장음표시 사용
21쪽
ois pluribus eorum testimoniis, in quorum specimen eredo susΚctura haec tria,quae ille exhibct ordine antiquitatis. Tertul lib. adhicrsus Marc.cap. a. adiis dubitabit ipsum illud Ada delictum hare
pronuncιare, quod per clectionem sua potius, quam diuisa sententia admisit Ain br. lib. 3.epist. 33. ad Marcellinam sororem inducit Deum sic exprobrantem Adamo et Agnoscis te esse nudum, quia bona indumenta
fidei perdidisti. August.in Ench.cap. 3. peccato praevio superbiae,& subsequenti comestionis peccato interucit peccatum infidelitatis, ubi, & circa quod interi jcit Mercorus suam illam opinionem probabilem . Nam ct superbia, ait, est illis, quia homo in sua m-rius esse, quam in Dei potesate dilexit, σ faeli legium , quia Deo non cre didit l, ct homicidium,quia semetipsum praecipitavit in mortem. Et rursus in praeindicato lib. I . de Ciu. p. I7. post med. Hoc itaque s nudistatem suam in cognouerunt, quod felicius ignorarent, si Deo credentes, oeobedientes non committerent, quod eos cogeret experiri, infidelitas, ct imbe dientia quid nocerent.
Art. 5. His ita se habentibus, Docti ego lectoris prudentiae, arbitrioque committo, ut iudicet de opinione probabili primorum parentum, quod non obligarentur in conscientia praecepto sibi imposito a Deo. Certe antecedens P. Mercori de probabilitat fauente perniciosis primorum parentum appetitioni probabilita tem nullam habet,ut patet ex dictis. Ad probationes illius dicitur doctrinas illas Valentiae, Carenae, & aliorum probabiles dici,& ad infercndum probabiliter valere apud nos, utcunque posse, ubi non praefulget certitudo praecepti prout obligantis in con scientia, nullo vero pacto apud primos parentes ante peccatum sutpote specialiter illuminatos a Deo, & cem fictai scientiae notitia cognoscentes perfecte ante peccatum, quidquid ad ipsos pertineret, maximE vero quidquid esset necessarium pro honona, ac iusta electionum, operationumque suarum omnium di rectione , ac potissimum circa unicum illud , summique m menti praeceptum immediate sibi,& in ipsis generi humano vni uerso Intimatum a Deo, verbis utique, & instinctu haud qua
quam ambiguis, uti condecebat summum Legislatorem in reo praesertim tanta, & erga innocentes, ita ut omnis opinandi fluctuatio,deceptio,& error praeiens ad esum pomi vetiti fuerit Omnino voluntarius, & consequens ad peccatum aliud pum in te num priuS admissum,ut apparet inter alia luculenter ex praeindicatis locis SS. Augustini, ik Thomae. Verba Augustini; quae specialiter pro Eua producit in fine Mercorus, mirum videri posset, quod non aduerterit, si quid probant contra nos, probare non minus contra Mercorum ipsum. Quia Augustinus in illo
22쪽
loco , nempe Mercorus enim nimis vage illum indicat, cum Augustinus ter ut minimum scripserit in illum locum in lib. ii. de Gen. ad lit. cap. 3 3 . post med. non dicit, probabili, aut minitis probabile existimans,sed probabilius existimam. Licitum autem esse diu sum opinionis probabilioris, tametsi minus tuta sit, ipse etiam Mercorus admittit, dc fuse prosequitur in sua tertia parte . Verum absolute nil probant verba illa Augustini, neque ad rem , de qua agitur, pertinent. Quia siue probabile, siue probabilius existimauerit Eua mortem non esse sequuturam ex prohibita pomi comestione, non tamen existimauit id, iuxta mentem Augustini, opinione