C. Velleii Paterculi Quae exstant opera ex recensione Davidis Ruhnkenii tomus primus alter

11쪽

me. Floruit ille superiore proxime

aetate apud Batavos, quum critica ars, incensis multorum studiis, Vehementer exculta, novam lucem ara esselingit, Hersoni, Lennepti, Val- . Ckenarii laboribus acciperet. Fuit tunc vitalis quidam halitus, qui omneS er ditionis et philosophiae parteS PerVaderet; tunc igitur et ignotum antea iter Orientalibus literis munivit Albertus Schullensius, et graecis Dberius Hemsterhusius, cuius aCCurati

simae disciplinae particeps Ruhnkenius, quod ingenio valeret plurimum,

non solum critico acumine in tractam

dis veterum libris inclaruit, sed eum etiam latini sermonis cultum adhibbuit, ut hac in re ad praestantiorum Iaudem videretur accedere. Ne multus Sim, Satis erit meminisse ipsius in Timaeum Sophistam commentarii,

12쪽

qui propter coniiciendi selicitatem et

plenam ac nitidam brevitatem Brumckio V. C. unice probatus, Sitim movit eruditorum, quam, editis postea in Longinum et Homericos hymnos animadversionibus, nec non altero Hesychii volumine, quod Athertius imchoatum reliquerat, cumulatissime explevit. Eo autem libentius eiusdem ad Velleium adnotationes iterum edendas curavi, quod quasi specimina sunt disputationum, quas Summus vir in tradenda historia publice haberet. Huic namque muneri se Pulchre S tisfacere Putabat, si graecum aut romanum historicum deligeret, in

quo enarrando lem Porum ac rerum

causaS Penitus investigaret, et subtiliore lexius interpretatione iudicandi sollertiam et pulchri verique Sensum

13쪽

in auditoribus acueret. Sic enim existimabat, antiquitatem non aliunde quam ex ipsa antiquitate ESSE COgnOSCendam ; qui secus faciat perinde errare, ac Si quis de populis et regionibus non eX earum moribus, Sed

ex hospitibus et peregrinis iudicium serat. Quum autem in Livio aliisque egregiam operam Posuisset, diligentiorem tamen in Velleio adhibuit, quod in ingeniosissimo scriptore Sallustiani stili vestigia, cui praesertim

studeret, docta quadam voluptate PerSequeretiar. Hunc igitur librariorum rogatu Sic adornavit, Ut non tam commentarios Sedulo Scriberet, quam subitas dictiones et Silam quodammodo in docendo Vocem referret. Seio Bilhnkenium iam Senem,

quasi eum sui laboris poeniteret, de nova Velle i i editione suscipienda C.

14쪽

gitavisse. Sed hoc erat hominis, qui,

inclinata aetate, in sui calumnium

incidisset, atque operum Persecti nem non eX re, sed eX infinita mentis elegantia metiretur. Quod autem suis Parum acquiesceret, in causa fuisse

Puto, cur Beati Rhenani, Lipsit,

Heingit animadversiones satis prolixas adi ungeret, a quibus tamen evulgandis in praesentia abstinui, ratuS, his

etiam omissis, suam libello utilitatem et pulchritudinem constare. Sed huius rei totum penes te Sit iudicium,

amice lector; hoc unum te rogo, ut,

si quid sentias desiderari, id non negligentiae, sed opinioni hominis tribuas, qui parva ipsa mole librorum suum tibi delectum Probare, tuiSque

studiis et rationibus maxime velit consulere. Dabam XI Kal. Novembr.

an. MDCCCXXI.

16쪽

NOBILISSIMIS ADOLESCEN TIBUS

S. P. D.

ientesimus annus pse est, cum sese eximius Nicolaus minsius, Velleium Paterculum, anima ersionibus suis expolitum, uni ex maioribus Vestris, Cavari Fagelis, Primario reipublicae Batavae administro, dedic ret. Quae res mihi circumspicienti, cui noseam eiusdem scriptoris estionem donarem, gentem Vestram, ut vetustate et amplitudine

17쪽

splendidissimis patrem, sic insito quodam

literarum amore plerisque SuPenicem, inciri iam ne scare Potuisset. Vertim nihiliattinet, dodicandi cau ω, quae in promtusiant, tam alte 'Petere. Etenim, quac magna felicitat is meae pars rat, a mtillis inde annis talem necessitudinem cum familia Vestra constitutam habeo, ut nemo me Fagellani nominis Sit obser Mantior, nemo Evcliis in Noluntate sem l erga me SHScγta conStantior. Gius coniunctionis initium ortum est tum, cum Parens Vester meam in disciplinam tradebatur. Atque hic animum meum

tentari sentio, tit in illius viri laudes digrediar, quo neminem omni laude digniorem gnosei, quem Ob raras animi ingeniique dotes incredibili quodam amore dilexi, quo denique disciplinae meae alumno Nere mihi Nisus Sum ρο e gloriari. Sed nolim vulnus,

quod Nix consanuit, virtutibus eius comme morandis refricare, aut lacris , quae vix Exat Herunt, alieno temPone renos are. Illud

unum dixisse salis sit, ut Vos, Nobilissimi Adolescentes, qualis Vobis ρater imitan itis sit, mature intelligatis , me , tametsi per

