장음표시 사용
181쪽
rso C. ΡLi N II LI B. IV. quod iter defensionis ingrederer 3 Negarem 3 Verebar , ne plane surtum videretur, quod confiteri ibinerem. Praeterea rem maniferi in infitiari, augentis erat crimen, non diluentis: praesertim quum reus ipse nihil integrum aduocatis reliquisset. Multis enim, atque etiam principi, dixerat, sola se mu- miscula, duntaxat natali suo aut Saturnalibus, acce-8 pisse, & plerisque misisse. Veniam ergo peterem 3Iugularem reum, quem ita deliquille concederem, ut seruari, nisi venia, non posset. Tanquain recte
factum tuerer 3 Non illi profitissem, sed ipse impus dens exstitissem. In hac disticultate placuit medium
quiddam tenere. Videor tenuisse. Actionem meam . ut praelia solet, nox diremit. Egeram horis tribus & dimidia; supererat sesquihora. Nam quiunc lege accusator sex horas, nouem reus accepisset; ita diuiserat tempus reus inter me, & eum, qui dicturus post erat, ut ego quinque horis, ille reliquis I o uteretur. Milii seccessiis actionis silentium finem. que suadebat. Temenarium est enim, secundis non esse contentum. Ad hoc verebar, ne moX corporis vires iterato labore deficerent; quem difficilius . a I est repetere, quam iungere. Erat etiam periculum , ne reliqua actio mea & frigus, ut deposita, ct taedium, ut restiunta pateretur. Vt enim laces
qua hic agitur species in vita
earum, quatenus notae sunt hodie, ostendi possit. Facilius forte fuerit hoc demonstrare de Cornelia itemque Iulia repetundarum. Sed hoc agunt ICti.
Is repetere quam iungere Repetere nimirum laborem est intermissum denuo adgredi;
iungere eli continuare. verum hoc deprehendunt viatores, qui multo facilius durant, si uno quati tenore pergant, qllain si aliquamdiu interquieuerint.
182쪽
ignem assilia concussione custodituri, dimisiim aegerrime reparant; sic & dicentis calor & audientis intentio continuatione seruatur, intercapedine d quasi remissione languescit. Sed Bassus multis pre- latibus, paene etiam lacrymis, oblecrabat, implerem meum temptra. Parui, utilitatemque eius praetuli meae. Bene ce Iit: inueni ita erectos animos sen tug, ita recentes, ut priore actione incitati magis, quam sitiati viderentur. Successit mihi Lucius Al- 13binus tam apte, ut orationes n*strae varietatem dua- Tum, conteXtum unius habuisse. credantur. Re- I 41pondit Herennius Pollio instanter Ec grauiter: deinde Theophanes rursus. Fecit enim hoc quoque, ut caetera, impudentissime, quod post duos, ct consulares & dilectos, tempus sibi, & quidem laxius, vindicauit. Desit in noctem, atque etiam nocte, ini itis lucernis. Postero die egerunt pro Ballo Ti- i stius Homullus, sic Fronto, mirifice: quartum diem
prob. tiones occupauerunt. Centuit Baebius Macer, 16 eonihil designatus, lege repetundarum Bassiim tene
ri: Caepio Hispo, salua dignitate, iudices dandos. Vterque recte. Qui fieri potest, inquis, quum tam IT diuerse censuerint 3 quia scilicet oc Macro, legem in
tuenti, consentaneum filii damnare eum, qui contra legem munera acceperat: & Caepio, quum pu
taret licere senatui, sicut licet, & mitigare leges oc
intendere, non sine ratione veniam dedit saeto, vetito quidem, non tamen inusitato. Praevaluit sen- Ι 8tentia Caepiovis: quin imino consurgenti ei ad cen-
183쪽
sendum, acclamatum est, quod solet residentibus. Ex quo potes aestimare, quanto consensu sit exceptum, quum diceret, quod tam fauorabile fuit, quum dicturus videretur. Sunt tamen, ut in senatu , ita in ciuitate, in duas partes hominum iudicia ditiisa. Nam quibus sententia Caepionis placuit, sententiain Macri, ut duram rigidamque, reprehendunt : quibus Macri, illam alteram dis lutam atque etiam incongruentem vocant. Negant enim congruens esse, retinere in senatu, cui iudices dederis. Fuit & tertia sententia. Valerius Paullinus adsensus Caepioni, hoc amplius censuit, reserendum de Theophane, quum legationem retituitiasset. Arguebat enim multa in accusatione secisse, quae illa ipsa lege, qua Bassum accusauerat, tenerentur. Sed 'hanc sententiam consules, quanquam maximae parti senatus mire probatur, non sunt persequuti. Paullinus tamen re iustitiae famam & constantiae tulit Misso senatu Bassus, magna hominum frequentia, magno clamore, magno gaudio exceptus est. Fece-tat eum fauorabilem renouata discriminum vetus fama, notumque Periculis nomen, & in procero corpore moesta & squalida senectus. Habebis hanc interim epistolam vi προδουιον : exspectabis orationem plenam onustamque: & exspectabis diu : neque enim leuiter & cursim, ut de re tanta, Tetractanda est. Vale. X. C.
