장음표시 사용
761쪽
vel non 3 Si primum ; datur in Filio aliquid reale per quod est aequalis Patri , sicut datur aliquid fier quod dicitur spirans. Si seeundum; ergo Fi-
ius non est a parte rei aequalis Patri, sedeantum per comparationem intellectus creati , sicut est Dominus: sed Filius non est aequalis Patri , sicut est Dominus creaturarum remo si 'um est,quod Filius non est aequalis Patri per relationemrationis,sicut est Dominus; sed Per relatione realem Prob. 2. Si aequalitas divinarum personarum non esset relatio realis , maxime quia iandam e
tum illius est idem , nempe magnitudo essentiam, quae est eadem numero in divinis personis : sed haec ratio Goneti est nulla:ergo 'qualitas perinnarum est relatio realis. Prob minor: Essentia divina manens una numero, est in tribus silpretatis,quorum unum est realiter distin m ab alio, de quibus verificanturdiversa praedicata; nam de Patre verificatur paternitas , quae de Filio mini me verificatur, & de Filio filiatio, quae Darei re
pugnat; unde naturadivina manens una numero sungitur officio trium naturarum, cum sit in tribus suppositis realiter distinctis: ergo non implicat, quod eadem essentia divina existens unan mero in tribus suppositis, iungatur offieio dum
tum iundamentorum 3 nam natura manens ut a.
de eadem numero , redditur incommunieabilis per tria ipposita distincta , cum nequeatesse in supposito,quin sub tali conceptu incommunic bilis fiat : ergo non implicat, quod per ipsam unums suppontum fiat simile alteri. Praeterea,Ρω- ter qui est prima persona, dicitur Deus a Filius qui est secunda, dieitur etiam Deus sicut Pater: ergo non implicat, quia eadem natura, qua Fulius dicitur inus & non dicitur Pater , dicatuc aequalis Patri vere & realiter. Σ. Unicum suppositum in Christo sumitur
munere duorum extremorum , quae in ipso uniuntur; hoc non obstante, Christus ut homo per relationem realem dicitur minor Patre, & fu
762쪽
dat relationem realem inaequalitatis: ergo nore implicat, quod natura divina manens una num xo in tribus suppositis distinctis , fundet relationem realem aequalitatis . 3. Filius est similis Patri aeterno in ratione spirantis,quia sunt vere & realiter duo spirantes, ut docet Goneta disp. IO. M .9.3. tamen land mentum illius simili nis, nempe spiratio activa, est una & eadem in Patre & Filio: ergo Pater& Filius possunt esse aequales vere & realiter, licet habeant unicum iundamentum, nempe magnitudinem essentiae. q. Brachia mea v. g. fundant relationem realem aequalitatis in operationibus vitalibus , tamen anima quae est fundamentum,& id quo brachia aequaliter operantur, est una & eadem numero : ergo inimplicat, quod inter Patrem &Filium detur relatio realis aequalitatis, licet habeant eamdem numero naturam ..sia Tandem, relatio realis intrinsectis adveniens resultat ex natura extremorum realiter distinctorum. sed Patex & Filius in divinis sunt duo extrema realiter distincta.Τum quia relative op-POnuntur . Tuin quia alia est persona Patris, &alia Filii: ergo restatae realisxesatio aequalitatis Prob.major: Relatio non reserastad entums. sed extremum in quo in nam; similitudo quae est inter duo alba nona efert albedinem, sed aubum:ergo cum relatio resultet ex his quae rese re oportet quod resultet ex extremis ergo ex Patre& Filio in divinis des et resultare relatio realis aequalitatis, quia sunt duo extrema. Resp. Gonet. n Li ubi ait NUt aliqua relatio sit realis, exigitur realisdistinctio subjectorum quae primo reseruntur perallam.Σ sed subjecta I. relata relatione aequalitatis & similitudinis, 1 unt fundamenta: emo ut aequalitas aut similitudo sit realis, requiritur realis distinctiω nsnasolui eXtremorum, sed etiam fundamentorum. Mi 'or Prob. I. AEqualitas supra quam relati
763쪽
aequalitatis suo datur , est passio entis : ergo Primo convenit quantitati, Se ratione illius , quanto ; ac proinde quantitas est quae Primo. refertur relatione aequalitatis. 2. Duo quanta ideo aequalia sunt , quia habent quantitates aequales: ergo ideo reseruntur relatione aequa ii tatis, quia prius quantitates aequali tatem iure. dantes ad invicem referuntur, & consequenter
'bjecta primo relata rotatione aequalitatis, sunt ipsa fundamentaωContra: Nam fundamenta proxima similit dinis & aequalitatis non sunt subjecta quae reseruntur ut quod , sed tantum ut ouo , ut dixi supra: quia quantitas v. g. unius lapicis non est id quod refertur ad alium lapidem ejusdem quantitatis , sed est id quo lapis quantus & aequalis refertur, ad alium lapidem. Ratio est, quia lapis refertur
ad alium quia ipsi aequalis , S est aequalis quia
