장음표시 사용
141쪽
Ecclesiae in subditas antea proVincias, Imperatorio Diploinate inde relato tuebatur. Statutum autem
Lugd. Batav. 1225. ext T. VIII. P. III. Ilistoriar Italiae Bur manni. Caietanus Cenni, atque, ut omittam Carolum e Coint in annal. Nat. ab Alex in II. E. Baronium, rei Serum, Sandinium, Nicol Anio-1aollium, et Stephanum orgiam , certum demonstrat diploma majo-ianus Conni in diss de diplomate Ludovici ii ext pag. 85 et soqq. T. II. operis Monumenta Dominationis Pontificiae Romae 4264. Nos neque conflictum, neque corruptum illud existimamus. Si enim ea qua oin diplomate leguntur cum iis quae ab Eginhordo, ab auctore annal. Bertinianorum , ab stronomo aliisque reseruntur iam de genuinitate diplomalis concludendum erit. Egin bardus sive auctor quili ho aliussit annalium Laurestia mensium, certe Ludovici aevo parci ad n D. 847. T. II. Script Hist. Franc editionis Du-Chesne jam cit pag. 264. scribit omissa tamen alia legalione Paschalis PACTUM quod cum
praecessoribus suis sactum fuerat , etiam secum fieri ac firmari rogavit. Hanc legationem Theodorus Nomenclator et detulit, et ea quae petierat impetravit. Animadverte diploma Ludovici appellari actum pro ui iii exordio eiusdem diplomatis legitur uigo Ludoυictis. . . concedo Per hoc Pacliam. Auctor Annal. Bertin qui co evus Ludovico dicitur ad ati. 847 pag. 474. T. III. Script Nisi Francor per Du- Chesne eadem serme verba reseri u Missa tamen legatione alia Λ-CTUM etc. . . . Theodorus omenculator ei detulit . . . impetravit . . Astronomus sive Auctor vitae Ludovici Pii qui se in Palatio ipsius Imperatoris versatum esse testatur sic habet Dan. 842 pag. 297. . II. cit. Du-Chesiae . Qui Paschalis post expletam consecrationem Solemnem Legatos cum epistola polo gelica et maximis muneribus Imperatori Ludooico misit insinuans non se ambitione, nec Voluntate, sed electione et populi acclamatione , huic succubuisse, polita quam
insiluisse dignitati. Hujus legationis a julus fuit Theodorus omen cu- Iator, qui negotio peracto , et petitis impetralis , super confirmatione
scillicet pacti, et amicitiae more praedecessorum suorum, reVel SUS St. v
Idem Astronomus aperte habet in prologo pag. 282. Porro quae scripsi usque ad tempora imperii, ADHEMARI nobilissimi, et devotissimi monachi velatione didici, qui ei coaevus et con nutritus est. Osteriora autem quia ego intersui rebus Palatinis quae vidi, et comperire potui stilo contradidi s Mitto auctorem chronici vulturnensis aliosque
142쪽
ejusmodi sunt qui ut subdititium 1 ejiciant veteriodi in civilem Romanorum Pontificum ditionem
recentioris aevi scriptores. Quae hucusque retulimus satis sunt progenuini late diplomatis iam alia nequeant fingi pacta, quorum confirmationem a Ludovico Pascha sis I. postulaverit, praeter ea quae Ecclesiae Romanae concesserunt Pipinus et Carolus M. Neque corruptum habendum est diploma Ludovici, excipe levissimos errores quos veterum librariorum incuria , vel humani ingenii imbecillitas intulit. Id probant et omnium exemplarium consensio, et narra lorum Onvenientia cum Ludovici aevo. Quod si in diplomate nonnullae insulae nominentur quae sub Ludovici imperio non erant, Ludovicus tamen Caroli et Pipini exemplo motus, poterat quidem eas insula donare, quatenus compensationis nomine easdem Romanae Ecclesiae vindicaret, et non sacto Possessionis, sed jure praefensionis concederet, ut in confirmatione Othoniana et Henriciana idem apparet. Nec valet inusi- tala invocationis Trinitatis formula, vel ejusdem Imperatoris subscriptio, vel piscoporum, et Abbatum, Procerumque subscriptiones quae inusitata Ludovici aevo dicuntur. Etenim, ut