장음표시 사용
51쪽
omittit verbum ἐπιτρέφατε amore. 10 4 Ioh. Is 38,l Cor. 16, 7 aet. 26, 1 27, 3 quod Armen habet ideoque
et Syr. habuisse debet. Syr. enim hoc loco est eorruptus, quum sibi ipse contradicat. am quum dixerit eo ,ει. .
. Dux non potest pergere ex operibus potius vestris discipuli fiant, sed inserendum est, Mixo Pso, quo significetur,
quum precibus tum bono exemplo incredulos in celesiam voeari. Etiam in seqq. Syr. omisit verba, quae omitti non debent. Graec enim quinque exhibet membra parallelarnes τας ἐργως -τῶν μεις πραεῖς πρὸς τας μεγαλοῆμμοσον αυτῶν μεῖς ταπεινόφρονες est Syro desunt verba πως τὰς Oercic, ita ut ad verbum μεγαλοῆμμο νη duo adjectiva sint referenda πραεις et ταπεινόφρονες, quo iacto ordo turbatur. Μεγαλοkήηριοσυνη redditur Nisi his, e quo Lips non in textu suo debebat restituere προ τας erας, οργὴ enim est s- , sicut pro θυμος in esch. solet poni Mo... Contra eorum dura verba Ioiaia: - uia, et inradi. Radix , eo pro ταπεινοφρων et πραν ponitur, ubi tamen conjuncta leguntur Verba ταπεινοφρων et πραν Eph. 4, 2 Col. 3, 12 prius est Maon. eo posterius L - , quem usum Syr. noster est se
Peterm et Lips bene restituunt II, supervacaneum enim est Christianos monere, ne paganorum mores admirentur. Quae sequuntur ἀδελφοι αντων ευρεθῶμεν, ἐπιεικείερ absurda sunt, paganorum enim Virtus non est ἐπιεBεια, Syrus bonum sensum praebet, sed dubitamus num eius lectio sit primaria, Armenius enim ab eo recedit. Rectum ortasse servavit Bἀδελφον ποιήσωμεν αντον ἐπιεικεω, suadet enim scriptor, ut
operibus suis Christiani inimicos alliciant, id quod humanitate potissimum fit, cujus exemplar sub finem Christum ipsum proponit. Textui Syriaco tum sunt inserenda verba IllL-- et in restituendus est Indicativus διαμηetc. et fortasse cum Bunsenio legendum ον τίς πλέον κτλ.
tau - ἀδικεῖσθαι 1 Cor. 6, 7 plerumque pro συκοφαντεῖν, πλεονεκτεῖν legitur Luc. 19 8, 2 Cor. 7, 2, I Cor. 5, 10, II;
52쪽
ἀθετεῖν LCor. 1, 19, tamen et vice versa - est Θετεῖν
Luc. 7, 30 c. 7, 9 Gal. 2, 21, 1 Tim. 5 I et ι, ἀποστερεῖν 1 Cor. 6, 7 8 7, 5 l Tim. 6 5. Cap. XIV XV saro ι - ἐπαrπελία act. I, 14 2, 3s; I Tim. 4, 8, plerumque vero ἐπαπ. est ,αια Rom. 4, 20, 13 - 16 1 Cor. I, 20 Eph. 6, 2, Hebr. II, 33. Quod vero
ad nexum non possumus negare maximopere prolixum esse,
qui enim antea dixit, si opinio nostra est rectar Allieite inmdelea linitate, qua in re dominum imitamini, qui plurima est
Passus, non potest pergere quod non promissio est res sed quod in vi fidei invenitur homo usque ad nem. Curet qui in nota p. 284 nexum defendit vertit so the mere professionos i is nothing unless e continue stedias in the praetice sit even to the last, sed ἐπαγr et uro , non est professio sed promissio, quo de verbo vis versionis Curet pendet. Infinitivos σιωπαν καὶ Iνα etc. Syr. bene exprimit enuntiato sub- ordinato adhibita particula M. Pro Iναι Syr. scribit is Οὐ ad quod et Armenius exprimit, cujus errorem ακοτειν pro σιωπαν Peterm emendat. Verba difficilia δἰ ἁ λαλεῖ πρασση a Syro et Lat commendantur, neque Bunsenti emendatione est opus, qui pro δἰ ων scribit, δια enim eum genit rationem, cujus interventu aliquid est velit, indicat, ita ut respondeat latino secundum cs Rom. 12, 3 δια τρο χαριτος secundum gratiam. Mai. 4, 23.
