C. Plinii Caecilii Secundi Epistolarum libri decem ; eiusdem gratiarum actio siue Panegyricus : cum adnotationibus perpetuis Io. Matthiae Gesneri qui etiam vitam Plinii et indices auctiores emendatioresque dedit

발행: 1739년

분량: 765페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

iudico: memini tamen me aduocatum ex iudicibus et a datum. Hic numerosis mae caussae terminus fuit,

quibusdam absolutis, pluribus damnatis, atque etiam 23 relegatis, aliis in tempus, aliis in perpetuum. ΕΟ-dem SC. inuustria, fides, constantia nostra plenistano testimonio comprobata est: dignum solumque paret 4 pretium tanti laboris. Concipere animo poteS, quam simus fatigati, quibus toties agendum, toties altercandum , tam multi testes interrogandi, subleuandi, a s refutandi. Iam illa quam ardua, quasi molesta, tot

reorum amicis secreto rogantibus negare, aduertantibus palam obsistere 3 Reseram unum aliquod ex iis, quae dixi. Quum mihi quidam e iudicibus ipsis pro

reo gratiosissimo reclamarent, Nou minus, inquam,a6 hic innocens erit, si ego omnia dixero. Coniectabis ex hoc, quantas contentiones, quantas etiam ol- sensas subierimus, duntaxat ad breue tempus. Nam

fides in praesentia eos, quibus resistit, offendit; deinde tib illis ipsis suspicitur laudaturque. Non potuia T magis te in rein praesentem perducere. Dices, Non fuit tanti quid enim mihi cum tam longa epistola φNolito ergo idcntidem quaerere, quid Romae geratur Z α tamen memento esse non epistolam longam, quae tot dies, tot cognitiones, tot denique reosa 8 caustasque complexa sit. Quae omnia videor mihi non minus breuiter, quam diligenter, persequutus.

152쪽

Temere dixi diluenter: succurrit quod praeterieram , quidem sero: sed, quanqualia praepostere, reddetur. Facit hoc Homerus, multique illius eXemplo. Est alioqui perdecorum. a me tumen non ideo fiet 'tellibus quidam, siue iratus, quod a 9enociatus esset imitus, siue subornatus ab aliquo reorum Vt accusationem exarmaret. Norbanum Licinianum, legatum & inquisitorem, reum postulauit, tanquam in caussa Casue uxor haec Classici) prac-

uaricaretur. Est lege cautum, ut reus ante peraga- 32tur, tunc de praeuaricatore quaeratur, quia opum ex acculatione ipsi accusatoris fides aestimatur. Nor- 3 Ibano senen non ordo legis , non legati nomen, non

inquisitionis ossicium praesidio filii: tanta conflagrauit inuidia homo alioqui flagitiosus, Domitiani temporibus vlus, ut inulti : electusque tunc a prouincia ad inquirendum, non tanquam bonus & fide- lis, scd tanquam Classici inimicus. Erat ab illo relegatus. Dari sibi diem ad diluenda crimina possu- 3 a Liuit. Neutrum impetrauit; coactus est statini respondere: respondit: malum prauumque ingenium hominis iacit, ut dubitem, considenter an consΙ-ter, certe paratilliine. Obiecta sunt multa, quae 3 3niagis, quam praeuaricatio, nocuerunt. Quin et-

Commode huc aduocauit Cellarius illud Cie. Att. I, 16 pr.

Nota illa Homeri es poetarum inium consuetudo, in medium actum statim inducendi le-stores suos, tum superiora narrationibus interpositis reuo- utar.

Opportunitate illa eκ delatione quaerendi rem & honores.

Illud enim etiam in scelerati hominis improbitatem conuenit; hoc solius sapientis est. Sic deinde s. 3s eandem vel eonstan- etiam sel audaciam peristit.

153쪽

C. PLINir Lis. III.

iam duo consulares, Pomponius Rufiis & Libo Frugi, haeserunt eum testimonio, tanquam apud iudicem, sub Domitiano, Salui Liberalis accusatoribus adsuis 34 sit. Damnatus & in insulam relegatus est. Itaque quum Castam accusarem, nihil magis pressi. quam quod accusator eius praeuaricationis crimine corruisset. Pressi tamen frustra. accidit enim ros contraria dc noua,.ut, accusatore praeuaricationis damnato sas rea absolueretur. Quaeris, quid nos dum haec aguntur 3 Indicauimus senatui, ex Norbano didicisse nos publicam causam, rursusque debere ex integro diicere, si ille praeuaricator probaretur. Atque ita dum ille peragitur reus, sedimus: postea Norbanus omnibus diebus cognitionis interfuit : eandemque Usque ad extremum vel conflantiam vel audaciam pertulit. 36 Interrogo ipse me, an aliquid omiserim rursus: &rursis paene omisi. Stunino die Saluius Liberalis reliquos legatos grauiter increpuit, tanquam non omnes, quos mandasset prouincia, reos peregiissent, atque ut est vehemens di disertus, in discrimen adduxit. Protexi viros optimos, eosdemque gratis limos: mihi certe debere se praedicant, quod illum i 3T turbinem euaserint. Hic erit epistolae sinis, re vena finis : literam non addam ; etiamsi adhuc aliquid praeterisse me sensero. Vale.

