장음표시 사용
461쪽
Ala iuxta carinam erectae, qua maiores sint, vexillo minores fine quasi in auriculam conicam convolutae, quod tamen in aliis aliter obvenit, ut in diversis nunc video. Carina ad vexillum tota longitudine patens, S antrorsum emarg, nato imo tab sine gaudens, antrorsum obtulis erigitur. Stamina unum & novo infidum.
Lagumen villosium villis primo albidis, dein nigrescentibus, innatum coloratum bi loculare loculis polysiperinis.
Observatio. Certum est, inversiim calycem descripsisse MNNAEUM, dum de astragalo perhiberet, denticulos inferiores gradatim minores esse, qui tamen constanter maiores deprehendantur. Adhaec carinam longitudine alarum e marginatam dicit, qui carinam examinat & videt,
capiat, si potest, ego non intelligo, quid sibi velit, nec Opus eratisimillibus notis Altragalum distinguere a Phaca.
Astragalus caulescens prostratus, Ieguminibus subtriquetris arcuatis, soliis ovalibus pedunculo longioribus. Astragalus luteus perennis procumbens vulgaris. NORIS. II. Glyelethi et a sylvestris noribus luteo pallentibus. c. n. UH. Fin.
passim in Calimberg. Radix crassa profunde in terram infixa multos emittit caules vel prostratos vel super alios Dulices diffusos q. 5. pedum longitudinis. Cauhs admodum geniculati, soliosi, floriferi, hoc peculiare habent, quod alternis lateribus angulosi & rotundi sint, scilicet caulis embnens dorsuin habet in illo latere, in quo cum pagina soliorum, florum pedunculus egreditur: sacie averta rotunda, & quoniam alternus est, quatuor quinqueve digitorum distantia petiolorum exortus alternare Sacuties laterum & rotunditas debent. Auriculis petioli S pedunculi ad caulem cinguntur duabus ere stis latis, sectis, marcescentibus. Hae vix colorantur, licet caesis petiolus pedunculique laete sanguineo colore tingantur. PetioI
462쪽
Atiosi cariuati brevi in intorto fulcro omittunt solia ampla ovata tota pinnata, superne ex fluo- viridia, inferne glauca, pinnarum septem paribus cum solio impari. Scapi storales ex singulis sere geniculis prodeunt soliorum ramo minores es hi saepe ad exortum colorati simi. Caeterum angulosi aut striati. Racemus brevis latusque noribus ochroleucis factus cum viridi pallore. Calyx exiguo firmoque pedunculo sui fultus bra feam lanceolatam emarcescentem subiectam habet. Ipse in hac specie superne ventric sus S brevior ab ungue vexilli clevatur, in totum obliquus, gibbus Sut in Orobo obtusius, ex albo . herbaecus, quinque dentibus viridibus secius, non pilosus. Vexilii unguis incurvus a carina remotus: ipsum lateribus refl .acum marginali limbo emarginaturai carina ct alis maius. Alae carina longiores. Carina bipeS. Siliqua effoeto flore statim imbricatim depressa, maturescens S attatem consequens sensim sese clevat S apicibus astra spectat bi locularis. Observatio. In tenella, ct exigua planta, solia infirnihili caulis inmma rotunda observo, ab aliis stiperioribus longe distincta, facie prosundius S ex nigro viridia dorib glauca quidem, sed villosa; auriculas coalitas villosas; cauliculos purpureos vili Olbs.
3 Asragalus Onobrychis. Astragalus eaulekens diffusus, pedunculis spicatis, vexillis flore duplo longioribus. Astragalus angusti solius caule erecto ramoso, spicis erectis caulem terminaniatibus, violaceis. MALL. Hel . Onobrychis purpureo flore. CLUS. Fam. Ist. cum bona icone. His. II. p. CCXXXli I. est oti obrychis I. Onobrychis spicata purpureo flore. c. B. pin. NORI s. II. TOUR.