Cap. m. laudo in σκανδαλον ut Rom. 14, 13 II, 9, ΜΔ. 16, 23. libi legitur iam apoc. 2, 14 Gal. 5 II, Rom. 9, 33 ubi λιθος προ ηιματος est laudotes in ut 1 Petr. 2, 7 1 Iob. 2, 10 De cap. XIX infra agetur.
Iam vero accedamus ad segm hujus epistolae syrr. --
stant partes capp. 1, 5, 6, 7, 13, 5, 18, 19, 20 Codicem
Parisiensem nostram exhibere Versionem jam supra vidimus, aliam versionem praebet Severus hoc et insequenti collatione comprobabitur.
Α Μsc. Par exhibet fragmenta capp. 5, 6, 13 15 Curet. p. 19 sq. Verba cap. 15 eum vers. Syri Curet bene Conveniunt, unum o ab initio est additum. Premendum id videtur, quod Syri ambo habent O .. o se pro simpli
53쪽
εἶναι et quod in altero membro μῆ-ναι vertunt . o omisso M. Reliqua vero hujus su fragmenta eum Versione armeniaca, quam e Syro triepistolari laetam esse vidimus sere prorsus conveniunt. Cap. 5-6. Fragmentum.
fieri adversarios episeopo, ut fiamus subjecti deo. Et quando videmus -- episeopum tacentem magis etiam opus est timere eum. amquemcunque mittit vir domunus domus ad necessitatem suam opus est excipere ut)eum, qui ipsum misit. Ergo decet nos speetare ad episcopum sicut ad dominum no
13. Perseverate omni tempore congregari vos ad gratiarum actionem et ad gloriam. ama Vestra concordia et fide infirmatur vis Satanae et solaitur memoria eius l . ones quidquam melius, quam fides et pax qua impediuntur omnia bella coelestium et ter
Cap. 5-6Ἀrm. addit vir dominus domus unde opiniari licet in eius textu scriptam fuisse vocem quae e praecedente . facile potest orta esse; omisit vero is 3 - δῆλον.
54쪽
48Cap. 13. Omis quod et in textu graeco deest, ideo in
syriaco spurium Videtur. In aeqq. ejus textus Friacus debuit esse corruptus, sicut et fragm. nostrum non est sanum, nam pro ὁ ολεθρος αντον exhibet Minoi, ubi esse deberet M , unde et M nor quod habet ortum videtur. Verba
legit o. His omnibus vero accedit, id quod est gravissimum, quod in segm syr eadem vertendi ratio invenitur, quam secutus est Syr. Curet. De σπουδαζειν comi es Eph. I, p. 41; ἀντιτασσεσθαι , dici zm loci ut 1 Petr. 5 5 Θεὸς περηφανοις ἀναιταφνεται . Aundo μὴ laeuam tris, M. Gal. 5, 17. Λεῖ vertitur uris contra usum Pesch. quum aliis duobus locis ubi in epp. Ignt syriacis Pol 3 Rom. 8 legatur so ut in Pesch. Tamen interdum ubi nexus postulat et in Pesch. δει non voce so redditur sed liberius exprimitur cf. Luc. 22, 7s Joo et uors legitur aet. 1, 16 25, 10. Σκοπαν et προεμβλέπειν ' . ut Pol. 6 cta ἐπισκοπερ προςέχειν Πυκνοτερον συνέρχεσθαι Muro cinantis ut Pol 4 πυκνότερον συναγωγαὶ γινέσθωσαν -- ος saan. Et vox t o ομνοί in ep. ad Pol exstat pro Dauri cap. 1. Haud pauca igitur pro loci brevitate indicia habemus, e quibus opinari licet, haec fragm.
ab eodem viro scripta esse, cui debemus versionem trium epistolarum.
Fragm. capp. 1 et 2 eodem modo huc videntur trahenda, leguntur Curet. p. 20 l. Cap. 15.
omnia sic iaciamus ac si in nobis habitet, ita ut simus templum ejus et ipse sit noster deus si juste diligamus eum.