ait Mabillonius de re diplomatica lib. 2. c. III. XIII pag. 79. edit. Neap. 4789. . Hae litterae rece tum Cancelleriae stilum non sequuntur fortasse quod extraordinario modo scriptae sunt, ut in re tanti momenti. Sed propius ad rem. Invocatio Trinitalis non in omnibus exemplaribus legitur, dum in diplomatibus Caroli M. Ludovici ii Parentis post an 800. invocatio hujusmodi adhibetur In nomine Patris et Filii et Diritus Sancti, arolus serenissimus etc. η legitur in diplomate aroli apud Mabillonium edit cit. lib. V pag. 407. Tab. XXV. Subscriptio Episcoporum Abbalum etc. in testamento at olim habetur ut p. Egin hardum in vita aroli M. p. 406. T. II. script Hist. Francor. legitur ubi testamenti hujus verba reseruntur, c subscriptioneS. Exemplum subscriptionis Lia peratoriae habetur in donatione aroli, ut apud Anastasium in vita Hadriani I. R. . idemque testatum videmus in persona ejusdem Ludovici ab hegano Trevirens Cliore piscopo, Ludovico Imperatori coaevo, in gestis Ludovici ii pag. 278. p. Du- Chesne T. ΙΙ. p. cit hisce verbii: si innia supradictus Princeps Lu-dooicus destruere jussit acta, quae impio in diebus patris sui per iniquorum ministrorun ingenia acta fuerant Patrimonia oppressis reddidit injuste ad servilium inclinatos absolvit, et omnibus praecepta
143쪽
sortasse transversum acti, cum nobiles prosecto eruditi magnam doctrinae copiam in illius de sensionem adjecerint Darios a possessoribus iniquis in Chri stianam libertatem asserendos curavit, misso, qui evangelium praedicaret, bbone emensium Antistite 83J Catholicos pro sacrarum imaginum cultu 34 pugnantes, arieque conflictato , a Leonis Armeni furore protexit, Lolliarium Ludovici Pii silium Romae Imperii consortem renunciaVit, Coronaque redimi vit. Post ejus mortem, quae anno 24, 8Signatur,
turbatum est inter electionem Eugenii IL 35 Ro-
jussit sacere et manu propria cum subscriptione confirmavit. Quoad jus mittendi Legatos post electionem Pontificis, quod in diplomate legitur, conseratur Carolus e Cointe in Anti Eccl. T. VII. ad an. 84 P. pag. 595-595. edit Paris. 628. 85 Vid nostra su p. nola 22 pag. 9. 84 E literis Theodori luditae quas suo, et conseSSOrum Omine ad Paschalem misit satis patet quantopere adversus conomacho Pontifex supremus adlaborarit. Qui Ichonomacorum legationem veluti atrocinalem hominum manipulum reiecit, et Graecis monachis contra Romam confugientibus monasterium ad S. Praxedis, aliaque praebuit ad jumenta. U. Theod. Studii opp. LXIL pag. 485 LXIII. pag. 486. LXVI pag. 492. CXXI pag. 567. . . opp. ac Sirmondi. Paris. 696. Anastasius in vita Paschalis pag. 520. . . edit cit. et Baronius ad an. 848. pag. 608. T. XIII. Annal. 85 . Eugenius natione Romanus, ex patre Boe mundo, Sedit anno quatuor, menses duos dies viginti tres , Anastasius in vitis Romanor Pontificum T. I. d. ii pag. 354. num. 452 Catalogus S. Paulian. III. m.VI. .... P. Marangonium sup cit. p. 55. Calalogus I. et III habet an III. m. VIII. d. XXIII. Catalog. IV. et VI. an. IV.Cal. IL an. III Cat. V. an. III. m. VIII d. XXVIII. Cat. VILan. IV. m. VII. d. XXVIII. In serie tandem veter RR P per ΗΟ -
144쪽
mani, Archipresbyteri S. Sabinae, cujus autem innocentiae , gravitatis, justitiae , fidei, ceteraeque
virtutes omnes omnium voluntates, ac suffragia eidem conciliarunt. Sed et intelligens praeterea in eo judicium, et non vulgaris legum sacrariam prudentia. Utrumque palam ostensum est in controversia
de S. Imaginibus 86 in Clerum Callicanum illata , quam juste sapienterque disceptavit , et in
concilio pro Ecclesia disciplina tuenda Roma ha hii , ubi nimia piscoporum libertas, et evagatio
