장음표시 사용
81쪽
corruptionem. emo igitur unguatur Metore doctrinae prin-r cipis hujus mundi cor αρχοντος του αἰῶνος τουτον), ne perdatur Pergit deinde quaerens Cur non omnes sunt prudentes, accipientes cognitionem Dei, quae posita est in Christo Iesu Cur stulti perdimur gratiam ignorantes, quam misit Dominus Quaestionibus his tum respondet cap. XVIII. lanati consessio, spiritum suum περίφημα esse crucis, quae infidelibus sit scandalum, redentibus vero salus. Tum addit που σοφὸς που συζητης κτλ. scit onmes sapientia sunt destituti, qui non credunt, ὁ γὰρ θεος 3μων η χρ ἐκνοφορήθη κτλQuum vero cap. XVII. locutus sit de δυσωδια τῆς διδασκαλίας τον αρχοντος του αἰωνος τουτον, cap. XIX. explicat, quae haec sit δυςαγδία, atque nihil est nisi haereticorum falsa de Christo doetrina, nam quum Satanae ariae virginitas, eius partus et mors domini sint ignota etiam haeretici, qui Satanae sunt servi, harum rerum rectam cognitionem non possunt habere. Quomodo vero, deinde pergit, haec tria mysteria clamoris, quae in silentio sunt persecta, mundo sunt revelata Perastrum Μagorum), a quo incepit το παρα Θει ἀπηρτε τριένον. Finis vero hujus revelationis est Θανατον καταλυσις Cap. XX. pollicetur se alia epistola, quam sit scripturus, Ephesiis manifestaturum esse, qualem dispensationem, οἰκονομίαν, in Christo inceperit. Sequuutur deinde salutationes. Apparet igitur, quam strictus sit recensionis graecae nexus, neque quidquam in ea inest, quod intelligi non possit, quum singulae ideae, quae hic occurrunt et apud alios scriptores legantur. Primum μυστηρια κραttrῆς ατινα ἐν ἡσυχίs Θεον πραχθη sunt mysteria, quae nunc sunt diffamata, antea vero in Deo occulta erant;
ἐπραχθη dicit, quod velle et efficere in Deo est idem. Simile quid Paulus dicit I Cor. 2, 7 λαλοιμεν Θεου σοφίαν ἐν μυστη-
ciυτον. s. et Col. I, 26 το ινστηριον ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ των αἰωνων καὶ ἀπὸ των νενεων, νυνὶ δὲ ἐφανερωθη τοῖς αγίοις αντον, ra Tim. ac ἰδίαν προθεσιν καὶ χάριν την
82쪽
δοθεῖσαν ἡμιν ἐν μιστι γησον eo χρόνων αἰωνίων, φανερο Θεῶσαν δ νυλλα τῆς ἐπιφανείας τον σωτῆρος εμων Lai. e. κτλ. Rom. 16, 25 αποκαλυφις μυστηρίου χρονοις αἰωνίοις τε ν μόνον, φανερωθέν τος ὁ νυν δια γραφῶν προφητικων κα ἐπιτανὴν του αἰωνίον Θεον.
omnes hi loci ut locus Ignatianus redeunt at vitam Christi
humanam, lanatius vero tria miracula diserte enumerat, Vir
ginitatem ariae, ejus partum et domini mortem. Quod vero dicit diabolum ignorasse ariae virginitatem inde explicatur, quod Christiani antiqui putabant, Satanam opera divina imitantem homines seducere. Sic e g. dicit Tertullianus, ethnicorum lavationes baptismi esse imitationem et addit de Bapt. 5: quo agnito hic quoque studium diaboli recognoscimus, res dei aemulantis, cum et ipse baptismum in suis exercet. Sic igitur si ariae virginitatem diabolus novisset, etiam hoc miraculum imitatus esset, ut homines alleret, ut dicit Ephrem Syrus in lirmnoras adversus haereses:
i. .maria sola peperit sine viro, quod deo omnis res est sa-cilis. Et si angeli gignerent, non mirum esset, quod Virgo peperit salvatorem nostrum delectatus enim esset Satanas quod conciperent virgines e daemonibus et parerent, ut Virgine imitaretur ariam virginem. Dolus eius omnia imitatur, in virgine solum devictus est ita ut non sit imitatus Postquam deinde Diaboli modum descripsit pergit: Δ. - .
