esset cum antecedet ite quanquam vel sio

vicorum aut elegiacorum exempla desiderares sed Briine i nam distinctionem, quam nos secuti hune versiun στι si disium inius ab antecedente, non solum conliinctio sententiarum,

inruin etiam particula αρα quirit, qua quidem in haesistero punctione in quaquam est otiosa, sed Maleis explicanda, ut in Moin Hymn. in m. V 53 ubi cons Hermamina Neos eor, no quem exempl. . Hem imbuato Mi Luesari movi. p. q. Et surdito in Hormo Ruiom. a. 8ia seel. I p. 6o. antiquo allata adducant, ut pronomen is ubivis omitti posse sibi

persuadeat. Immannus exto' - sensurus fuisset pronomen omissum, nisi nostrum eoum iungi voluisset cum antecedento hexametro In quo quum nasentis nequeam vix summo, neo Possum Probare conectionem eius

quantumvis unam viri cumine, Praetere quo a an in avetoritate commendatam, eodem modo iam aut Horio Minvia eo gentis in Dimidi Euripi aD. ulto minus tamet prata bila Thiri,inianum istud:

Iunetum cum illa hexametri laecedentis corruptione νέω δε ea παν ἐπεοικεν. Quibus adm13si nostr in versii go assumendum esset Tepugnante sentencia Adde quod articulus τῆς ut

Hermannus iam animadvertit ne in prosa quidem oratione, ne duin in poeta, toler ari posset. Nam in illatimne na, a, ..id eniendandum: arcteque versum tum antecedeIicibus iungendum puto. Ut tamen in aliis sciri possit articula sic positus, saltem a Tyrtae abhodiret, qui articulo utitur more plane omerico, siquiden discesse vis ab huius fragmenti versu an ubi usque adhuc legebatur, ς δ αυτου προλιστόνr πολιν. Quid multa Verru, de quo numagunx. sqribendum lanissima mutatione: DigitiZed by oml

196쪽

v. o. Libri με. - - - τοῖσιν, quod onusino intelliginnuit Maligo ρασιν ἐν 1τοῖσιν, nihilo melius. Propius vis doetus in Biblusemicvnim M. X r. p. 49. eui reponenduin vital - α εο--άγητος sed acii rem tetigit Reisiatis, hoe quidem in loco non san e infelicissimus eo

lectator, seribendo: inistritio una eum reliquis editoribus litteram . paramo vomisit in fino versus, a nobis ubique additam e norma uermanni, quem vidi de Emend. Ra. r. ω P. -- praefati ad Orph. r. V. A. De intuli eos hvuc verso omisso vide prooemium P. M. M. Vulgo προμιχοιμι, quam adesion in cavo desei , das ex uo, quod Homerus, ut lino utar i modo diei μἰ, modo

ἐπὶ - ροι- Nam illud est in ranu , Me ad amuam: exterio. rem, ut notum. Similiter apud Dionysium Halio. Atilita Rom. IV, 6 extr. ι ἐφεστ υτε vola προμαχοι ii VOCalitur, quorum statio es non tuter, sed prope principes Neo vereor, ne quis

197쪽

- et similis, do quibus exporidi selineseris in Glassam iam p. 57. Nam primum, quod vini de praepositione . 1 -et: eomtinuo tramilerii adiri. . D inde ne illud qui in ubiquo fio w-patur. Quaroniaeo mihi non iniuria dedisse: praesertim quum haec verba manifesto respondeam ii, quo Pro 'me Milo dem in recensione intecediintrV. 7. Hunc ei sum, si vitiatum: τὴν ἡ - του πραι -- - κα πιο α ἀγροις, sino inlaetitin eritici reliquerunt, xcepto Herm no quem

198쪽

rum It isticum, κειμῆλια errara, a testor, in utro claro eo plumi esse: χθρος ιδ γἀ τοῖσι u. . a. unum liuo add., mistra pronunciari a Thieraclito, copulationem prom,ininum τοῖσι - oos ab epicorum et elegiacorum moete prorsus bE' 're. Conserat mihi igitur Hom. Iliad. α, 272.

τον ἡ Ἀλαεε ro θραπος, ο M a Ninet quae sunt horiam similia permulta.

