장음표시 사용
471쪽
alis calyce brevioribus, caule elongato. Onobrychis. Dou. pempl. 348. brare. CL s. eadem icon. RIv. T. E. optima. Onobrychis solio viciae. fructu echinato maior. C. u. ycn. TOUR. Onob chis s. caput gallinaceum. RAI.
Ubique ad vias in vallo Belaeder, in asperis sylvulae Simmering, copiosissime in montanis apricis Leopolriberg, qua parte Claustro Neoburgum spectat S alibi. Radix perennis multiceps. Caules in terram prostrati diffusi, solios, ramos, rotundi, striati, colorati saepe, & hinc inde pube obsiti. Genicula prima rara, dein pollicis sollim distantia consertiora habentauriculas di as soliorum paginam ct scapum cingentes. Folia ovalia aut ex his elongata carinata carnosa, pulchre Venosia, ut in Trifolio montano iii fine recurvo, evidentiore spinilla notata, dormieniter villosa. Sunt vero soliorum pinnae novem, plures paucioresve. Pedunttili ex soliorum alis inter nostrates longissimi, angulos complanati, recti vel incurvi, inferne villos. Spisse florum plus minusve villosie, contorta aut inflexae pro florescentiae spicae parte. Calyx exiguus hirsutus firmo sulcro nixus, bractea hirsuta suffultus emarcescente 5. dentes habet satis conspicuos patentes, subaequales, stibulatos sere virides S margine pilosios. 'Vexillam spectabile, reflexo compressum, ex carneo album, totum striis & punctis ad latera sanguineis percursum, exiguo & duro canaliculato ungue instri litur; est hoc limbo emarginatum medio carinatum. AEartim sbia adstitit utrimque rudimenta seu exiguae particulae laciniis calycis breviores Carina
472쪽
cima eo evidentior, quae se sistam sustineat, latior etiam ct sa
guineis, non adeo tamen vividis, verum emorientibus lineis pingitur, in vomere vero I herbacee coloratur. Carinae ungues exigui denticulos diceres fissos fissura ad angulum carinae continuata. Legumen monospernium aculeatum, dentibus calycinis perstantibus
Q Hedusarum controversum. Hedysarum soliis pinnatis; stipulis vaginalibus; floribus eaeemosis 6c leguminibus articulatis glabris, pendulis. T. II. F. 3. Legumen. Astragalus caule erecto ramoso; spita purpurea nitente terminato I ALL. Helv. T. rvi non optima & secit, ut LINNAEus caule flexuoso definiret. Astragalus caulescens erectus stipulis vaginalibus. LINNARI I. spee. edit. s. Hedysarum obscurum & alpinum. Eiusdem. edit. a. Hedysarum alpinum siliqua levi. C. n. ita MALLER sed c. u. habet sub nomine onobrychis semine clypeato laevi.
In pascuis Schuebeta summiis cum phaca.
Radix horitonti parallela longissime, ut vix sequi possis, serpens,
rusescente, glabro tamen cortice tecta, teres, non crassa, per intervalla
multiceps in capitissius emarcidis stisci Fe inuamis vestita, quae etiam iunioribus caulibus 1,pe adlint.' Catiles modo unicus, modo plures, spithamaei, semipedales cum scapo pedales, id enim pro loco diversum est. Hi insemc per geniculorum interstitia vaginis cinguntur amplexicaulibus, ascendendo semi amplexica libus, illa, ubi scaphis educitur, latissima medio exsecta biaurita, omnes hae vaginae ex adverso petiolorum solios Orum oriuntur, si uallent, aliquando bifidae, aliquando aristatae. Post has vaginas alis soliolis instruuntur altemnis tribus, quatuor cum axillari saepe, sunt caeterum caules inter solia glabri, virides angulosi.ietini soliosi incrassato sere circa caulem principio orti ercisti, fimmi, leviter canaliculati, longi, solia gerunt pinnata Ovato oblonga, si perne saturatius, inferne dilucidius viridia, inserne pulchre venosa, pinnarum 7. 8. 9. paribus cum impari, fine modo acutiore, modo minus praeditis S spernenda spinula terminatis. Catilis foriger aut irradicatus scapus ex alis ortus modo Q litarius, modo etiam unum axillarem adhuc inferiori loco ortum habet, hic sere semper ascendendo firmior fit, rectus cst striatus hirsutus, modo palmam Iii et modo
473쪽
modo vix non syithamam, quod tamen rarum, altus, spicam florigeram copiosam speciosiamque gerit florum numerosbrum aliquando ad i8 aut
carui eorum aut ex purpurea caerulescentium aut laete purpureorum.
