Sacrae et ecclesiasticae propositiones in comitiis generalibus ... Toleti celebrandis

2쪽

CAROLI. III

HISPANIARUM. REGIS FILIO. PRIMOGENITO. CELSISSIMO ASTURIARUM. PRINCIPI MAGNI. PATRIS. MAGNO. FILIO

PATERNAE. GLORIAE. PATERNARUMQUKVIRTUTUM. OMNIUM RELIGIONIS. SAPIENTIAE. MAGNANIMITATIs NON. MINUS. QUAM. REGNORUM. CLARISSIMO. HAEREDi

OB. RERUM. QUARUMCUMQUE. PRAECLARISSIMARUMIN. FLORENTISSIMA. ADOLESCENTIA. SΤUDIUM TOTI. TERRARUM. ORBI. SPECTATISSIMO AC. IDEO. AD. HISPANORUM. OMNIUM. PRAEsIDIUM DECUS. ET. FELIC TATEM. UNICE. NATO

PROVINCIA. MERCEDARIORUM. VALENTINA

1M COMITIIS. GENERALIBUS. ΤΟLETI. CONGREGATA MUNIFICENTISSIMO. PRINCIPI. AC. DOMINO PRO. SUMMIS. EIUS. IN. TOTUM. ORDINEM, PROMERITIS THEOLOGICAM. DISPUTATIONEM

Ex. UNIVERSA. ERUDITIONS. ECCLESIASTICA. SACRAQUE COMPOSITAM HONORIS. GRATIQUE. ANIMI. CAUSA

L. M. D. D. D.

3쪽

Hortor , ut valeo , ut literarum Sere certeque san'ctarum studio te curam non pigeat impendere. Sinccra enim , cs solida res es , nec fucatis eloquiis ambit ad animum , nec tillo linguae tectorio , inane aliquid, ac pentalum crepitat. Augustinus , Epist. CXXXII. ad Volusianum olim I.

Dcbet unusquisque , non pro eo quod semel ebiberat , ffs tenebat pertinaciter congredi: sed p quid m 'lius. I titilius extiterit , libenter amplecti , NON

ENIM VINCIMUR , pGANDO OFFERUNT NOBIS MELIORA, SED INSTRUIMUR, Cypria-nu. in Epist. ad Quintum , quae est LXXI,

4쪽

AD ARGUMENTATORES.

na fecerimus, progressuum spζCimcn aliquod in gravissimo doctissimorum Virorum consessis exhibere adgredimur. Hoc consilio Theologicae doctrinae sentes, & communes, quos dicunt locos , his thesibus principio designamus, eo

rumdemquo adscrimus Vim , dc auctoritatem. Sacram deinde Historiam, Christianaeque Ecclesiae fastos decurrentes, quae ad Theologorum tractationem pertinere vi a sunt sele

gimus , atque huic , qu in instixuimus, disputationi subii cientes , praeter psa VipVJ V xholicae doctrinae capita, quamplurimas complςctim V Chronologiam, ad Histotari,in, ad Artem Criticam, ad ali S item disciplinas, perti

nentes propossisiones. Opus quidζm, ut nostis, non parum periculo a plenum alea. Ea tandem omnia, quae Scholasti eae Theologiae Vocabulo Comprehendi solent, una placuit thesii concludere ; uniVersam S. Thomae Theologicam Summam adserentes. Ad serentes , inquam, quantum ad ea

pronuntiata, quaz proprie Theologica sunt: Quas enim in eidem Summa dc rebus naturalibus ostendimus proposi

5쪽

tiones ex Aristotelis , atque Arabum Philosophia haust i

propugnZre , nostrum non esse existimamus. Illud etiam oppugnatores nostros monitos volumus, vices1 mana si pr

ximam nos quaestionem tertiae Partis a nostra d isputati0 ne exclusam velle : item que non illud nobis operis Π'Τ dsumturos , ut si qua in reliquis tot Angelici DoctQxi scriptis reperiuntur , quae , vel in speciem , eiusdem PQ ctoris dissis in Summa Theologica contraria videat luxaea nos Componere , atque in eamdem cogere sententi m teneamur. Id nempe laboris illis dumtaxat dignum Vi detur , quibus non veritatem invenire, atque adserere sco

pus est, sed ingenii futilem quandam in his nihili rebR

Ostentare dexteritatem & vim. Quicumque igitur advςx su liquam Summae Theologicae propositionem sit g ympnxaturus, ad sertum ipsum S. Thomae principi d 4ψςςx , quod impugnare conatur : Illud tunc in sum δThςologica nos legemuq , atque in eius expositionem

pyψpVgn tionemque , quantum in nobis sit ingenih& operis adhibebimus.

6쪽

apitalia adserta in S. Thomae Doct. Ang. Summx comprehensa , prout exigui ingenii mei Vires patiuntur, defendam.

