장음표시 사용
131쪽
uni. uuvi enim Gallia cisalpina provincia laruisi sublata cum reliqua Italia consociaretur legemquo Romanam acciperet, duplex quoque, quae tum Romae vigebat, exsequendi forma in eam introduoebalur, ut proscriberentur venirentque bona eorum, qui tanam
copiam jurarent ducerentur vero, qui bonis essent destituti iitiano autem loci Varroniani explicationem quae propria verborum significatione nititur, si aequoris . sponto jam intelligitur quid do iis sit statuendum qua Salmas ius aliique, ut Iegem illam Poetelio non vero Sulla vindicarent, monuerint quod enim illi
dixerunt, non opus misso nova ego ad liberandos nexos, quum vetus adesset ex quae in usum revocari
et confirmari posset, id negamus, quoniam addictio-tiem tolIendi, ut fecit Poetelius non aeque Sullae propositum fuit Nequo est, quod eum illis mireris,
alia de ecas ne honorum expliear bona oerri qua cautum fuit ut qui bonis cederent careeren tion pat rentur . exe eptis a men rei prohia bonorum adimu decoctoribus. Nam et in m Galliae mi p. avitum de eonfissas fritile deque iis , qui con-lumaera se in iure Delicioquo praesiit erunt nul Io modo eum improbi Meeoc oralius confer redis neque ille ire bene fiet Iegis privand 1 . I rsteterea legis Iuliae aput erat ne id Iea 1 tr herentur in nrrerem L. . . otii hon. ed. - . . exceptio voto amitie, Alii in improbis rei ratisiue lebitoribu tnon igitur prohahile est legem linis Cisalp. neeuratissmi Magula definientem , excepit ouem illam ita irrat, visae quo eam locum ahei et noli appareret.
132쪽
S Iius, plota tui estissimum, legem tulisse, qua obaeratis pauperibusque eo usuleret: non enim inopes ab addictione Iiberar voluit, ad union ditiorum ellus saeprospexit, effecitque ut horum oua, non vero Coraus, debitis obnoxia essent Neque tandem mirum esse
potest, Ranlianos apud Sallustium da Iaso odiolia in
desuetudinem redacta unica queri, nullamque Sullanae legis facere mentionem et II os enim, quum nihil iis superesset, unde creditoribus satisfacerent, Sulla lex non tuebatur, quippe quae eos tantum ab addictione Ii-heraret, qui onam copiam jurarent quum igitur hae ego non defenderentur, eandem invocare nihil eorum referebat, sed antiquiorem Poeteliam, qua omni sobaeratis aeque consuluerat, cogit ant eam quo iudesuetudinem abiisse per foeneratorum injustitiam quem rebantur. Nagis vero obstare videtur, quod Varro, id sublatam, foret, dixerit sublata senim addictio hac lege dioi vix potest, qua inopes qui satisfacere creditoribus non poterant, iisdem etiamnunc addici
iussit. Sed laxius haec interpretanda sunt, utii opponi liise possit, Varronem hi non de interio
loqui, sed id tantum sublatum fuisse ea lege memorare , quos do nexi anica monuerat veruinu ut supra fusius exposuimus. Dexorum illa onditio, de goa ait arro ad die lione unice nitebatur, quum debitores, ut graviores dilietionis esseetus,h- gerent, paeiseereditur eum ereditoribus operasque auas ad debiti olutionem praestare ut Ilae igitur ut mitigaretur ipsa ad- dieito riivax vel tolleretur ve antis in silueretur, rudicraga
133쪽
im,xivia verba ti omnia, qui bonam copiam , istarunt, C ssent nexi, dissoluti, ostendunt quocumque enim modo Iocutionem Onam viam jurara explices, addictionem ea lege non totam fuisse 5 Ialam omne patohit, quum IIo, qui tanam copiani non juraret, etiamnunc uectis esse posset.