Bractere florales lanceolatae pedicellos florum sulciunt, satis longae sunt, hirsutae valde, brevi emarcescentes. Cato saepissime calyculatus, una alterave adhuc lacinula ab eius basi prosecta, & supra ilium applicata auctus, monophyllus, admodum hirsutus, lateribus leniter compressus, ct dorso saepe e purpura colin ius, in quinque dentes hirsutos virides crassos satis solutus est, quorum superiores duo ad se apicibus suis accedant Vexillam primo incumbit lateribus dimissis, alis carinaque brevius;
dein vero crigitur, latera reflexa compressaque gerens & suprenium emarginatum marginem. Ala minima floris pars sunt, vexillo tamen longiores, carina multo breviores, iuxta carinam exporreistae.
Carina spectabilis, recta, compressa, extrorsum latior, obtusa, superne tota patens.
Stamen unum ct novemfidum antheris prosunde flavis. articulis Imbrotundis compressis, numero diversis, margine membranaceis, Venosis, pube consertissima alba curtaque primo canis, idque in immaturis constanter video, dcin minus dum matura suut,
ultimo articulo sere maiore styli sero. Et haec quidem ex viginti exemplaribus omnibus recentibus d striptio est ; invenio vero in advertariis anni I738. solia margine sericeo esse, fine spinula inermi reflexa; in illis imo. nec sericum nec inaniis festam spinulam suisse. Constans est observatio pedicellorum S caldi eum pubescentium hirsutorum, non adeo certa leguminum; vidi enim in illis a763. variae longitudinis esse, modo solum duos articulos hah re, modo tres semine unico in singulis laetos, modo legumen longum non articulatum semina quatuor possidere, quinto suto particulari terminali articulo, qui etiam in dentem desinat, incluso - compressum legumen esse, venosium, margine costa membranacea rosea cinistum; V nas ad solem esse trans parentes.
Observatio. Nec huius quidem plantae facilis declaratio est, LIM-MAEO, ut solet, confusionem iter u iniiciente, ut sere credam quod e iam
474쪽
j v A s c I c u L u s v. ' 427 iam aliqui discipuli fatentur, videri huius quidem viri species solis ali
rum itilcriptionibus, ct exemplaribus siccis natas stare. - Inter methodicos primus asstragalis stirpem hanc intulerat HALI.Ε- Rus, quam, quoniam florem hedystri habere perhibuerat, etiam astragalis cognomento Astragali he amissis intulit LiNNAgus. Neuter so-men viderat. In nova editione SN Nat. ut O illa specierum eandem stirpem Hedysarum vocavit sincera, ut videtur, di stione, sit ad eam, quam is de planta haberet notionem, aptissuna. HALLERus vero in Emendat. b auctuari Miscessi Tinstinens. T. I. p. Ig. ita habet, iterum ex Mictus ignoratione mihi S LINNAEO Syre. p. 756, ct ante nos SCHEUCΗΣEsto accidit, ut inter astragalos recenseremus Hedysarum caule recto
ramoso foliis ovatis stiquis leuisimis venosis se adiiciens siSibricam plantam a sua non esse diversam fructu, flore, solio habitu ,, scilicet Hedysarum