in asperis lapidosis valli Belaeder ad montes, DulisC, in ipsis montibus etiam secus vias. Radix serpens dinusia, quasi sarmento a. Causis humi longe strati, florentes suberecti, soliosi S ramos, ex rotundo leniter anguloli, pube primo alba, nigricante hispidi ct pulveribus con Ipersi, colorati
463쪽
Ad singulum geniculum Vaginae duae ''do pedunculis S petiolis
oppositae, modo hos lateraliter complectentes. Folia angusta, lanugine alba hirta, canaliculata pinnarum ad II paria cum impari. Scapi simplices, longi, hirti. Flores spicati ex violaceo purpurascentes, singuli braclea, quam in Cicere Astragalo, latiore suffulti. Caly.x tubulatus albis & nigris pilis prxditus, superne albens, inser- ne coloratus, 3-dentatus, dentibus sere aequalibus, & inserioribus tribus maioribus: pilosis Omnibus. Vexilium nostratium longissinuim S angustissimum supra alas Scarinam in faecundationis acta conflexum, caeterum resexum, canalic latum, creetum, limbo vix emarginatum. Carina alis minor, cruribus parulla, neque ad articulationem cum alis fissa. Styli basis villosa. I umen villosum coloratum biloculare. Observatio. De Lathyris perhibuit QNNAEus, lacinias talyeis duas superiores inferioribus tribus minores esse, de Astragalis vero, lacinias tres inferiores gradatim minores seri; sic ergo Astragali nostri essent potius La- thyri L INNAEI. Vereor vero, ut calycem inversum descripserit; vide tur Astragalus Cicer, videatur Onarquis.
rogalas avstiaeus. Elenchus.' Astragalus caulescens procumbens, floribus racemosis; leguminibus teretibus utrimque acutis; soliolis linearibus praemorsis. T. II. F. a. Onobrye his noribus viciae dilute caeruleis. C. n. Pin. Onobrychisa; c Lus. Hi I. u. p. 239. icon commoda.
In montis Badrast illa parte, quae inter duas ultimas stationes est adascendendo ad sinis ram loco aprico arido tenui gramine vestito passim, abunde circa Simmerim, & omnium Austriorum 1criptorum primus inveni. Radix non multuim fibrosa, quandoque surcata, susca capita emittit plurima, ex quibus in orbem sere aut in phalanges ulti sundantur
464쪽
Caulis tenues, breves, vix spithamam progredientes, dum sunt longissimi, humi prostrati, vixque clevati, hi in extremitate solum pedunculati stitit, ct nili destrucis fuerint selia multum Milosi: caeterum leni is pube obsiti striati, licet rotundi S triste purpura iccntes. δειricula simplices exiguae pilos e coloratae. Petioli primores latioribus S brevioribus Qtiolis facti ovatis aut obcordatis lanceolato-praemorsis. Hi modo ad caulem nudi, saepe unamium pagina deliquium patiuntur haec ita scribo, quia video, licet persuadear id ipsi mi ex aliis caussis este non naturalibus & qui vestiebantur liolis, habebant prima pinnarum paria arcte cauli adstantia. Pinnarum paria 3 ad Io fiunt plerumque tamen Qtum Octo observantur
Folia exigua linearia omnibus viciis angustiora, rigidula tamen, ut etiam in una eademque planta sella aliquot coniugationum integra o
P dunculi hirsuti saepe colorati ex alis liorum racemos, floriferi ala Qtiosa longiores, fructi stori storalibus longiores, variabili, licet non facile determinanda ratione. Hores erecti sunt ex Allida purpura caerulei, & albidis maculis picti, 1iostrarum Papilionaccarum plantarum minimi. Hi pedi cellis exiguis, firmis tamen S exigua bractea sustulciuntur Iaxe distributi. Calii x tubulosus lateribus compressis, herbacee favus exiguis pilis obsitus, ut in i stragalo Cicere superne late exsectus, inseriae ad carinam productus, denticulis 3. instructus, duobus superioribus brevioribus. Vexilitum pro floris parvitate ungue longo instruitur, ipsum satis pro eadem latum, reflexum leviter lateribus, in medio ena arginatum & sui catum est, sulco albente S latis utrimque ad alas maculis albis pumpureis etiam punctis interstinctum, ita tamen ut ex pallide purpureo leviter caerulei cat.
ea carina longiores multo, vexillo breviores, striis albidis percursae sunt, sit eodem ac vexillum colore persunduntur adscendentes pa- tuta & medio sere apice sunduntur, ut videantur cordis nes, etiam revera oblique cordi rines dici possent.' Carina obtusa intus apice maculata.
