장음표시 사용
11쪽
Proponitur argumemum Marinaris ex Academimi
pag.6 I. Cai mi cerrum,nil esse probabile; se probabiti catholicoram tofo caelo disserre a probabili Academicorum . an. 72. log.6 . Tres insuper annotationes circa Academismum. an.8o. pag. TI. Remosetur scrupulus marinari' quoad assensum opinaniis. an.8 3.
ponitur necesilain sca libertatis opinandi pro licias u
12쪽
An , o quatenus sussciat libertas opinanaei pro mutuito vin
herior confirmatio , ct expositio assertae libertatis vinandi ab aepeccato. an. I 3 8 pag. Ibψ Expenditar tesimonium Diui Thoma de usu licito opinionum .
DE argumentis ex periculo operaηrisub violane. pag. IT7. Postremum argumentum ex periculo tron Grediendi legem propositum , ct solutum a Diuo Antonino . ura. Is gag I77.
Disiditur , Odi exponitur certitudo moralis I is qualis ea sis apud Caietanum , dr Sylvestrum. an. a o lag. 223. Institurtur accurata eoma iis periculi inter opi tonet frictas, o
15쪽
ὼ nisprobabilis P.Martini de Esparo nostrae Societatis Sacerdotis aliquot eiusdem Societatis Neta, recognoserint,
Imprimatur FH. Hucynthus labellus Sae. Pal. Apost. Mas.
16쪽
De Usu licito opinionis probabilis .
ECIMUS hic annus est, ex quo primum edidi seorsim hic Romae librum de actibus huma
nis , qui deinde est liber tertius in cursu meo Theologico recuso Lugduni anno proximet elapso millesimo sexcentesimo sexagesimo sexto . In eo libro quaestione vigesima tertia , egi ex professo de usu licito opinionis proba bilis , atque praemissa communi, ac legitima Opinionis, ac probabilitatis expositione, ne non distinctione opinionis speculatilia: a prataica 3 statui, ac per suadere conatus sunt licitum esse vium opinionis cuiusuis practicae vere probabilis in qua uis materia.Satisfeci,quantum potuι
argumentis in Contrarium, quae tum circumferebantur,quaeque mihi occurrere potuere. Emerserunt autem postea argumenta quaeuarn alia magno cum strepitu, & cum vi exigua , quibus iris prima illa editione Romana propterea respondere non potui , quia in mentem mihi non venerant, nec certe crant Vnquam ventura, nisi illa legissem ab alijs in publicam lucem euulgata, ut permutatis longis in paruum voluminibus,atque sententia in argumenia dicere mihi liceat cum Augustino lib.3.de pecc. mer. C. I. uam fateor, in illis tam longis voluminibus meis non refelli, quia in men rem mihi omnino non venerat, quemquam posse talia cogitare, vel dicere. Quamquam autem ante praememoratam editionem Lugdunensem prodiissent iam in publicum pleraque eiusmodi argumenta, Praetermittenda tamen tunc illa putaui. Quia videlicet credideram, uti sub finem praedictae meae quaestionis in cadem editioneis Lugdunensi inlinuaui,fore, ut sponte sua luarcescerent, ac in te Iirent, nec eorum auctores vllos eatenus assectas inuenturos esse, Λ ac
17쪽
Proemium. ac proinde impugnationem illorum plus habituram garrulae
contentionis, quam verae necessitati , aut charitatiuae utilitatis. Sed postea animaduerti serpere illa ex alijs in alios iam non admodum paucos, atque latius in dies propagari cum iactura veritatis, quantum quidem assequi concessum mihi est, aut concc sum esse videtur, haud quaquana leui, Sc cum magno perturbandi proximos, eosdemque in angustias non necessarias nocenter coni j ciendi periculo per tenebrosam rerum longissime inter se dissidentium confusionem, & aequi uocationem , ut patebit progressu . Quapropter noces larium iam csse puto, ut connitar ,