134쪽
iserrimam dehitorum etiam post legem SulIae
fuisse conditionem ex Manlianorum apud Sal Iustium verbis intelligitur, violentia atque crudelitatori neratorum se miseros, egentes, Plerosque patria, sed omnes fama atque fortunis expertos esse querentium. QIam pridem enim, crescent in dies foenebri malo, quum usurae modus legibus esset constitutus, fraudi hus eas moneratores eludere studuerant nomina in socios, qui illi Iegibus non lenctantur, iratisseribentes. -- ei recti. Sempronius tribunus plebis, anno do a Sonatu legem impetravit, qua autum, ut cum sociis aenomine Latino pecuniae creditae jus idem, quod eum Civibus Romanis, esset a Sed, hae quidam lex foenerat umbompescuit avaritiam, ita ui anno RS ferretur lex Gabinia, vetans ne quis ogato provinciali Romae sub usuris mutuam daret pecuniam, et si dedisset, ne quis magistratus ex ea syngrapha jus
135쪽
dieet et i Ramlolii tamen saepius esse neglectam, docet Cicero, qui foenerator retrosdam impetrare narrat Senatusconsulta, ut, sibi ea lex fraudi esset alliae igitur reputantibus, nitrum esse nequit, saepius plebem novas tabulas agitasse, quas tamen prudenti consilio ei denegavit Iulius Caesar Altame obae ratorum infortuniis commotus, qui hellis civili hus destituti honis, eroditoribus satis acoro non amplius
ierant, legem tulit des modo credendi possidendique intra Italiam ira qua constituit primum no quis vel in argento vel in auro possideret plus pecuniae qua tu Lx. R. S. deludo ut debitores creditoribus satisfacerent per aestimationem possessionum , quanti quas- qtierant bellum civit comparassent, deducto summpo aeris alieni, si quid usurae nomino numeratam e acriptumve esset qua condition quartam fere partem crediti deperiisso, testatae Suetonius. J
S Sileton pit. Caes. e. et CT C ar cle bella ei miih. II l. e. i. Duo I. I. Tres Caesaris de aere ali euolarea distinguit . e diis italat Iuri r uom lib. II eri et,
s sod Primam . ii e voliatur, ut debitores er git ii hu sati, facerent per ea liti, utionem posses numn alteram ne quia LXII S. amplius iis auro argentove retinere et litiam te modo
136쪽
Veruntamen ne amo quidem ex guae revirixos neglecta est, quia Privato usui honum publicum postponebatur a in opibus debitoribus magnopere consulo-hat. Quod nim in utiquo creditorum jure in primis durum erat, ut corpus dehitis obnoxium esset, id in usu manehat, eaquo potestato reditores, ut ad pessima quaeque obaeratos ducierent, abutehantur quo cire, bene de ciuihus suis moruit sive Iulius Caesae sive Augustus ferenda lege dulia de bonis dedendis di Nam etiamsi cessio illa honorem nobile adjutorium et miserahilo auxilium a Iustiniano dicatur, 3 revera a me obaeratis magnum honesto itim erat, quum ab addictione eos liberaret. Et lio quidem nomino rito eum lego Poetelia comparari potest. Te enim lia lego
li et mihi a intra Italiam. Attamen qui1 et Suetonius et ipse Caesar ouius tantum legis a se inta mentinuem laetant Dio Cassius autem ita Caesaris de aere alieno malistione referat, ut notiua de duobu Vapitibus auius legis quam de duabus legibus loquatum, unam tantum legeti Lia Isso videtur Caesar duabus partihu diatiuetam, Quae genientia con urinatur velori tui desii, de Is ga dietatoria ciesaria loquentatis, qua es modo ere nil poasi fenffigiae intra Italiameia Metiam, quaeque idcirco in duo ea pii divis erat. ii Tae. Ann VI. 16 a Lex Iulia Caesari an Angusto sit tri haenda , uti iudieolis est varias virorum doctorum hae de re sententias vide pii Daholo M l. l. p. a sqq. et vi se hue, im L p. 8 sqq. quibus addendi sunt Schra de in Trid. ZσDae Amsi Nechicliniap. I. I. p. 13 et nudors ita taein Mua.