saxatile siliqua laevi, floribus purpureis. AM M. Rush. N. 132. inutili tisine descriptione nudo nomine, quod tamen LINNAE Us ab illa HALL R1ANo separarat, &in synonimon Hedysari alpini adaptaverat, non ne, cum in nostra siliqua seque laevis, flores aeque purpurei, planta etiam saxatilis esset; sed quo fundamento LIMNAEus has scparet stirpes, nunc dispiciendum. J Numerosas omnino plantas ct in hortum vivum S in siccum ait Ieram ex Schnebem in prima mea excursione alpina I758. alpinum civem ex alpino viro HALLERo statim cognovi, unde etiam astragalum He s roidem LINN. Cum tamen astragalis repugnaret, conveniret Hedysaris volui ad Hedysara absolute flectere & sacile vidi Hedysarum alpinum esse L. & certum est lanam eandemque plantam a viro clariis. LIMNAEobis suisse repetitam stantibus iis, quae ille quidem adducit synonimis; cum enim Hedysaro suo in Schnw-g lecto nomen det Hedysari alpini
Muruerator Rr qui . LINNAgus eum citet stib nomine Hedysari alp ni ea vero mea si nunc a me exactius descripta stirps, ct ea etiam illa . HALLERI, quam LINNAEUs Hedysarum vocet, patet convictio. Ea nunc ratio est, quare aut alpini nomen Hedydari aut illud evitarim
stini, illudque indiderim e troversi Neque etiam in definitionibus specificis LINNAEr, ullam eruas, qtia a se invicem plantae repellantur, specificalia disserentiam; alpinum quiadem suum foliis pinnatis, leguminibus articulatis glabris, cataque erecto imm . , Iii 3 digitat,
475쪽
digitat, quae ex asse meo hedysaro conveniunt; obscuram vero suum dicit esse fossis pimatis ; sipidis vaginalibus p cauis erecto gratiose foribus r e bis sendulis, quae aeque meam plantam adumbrant, ut priora omnia. Et 1 eni per incorrigibilis est LINNAE Us, nec audit nec videt, quod En merator si . Agri. Viniab. scribat & dicat stipulas, quae infra solia habentur subimbricatas ct vaginantes esse in Hedysaro alpino, esse etiam. floribus racemosis pendulis S soliis pinnatis is ut igitur omnia contemtiant praeter caulem flexuosum erectum, de quo MALLE RUs nihil memoriae prodidit, ut si ly sexuosum apud LiNNAEUM tanti sit, & syn mmon MALLERI cxpungendum illi veniat, sedeat Hedysiirum LINNAlli obscurum in multa obscuritate obscurum & solum, novamque tunc ph cae austriacae specieria excitandam habet ist. Vir, quia & unum exemplar possideo flexuosi caulis. Sed an demum non est ridiculum claristunum caeterum virum & de re botanica immente meritum, eo procedore si perbiae, ut a nemine velit dotari S naturam ipse creare ZUltimo demum male etiam ut varietatem Hedylari alpini citat Onobrychin semine clypeato laevi c. a. quae 2. est in prodromo, cum ninstra planta si, cum in numerosis exemplaribus caulem nuγdo breviorem, modo longiorem viderim, Bores modo plures, modo pauciores, flores etiam modo minus magnos, modo aliquantulum plus; calyx vero in omnibus pubescebat, licet non monuerit Enumerator. Observatio II. MALLExus in duabus definitionibus caulem semper ramolum dicit, quem ipse tamen simplicem pinxit, ego frequentissime vidi. Habet se ramositas huius stirpis ut pliacae avfriatae, in locis etenim altioribus vides simplicem, in aliis ramosum, & secundus ramus aeque semina perficit ut primus, cuius contrarium in Enumeratione exis,
nec mirum. 3 md Varum humile. Hedysarum solii x pinnatis; lexurninibus monospermis articulatis asperis; eois rollae alis obsoletis: spicis hirsutis, ea ulibus depressis.
In agrorum marginibus crescere relatum cst in Enumerat. alii non inveniunt.
476쪽
CHARACTER. Glyx s-dentatus. aliqua serriequini forma, incurvum , sutura inferiore sinuatum.
pandis. Ferrum equinum germanicum, mi quis in summitate. C. B. Fin. 346. GARID. leon 33. Ferrum equinum eomo sum s. capitatum. cOLUM. taphr. l. p. IOA. T. 3οLMoa. II. sect. a. T. O. F. 3. Ri U. T. 97.
