Appendix Codicis Theodosiani nouis constitutionibus cumulatior. Cum epistolis aliquot veterum conciliorum & pontificum Romanorum, nunc primùm editis. Opera & studio Iacobi Sirmondi presbyteri Societatis Iesu

151쪽

RO BREVIC- HISTORIAE. Ioannem iam Episcopum sacra principis

deferente, ab Episcopatus illius confir- matione Papa suspensus est. Et quia in 1 isdem secris de restituendo Petro, quem ipse damnauit, fecerat mentionem, haec pars omnino est abnegata. Vnde videtur clometistimus Imperator offensus. Cum ergo sanctae memoriae Papae Simplici; ni liit totiens ad Acacium directa, propter Alexandrinae Ecclesiae quietem, & ca' tholicae fidei integritatem, scripta proficerent, superuenit idem sanctus Ioannes Episcopus, qui sicut decebat ab Aposto lica sede susceptus est. Nam dc prior Seius similiter Romana: ECClesiae cCmpo re periecutionis sustugium poposcerunt. Huius aduentus, plenius Universa pate, fecit. Cui dum Acaci, scripta legeremus, quae de Petro & Ioanne Antiochenis miserat, excessus Aeacij etiam in hac causa grauissimos deprehendit. Illo enim tempore; quo de Petro Alexandrino damnato I tulerat, non longe post etiam de Petro & Ioanne scripserat. Petrum apud Constantinopolim monasterium gubernasse: sed hoc propter crimina derelicto,

Antiochia fugisse. Ibi pulso MartyrioJ

152쪽

catholico Episcopo , per haereticos sedem ipsius occupasse. continuoque damnatum a Leone tunc principe ad Oasitanum exilium est e directum. De quo lapsumConstantinopolim rediisse,ac dedisse fidem, quod nullas Vlterius turbas facere prorsus auderet. Sed sicut superius dictum est, Basilisci temporibus a Timotheo illo damnato, qui Constantinopolim venerat, at Antiochiam remis. sum fuisse, ut iterum illic Episcopatum tenoret. Quo facto, idem Petrus Ioannem quendam presbyterum,de quo Acacium diximus retulisse, ordinat Apamenis Episcopum. a , quibus non receptus venit Antiochiam; & Petrum Episcopatus sui pellit auctorem, δί invadit eius Ecclesiam. Quos iterum dam latos dicit Acacius, petens ab Apostolica sede, ut si forte ad eam confugerent , nec visu dignos haberet: & si iam aliquam indulgentiam forsitan impetrassent, irritam esse debere, nec eorum poenitentiam recipiendam esse. Quod cum praefatus . Ioannes Alexandrinus Episcopus relegisset, tacere non potuit, quod illum Ioannem , quem Acacius damnauerat

153쪽

I22 BREUI C. His ΤΟRIM cum Pctro, SI sinae remedio poenitentiae

fecit ab Apostolica sede damnari, post

tot damnationes Tyriorum miserit Ecclesiae praesidere. Postquam ergo non solum nihil profecisse literas decessoris sui sanctus Felix Papa cognouit,& ludibria quaedam ab Acacio fieri in euersionem totius Ecclesiasticae disciplinae, electis Vitale Episcopo Troentinate ex Piccna regione, & Miseno Cumanae Ecclesiae Episcopo ex regione Campaniae, sub hae instructione direxit, ut Petrus de Alexandrina pelleretur Ecclesia, & ut libello sancti Ioannis Episcopi Alexandrini responderet Acacius, atque ipsi

denuntiaretur Acacio, ut anathema δiceret Petro. Qui quamuis hostili more detrusi in custodiam chartas amiserint, tamen perfidis haereticis atque damnatis accommodare non debuerant, quae sola negari potuit, voluntatem. Non tum ergo non egerunt quae iussa sunt, aut quae expedire poterant; sed etiam hae

reticis communicauerunt, Confirmatio

nem Petri Episcopatus, ad quem pellendum missi fuerant, deferentes, atque contumelias in Episcopum Ioanneu

154쪽

EVT YCHI AN ISTARUM. I23 Acacio dirigente portantes. Quibus rebus habita Synodo commotus beatissimus Papa, Vitalem Misenum ab officio dc communione suspendit , Aca- . ciumque damnauit. Cuius audacia de te. riora committens, etiam Petrum Antiochenum, eiecto catholico Calendione, quem ipse ordinauerat, ad Antiochenam misit Ecclesiam

EDICTUM SENTENTIAE

FELICIS PAPAE

propter Acaci, Epycopi CP Lm

nationem.

AC ACI Vs, qui secundo a nobis admonitus statutorum salubrium non destitit esse contemptor, meque in meis credidit Carcerizandum, hunc Deus,coelitus prolata sententia,de sacerdotio fecit extorrem. Ergo si quis Episcopus,clericus,monachus, laicus, post hanc denuntiationem eidem communicauerit, anathema sit, sancto Spiritu exequente.

155쪽

. EPISTOLA I.

Felicis III. Papae ad Zenonem

Imper torem.