X. C. PLINIUS SPURINNAE SUO, ET:COCCI AE S.

suae de Spurinnae fila composuerat, parentibus mutis δε-

Compositisse me quaedam de filio vestro, non dixi vobis, quum proxime apud vos sit: primum quia

154쪽

quia non ideo scripteram, ut dicerem, sed ut meo amori, meo dolori satisfacerem ; deinde, quia te, Spurinna, quum audistes recitasse me, ut milii ipse dixisti quid recitassem, simul audisse credebam. Praeterea veritus sum et ne vos talis diebus consus aderem . si in memoriam grauistimi luctus reduxissem. Nunc quoque paullisper haesitaui, id solum,

quod recitaui, mitterem exigentibus vobis, an adiicerem. quae in aliud volumen cogito reseruare.

Neque enim adscistibus meis uno libello carissimam 3 mihi ix sandi Iunam memoriana prosequi satis est: cuius famae latius consuletur, ii dispensata & digella suerit. Verum haesitanti milai, omnia, quae iam 4 composui, vobis exhiberem, an adhuc aliqua disterrena ; simplicius & amicius mihi visum est, omnia, praecipue quum adfirmetis, intra vos sutura, donec placeat emittere. Quod superest, rogo, ut pari sini- splicitate, si qua existimatis addenda, commutanda, omittena hidicetis. Mihi dissicile est hucusque in- 6 tendere animum iu dolore; dissicile & vobis. sed ' tamen ut sculptorem, ut pidiorem, qui filii vestri

imaginem saceret, admoneretis, qtiid exprimere, quid emendare deberet; ita me quoque formate, regite, qui non fiagilem & caducam, sed immortalem, ut vos putatis. ectigiem conor emcere: quae hoc diutu nior esit, quo verior, melior, absolutior, suerit. Vale.

Per pilares libellos distributa destiae caussa addit: Non ipse laus Spurinnae iuuenis facilius immortalitatem pollicetur suis aetatem feret: cum spes sit uni- scriptis & per ea Spurinnae: us exemplis pereuntihus, alte- sed loqui se indicatue senten-

155쪽

im C. PLINII LIB. III.

Gratus.nnimur Artemi ori scium Plinui erga se prae-aecantis, maetum nhis Dirtutibus laudatur.

Est omnino Astemidori nostri tam benigna natura,

ut officia amicoriim in maius extollata inde .tiana meuIn meritum, ut vera, ita supra meritum

a praedicatione circumfert. Equidem-quum essent philosoplii ab urbe submoti , fui apud illum in si iburbano : ct quo notabilius hoc periculosiusque esset, fui praetor, Pecuniam etiam, qua tunc illi ampliore

opus erat, ut aes alienum exsolveret, contractum expulesterrimis caussis, mussantibus magnis quibusdam ct locupletibus amicis, mutuatus ipse, gratuitam de-s di. Atque haec feci, quum septein amicis meis aut occisis aut relegatis, soccisis, Senecione, Rustico, Heluidio; relegatis, Maurico, Gratilla, Arria, Fan- uia) tot circa me iactis fulminibus quasi ambustus, mihi quoque impendere idem exitium, certis qui-4 busdam notis augurarer. Non ideo tamen eximiam gloriam meruisse me, ut ille praedicat, credo: sed s tantum effugisse flagitivin. Nam & C. Mus tum, socerum eius, squanimn licitum est per aetatem 4 cum admiratione dilexi,& Artemidorum ipsum laentum, quum in Syria tribunus militarem, arcta fami-

tiuntur temporum rationes, Ut to. c. IO. Bbειρ κ. ιτικων scriptorem hic

intelligamus, qui aliquantum a qua tam sem) Sie Lia. enio' laoc scit. Vid, ar, 3s L. Aemilius Paullus ilici-

