장음표시 사용
131쪽
Reiuries de Coccesi Commentarius
Ia 6 At si ipse popuIus dedidit, difficile est
dicere , cum ab hoste ipso potuisset armis recipere, etiam a pacato polle, in quem toltis transtulit. Neque enim potest popuIus . quod ipse dedidit , vel quasi non jure datum contra fidem. Dctumque suum, repetere, vel jure belli, quod tantum cum hoste est, non cum pacato. Unde nec hoc casu eximentem se invito possessore recipere porest; at in rationes damnorum occasione belli sibi datorum id referre potest. Cum vero & hostis ipse indubie pers
nas, res , aut urbes sibi deditas deserere , aut dimittere, vel pace quoque, aut pactis illae recuperari possint, quaeritur, an ita desertae, aut armis iure receptae habeant postliminium ' Et si vero id a dcto doctissimo
negetur, tamen pace ejus viri, & salvo ,
quod magni facimus, illius judicio, deditis quoque inprimis urbibus, ct provinciis , postliminium his calious omnino deberi sta
Tota enim ratio, quae deditis postliminium negat, est quod juri hostis contra Pr prium sectum . ac fidem datam eximere se non possint. Ea vero hic cessiat, ubi ipse hostis jus suum deserit, vel remittit, vel jure belli id ei aufertur. Deinde, quia d ditione helli ea non id agitur , ut juribus
sui3 ultra. quam ab hoste cogitur . renun
ciet, sed potius ut ea in praedictos evem
tus conservet. Tum quia deditus contendit injuria hostili .dactum se au dediti nem , quotl etsi contra hostem allegari nequeat , donec sub ejus ditione est deditus ;at ab illo dimissiis, ct civitatis suae judicio redditus, contra suos potest. Porro si jura integra servantur captis, qui ultro ab hoste aufugiunt, L 26. Cupt. ξd my l. non possunt illa negati deditis qui ab ipso hoste
deserti, vel armis, pactove recepti sunt ;hi enim omnium gentium judicio in priorem conditionem reversi sunt, illos hostis negat iure reversos. Et cum secto ipso in pristimam statum redierint, etiam pristini statuet jura ipsis debentur, deditioque, quae rem illa est, perinde est , ac si lacta nunquam esseti Quid vero obstat quo minus cives nostri integra sua jura habeant, si hostis non ob stat. An cum is spoliare eos desinit . nos spoliabimus ' Et quorum deditionem in hoste abominamur, in eos ab hoste liberatos ipsi deditionis jura continuabimus, longe
erudeliores ipso hoste 3 quia quod is, cum per bellum jure posset, in hostem non sicit , id nos, cum jus non si, per pacem in cives molimur; & quae civium jura a versus hostes tueri debemus, ea cum per
hostem stiva sint , ipsi oppugnamus. Quo
quidem nihil magis repugnat communi cuvitatis voto , atque officio , quae cum cinvium sirorum tu trix, ac parens sit , hoc facto tutor in praedonem abit, parens in hostem, atque ex funestissimo, luctuosissimoque helli casu erepta iura vel captat , vel invidet. In quem casum cum reipublicae causa inciderint, quid iniquius est, quam
ut inde iacto hostium emersi , in eum secto
civium recidant' Atque haec pia omnino vox est Imp. I. I 2. C. de mi in rem qui ci vibus ex hoste vi belli a recuperatis postliminium decernunt, quia eos uora captor ,
Ieu receptor iudicare debemus. Quod si ergo iis , quos ipsi jure belli recepimus , iura pristina denegare non possia mus , nedum iis, quos sine ullo iacto nostro hostis ultio dimisit, quippe in quos minus juris, quam in illos habemus. Neque de iure Romano dubitari potest, postquam id decisum est in causa Mancini; si enim ei postliminium debetur , qui &ex suo secto, & solenni sponsione, & f cto populi per patrem patratum deditus est, multo magis ei, qui suo solvis tacto. Fuit quidem haec causa inter ictos ipsos Romanos valde olim agitata, maxime inter viros
gente , & doctrina Romae praecipuos Brutum , & Scaevolam , in I. 4. F. de Capr. set Iosti. cum enim C. Hostilius Manzinus a
Numantinis in eas angustias cum exercitu redactus esset, ut ignominiosam pacem ,
auctore Tib. Graccho Viro summo injussu
senatus inire cogeretur, Populus Romanus eum dedidit, & nudum, vinctumque ante portas Numantiae exposuit : Plut . m Tib.
Graccho e. 6. seq. ubi nec ab hostibus receptus, & a suis desertus fuit. Romam itaque cum rediret, quaestum est , an habet et postliminium ' cicero refert, m hae ut persia irier peritusimor homines summam de iure dissensionem fuisse : lib. r. d.
Orat. c. II 8. quod & ex l. 4. T. de Capt. N postl. l. rast. F. de legatis videre est. in cum Mancinus in Senatum introiret. Tribunus plebis eum de Senatu iussit educi ; quod memoria παlitum ese diceret , quem pater patratus drisisset, ei utillum e se post ivium. Ge. d. L e I gr. vcl quae ad Utia ratio allegatur in L l. ti t. de legatis,
132쪽
Λd Hig. Gratii Lib. III. cap. IX. Ia
quod ipso decreto deditionis civitas amittatur, perinde, ac deportatione. Sed contrarium valuit, & Nancinus augurio in castra reductus p aeturam quoque gestiisse di. Citur in ii. l. tiae. Quod & reserunt Plinius de Viri titio r. e. s9. Cic. pro A. Cic. ad . Aurel. victi de Vir. i . tu Mauriis. Εutro p. lib. 4. His. Rom. Uc. & merito per jam dicta. Nec ratio adversantium in v. l. ἀι. quicquam valet, qui pelsime dediti nem cum deportatione confundunt. Deditione enim hosti poena solvitur, cui ex sponsione Numantina satissaetio haec debebatur, non vero Reipublicae, seu populo Romano. Hostis itaque si hanc poenam . seu jus suum remittit, exigi ea a Republica , seu P. R. non potuit. Quod secus est in deportatione, quae poena Reipublicae , &ex crimine commisso debetur. & quam proinde nemo nisi ipse populus, vel princeps remittere potest. Ratio vero Cic. ad Trebat. in Top. e. 37. nullius momenti ,& ab ipsis JCtis. qui diversum tenebant , in d. l. rast. rejecta est.
