장음표시 사용
101쪽
d i ius, Ialiovos sinos dictae febri assignantes, magis et iam discropant ab Au11o et reliquiS Veterum, Q. g. CAEL. Rii ODIGINUS, Leci. antiq. L. IV. C. 14. typhodem et malignam iuxta habet, quae ro quidem magna sit ac dira sicilis , nso crisin habeat certam, tametsi sacilitatis spe ciem prae se serat; cuius sententiae auctorem ille isesta tur GΛLΕ ΠΜ de desin. medio. ; Ρnos pLR ALPIxus d
tes, intus conturbantess Graeci typhodes appellant; ac tantopere inter variorum OKplicationes pristina nota et ratio illius sobris dogonoravit, ut iisdem Verbis FnΛcA STORI Us de mo b. contagios. L. ΙΙ. c. 3. ed. Iunt. 1584. sebres pestilentes generatim doscriberet. Quae sentctialiarum Varietas sufficienti documento Est, quam divorsa monto sol, vis typhodes sit intellocta. Haud quaquam vero exquisitas ex illis et principes et maximes discrepantes studiose collegimus, Sed promiscue apprehendimus, quae sorte ad manum erant, quia catalo gum Satis plenum et bene compositum reddere vel hi storiam quasi Voriarum circa hanc rsem Opinionum scri here Animus non erat, sed corollarii loco unam solummodo alteramve adiicere, ut intelligeretur, quomodo veterum illa disssensio ad postseros transierit. Ceteroquin in Grae CiS , nominis auctoribus, consistero propositum nobis suit. Et quomodo in superioribus binas auctorum relatio
DeS, Seorsum antea disquisitas, passim contulimus et alterna perlustrations accuratius discernere studuimus, ita nunc maxime exspectari possit, ut in unum omnes Con-SPeCtiam Collectas simus comparaturi. Sed quia in hunc sinem non potuisssemus non multa repeteve, eX parte Hli quoties iamiam comm0morata, lectoribus hoc relinqui muS, ut Coniunctim sententias intueantur et inVicem per Pendant. Nostrum solummodo hoc osso iudicamus, ut
GAI Exi et Aeaeo diversas sebros typhodes sigillatim sibi OPPonamus. Diversam igitur illor ius verbi significatio uena tenuit; ille quidem, si tantum tribuere licet com-
102쪽
parationi, quam saepius instituit cum flamma sumosa, modiocritor ardente, tardius itaque fomitem depascente, sobrom dixit τυφωdai non ob stuporem, qui profecto huic
ac sedit si equenter, altamen sortuito', Verum propter C Ioris specificam rationem, quam Verbo υποτυφεσθαι Com
pluribus locis desscribit. Hic autem sobrom sic Vocavit omnino quidem caloris externi mediocris , si in qua so
ines internus exaestuaret, Deo tamen pituitam pro cauSRhabuit, qua febris mitior provocata sit, ut GALEuus, id docet cui alio, quae bilem flavam impugnat) sed stupo
rem ex succenSo fomite interno, hopato scilicet cerebrum in aegritudinis societatem contrahents. Quod confirmatur observationibus veterum do utri us ius huius partis consen Su. Itaque bilem AEae IVA, GALExus pituitam tamquam causam, ille aputam , hic tardum sphrom in
tellexit, illius morbus malignus erat si lothalis, huius hris typhodes terriscis quidem symptomatibus, in qui
