장음표시 사용
191쪽
Itaque tria sunt causarum genera eomparata ad appellationem. Primo generi denegatur appellatio omnino : ad hoc genus pertinunt: 1. causae civiles parvi momenti juxta peculiarem locorum consuetudinem e 2. eausae licet graves a principe alterius judicio commissae , quacumque appellatione remota: 3. causae quae versantur super saetis notoriis r 4. causae in quibus iudex pronunciavit juxta clarum juris textum e g. causae in quibus nulla apparet justa appellandi causa r 6. causae juramento judiciali , non necessario decisae: P. causae per arbitri volu tarii sententiam definitae. In his omnibus causis appellatio negatur tam in suspensi vo , quam in devolutivo. Conceditur appellatio in devolutivo tantum alteri causarum generi , in quo continentur causae excommunicationis, alimentorum , stipendii seu mercedis , decretorum Episcopi in sacra visitatione ete. Causis tertii generis, illis nempe omnibus, quae ue- quo primi, neque secundi generis sunt, appellatio plenaeoneeditur , id est tam in devolutivo, quam in suspensivo. Cum igitur appellatio pro diversa qualitato personarum appellantium vel causarum , modo sit penitus neganda , modo ad unum tantum , vel ad alterum etiam esse-etum concedenda ; appellans tenetur intra triginta dies petere a judice, a quo appellat, literas , quibus hic exprimat suam opinionem , num appellationi deseri nec ne , et
quibus judici, ad quem appellat, exhibitis introducatur appellatio, eidemque judici constet , appellationem luisse interpositam, ut idem possit appellationem vel rei ieere vel admittere , sive in devolutivo tantum , sive etiam in suspensi vo ; semper enim totum hujus rei iudicium ad iudicem superiorem, ad quem appellatur, tantummodo speetai; qui judex, si appellationem nullo modo admittendam esse Iudicet , appellantem in expensas condemnatum ad priorem judicem remittat. Hae literae dicuntur apostoli a graeeo verbo , quod signis eat: missus, seu dimissus. Significant enim causam
a primo judice dimitti ad judicem superiorem ; sunt autem multiplicis generis. Alii dicuntur dimissorii , in quibus judex a quo dimittitur, testatur, appellationem fuisse interpositam et a
Alii reperenuales, in quibus judex utrumque ut anta
192쪽
160 testatur adiungens, se appellationi detulisse non propter ejus justitiam sed superioris reverentiam.
Alii refutaιorii, in quibus judex signifieat appellationem a parte interpositam , verum a se non admissam ex causa quam debet exprimere.
Alii ιesιimoniales , qui dantur a judice , eum is dubitat num deserendum nec no sit appellationi. Alii demum eonnentionales dicuntur , qui dantur parte eontra quam appellatur , appellationi consentiente , iudice
Sed in utroque soro hujusmodi apostoli exoleverunt, eorumque loco appellanti datur exemplum tam sententiae vel decreti a quo appellat , quam appellationis interpositae.
Sive apostoli, sive exemplum hoc judici appellationis exhibeatur , is si appellationem reeo perit in devolutivo tantum , literas compulsoriales tradit appellanti, quibus item mandat iudiei inferiori ut infra certum tempus aeta prioris judicii transmittat; sin etiam in suspensivo, iradit epistolas inhibitoriales , quibus vetat ollam in seriori judici ne sententiam suam exequatur, et quidpiam innovet S per ea causa , unde quidquid judex inserior postea gesserit tanquam allentatum ante omnia revocandum erit.