Nitae rationes sexcentos iuveneS ad huma-

18쪽

nitatem formarim, nunquam tamen felicius,

et omnibus numeris PerfectiuS, quam PGreriSVester nactus erat, ingenium tractaSSE, neque ac leo de ullo disc*ulorum . meorumvem concePDSe maiorem. Itaque ex talibus sui documentis iam tum augurabar, in co

rojublicae Bataoae aut V ittios, aut Slingolando aut his similes, redditum iri. Neque hoc augurium nos fefellisset, nisi Deo

2NSum eSset, hoc tale ingenium Patriae tantum ostendere. Sed ut ad ea, quass rem ρ

Pius attingant, progrediar, Solebat Parens

VEStar, etiam cum ad summOS hono S Per-NenisSet, Save multumque de Graecis et Latinis literis mecum agere, et de ObScunis vitiatispe Neterum ScriPtorum locis, ex qui bus ipse e edire Se non POSSEt, meiam VC

VMisere Sententiam. Hoc idem fecit in V lleio

Paterculo, cuius acumine in ingeniis moriabusque notandis Nehementer delectabatur.

Quem cum ego Paullo accuratius legono EPisSem, ut talis et Nisi et amici dubi a tinibus, Si ροSSem, Satisfacerem, blandie n-

te, ut sit, SucceSSu, no ae editionis culo 'nandae natum est consilium. Quae cum ita

Sint, quOS ρotius in fronte huius editionis

19쪽

alloquar, quam VM, Adolescentes Egregii, quorum pater mihi Velleis edendi catissa mpraebuit Z aut quibus potius hoc munusculum deferam, quam Vobis, in qu Omnem, quo

quondam Patrem mPlexuS Sum, amorem trans dip Neque hunc talem animum temere Moeraus Vos susce i. Etenim pro αmicilia et usu, qui mihi Vobiscum intercedit, ex pro Timo Ggnosei ingenii Vestri vim et maestantiam, quae non eaS Ulum artes, qutibus adolescentia impertiri solet, celeriter orn*iat, sed abstrus res etiam, ac talis aetatis cutum Si erant , et cuseide ometat, et Iacile assequatur. Θid dicam do singuliari literarum amore , quo Vos ita incensi estis, ut saepe ton us, quod animo remittendo et cor ri tuendo dari solet, inritis illis, qui adolescentiam Vestram regunt, in bonorum librorum lectione colloc tis. In quo nihil degeneratis a gentis Frag lianae indole. Nam cum tot gentiles Vestri Summis, quos revublica habet, functi sint

honoribus, nemo tamen huc escendit natalium profesidio fretus, sed omnos haec sibi

ornamenta acerrimo bonarum artium studio, et nunquam nemiSSO labore ρepererunt. Iam

20쪽

m mn a Vestra intelligendi celeritate, cum pari discendi assiduitate coniurectra, quis est, qui miretur, VOS, qua metage alii lactrarum initiis imbuuntur, ea gradum ad Acaciemiam nostram facere Z Equidem mihi pulchrum et gloriosum duco, Vos is Am Vestro, Sum mae ρrudentiae et doctrinae Nino, quem ego totum tribus Horatii verbis, mitis sapicntia Laeli, describere soleo, meae mcisSimum esse disci linae commendratos; credo, quod

ex sermonibus nostris pervexerat, meos destiadiorum ratione sensus mirifice congruens Cum Suis. De eius igitur sententia, verissime

iudicantis, maximam humanioribus literis Nim inesse iaci ingenium humanum conformandum , biennism totum in Graecis Latianisque Scriptoribus legendis, in antiquitatis

Et veterum annalium memoria replican ConSumetis, assumtis e Mathesi et Philosophia ραrtibus iis, quarum utilitas in vitacioili maxime cernatur. Tram his fundamentis siris Romani scientiam, non nuiam istam et ieiunam, sed multarum artium comitatu Ciscum Sam, Susteratruetis. Tandem, ubi

plesnior iudicandi maturitas Menerit , ad Wa- Dissimas quaestiones de Legibus Naturae re