seu probabili, seu probabiliori, sed voluntario mani Quo errore, atque infidelitate, ad eum utique modum,quo haeretici omnes, coeterique infideles sua dogmata existimant probabiliora , & vera ecte pronunciant. Id quod ex testimoni j stirperius productis apparet clarissime,& potuit Morcorus Obseruasse ex eodem illo lib. II. de Gen. ad lit. cap. Io. Ex quo tran scripsit priorem partem testimonii pro se adducti, quia Augustinus inibi immediate ante dicit sic : Δ ando his.verbis serpentis)crederet mulier ὰ bona, atque utili re diuinitus se fuisse prohibitos, nis iam inesset menti amor ille propriae potestatis, ct quaedam de se superba prasumptio, qua per illam tentationem fuerat conuincenda, ct humiliaηda 3 Art. 6. Sed quid amplius moramur in ambiguitate legis poenalis non coligantis in conscientia, dc non comprehendentis, praesertim si exorbitet a iure comm sinis queo omina vero obscruatio est admodum opportuna pro eo statui personas in eo non nominatas , nec non praecepti non potentis obligare in materia leui sub culpa graui t Quid inquam moramur Quando certum inprimis cst praeceptum illud fuisse Adamo cum Eua commune fatente ipsa Eua , Gen. a. 3. Praecepit nobis Deus, ne comederemus 3 Et certum pariter est cx desinitione Concilij Tridentini praecepto eidem adiunctam a Deo fuisse comminationem poenae,quae soli rependitur peccato lethali, ut patet ex his eius verbis self. s. in
decret. de pecc. orig. can. I. Si quis non confitetur primum hominem Adam, eum mandatum Dei oec. incurrisseque, per offensam prauaricati ms huiusmodi, iram, O indignationem Dei, atque ideo mortem, quam amrea illi comminatus fuerat Deus, ct eam morte captiuitatem sub eius potesate, qui mortis deinde habuit imperiam, hoo est Diaboli c. anathema sit. Omitto plura dicere, & excuso, quod tam multa dixerim . Quia nimirum volui, manifestata huius argumenti dissonantia, su De sedere a reliquis eiusdem Auctoris argumentis, praeter hoc aliud simile praecedenti.
23쪽
8 Pan L Art. VII. ω VII LAliud εiusdem Auctoris argumentum ex peccato Sauli
parcentis Amalec. ARt. 7. Proponit nimirum secundo loco peccatum Saulisex I. Reg. I s. ubi praemittitur primo praeceptum impositum Sauli per Samuelem nomine Dei de laesione, dc totali exterminio Amalec, gentis rebellis Deo, & inimicae populo Dei Israeli:
Nuηc ergo vade, ct percute Amalec, o demolire uniuersa eius. Non pameas ei, non concupiscas ex rebus ipsius aliquid, sed interfice ὰ υiro et uead mulierem, o paruulum, atque lactentem, bouem, ct ouem, camelum,
asinum. Sequitur deinde aggressio, & victoria Saulis aduersus Amalec cum internetione vulgi,& demolitione rerum vilium, auectis vero a milite pretiosis quibusque, ac pulchris, & Rege Agag seruato incolumi et Et pepercit Saul, o populus Agag, optimis gregibus ovium, ct armentorum, re vestibus,ct arietibus,ct υniuersis, qua pulchra erant, xec voluerunt disperdere ea ; quidquid vero vile fuit,ae reprobum, hoc demoliti sunt. Clauditur demum narratio reprobatione huius facti, & indignatione Dei aduersus Saulem propter tam magnum , tanque manifestum peccatum . Quae re probatio , & indignatio occupat totum reliquum caput Jliud aver. IO. ad 3 3. & incipit his verbis: Factim est autem verbum Do
mni ad Samul dicens: Poenitat me, quὸd es ituerim Saul Regem, quia dcreliquit me, et orba mea opere non impleuit.