ao legat. renunt asset J h. e. deposuisset. Renuntiato enim quid egeris, finita censetur legatio. Copiose illustrat hanc sormulam Burmannus ad Quinctil. 7, 4 p. 634. V expectabis orationem Vid. supra quae diximus, ad ι,
184쪽
Heres cum Sabino famιs Ee libertate ferui, quamuis non plene scripta, ex aequitate censer.
Scribis mihi, Sabinam, quae nos reliquit heredes, Modes bim laruum sinura nusquam libcrum esse iussisse: eidem tamen, sc adscripsisse legatum, Modesto , quem liberum esse iussi. Quaeris, quid sentiam 3 Contuli cum prudentibus. Conuenit inter omnes, a nec libertatem deberi, quia non sit data ; nec legatum , quia seruo suo dederit. Sed mihi manifestiis error videtur: ideoque puto nobis, quasi scripserit Sabina, faciendum, quod ipsa scripsisse se credidit.
Confido, accessurum te sententiae meae, quum reli- 3giosissime soleas custodire destinctorum voluntatem, quam bonis heredibus intellexisse pro iure est. Neque enim minus apud nos honestas, quam apud alios necessitas valet. Moretur ergo in libertate, sinenti- 4bus nobis, ii latur legato, quasi omnia diligentis si ine uerit. Cauit enim, quae heredes bene elegit. Vale.
XI. C. PLINI US MINUTIANO SUO S.
Liciniani τbet iram profissionem narrat, tau quum pro pter incestim cum Vesciti a Domitiano tita ex numve s acti.
Auditiine Valerium Licinianum in Sicilia prosteri y
nondum te puto audisse ; est enim recenS nun-
to, ι cram prudentIbus Iris verbum, quo ludit aliquo- Cortius eκ Mediceo, cum peritis ties apud Trebatium suum, &ruris. Sententia eadem ; quasi contra Seruium pro Murena sint responsa prudentum, nemo Tullius. ignorat. I. r profiteri ) literas intellige, speciatim Rhetoricen. cauerit) Etiam hoc tu. Sic dixerat etiam 2 8, 4.
185쪽
C. ΡLINII LIB. Iv. tius. Praetorius hic modo inter eloquentissimo causiarum actores habebatur: nunc eo decidit, ut ex- et sui de lenatore, rhetor de oratore fieret. Itaque
ipse in praefatione dixit dolenter & grauiter, quos ID. bi fortuna ludos facis' Facis enim ex Professoribus Scuatores, ex Senatoribus Professores. Cui sententiae tantum bilis, tantum amaritudinis inest, ut mihis videatur ideo professus, ut hoc diceret. Idem, quum Graeco pallio amictus intrasset' carent enim togae iure, quibus aqua & igni interdictum eli) postquam se composuit, circumspexitque habitum situm: La-q tine, inquit, declamaturus sum. Dices, Tristia &miseranda: dignum tamen illum, quia haec ipsa Rufi dia incesti scelere maculauerit. Consellus est quidem incestum: sed incertiim, utrum quia Verum erat, an quia grauiora metuebat, si negasset. Fremebat enima Donaba amav/tuaenis Quaeret sorte aliquis, qua in re insit ιμ υτη illa siue amaritudo Credo ego in eo, quod Quinctilianum mordet, Hispanum
hominem, & artis, quam pro fitebatur, opera honores summos ct ornamenta Consularia adeptum. Quantacunque enim esset viri virtus, non poterat ta men carere sortuna ipsius, quamdiu viYit obli ectatoribus. Igitur etiam Iuvenalis dentem in
illum stringit 7 i 89 sqq. & nec
meritis viri, nec iudicio principum tribuit, quod saltus multost oberet; verum sideribus, quae exceperint modo primos incipi tem edere vagitus &e. Altera pars dicti, quo vis est Ualerianus, ad M. Tullium etiam spectare videtur, qui Senatoriis curis a Iulio Caesare liberatus, scholas domi suae habuit. Deis nique cum fortunae tribuit mutatam vitae suae conditionem, innocens videri vult.
Licet vestis me admoneat Romanae ac Latinae adeo ciuitatis, ct vestis iure excidisse, Latina tamen, quod soluin adhuc possum, declamaturuι sum.
stalem commissi, uti ea quae s quuntur declarant.