465쪽
extenuatum, coloratum, saepe hirsutum, torulosum, parvum, etiam inter nostrates Astragalos minii a , pendii im plerumque, aut saltem subpendulcim, calyce purpureo nillic cinelum vi leo, ct sulcum longitudinalem habere, quo sit bi loculare.
s) A ragalus pilosus Eliu mer. Elenelius. Astragalus caulescens erectus subpilosus; floribus spicatis pallidis; leguminibus subulatis piloss. Onobrychis Ill. CLUs. palin. ets6. icon & deseripi. Hii . II. eadem. & bene&ad vivum, ut, eur primum huius plantae poste rem non excitaverit LINNAEUS, capi nou possit. Οnobryeliis quibusdam flore pallido vel Polygalon. I. B. omnia ex CLUS. siliquas tamen addidit ex Gesta ero. cicer montanum lanuginosum erectum. c. B. prod. 48. Ahagalus villosus erectus spicatus, floribus flavescentibus. ΛΜ Μ. rutit. 166 ΤRarissimam hanc plantam, & austriacis botanicis ignotam iam a 759. inveneram, & nuper, scilicet I767. dum calceolum quaererem, qui ira cum fuerat D. w1NTERL med. doctor, iterum eodem loco invenit, pr venit in campestribus montosis montis Cecit illa parte, qua in Claustr
Radix ramosa, lignosti, multiceps. Caules plurimi, recti, stricti, striati, rotundi, sesquipedales ct altiores, in meo exemplari villosi, in illis D. V INTERL minus, superne in duos plerumque, aliquando etiam plures ramos silvuntur; caeterum s liosi si int. Vaginae petiolares simplices sursum solum attritae, exiguae, villosis. Paioli firmuli, erecti, canaliculati, hirsutuli, sustinent solia pinnata longa, in meo specimine I. aliquantulum latiora, in aliis angustiora, in his magis nitida, in aliis magis villosa pilola, caterum semper pinnata, pinnarum acutarum decem quatuordecim sic ultra coniugationibus cum impari composita. P duntuli longi, firmi, striati, villosi, inter spicam floralem nigris piliis Obsiti. Spica florum primo rara, uno alterove flore distante laxa, brevi ad modum densiatur, plus mimisve longa, quinque sero pollicum in primo meo specimine, in aliis vero brevior est; in apice plerumque abortit, si
466쪽
PHuntelli exigui firmi, bractea fine acuminata sulti, cum eadelia pilosi sunt. Cabyx longus pallens herbacee ochroleucus, pilis nigris, ut in Astragalo cicere, obsitus, in quinque dcntes infimis longissimis iisdem nigris pilis hirtos solvitur, qui in nondum explicata spicae parte aristati quali
exstent & spicam, concurrente simul calycum nigredine, herbacee nigram eisciant. Calyx erectus est floresque ad pedunculum apprimit. Vexillam longum est non adeo latum, primo carinam alasque complectitur, dein vero ab his recedens postrorsum patet lateribus reflexis haud latis; id ipsiim stipremo margine exsectum est, ct tota latitudine lineis saturatioribus striatum navis. Atie vexillo breviores, ut carina longiores, Carina non multum obtusa. Stamina diadelpha unum & novemfidum. Siliqua. Observatio. Vidi etiam vexilla non emarginata, sed aliquoties incisa.
CHARACTER. Gθx 3-dentatus tubulatus. Legmen inflatum uniloculare:
. Habitus Astragali, sed vexillum sero minus reliquis partibus.1 Phara orareata. T. II. F. 2. Phaea caulescens erecta glabra; sevum soribus, leguminibusque ealeelso inibus pendulis., Phaca geniculis ochreatis petiolis squamatis; soliis latis ovatis venosis.
In summis pratis Mineberg, tenui gramine vestitis S soli perpetuo expositis. Radix tenuis rotunda cortice susco tecta, lenta, longe lateque ho-rietontaliter serpens, ramosa, prolisera. Causis a prima statim origine ad genicula squamis plurimis exalbidis, latis, concavis, modo obcordatis, modo magis ovatis teguntur; hi tres quatuorve pollices alti in latum diffunduntur ramosi, soliosi, &nonnunquam manifestius crassescunt, sic angulosi fiunt. ascendendoque in petiolos ct scapos lbluuntur.