quanta vi potero , ca argumenta conterere, ac dissipare, ne tantum malum succrescat amplius, nec ijs diutius adhaetescat, quos corripuit. Sosi eηim sepe dolens , o gemens, si fas est teporem meum usurpare vcrba expressiua seruoris Augustiniani in re simili Epist. i i 8.cap. a.) multas infimorum perturbationes fieri per quo ' rumdam fratrum contentiosam obsinationem, vel superstitiosam timiditatem , qui in rebus huiusmodi, quae nec scripturae sancta authoritate , neque Uniuersalis Ecclesia traditione , neque vita corrigendae utilitate ad certum possunt terminum peruenire , tantum quia subes qualiscisque ratiocinatio cogitantis, aut quia oec. tam litigiosas excitant quissiones, is nisi quod ipsi faciunt o utinam hoc fallem nil rectum existiment. Vtar autem in ijs argumentis referendis, ac refellendis non alio ordine,quam quo eorum auctores ad manus nuas peruenere,& quo apud sin
gulos singula succedunt, nisi quod in posteriori opusculi huius Iarte regrediar in duo antiquiora, cademque praecipua, & omni us aduersarijs nostris communia argumenta cum spe,occatione eorum, utilius aliquid suggerendi, & magis , ac magis corroborandi,confirmandique praedictam doctrinam quaestiunculae illius nostrae, mole quidem admodum minoris, quam futura sit ista ad ipsam appendix, sed nucleo ue si quis codicum nostrorum corticibus subesse potes plenioris. Cui certe breui quaestioni laboris impendimus multo plus, quam toti opusculo praesenti, quod ut
excresceret usque adco, vitio potius factum cst aduersarior urri nostrorum circumduccntium nos per auia, ac deuia argumentisu longe petitis. Cςtera inirntionis nostrae suggeremus opportu nius in progressu , ac discessu contenti hic praeserre , veluti pro prium, Augustinianum prae indicatae Epistolae prooemium z Primo itaque tenere te volo, quod es huius disputationis caput, Dominum no Irum Iesum risum, sicut ipse in Evangelio loquitur , leni iugo nos sum didisse, oe sarcina leui. Unde sacramentis numero paucissimis, obseruatio
ne facillimis, significatione praestantissimis societatem noui populi colligauit . Et nos argumentis eandem inanibus discindi patiemur λ
18쪽
DE ARGUMENTISNouiter adinventiS. ARGUMENTUM MERCORI
Ex opinione probabili primorum parentum circa praeceptum
propono,arguit sic. Primi parentes habuerunt opinionem prinbabilem, quod prae pium sibi impositum de non comede do ex ligno vitae non obligaret ipsos in conscientia saltem grauiter: Ergo opinio probabilis non excusat a peccato, vel etiam laethali. Patet consequentia, cum sit certum ex fide primos parentes peccasse laethaliter transgressione eius praecepti. Probat antecedens primo, quia probabile cst cx Valentia, Nauarro, Lessio,& alijs nullam legem poenaleni obligare in conscientia. Prae-Ceptum autem primis parcntibus i mpositum habuit sormam logis poenalis , ut patet ex Gen. a. In quacunque te comederis ex eo , morae morieris. Probat secundo, quia probabile est, quod nonnulli docent, Deum non posse praecipere aliquid leue sub culpa graui. Erat autem aliquid valde leue edere Unum pomum, . Probat denique specialiter de Lua, quia probabile est, quod docet Cirena cum alijs, legem poenalem, & praecipue,quae exorbitat a iure communi, non debere extendi ad personas in ea non nominatas. Talis autem fuit lex imposita Adamo, ut patet ex forma praecepti Gen. a. Et praecepit ei dicens, ex omni ligno Paradisi comede, de ligno antem scientia boni, o mali ne comedas. Ergo Eua , . ante cuius creationem illud praeceptum intimatum fuit, potuit probabiliter existimare ipsam non fuisse comprehensam in ea lege. Eo vel maxime quia Augustinus in eum locum dicit sic: Non credens Eua) posse inde se mori, arbitror, quod putauerit,Deum atri cuius significationis causa dixisse, si manducaueritis, moriemini. Et paulo inserius . Maxima liber ate habenas probibitionis rumpere delectata probabilius extimans non esse mortem, quam timuerant, sequuturam. Ha
19쪽
huit igitur saltein Eua opinionem probabilem aduersiis obligationem legis.
Openditur primos parentes nu Ea protectos probabilitate peccasse.