coercita , Clericorum educatio, regularis vitae in-
norium Augustodunensem habemus an IV. m. VII. d. XXII. x auctoritate glii nardi auctoris Bert in . et auctoris vitae Ludovici ii, constat obiisse Eugenium an DCCCXXVII. et Paschalem salis cessisse an DCCCXXIV. unde Anastasi lecti rejicienda, ct salis probatum videmus sedisse annos III. Cum vero ex expositis Catalogis varia est naensium dierumque computatio, hinc est quod nos cum Pagio in re v. R R. P. T. II. p. l. dicimus, quot praecise menses et dies supra tres uno Sederit, ignorari, illudque tantum constare mense Augusto nempe an DCCCXXVII. obiisse. 86 Ludovicus Pius Aug. cui timorem ingesserant Mich. Balbus, et Theophilus Imperatores orientales de superstitionibus quas proclamabunt erga S imagines, en alisque inde tumultibus per re-culphum Episcopulia, et degavium quos Romam Legatos miserat ab Eugenio II impetravit, ut orientalis Ecclesiae statum, et quaestiones de S imaginibus gallici piscopi praestantiores animadversioni subjicerent. Hosce Lutetiam Parisiorum vocavit , qui anno 24 al. NOV. convenerunt, dederuntque iteras ad Ludovicum et Loiliarium Impim, in quibus dum conoclasticorum sui orem redarguunt, nimium honorem S. coni bras aliquando importitum aversantur. Ea in re ita se habuit Eugenius, ut utrumque devitaretur, neque indebitae acceriseretur venerationi, luod noniani Pontifices, et Catholica Ecclesia sacris imaginibus contulerunt.
145쪽
stitutio perpolita, sacrorum ritus exculti 87). arens Christiani orbis optimus, parens a Utem egenOrum, ut Romae vocabatur amantissimus desideratus
est an . 827. 88 . Ostensas a Valentino 89 Archidiacono spes, qui die a suscepto honore quadragesima interiit, redintegravit Gregorius IV. 90 Ro-
87 Hanc synodum ornae habuit Eugenius an 826. die XV. Novembrisci octo et triginia consecti sunt Canones, in quibus clericorum instituito certis in locis hodie Seminariis, Literae dimissoriales Praesbyteris a propria Diaeces proficiscentibus, jura patronatus asseruntur. Videantur canones hujus Concilii ap. Labbeum . IX. Concit. col. 4420 et seqq. 88 Iuxta Francorum annalistas. Sunt qui contendunt lEugenium annuisse experimentis aquae frigidae s de quo vid. c. V. de ritibus et discipi. Ecel. har. Insiit ut Deo ducti, quia Eugenius id sub
stiluere voluerit iuramentis quae super aliare et super reliquias et corpora Sanctorum fieri consueverant. Atqui nobis suadere possimus, pontificem, ut praedicatur ab omnibus, pientissimum, malum hoc graviori sane auferre voluisse, cum eo experimento tentaretur Deu qui ad mira prorsus edenda provocabatur: ' Et quandoquidem eo ritu Eucharistia conserri solebat a Sacerdote ad probationem vel criminis vel innocentiae, quis in animum inducat vetuisse Eugenium jusjurandum ad sepulcra Sanctorum, et admisisse probationem corporis Dominici,
scilicet pro periculo per jurii periculum sacrilegii ' Ulterius hac in re
urgere possemus, urgetque Natalis ab Alex Hist. Eccl. saec. IX et X. c. I. art. . p. 64. T. VI edit. l. cit. Quo ad ritum, vide abillonium p. 464. veter analeci edit Paris 4225. Vid. Pag. in re v. p. 40. . II. 89J Valentinus, natione Romanus, ex patre Petro de regione Via Lata sedit dies quadraginta , Anast in xiii R R. P. p. 552 n. 455. Catalogus S. Pauli apud Mara ligonium pag. 4. habet die XXXX cuniquo convertiunt Catalogi . II. III. IV. V. VI apud Baronium in apparatu cum crit Pagii alias it Vid agi in re v. p. 46. T. II. 90 Gregorius quartus, natione Romanus, ex patre Ioanne sedit annos Sex decim , Anast T. I. p. 554. n. 457. Idem habent Cat. S. Paulis. c. Cat. I. II. IV. V. VI. VII. p. Bar. l. c. Cal. III signat n. XXVI.