467쪽
Sub singulo petiolo solioso squalitat tales duae sunt, quae & eauli Spetiolo limas cantur. Peliosi crassi, leviter canaliculati, trianguli, quatuor, qti inqueve, aut sex soliorum paribus cum impare uno gaudent, quo etiam aliquando carent, ct scapo maiores altius cxstant, quod tamen iterum variat. Folia pallide viridia quasi glaucescentia, dorso S margine villosa, . ovata sunt vel ex ovatis acuta; caeterum multum venosa, & nervo depresso aliquantulum conflexa, viciae vix aliquam formam habent, Sparva non sunt, sed satis lata. Scapus, si unicus quasi subradicatus, si plures, tum ex alis solioso educuntur, sunt omnes firmi, crassi, anguloli, leni villo obsiti, duos ad summum tres pollices alti, plerumque intor bracteas concavas pubescentes, florum racemum Iustinent brevibus pedi collis, nigris pilis o sitis imbricatim dependentem. Bratae pediculi in sustinent. Culo longus, ut in Astragalo Cicere, ct nigris pilis etiam, ut in hoc obsitus, S ochroleucus, maculis insuper leviter purpureis pictus, in quinque dentes sectus consertioribus pilis nigris obsitos. Floris ochrolciaci partes sere aequalis sunt longitudinis. Est etiam
ubi florcs albent magi Vὸxilhun amplius tamen video dori multum flavum, primo incumbens dein margine reflexum, insit dens suprcina Ora emarginatum. Alta adscendentes carinae longitudine magis albent. Carina albida est, ct interne ab antheris croceis coloratur. Stamen unum S novemfidum.
Germen longe pediccitatum, villosiam ctiam nigris pilis. Lexumen longe pedi cellatum, pedicello longitudine emarcidi caldicis, ipsum inde sere triquetro ventricosum inflatum deorsum magis complanatum descendit, ita tamen, ut una facie magis planum, altera elevato aggere elevatum sit, quasi moduli calcei formae ; caeterum himsutum, rectium est, ct anteriuS acuminatum, suturis non lateralibu , sed medium legumen ἡividentibus in duas valvas naviculares fine compres.sas, nullo septo diremptas, sed unicam cavitatem formantes. Semina renisermia. obfem
468쪽
Observesio. Plantae nostris in alpibus omnibus frequentissimae, Squam omnium austriorum scriptorum in Scimeber r collegeram primus, iconem dare visum est, cum dissiculter eruam cx aliorum scriptis. LINNAEus in prima si ecierum editione solum phaeas tres habuit, tu nova editione eaque dec a Sisi. t. novam frigidam adiecerat, quam iterum in secunda specierum editione omisit. Stirpium austriacarum enumerator facile perspexit nostram plantam phacam L INNAEi alpinam esse non posse, hinc nostram frigidam vocavit hoc nomine LINNAEAN .
Pliaca caulescens erecta glabra; leguminibus oblongis insatis sivi s, in eo distinctam ab alueum, quod haec esset leguminibus semiovatis. Nunc Vero, quanquam ct nostram, S Sibi ricas, S Italicas iterum confundat LIN-NAEus universali hac species omnes exigente definitione, Phara cavit fans erecta glabra, leguminibus oblongis iustatis subpilosis, certum est, LINNAEUM nostram Austriacam plantam nunquam vidisse, aut si viderit, male admodum aliis coniunxisse. Primo quidem ne habitu quidem convenit A ragaloidi elatiori supiana glabrae foliis acutioribur TiLL. Hort. pis T. M. F. I. a. minus adhuc
astragaloidi elatiori erectae, viciae soliis; floribus luteis; s liquis pendulis AM M. Ruta. p. III. Nro. I 8. quas stirpes etiam botanico veroque iudicio separat ii ALLE Rus Helu. T. V. alias enim si liceret, plantas habitu, noris colore, sorma soliorum, fructus, coniungere in unum speciem, ut secit L INNAEus , species LINNAE ANAgad medietatem reduci pos sent; sed vide destriptionem, vide iconem, vide ob leviorem S sere nullam botanicam notam dividentem astragalum cicer a iiii crophyllo Sc. Obsereatio II. Neque etiam solum id in huius plantae legumine o servare possum. suturam unam ad alteram a pressimi esse, quod quidem in universali familiae charactore attulit LiNMAEus , de hac speciatim edixit Enumerator, in eo veritas est, legumen pedicellattim esse, hinc hac parte attenuatum, statim vero ventricosum videri, tutura una ab altera fugiente & quasi in angulum cxtrorsum extensa, ut pedem cal, podio instructum sere reserat; antrorsum magis complanatum iungi, O ibi 'suturam superiorem versiis inferiorem deprcssam satis apparere S insc- riorem ad superiorem accedere.
