장음표시 사용
11쪽
13쪽
Nulla omnino esse potest societas ordinata quidem
ci composita , quae proprias non habeat leges suae uaturae et fini accomodataS. Ecclesia Christi procul dubio est vera societas. Nam esteoelus Omnium eolentium Deum , qui inter se eonjungunιurtinius quidem Christianae sidei professione, eorumdem sacramentorum eommunione sub regimine legitimorum pastorum, eι praeeipue Romani Ponsilieis supremi in terris Christi viearii, ιοιiusque foetelviis eapuis. Necesso est igitur , ut Ecclesia suas leges habeat, quibus regatur, et quibus certe nunquam illa caruit, vel carere unquam poterit. Et sano in Ecclesia Synagogae Deus praeter derem Decalogi praecepta, et illa Polutam spectantia , plures alias leges dedit, quae ritus , eaeremonias, Saeros ministros, uno vorbo religiosum Dei cultum continebant. Cum autem Synagogae successerit Christi Ecclesia ; ipse Iesus Christus plurimas dedit suae Ecclesiao leges ; illis vero legibus alias Apostoli potestate sibi tradita utentes addiderunt pro hono Ecelestac regimine. Quas omnes leges in Sa- eris Seripturis Novi Testamenti per manus eorum successorum traditas adhuc relinemus. Paneae quidem leges illae numero fuerunt. Λl pro nascentis Ecclesiae insantia , eorumque temporum conditione satis erant ad conlinendos in ossicio Christianos. Tunc enim Fideles ob recentem Christi memoriam , et Apostolorum , apostolicorumque virorum exempla sponte sua ad Evangelii
normam mores componebant suos.
At progressu temporis Ecclesia cum mira se celeritate , et laecunditate diffuderit, tum temporis lapsus luna locorum distantia Deit, iid quod omnibus societatibus usu venire compertum est, ui sideles minus exemplo , et mel
14쪽
moria Fundatorum commoti novis legibus indigerent , quibus ad virtutem excitarentur. Cum autem statuerit Christus , ut Ecclesiam suam, quae usque ad consummationem saeculorum esset dura lura , semper aliqui regerent cum potestate leges sereudi ;curaverunt semper Christianae rei antistites suis legibus providere , siquid novi statuendum cssct pro rerum conditione. Plurimas etiam nunc habemus ex illis antiquissimis legibus, quas primi Apostolorum successores decreverunt. Hujus generis sunt Constitutiones editao in Concilio Carthaginiensi anno 253., et Eltheritani anno 305. super modo quo Christianos , qui ob vim persecutionum a fide defecerunt , sui criminis poenitentes reconciliare oporteret. IIuc etiam spectant canones , qui vulgo Apostolorum dicuntur. Repraesentant enim disciplinam per tria priora sa cula in Ecclesiis praesertim orientalibus vigentem. Et quamvis non desuerint Scriptores , qui eos Canones ipsis Apostolis tribuerint; tamen communiter hodie defendunt erudiit salso eos Canones Apostolicos esse suppositos. Eo autem nomine fuerunt nuncupati, tum quia plures eorum sorte suerunt ab Apostolis voce traditi, lum quia vel reliqui eorum, vel etiam omnes fuerunt ab Apostolorum successoribus statuti, qui teste Tertulliano, Apostolici viri nominabantur.
Rusdem sero antiquitatis sunt constitutiones dictae spostolicae, quae certe comprehendunt leges , mores , ritus , soli iurgias , quibus in primis tribus saeculis , et etiam quario sub Ethnicis imperatoribus , diversae orientis Ecclesiae regebantur.