Art. g. Subdit iam R. P. Mercorus Saulem habuisse opinionem probabilem de honestate eorum , quae fecit, seu quod ea omnia sibi licerent, solumque proinde peccauisse, quia opposita opinio erat probabilior. Maiorem istam probabilitatem non probat, sed supponit; probabilitatem illam probat, quia Saul considerauit praeceptum diuinum sibi a Samuele intimatum non potuisse
esse nouum, nec diuersum ab oraculo diuino, quod fuerat registratum a iMoyse ad perpetuam rei memoriam, Exod. l7.Iq. ubi, dicit Deus z Delebo memoriam Amalec sub caelo. Illud autem oraeulum . non minus probabiliter verba sunt Mercori) poterat interpretari de delenda memoria, quam de delendis solis masculis Amalecitarum . Quia .
videlicet erat scriptum caracteribus ambiguis, & non magis sis gnificantibus deletionem memoriae, quam deletionem masculi. Quam in rem notat ex Sixto Sen. lib. r. Bibl. Methodo secunda pantiquos Hebraeos non fuisse in scribendo usos vocalibus vllis. sed solis consonantibus, & quia hinc oriebantur frequentes errores in intelligentia sacri textus, adinventa postea fuisse puncta . Trissis qui
24쪽
pars I. Art. IX. 9quibus cuique consonanti opportune subiunctis Ioco v alium,
ensus ubique legitimus rcdderetur clarus, ac dilucidus; atque specialiter in oraculo praedicto, ob desectum pro tunc, & vocalium, Ic punctorum vicevocalium , aeque berie intelligi potuis.se,tum deletionem mcmoriae, tum deletionem masculi,vii idem Sixtus inibi ostendit, & ex eo transcribit Morcorus, atque ideo Saulem probabiliter opinatum fuisse, sic nil acturum contra praeceptum, si deletis masculis Amalecitis asseruarct,uti asseruauit, res eorum omnes pretiosas, dc pulchras . Qua equidem de causia Rabini aliqui excusant Saulem a transgressione diuini praecepti, uti memorat idem Sixtus codem in loco . Art. o. Confirmat Morcorus istam Saulis probabilitatem. Primum enim si seruauit uiuum Regem Agag, id fuit ad magniticentiam triumphi propter gloriam populi Dei,& nil intererat, an ante, an post triumphum occideretur Rex; si seruata sunt pecora, id fuit ad immolandum Deo, & nil intererat ea, vel demoliri gladio in praelio,vel consumere igne in altari; si denique seruatuiunt vestes, & alia pretiosa, id rationabiliter permissum est militibus loco stipendi , eo vel maxime,quia verba illa praecepti, non concupisces ex rebus ipsius aliquid, non habentur in textu Hebraeo, de propterea sunt expuncta obelo in nostra vulgata . Acccdit haec omnia fuisse mala, quia prohibita, non vero prohibita, quia ma-Ia, atque in hoc genere patet amplior benignae latcrpretationi locus. Accedit rursus , quod ex verbis excusatorijs Saulis inno rescit, hac illum probabilitate niaum fuisse. Dicit cnim ver. aue. Adduxi AEU Regem Amalec, O Amalec interfeci. Tulit autem de praeda
populus oties. O boues, primitias eorum, quae caesa sunt, is immolet Do
no Deo suo in Galgalis. Accedit denique rationes ponderatas pro Saule esse magis probabiles, quam quae adducuntur pro peccato solum veniali, ex comestione ovorum , & laticiniorum absque priuilegio tempore Quadragesimae ; pro licita inductione ad iurandum falsum, quod a iurante putatur verum ue pro liberatione legatarij ab onere soluendi, ultra centum annos, legatum pium Perpetuum, quae tamen , & similia vulgantur in libris tanquam
probabilia . Habuit igitur Saul opinioncm pro se probabilem,ci tamen certo peccauit lethaliter.
25쪽
Inobedientiam Saulis omni prorsus probabilitate destitutam fuisse multipliciter demonstratur.