In pratis alpinis frequentissima, nec facile alibi. Habitus coronillae. Flos in umbella. Legumen diversum. Radiae nigra lignescens. Caules in terram prostrati, ex singulis geniculis aut ramosi, aut s liosi, ad genicula stipulas duas pro fulcro habent, quae marcescentes incrassatis simul geniculis, caulem S ramos nodolbs reddant. Caet nim rotundi stini, non striati, per terram distus, non longi, vix pedem
Folia in longo canaliculato petiolo stipulis fulcrato duobus, plurima, pinnata, soliolis ovatis, aliquantulum complicatis glabris, margine extremo in adultioribus magis retusis; ct spinula revoluta instructis, in iunioribus exactius ovatis: pinnarum paribus 6. 7. pluribus cum impari. Pediniculi herbacei, longi, striati, aphylli, coronam florum sustinent, flavorum, quam in coronillis longe minorum. Calm exiguo pedicello suffultus ex viridibus punctis serpentatus brevissimus, comprinus, bipartitus: labio vexilli breviter bifido: car,nae tridentato dentibus minoribus. Corolla vexilli tingue a carina remoto aliquantulum viridante, limbo alis aliquantulum longiore, striato, reflexo. Rae sursitan conniventes S extrorsiim carinam complectentes, carbaa longiores, ad ungues sere illisormes trochantere instruuntur. Carina sursum adscendens, inferne hiat. Stamen unum & novemfidum.
477쪽
c RARACTER. obae vix bilabiatus denticulis superio ribus duobus fere connatis approximati S. Leomen longissimum ad singula semina, contractum.
i Coronita Emerui. Coronilla Dulicosa peduneulis subtri floris, corollarum unguibus ealyee duplo
longioribus. lutea elatior. cI Us. Hi I. p. 97. COIutea scorpioides. cAM. Ditome Von. p. Fuma.
In caedua sylva Dorniach. Polliinstos. Grinetini Castemberg ctc. Fruticosa planta hominis quandoque staturae, quandoque etiam humi susa, vix spithamea. Caules multi, admodum ramosi, rotundi, non angulos in illis, quas nunc examino: adulti corticem in diversis locis fissum emarcidumque possident: iuniores laete viridem tempore findendum & lignosa lepra foedandum; tenuiores vero rami omnes angulosi sunt, ut ex ramis potius, quam caule LiNNAEI de hac stirpe verificetur propositio tanti angviso. Periosi omnes stipulis obstura purpura tinetis ad caulem ornantur. Hi interne splendentes leviter carinati pinnarum soliosarum quatuor paria cum impari sere constanter educunt. Folia ex acutis ovata, nervo exarnia sine spinula, supe me herbacee viridia, inferno albida, ct pulposa lacile vitiantur. Caeterum ad petioli carinam conflexa magis sunt, quam ad eius dorsum. Pedunculi inter petiolorum auriculas egressi ala soliosa longiores, subtrissori. Cali obscure bilabiatus denticulis 3 obtusis superioribus minori intervallo distantibus, ut L INNAEus connatos viderit sorte, ut ego in fisso inserioribus maioribus S carinam S alam complectentibus. Vexilli unguis cartilagineus rectus longus a carina distans elevatus. Ipsium vexillum vix alis longius, in initio his superpositum, dein reflexum emarginatum, interne lineis exaratum. Alarum
478쪽
Alarum redii supra carinam ungites. Ipsis sursum Hevatae, latae s iis arcum carinae non tegunt, carina tamen longiores. Hos totus flavus est. Legumen longum plus minusve incurvum, salcatum, immis inter-cceptum, & tamen a coronilla non solum genere, sed sectione etiam s parat AoANso Nus, sed quis huius Viri innovationes capiet: Observatio L. Corollarum ungue tripla longiore posuerat L IN MAEus, vin RoYEv duplo poni debere iam monuerat, sed LINNAE Us non a scultavit.
Observalla II. Vidi uno anno ter florentem hunc fruticem S vexilli posticam partem stria sanguinea spectabili frequmtissime pingi.
Q Coronilla toronata. coronilla foliis novenis obovatis: soliolis intimis cauli approximatis, stipulia oppositisollis bipartitis, siliquis pendulis Coronilla caule duriori erecto, siliquis articulatis pendulis, flore luteo. HΛLL. iam dudum. Hem. p. Colutea scorpioides altera. CLUs. his. I. p. 98.
Coluten illi quosa minor cor nata C. N. yin. HOR. RAT.
Coronilla montana. RI v. T. 93. optima, siliqua depeurinus, caulis II iris ad genicula iuglexu3.