At post datam Ecclesiao pacem a Constantino Magno
eclebriores et frequentiores esse coeperunt Episcoporum con-
Ventus , in quibus leges statuebantur adversus eos, qui vel novitates in Ecclesiam inducero studebant, vel in praecipuis disciplinae capitibus ab aliis dissentiebant. Hac igitur rationo . magnopero crevit numerus Canonum, seu legum, quibus Ecclesiastica negotia dirigerentur. Tunc igitur inceptum est cogitare do his Canonibus colligendis , quemadmodum leges Romanas sub regum imperio latas , numeroque satis jam conspicuas collegit primum cujus Papirius. Et sano Ecclesia Graeca prior coepit Arnodorum generalium et particularium regulas servare, ei in unum codiri Disiligod by Go le
15쪽
cem redigero. Quando igitur novao oriebantur dissicultates ad eum codicem Patres confugiebant, ut enatas quaestiones dirimerent, veluti praesertim constat ex actis Duodi Chalcedonensis actione quaria. Et multa o quidem suerunt apud Orientales Canonum collectiones ; sed quod nostra magis iu- terest , de latinis collectionibus sermonem instituamus. Itaque Ecelesia Romana diu solis Scripturis, et Apostolicis traditionibus et canonibus Nicaena o Synodi usa est, quemadmodum patet ex epistola Innocentii I., tum ad Clerum Constantinopolitanum, tum ad Theophilum Alexandrinum. Verum saeculo Vl. ineunte Dionysius cognomento eae suus doctrina ct pietate maximus , prusessiono Monachus , natione Sertha , domicilio Romanus , Canonum et Decretalium epistolarum Romanorum Pontificum collectionem adornavit , eamquo in duas partes divisit. In prima Graecos nones elegantius redditos latine apposuit, Sardi censes , Asrieanos adjecit , quinquaginta etiam Canones Apostolorum, postremo Chalcedonenses , omisso ultimo do aequalibus Privilegiis Episcoporum Romani, et Constantinopolitani a Latinis nunquam recepto. In secunda parto collegit Epistulas Decretales Romanorum Ponti sicum, quibus ii ab Episcopis consulti do side, moribus, et disciplina responderant. Dionysii exemplum , ut ali 0s omittam , sequuti sunt eodem saeculo Fulgentius Ferrandus Carthaginiensis Ecelesiae Diaconus, qui scripsit breviationem canonum, et Martinus ex Pannonia oriundus , Episcopus Dracarensis in Hispania , qui ex Canonibus Graecis et Hispanis suam adornavit
Divum Isidorum Hispalensem Episcopum sanctitatis et doctrina o laude insignem , qui vita sunctus est anno 636 , sacros Canones Conciliorum Graecorum Galliao et Hispaniao collegisse testatur Titthemius De Seripιoribus Ecelesiasιieis. Haec autem Collectio longo distat ab ea quam Isidorus
alter peeoaιor vel mercator dictus auxit ingenti numero salsarum Decretalium Epistolarum Romanorum Pontificum a S. Clemento I. usque ad S. Damasu in l. Hanc collectionem
ex Hispania in Galliam primum intulit Riculi lius Moguntinus Episcopus , et promulgaro studuit sub siuem saeculioetavi , ut sestatur Uinem arus Rheniensis in libro adversus
II iucmarum Laudunensem nepotem Suum.
Quamvis autem vel antiquissimi Scriptores hujus collectoris fraudem subodorati fuerint, illas tuo decretales opii
16쪽
stolas suspectas aba inrit idem Hincmarus Rhemensis r tamen
a saeculo nono usque ad decimum quartum earum auctoritas multum invaluit, statimque illius collectionis eanonescitari , et vi in in foro habere coeperunt, donec saeculo decimo sexto earum epistolarum salsitas artis eriti eae regulis
Plurimae aliae post eam Isidori prodierunt canonum collectiones , praesertim sacculo X. Reginonis Benedicti ni Abba iis Promiensis de Eeeleaiasticis diseiplinis et Religione Christiana ; et Burehardi Episcopi Vormaiiensis sub titulo Magnum
decretorum volumen , qui ambo salsas Isidorianas merces retinuerunt.