Atque ita iure quoque Romano deditis tribuit ut poli liminium in l. 4. Is de Capt. Unsi. ubi ex subjecto exemplo patet, agi de specie, qua hostis jus suum deseruit in deditione Mancini, non veto ubi pactio non intervenit , ut Grotius statuit, quia sponsio utique pactio est. Neque vero quin urbibus, ac provinciis deditis postliminium competat, unquam in ter gentes dubium fuit. In bellis Punicis quot Hispaniae, Siciliae . quin ipsius Italiae
urbes variam praeliorum sortunam secutae , modo huic , modo alteri parti deditae sunt ρQuae tamen receptae eodem jure, ac ante
Eadem in bello tricennali pleratumque urbium sors fuit; quae modo Suedis deditae , modo iterum relictae, vel receptae. nullo discrimine cum reliquis, ncque alio j re , ac olim habitae sunt, hodieque habentur , nisi in pace secuta aliter transactum fuerit. In bellis inter Anglos, & Gallos, Angli quot urbes in Gallia accepere Τ Athae receptae eodem hodie loco sunt, quo olim. Vid. MasL AMMI. 4. in Car. VII. Serran. in hi'. Gau. tu Carol. VII. ad au-n-. I seta. Frossard. his. lib. i. ita in superiore bello Gallo-Belgico An. I 6 2. &seq. tres provinciae belgicae hostibus deditae iterumque desertae in pristina jura , ordinemque redierunt. Et quis dubitat, hodie in palatinatu . finitimisque principatibus . loca hosti dedita , iterumque nuper restituista in jus antiquum reversisse.
Non tantum autem urbes captae, ac d
ditae praedistis casibus poli liminio jura sua pristina recipiunt, sed & populus jura pri. st na in urbes, etiam invitas: non enim hae in libertatem se asserere pollunt, sed c dunt pristino imperio in omnibus Calibus , quibus postliminium esse diximus ι quia uti populus ipsis jura sua. quae postliminio recuperarunt , auferre non potest. Ita necipite possunt populo : id enim legis naturalis est, nemini invito suum auferri. Ita Lysimachia in , quam Philippus ex Thracibus vindicatam deseruit, Thraces recepisse , ipse memorat apud Liv. l. 32. c. 3 4. Et urbes omnes in exemplis relatis indistincte in jus pristinum redactae sunt. caeterum , secus est in hominibus captis, vel deditis, qui poli liminio inviti non rein deunt : quia ipsis jure naturali liberum est, domicilium suum , quod jus ipsisrum privatum est, eligere, vel desereres adeo ut ne quidem qui adhuc cives sunt retineri inviti possint, nedum repeti si capti sunt. Quod jus laudat Cicero , ct , O iura nari
ra , ait, ne quis iuvitω civitate νmitetur, neve in civitate maneas invitias. Hac eu
sunι fundamenta Jirmiusma nos e lissertatis , sui quemque iuris retinendi, dimittendi esse dominum. Cic. Orat. φ . pro L. Corn. Bam. c. l3. Et in I. 12. s. 9. de capi. N posel. dicitur. De sua civitate euique saetuendi facultas libera es. Atque ex hac ratione jure quoque civili negatur postliminium capto, cui animus redeundi non est, d. l. I a. f. s. l. eto. pr. F. set LIq. M. C. eod. At urbes . & provinciae non possunt se eximere a reliquo corpore, Rutilli imperio . cujus pars sunt, se subducere. Vid. disp. nosseam de Pqsitim. Iaa. s. 13. rasque au 3. 28. P opos Tio VII. ruitur myi liuium , quones iniicium simu partis cessas. Vid. Prop. 3. 6:
cessat ergo postliminium, quoties industinete vel omnium iudicio iniuria res detentae dicuntur, vel nullius : si omnium , supervacuum est postliminium; si nullius , nullum r ibi omnia jura integra sunt linepol liminio; hic ne quidem per postlim,
133쪽
sas Henrici ae Cocceii commentamias
P R I o R I s genetis exempla sunt in imduciis , si iis pendentibus res ab hoste ca-Piae fuerint, cum captae sint contra fidem induciarum; quod omnium judicio injuria est. Idem in iis, qui capti sunt a latroni-hus, aut piratis, cui convenit L I9. 6.
aut capti, vel ejecti a Grannis, uti Sicymnii a Nicocle Tyranno expulsi, & ab Ar to restituti, hona sua vindicarunt a possessoribus. Irint. in Arat. c. II. cic. 2. DEP. - . ubi laudat tamen Aratum , quod posiselloribus. qui sine injuria tenebant. sati secerit. Non enim opus est postliminio , quia omnium judicio constat, nec hostemper inducias, nec unquam latronem , nec cives invicem , nec tue tannum per vim alia
quid auferre posse , sed id restitui debere.
P Os r a R i o E i s , itidem in induciis: nam si iis pendentibus tes bello captae ad dominum reversae fuerint, is non recipit eas postliminio; cum enim expressa induciarum pactio sit ne invicem lacessant, sed in eodem statu res relinquant, nullius judicio interim injuria illae tenentur . quia scpacti sunt, & proinde contra pacti . fideique datae tenorem facit, qui quod alter tenet, quasi injuria teneat . postliminio recuPit, eoque alterum lacessit . & statum rerum mutat. Et hic quoque suffragatur a. I.