ARt. ro. Respondeo negando Saulem habuissae ullam veram probabilitatem de licita sibi omissione, S commissione eorum , quae commisit,&omisit, dc Ob quae punitus a Deo fuit. Circa probationes P. Mercori in contrarium nota,quae sequuntur. Primo asseritur affirmate ab hoc Auctore Saulem considerauisse indistinctioncm praecepti sibi impositi ab oraculo antiquo ; cuius tamen considerationis, nee fundamentum , nec sundamenti vestigium extat alicubi ullum. Secundo pro interpretatione, & intelligentia probabili praecepti ore tenus intimati immediate , & clare, directi indiuidualiter ad Saulem, descendentis distincte ad particularia adhibetur oraculum ambiguis, ut prae tenditur, caracteribus exaratum olim, & in quo nulla fit Saulis, aut ullius omnino hominis mentio, sed solum Deus dicitur di-lccturus memoriam Amalec sub caelo absque ulla dotcrmin tione, an per scipsum immediate, an mediate per aliquem homminem, & quem, & quando, & quomodo; idest exponitur cla rum per obiculum , distincte prolatum per exaratum ambigue,
determinatum quoad tempus, per1onam,di modum, ac circum stantias per indeterminatum , ae vagum quoad eadem omnis
Quod quidem interpretandi genus songe abest a vera , ac legiti
ma probabilitate . Tertio inducitur Saul homo militaris,& ignarus, per seipsum interpretans sacrum textum, re oraculum diuinum in eo contentum, nec volens consulere Samuelem Prophe
tam, quem habcbat pra: sentem ,& intimatorem praecepti diuini, a Deo missum, a quo poterat facillime, ac certissime de veritate doceri. Quod itidem est contra conceptum opinionis vere prom bilis . De cuius videlicet ratione est , ut concipiatur omnibus hinc, & inde consideratis, & adhibita omni diligentia, quae minraliter adhiberi potest et Quarto cum oraculum illud esset scri-Ptum lingua, di caractere vernaculo, ideoq; esset facile peruium Sauli quoad rem significatam nomine proprios ad adstruendam nihilominus ancipitem in illo Obscuritatem fit recursus ad am biguum, ac lubricum scriptionis Hebraicae sensum ob desectum
vocalium, necnon punctorum vicevocalium , quae puncta tunc tunc temporis adinventa nondum fuerant. Pro ista porro sic , seu suspicandi,seu asserendi ratione utitur Mercorus, Vt Vidimus,
authoritate Sixti Scnensis, di noluit aduertere, quod tradit idem
26쪽
Sixtus eodem illo in loco, & est valde notum omnibus ea de te aliquid scientibus , eiusmodi punctorum necessitatem , dc hallucinationem in intelligentia marum consonantiu in absque vocalibus , & punctis accidisse Hebraeis post aliquot annorum centurias a Christo nato ; idque propter dispersionem Hebraeorum in varias mundi plaga S, ex quo Regnum Hierosolymitanum funditus euersum, dc gens Hebraea quaqua versum dissipata a
Romanis fuit, atque per diuturnam apud cxteras nationes minram , dc conuictiun ceperunt, ut usu vcnit , dediscere usum legitimum idioniatis proprij, dc iustam , ac certam intelligentia a propriorum caracterum; cum prius omnem corum vim, dc si
gnificationem sub qua uis dispositione, innexione, & respectu
mutuo tam ccrto, dc cum tanta distinctione, ac determinatione, aut certe non admodum minori callerent, atque callemus Hispani, Galli, Itali, alijque sua quiq; idiomata,& lcripturas . Ergo Saul usque adeo distans ab eiusmodi Hebraeorum dispersionis