AR a. Respondeo, nego antecedens. Quod nimirum est in primis directe, ac manifeste contrarium doctrinae D.Thomae docentis ea professo quaest. I 8. de verit. qtiae est de cognitione primi hominis toto art.6. in Adam ante peccatum nec fuisse, nec ene potuisse ullam opinionem seu probabilem , seu improbabilem . Et corpus articuli claudit his verbis: Ex quo patet, quod non silum in eo nulla falsa opinio fuisset, sed penitus nulla opinio in eo fuisse σquidquid cognouisset, secantam certitudinem cognouisset: Si scilicet in ita tu innocentiae, in quo conditus fuit, perseuerasset. Atque in responsione ad s. & ad Ir. addit ante seductionem Euae, & deceptionem Adaini, atq; adeo, iuxta praemissa,antesomnem utriusque opinionem, ac stili bilem cognitionem praecessisse in vir que peccaminosam mentis elationem, id est conuersionem ad secum auersione a Deo. Idem docet I .p.q.94. arr. q. Art. 3. Rursus eidem antecedenti contradicit saepe Augustinus,ut apparet clare ex sequentibus. Lib. I .retract.cap. I 3.paulo post insetium praemissa definitione voluntatis, & disterentia volentis a nolente , o sic ad ιllos, ait, referretur intentio , qui in Paradiso fuerunt originem mali, nullo cogente peccando , ides libera voluntate. suia oescientes non igitur opinantes in contra praeeptum merunt, lib. II. dc Gen. ad lit.cap. 3o. Ideo prius interrogauit serpens,oe respondit bae mulier, ut prcuaricatio esst inexcusabilis,neque ullo modo dici posset, id, quos praeceperat Deus, oblitam fuisse mulierem ; quamquam ct obliuio praecepti maxim/ vnias, o tam neesarq ad maximam culpam damnabilis negligentia pertineret. Verumtamen euidensior eius transgressio es, cum memoria retineturiis tanquam in illo Deus assens, praesensque contemnitur . lib. I . de Ciu. cap. I I. versus sinem: Ille autem s Adam ὶ ab unire noluit consortio dirimi nec in comtaunione peccati, nec ideo minus reus, sed sciens,
rudeUque peccauit. Et paulo post οῦ Hos autem seductos intelligi voluit, qui id, quod faciunt, non putaxi esse peccatum,ille autem sciuiι. Rur sus in eodem libro cap.r . initio : Sed est peior,damnabiliorque super bia , qua etiam in peccatis manifestis suffugium excusationis inquiritur, sicut illi primi hominesηuorum O illa dixit se. atque relatis utriusque excusationibus subdit: Sed accusatio potias , quam excusatio vera est, ubi modati diuini est aperta transire o. Nequa enim hoc propterea ηοη
20쪽
Reerant, quia id mulier serpente suadente , vir muliere impertiente eorum sit, quasi quicquam Deo, cui vel crederetur , vel cederetur; anteponendum
fuerit. Necesse ne fuisset anteponere aliquid authoritati diuinae, vel credendo , vel cedendo, a probabile fuisset, Deum a ullam induxisse obligationem non comedendi, quae ligaret in conscientia λ Nemo, credo, dicet posse credi fide diuina, quod pro- habile est a Deo dictum nequaquam fuisse. Ac demum quomodo potuisset peccatum Adae, dc Euae manifestis connumerari peccatis, si probabile ipsis fuisset, nullum ab eisdem committi peccatum id faciendo, quod fecerunt 3 Sed audienda est eiusdem veritatis luculentior expressio alia,quae habetur in eodem lib. I .
cap. II. initio : In occAlto autem mali esse caeperunt, ut in asteriam an
hoc est nutare sub opinione 3 ὶ inobedientiam laber tor . Atque a paucis intericctis de peccato superbiae, & de cςcitate intellectus praeeunte ad peccatum edendi,& exterioris inobedientiae,subdit: Spontaneus est autem iste defectus, quoniam si voluntas in amore superioris
immutabilis bovi, a quo illustrabatur, ut videret, ct accendebatur,ut amaret, stabilis permaneret, non inde ad sibi placendum auerteretur , ct e P hoc obtenebresceret, ct frigesieret,υς vel illa Derum crederet dixisse ferpentem, vel ille Dei mandato υxoris praeponeret voluntatem, putaretque D venialem esse transtressorem praecepti. Et rursus post med. cap. Manifesto, apertoque peccato , ubi factum est , quod Deus fieri probibuerat, Diabolus hominem non coepisset, nisi iam ille sibi iU ylacere coepisset. Ac demum sub finem capitis de eadem pomi comestione loquCns, Concludit sic : Us autem ruinam ορο non videat , quando fit mandati euidens , atque indubitata transiressio . Ex ijs itaque omnibus euidens , atque indubitatum est, ex mente Augustini primos parentes non habuisse opinionem probabilem, quod praecepto Dei non obligarentur in conscientia, & quod non essent peccaturi, tametsi agerent contra illud; omnemque perlitationem intellectualem , vi cuius clegerunt comed cre, & peccare, fuisse ignorantiam vinci-hilem,ila voluntarium errorem manifestum procedentem ex antecedenti interiori peccato. Art. 4. Maioris adhuc momenti est, q uod postremo considerandum occurrit aduersus idem antecedens , nempe persuasionem, seu existimationem , qua praeeunte, ac pertrahentc comederunt primi parentes de ligno vetito, & commiserunt peccatum transegressionis praecepti sibi impositi, usque adeo non fuisse opinionem probabilem , aut citam sententiam praeciSe temerariam, Ut suerit infidelitas, & haeresis. Quem quidem csse communem sensum SI. PP. alfirmat disserte Bellarminus tom. q. controu. lib, 3. de amissi gratiae, α statu peccati cap. . . & confirmat addu-