item in transsug:s. ct iis . qua perfide ad hostes desciverunt; hi enim ultro hostes secuti, non vero ab iis injuria ullius judicio detenti sunt. Accedit, quod non cives, sed perduelles sint, nec judicium cuvitatis suae . sed poenam mereantur. Hispani principes ad Romanos transitionem exiscusaturi, scire se, dicebant , transfuga uomen execrabile veteridis Isociis . nυvis sust Gunι ese. Liv. a . e. II. Idem traditur ind. L I9. f. 4. l. I 4. quis. caras maj. I re itaque in Campanos, cum nefarie ad An. nibalem defecissent, receptos a Romanis serio animadversum est , ut laudat Livius , & defendit legatus Romanus apud eundem I. 31. c. 3I. Et non ita pridem cum Mensenti urbs Siciliae ab Hispanis ad Gallos transiissent, deserti a Gallo, spe quidem
Amnestiae initio allecti sunt; at in potestatem Iberorum revelli p enas desectionis satis graves dederunt. Quas ct daturi olim fiassent Tusculani, nisi poenitentia, ct precibus veniam a Senatu impetrassent. Pluti
Ita cessat quoque postliminium in populo, qui totus in hostis res detinentis potestatem per ultimam victoriam . vel deditionem pervenit , uti Thebae in Alexandri M. d. Sic. lib. I . e. l2. Pisu. in Alexanu. M. c. I9. Athenae in Spartanorum, Itis . lib. s. e. I 8. Xenophon tib . a. 'Ελλην--. Carthago in populi Romani, FAn lib. a. c. I S,
B e. Desiit enim cum civitate judicium ejus. & in arbitrium victoris transiit, ut legatus Antiochi dicebat apud Liv. lib. 34. e. s . qui ex holie jam judex, & magistratus omnium iudicio factus est, ejusque jam arbitrium victa civitas sequitur, non
Hinc civitas ita penitus victa etsi restiis tuta si, tamen postliminio ne ea quidem recipit, quae victor ante victoriam, S adhuc hostis abstulit, nedum quae post viet tiam , jam legitime dominus lactus . &princeps. Unde cum Alexander M. Thebis
victis , occupatisque , nomen I O. talen.
totum Thessalis. qui ei debebant, donanset, ut narrat arami. In ι. lib. s. c. I .
nihil vanius est , quam restitutis postea Thebis posti minium tribuere contra Thessalos; quia Alexander tum, cum donaret, dominus Thebarum jure ultimae victoriae plenissimo factus est: adeoque omnium j dicio & valuit donatio. seu accepti latio a domino, & creditore facta. & debitores
Thessali ipso jure Iibetati sunt. Et ita in
Amphictyonum communi Graeciae consilio tecte judicatum videtur: Trod. rer. iussi a. tu. 3. c. 2. Ee 3. contra, quam existimat Hottom. illi M. quast. s.
Illud liquet, cessare postliminium si is, qui habet, id deserit, & urbes libertate uti
pati rur : suum enim jus omittere potest. Unde cum Antiochus Smyrnam, Lampsacum, L simachiam , aliasque nobiles Graeciae . Thraciaeque urbes, quas proavus e Ius S leucus victo M limacho ceperat, postliminio repeteret, eaque causa belli cum Graecis .& Romanis ipsi esset, recte respondet dux
Romanus, cum bis causa inter utramque partem colloquio disceptaretur, tanto tem
pore desertas eas , ac liberas fuisses Liri
probavit belli exitus. Cons. Di p. nostiri de Possim. Da. a. s. 3z- seq.P o Post Tro VIII. Pace facta nou finitur possinumun .
Pax est transactio de causa inter summo potui
134쪽
potesares eontrovers2. pax enim de eodem negotio initur, ae quo bellum erat, vel metuebatur : uti in privatorum litibus de eo transigitur , de quo lis erat, vel litis
metus. 6 s. s. g. de Comi. imiis. L. E.
C. de Trojact. Uti ergo bellum est de
causa inter summas potestates controversa , ita de eadem & pax fit. Hinc notamus, per pacem non decidi ius partium, seu causarum justitiam, quia de ea transigitur saltem per pacem ; aliud autem est decisio, aliud transactio. Per hanc enim quod quisque consequitur, non iure causie suae, sed ex libera conventione partis adversae percipit; neque per transactionem deciditur jus causae, sed in medio relictum remittitur. Hinc pace simpliciter facta non contine tur transactio de damnis , atque injuriis pen. dente bello factis : pax enim sola, ct nulla adventitiarum pactionum accessione tincta , tantum est transactio de causis belli ιndeoque damna. injuriasque durante bello factas, nativo tuo ambitu non complectitur. Aliud enim sunt injuriat, ac damna, quae
bello fiunt , aliud belli causa : illa coeptum bellum sequuntur. haec ante bellum est, & bello prior; ex illis bellum nascitur, haec ex bello; illae ad privatos quoque pertinent, haec publica est. Transactio
agitur de altera causa ad alteram extendi nequit. Finge: controversum fuit inter duos principe jus navigandi, uti hoc seculo inister Christinam Suediae , ct Christianum IV. Daniae Reges. navigatio per stetum Ore-sundi eum , & Balthicum ; haec causa belli fuit , ut dicitur in pace facta An. I 64s. una Lorem. in bifor. Sued. pag. 567. De hac causa, seu lite, ita per pacem trans ctum est , ut utraque pars certis legibus navigaret ; quae pax est apud Locem. d. l. Cum hac transactione nihil commune habet quaestio de damnis, atque injuriis in bello invicem illatis, de quibu' proinde nondum videtur transactum. Neque vero ex hoz pacto principum de causa publica interposito, privati, qui damnum palsi sunt, vel obligantur ad res suas remittendas . vel jus acquirunt ad persequendas .' quippe quae ct alia causa est, & inter alios ; nec quicquam de iis in pace, ut ponimus, dictum est. Denique damna naturaliter ea serre debet qui non justam caulam hellandi ha huit : at de justitia, aut probabilitate causae belli nihil in pace deciditur, sed utrim
que transiritur. Non ergo ex pace inserti. aut cognosci potest, utrum reparanda sint helli damna. an remittenda, ted particulari ad id pactione opus est. Et alias non
potest pace facta superesse jus postliminii,
si ipsa pace transactum jam esset de da.mnis privatorum . quod tamen durare , patet ex L z. pr. O . Atque haec causa est cur populorum istorum, inter quos bellum erat, cives ne quidem pace facta liberum comis mercium mutuum habuerint, aut tuto commeare potuerine , nisi jus hospitii cum ipsis, vel amicitia contracta fuisset: uti infra in explicatione l. s. S a. eou demonstrabimus. Uti & haec causa est, cur plerumque in tabulis pacis non tantum de causa bel-Ii , ct lite ipsa, sed & de damnis. & inj riis pendente hello illatis , ct utriusque subditis tam sollicite, & prolixe nominatim qu que caveii soleat. vehementer igitur errant qui ipsa pacis natura contineri amnestiam. seu transactionem de damnis ac injuriis bello factis, existimant; ut Gudelinus O nm. de iure pacis cap. 3. qui ait: In ea re scit.
amnestia γ eonyikiit subsantia pacis, absque illa nequit ese pax ; atque aveo rari iam esse ista lex intelligitur, quamvis nominatim iacta nou stierit. Cum eo verbis quoque
ipsus descriptis consentit Besoldus Dis. limrid. POL de pace c. I. 6, at non ita secum , nam in cap. I. 3. 4. d. traa bis s parat, ae distinguit a pace transactionem
de damnis, & iis , quae hello passi sunt.