83쪽
i. e. eiunavit diabolus et precatus est, occultavit dolum
suum et ostendit pulchra quaeque Virginitatem eum partu non potuit ostendere, in virgine eius dolus victus est, ut eam non sit imitatus, et peperit virginaliter. Hoc loco quidem notandum est Ephremum negare angelos et daemones posse generare es et Ephr. Hymn. in Paradisum 1 alii tamen scriptores primaevae ecclesiae daemones libidinibus admodum de ditos esse contendunt, sicut Clem. Hom. dicitur, mole
stum esse daemonibus sine corporibus esse, quum tum voluptatibus suis non possent indulgere fl). Porro quod dicit, diabolum Mariae partum ignorasse, et alii scriptores concedunt, sic Theodorus opsuestenus dicit contra Iulianum, post baptismum demum Christum a Satana esse cognitum. f. p. lant ad Philipp. s. Videmunter, segm patrr graec fasc. I, p. 99. Quod vero dicitur, mortem Christi Satanae fuisse ignotam, non est quod mireris, ut Curetonius p. 286, hunc locum offendit, non enim hoc reserendum est ad factum mortis sicut neque ὁ τοκετο ad factum partus, facta enim haec et in . . diabolus novit, sed intelligendum hoc est de tempore Christi partum praecedente; ignoravit haec diabolus, quam diu apud Deum erant recondita, et hoc eam ob causam, ne miracula illa possit imitari, postquam enim semel lacta sunt, fictae diaboli repetitioni nemo fidem haberet Verba igitur μοιως καὶ ὁ θάνατος του κυριου
non sunt ejicienda mors pertinet ad tria mysteria clamoris. Qui vero eam ob causam haec verba respuunt, quod in p.
Igni ad Ρhilipp. cap. m. et in commi Theophili Antiocheni
Curet. p. 58 sunt omissa, recordentur, Theophilum quaestioni respondentem, quare non ex simplice virgine sed ex desponsata conceptus sit. Christus mortem Domini commemorare non potuisse. Eodem modo Philp. VIII quae ex loco Eph. XIX. sunt desumta, eo proposito sunt inserta, ut simili quaestioni repondeant, quum cap. U.
84쪽
interrogetur πως παλιν ν δ ι σοι δοκεῖ ὁ μιστος ναι ἐκ τῆς παρθένον. f. p. lant ad Philippensis cap. 3-4 ). Sic igitur recensionis graecae nexus non solum est sanus, verum etiam nihil eontinet quod non illius aevi opinionibus bene conveniat. His omnibus denique accedit, quod totum sere locum apud varios scriptores graece et in versione Severiana syriace habemus Graeca fragmenta leguntur apud Theodoretum Curet. 171, apud Eusebium p. 164 et Andream Cretensem, denique obius onachus sensum loci asser ita
Curet. p. 174 φησὶ θν τρια λαθεῖν τ αρχ. τορ αἰων τοντι, τὴν παρθενίαν Μαρίας, τὴν συλληφιν οὐ κυρ. καὶ την σταυρωσιν. Andreas Cret pro μυστήρια κραννος insulsum μυστήρια φρικτα
habet, qua in re puto ΦΡΙΚΤ ortum esse ex ΚΡΥΠΤΑ, quod e ΚΡΑΥΓΗΣ corruptum est. Pro lectione recepta cap. XVIII, ἔν τιν παθει το δωρ καθαρίσεν, Theodoret legit νατὰ θνητον ήμων καθαρίσε, quod intelligi vix potest. Apte vero in textu recepto Christi baptismus conjungitur cum verbis ἔνατο δωρ κτὶ Christus enim ipse baptizatus est, ut postea)passione aquam ad baptigandos Christianos purificet. Similiter dicit Tertullianus de Bapt. 9: qua de amaritudinis vitio
in usum sal suum commodum suavitatis osei ligno reme diatur. Lignum illud erat Christus, venenatae et amarae retro naturae venas in saluberrimas aqua baptismi scilicet ex
Fragmenta syriaca exstant Curet. p. 219, t. 20 p. II, l. 18 et p. 218 l. 3. Conveniunt ambae versiones in verbis περιφημα το ἐμον πνευμα τον σταυρον, quae reddunt libere
stata, o l. . cf. p. 4 P vocem ἀπαττουm Vero Vari modo reddunt, Syr. Curet. --bro vers. Sev. m. si sicut in Pesch. solet verti. In fragm. p. 211 prora, τ πα- Θει το δωρ καθαρίση legitur j a satio . ,-r, id quod aper tum est vitium, pro latici . scribendum est , , in fragm. p. 219 eodem modo proci ex segm. p. II restituendum est shem infra vero ubi graece legitur εἰς καινοτητ αιδίου ζωῆς
ὁ ἄρχω του κόσμ - τουτου . .. ἐν τισιν ἐνεργεῖ αρνεῖσθαι τὸν στα-ρ- το πάθος ἐπαισμεσθαι τον θανατον δοκησιν καλεῖν, την ἐκ παρθένου ναμιν περικοππειν. . .