146쪽
manus civis ac Presbyter, cui doctrina, et virtus eminens, animus humilis, atque demissus pontificale fastigium formidolosum 9 i , consilium autem sapiens immo et salutare neque Ventu On
derandum, quo in Gallias perrexit, ut armatos in Ludovicum Augustum lios Princeρ Pacis Is .9.6. componeret 92 . Verum in magna licet mansuetudine et lenitate sortitudinen induit et Saracenis Italiae oras piratica classe impetentibus ope a prae
sidia quam plurima potest, comparat, Ostia Tiberi
et series veter. R. P. Honori Augustod. p. eumd Baron scribitan. XVII. Nos sedisse dicimus annos XVI. circiter. 9li Delituit enim in Basilica S. Cosmae et Damiani; at inventus a Ciero, et Populo in Apostolicae Sed is astigio collocalus est. 92 Iter pacificum in Gallias ut Lolliarium, Pipinum, et Ludovicum Ludovico Pio patri reconciliaret, reserente Astronomo in vita Lud. ii T. II. u Chosne p. 509 al cit. calumniis atque injuriis obnoxium fuit. Prolatum est enim in vulgus iniquo serri animo in Imperatorem, et Episcopos eidem deditos, ad quos excommunicandos praecep accederet. At auctore ipso, tum etiam Thegano ut suprαὶ aliisque testantibus, neque Gregorius desectioni filiorum unquam savit,
nec invidum adversus piscopos animum gessit. Scimus e contra a Paschasio aliisque gallicos Episcopos eo audaciae prorupto ut Pacificatori Gregorio excommunicationem comminarentur. Id confirmat
Epistola ipsius Gregorii l inter epistolas Agobardicas . II opp. S. Agobardi p. b. Parisii 4666. in qua ita sibi inimicos Gallica
nos Episcopos asserit, ut nihil agere vel disponere ipsi liceret, nec quempiam excommunicare, Psis obsistentibus. In cit epistola superbientes Episcopos redarguit et apostolicam auctoritatem, quae animas regit imperiali jure potionem defendit, eosque hortatur utram peratores ad omnigenas Christianae mansuetudinis et pietatis leges exigere studeant, minime autem ut partium surori novas saces subjiciant. Addit inulta alia, quae insita in penitus Romanis Pontificibus propriae potestatis
147쪽
na, munitionibus, resectasque denique maenibus saepit, furentes ac Violentos barbarorum impetus retardaturus 93 .Paucis ab hujus obitu interjectis diebus, ontifex declaratus est IV. Id. Februar. An n. 44. Ser
gius 94 hujusce nominis alter, qui et Romanus,
et sacris vel a puero addictus, fama optima meritissimaque fruebatur 93j, et a Virtutum copia, quas Anastasius Bibliothecarius describit, magis quam a rerum gestarum multitudine inclaruit. Dies illi su
95 Legatur Anastasius su p. cit T. I. pag. 545. n. 476. 94 Resertata lina nonnulloruni esse sententiam dicentium, primum hunc suisse Pontificem, qui alium a proprio nomen in Pontifieatu capessendo sibi indiderit id coaevi scriptores silent, et de Ioanne XII potius dicendum est, qui ante Pontificatum Octavianus vocabatur. 95 Memoranda videntur quae protulit Sergius, dum ad sores Templi vaticani Ludovicum Loth Aug. filium aliosque simul proceres excepit, et clausis anuis, ita est allocutus ii Si pura mento, et sincera voluntate et pro salute Reipublicae, ac totius Urbis hujusque Ecclesiae huc advenisti, has mea ingredere ianuas jussiorie si aliter
nec per me, nec per meam concessionem istae tibi portae aperientur. η
Ιla ex Anast. . . . I. p.550. n. 484 ex Adone Viennensi, et Baronio. 96 . Sergius natione Romanus, ex patre Sergio, regioni quartae sedit annos tres nonast T. I. pag. 42. Cat. S. Pauli habet an II. m. XI. d. XXVI. Cal. I. III. IV. V. VI. an. ΙΙΙ. Cat. II. an. III. d. IX. Cat. VII. an. III. m. III. d. XV. Nos cum Pagio et Cat. S. Pauli tres annos sedisse credimus nonnullis demptis diebus. 97ὶ Leo quartus, natione Romanus, ex patre Badoaldo Radul-νho sedit annos octo, menses tres, dies quinque. η Cum Anastasio concordant Catalog. I. III. V. Cat ad S. Pauli habet an VIII. m. III. d. VI cui consonat Cat. II. et series Honori Augustod Catal. IV. I. scribunt an IX. m. III. d. VI. Nos cum agi dicimus an VIII.