Quae argumento sunt, nec Pacis , nec amisnestiae rationem satis perspectam esse. Ita Mevius Ictus inlignis , Amnestiam , ait, esse legem pacis vasuralem , U naturaliter paci inese. Part. 2. Decis 24. n. I. Quo errore quoque imbutus Crotius de J. B. d P. Lib. a. e. zo. f. M. B seqq. quem alii sequuntur , quaerit: pace simplicitet facta absque mentione damnorum , ct iniuriarum ,
an id actum videatur , in res in eo, quos ι, maueant loco, an ut ad initium belli
redigantur Τ Qua re plura peccari viden. tur : tum quod istam paci inesse ponit rium quod alterutrum statuendum putat. vel remitti damna, vel restitui ; cum aliud iuris esse possit, uti ius postliminii, &c. I tum denique quod quaedam de jure postliminil&c. erronee inde deducit, ut ex dicendis perspicuum erit. Eo minus vero dissimulandus est hic error, quo & gravior est , & omniabus juribus confundendis opportunior.
Haec omnia postliminii jura perinde du-
135쪽
13o murici de Cocceii commenim ius
rant nec extinguuntur pace simpliciter facta , cum in ea nihil de privatorum damnis dictum , aut transactum sit. Unde etsi tes non vi recuperata, sed nostiis, vel foederato tum nostiorum civibus donata, aut vendita in bello, vel pace fuerit, donatarius , vel emtor tenebitur eam restituere pristmo domi. no , perinde , ac si res aliena insis vendita . vel donata esset quia nostro iudicio , S intra fines nostros , hostis pro iusto domino non habetur. Quod idem jure Romano quoque obtinuisse , evidens est. Nam in I. t. s a. de capi.
N psil. qui textu extricatus nondum est
exerte traditur , etiam in pace quod ex uo-
ro ad aliam tremem pervenit , ejus fieri , V citem πυbrum ab iis captum servium fi ri , ae vice verssa: eoque postin iram ut, imque esse . nis hospitium , vel amicitia coim tracta sit. Grotius vero , de jure B tib c. 9. I. 18. V l. a. c. I s. l. aliique, eo delabuntur, ut putent. inter Romanos . &alias gentes in pace jus praedandi sui Te ;eumque abusum m d. l. s. remansisse ex seculo Nomadum. At de hoc execrabili praedandi more loqui Jctum in d. l. s. atque hanc impietatem pro jure venditas Ie, falsissimum est. Reclamat equidem totius an. tiquitatis memoria , ac fides; reclamant peregrinationes Ulyiss . Antenoris , IEneae . Pythagorae , &z. qui in remotis limas terras
delati ubique nisi forte apud fiet ilium po lyphemum tuti . & nulli bi servi facti sunt,
sed jus gentium valuit. Quin repugnat id primis Romanorum principiis , qui natura omninus liberum esse, dicunt, ad littora , S tipas appellere. Et cum Trojani non Itatim a poenis admitterentur, exclamant illi apud Virgilium l. I. Au.
Quod genus hoc hominum . quaeve hunc tam barisbara morem
Adeo vero hic mos displicuit Romanis ,
ut, cum Teuta Illyriorum regina suos mari praedas agere pateretur, & Romanis gra. viter de eo conquestis te sponderet: Regunι morem non ese id prohibere, legatus Roma.nus ei reposuerit: Πειρα σιμεθα δὲ Stis βου-
rem morem esse, asserit polybius Hisor. m. 2 e. 8. Tantum abest ut Romani in suis id pro jure habuerint . ut in aliis quoque
severissime compescuerint: nam id re prae stiterunt Romani, cum Teuta regno suo prope a Romanis pulsa, non modo non laris dendi alias gentes , sed ne navibus quidem libere eas adeundi potestatem retinuerit. Pobs'. l6. c. I 2. Quin semper piratas a
Romanis capite plecti solere , testatur Cic ro s. Verrin. ubi in Verrem ita insurgit. Et qu/m auasi tu Sicilia autea captum Amohsivatam , qui nou decuri percus ti Id num cedo auctorem tui facti , uuiια profer exemplum Sed & lib. I. Os praedonem hosem
communem omnium vocat. Ut proinde pe negemus , tantam immanitatem contra ius
gentium , ct natur e unquam admisisse Romanos , nedum christianos Imperatores probasse , ac inter leges suas. quales etiam sunt Digestorum leges . l. r. s. 6. l. a. s. 12. C. d. Dum tur. Scytisinum talem retulisse. Certum itaque est, Ictum loqui de gente, cum qua bellum fuit . & postea facti pax est satque hinc primum agit de postliminio . quod durante bello obtinet, d. l. s. l. tum de eo , quod secuta pace , a t. s. s. a. Et sic pice simpliciter facta adhuc post liminium esse , recte docet, nisi pactio aecedat amicitiae, vel hospitii , d. s. a. quae est ipsa pactio amnestiae. Accurate igitur
durisconsulto convenit cum iure gentium. In dicta l. ra. in pr. idem patiter evidentillime constat, qualitercunque explicetur. Primum enim omnes DD. iis, qui in pace pervenerunt ad holles, fatentur, competere postliminium in bello , ac pace ; at bello captis, quidam putant, in pace id non concedi in a. l. ra. pr. Quod ut velum ponamus , equidem expresse ibi additur , id fuiste jus civile, & placitum Romanorum , ne milites in praelio fiducia poll- liminii facile capi se paterentur. Quae ratio mere civilis, & poenalis est, non iuris gentium; quo proinde postliminium indistincte quoque in pace obtineti Nam ct notum est, Romanis adeo contemtos fuisse hello captos, ut in summa necessitate quoque maluerint servos manumittere , quam in praelio Cannensi Captos vili pretio redimere : quod M. Iunius in Senatu allegat,& nemo uom um , inquit, tenorat, nulli mi quam civitari viliores Dise captivos , quam
Denique poli liminio in pade quoque i
136쪽
cum esse, diserte itidem tradidit IElius Gallus , quippe qui id tum tribuit, cum qui libere qua civitate in aliam civitatem abierat , tu eandem civitatem redit. Et deinde: eum
populis liberas, set cum foederatis, Si cum Regil ι possiminium nobis s. ita ut cumbosibus. Quae loea ex Festo allegat Grotius
de I. E. l. 3. c. s. s. 3. I 8. Nec movet , quae acerrime adversari putatur, I. I. in pri ea .' post. ubi negatur , cum li-hetis, S laederatis postliminium esse : nam loquitur de laedere, quo amicitia pactis comprehensa fuit, ut patet ex d. l. 7. S. I. Cons. Disp. vo r. de Possim. Se 1. I. g. 6.rasque ad s. 9. U Sε i. a. f. 28. usque ad
Additio. Quo sensu in P Αca postliminio locus se este possit, explicabimus insta s. q. P o Post Tio IX. Sed id praeterea alia jina nobis Disa sunt.