tempore, ac statu nullum potuit ex hoc capite, aut errorcin pati, aut excusationem obtendere. Quinto ue imo ne tentauit quidem Saul talem excusationem , ut patet obscrualiti totum illud docimum quintum caput libri primi Regum , dc exactum inibi, Samuelem inter, Jc Saulem, colloquium accusationis, Jc excusationis delicti. Vbi urget P. Morcorum argumcntum ad hominem. Cum enim dixisset adfuisse Sauli opinionem probabilem Τuoad retinendas oves. dc noues Am eiecitarum, quia retentaruerunt ad immolandum Deo ; id deinde confirmat, quia ex eo capite nixus est Saul se excusare Samueli. Debuissct igitur e conuersis P. Mercorus agnoscere nullam adsuille Sauli opinionem probabilem ex collatione praecepti cum veteri oraculo , exque eiusdem oraculi ambiguitate, quia Saul nullam cx hoc capiti cxcusationem obtendere ausus est. Λrt. i I. Sexto deuiat quadrupliciter P. MercoruS quatenus adducit pro se ex Sixto Senensi quosdam Rabinos excusantes inobedientiam Saulis ambiguitare veteris oraculi. Prima deuiatio leuiuscula est, quod Sixto referente Iudaeos quosdam , Mercorus
substituit Rabinos quosdam, quod proinde est, atque Italis quihusdam substituere Doctores quosdam legis Italos. Secunda maior deuiatio est , quia illi Iudaei, seu Rabini, seu non Rabini non dicunt Saulem habuisse pro se opinionem probabilem,quod
unice erat e re Mercori, sed excusant absolute inobedientia Saulis, idest dicunt Saulem non peccasse,quod est contra suppositu ni fundamentale ipsius Mercori. Tertia maxima deuiatio est, quod P. Mercorus advocet tanquam patronos suOS. tibique con- B a sen-
27쪽
senticntes eos homines, qui in illo ipso puncto, in quo colloea-ιur patrocinium, atque consensus, sunt haeretici manifesta,utpote incusantes inobedientiam baulis, quam accusat, ac reprobat clarissime sacer textus, & punit seuerissime Deus, ut patet ex praeindicato capite Is. Quarta non minor deuiatio est, quod P. Meris corus non parum coniaiueat Iudaeis illis usque adeo flagitiosis. Quia dum concedit Sauli probabilem pro se opinionem, eo ipso concedit illi plusquam ducentos Doctores catholicos suffraga tes innocentiae eius . Totidem enim sunt, qui ncgant eum peccare , qui habet pro se opinionem probabilem. Adde ulterius, si liba, P. Mercortini, dum adducit pro se Iudaeos illos, seu Ra-hinos, adducere pro se homines sibi contradicentes et quia Iudaeis illis excus tibus Saulem non potest attribui, quod concesserint Sauli opinionem minus probabilem , utpote iniussicientem ex Mercoro ad excusandum. Concesserunt er o illi opinionem magis probabilem, quae sola ex Mercoro susticit ad excusandum , & quam idem Alercorus negat adfuisse Sauli. Negat vero ea praecise ratione, qua eadem inter alia nos negamus adfuisse illi Opinionem ullatenus vere probabilem. Quia nimirum constat clare ex secro textu, & est certum ex fide Saulem peccasse, atque ad peccandum necesse est per Mercorum, ut qui peccat, non ha beat pro se opinionem magis probabilem, sicut necesse est per nos, ut nullam habeat pro se opinionem vero probabilem. Septimo ut admittatur fuisse probabilem confusionem praecepti
praesentis cum veteri oraculo, necnon intelligentiam ciusdem oraculi, ac proinde & praecepti de delendis 1blis masculis Aniinlecitis, nulla tamen superest probabilitas pro non deleto, sed serinuato vivo Rege Agag, qui utique erat masculus, & Amalecita. Ergo nec eo posito habet intentum P. Mercorus. Art. Ir. Octauo, quae primo loco dicuntur in confirmatione argumenti de occisione Regis Agag post triumphum, de imolation de stipendijs, sunt praetextus prorsus inanes, & vacui, quales nulli unquam desunt peccatori, & non susticiunt ad probabilitatem opinionis, de cuius nempe conceptu est, ut nitatur fundamcnto, quod omnibus hinc, & inde consideratis non sit leue, sed magni pondetis, quale certe fundamentum in illis praetexti-hus minime apparet, uti euincit clarissime Samnet in sua Saulis Tedargutione ex aperta, ac manifesta transgressione praecepti, ocvidere quisque potest in illo cap. I s. ver. aa. Et fatetur ibidem
ipse reus Saul dicens ver . a . Peccaui, quia praeuaricatus sum ferm Rem Domini, o verba tua , timens populum, obediens voci eorum.