148쪽
Bona ano jam primum Cari Reg. una omnium consensione expetito auspicalis fuit eum Saraceni ad urbis maenia minaciter infrementes, et ad Vatica nam usque Basilicam audacissime prorupti, pugnatorem depulsoremque strenuum persensere 98j Εcclesiasticae disciplinae custodem 99 si delissimum populus Christianus virtutibus, signisque praesul gentem habuit. Sacras aedes profusis sumptibus instruxit, magnifice ornavit, Ludovicum II in patrii
imperii societatem adscitum, corona insignivit ad caelestem ipse Vocatus an . 855. Hic interseri solet monstruosa illa, atque incredibilis sabula d Joanna seu do-Papissa io οὶ
l98 Ut Saracenorum impetus a. S. Apostolorum Sede arcerentur Vaticanas aedes muris cingi, atque urbem suo ex nomine Leoninam, quae et propugnaculum adversus Barbaros condi iussit, et in eam rem subsidia a Lothario Aug. ejusque fratribus comparavit.
99 Concilium Romae habuit in Basilica . Petri n. 855 tCanones XLII. in Ecclesiasticam disciplinam promovit Episcopis Britannis respondit, simoniacum Episcopum in synodo judicandum csse, et a duodecim Episcopis dejiciendum De Ecclesiasticis ossiciis homiliam conscripsit, ut legitur apud Labbeum . IX. Conc pag. 4026. et 405l. 100ὶ Vix indiget consutatione haec sabula, qua abstinent in pra senti et ipsi Ecclesiae hostes quin ad eam evertendam labores contulere David Blondellus, Guill God Leit,nilius, Brownus, aliique non
pauci. Attamen juventutis institutioni nonnulla in re notissima aroiu Vat. Silent itaque coaevi Scriptorcs, ac suppares, qui Benedictum III. Leon IV immediate succedentem testantur, ut Lupus errarierasis
cp. III ad Bened. III. Papud Natalem lex in diss de Papissae fabula pag. 565. T. VI. H. E. edit cit . qua electionem suam ad Supremum Pontificatum gratulatur Ad Viennensis ad nn 855. in
149쪽
commentum plane ridiculum, ac ridiculo eludendum, vel ipsis heterodoxis inane, ac putidum ac procul historica gravitate positum, quandoquidem coae-
RR. P. Lugd. et p. at Alex. it. Anastasius Biblioth in visa Benedicti III qui ait, Leone destincto Clerum et Procere summa consensione Benedictum elegisse Cp. 595. . . edit cil Annales er-tin. p. D Chesnemist. Francor. Script Τ ΙΙΙ. qui eodem anno Leonis obitum et Benedicti electionem complectuntur, nullumque relinquunt apissae locum ad sedendum, ut adversarii volunt per biennium, menses deinde quinque diesque quatuor Hinc marus Remensis qui asserit ep. 26. apud Nat Alex. il missos a se nuncios ad Leon om de hujus obitu in ipso itinere auclivisse, ac Romae nactos esse Pontificem constitutum Benedictum, a quo privilegium cujus gratia in viam se dederant impetrarunt. Omittimus Reginonem Priamiensem Ab in chron ad an. 855. apud Nat, lex cit. p. 564. ΗΟ-doardum a p. cit. at Alex. et alios qui omnes nullum a Leone ad Benedictu in intervallum meminerunt. Scit et hi Pontis ex diploma
edidit ad piscopos Gallos pro Corbejetis monasterii privilegiis, cum
nondum de Lotharii Imp. morte Romae renunciatum esset atqui ta- meu Lolliarii satum duos tantum menses et dies duodecim Leonis morti posterius suit Benedictus itaque non hiennio et amplius, quod salso contendunt, sed erit a Leonis IV obitu mense ad Romanam Sedem provehi debuit Schisma praelere orium adversus Benedictum quo Anastasium S. Marcelli Presbyterum adversarium habuit, licet brevi rejectum continentem Pontificum seriem vincit. Liquet enim ex narratione Anastasii Biblioth. pacem et tranquillitatem novo Pontifici incepisse a die 29. Sept. an. 855. At vero obierat Leo ΙV. die P. Quint illius anni, reliquum igitur temporis usque ad diem illam 29.