Vidimus ut res , personae , urbes, & terrae nostrae sub hostium potestatem redactae, inde vero intra fines nostros reversae, in pace quoque postliminium servent. Eadem vero ratione , etsi haec ipsa , quae nostra fuere , intra ditionem nostram non redierint , tamen possumus damna , ac iniurias, quae hoilis pendente bello intulit, pace quoque si simpliciter facta , nec amnestiae , aliave pactio adjecta sit vindicate sequentibus modi .
I. si nostrae saltem civitatis iudicio in. juria nobis ablata dicuntur, etsi jute belli actum fuerit. Ea enim persequi possumus , si hostium milites , vel homines, qui ea intulere, intra fines nostros deprehendantur. Ab iis enim omnia haec iniuria nobis esse illata , contendimus. Quod judicium valet intra fines imperii nostri, ubi qui fecit, nunc invenitur , eique adeo subjectus est. Propos. IV. De his vero non transactum per pacem simpliciter factam , quae de causa publica, non damnis , ac injuriis privatorum inita est. Propή. VIII. Sequitur igitur, quod contra auctores , qui deprehenduntur in nostri imperii finibus , persequi ea adhuc possimus , si in pace amnestiae lex adjecta non fuerit. Ita Coriolanus , etsi pax cum Volscis facta erat, umretur tamen eos adire conscientia damno.
tum , quae bello ipsis dederat ; atque ideo
cum ad eos confugiendum tamen esset , prolixe inprimis petit sibi ignosci. Dion. -- ID. I. g. e. I. te e. o. Pace cum poenis ex secundo bello Punico facta duravit pet secutio Annibalis , uti rescit Livius I. 3 o. e. 37. Idemque lib. 33. c. 47. ait: Mm s sellis. Annibalem , ita pacem Carthaginensis luti datam esse , ut inexpiatile bellum adispersin se uunm eqset. Thestimocles, qui Xetaxem maximis damnis , & cladibus assec rat , cum patria pulsus , ct nullibi tutus in Pelsam iret, etsi Xerxes jam mortuus , nec tum bellum esset, Lysitheides tamen Regis amicus , apud quem latebat, praedixit et periculum capitis si regem adiret . quod res persis lanestas gessisset r nec nisi hujus hospitis sui gratia adjutus. & literis ad regem datis , operaque sua copiose Regi promissa, aditum paravit , ct adhuc tamen ab iis , quorum cognati occisi erant . in di scrimen capitis adductus fuit. Disi Sic lib. II. e. 6. V M. Tis d. lib. i. Hi Jcirca M. Corn. Nep. in Themis. Sopater,& manus Macedonia e subditis Regis philippi, mercede militaverant Annibali in Africa , & inde missi domum tendebant pace a Scipione hostibus jam data ; illi tamen capti , ct in vincula ducti sunt. Liv.
Sylla pace cum Mithridate facta
trop. l. s. tu hisoria Blla. Hur. in ollae. 48. in quosdam tamen , qui eius partium fuerant, animadvertit. Vell0. Pal. lib. 2. Nis. in gesis Sylla. Caesar victo Pompe-jo pacem cum Senatu secerat, ct tamen ex iis , qui Senatum secuti erant, Marcellum , Ligarium, Dejotarum, &c. adhuc persecutus est, ut ex orati cic. patet, qui non ita eos defendit, ut negaret, pace facta in eos aliquid statui posse , sed petendo, ut errore , & opinione causae deceptis igno. sceret. Ludovicus M. pace cum Anglo , Burgundoque jam composita, in Connestabilium animadvertiti Comin. lib. 6. prope
Atque hoc lus, ct morem gentium esse , traditur quoque in ii. l. s. g. 2. F. de Capi Upost ubi non tantum dicitur, pace quo que facta durare postliminium ; sed & si ex altero populo aliquis ad alie tum , cum quo bellum suit, pervenit, pace quoque secuta cum capi posse , ac quae tum captorum conditio erat servum fieri, non alio iure. quam ob damna , & injurias singulorum , cum de causa publica transactum pace fueriti
137쪽
murta de Coeem commentaritis Estque hoe .id ipsum jus, quod hodieque
Christianismo non imbuti exercent cum in ter se . tum inprimis contra Christianos .
quia paci cum his lactae non solent amicutiae , vel amnestiae clausulae addi. Atque hinc Nahumedani e Chtilitanis in media pace tales sibi captivos colligunt, quin Ripsi alicubi christiani e Mauris. Inter christianos igitur etsi servitus bello
captorum , non tamen hoc quoque Ius Gen.
tium desuetum est. Unde si incendiarii illi,
aliique facinorum, crudelitatumque minustii, pace simpliciter juncta aput nos deis
prehendantur , Omnino capi, & in eos Mnimadverti potest. ita creditum est , cum Moguntia , ac Bonna dederentur, hos generali pacto non contineri ι eapropter enim nominatim singulorum quoque mentionem fieri, eorumque securitatem expresso pacto
specialiter promitti curarunt , ne singuli quoque , qui damni, vel injuriae aliquid fecitant, eo nomine conveniremur. Sic cum
Callimachus praesectus Mithridatis urbem Amisium captam incendisset, ipseque polim cum Gura Tygranis fratre captus a Lucullo
esset, Lucullus Gura quidem humaniter sus est, at incendiarium catenis vinctum ad poenam reservavit. Plutandi in Lucull.