55쪽
dei. Reliqua fragmenta vero non ad nostram versionem pertinent, et sunt quidem Timotheus Alexandrinus et Severus quialteram Versionem servaverunt, quum et fragm. IX-M ad eum sive certe ad eius tempus pertinere videantur. Fragmenta enim IK-XIV eundem sere textum praebent, quum Severus exhibet. E cap. I. Severus verba ἀναζωπυρήσοντες κτλ. ita exhi
gmenta x, XI, XII praebent, quae inter se ad verbum conveniunt, excepto uno loco, ubi in segm X legitur -- eolri, XI et XII contra o prius omittit, praeterea vero X et XI habent astri pro quo in XII exstat aesta. Sed vel hic in paucis verbis aliam vertendi rationem habemus, quem eam, qua usus est Syr. Curet am ut supra p. 39 vidimus in hac versione adjectiva in L adhiberi sic et hic habemus, incidi et' os, deinde et verba παθητὸς et παθής - - et Adaia. I redduntur, ut in segm. Pol 3, p. 213 Syr. vero Curet ἀπαθὴς vertit l. l. Reliqua hujus epistolae fragmenta sunt e capp. 8-Is et asseruntur a Timotheo Alexandrino Curet. p. 21 et sub X et m. Pertinent, quod jam hic dici potest ad versionem, quam dicere liceat Severianam. Sed quum locus vexatissimus seorsim tractandus videatur, infra et de his fragmentis disse
56쪽
Iaser. aximam habes copiam Verborum cum αυος Compositorum, quae scriptor valde amat, Friace Voce sina circum seribuntur. Quis vero lanati tempus Isi sive II 6 agnoscat in verbis ἔτι προκαθηται ἐν τοπου χωρίον Ῥωμαιων aut quis Syrum episcopalem dignitatem respuisse arguat, qui ac
unde Peterm pro χαριτος legendum censet πέρατος, quod nobis comprobatur. Νon enim si πέρας cum Lips restituimus, quod voci so- - ἐπιτυχε infinitivus iamia est additus, qui tum postulat tota phrasis syr est circumscriptio Verborum satαριτος περατος ἐπιτυχεῖν Cum Peterm et haα glossam habemus, deest apud Graec et apud Arm. deinde quoque sorma Syro nostro non est peculiaris. νχερῖς,
-- - ευκοπον re 2 9, th. 9, 5 citar th. 19, 24, ubi alia versio Cureto Remain ona very antient transi.)idem . si exhibet; vox ipsa ευχερὴς in . T. non est obria. Λυσκολον ut hie sic et in . . redditur th. 19, 23,Μre. 10, 24. Contra Gr. Syr. 2,orm 2 noster scribit coma I, quod in omisso μὴ est ἐανπερ φεισησθε. Cap. Π irum et secundum quidem Cyprianum improbandum martyrii studium vide, nam quis sine temeritatis op
bαι si ror , b, ad a L, i. e. aliud non est tempus, quo deo dignificer sive ad deum perveniam, nec vos in opere meliore quam hoc inveniemini, si tacetis. Hanc Hesele Patroapp. opera edto 4, p. LXI dicit inaffectatam et nativam se praebendi rationem, sinceritatem et simplicitatem, quae non prodat falsarium Baurius nobis rectius judicasse videtur, qui plus aequo martyrium desiderasse scriptorem contendit. Praeterea vix credibile est Christianos Romanos martyrem
57쪽
mortis periculo potuisse liberare, nam quod Hesele dicit t. l. p. XLIX non demonstrat, unquam Christianum, imperatoris
jussu ad mortem condemnatum, fratrum argento redemtum
esse. Deinde quid hoc est Si tacetis o Aloe . iam si vero carnem meam amatis 1 Δ so laboI Bunsenius p. 116 dieit Werde ich meines Wunsches theilhastigoso erde icheine Rede Gottes erden, at quia homo Christianus sese unquam Θεολλοro dixerit' Praeterea quid id est παλιν σομαι ἐιι αντον χω, Bunsen So merde ie Wiederum ein Wiederhallmeine selbs sein i Insulsum nobis videtur, ae nostri temporis usum dicendi sapit, id quod Bunsen de phrasi ο καιρος απαμει τε Pol. 2 contendit p. 35. Haec vero phrasis, ut infra demonstrabitur, Vere antiqvn est. Omnes hune locum offenserunt, Oupius scripsit μεαταίως τρέχων quod displicet, quum emendator locum I Cor. 9, 24 respicere videatur Usserius in margine seripsit velox pro VOX, at sic lectio Syri insuper hujus epistolae versione martyrio adposita commendata, non sanatur ). Quod primum ad vocem laro, nos Armenii 1 auctoritate nixi, qui habet pars dei, restituendum censemus Nam, ita ut Syr. Verba gr. παλινεσομαι Θεον accuratius expresserit o Z haro. Si vero conjecturae locus est dandus, in textu primo ortasse fuit posΚΛΗΡΟΣ es cap. 1 κληρον μυ απολαβεῖν unde deinde sa-cium est ΛΟΓΟΣ, sicut e syriaco Mo processit Ara et sic explicatur Lat. A verbum. In secundo membro tum ab initio fuit ἐμαυτου pro σομαι τρέχων ΕΜΑΥΤΟ ΤΑ ΕΣΟΜΑΙ
quo iacto haec oritur sententiar αν σι-ησετε ... σοριαι λῆρος θεου, ἐαν δ μη παλιν ἐμαυτον. Quod Syr. addit sc et Lat vox tunc explicatur ex usitata oppositione, quam Veteres inter λογος et φοννὴ faciebant, quae a Cureton p. 29 docte illustratur. Quum vero in textu gr. pro ἐματιο scriptum sit ἔσομαι non inepte additum est τρέχων ab homine imaginem
Paulinam respicient 1 Cor. 9, 24. Xορος Ioedia in συμφωνησις in Pesch. 2 Cor. 6, 15, δείδω ut apoc. 5, 9; 4, 3 15 3 Graec ludit in verbis,
y Joh Monaelin Curet. p. 20 l. 26 idem habet, pro Q -- -- tem scribit ira sinis L.