Fr. Iohan. Francisci Mariae de Rubeis, ordinis Praed. Dii Jertationem, de Summa Theologica eiusdem Sanc. Doc in Venet. Editione praefixam , in tanti Doctoris laudem,

vindicabo. III. Divum Augustinum , Divo Thomae , eiusque Ange licae Scholae secundis curis conciliatum , in Quaesh. de Gratia primi hominis, & Angelorum, opera & studio Fr. Iacobi Hiacinthi Serri, Ord. Praed. Doct. Sorbonicae, dc in Academia Patavina primarii Sacrae Theologiae Professoris, sustinebo. IV. In Catechismi Romani recomendationem propugnabo Dissertationem Fr. Antonii Reginaldi, Ord. Praed. in Academia Tolosana Antecessioris, unico tomulo comprehensam.

7쪽

AD SACRAM DOCTRINAM

THEOLOGICUS ΑΡ PARATUS.

SCRIPTURA SACRA.

IHIL maturius cogitandum est praeter Scripturam Sacram , cuius auctoritas inuiga est super ipsum Deum. Deus sic loquutus est per os Prophetarum Sanctorumque eius , ut neminem decipiat, aut decipere queat. Spiritu Sancto afflante , & impellente Di vinos Libros , Auctores Sacri conscripsere , nihilque veritati di num memoriae

mandarunt. mandarunt. .

IV, Sacrorum Librorum existentiam validissima argumenta conficiunt, ut numquam perierint saevientibus persecutionibus, multip/ cdii'que captivitatibus. v lac V. Canonicos & Proto Canonteos Libros constituere , celeIiae com- Pellit auctoritas gravissimis rationibus ducta. VI, Ipsa mei in Tridentino Concilio congregata Sacrorum Librorum 'μ'ςrum nobis proposuit, & definivit de re tanti momenti Omni uom λtione deposita. TVII- Textus Hebraicus , Versio Graeca To. . Interpretum , atque a xi Vulgata, tres sunt hodie apud Catholicos illustriores Codices. VIII. Licet Hebraiei testius castitatem plurimum commendemus , nOhi. tamen persuasum est leviora quaedam in eum irrep'ine Π ei 'a. IX. Versionem Graecam sinceram esse probat utriusque Eccletiae consensus , maxime ad usque D. Hieronymi tempora X. Concilii Tridentini Doctissimi P P. Uulgatam Versionem authentiscam declaranteς, Hebraeorum Graecorumque Codicum limpidissimos fontes in sua auctoritate reliquerunt.

8쪽

XI. Sacrarum Scripturarum nuda & adcurata in Vulgarem linguam con versio ardua res est , nec quispiam potest suo fretus ingenio hanc spartam suscipere. XII. Omnes veteris testamenti libri praeter illos , quos S. Hieronymus excepit , Hebraica lingua sunt conscripti. XIII. Novi vero testamenti graece conscripti sunt , S. Matthaei Evangelio excepto, utpote Syriace exarato. XIV. Sensus quos Scriptura Sancta Patitur cum S. Thomae doctri

na explicabimus.

XV. Sub eisdem verbis multiplex litteratis sensus invenitur , sed quari eoque eius verba adeo sunt Obscura , ut ipsi, Scriptoribus Sacris non fuerit intelligentia revelata. XUI. Ex sensu litterati argumentum ad solidam demonstratiouem omnino efficax desumi debet , nisi cum rationis , aut Religionis essatis aperte littera pugnet. XVII. Sensus metaphoricus firmum nobis non suppeditat argumentum, nisi testimonio divino , aut Ecclesitae perpetuo usu receptus fuerit. XVIII. Theologi nomine indignus est , qui veteris & novi Testamenti idea caret , quum olim Catecumeni ea essent Praediti, priusquam aquis Baptismi essent loti.

DIVINA TRADITIO.

I. Ari pietatis amictu a Theologo suscipienda est Dei Traditio, ael ipsa Seriptura Sacra in suis dogmatibus lustrandis, & argumentis conficiendis. . II. Certo certius est Ecclesiam ζssς antiquiorem Scriptura , fidem proinde ac Religionem sine Scriptura constare. III Pleraque sunt ad do rin m VHGiti Pertinentia ; quae etiamnum in sacris litteris non sunt expressa. IV. Immo & multa sunt ad En Nitianorum doctrinam & iidem spectantia , quae nec clare, nec confuse in sacris litteris continentur. V. Queis rebus si addas, Apostolos maximis de causis a nobis ultro exponendis, alia quidem litteris , alia autem viva voce prodidisse habe, quatuor fundamenta ad Traditiones Christi & Apostolorum donstituendas. VI. Praedictae vero Traditiones quatuor praecipue viis investigantur quas Theologus optime tritas debet habere. VII. Prima sit a D. Aug. in Venta Lib. 6. contra Donatistas , his verbis : Quod universa tenet Ecclesia , nee Conciliis institutum , sed semper retentum est , non nisi Ructoritate Apostolica traditum rectissime

creditur.