bus sopoPOSae assectiones, Stipatur, sed non adeo letha Iis dicitur; illic lethargus, coma etc. Spuria asPRPebRnt,ox consensu constata, hic idiopathica et vera cadem pathemata, ex pituita nasci dicta. Quae symptomata ad naturam febris AEae ii quidem pertinui88e, ut necessario accedentia, sebri autem GΛΕΕ si fortuito, nec insepara bilia adiuncta fuisse videntur; quars in illa assectio par ticulavis princeps momentum morbi erat, accessorium vero febris, velut symptomatica, in hac autem Isbris Principatum tenebat, cui partium aegritudines accede Tent Symplomaticae, et in his praecipuo animalium lan otionum hebetudo ac torpor. AxΥ1us deni ius arctioribus finibus notionem typhodis 1 bris cir cumscripSit, quam GALExus et EnΟΤr Axus, H1PPOcnΛΥΕΜ sequi professus; illo sitim speciem, hi gonus sobrium ita nuncupabant, ipsi vero hoc discrimino, ut prior characterem morbi Sintueret Qx humoris peccantis natura, ex typo sebris et Symplomatum ratione , posterior vero ex decuΓSUS inaseu ualitate et exitu Principiis non ros pondente. Sic
103쪽
otiam voterum sectatores alii ampliores habebant, alii an gustiores limites sebi is dictae, utpot2 a prioribus haud
quaquam unanimi consensu descriptos. In hoc Vero omnes Conveniunt, quod nemo hanc
dia docurrore a medicis discreta, ni Si EROTIΛxυs in do finitions sua hoc foris innuebat. Quod eorum gratia monemus, qui typhum, quem nOStra aetas sic dicero consusvit, hisos indiciis tamquam necessariis et peculia xibus volunt diguo sol.
Et sic quidem propositam hanc disquisitionem ab
solvors licuisset; sed non supervacaneum nobis Videtur, sub finesm adiicero nonnulla de causa si sonis illius dis sensionis , quae inter auetores obtinet circa assectus et febris typhodis rationem. Pars Causae quaerenda esse vi lotur in varietate Significationis, quam in Verbo τυψος si iis, quae huic Cognata sunt, demonstravimus; aliosnim sensu, uti vidimus, HIPPOCILATES Verbum τυφω ς accepit, aliter GALE Nus; et quod illi stupefactum do notat, apud hunC SuCCen Sum redditur. Indo varia vocis virtute ad varias res significandas in morbis uis
hantur ; in illo pathemate ad cerebri lassio nom, in
hoc ad sobris calorem respiciebant. Alteram causam posuerim in usus raritate. Nam Satis etusta quidem illa vox Qsse Videtur, Verumtamen ad morbum aliquom nuncupandum haudquaquam multum et pridem solemnis, quare non nisi apud scriptoreS medicos sic usitata reps ritur, apud reliquos et populares inaudita. At vero, quemadmodum animadvertimuS, etiam medicis usus sa tis rarus erat, quare EROTIANO et GALENO tamquam mi
104쪽
nus cognitum, neque recte ab Omnibus intollo lum vor bum inlorprotations indigerse VidebatυP. Scimus autem,siusmodi interpretum studiis, siquidem, uti liic, minus
consentiunt, Veritatem et cognitionem neutiquam iuvari, confusionem potius, dubitationem et obsCuritatem augeri. Sod circa illam verbi raritatem, Causae eruendae gΓR-tia, singulos auctoreS intueamur; et ut ab HiΡyocn Algincipiamus: illud vitium, quod in libr. Epidem. τυφῶδες dicitur, cuiusque tam rara mentio sit, etiamsi causas mali tam frequenter quam nunc, etiam illis temporibus occurrisse, Suspicari licet), compluribus nomini bus ab eodem auctore promiScue nuncupatur, quum dia gnosis mali nondum ita decreta esset, ut divsvsis Domi nibus divorsas si rite distinctas aegritudines significa ventur. Nonnulla eiusmodi Synonyma Vorhi τυφωδης supra Qxhibuimus g. 22.). CauSa Vero, Cur eadem VOX,
quantumViS rara, Solummodo in Epidomicorum libris scribatur, neque in aliis quibusquam dispoi sa sit, mihi
mine Veniunt. Nimirum, ut in synonymis dictis consi StamVS, sicut V. Hi θαργος inauditum ost in libris Prorrho ticorum, raro tantum Commemoratur in Coacis Prasenot., sic nostrum τυς ωduς auctori illorum librorum de popularibus morbis privum pst, Celseri idem aliter dicunt. Inde ab H1PΡoc RhΥΕ sensim Sen Simque, quemadmodum a nobis expositum est, nomen illud generis ex Sermo nibus medicorum disparuit, in cuius IoCum specieS Com