xabrici tur damnatione collegae s sua

156쪽

EPisae. XI. XII. I23liaritate complems shm: idque primum non nullius indolis dedi specimen, quod virum aut sapientem aut pmximum senillimi imqtie lapienti, intelligere fini visus. Nana ex omnibus, qui nunc te philose- 6phoS Vocant, vix unum aut alterum inuenies tanta sinceritate. tanta veritate. Mitto, qua patientia corporis hiemes tutata & aestates ferat, ut nullis laboribus cedat, ut nihil in cibo aut potu voluptatibus tribuat, Vt oculos miniumque contineat. Sunt haec Tmagna. sed in alio: in hoc vero minima, si caeteris virtutibus comparentur quibus meruit, ut a C. Musonio ex omnibus omnium ordinum adsectatoribus gener adsilineretur. Quae mihi recordanti est qui- 8dem iucundum, quod me cum apud alios, tuin apud te, tantis laudibus cumulet. Vereor tamen, ne modum exceda , quem benignitas eius silluc enim, Vnde coepi, reuertor) non solet tenere. Nam in hoc 9mo in te iam, vir alioqui priideiatilliinus, honesto quidem, sed tamen errore versatur, quod pluris amicos tuos , quam sunt, arbitratur. Vale.

XII. C. PLINIUS CATILIO SUO S.

Iimitatus ad eum, qua con taliove iturus I, respondet.

Veniam ad coenam: sed iam nunc paciscor, si

expeditii, sit parca: Socraticis tantum sermonibus abundet: in his quoque teneat modum. Erunt a ossici.

s proximum - sapienti Id ipsum enim iam prosectus

Nemo enim perfecta saniens. non mediocris iudicium: Cum Stoicus ille sapiens idea cit, no- de sapienre, ut da poeta, ni usi men eit. co, pictore non iudicare nisi ille queat, qui gradum aliquem

inrefligere sum visus eius virtutis adsecutus st.

12.2 C.

157쪽

Ia4C. PLINI 1 Lin. III. olscia antelucana, in quae incidere impune ne Cato. ni quidem licuit, quem tamen C. Caesar ita repres hendit, ut laudet. Scribit enim, eos, quibus obuius fuerat, quum caput ebrii retexissent, erubuisse: deinde adiicit, putares, non ab illis Catonem, sed illora Catone deprehensos. Potuitne plus auctoritatis trubui Catoni, quam si ebrius quoque tam venerabilis 4 erat 3 Nostrae tamen coenae ut apparatus & impendii, sic temporis modus constet. Neque enim ii sumus, quos Vituperare ne inimici quidem possint, nisivi stinui laudent. Vale.

XVI. C. PLINIUS ROMANO SUO S.

Paneraricum, Traiano dictum, emendandum mittit.

Librum, quo nuper optimo principi consul gratias

egi, inis exigenti tibi: missirus, etsi non eXe- a gisses. In hoc consideres velim, ut pulchritudinem materiae, ita difficultatem. in caeteris enim lectorem nouitas ipsa intentum habet: in hoc, nota, vulgati dicta sunt omnia: quo fit, ut quasi otiosus lectarus- que lector tantum eloquutioni vacet, in qua satisfa-3 cere difficilius est, quum sola aestimatur. Atque utinam ordo saltem, & transitus, & figurae simul specta. νra, a C. Caesar) Vt verisi- Cellario adsumtam. Vulgatum mile est, in Anti- Catone suo, illud deseribit frustra defendi- Ciceronis Catoni Vticensi oppo- tur ex Tac. An. 6, 24 Descripta sito,' de quo vid. quos laudat enim ibi non pro sina plici scris Fabricius ad Ausuiti fiagm. p. pia ponitur. sed dispensatio-i68. ubi de senili Augusti ope- nem atque ordinationem signire, Rescriptis Bruto de Catone, ficat.

caput - retexissent Quod 3 Scriθis enim ) Retinui toga adducta obuoluerat scili-

158쪽

spemrrem l Nam inuenire praeclare, enuntiare magnifice, interdum etiam barbari soletu: disponere apte, figurare Varie, nisi eruditis, negatum est. Nec quem insectanda sint seniper elata & excelsa. Nam, ut in pia tua lumen non esia res magis quam umbra commendat, ita orationem tam submittere, quam attollere decet. Sed quid ego haec doctillimo viro 3 squin ponita illud: adnota, quae putaueriS corrigenda. Ita enim mass credam, caeterra tibi placere, si quaedam duplicuiue cognovero. Vale.

Macedonem, saevum domiuum, a servis suis in balneo oppressum narriat.