habet eamdem quantitatem, sine qua non referretur:ergo quantitas quae est iundamentum similitudinis, non est id quod resertur, nec id quod
actu reseri, cum non iit relatio; sed est id quo re- Iatio adtu resert: ergo fundamenta non sunt subjecta primo relata, sed rationes reserendi. Unde patet, qudd duae quantitates non sunt extensae ut quod, nec bicubitae,aut tri cubitae,ut ait Gonet.nis a i .sed sunt tantumextensae ut quo, id est,sunt tantum rationes extendendi res quantas, sicut V. galbedo non est album,sed ratio dealbificandi: ergo magnitudo essentiae non debet referri, sed de-.bet tantum esse ratio reserendi & assimilandi divinas personas, & consequenter Filius debet rein serri ad Patrem tamqua ad aequalem per relatione reale; sicuti brachium istud est simile alteri in
operationibus vitalibus ratione unius animae. Obj. I. Gonet. Ex sententia Scoti sequitur dari in Deo praedicata realia solo numero distincta:
consequens est falsum: ergo & antecedens. Sequela paret. Relatio aequalitatrs qua Pater respicit Filium, solum numero distinguitur ab alter
764쪽
relatione qua Filius respicit Patrem , sicut vela tiones fimilitudinis quibM Petrus & Paulus adinvicem reseruntur , distinguuntur solum nutricro: ergo si relationes illae lint reales ν dantur in Deo formalitates & praedicata realia solum numero distincta ; falsitas autem consequentis tat ditur . i. Distinctio solum numerica a mate xia desumitur ; sed in Deo non est materia: ergo Sc. a. Quae solum numero differunt, sunt composita compositione Metaphysica ex actu & si tentia: sed talis compositio repugnat Deo , cum sit actus purissunus: cmo & numerica distinctio Cui essentialis est singulae las, rςpugnat muLtiylicatio numerica ; inde probrat Theologi , Deum non possi numero multiplicari , quia es, sentialiter est singularis: ergo lingularitas estes entia cujuslibet praedicati diu ni: ergo implicat esse in Deo prcedicata realia solum numero distinctaminor prob. Quodlibet praedicatum diavinum eshens. a se & Per ellentiam;sed en a se dc per esse am, sicut existentiae essentialiter cota venit , ita & lingularitas quam existentias ponit:eaeo μ singiuaritas est de essentia cujPlibet Praedicati divitii. 4. Quod praedicatum aliquod
numero multiplicetur , ex limitatione Provenita ratione cujus non continet ciuidquid pertinet ad speciem, seu totam persectionem speciei; unde PetruS,quia numerice a Paulo distinguitut,limitatenaturainspeciei participat; sed limitatio re-Pisnat omni praedicato divino:ergo implicat es se in Deo praerucata realiasola numero distincta.
Denique falsitas supradictae: sequelae Prob. OmnisDeil malitas est per seipsam individua; sed quodper seipsum individuum est,non potest
multiplicari numero: ergo nulla Dei laxmalitas potest numero multiplicari-Μinor patet. Maioz autem Prob. QAod per seipstan individuum nota
est, individuatur per aliud ; sed nullaeDei serm-- litas potest per aliud individua iue alias resuliarenin Deo compositio, cum omne quod ex alio κ
765쪽
alio co 'escit, compositum sit: ergo omnis Dei se alitas & omne praedicatiun diviniun indivi .
Resp. dari in Deo ex starentia Moti praedicata realia distincta inter se , eo modo quo rela tiones originis distinguuntur; unde si argume tum Goneti sit contra nos, etiam militat contra distinctionem quae est inter relationes persona les; sed existimo Gonet. non im Mare disti ctionem quae est inter relationes alvinas ,,& consequenter dico, qu in vanum adducit rationes distin*onem numcticam impugnantes.ReIatiorequalitatis qua Filius respicit Patrem tamquam aqualem , distinguitura a relatione aequalitatis qua Pater respicit Filium ram'uam aequalem γquie quidem relatio est se aliter distmcta a p,
eternitate , cum p emitas non sit relatio aequa
ditatis nec similitudinis , sicut paternitas distii guttur a Filio , 8t sicut filiatio distinguitur a P ere: ergo non implicat, quod illarelatio aequa--litatis qua Filius saepicitPatrem, multiplicetur , -& distinguatur assia correlatione seu a relatione aequalitaris qua Paterrespieit Filium , sicuti peternitas distinguitur a filiatione , caeri sint duae correlationes in diversis suppositis existentes ,&Yeserentes unum ad athid ut a se ad aequale , sicut paternitas & filiatio sunt in diversis supe sitis realitex distinctisi idcirco argumentum G
net. non est contra nos, vel est etiam contra pluralitatem relationum quae int in Deo praedic, ta realia,& inter se realitex distincta, sicutae tiones de quibus loquimur : superstuum esset igitur respondere ad omnes probationes contra diastinctionem numericam. .