Qua autem ratione et ordine judicium primae inflantiae , eodem , tantum paucis exceptis , solet exerceri j dicium secundae instantiae, seu appellationis. Denique ne interposita appellatione, eaque non proSequuta primum iudicium frustretur omnino, appellans praeter tempus petendi apostolos , debet servare alia tempora appellationis ; tempus scilicet , intra quod eam debet interponere apud iudicem a quo , introducere apud iudicem ad quem , et eam prosequi '. si appellatio sit interposita , non introducta ad judicem ad quem spectat pronunciare , appellationem suisse desertam; sin suerit introducta , non continuata , id spectat ad judicem ad quem. Singula haec tempora fatalia dicuntur, quia nisi quis appellationem intra illa tempora vel interposuerit, vel introduxerit, vel prosecutus fuerit , censetur appellatio deserta, et judex a quo liberas habet manus ad ulteriora. Tempus interponendae appellationis, et tempus petendi apostolos jam ante explicatum est. Tempus autem appellationis vel introducendae vel prosequendae eodem sero Diuili od by Coo le
193쪽
l Si passu ainbulat ; nam ambo incipiunt a iste latae sententiae, vel gravaminis illati et cogniti : durant vero per unum annum, vel ex justa causa per biennium, nisi tempus , intra quod introducatur appellatio, iudex a quo , tempus intra quod prosequenda sit, judex ad quem , instanto parte victrice , brevius determinaverit; denique duo hic notentur ri . tempus prosequendae appollationis non idem esse ac tempus finienda o appellationis; quemadmodum qui suum iter prosequitur , non idcirco ad finem itineris pervenit: 2. dubitatione exorta num appellatio admittenda sit necne, appellans nequit eam prosequi , nisi iudex ad quem
ante pronuntiaverit , eam esse recipiendam.
Si sententia transierit in rem iudicatam , quia appellatio non fuerit interposita , vel quia licet interposita
fuit tamen deserta , vel denique quia ob tres consormes sententias nullus appellationi locus esse potest; unum tantum superest remedium restitutionis in integrum. Ea de finitur in prissinum sιaιum reposuis. Si conceditur a principe , graιiosa dicitur ; si a judice , eae jusιuia nuncupatur et ex. gr. si quis postquam ea usa eeeidit , novas invenerit probationes , vel exceptiones, quibus ad propriae causa o de sensionem utatur ; tunc illi denegandum non est ut iterum illam ipsam causam coram judice promo eat. Haec restitutio conceditur de iuro minoribus 25 annis , nisi aetas minorum aliter statuto definiatur , quemadmodum peculiari Urbis lego major fit , qui vigesimum primum explevit annum e praeterea conceditur omnibus, qui minorum jure censentur, quales sunt ipsi majores qui judicio abfuerunt causa reipublieae, vel tu carcere detenti , vel ab hostibus capti; Cod. 0uibus eae musis majores in inleyrum resιuuantur: demum Ecelesia cap. l. b. t. Verum non conceditur restitutio nisi justa adsit eausa. Praeterea locum habet non solum adversus sententiam, quae transiit in rem iudicatam ; sed etiam adversus alia negotia, in quibus aliquis notabiliter suerit laesus. Verum requiritur : 1. ut negotium a quo restitutio petitur, sit primo civile , non criminato ; sic minor propter surtum conde-
194쪽
mnatur , non restituitur ; nam ut ait lex prima Codieis Si adversus desissume u minores in eriminibus aetatis suciagio non juvantur ; etenim malorum mores infirmitas animi non excusat ne 2. ut sit rati dum ; quod enim nullum est rescindi nequit; restitutio autem est remedium rescissorium , et extraordinarium , quod lo eum habet, eum omne aliud juris remedium defieti: 3. ut negotium natura sua possit rescindi ; unde contra matrimonium valido eelebratum , religiosam professionem valide saetam , ordines saeros valida susceptos nulla dari potest restitutio. Tempus a jure statutum ad pelendam restitutionem in integrum , est quadriennium, quo elapso petens amplius non auditur , nisi justa et rationabilis causa ei fuerit, qua impeditus eam petere non potuit. Quadriennium computatur a die quo minor excessit annum 25.; vel , si major eam petit. a die quo cessavit impedimentum, vel a dia laesionis saetae, si restitutionem petit Ecclesia vel Respubliea. Restitutio in integrum semel negata non conceditur nisi ex eausa iit. cod. Si saepius tin integrum restitutio po-