186쪽
Ε p I s T. XI. Domitianiis. aestuabatque ingenti inuidia, destitutus. Nam quum Corneliam, maximam Vestalem, 6 defodere vivam concupiit et, ut qui illustrari saeculum linuri eiusmodi exemplo arbitraretur. pontificis maximi iure, seti potius immanitate tyranni . licentia domini, reliquos pontifices non in Regiam, sed in Albanam villam conuocauit. Nec minore scelere, quam quod ulcisci videbatur, ab lentem inauditanaque damnauit incesti, quum ipse fratris filiam incesto non polluisset solum, veruin etiam occidiLset. nam vidua abortu periit. Misi statim ponti- 7fices, qui defodiendam necandamque curarent. Illa nunc ad Vestam, nunc ad caeteros deos manus tendens, multa, sed hoc frequentissime, clamitabat: M syaeest tum a testibus
tanti sceleris, cuius Velialem virginem damnare cuperet. Sue tonitis tamen Domit. c. 8. Corneliam Virginem Maximam, abso latam olim, dehine longo inter- malis repetitam atque eonvictam, ἀιodi imperauit, stupratoresque virtis Nir comitis ad necem eaedi radicingit tamen, quod ad hunc nostrum pertinet, excepto Praetorio viro, cui dubia etiam tum Caussa,& incertis quaestionibus atqUe tormentis de semet proferio, earlium indulsit.
Ita dicuntur ut Pontifices maximi. Saepe ita Inscriptiones antiquae V. G. apud Gruterum
Iuliani Titi Vespasiani filiam
narrat Sueto. Domit. c. aa. ' ubi
de hoc ipso Plinii nostri loco
Heliasianam coniecturam prO- fert Burmannus. Cum enim vix ap pareat, aiunt, cur ziduam appellet Plinius, quae viro iam antea orbata erat, quum eX DO- mitiano conciperet; sorte legendum , nam biduo ab abortrι periit. Vt dignam Hein si ingenio
coniecturam haud negauerim: sic viduae appellationem apud Plinium minime superuacuam esse, arbitror. Intelligitur enim caussa, cur Domitianus illam coegerit abortivum sumere, quod scilicet non esset decorum viduae parere, quod ex marito defuncto conceptum dicere non posset.
7 multa' - clam tabat Debet hoc factum esse ante vltiniam & solennem ad ipsunt
187쪽
Me Caesar luce in putat; qua sacra faciente, vi-8 cita triumphauit. Blandiens haec, an irridens; ex fiducia sui, an ex contemtu principis dixerit, dubium est. dixit, donec ad supplicium, nescio an in-9 nocens, certe tanquam nocens, ducta est.KQuin etiam, quum in illud subterraneum cubiculum demitteretur, haesissetque descendenti stola, vertit se ac recollegit; quumque ei carnifex manum daret, auersata est, & resiluit; foedumque contagium, quasi plane a casto puroque corpore, nouissima san-
supplicium deductionem, si recte rem narrat Plutarchus in Numa p. I 22 Η. Steph. σὸ τῆν εις φορῆον
Nam lecticae si imposita fuit contectae undique & obligatae, ut vox inde eκaudiri non popset, non est, ut apophthegmata eius obseruari potuerint. Est etiam aliud in Plutarchi descriptione, quod cum Plinio pugnare videtur. Facit hic mentionem carnificis. Sed vide quid
non ipsius Vestalis, puto, sed lora quibus lectica deuincta &occlusa fuit undique) ἐειλυ-
Videtur itaque, salua Plutarchi descriptione, carnifex cuius etiam esse potuerunt ύπινομοι
modo commemorati) cui sorte ingerendae telluris negotium datum fuit, retro abeunte Pontifice , illud ministerium Vestali obtulisse. δ' nescio an innocens
Qui Germanice sic ordinat Verinba, dubitat ita, ut ad negantem sententiam inclinet. Aliter Latine, quod & hic multis demonstrat Cortius, & copiose ad Fabrianum thesaurum ostensum est. Nescio an innocens simplieiter significat, forte innocens.
Quid si transpositis verbis duobus legamus, quasi a coso plane puroque corpore. Certe η plane ad easto reserenda est haud dubie. Et quam frequentes snt in libris antiquis id genus trans positiones, nemo ignorat. t
188쪽
E PI s T. XI. Isrctitate reiecit; Oinnibusque numeris pudoris, οπολ- λην πdsumis , ευσχημως πεσειν. Praeterea I o Celer, eques Romanus, cui Cornelia obiiciebatur, quum in comitio virgis caederetur, in hac voce perstiterat, quid feci' nihil feci. Ardebat ergo Do- 11 mitianus & crudelitatis & iniquitatis insanaia. Arripit Licinianum, quod in agris luis Occultasset Corneliae libertam: il e ab iis, quibus erat curae, praemonetur, si comitium dc virgas pati nollet, ad consessionem confugeret, quali ad Veniam: fecit. LO- idi uutus est pro absente Herennius Senecio tale quidam, quale est illud, κειταs Πάτροκ c. Ait enim, ex inuocato nuntius facitus sum. Recessit Licinianus. Gratum hoc Domitiano, adeo quidem, Ut gaudio i proderetur, diceretque 3 AUOhul nos Licinianus. Adiecit etiam, Non esse verecundiae eius instandum:
teri. I tu. et2, 7 L. Cantaliur, scriba Ponti cis, quos Nunc mInores Ponti ces anellunt, qui cur Horonia cVelialia, sub terr Mnad portam Collinam necata stuprum fecerat, a Pontifice Ma-XImo eo usque virgis in comitio caesus erat, ut inter verbera exinspiraret.