Obj. a. Si aequalitas & similitudo divina rumpos aristri essent relationes reses , sequeretruran Deo dariPlanes relationes reales quam qua tuor. Consequens est salsium, & contra commu- siem Theologorum sententiam: ergo & antece- Miin Sequela majoris est evidens et naui relati
766쪽
nes aequalitatis &similitudinis sunt reales, relationibus oti nis formaliter ex natura rei ductinctae: ergo dantur in Deo plures relationes reales quam quatuor. Unde ipsemet Scotus in qualiber persona divina duas relationes similtudinis,duas aequalitatis,& duas identitatis constituit, 'iuatum una adunaimpersonam, & altera ad aliam refertur: ex quibus resultant decem & octo relationes reales , & adjunctis quatuor relationibus oriFinis, resultant viginti duae relationes reales In divinis ; imb ulterius juxta numerum attributorum , quae in sententia Scotiex natura rei differunt inter se & ab essentia , relationes reales similitudinis deberent multiplicari .
Resp. concedendo sequelam, nee hoe est absurdum ; cum Je facto & a parte rei Pater sit &denominetur similis Filio , sicut dicitur & den 'minatui Patenex quo insereur dari in Patre retiistionem realem similitudinis,quia non potest gari denominatio sine forma denominanter sed illa relatio similitudinis non potest esse paternitas, :ergo debet eue relatio realis formalitor distincta a paternitate, & realiter a relatione qua Filius e st similis Patri Nec hoc est contr1Patres qui
de quatruorrelationibuxoriginis dumtaxat locuti sunt,quia haeretici quos impugnab ant, nega-hant divinas processiones; nec est contra omnes Theologos admittere in Deo plusquam quatuor relationes reales ab essentia divina indistinctas, & distinctas inter se sicut relativuma correlativo cum omnes Scotistae , & alii extva nostram scholam doceant eamdem veritatem Ad illud de at tributis, nego assumptum ; quia hujusmodi vel, tiones aequ-itatis & similitudinis resultant ex extremis fealiter distinctis, & ideo non datur x latio aequalitatis inter attributa, 'Ganon distinguuntur realiter inter se sicut divinς personς,nec unum est extremum respectu alterius.
767쪽
HAEc disputatio est momenti, & magis curiosa quam utilis , cum nullam co troversiam patiatur apud Theolos os ; ideo sit
ζuid sit missio . quibus personis
DIeo r. Missionem: sic recte definiri aput
duplex , activa scilicet & passiva : o missis aruva est illa quae se tenet ex parte illius personae quae mittit, vel ex qua alia procediti: passiva vero est illa quae se tenet ex parte illius personae quae mitti lux, vel quae procedit ab alia, ut recte colligitur mans vexbis, mittere & mitti . . artibet missio est etiam duplex, visibilis scilicet &invisibilis, tinfibilis est illaqua persona divina mi tit , vel mittitur ad aliquem eflectum sensibilem Producend um , invisibilis est illa q ua divina per' sona mittit, vel mittitur ad aliquem estectum i sensibilem producendum. Dico χ. Mittere seu mIssio activa convenit Patri Milio, non vero Spiritui sancto; S mitti
768쪽
go missio activa conuenthvmtui δεμ . ito Resp. cum DD. Prophetam loqui de Christo
quatenus est homo, quem Spiritus sanctus unxit ad annuntiandum mansuetis, & quem Deipara
genuit de virtute lesius Spistus sancti.
Diees 2. Pater fuit missus, ut colligitur ex illo Ioan. . eum veniemus id est ad justum &apud is mansione, actinius: ergo nitticom nit Patri. ,
Resp. Quod veniret non significat proprie mi ti ; quia nemo potest inittere seipsum , bene quidem renire , aut dare sis uni: ergo loco praecitato non recte colligitu rouod Pater suit misi
sus , sed tantum qu 3' tad justum.
Diees 3. Ussio tam activ, quam passiva dicie
Resp. Quod masio maeter respectum ad crea- .
769쪽
. tinas, dicit etiam. spe mintrinsecum ad . t ima. & connotat aliquid notionale, nempe respectum ad personam quae ad Creaturas mittitur ergo missorum actiata quam. passiisa est notici natis, & consequenter non competituibus per
caligis, unam adimamper nam esse in HIa pes circumineessionem, vae ex Doctore in I. dist.I,.qu.f. o nutuamstentia unias persin' in Aia, ut colligitur ex illo Ioan. I sublinitur Christum dixisse , Exa in Farre,o 'sere in me est; sed Filius non est4n Patre, nec . Spiritus sanctus in Patre & Filimare ait D. Damasc. lib. i. do fide cap. 1οι nisi per minuam existentia r e esse incaestionem Mecvalecinere,quiandiu e ivit a Patre consequentremiamon est ire illo ; qiua prister unatatem esitata Filiuisoni - exivit a Patre secundum se testinis eam narura divina subsistat in Pat ea in Filio, M in Spiritae sancto; & Pater , Filius, & Spiritus ranctus. in eadem natura 1 & sint uti Deus , . eiu soli honqr, laus gloriau, i m . ol ni l