At iis omnibus Canonum collectoribus selictor sane suit Gratianus Mouactus Benedictinus , natione Tuscus , patria Clusinus , qui anno il51. suam edidit colleetionem sub nomino Concordanιiae discordantium canonum, quae deinde Dο- ereιum appellari coepit Componitur autem idem s. ex Sacris Scripturis r2. ex quinquaginta Cataonibus Apostolorum e 3. ex conciliis oecumonicis et particularibus i 4. ex Decretalibus Romanorum Pontilic qin partim genuinis, partim dubiae fidei, partim
etiam apocryphis et 5. ex operibus Patrum , et auctor uni Ecclesiasticorum r 6. ex libellis poenitentialibus: T. ex libris Iuris Civilis Romanorum, ex capitularibus Regum Franeorum : 8. tandem ex historia ecclesiastica, gestisque Bomanorum Pontificum e libro Murno i et ordine Romano desumptis.
Dividitur in tres paries, quarum prima est de perso, pis , et in ceu tum et unam distinctionem dividi iur : distinctiones autem dividuntur in canones. Secunda pars , quae agit de judieiis Ecelesiasιicis eorumque ordine habet causas triginta sex , quarum singulae dividuntur in quaestiones, quaestio ies in capita a sed quaestio tertia causae trigesimae tertiae subdividitur in septem distinctiones in quibus agitur do poenisenιQ. Tertia pars quae inscribitur de eonsecratione tractat de rebqs acris , et constat quinquo distinctionibus. Quamvis autem Gratiani collectio pluribus vitiis sca,teat , nullaque publica auctoritate suerit munita , no tunc quidem , eum Romanorum Pontificum studio fuit emendata : tamen ut prodiit summo plausu recepta est, ceterisquo pollectionibus neglectis ea tantummodo in usu coepit esse Diqiij eo by Gorale
17쪽
Lieet eius canones in foro passim usurpentur ; lamen vim legis nullam habent ex eo quod in Decreto suerint i
serti r sed eam tantum vim habent, quam ipsi per se ex- tra Decretum habereni. itaque si fuerint canones Conciliorum generalium , vel Epistolae decretales Romanorum Ponliseum tunc certo in universa Ecclesia legis habent auci ritatem ζ contra quao nullam ex se vim legis habent ex. g. sententiao unius , vel alterius Ecclesiae Patris eam ne consequuntur quidem in deerelo relatae r propterea quod ea collectio a privato homine concinnata nunquam fuit publica auctoritato munita.
Quoniam vero post Gratiani Decretum novae. in dies emergebant Romanorum Ponti sieum Constitutiones : factum est ut earum collectionum multitudo longum sane et disseile redderent Iuris Canonici studium. Gregorius igitur IX. opera usus S. Rarmundi do Pennasori ordinis Praedicatorum suiquo Cappellani et Poenitentiarii novam ex integro eollectionem perficiendam curavit, in qua continentur praesertim Decretales, quae in prioribus Collectionibus sparsao videbantur , Decreta Concilii Lateranensis IV, nonnulla- quo alia. Universum opus , quod Beeretales Gregorii IX. inseribitur , distinguitur in quinque libros quorum primus agit do Iudiee, alter de Iudieiis, tertius de clero , quartus do Sponsalibus , ultimus de criminibus. Libri dividuntur in Titulos , Tituli in capita.
Cum autem Gregorius IX. in sua Collectione eonfir- 'manda prohibuisset, nequis in posterum aliam collectionem Beeret absque Sedis Apostolicae auctoritate : nulla sane usque ad annum 1300. prodiit Decretalium colloelio. Sed hoe tempore Boni laetus VllI. aliam edidit colleetionem , in qua non modo inseruit Constitutiones Romanorum Pontificum usque ad suam aetatem , sed etiam canones duorum Conciliorum Lugduni habitorum sub Ianoeentio IV. anno 1245., et sub Gregorio X. 1274. IIaec autem Bonifacii colleelio eum sit veluti appendix Decret alium Gregorii IX. Seaelus Deerelalium liber appellatur. Dividitur in quinque libros, libri in titulos , lituli in
eapita , quae ut distinguantur a capitibus collectionis Gregorianae , cum citantur , additur in 6., idest Sexto Decrotalium libro, ex. gr. Cap. Quam su De eleetione in 6.