58쪽
εὶ δυσιν, o δυνω id quod Syr. bene reddit, notionem vero abeundi, quae in sua latet, syr. . D. non habet, quamquam A sit abire bene Syr. et Arm addunt in vita verbis . a in ' . Iohannes onachus, qui hunc locum laudat Curet. p. 207 cum nostra versione convenit, Severus vero ut ubique, sic et hic ab ea recedit, scribit enim ε , sis. --aiam . i.Titio , iuxta Epithri Serm. Curet. p. 21 1 18. Cap. m. Βασκαίνειν redditur Ocn. ut in uno loco, ubi invenitur in Pesch Gal. 3, 1. Verba deinde ἐν δὲ Θελω ἐντέλλεσδε eum Syro et Arm omittit. Verba τοτε πιστος εἰμι
Ioh Μonaehus cum Syro nostro conveniens affert, eandem igitur versionem est secutus. Pro ουδῖν φαινόμενον αἰωνων
Syr. et Arm habent bonum . . o ru No Timotheus Alex. Curet. p. 2I0, 1. 20 cujus textus cum Severi convenit et hoc loco a Syr. nostro recedit scribens 'ta
Verba a Syro omissa τα αρ βλεπομεν κτλ. interpolatoris sunt, repetita secundum morem eius e loco Cor. 4, 18, neque leguntur apud Timotheum l. l. neque apud Arm. I, 2 Lat. A. Huc a , quam Lat. A, Tim. I. i. Arm. 2 habent respondet Gr. B πεισριονὴ, quod pro σιωπὴ reponendum est, uno loco ubi πεισμονα est in P ch Gal. 5, 8 vertiturum . m. Isalsa versio vanitatis facile explicatur, pro is degit sis .. sive Q. xx, Peterm Verba ultima id ri, Linor tamat. A, Arm. 1 et 2 exhibent, nec deest Timotheus cujus verba haec
dicta e sabneror brol. En, quantum discrimentCap. IV a compluribus laudatur scriptoribus et quum hucusque nobis iam persuaserimus, duplicem fragmentis servari versionem, alteram Severianam, alteram cum Syro Curet. convenientem, jam hic de variis fragmentis agere constituimus. Primum fragm. Curet. p. 296 cum textu nostro ad verbum fere convenit, scriptio interdum discrepatis. g. s. h. pro illa, etc., ordinem aliquando inversum praebet, per errorem omittit
Secundum fragm. eodem modo nostrae versioni eat adscriben-
59쪽
dum, exceptis enim omissionibus quibusdam a textu eius non recedit, nisi quod pro h eum scribit, ' rem et pro Q. ,- falso γγ Timotheus vero, qui et hunc locum laudavit, eum Syro Curet non convenit, seribit enim Curet. p. 2lII. I.