Rem atrocem, nee tantum epistola dignam, Lar-. gius Macedo, Hr praetorius, a seruis suis passus est: superbus alioqui dominus & saeuus, ct qui, seruisse patrem suum, parum, umno minimum me- mitiasset. Lavabatur in villa Formiana: repente aeum serui circumsistiint: alius fauces invadit, alius in verbenat, alius pestiis, & Ventrem, atque etiam Ledum di mi verenda contundit: & quum exanimem putarent, abiiciunt in seruens pauimentum, ut experirentur,an viveret. Ille,sive quia non sentiebat, siue quia non sentire simulabat, immobilis & extentus si-dem peractie mortis impleuit. Tum demum, quasi a aetasilutus essertur: . excipiunt serui fideliores: concubinae cum ululatu & clamore concurrunt. Ita dc vocibus / non Mutu in epistola Al. quia se nonss. Sed illud se

Sed historia, vel tragoedia adeo. tum MSS. auctoritate, tum ex emplis optimorum scriptorum,

159쪽

I 26 C. PLINII Li B. III. cibus excitatus, & recreatus loci frigore, sublatis o. . culis agitatoque corpore, vivere se & iam tutiuno erat confitetur. Diffugiunt serui: quorum magna pars comprehensa est, caeteri requiruntur: ipse paucis diebus aegre refocillatus, non sine ultionis solatioue decessit, ita vitius vindicatus, ut occisi sistent. Vides, quot periculis, quot contumeliis, quot ludibriis , simus obnoxii. Nec est, quod quisquam po sit esse securus, quia sit rei nisitas ct mitis. non enim iudicio domini, sed scelere perimuntur. Verum 6 haec hactenus. Quid praeterea noui λ Quid ρ Nihil: alioqui subiungerem . nam ct charta adhuc superest, ct dies ieriatus patitur plura contexi. Addam , quod opportune de eodem Macedone sit urrit. Quum in publico Rotnae lauaretur, notabilis

atque etiam, Ut exitus docuit, ominosa res accidit. 'et Eques Romanus a seruo eius, ut transitum daret, manu leuiter admonitus, conuertit se, nec seruum a

quo erat tactus, sed ipsum Macedonem tam grauiter

8 palma percussit, ut paene concideret 'Ita balneum illi, quasi per gradus quosdam primum contumeliae locus deinde exitii suit. Vale. .

modo hoc verbo uti puto Pli--β popΜlut imitatur, - - totantum, quia ante parum tutuin rege M quot Ne at ubera vide-

erat Macedoni, & puniendum cotisitemur. Ita apud eun- illico, si vivere se ostendisset Adem Ian. Ia fatentae r mala. sed quod in uniuersum con, vitalcm simu lata, & Oct. ii, arendi verbo de iis quoque re- futetur vetvsatem Mapi.hus, quae non voluntate modo F non iitriticio ) Serui in sed tensu etiam carent, sic v- domini caput coniurant non iuruntur. Palladius I, 3 His e-- dicio, quod caussas ponderet. traria floquutus erat autem de & prout aequum est decernat: signis salubris caeli noxium Sed scelere, & ferino quodam caeli illius Spiritum confitentur, impetu, qui in bonos etiam &ct Iun. 7, 6. de examine apum mites dominos expetere potest.

160쪽

XV C PLINIUS PRO CVLO SUO S.

Engora Proctilo, ut Uersis suos emendaret ,' responde

id libenter se suscepturum esse. Petis , ut libellos tuos in secesse legam, examinemque, an editione sint digni: adhibes preces: adlegAS CXemplum: rogas etlain, ut aliquid subieciuitemporis thidiis meis subtraham , impertiam tuis: adiicis, M. Tulliiura mira benignitate poetarum ingenia fouisse. Sed ego nec rogandus sum, nec hor- arandus. Nam & poeticen ipsam relisiosissime veneror, ct te validillime diligo. Faciam ergo, quod desideras, tam diligenter , quam libenter. Videor qautem iam nunc poste refclibere, ese opus pulcitrum, nec supprimendum, quantum aestimare licuit ex iis, quae me praesente recitasti: si modo mihi non imposuit recitatio tua. legis enim silauissime dc peri-61RDe. Confata tamen, me non sic auribus duci, ut omnes aculei iudicii mei illarum delinimentis refringantur. Hebetentur sertasse, & paullulum re- 4tundantur ; euelli quidem extorquerique non posssimi. Igitur non temere iam nunc de uniuersitate uepronuntio: de partibus experiar legendo. Vale. XVI.

fimum ad a Meos verbum. Α- verbum hoc reponendum erat, Munculus nostri, a Cortio ex- etsi plerique libri haberent reri rus, δ. Is ex tr. Mirum paris strangantur. Quanto magis, dos, Pareueras, leones, si cum contra seres habeat. Euel-tia, condito in coxporis vagimas ii pro vexelli ex libris posuit vom mucvone ves Mur Cortius.

SEARCH

MENU NAVIGATION