Nono, quod addit inibi P. Mercorus, verba illa, ηοη concupisces ex
28쪽
rebus ipsius aliquid , non haberi in textu Hebraeo, di in vulgata nostra esse expuncta obelo, tametsi falsum sit, de videri insupet scandalolum possit quoad expunctionem in vulgata perode-lum, qui est nota adulterinorum, seu perperam scriptorum , ut patet ex dictionarijs, & ex usu communi, missum tamen id facio pro re praesenti, quia nil conscrt ad scopum Mercori, utpoto nil
mouentis circa actum internum concupiscendi, sed solum circa res ipsas, Ac operationeS exteriores, circa quas superest uniuersalis illa alia particula praecepti ; O demolire onmersa eius ultra tota . lem internecionem ex pre sam itidem in praecepto, 6c praetermis iam magna ex parte in exequutione a Saule . Decimo distinctio, quam rursus superaddit P. Mercorus de prohibitis, quia mala, &de malis, quia prohibita, atque de benigniori quoad haec postcriora interpretatione; imprimis ut locum habeat aliquem circa prohibitionem legis humanae, nullam tamen habet circa prohibitionem legis diuinae , sed eatenus est de subiecto non supponendi, cum nil sit malum iudependenter a prohibitione diuina ,
seu antecedenter ad illam, ut tradit D.Thomas I. a.quaest. II .ar. 6.
ex Augultino , & osten sum a nobis fuit in praedicto lib. I. q. 2o. Deinde aliud est interpretari legem , qua obscura est, scia non satis clare apparens, aliud vim legis patentem, ac manifestam elundere praetextibus aeque patente. , ac manifeste vanis, qui est casus
noster, ut patet ex dictis. ἰ .
Art. II. Undecimo,&vltimo maioris probabilitatis rationum fauentium Sauli , quam rationum fauenti uim tribus illis opinionibus de comestione ovorum, de inductionc adiuramentum ialsum, de legato non soluendo ultra centum annos, utrimque imprimis est de subiecto hon supponenti, quia si cui rationes laventes Sauli nullius sunt probabilitatis , ut ex dictis apparet abunde, ita tres illae sententiae nullius sunt probabilitatis , nec docentur ab ullo Doctore legitimae auctoritatis, quae susticiat ad probabilitatem sententiae iuxta dicta in qirinstione sart. 2. Ec3. dc communiter censentur 1 viris doctis temerariae, α scandalosae. Q aetero deinde a P. Mercoro, ubi habeatur praeceptum diuinum distincte , & indiuidualiter prohibens comettionem ovorum, & laticiniorum in Quadragesima absque priuilegio, inductionem ad iurandum falsum, quod ab inducto, seu iurante putatur verum, retentionem legati perpetui post centum annos i qua e praeceptum habuit Saul aduersus incolumitatem, ac retentionem eorum,quae non est demolitus,& retinuit. Cum inuenerit limilitudinem,& aequalem claritatem,ac certitudinem
prαcepa,Lunc enim vero agere potuit de paritate rationum pro habi-
29쪽
habilitatis, seu probabilitatis rationum . Haee nimirum est praeacipua,edque plane grauissima deceptio P. Mercori tam in hoc amgumento de Saule, quam in praecedenti de Adamo , quod nitiis tur sententiam negatiuam obligationis in conscientia fuisse probabilem apud utrumque transgreslarem diuini praecepti, ctu apud utrumque fuerit certa certitudine fidei diuinae existentiae diuini praecepti utrique indiuidualiter impositi,ac intimati,Sauli quidem in materia etiam ad sensum grauissima, primis vero parentibus sub comminatione grauissima, ac proinde obligantis grauiter in conscientia sub eadem fidei diuinae certitudine ; cum sit, per quam manifestum probabilitatem unius partis conliuere
minime posse cum totali, ac summa partis oppositae certatueti ne . Sed fortasse Medet iam te optime Lector tantae in rebus tam manifestis morae. Transeamus igitur ad alium aduersarium, ei dem Sauli, sed alia via, ac modo adhaerentem.
Aditus ad argumenta Sinnichst aduersus msum licitum opinionis probabilis .