Benedicti electionem perbrevis schismatis sui orem, et profligationem comprehendit, tantam abest ut Papissa inter Leonem et Benedictum intercedere possit. Idem eruimus ex Nicola I. qui proximus Benedicto successit et epist. XLVI. ad concit Suess. n. 866. Capud cit. Nat Alex pag. 565. hunc Leoni immediate posteriorem pronunciat; eruimus e catalogo Metrophanis Smirnaei Romanae licet Ecclesiae hostis apud eumd. at Alex. ac demum a Breviario synodi VIII. Oecumenicae ut supra magnae Ecclesiae P. ssixo, cum triginta
150쪽
Vorum, et supparium Scriptorum silentium, silentium adversariorum, infensi prae omnibus Photii, irrevocabilis e contra Leonis IX exprobratio ad recos
et amplius anni excessissent ubi altum pariter de Papissa silentium habetur. Quid plura Photius occasiuncularum captator, ut Romanae Sedis vel praestantiam, vel integritatem, vel successionem infirmaret, Pontifices enumerans b. a. de Process. Spir. . adversus Latinos. Leoni IV. Benedictum et ipse subnectit. Quod ci auctor noster innuit exprobrationem Leonis ΙX. apud eumd Nat Alex. ad Graecos de inverecundo id generis Pontificatu Constantinopolitano, intelligendum est de epistola Leonis ipsius ad Michaelem Patriarcham CP in qua ait in animum minime inducere posse quod publica fama non dubitat asserere muliebrem episcopatum illic contigisse. Atqui si de Papissae sabella constaret nec tam fidenter locutus esset Leo, vel id criminis in Romanam Sedem Graeci retorsissent. Haec atque alia quam plurima congerunt praeclari illi scriptores qui putidum hodie commentum expunxere an vinius in Notis ad Platinam, a ronius Leo Allatius Con hi Fabulae de Ioanna v. Petrus ambecius Bibl. Vind. lib. it. II cap. . Labbetis Cenotaph. Iohan. a iss. T. VIII. Concit. at Alexander Hist. Eccl. Diff. III. saec. . o. Georg. char Rer Franc Orient L. XXX. C. 49. Vir autem praeclara eruditione ornatus JO Garam pius Card. in Diss de nummo argenteo Benedicti III. Romae 4249. ud Palearinios quam plurima ad hanc abellam refellendam protuli ; et ante enucleavit. Ibi luculenter ostendit saeculo dumtaxat XIII id commenti evulgari cepisse, et sabulam hanc, cujus auctor censebatur Martinus Polonus ord Praedicator ab hujus Chronico omnino excludendam existimat cum Allatio, Lambecio, et chartio, qui nihil tale narratum fuisse a Martino Polono patefecerunt, immo cum Benedicto XIV. qui iisdem subscribit, De Seroor Dei Beatifc L. III. c. 40. Confert Oaevos ac Suppare Scriptores, ut nullum post mortem Leonis IV. intercedentem Pontificem vincat, idque tam copiose, et euu-cleale, ut peculiari dissertationi, potiusquam nolae, huic esset con Siguandum. Atque eos resulat qui Benedicti electionem an 856. tribuendam Pularunt paraliena ius, Lentantius et alii, cum ostendat Benedicti consecrationem III. Cal. Oct conligisse, pridie nempe illius diei quo Lο-