e. 6 . Quod si ergo ne deditionis quidem
pacto generali continentur , quod tamen cum singulis fit, nedum pace generali, quae tantum de publica causa fit. Cur autem promiscue olim capti fuerint , sive ipsi damnum dederint, sive non , causa est , quod vires hostium in nostram necem , Periculumque auxerint, operamque ad id suam
commodaverinti perinde autem esse, an ad nos pervenerint, an vero ad socios, amicosque, qui eandem nobiscum causam. judiciumque tuentur , dctum est Prop. II. Item an per nae. an earum res apud nos inveniantur ;cum ex his quoque satisfieri nobis polliti Sed nec relati, an militent adhuc hosti, an ante , vel polt pacem missi ; item an me
cede conducti sint, an cives: ut ex adu
elis exemplis coriolani, Themistoclis, S
patri &C. Patet. At dum sn hostis. vel aliarum pacatarum gentium finibus sunt, nullo modo haec damna , injuriasque persequi possumus: nam hostis negat, injuria ea nobis illata esse ἔquod judicium apud ipsum valet, Prop. II.& caeterae gentes pacatae hello utrinque factum pro jure habenti Prop. III. U U. Non fuit itaque fas Lucullo. a Tyane Miscato flagitate ut Mithridatem traderet. Plus in Lucreti. e. 44. Et Hannibal , cum Romani eum a Prusia Bythiniae Rege, ad quem
pacatum confugerat, poscerem , isque it
dere vellet, ait, per scelus id a Romanis peti. & a Prusia fieri . atque illos in eo
a majorum virtute degenerasse ι nec dentique quod Romani se persequantur, sed hunc
modum exsecratur. Liv. 39. e. ς I. Nihil
enim in alieno territorio post pacem vi. starmis, sed salo iure experiri possumus per loci magistratum; cuius vero iudicio nihil injuria factum statuitur. II. Multo magis igitur persequi iniurias ,& damna in pace possumus , quae omnium judicio aeque injusta censentur : uti s vasaulus noster hosti militav urit ; ea enim non nostra tantum , sed communi omnium m tium sententia telonia est . cum verum Perinjurium . perfidiamque commiserit. Prop. III. Εum igitur non modo laudo dominus privare potest, . si id in sua potestate sit, sed& ab ipso hoste jus petenti tribuendum est: uti Romani ius ex sponsionibus hosti quoque religiose administrarunt; non minus a tem vasallus ex sua fidelitate, quam sponsor ex sponsione omni jure obligatur. Α
que ita serenissimus princeps Elector Palatinus bello , quod in siniquis dicebatur, per laudum Heilbrunnense finito , ct fere secundum se deciso, in Vasallos tamen comites , & nobiles , qui illud secuti fuerant, jus suum persecutus est. Et Carolus Burgu
dus Ludovico Xl. Conestabilium, hujus beneficiarium , ipsi dedidit. Comin. Nis. lib.
6. circa Ila. Idemque est . si crimina contra ius gemtium commiserint, quae omnium judicio vinis dicanda sunt. Nam & Samnites. gens serocissima, Brutulum Papium propter perfidiam , ac periurium, cuius ipse auctor fuerat , cum omnibus rebus ipsius hosti dede runt. Lita. 8. e. 39. Et cum Galli deditionem Fabii postularent. quod Ius gentium violasset. Romanis visum fuit, barbatos ius pollulate, ut ait Livius i. q. e. 3 . Sed cum eorum , qui nolebant principem juventutis Romanae dedi, suffragiis vitti negarent id jus hostibus, quam prello pede secuta est manifesta numinis vindicta λ Incontinentietam ab iisdem hostibus Roma capta, Rincensi, Senatus Ne prope omnis trucidatus est. Dis.l. yc. lib. I 4. in Plui. m O--ll. c. a T. seq. Eamque cladem omne. huic caulae
138쪽
causae assignant, & inprimis ipse camissus
gravi oratione apud Livium lib. ς e. I. Perinde vero haec omnia obtinent, ubi non res , aut loca , sed aliud jus nobis ab hoste ablatum est e uti I I I. nomina sequa vero in re magna varietas est. Et
scilicet vel debitor est in hostium pol state, vel creditor. Si debitores nostri sunt in hostium nostrorum potestate, uti si cives hostium sunt, & ab hoste cogantur id, quod debent , vel fisco ejus , aliisve solvere , M. bitores hi in tertitorio liostili, vel gentium
mediarum, conveniri amplius non possunt, quia ibi recte eos solvisse statuitur. Prop. 3. q. in nostro , vel amicorum mitiorum, possitnt, iterumque solvere tenentur, quia apud eos non creditori . & sia non recte
solvisse iudicantur. Prop. a. 4. Quod Scjuris est si hostis debitori tali id nomen remiserit. Idem est si debitores nostri sint ab hostibus capti , vel fuerint in locis ab hoste
occupatis. Etsi enim loca ista non recipiamus . tamen debitores in nostio . vel amicorum territorio postea inventi, non obstat, te solutione , vel transactione facta , iterum solvere coguntur. Si autem recipimus loca, insuper etiam jus postliminii nobis competit. Prop. 4- 8. cujus vi nomen recipimus non attenta priore solutione, quae
non iure laeta dieitur. Si vero debitori illi
hostis remittit debitum , cum e nostris civibus sit , nunquam remissio valet, quia ille nostrum, non hostium judiciu es sequia
cum igitur Carolus IIII. Gallus Neapolim . pulso Alphonso , ejusque filio Feldinando. cepisset , eosque , qui Alphonso a. liquid debebant. id suis ossicialibus Gallis
solvere compulisset , certum, ae planum est . filium ejus Ferdinandum ejectis iterum Gallis , S recuperato inter quatuor menses regno Viae P. Jov. l . 3. Us.-Gratiam de Cesi. Viror. Hustr. tu. a. de Arragore. Reg. Neap. iura omnia , atque adeo nois mina quoque sua postliminio recepisse. In qua tamen causa Matheus de Amictis , qui in ea se consultum ait Decis Neap. 1s . tam misere laborat , Si haeret, & quae de debitorum mora , cujus tamen effectus ceL sat in quantitate debita, quae semper etiam ante moram debitori perit, L II. 6.s cera. ρα. estque hoc ius poenale , adeoque civile. item quae de privatorum inimicitia , quae
causam dedit damno , quod omni jure
injustum est in Iegibus civilibus invenit.