V. 34. Vitigata hodio lectio est risiaci sed haee Notia dε- hietira, a minus saltem Prodidisset κρισίαν suam, si riti ἰπscripsisset Antiqui Te ad utrum omnes aut ἀθε ιιι , quae caligeri est scriptura, aut, quod litae depravatum, θυιιι et ατε- μια neque una auctoritate firmatur Hlotetiana mutatio, eiecta iam dudum idoneis Tationibus a viro emi dito in Bibl. Geim univ.

Vol. XII. p. 47. seq. sed nihilo ni inus adscita in lici oues post xiores, a Brunckio inde, qui silentio suo Heyniurii et Thierachium induxit, ut Notetianum istud τιμία codicum lectionem putarent, iamqne corrigerent, alter Indis Moetting. Von. II. ατ .

- ruun, quum potius ovocati tui' ut ille sedi auonymus, scalis initum Urim et Ni muri despe mi aium non inodo cadix in mendicantem, de quo exmo optii que ivngitur cum eiusdem miseri , hed magia Miam Murentiis, visit. quam ignomulia, quippe quae suexit temet iam commmio at his V. 35. In hoc versu osse eram ego iam ante Thieraclitum.

Myllain quidem, quam fieri potuit, optime refutavit IIermannus. eam suspicionem auxit curiissiniame inrielii observatio, quani ille per colloquiurn Prodidit alia occasione, A ni stiriniri neque apud Homerum neque apud Hesiodum operara. InsuPer mala me habuit δει δετο v. 57.

199쪽

quod quidem ei is xii Udo aegro adiutae i. quar. 44eox

ci miri quidam olim separatini Ma m mile, quum sit simpli ter nulla, nullisne vero ne in quidem. Scripturam N- , Mox inlia in quis istam editioniblis non sola commernorare et sed vida est hanes sentantis filotau a 'ratio. v. o. elanthon ML ro, nequo aliter duobus abhino πετεibiis μὴ δι-ummiax; -e mitio quum multis placuit, tum etiam series o Append. ad Boiii Episti crit p. 29. seq. sed vidis Humannum observat ad Budolidos ante sopboctem sinaeseri

200쪽

τρεσσcχι rorat Ἀνδρων na απόλοaλ αρετη. O δ' Εὐβοιαν ιχον, μνεα πνεωντες Σεβαντες, et talibus. Attamen Iaudandus ille eo nomine, quod sensit dis- ficultatam. neglectam a Teliqtias Haud eql idem sit ignarus. activum non Taro poni, ubi exspectes medium Achoo, ne quiseriet, non fit nisi in certis quibusd- verbis, παυειν, καλυπτεν.

et aliis, ut ἀρειν, de quo vid Lobeatum ad Sophoclis iam misis eo temorarum, tum plura, tum , . Eurip. pira g. Aul. v. 598. et Musae v aQ. θαρσος Mέρειν, quod est vixit Quintum libri u 347. nimis ἀεί M. Undo erunt, qui nostro in versu vulgatam tueri velint, non illi quidem sino aliqua speeta: sed nusquari tamen aetivum operies in soranuli, - λομο, ποιῶσθαι et similibus, o M alio. ποιεῖσθαι et sic porro, non magis, quam in semina iocutione μιῶν--αι apud Homeriam, ut a-- p. iis Iliad. ., 24 seq.

αγριον ἐν στήθιο--το πιγαλ μορ-λυών, et alibi. Quam mitionem loquendi, praeclaramque Valalienarii,

quae huc spectat, disputationem, ad Herodot. III p. 2o6 quum cognitam habuerint interpretes, hoc magis misum, neminem praetor Reishium de eorruptione vel cootasse. Nobis dubium non videtur, quin versus a Tyrtae sit ita profectus:

MM iam, ποιε- - αλπιμον is φρεσὶ θιμον, .at aurem uomiptio ex atavo Movinos a versu proximo. In qua emendation mihi eum Helvi aestio umvenire, laetus erenova. a. enim Gnaein sibi notio an margin exempli sui. V. 44. Brunckius in Gnomicis εις pro ἐς e scripto, ni tibior, Stobaeo Recte, si vera sunt, quae dixi ad min.

V. T. Stephanus et alii o ιδ' ις δ αν. At ter te scribeIadunt erat οὐδ εχ αν, aut etiam ιλλι αν. Et illud quidem vix dubitassem recipere, quo tolleretu ingratum συνδετον , et Tesponderet sibi κις-εκαστα, nisi prior lectio in hac quidem in Volatori ,-xentiola praeferenda videretur. Dis ire oste