Post Boni laetum Clemens V. in concilio Oecumenico
18쪽
6Viennae in Galliis habito anno 1314. plures edidit constitutiones, quas colligendas curavit, sed morte praeventus edero non potuit. Id secit eius successor Ioannes XX ll. Haec Clementina collectio eadem methodo dividitur , nempe in quinque libros , libri in titulos , tituli in capita , quae ei tantur duplici modo , ex. gr. Cap. Si furiosus De Nomicidio in Clementinis, vel aliter in Clementina Si furiosus De mmi-
Post Clementinas prodierunt duae alia o Pontificiarum Constitutionum Collectiones , quarum una continet viginti Constitutiones Ioannis XX l L, altera conlinet plurium Pon lisi eum Decretales ab Urbano IV. ad Sixtum IV. Cum neu- ira harum Collectionum edita fuerit Pontificis anctoritato idcirco dicta o sunt Extra vagantes , quasi Constitutiones in
iis comprehensae extra corpus Iuris communis vagarentur.
Priores sic ei tantur ΕGravast. Quia in futurorum Ioannis XX lI. de Torneamentis. Secundae vero ita πιι rauta. Ambitiosae De rebus Eeelesiae νion alienandis. Ita quo corpus Iuris canonici , quo Lalina Ecelesia utitur constat 1. ex Decreto Gratiani , 2. ox Decretalibus Gregorii l X., 3. ex Sexto Deero talium Bonifatii Vili., 4. ex Clementinis, 5. ex Extra vagantibus tum Joannis XX ll. tum communibus, quae usu potius pro iure communi invaluerunt. II is addi possunt 1. Constitutiones Summorum Ponti-seum , quae iani edilae sunt, et in diem prodeunt. 2. Regulae Cancellariae, quae Ioannem XX ll. habent auctorem. IIae tamen in eo disserunt a ceteris Constitutionibus, quod morte cujusque Pontificis vim suam amittunt donec a novo Pontifice confirmentur. 3. Domum Canones SS. Concilii Tridentini , nec non decreta Sacrarum Congregationum Cardinalium , quae , si consulto Romano Pontifico prodierint, vim legis habent.
Iuris vocabulum multiplicem habet significationem, sed proprio sensu acceptum est jussum Dei vel hominis , qui legi liniani habet iubendi auctoritatem. Ius hoc modo acceptum idem omnino est ac lex. Sed jus etiam dicitur Dissiligod by Corale
19쪽
complexio legum omnium unius generis in s3stema potissimum redactarum , idest certa methodo dispositarum et sic
dicitur ius civile , jus Romanum , ius Gallicum. Utroquo
sensu accipitur ius eum dicimus jus Canonicum ; eo enim intelligimus tum legem tum complexionem legum. Addimus Canonicum , ut signiscemiis leges , quibus regitur Ecclesia , quaeque distinctae omnino sunt a legibus civilibus. Hoc autem jus, quo regitur Ecclesia pluribus nominibus appellatur ; nempe dieitur Ius Canonicum , Ecclesiasticum , Sacrum , Pontiscium.
Et primo quidem dieitur ius canoninum quod Ecclesia
solita fuerit nuncupare suas leges canones idest regulas non modo ut nomen legis proprium esset legis divinao a Deo ipso Hebraeis traditae , sed etiam , ut fideles moneret nomino tam blando suas leges sequi sapientia magis regulae, quam necessitate legis. Dicitur jus Eeelesiastieum ideo quod leges in eo contenta Versantur supra personas , res , et judicia Ecclesiastica.
