Vindiciae Ivvenalianae. Dissertatio ..

3쪽

AVM MORUM IN PHILOSOPHIA HONORVM CONSENSU ET AUCTORITATE AMPLISSIM PHILOSOPHORUM ORDINIS

UNIVERSITATE RIDERICI GUILEI MI RHENANA

RITE OBTINENDORUM CAUSA

SCRIPSIT

ET GNA MUM SENTENTIIT CONTROVERSIS

BERNHARDVS LUPUS

MOENO-FRANCOPOTANVS. ADVERSARIORVM PARTES SUSCIPIENT

5쪽

VIRO DOCTISSIMO HUMANISSIMO

HASCE STUDIORUM PRIMITIAS

PIO GRATOQUE ANIMO

7쪽

luuenalis satirarum ultima puri sit an non, ut apud ueteres iudicium non constitisse selioliasta nos docet, cuius ad XVI, 1 hae sunt uerba: Ista a pleri8que expl0ditur et dieitur non esse Iuuenalis μ, ita per totam aetatem recentiorem est ontrouersia. Nostro autem Saeculo longius progre8sus Si C. emptius, qui XV quoque satirae auetorem non esse Iuuenalem in Ob Seruu in Iuu aliq. 00. interpr. Berol. 1843 demonstrare conatur λ). 0Stremo nouissimus Iuvenalis editor, . ibbeckius non solum XV

et XV spurias habet, sed praeter eas , XII, XIII XIV

nomine de elamationum a reliquis secernit, quibus insuper IV, 1-36 Ι 1-55, alias minores particulas ut additamenta demit. Contra Heinrichium et emptium traditi0nis fidem luculenter tuiti sunt . . eber, C. r. Herman-DUS, L. Do esseniu8. Stenderunt, omnia ea, quae illi protulerint, Stare n0n posse, Si et utramque Satiram accurate compare cum reliquis, neque obliviscaris, alteram fragmentum tantum S Se utramque a poeta aetate prouectiore esse scriptam. Hod cum perSpicerem, eo magi miratus, qu0d Ribbeckius n0n solum eas Satiras, quae Ortasse le-y Vix enim commemorandum esse en Seo, iam G. I. VOS Sium, quem in hane disquisitionem nullam operam contulisse ex ipsius de illa satira Verbis apparet, in Institi poet. III i, tum D. Heinsium, de sat Rom. I, 2 paucis verbis eam Iuvenali abiudicasse. Hein-richius autem suam de ea suspitionem, quam in editionis uol. II, 22 profert, ipse pag. 498 remouit.

8쪽

uiter pereurrenti miro argumento, traetatione neglegenti, orati0ne languida SuSpitionem mouere possint, sed etiam quattu0 alia S, qua Iuvenali non esse nemini adhue in mentem uenit, declamatione p0Steriori temporis appellauit, e0nsilium cepi, ut in hanc rem, quantum per uires meas liueret, inquirerem. Neque me fefellit, huius disqui sitionis dissiduitates ea re mirum quantum augeri, quod Bibbeekius ausas, quibus permotu Iuuenalem tantopere transformatum neque iam sui Similem edidisset, non X- posuit, nisi qu0d in praef. Xemplar quoddam, quod casu sibi in manus indidisset, Iuvenalem ita exhibuisse dieit. Hae autem uia mihi ingredienda erat, ut ex ipsarum

Iuu satirarum indole, quid de Ribbeckii desilamationibus nam de omnibus Ribbeellianae editi0nis mutationibus nos disputare uetat eiusmodi disseriationum ambitus statui

p08Set hisce agellis exponerem. Die e ipsarum Satirarum indole, qu0d causa externas, quibus Iuvenali asp0SSi abrogare, omnino deesse in propatulo est. Nam quod Ribb. de e0die aliquo antiquo, quem exemplar illud mirum Sedulum SSe putat, suspieatur, id omni uerisimilitudinis speei destitutum mihi uidetur esse. Vt autem UnuSqHiSque eode omne XV satiras nostrae aetati tradit, ita ueteribus quoque constitisse, hase XV a Iuvenale esse Scriptas, inde apparet, quod et grammatici antiqui, praecipue Seruius et riseianus ex omnibus XVI versus Iuvenalis nomine laudant neque ulli harum XV seliolia desunt Pith0eanu, quae Xeunte Saee. IV aut ineunte V conseripta esse haud paue loe sine dubio ostendunt. Tantum autem abest, ut ulla res in V ultimis satiris commemoretur aut tangatur, quae 90Sterius Iuvenale tempus indicet, ut 0mplures l0ei XI, 1. XII, 5, 88. XIII, 17. XV, 27. nullo

ali nisi Iuuenalis tempore eas ortu esse demon Strent. Restant igitur satirae ipsae, quibus accurate perSpectis et inter se comparatis etsi non potest euinei omnium unum