ν caro pro h cro et a ' pro his se Arm pro sita.
habet mea voluntate ut Tim. - qua in re dubitamus, an Syr. Curet sit emendandus, quum et in esch. Rom. 8, 20 l Cor. 9, 17 Dῶν - Θ etc. reddatur. Atque hoc eo magis ommendatur, quum constructio si uam bis sit duris sima, Vix enim verbum is mero participio ungitur id quod post verba incipiendi, eontinuandi jubendi et permittendi locum habet. of . r. syr. p. 343. Quod si vero est error, ipso errore maxime affinitas fragmentoriam p. 296 eum textu nostro comprobatur. Vocem μαλλον Syrus infinitivo emphatice addito habet, quem Arm. quidem exprimit, adverbium L. autem insuper addit, quod secundum librum graecum ejus textu insertum videtur. Pro κατωκριτος Syr. ponit -- , ut in esch. κατακριμα est hia . Cor. 3 8 et Id a...m 2 Cor. 7, 2. Verba ultima κοσμικὸν μάταιον, a SFr Arm. Lat. omissa sunt glossa. Cap. V. VH ου παρα τουτο διδικαίωμαι exo Cor. 4,
repetitum in Pesta sic legitur ire rom a s l. Mχομαι
ἔτοιμα μοι τρεθῆναι Syr. eonfestim Ambo Lait. τοιμα legerunt, B συντομα, quod nobis videtur praestare, quum et apud. Eus. exstat Curet. l. 203 l. 14; Syr. Singularis in . . . . pro δειλαινομινεν . . . ἔφαντο reprobandus est, quamquam interdum o et is in fine 34s plur plane a ieiantur Hosta. r. syr. p. III. Iam Arm. hoc loco textum corruptum habuit. Capitis V fragm. ad nostram versionem e tinens exstat Curet. p. 201, quo lacuna loci nostri bene suppletur, nam post συνηνωμην μοι χετε κτλ. recte addit sil
, ct , est error levissimus e litterarum duci profectus, denique pro αν seriptum est in lagm. ω, quod Syri in syllaba
in duplicem consonam exeunte interdum ponunt imorem. r. p. 201. Textus et fragm. pro Θηρίων συστάσεις scribunt r Loita si et Arm bestiae, quae paratae sunt.
60쪽
Apud Ruseb. quidem legitur λα- satam Curet. p. 203 l. 20,
sed hie in re nostra nihil facit Curet. p. 350, quum is qui totum Eusebium verterit vix versionem harum epp. antiquiorem transscripserit. Ceterum et Eusebii graeci textum originalem Curet. p. 16 exhibet neque nostrum Graee. A reddit. Verba ἀνατομαὶ καὶ διαιρέσεις Syr. Curet quidem omittit, Arm. tamen addit, ut et in lagm. - legitur. Ceterum segm. voces 're σκορπι ηιδ ει ι - segm sad QB σννοστη inter se permutat, qui est error, quum Graec et Arm eum Syr. Cur concordent. Sic et voces vas L text. ιι - et αἱ αpermutans fragm. a recto abest, αὐ- enim, quod in esch. Rom. 3, 16 pro συντριμμα et Irim. 6 5 pro διαπαρατριβὴ usurpatur Vocem αλεσμοὶ bene exprimit, lata Ll. vero sive suda ι, cujus radix in Ρesch. pro βασανιζειν legitur ad describendas diaboli artes bene quadrat os Petr 2 4 σειραὶ ζοφου ταρταρωσαι ada uesiar, Luc. 6, 23. Licet fragmentum
et textus erroribus scateant, eandem Versionem exhibent.
Cap. H. Syr. Curet ex hoc capite nihil habet, nisi verba τοκετος - ἐπίκειται --m-c therar ubi fragmentum p. 20 I l. is , salse omittit et pro .cia exhibet Lem, qua in re scriptor fortasse locum s. 18, 5 -o in tam mmemoria tenuit nihilominus tamen fragmentum textum graecum minorem reddit, recteque eidem Versione accensendum
est, quam exhibet Syr. Curet. quum jam supra viderimus omnia sub II. allata a Curet fragmenta ad hanc versionem pertinere. Quodsi vero Lipsius ex hoc fragmento particulam Syro suo inserit, pro arbitrio agit, primum enim hoc ipso facto Syri Curet integritatem negat, tum si hujus Dagmenti auctoritate nixus locum inserit, ejusdem fragmenti auctoritate nixus capitis V initium in fragmento omissum potest extrudere, denique nihil magis potest esse dubium, quam secundum ragmenta addere aut omittere id quod e natura rei sequitur. Armen hoc fragmentum vertit jam Petermannus conjecerat,
Armenium legisse istis, id quod Dagmto omprobatur. Pros di fines Lat. A termini, Graec B πέρατα Arm. scribit thesauri fortasse legit fi aut secundum Graec A τερπνα