3 non esse - rustandum πολλὴν προνοιαν) Versus Euripidis in Hecuba. Inspiciamus totam Talthybii , de viti
ἀρσενιον χρεων. Transhilit Ouid. met. 13, 479Tunc quoqne cara fuit partes ve- Iare tegendasCam eaderer, castique decus seruare pudoris.
Da simili docoris & verecundiae in moribundis Itudio plura hie notauit Cortius. V. G. de Lucretia Ouid. Fast. a, 83ῖ
Ne gnoque iam morieris, ne non procumbat honeste, Respuit; haec etiam chra ea deuris erat.
189쪽
C. PLINII LI s. IV.. 138 ipsi vero permisit, si qua poset, ex rebus suis rapueret, antequam bona publicarentur ; exsilium molle, Id velut praemium, dedit. Ex quo tamen postea clementia diui Neruae translatus est in Siciliam, ubi nunc profitetur, seque de sortuna praefationibus vin- Is dicat. Vides, quam obsequenter paream tibi, quilaoi1 solum res urbanas, Verum etiam peregrinas tam sedulo scribo, ut altius repetam. Et sane putabam te, quia tunc abfuisti, nihil aliud de Liciniano audisse, quam relegatum ob incellum. Stunniam
I 6 enim rerum nuntiat fama, non ordinem. Mereor,
ut vicissim, quid in oppido tuo, quid in finitimis agatur solent enim notabilia quaedam incidere perlcribas: denique quidquid voles, dummodo non minus longa epistola nunties. Ego non paginas tantum, sed etiam verius syllabasque niuuerabo.
Vale. XII. C. PLINIUS ARRIANO SUO S.
Mamcellini fHIum laudat, qui defuncti scribae residuum sularium apud se subsidere noluerit.
Amas Egnatium Marcellinum, atque etiam milii
saepe commendas: amabis magis commenda-a bisque, si cognoueris recens eius factum. Quum. ' i in
Ut reuocatus ab evilio caussam beneficium agnoscit secessindicat, aut crimen fateatur. Sci- Liciniani, ct ei praemium iii licet meruerat tyrannus ne forti buit, molle exilium. defensione Licinianus inuidiam sibi maiorem crearet: triumphat 34 praefationibus Vid. igitur, Licinianum fuga sua & 2, 3, I. Probsoner fere appel- voluntario exilio confessionem lant recentiores, item in dispu- edidisse, non falso crimine in- tationes sudiorum insauratioue tersectam Corneliam: igitur habitas.
190쪽
in prouinciam quaestor exisset, scribamque, qui sorte obtigerat, ante legitimum salarii tempus amisistet, quod acceperat scribae daturus, intellexit & statuit subsidere apud te non oportere. Itaque reuertus, 3 Caesarem . deinde, Caelare a uetore, senatum consuluit, quid fieri de salario vellet. Parua, sed tamen quaelito. Heredes scribae sibi; praesecti aerario populo vindicabant. Aeta caussa est: dixit he- 4xedimi aduocatus, deinde populi: Vterque percommode. Caecilius Strabo aerario censuit inferenduine Baebius Macer heredibus dandum. Obtinuit Strabo. Tu lauda Marcellini uia, ut ego statun feci. sQusinuis enim abunde sufficiat illi, quod est & a principe dc a senatu probatus; gaudebit tamen testimonio tuo. Omnes enim, qui gloria famaque du- 6cuntur, intrum in modum adsentio & laus, a minoribus etiam proseeta, delectat. Te vero Mar- celliniis ita reueretur, ut iudicio tuo plurimum tribuat. Accedit his, quod, si cognouerit sactum et suum isto usque penetralle, neceste est, laudis suae spatio, ct cursu, & peregrinatione laetetur. Etenim , nescio quo pacto, vel magis homines iuuat gloria lata, quam magna. Vale.
XIII. C. PLINIUS CORNELIO TACITO SVO S.
Municipes suos hortatus, ut stabolam instituant, etiam certiam Irintus sta rem podicitus , rogat Tacitum, Ut praeceptores crircumspicius.
Saluum te in urbem venisse gaudeo. Venisti autem, si quando alias, nunc maxime mihi des de