469쪽
Observatio III. Quod haec stirps ad genicula vaginas late inst
Ochrearuin Veredariorum cxllantes gerat, ochreatain appellare libuit.
Q Phaea montana. Phaea subacautos procumbens hirsuta, scapum fioribus erectis, leguminibus ovato- lanceolitis. Phaea Rapta petiolisque rubentibus, soliolis exiguis ovato-laneeolatis pilosis Phaea caule procumbente soliis ovat - lanceolatis. HALL. Eme id. & aure. Mise. Taur. T. I. Onobryehis IHI. cLUs. His . II. p. 24o. icon commoda. Onob eliis c Lusit IV. TABERN. Astragalus quidam montanus vel on obrychis aliis. I. u. His. II. RAU. Astragalus montanus. Lire. & Discipui.
In alpium saxosis culminibus non infrequens, ita reperitur in Scis berg, in Meyn &c. cum praecedente. Radix praelonga susca multiceps, capitulis squamosis soliosis & fio. rigeri S. Causis humisuli ex purpura colorati pubescentes emarcidas praec dentium annorum squamas habent, inde brevi spatio nudi iterum recentes sqtiarnas coloratas pubescentes assumunt, ex quibus petioli colo rati pubescentes emergant. Folia dense congesta flavicantia, exigua, ex ovatis argute acuminata carinata, margine ciliata & inieroi copio tota pilosa, plurima, per paria sere ordinata ultimo impari minimo. Stapi sorales ex medio duorum petiolorum orti paginae soliosae longitudinem sere assequuntur, & hi colorati purpurei pilosi eriguntur, toti caeterum nudi. Racemus brevis cist florum. Flores ex rubro purpurei, crecti. . Cati ae sulce caerulescens O purpurascens pilosius pilis in basi & apicibus, denticulis nigris medio albidis; adhaec exiguo pedicello pilo ibhaerens O bractea colorata pilosa brevi emarcescente sustultus; dentiaculi calycis duo superiores breviores, inferioribus tribus maioribus d suscescentibu S. Vexillum ungue albido caeruleum venis profundius caeruleis pictum,
Alae iterum carina longiores profunde caeruleae. Stamina
470쪽
Stimina omnia coalita vidi in vaginam in meis speciminibiis antli ris aureis; dum vero nunc legumen conspicerem, vidi stamen unum manifeste lutum esse ab aliis novem coalitis ita, ut debeat dici stamen unum S novemsidum. . Legumen nondum satis maturum pedi cellatum pilis nigricantibus undique hirsutum, dum eam excipis lineam cavam, ubi sulcus est prosundior imberbis, caeterum Ovatum, inflatum, sine lanceolato stylisero acuminato, dissectum, uni loculare filii luillo septo divisum, quod etiam1 1LLE Rus confirmat in adultiori ct tota adulta siliqua, quam omnino i venit absque vestigio bi locularis naturae, loculosque si adesse videantur non membranaceum adeo alicuius longitudinis septum, sed receptaculi contiguitas ad mediam superioris convexitatis siliquae sedem ele.
vati dividere vidit. Observatio I. Astragalis hanc stirpem iam in prima editione intulerat
L INNAEus, quam etiam inter hos in secunda reliquit, imo erronis c optationis sponsbrem Cl. JAc qui N adduxit, at illi viderint, an hanc plantam ita bene creaverint. MALLEllus primus ad phacas vere revocavit in Menae & aua. Mistest. Tauri T. I. p. Iet. Ego subscribo, dum in nostris quidem astragalis septa duo invenio, etiam num in exteris, ut legesomnii, aliis intueor; in hac stirpe ne sunplieis quidem rudimentum aut imchoamentum microscopio video.
Obseruatio II. Scapis filio longioribus hanc plantam inter alia distinguendam proposuerat L INNAEUS , nostris in alpibiis, ubi ingens huius vis est, videre pollat saepe scapos costa soliosa breviores, quod S in Hedysaro controrso verum est, siquidem humile valde ct diffusum frequenter inveniatur vix longitudine scapi apud MALLERUM delineati. Obstitatis III. Scaporum nondum florentium capitula tota nigrescunt hirsuta.