195쪽
De Personis 14 Tit. I. De Personarum jure et divisione ibi Tit. II. De Clericis Primae tonsurae ..... 16 Tit. ΙΙΙ. De Nisa et honestate Clericorum . . . . Tit. IV. De iis qui ρ moveri non possunt, seu de irregularitatibus D . I. De irregularitatibus ex delicto . . . . . ibi
Tit. V. De Clericis in minoribus ordinibus constitutis 25 Tit. VI. De Clericis , qui sunt in majoribus ordinibus
Tit. VII. Communia majorum et minorum ordinum , et Primae tonsurae 28 I. De Proprio ordinationis Discoρo .... ibi II. De titulo ordinationis 3lIII. De interstitiis , et tem ore ordinationum . 32 IV. De aetate , et qualitate ordinandorum . . 33Tit. VIII. De Discopis . 34 S. I. De Potestate ordinis Discopali 35s. II. De potestate jurisdictionis Episcopali . . . ibi
III. De exercitio Potestatis ordιnis et jurisdictionis 38'. IV. De Discopali residentia , et υisitatione . . 40Tit. IX. De Praelatis inferioribus 41 Tit. X. De electione, postulatione, consirmatione , et consecratione Discoporum 423. I. De Electione . . ibi II. De Postulation4 44
196쪽
S. III. Des Confirmatione pag. ,5 IV. De Consecratione 4 , Tit. XI. De Disco 'ortim translatione ibi Tit. XII. Dct dis rsis Discoporum ordinibus . . . 4IS. I. Do Patriarchis . 48S. H. De Primalibus , seu Marchis 4s III. Do Metro olitis , seu Archisyisco 'is ... ibi Tit. XIII. Des usu , et rauctoritate Pallia Tit. XIV. De Nomano Pontifices 52Tit. XV. De Sacrae Romianae Ecclesiae Cardinalibus 55 Tit. X d. D Legatis b8Tit. X, ΙΙ. De Cia itulo Ecclesiae Cathedralis , et Via 'cario Cayitulari 59Tii. XVIII. De Vicaria Generali, et Graneis . . GiTit. XIX. De Dignitatibus , Personatibus, et inliciis sa
De Robus Ecclesinflicis 68 Tit. I. Des rerum Ecclesiasticarum disisseno ... ibi Tit. II. De Sacramentis noυae legis in genero ... II it. III. Do Mytisuias aTit. IV. De Confirmaιione . . etsTit. V. De Eucharistia et GTit. VI. De Sacramento Poenisentiac . 80 Tit. VII. Do Extrema Unctione 83Tit. VIII. De Sacramento ordinis ...... 85Tit. IX. De Matrimonio 8II. De Donsalibus . ibi II. De matrimonio 89 g. III. De Im edimentis μιν imonii si . IV. De Impedimentis Pedientibus . . . . . InlV. De Disortio . lues Tit. X. De Ecclesiis . lns S. I. De diversis Ecclesiariam generibus .... ibi S. II. Des aedificandis Mol re 'arandis Ecclesiis . . 105k. ΙΙΙ. Dc Ecclesiis re 'rariandis 106s. IV. Dct Consocranissis, et reconciliandis Ecclesiis 1 DIV . De immunitate Ecclesiartim 10ηTit. XI. De Ciatmellis , et oratoriis iis Tii XII. De sacris Vestibus . P asis, celerisque ad Ecclesiam Pertinotitibus .lli Tii. XIII. De sacris Imriginibus , et R liratilis . . . 1l2
197쪽
I. De Beneficiorum origine ibi II. De non lictoriam natura , et divissenst . . . 119 III. De Dotita non ficiorum multitudinc. . . . 121 IV. De Beneficiorum union 124. V. De disjungendis , dividendis , et dismembrandis honuiciis 12s, VI. De Beneficiorum collatione tum in gencre , tum in vecia 127 VII. De Institutione , et Iure Patronatus . . . 13 3VIII. Des ad seconda Benesiciorum Possessione . 13IIX. De Beneficiorum dimissione 135 XVII. Do commendis 13IXVIII. Do Pensionibus Ecclesiasticis .... 139XIX. Do Monastoriis 14DXX. De Hospitalibus 142 XXI. De Sepulturis , et Coemeteriis 14.
XXII. Des robus Ecclesiae non alienandis . . . 14et
De Iudiciis 149Tit. I. De iudiciorum natura , et divisione .... ibi Tit. II. De judice , et arbitro 15IR. I. D judice ibi
S. II. De arbitris . . 152Tit. III. De Foro , seu Dd ct comPelent' .... 153Tit. IV. Dct Citatione . . , 15GTit. V. De libelli oblatione , et litis contestatione . 158 Tit. VI. Dρ ρxceptionibus, et replicationibus . . . 159
Tit. VII. De mutuis petitionibus 16lTit. VIII. De tur iurando calumniae 162 Tit. IX. De Dilationibus 163Tit. X. De Probationibus 16sTit. XI. De Sententia 1 Is Tit. XII. De re iudicata, et ejusdem executione . . letsTit. XIII. De Amellationibus 1 III it. XIV. et ultimus. Dc restitulione in integrum . . 18