Eadem sero ratione dicitur jus merum propterea quod agit potissimum de sacris ministris , deque rebus quae ad
eos , vel ad loca sacra pertinent.
Tandem dicitur jua Pontilietum a suis auctoribus, qui
nempe sunt sacrorum antistites, seu Pontifices: Pontificium enim nomen pro sacro Magistratu a Romanis usurpatum , Christiani codem sensu receperunt.
Ius autem de quo hic agimus definiri potest colleciis tegum , quibus Christiani in fidei morum eι disciplinae regulis informantur eonditarum a Deo ipso Christo eι ab Ecelesia per Apostolos , eorumque successores, idest Episcopos , eιmaeima Romanum Pontilicem. Ex hac definition o patet primo qui subjiciantur universo iuri Canonico, hrout a nobis definitum est. Eo enim tenentur soli Christiani, idest ii qui per Baptismi saeramentum , quo Christianam religionem prositemur et amplectimur, in Ecclesiam recepti ejus partes et
Iudaeos igitur, Gentiles, Tureas ius canonicum non obligat: at obligat quidem haereticos , schismaticos, exeommuni los , apostatas, propterea quod haec crimina minimo deleni in iis Baptismi sacramentum. Patet etiam quodnam sit juris Canonici objectum , scilicet fides, mores, et disciplina. Fides et mores sunt qui-
20쪽
8iloni obiectum iuri ea non leo et Theologiae commvno ; at
diverso modo. Nam Theologia solum inquirit, quae sint dogmata fidei, quid ad sidem proximo magis minusque spectet , quantum et quatenus opinio aliqua Catholicae doctri .nno adversetur, quid recta ratio in actionibus praescribat, quid naturali honestati , et virtuti repugnet. At ius canonicum non solum docet et iradit eas omnes leges , quae vel Dei revelaliono , vel rationis lumine cognoscuntur, sed iis legibus divinis addit Ecclesiasticas leges eo spectantes, ut fides et mores a Fidelibus retineantur et augeantur. Hujusmodi sunt ex. gr. leges ab Ecelesia latae poenas decernentes , quibus plecti debent illi , qui in fide vel moribus deliquerint. Idcirco jus eanonicum agit de haeresi, do apostasia, de simonia , do adulterio, de periurio, de
Disciplinao nomino hie intelligi inus regimen membrorum Ecclesiae , externum religionis , ac virtutum e ercitium. Quamvis autem disciplina sic desinita aliqua ex parte sit objectum Theologiae, quippe quae etiam tractat primas illas et fundamentales disciplinae leges , quao ex sacris ii teris et divina traditione hauriunturr lamen ius canonicum non modo continet haec universalia disciplinae praecepta , quae juris divini sunt , sed etiam jure suo ac proprio docet tot illas Ecclesiasticas Constitutiones , quibus regimen Ecclesiae externumque Religionis ac virtutum exercitium a Christo Domino et Apostolis traditur, et in Sacris Seripiu-ris , veluti in nucleo , et semine expositum , latius de indoexpressum , explicatum , et accomodatum est.
Denique ex eadem ὸefinitione patet, qui sint auctores carum legum, quibus jus Canonicum complectitur. Sunt nempe Deus ipse, cui resertur lex natura et Christus, cui roseruntur leges divinao verbo scripto vel tradito promulgatae : Ecclesiarum donique pastores , quales fuero ApostOli , coriimque successores id est Episcopi , et maximo Romanus Ponti sex.
Itaque jus canonicum constatum est: 1. ex iure naturae et gentium r 2. ex sacris scripturis et traditionibus t 3. ex Romanorum Pontificum Constitutionibus : 4. ex Conciliorum deeretis. Hi sunt quatuor veluti sontes juris canonici, quibus addi possunt Sanctorum Patrum sententiae. Breviter do singulis. Ius riaturae esι lagum eompleaeis a D. O. M. per recιam Dissili Cooste