85쪽
77 lectio fragm. p. l . IL 3 Iria praestare videtur,
quum quae sit vita invisibilis difficile sit intellectu in textu graeco sortasse fuit αἰωνία ζωή. Quae denique de astro magorum dicuntur Curetonius p. 286 docte explicuit. Quum tali modo recensio graeca quum nexu ipso tum testimoniis externis commendetur, quid praebet Syrus Curetonianus Verba cap. XVIII. x M. O l, ro cum iis quae praecedunt e cap. XV. 7να ὁ ων σιν γινώσκηται omnino non cohaerent. Deinde qui est nexus sententiarum περιχρημα κτλ.et ἔλαθε τον αρχ. κτλ. Tum quod legitur si ina ea tria mysteria quid est um exstat aliquid apud scriptores anti, quos hac de re Hucusque nihil prolatum est, et proferri posse omnino dubitamus. Denique quae sunt tria mysteriasmmmm . r muc accedit quod codd. yr varias exhibent lectiones, ct et si omittunt temo, addit, quod discrimen est gravissimum. Tantus hic dissicultatum numerus in Syro Curet inest, ut hoc loco integer esse non possit. Sic igitur, ubicunque textus syriacus locos in Graeco exstantes omittit, mancus est, nexumque disrumpit ).
Pauca sub finem addantur de hac epistola, quae propter alias causas quam reliquae spuria est habita, servidum enim illud martyrii studium haud paucis nimium est visum, ita ut homine sano sit indignum praesertim vero id quod ecclesiam Romanam monet, ne intercedat eumque morti eripiat, ineptum idetur, quomodo enim imperatoris jusso lanatium damnantis, infirmus Christianorum coetus poterat resistere Porro, quae de militibus Romanis dicit cap. III ita sunt, ut si vera essent, lanatius neque hanc neque alias epistolas scribere potuisset. Sed quod nobis de versione syriaca tantum est disserendum mittamus haec locosque adeamus a S ro omiSSOS.Cap. I. Syrus nihil habet nisi verba ὁ τοκετό μοι ἐπικειται δε, κα- -cro si , quae tam abrupte sunt posita,
CL contra opinionem nostram, quae a Lipsi dicuntur in Niedner, Zmehn sit hist Theol. 856. , p. 129.
86쪽
ut ipse Lipsius non potuit, quin locum e fragmentis restituat,
neque enim cum praecedentibus, nec eum insequentibus tali modo possunt conjungi, ut nexus videatur sanus. Alia vero est res in textu graeco, postquam scriptor cap. V. explicuit, sese dirissima quaeque velle pati, ut ad Christum perveniat, pergit cap. I. optimas quoque res mundanas sibi nihil esse, praestantissimum sibi videri mori in Christum, το ἀποθανεῖν εἰς ριστον, illum se dicit quaerere, partum vero sibi instare. Versatu oppositio sententiarum in verbis το ἀποθανειν et ὁ τοκετος, morte enim Christianus iterum nascitur. Respicere videtur scriptor locum act. 2, 24 ubi legitur οὐ Θεος ἀνέστησε λυσας τας δυας του Θανάεον. Eodem modo Cap. m. verba ο ἐμὸς ἔρως ἐσταvρωται cum iis quae praecedunt et quae sequuntur arcte cohaerent, quis enim non intelligit strictum nexum in verbis his Ζων ράφω νμῖν, ἐρων του ἀποθα- νεω ὁ ἐμο ερως ἐσταυρωται, καὶ ου εστιν ἐν ἐμοὶ πυρ φιλου- λον, δωρ ὁ ζων καὶ λαλουν ἐν ἐμοὶ σωθέν μοι θοπι δευροπρος τον πατέρα. Quis non sentit elegantiam styli Langui
dissimum contra est quod habet Syrus o Ma MM os in lino. Curetonius p. 302 dicit Themention os fir in himsel by Ignatius seem to have broughtit opposite element, ater, into the min os the interpolator, an to have suggeste to him in his place the word os our Lor in his conversation it the oman os Samaria Iob. 4, 14, sed cur non lanatius ipse haec verba admodum singularia potuit scribere
In capp. VIII et IX. verbis αρτον Θεον θέλω κτλ. καὶ τοαἷρια αντον θέλω πομα, ο ἐστιν ἀγάπη αφθαρτο Syrus adnectit statim ἀσπάζεται μῶς τὸ μον πνευμα Quid durius potest esse, quum res maxime diversae inter se conjungantur Quae sequuntur ex epistola ad Trallianos non hujus loci esse, jam p. 6 demonstravimus. Sic igitur et in hac epistola recensionis graecae nexus praestat recensioni syriacae, quae ut ubi que sic hic quoque est mutilata.