ad Regum controversias. hostilitatesque pu-hlicas applicat, eum tamen Reges quidimius belli, at non privati jus inimicitiae exemcendae habeant. & illi . non hi . invicem vi agere . S laedere possint. Postliminii a tem hujus juris , quod solum allegari debuit , ne meminit quidem. Adeo constat , tales Dd. ne quidem ius certum , & legibus definitum. vid. l. ra. g. 6. decan NpN L) negotiis solide applicare posse , nedum decidere negotia, quae jure civili definita non sunti Si veto debitor vel pacatae genti debeat. vel ipse sit e gente pacata, etsi nobis debeat, non potest hostis noster eum cogere ut vel sibi, vel aliis solvat , quia hostis in
Pacata S gentes , earumque jura . ac subditos, vi agere non potest. & proinde cum omnium judicio injuria agat, eam reparare tenetur. Prop D Atque ita cum superioribus heulis hostis res eorum, qui hostes non erant. apud civitatem occupatam depositas abstulisset, facultas iuridica Heidelbergensis ante aliquot annos at solvit depostarios, & eos , qui abstulerunt . satisiacete teneri responditillaec ita si debitor sit in potestate hostium. Si vero creditor, sive is civis sit loci ab hoste occupati. nam si civis hostium sit. hueno eunet quia is non in hostis , sed sui principis potestate est sve alias in hostium
manus pervenerit, ct hostis nomen vel ruco suo adjudicet, vel aliis donN , jus age di quidem amittit si debitor si in hostili vel pacato solo, in quo jure belli id recte cro. ditori ademtum statuitur. Prop. s. At si debitor sit in nostro , vel amico territorio , non amittit creditor ius agendi, etsi debutor sorte alteri jam solverit, quia negatur, id jure factum. Prop. 4. Praetereaque receiapto ex hoste loco isto , ubi creditor est . vel ipso creditore, jure postliminii quoque hic nomen suum recip't; modo debitor in no. stro , vel amico territolia sit, ut dictum
Si vero hostis iure ultimae victoriae imperium perpetuum in nos nactus est , n mina civium devictorum ipse iis auferte , &donare aliis non potest, etsi ante vietoriam potuerit : quia ante victoriam spoliare ut
hostis potuit, post eam iudex. & magistra. tus fictus, non potest . ut ostendit Disp. de iure victoria. Tale nomen fuit, quod J Cmiar victo Pompeio Dyrrachinis donavit; id enim illi Flavio debebant, cui proinde caelae
139쪽
id adimere non magis, quam singulis civi-hus res sua auferre potuit r causaeque huius arbiter Cicero fuit. JEtod. rer. tua. a.
At publica nomina victor, ut omnia iura civitatis publica , sibi acquirit, quae proinde aliis donare potest. Et hine cum tale nomen Thebanorum fuerit, quod Thessali iis debebant, recte ab Alexandro M. victore , ac domino Thebanorum , id donatum diximus Prop. z.
Quae autem commani gentium jure rite acta , gestaque sunt, valent tum in helio , tum in pace s nec vindicari in bello quidem . nedum secuta pace , possint ἔ uti contractus tite, ac sponte initi inter hostes, ex quibus igitur hostes ipfitenentur jus statuere; quemadmodum eos validos, ae legitimos haberi jubet quoque pax ornabr. art. 4. f. peu. & pax Hispano Belgica d. -ο I 648. f. 3 2. Qua ratione indubie actio competit ei, qui ad solven- . das contributiones credidit, ut non opus sit allegare decisionem Mevii p. a. decis 2y. IV. Hinc patet, quid statuendum de actu, seu negotio , ex quo invicem omnium judicio obligantur, sed alter ex re licita , alter ex injuria ; uti si hostis aliquem vi pri,
vata compulit ad vendendum , permutandum , edendum instrumenta , aut quomodolibet paciscendum : nam promissor pace se. Luta tenetur ex pacto . sed vicissim hostis ei ex iniuria; & proinde effectu nulla erit actio hostis, qui vim fecit, cum tantundem saltem debeat. Qua ratione omnes hujusmodi extorsiones invalidae , & vitiosae judicantur in pace innabr. Art. 4. g. utra 46. in pace Sueco Polonica de Auno I 66o.
Nise. Sisec. ad M. pag. yro. duod si uterque iure civili utatur, promissor restitui potest ex edicto Praetoris , Quod mettia cauo. Si autem vis non sit omnium judicio illicita . uti si hostis publica auctoritate, &cum jure belli posset . aliquos adegit ut
promitterent, hi tenentur ex pacto, non
autem vicissim hostis de injuria, nisi in
nostra , vel amicorum civitate negotium ,
ratur , quia in ea negatur h stem habere justam causim. Prop. a. Quale est si quideontributionum nomine promissum est ; id igitur hostis exigere potest, etiam in pace, dum promissores in ipsius sint potestate: si
vero ad suos jam reverti fuerint, non tenentur , quia apud eos hostis vicissim dicitur te. neri de injuria ad damnum hoc reparandum
Solent tamen hodie reservari contributiones pacto expresso. aut certum tempus addi, ut in pace Noviomagensi Caelarem Gallica art.
3 o. id in pace Gallo - Hispanica de a1mo
678. art. I . & Gallo-Belgica ejtisdem auisui art. Iz. Quo facto ubique debentur, non tamen vi , armisque exigi possunt ἔ quod& expresse cautum in d. pace Noviom. mi. 3 o. & tamen Galli Aino I 6 q. non moda
bellicis executionibus usi sunt in cives Impetii , sed & Landavio, & Brisam citationes.& apparitores cum minis, dic. emisere ι quam in alieno territorio viam lacti esse constat. Gandavi vera novas etiam imposuere pace
facta. sed antequam tamen urbs evacuaretur.
Non eadem est ratio in eo, quod captivus pro libertate sua pretium promittit ι id enim omni iure iustum , ac licitum est & semper, hoste quoque judice , exigi potest. Nec moveri a promittente quoque poteli , quod hostis vi coegerit ut promitteret : nam& tum promisit, eum esset sub hollium iure,& iudicio; nec vis est , cum uaptivus cupidine libertatis, non expectata pace, pre lium pro libertate sua offert: adeo ut licet pace comprehensum sit postea ut captivi mne pretio dimittantur, tamen ii ante Pacem jam promissum sit. omnino debeatur. Quin& statutum in pace Sueco-Ρolonica Gedanen.