137쪽
mutiun est, ut pecunia eredita bona debitoris non mira obnoxium esset ita legis Iuliae cum institu- tuin tum essectus erat, ne judicati carcerem paterentur. tamen, quominus idem plano utramque sanxisse statuas, multa obstant quum enim I ex Poetelia excepto eo, qui noxam meruisset quemcumque civem Romanum ab instulis et carceris custodia libera. rei lox Iulia cessionis beneficium iis tantum concessit, qui sine dolo ma Io creditoribus non amplius satisfacere possent. Praeterea qui honis cedebant eorum existimatio nulla infami ve turpitudino laedebatur, 3 quod secus in proscriptione honorum fuisse, supra animadvertimus. Sed aliud cessionem inter ei Proseriptionem bonorum discrimen cernitur, o toto minimo praetereundum via enim bona sua creditoribus cesserat propter anteriores eontractus, in praesentia quidem non amplius conveniri poterat, exceptione ni i bonis cauerit tutus vero postea quid acquisiverat, quod idoneum emolumentum haberet, utebatur e nescio competentias, sui nune appelIatur quo per exceptionem opposito, non plus condemnari
138쪽
poterat, quam auere posset. x Itaque liberatu orat, si judicatum suo oret 5 at oujus hona ex edicio vende-haretur, non erat liueratus, posteaque rursus bonorum venditionem pati poterat Procedendi formam, quam in honorum e sione h- servari voluit jus Romanum, pluribus hie da rare non juvat, quum magna ex part proscriptioni hono orum conveniat, nequo explicandae legis Iuliae, sed comparanda cum logo Poetelia propositam nobis sit. Illud solam interponam iis non esse, cur legem Iuliam tamdiu vim suam et auctoritatem servasse, legem Poeteliam vero brevi in desuetudinem abiisse, mireris. Etenim hae unico debitoribus consulebat, exiguamque reditorum rationem habebat, quo factum, ut hi Iegi, qua jura sua deminuta viderent, adversarentur, Praetores autem, quum fraudatoribus opem erro recusarent, eandem negligerent Lex Iulia vero tam dehil ribus, quos a vinculis et carcere Iihorabat, quam ce
ditoribus favens quibus ob debitorum pravitatem et perfidiam damnum inferri non patiebatur, utriusque jura ex aequo et hono definiebat, ideoquo quotidio fero ab utrisque in auxilium vocata, haud facile in desue udinem abire o Luit.
139쪽
Ad finem dispitiationis ii rogressi inducis compre- Iiendamus, qua oc votorum testimoniis do hoc argu
Lex Poetelia Papiria, quam Livius anno Q. . Eslatam esse refert, quae tamen post hellum ainnitieum lata videtur, et fortasse in annum iis incidit, ovo rum addidendi jus, quod Ieses XII tahularum creditoribus Iargitae erant, a rogavit. Sublata addictione in eius oeum successit qualiscunque distractio honorum, cuius quidem modum et rationem ignoramus cui tamen nova forma successit QT Praetorio edicto, a Praetore Publio Rutilio fundata, tui honorum,onditionem introduxit. Temporis decursu lex Poetelia praepotentium taene ratorum auctoritat in desuetudinem abiit iterumquo debitoria eo ua creditori addicebatur. Postea Sulla dictator legem Poeteliani ex parte renovavit, constituens ut ii taui uin qui solenni iuro
140쪽
jurando go adhu creditoribus satisfacero posse ammiarent, a addictione Itheri forent, Eorumq 3 hona debilis obnoxia essent Denique ex Iulia beneficium legis Poetelia totum restituit, introducenda Cessione honorum, quae omnes obaeratos a caro oris custodia et addiction liber ah. exceptis iis, qui dolo maIo, ut ne creditoribus solvere possent, fecerant quae lex, quum debitoribus eiereditoribus aeque consuleret, ad postrema usque tempora perperuata est.