ARt. 34. Ioannes Sinnichus Doctor Lovaniensis , & Praeses Maioris inibi Collegii Theologici in libro quodam tuo,
Quem inscripsit, Saul Exrex, scribit multa fuso admodum cala mo a cap.st . ad I 23. inclusi uis, quae sincero, & sapienta lectori videri possent, ac deberent seripta aduersus schismaticos , naere licos, atque paganos potius, quam aduerstis Doctores vllo S a tholicos & quorum pleraque si non & omnia item venire potuisset dirigi aduerius 1ententiam
tholicorum, & plurimorum, & grauissimorum de x su licito oninionis probabilis, si idem ipse Sinnichus non praeloquutus fuisset initio, atqne in progressu non identidem commonetac ret intentionem suam dirigi aduersus eos Doctores, quoad illam
eorumdem doctrinam. Praeloquitur autem sic in praeindicato cap. 94. Postulat trinationis ordλυι hoc loco breuiter pertingamus Neothericorum quorumdam Ethicen, siu/ morum doctrinam nimio tam successu in Ecclesiis adoloscentem, multigena librorum editione sese dissundentem, omnibus pasin se opportuu8 importuni ingerentem , libertinis summopere arridentem, prisco Elelesiastica diIciplina rigora non' tam ansidiantem ,
quam insustantem, suffragatorum inultitudine crebrescentem, eorumdemque claritudine celebrescentem, qua humanarum opinionum diuaminibus tan
tum defert, m8 arrogat, vi unicuique licere asserat, quidquid pi νηιa coqscientia probabilitate subnixa prascripserit . ut autem mamiciἷς c. '
30쪽
rius scopum suum, subiungit ex P.Thomad amburino declara tionem opinionis probabilis, distinctionem probabilis ab initin. seco, di ab extrit: sicco, comparationem Vtriusque cum magis, diminus tuta, ac demum sentcntiam eiusdem Tamburini, licitum esse usum opinionis cuiusuis probabilis, tametsi opposita sit, vel probabilior , vel tutior, vel etiam probabilior simul, & tutior: id est licitum esse uniuersaliter usum opinionis cuiusuis, quae nitatur ratione, vel authoritate alicuius ponderis, dummodo nil appareat conuincens pro parte opposita . Art. is . Tum pergit Sinnichus dicere f. 3s D Nolo dicere θηΜη-tiam istam per omnia coincidere G erirere libertinorum, superiori capite diDloso 3 vereor tamen, ne nimis prope accedat, atque ei rexehendo aditum
pandat. Dixerat vero de libertinis, dum eos disploderet, haec inter alia, progredi nimirum illos usque ad Atheismi baratrum , fingere Deorum multitudinem, ut adstruant delictorum impunitudinem; comminisci Deum sibi in culpa similem, non modo personis vitiosis, sed ipsis etiam vitiis diuinitatem arrogare , superbiam eorumdem esse maiorem,quam Daemonum, vel pro toplastorum 3 ac demum celeuia talium hominum esse 1 raris noster Dominus est: Dominamur Altissimo ; Superiores fumus Deo. Asti milem inibi comparationem instituit Ethices praed horum Camtholicorum Doctorum cum Ethice Gnosticorum. Quinti nista runa, & Manichaeorum, atquc de ijs omnibus p tulerat eadem sere, atque de libertinis , & hostam aurea ν ramni impietate re Veios eos esse, nullum peccatum agnoscere,nisi ex falsa operantis opinione, omne genus vivendi probare etiam lenonum , furum &c. iure, ac merito cum Augustino illos dici proicordios, octonicordios. Posthaec parum iam videri,imo & modestum censeri
poterit,quod idem Sinnichius eosdem doctrinae eiusdem Doctores Catholicos saepius in progressu laxones compellet, atque pal pones , di i ita tum buccinatores, quod opiniones eorum dicatisnorationum symptomata, imo & ignorationes ipsas proprio dictas, & quidem deterrimae speciei, nempe ignorationeS prauae dispositionis,quae sunt puluilli,& ceruicalia illa reprobata Mech. I 3. I 8. tanquam supposita cubito, ct capiti uniuerse aetatis ad caelan das animas, quod statuat Doctoribus eisdem, di eorum asseclis congruere illud apud Matth. II. I ei funιου oe duces caecorum. Cacus autem si caιo dueatum praestet, ambo in foveam caesunt. Et similia
Arti Io. Quanto cum fundamento. quin imo quam sine sund mento haec omnia dicat Sinnichius, apparebit ex Obsernatio in Iubus, quas moa subi)ciam. Mirari interim subit, de multumi