plureS SuCcedebant, secundum Causarum et Symplomatum varietatem distinctas; nec amplius aeger VOCabatUP τυε-
sed febrium quasdam spocles hoc nompn tulit. Verum etiam hanc consuetudin sem Vocandi parum Vulga rem fuissse existimarim, non quidem proptere0, quoniJm ab ARΕΥΛ Eo et CAEL 1 o AunΕ1 14xo cuius liber, primi tus Graece scriptus, hanc vocam habere poterat) non CommemoPRluΓ, num uterque parum operas dedit febri-
105쪽
hus dosorib6ndis, noc apud priorem nisi ardens accura lius Qxposita est; sed GALEXUS etiam, quippe cui tam multa iis homus do sobribus disputata, quique tam multissermonis est, ut non facile quidquam, quod ampla erit ditione Sila complocipi etur, omiSiSSe Videatur, paucis locis montio nona socii typliodis febris, neque fusius us quam descripsit morbum hoc nomine insignitum. Cuius silontii ratio sic forsan reddi poterit paucissimis : primum, quod loquacitatem attinet huius auctoris, illainon adeo Conspicua est in nominibus enumerandis, potius in re bus definion dis si largo Verborum apparatu docendis Imo non adso multum tribuebat nominibus colligendis,
usi sodulo distinguondis et definiendis, quod ex supe rioribus cognovissu licet, tibi typia odis a flectionis si s
cies partim secundum eius auctoritatem describebantur. Vid. g. 23.). Itaque mirum non eSt, Si V. et Ugωὁης, quod familiars si non erat, et Cuius usetis forsan non ipsum, sed alium auctorem habebat, qui pristinum modico Tum USum, ut tam rarum, negligeret, non nisi aliquotios apud eum occurrit. Scilicet ab altera parto eandum febrom aliter etiam, set Sic frequentius, Compellabat, non
ex caloris peculiari indoles, nam sic fere in ardontis Dbris societate, et ei quasi opposita, scribitur, sod ex typi vol humoris ollicientis ratione, modo quotidianam continuam, modo pituitosδm φDrsto τικ/ὶν , quarum 1 brium d0scriptio ad typhodem igitur potest transsorri, quemadmodum fecimus supra. Denique illa stibi is ox pituita genita, sicut atrabitaris, teste eodem GALExo, in rarioribus morbis erat, quum pleraque pars febrium vulgarium sex bile dorivarentur. Quam ob rem non adeo frequens locus dabatur, hunc morbum describendi, vel
exempli causa commemorandi, et ob eandem Causam,
qui post GALENUM scripserunt medici, fere SeCtatores illi addictissimi, partim raro ipsum morbum memorabant, partim aliter inscriptum, forsan eo magis, quo niam in usu verbi τυψγωδης ille ab HippocnΛTE disced -
106쪽
rst, no ambigua et salsa feret eius nominis percoptio, ipsum hoc omittere malebant. Aevius autem, Vel quisquis febrem cum erysipelate hepatis primus typho dom vocaverit, respuit USum GALEXI, qui P Pe quo auge
rotur confusio et ObSCurita S, Sed Scrutation os et com menta cau89rum, quibuS tUno maxime OCCupabantur,
cum notione Hippocratica Sic coni unxit, ut psculiarum sodom astactioni iam pridem cognitae excogitaret, set ita quasi ad pristinum loquendi usum rediret, Verumtamon
morbi sinos aliquantum contraheret. Num Voro GALE; Idictio cum Agae 11 usu simul deincepS existeret, an at torutra a medicis illius aetatiS reiiceretur, ex scriptis au ctorum decernere non Rusim , nobis certe mansit haso sontentiarum varietaS, Cuiuo rationi reddendase oporam dodimus.