9쪽

ei rudemque auctorem esse diligentiae enim felicitatique imitatoris qui umquam possunt e0nstitui certi sues γ), tamen

fortasse id perdueetur ad ueriSimilitudinem Summam eamque ultra quam in talibu quaestionibus raro tantum progre di istet. ore autem partes huius dissertationis esse uolui. Nam primum uidendum est, num quae discrimina artis metrieae ognose possint inter priores satiras et posteriores, tum de ei rebus, quae pertinent ad seribendi rationem idem quaerendum, denique, num priorum Satirarum seriptoris de rebus diuinis humanisque sententiae dis erepent eum eiS, qua pDSteriores Satirae continent. Ι.

Cum in hae prima dissertati0nis parte id sim acturus, ut demonstrem, in satiris ed. Ribb. X prioribus eandem artem metristam reperiri, atque in V reliquis, priusquam

ad ipsam rem aede iam, pauci opinio tangenda esse mihi uidetur, quae si recte se laberet, Oleum et peram perdidissein eum Iuvenali uersuum componendorum lege quam aesturatissime indagare studerem. Nam et legi et audiui interdum, Iuvenalis uersus reuocari non p08se ad tam certas definitusque quae in eum poti8Simum conuenirent, lege8, quam priore Romanorum poetas dactylieos, et hoc ei esse eommune eum omnibus o Steriorum temporum poetis latinis. Et verum quidem est, inter poeta S,

qui post Augu8tum uixerunt, quod attinet ad rem metristam, non tanta SSe diserimina, quanta praebent Lucilii, Catulli, Horatii, Vergilii, uidi uersus. Sed multa restant, quae huius uel illius posteriorum poetarum Sint propria.

10쪽

Sic L. Mueller De re metr poeti lat primum in uniuersum tres omnium post Augustum poetarum dactyli 00rum elasses distinguit, quarum prima in uersibus eoi ponendis sequitur Ouidium, altera Vergilium, tertia Iuvenalem tantum et Martialem complexa ambigua est inter utrumque; tum autem accuratissima disquisiti0ne instituta permulta, quae cuique horum p08teri0rum p0etarum Sint pr0pria,

exp0nit. Videmus igitur pini0nem illam, de qua dixi, non ita ualere, ut nihil fere intersit inter p0steriorum tem-

De Sque e procedaS, qu Haeckermannus, qui hil0l. XII, pag. 666 non 80lum dicit: Fre ilich inimi es Iuvenalebens rei andere ichter der silbe en Latinitae mitdem Metrum nichi ben enau sed etiam putat Iuvenalem metri regulas semit satiris cher Absichille hhei tim de si ffectes egen interdum contemnere λ omnium quae asserti Vt prius comprobet, hos laudat locos III, 232 uigilando, IV, 147 Getis VII, 15 Bithyni XV, 93 Vascones ut fama est

argu montis talibus usi. Qui omnes excepto primo eam ob causam metro claudicant, quod aut malam c0dicum lectionem ut IV, 147. VII, 15 in editionem suam recepit aut ipse uersum mendosum XV, 93 roddidit. XV, 93 unius uocabuli Vascones forma dactylica mira ei uidetur esse, cum in Varr. lecti. p. XVIII haec dicat: in metrico nominum propriorum usu NOStrum licentius versari, aliunde certo scimus cf. IV, 147. VII, 15. Sed in dactylo Vas

cones minime offendere OSSumuS, cum non Solum pud Iuvena

lem u. XV, 124: Britones sed etiam apud alios poeta complurium gentium barbararum nomina hunc Graeeam nom. plur quantitatem ostendant. . . L. Schneider, Forment. d. lat. pr. I, 2. . 307. Vix autem redibile est, eum contra auctoritatem Odieum, qui alimentis et elementis praebent in eodem uersu argumenti Sionicum a minori esse uoluisse Attamen talia recte se habere mirum non est, si ei credas Iuvenalem tantopere omne uersuum componendorum regulas migrasse, ut censeas, I, 5 Heresileias VI, 53 caduceo te ex eius ipsius stilo originem ducere. QuOUS-que ueniamus, Si tantas licentias poetae concedimus, ex hisee Hae-ckermanni uerbis apparet Vielleicut entschuluis oder rechffertist