Conqueritur de violatis ab eo Legatis, se detque ut acquiescat damnationi Petri Alexandrini, se Aca j.

νV o N I A M pietas tua, licet profusiore pagina ad mea E scripta responderit, sui S auribus diligentius intimatam fastidio

dignam credidit veritatem : curandum mihi fuit, ut breuiter quae non vultis latius publicari definita con

cluderem. Itaque officiositate praemissa timere me fateor regno vestro pariter & saluti. Siquidem contra di uinani reuerentiam probabitur, Ut

156쪽

beati Apostoli Petri, directa Lega

tio, sicut eius confessio patefecit, tanquam in captiuitate redacta tenere tur, & chartis quas baiulabat violenter ablatis, ad communicandum hae ' reticis, hoc est apocrisiariis Alexandrini Petri, aduersum quem ierat, de

custodia iit producta. Quapropter ' Vitalem quidem & Misenum, cur vel impulsi ad ista consenserint, ho

nore simul de communione Apost lica censura priuauit. Sed ' cum apud barbaras etiam nationes,atque ipsius deitatis ignaras, pro exequendis negotiis vel humanis, iure gentium legationis cuiuslibet habeatur sacro sancta libertas ; notum est omnibus, quanto magis ab Imperatore Romano &Christiano principe, in rihus praesertim diuinis, oportuerit intemeratam seruari. Deinde legatione summota, quae apud vos, ut dustum

157쪽

116 PONTIO CUM ROM. est, nec beati Petri Apostol1 inuiolata cise iam potuit, tranquillitas tualiterarum saltim tenore cognoscat sedem beati Apostoli Petri Alexandrino Petro,olim iusteque damnato, ac nihilominus per sententiam Synodalem nuper eliso, communionis

nunquam vel praebuisse, vel praebituram esse consensum. Quia, Ut cetera nunc omittam, ab haereticis institutus, contra fas Onanc catholicae

praesidere non postit Ecclesiae. Vnde

quoniam adhortationem meam duxistis onerosam, in vestro relinquo deliberationis arbitrio, virum beati Apostoli Petri, an Alexandrini Petri, cuiquam sit eligenda communio.' Qualis autem Alcxandrinus extiterit, Vel quemadmodum falsi minianis sacerdotium per unum vix suae complicem prauitatis temerariuS V-aurparit, atque in damnatorum se

158쪽

rit etiam apud vos dudum sorte numeratus, suffragatoris eius Acacij li teris ad sanctae memoriae decessorem meum datis,quarum exemplaria subdita cernitis, adprobate. Vtrum vel

Episcopus dici valeat, quod nomen etiamsi a pluribus Episcopis accepisset, habere non posset, vel orthodo

xis plebibus contra Nicamam Syno dum, contra obseruantiam singula rem, mereatur imponi, prompta in Deum pietate perpendite. Vbi etiam apparet euidenter, Acacium, qui ex .cessus suos sub vestro potius nomine celare voluit, quam vobis profutura suggerere, tam saluti vestrae deuotionem deferre sinceram, quam fidelcm conscientiam circa patrum regulas, atque ipsum dogma gestaret catholicum. Propterea hunc eundem, Utpote qui multa, contra scita vere rum nefaria perpetrarit, & eius lau-

159쪽

118 PONTIFICUM ROM. dator emerserit, quem adseruit &ipse damnatum, ab Apostolica fecit sede damnari, ac rursus aedificans quae ante destruxerat, praeuaricatorem se ipse constituit , eorum quos sequi maluit portioni districtionis Apostolicae, per Tutum Romanae Ecclesiae Detensorem, iusta deputauit auctoritas, atque a communione & d1gnitate Apostolica, qua se

ipse eius externis lociando monstra uit indignum, legitima seueritate dis creuit. Puto autem quod pietas tua, quae etiam suis mauult vinci legibus, quam reniti, caelestibus debeat pare re decretis: atque ita humanarum si bi rerum fastigium nouerit esse commissum, ut tamen ea quae diuina sunt per dispensatores diuinitus attribu tos percipienda non ambigat. Puto

quod vobis sine ulla dubitatione sit utile, si Ecclesiam catholicam vestrirempore

160쪽

E P 1 s T O L 1. iis tempore principatus sinatis uti legi cb as luis nec libertati eius quemquam permittatis obstitere, quae regni V Ο - . bis restituit potestatem. Certum est enim hoc rebus vestris esse salutare, ut cum de causis Dei agitu iuxta ipsius constitutum, regiam Volutatem

sacerdotibus Christi studeatis subdere, non praeferre :& sacrosancta per eorum praesules discere potius,quam docere: Ecclesiae formam sequi, non huic humanitus seqvcnda iura priae figere. Neque eius sanctionibus velle dominari , cui Deus voluit clemen tiam tuam piae deuotionis colla sub mittere ne dum mensura caelestis dis positionis cxceditur, eatur in contumeliam disponelatis. Et ex hoc quidem de his omnibus conscientiam1neam ante tribunal Christi caulam dicturus absoluo. Vestrae mentis in te erit,magis ac magis cogitare, & in