Nise. Dec. pag. 9I . Hoc inter gentes adeo hodie valet, ut publicis pactis pretia haec d finiri soleant; ceu factum inter Gallos, &Hispanos, apud Matianam d. Reb. Hisp.
Hinc & sequitur, si hostis in occupatis locis sententias dixerit, & judicata fecerit ,
quousque valeanti Si enim adversus nostros homines sententiae latae fuerint . conveniri inde reus in territorio hostili , aut tertio, omnino potest . Prop. s at in nostro , confoederatoque . non potest. Pr p. 4. Si vero sententia secundum nostros contra civem hostium lata sit , in omni loco valet, quia condemnatus ubique sequitur judicium suae civitatis , quae sententiam eam probati Prop. I. Transactiones vi extortae valent, ut alia pacta ; nec debitor si coactus ex transactione solverit, injuriae ratione . nisi apud suos si hostis ibi inveniatur , agere potest si ne creditor aliter, si coactionem remiserit idem enim est, quod in oes 34. At si ex trania
actione illa inviceri aliquid adhuc debeant.
140쪽
M Hug. fratri Lib. III. Cap. IX. 13s
is, qui coactus est, conveniri quidem effe-etii non potest, estque eadem species, quae in thes i 8; is vero, qui coegit , plane tenetur, quia & pactum valet, Da. I. ibes. ro. nec ir ullam injuriam passus dicitur , sed fecisse. Dispolitio nex denique etsi in odium causarum belli factae, valent tamen si alias vutiosae non sunt , adeo ut exhaeredatinnes quoque valeant si alio vitio non laborent: uti& sententiae in hostili territorio contra nos latae vim judicati obtinebunt, si aliud non obitet. Ex quibus omnibus sequitur, si quis e nostris ad eum populum , cum quo pax aboque amnethia contracta est , transeat animo cives nolitos, vel res eorum prodendi, &deprehensus in eorum finibus capiatur, eum pro transfuga. & perduelle habendum; quia tot jura hostilia in pace supersunt , omissa amneltia : uti id quoque , & recte definitur in L I9. f. I 8. de ea . V mytt. Cons. Top. amytr. de raselim. Da. I. per ιοι. P o post Tio X. Unica exreptio est , vis Amnes a clau
Materia amnestia hactenus satis extricata non fuit : speciatim eam tractavimus in disputatione de post isto in pace , H avseMeylia , Uc. quam huc transcribere liceat et continetur autem sectione IV. V. VI, & Vll. AMNERT A es eorum, qua durante discordia bosiliter uaro, citroque facta μπι, publice sancita oblivio , qua id agitur , ut lac salutaris quis herba , quicquid e dum iis publicis reliquum es iaceris , ei meum-ιur , -tiumque inde injuriarum , acerbitatumque uom sensum modo, sed V memoriam
Mirum Dem videri potest, amnestia clausulam hodie heliis componendu appsicari, qua tamm uou ad bella, seu au diss/vs nes civiles pertime. Ciritim enim diffidia pace proprie nou conciliantur, eum pax Atoanis o de bello. Prop. 8. bellum vero umns niter huyler , l. 234. pr. d. V. S. Myles autem esse populos utrinque liberos, nou --ιem eiusdem civit is emes . eouset eX I. Ir 8.eod. l. 24. de capti de posti. Niue sannio resp. mala gliscimi discordia eicius , ubi te tum non es earum abolendarum, V ium genua amicula remedium. Ita enim comparatum est ister homiser. is inter iras
sitim sit nisi vindicti Jhedrum , vis certactu et dissiati hon diis componendi rasio, id
certum quas remeari nomen sit. Celebrari itaque inter genter coepit anni Ilia remedium . ac uomen , posequam in lonisge elarisma totiis Graecia civitate Athenarum , Oectrs o. brann , horreudum istud
civiram disiatum per popuIboitum , quoa
dice&w- . composiMm , iterumque in primipe terrarum urbe Roma
occiso C are repetitum solemtiter fuit; de quo Velu, Patere. lib. 2. in Iliae heli. civ. m. Nepos in Thiasib. UM. in C. Caesare c. 97. Cic. in Philipp. l . in pr. Justiis lib.
s. c. II. Valer. 4. c. I. s. 4. in externis.
Quanquam dudum Romani eodem remedio usi fuerint, cum ejectis Tarquiniis amne I iam deeernerent iis , qui eum orarum a fugerant , modo intra vliram dies redirent. Dion. Halic l. s. c. 13. Inde commune id remedium gentium factum est , eoque u Domitianus Patrum iu Senatu odia per tot factiones tritim BarperatoΥwn concitara, cori ciliavit. Tacit. L. 4. hist. c. 44. Postea Aurelianin eo motum populi Romam sedavit.
Vopisc. in Aurel. c. I 9 Talis amnesia famato es pax consantia, Friderisi, U Henrita VI. vid. Const. de pace Constant. Eandem tum Ferdinandus I inter Statin Imperii tacerenisya restituiset, laudat tu factum Itimismopere filius ejus M. imilianus II, V apud Neurieron III. Gallia , U Polouia Regem
gloriasin, armis antea irritatum Imperium. at amnestia sancita , ex eo summam in In petio tranquillitatem fuisse eandemque comis mendat Galliartim regi : quod referens meis
rito praeduus T unus Hist. ad ann. M 4. L s 8. post. princ. Tali amnestia decreto p easa 6 Auglia temporibus Difisuba, Cam den. in Hist. Elis pari. . ud ann. Is 8s ἔU iam antea factiones alba . N r-ra r se. Eadem coaluit Iterum Gallia e cond-runt dissiliis . Priol. Hist. Gall. lib. s. p. 27 r. N Felitim occisis uiis. Annal. ad ann. a. Sc. Ita ergo amuesia quidem iudienta est ab lendis distatis citiιtibus , non bellis. At hodie inter Christianos publice . V pie admodum receptum , usit umque es , us ea paci quoque a limgarier; cnjus tum duo di ncia sunt pacta , seu capita, probe semper discerinenda. Per paeem enim de bella , risque ea is ι per amnessitam de injuriis , damusque , qua Inguli ianvicem intulerum, tras