In D pol iberg, in montibus Ba sensibus inter saxa copiose & alibi, ad exitum sylvulae montanae Grinaing. Radix dura lignea flava. Cati nulli erecti virgati, duri, leviter angulosi, in seriae saepe rubentes & nudi sit perne vero glauco rore Ob lucti quali. Caeterum vel simplices, vel ramosi, cubitales, brachiales. Folia ut in aliiq carnosa, glauca, glabra, extremo impare pinnata, 3. communiter, aliquando tamen 6, 7 parium: lii prema soliorum parte variante: modo relecta, modo integra rotunda S semper cum denticulo.
Petioli crassi planiuscule canaliculati, caulis angulis sustentati ex opposita plerumque parte, rarius vero laterali, auriculas habent satis spec .ibiles solioIiis, sape bifidas, diversas quam in Coronillis, aut Enero, aut varia.
479쪽
Stapi alis soliosis longiores multo, ercisti, rigidi, glauci flores sustinent pulchros, luteos capitatos suis pedi cellis coloratis, qui illis eri longiores sint, pendulos, ct quasi in medio aliquando calvos, laetidos. Calx exiguus durus viridis bilabiatus : Iabio superiore bidentato dentibus approximato divergentibus: inferiore tridulitato dentibus dbstantibus. Vexilium arcuato ungue a carina sbluto ct calyce coercito carinae insidet, id iam in media carinae longitudine erectum, medio carin tum S emarginatum lateribus reflexis. amplissimae, vexillo & carina maiores, instar tedii incumbentes.
Carina ex arcu ascendem. Stamina connata.
Legumen longum pendulum. Observatio I. Bolanicorum recentiorum nemo hanc plantam suis- cienter examinaverat ante HALLERUM, is Coronillae suae speciem qua tam secerat. LINNAE Us suis in speciebus omiterat, nunc addidit, nescio an huius, aut alterins viri auctoritate motus. Obseruatio II. Legumina pendula sunt. Caulis non teres, durior, subfruticosus.
3 Cor illa vatia. coronilla herbaeea leguminibus teretibus torosis, numeross, soliosis, plurim1 a glabris. Coronilla herbaeea siliquis articulatis pendulis cerectis habet QNωAntis
fore suave rubente. HALL. Hetri ST . ex Duonimis. Coronilla fore vario. RIV. T. 96. Vt a.
Ubique in sepibus ad vinearum margines per totam Austriam in asperis. Radix ad taedium serpens undique vagatur. Catiles flexuosi, ramos, striati, angulosi, saepe purpura colorati he baeei non sine artificio sese mutuo sit stinentes, caeterum prostrati. Petioli auriculis evident ribus S a caule reflexis donantur. Pinnae soliorum plurimae ct solia sere exsectionem in fine habent cum denticulo, caeterum pulposis glabra.
480쪽
PHunculi alis soliosis, quibus egrediuntur, maiores striati angulosist quasi subvillos caput florum sustinent ex albo rubrorum f. variega
Calim ut in Emero obscure & vix bilabiatus denticulis iisdem S e dem modo dispositis. Vexilii unguis parvus arcuatus. Vexillum reflexis lateribus quasi quadratum & inserius S anterius lineis purpureis pictuna.
Alat amplis4niae sunt parvo ungue praeditae. Carinae apex constanter atro- purpureus. Legumen pendulum. Observatio. In charactere generico huius generis dentes calycis tres inferiores minores csse, quod nec in hac, nec in Emero, minus in coronata observavi; sinat etiam superiores ut in Emero.
CHARACTER. Castae s- fidus. Legumen reni rme, arcuatum s cochleatum membranaceo-compressium.
Nedic ago floribus racemosis ovalibus; leguminibus renitarinibus monoi permis; caule procumbente. Noli lotus minima RIv. Τ. s. icon commoda plantae maioris. Trifolium pratense luteum capitulo breviore. c. u. ρiu.
Ubique in pratis etiam ad vias frequens. Causis admodum ramosus rami s cum caule prostratis, plus minusve longis pedalibus & ultra, angulosi subvilioli glauci. Vagina petiolares exiguae aristatae, serratae, inter quas longi satis petioli parum carinati subvillosi tria iustineant ilia. Folia ternata aut ovata, aut late cordi formia, aut obtuse quadrangula, superne triste viridia, inseriae glauca, hir1uta, mollia, superne circumserrata. Pedunculi petiolorum naturae sere firmiores, tamen non carinati spicam Ovalem gerunt florum minimorum luteolorum. Fructur. in racemum ovatum congestus, constat leguminibus reni-