87쪽
Iam ad finem disquisitionis nostrae pervenimus, et quod primum adtinet ad epistolas graeeas ab Eusebio laudatas vidimus, omnibus inesse idem genus dicendi, omnes defendere unam doctrinam. Deinde duas varias harum epistolarum distinximus versiones, quamam utraque septem epistolas continuit, tres vero epistolae, quas Curetonus edidit, et quas alii post eum genuinas habuerunt, non sunt integrae sed excerptae ex antiqua Versione. Altera versio, Severiana nobis dicta, ante rianorum tempora consecta videtur, altera vero antiquior post novi testamenti versionem simplicem debet esse composita, quod usum dicendi peschuthonianum stricte sequitur. Ambae igitur versiones saeculo post Christum tertio exaratae videntur. Praeter has vero et tertiae versionis syriacae fragmentum invenisse nobis videmur, quam epistolas ab Eusebio nondum laudatas continuisse supra conjecimus. Hae epistolae ipsae, in quibus Antioch. 12 praeter presbγteros et
diaconos subdiaconi quoque, lectores, cantores, ostiarii et κο-
πωντες ' commemorantur, quae Ρhilpp. 3 die dominica
et sabbato jejunia vetant ), seria quarta et sexta autem ea jubent, in quibus Tars 2 haereticorum opinio profertur, Christum fuisse Deum ipsum saeculum fere tertium sive quartum produnt. Tertiae hujus versionis fragm. unum tantum attulimus, exstat tamen et aliud Curet. p. 202 l. 10, desumtum ex ep. ad Heron. l. Locus ad Heron est imitatio loci ad Pol 1 discrimen vero versionis tertiae et vers. Syri Curetoniani tali modo eo melius potest perspici Hero I legitur
cursum tuum. Inaudita vero vox a Maro in versione Syri Curet pro παρακαλεώ, quod apud eum est sequente Pol. I, Eph. 1 in fragm. sequitur infinitivus c. sic et Tars 2 lagm. Curet. p. 365 θηριομαχεῖν, quod Syr. Curet.
DPro κοπιω-ας, quod vorsi lati reddit laborantes rostituendum sortis8s est κοπιατας fossores, quum inter tot numor ecclesiastica simplex κοπιωντας ineptum videatur. De his fossoribus ido eander, ir-chengesch. d. 3. I, 2, p. 499 Tertuli de corona milii cap. III.
88쪽
Vrs Severiana Tri. 10 Curet. p. 2l4 l. 7. Si igitur omnino e tam brevibus locis judicium fere licet, haec fragmenta ad
tertiam versionem pertinere suspicamur, quam ab Armenio redditam esse tum non sine specie Veritatis putari potest, vocem ηριομαχειν enim ut fragm. Vertit ,cum bestiis pugno, quamvis alio loco a fragmento recedat. Tertia haec versio tum ante Armeniacam debet scripta esse, quae saeculo quinto eomposita esse dicitur.
Denique quod adtinet ad formam epp. ad Pol Eph. ο-mnnos, Vidimus eam non esse originalem, quum quod nexus in
iis non est concinnus, tum quod capita in iis omissa, in fragmentis habemus, quae ad eandem pertinent versionem. Et si hoc loco respicimus, quae in illa epistolarum forma sint omissa, nihil invenimus nisi res privatas Eph. 2, 20-2I, Rom. 10 Pol. 7-8, deinde quae nimis saepe repetuntur, de spe martyrii Rom. 7 9 de episcopali dignitate et de haeresibus Eph. 4-8, 16-17, ut uno dicamus verbo, ea quae scriptor βαττολογεῖ, ut ait Dallaeus. Curetonus quidem in introductione p. XLII. contendit, has epistolas, si excerptae essent, unicum hujus rei esse exemplum ante Eusebii tempora, sed hoc opprobrium in nos non cadit, quum contendamus, ante Eusebium omnes has epistolas syriae esse redditas, et hanc demum Versionem esse Icerptam, quod eo credibilius est, quum odices, qui tres illas praebent epistolas nihil contineant, nisi selecta patrum scripta. Ultimo denique loco quaerendum est, ad quem finem scriptor has epistolas excerpserit He lius respondet in pium usum, inscriptio vero codicis Parisiensis
rem accuratius definit, quum dicat Curet. p. 97 - subis
selecta ex epistolis sancti lanatii, quae habent auctoritatem canonum ecclesiasticorum. Res gravissimas excerpta illa con tinent, ea tantum quae iterum iterumque sunt repetita desunt,
sic igitur omnia in iis insunt, propter quae lectu dignae et tanti pretii hae epistolae sunt habitae, et haec est causa, propter quam tam saepe singula capita sunt selecta et transscripta.