VIII. Secunda huic proxima : Si quod Fidei dogma P P. ab initio, se- eundum suorum temporum successionem concordissitae tenuerunt, idque A a ex

9쪽

ex Seripturis non expressum , diVinae traditioni acceptum referri debet. IX. Tertia via r A Christo venire sidenter pronuntiamus , quidquid in Ecclesia communi fidelium consensione probatum est , dummodo id potestas humana efficere non possit. X. Quarta r Dum viri Ecclesiastici uno ore tectantur aliquod dogma divinum & Apostolicum ab Apostolis accepisse , certissime tenendum est. XI. Traditionum non scriptarum neces,itatem & auctoritatem , Sacra Scriptura , SS. PP. communis doctrina , constans & perpetua invictissime demonstrat. XII. Traditiones mutationi sunt obnoxiae , quae disciplinam , coeremonias , externamque politiam , non quae Fidem, & moralis Christianae regulas spectant.

VERA CHRISTI ECCLESIA.

Ι. QPonsa est a Christo Domino exornata , instituta sanctissimis exem- pli, , veris legibus & doctissimis praeceptis instructa.

II. Haec est quae omnes ad se Vocat & amplectitur in suo sinu quo cumque a Christo nomen habent & caraeterem , fortes , debiles , iustos& iniquos. III. Ecclesia Christi una est , Vera , sancta , catholica , apostolica , visibilis , indefectibilis , adversus quam Portae inseri non praevalebunt. IV. Extra eam non est quaerenda Religio , nec aliquis potest esie salvus , nisi eam fuerit ingressus. V. Quidquid Ecclesia tamquam Fidei dogma tenet , Verum est , nec quidquam falsum , quod illa aut credit , aut docet esse credendum. VI. Indeficientiae privilegium quo gaudet Ecclςsia , de antiqua , de praesenti , deque futura intelligendum Venit. VII. Spritum veritatis sempiternum , non tantum habet fidelium omnium collectio , sed etiam Ecclesiae principes ac pastores. VIII. Arcendi sunt a suis tabernaculis haeretici Vocati publici , schi Didatici , excommunicati , & cathecumeni etiam illi , qui in competentium

numero habentur.

IX. Cavendum est , ne Christi Ecclesia eum Synagoga confundatur,s perque est prae oculis habendum , in quo illa istam excedat. - Demum licet Ecclesia in triumphantem , militantem & purgantem dictinguatur, de Ecelesia tantum militante sermonem instituimus.

ECCLESIA IN CONCILIIS.

I. Um Episcopi in aliquem locum congregantur ad fidei morum-I qtie caussas tiactandas , Concilium appellamur. II. Concilia sunt Generalia , Nationalia , Provi talia & Dioecesana,

10쪽

quorum nomina satis indicant viros, ex quibus coalescunt. III. Conciliis Generalibus interesse debent omnes Episcopi totius orbis , nisi legitime impediti fuerint , dum ex Ecclesiae consuetudine vo

cantur.

IV. Aliquibus Episcopis deficientibus, congregatio generalis dici po- potest Concilium Generale , & tale nomen iure meritoque habere. U. Conciliorum decreta , si sunt iuris , S ad sdem S mores spectant, non sunt temere confundenda cum iis decretis , quae facti vel puri , vel

cum iure connexi Vocantur.

VI. Episcopi tamquam iudices di Vina ordinatione constituti intersunt Conciliis , reclament licet Theologi in hac re Parum graves. VII. Ex Ecclesiae privilegio admitti consueVerunt Cardinales, Ab bates , Ordinumque Generales. VIII. Sequendo mores reipublicae Christianae, institutae a Christo , Iaici quicumque a Conciliis sunt excludendi. IX. Conciliorum usus non in humano tantum fundatur iure, sed in Verbo Dei scripto & tradito. X. Conciliorum praesertim generalium qualis sit auctoritas , ipsa Ecelesia docet , non Vocans in iudicium caussas in Conciliis generalibus agitatas di desinitas.

ROMANA ECCLESIA.

HAEC est caeterarum Ecclesiarum caput , & magistra, quae semper est in magna Veneratione habita ob eius sanctitatem &II Qui in ea praest, Rom. Pol xi se appellatur , Vicarius Christi, Eeclesi e caput, supremus colit roVertarum iudex. 111 Ad ipsum convolant Eccl si3rum omnium Appellationes, quantum ex Historia Ecclesiastica repetere postiumus.1V Sua iura amplissima sunt, N qui in Cathedra Petri sedet , divino iure in eadem auctoritate & potestate succedit. V. Romani Antistis primatum qui impugnant , Conciliorum decretis

sine controversa adversantur.

V1. Di Vina ordinatione est Episcopus Romanus omnium Episcoporum primus ob honorem , dignitatem & iurisdictionem. vl1. Decreta Pontificia circa fidem Vel mores populo necessarias, an- ieeedente Ecclesiae consensu , comitante , Vel subsequente citra omnem dubitationis aleam sunt in fallibilia. VIII. De fide non est iudicium Rom. Pontificis loquentis ex cathe dia in rebus sidei & morum esse infallibile independe liter ab Ecclesiae consensu. n.