Institutiones historiae ecclesiasticae N.T.

121쪽

Formosi translationem et consecrationem OmprObavit cavens Vero, ne exemplum inde caperetur

quippe qu0d statuit Pontifex necessitate aliquo-

, ties inductum est, necessitate cessari te in aucto- ritatem sumi non est permissum 5 ij. S. XXI.

Cardinales eorumqtie suffragia in eligendo Pontifice.

Qui Cardinales appellantur praecipuas nobilio resque Cleri partes vel ab ultima antiquitate Romae obtinebant Ecclesiis quibusdam veluti diaecesibus unde cognomentum et titulum acciperent omnino addicti, ministratores adjutoresque Pontificis cardines nempe que is res Christiana potissimum incumbat Triplici distinctos ordine Vetus praeterea agnovit aetas, Cardinales Episcopos qui ex Diaecesibus suburbicariis Romano Antistiti praesto adessent, Praesbyteros, et Diaconos qui pastoralis muneris expertes essent 52 . Ante Nicolaum II., qui pontificatum maximum anno io 58. est ConsequutUS SUPTemo Ecclesiae Moderatori eligendo intererant non Cardinales modo, sed quidquid Romae Clericorum esset

54 Videatur ut supra eo 202. n. . et Seqq 52 Vidd. Anastasius Germonius T. I. opp. in tractatu de Indultis Apostolicis pag. 585. col. . Romae 4625. ubi etiam agitur de titulis et diaconiis . R. E. Cardinalium et Blasius Bagno Can Reg. in libro inscripto de praecipuis . . . dignitatibris raci undeC. p. 165. Bononiae 625.

122쪽

civibus praeterea militibus ac popularibus, testimonio tantum. Cum vero in tant hominum Conventu, tantaque frequentia turbae ac seditiones erumperent, hinc factum est ut Nicolaus adhibito Romae conci

lio, plurimis piscopis adstantibus Italis, Gallis,

a Germanis ad eos motus prohibendos queis, Vacante Sede non modo Roma, sed cuncta Italia saepe exagitabatur, potiores electionis partes Cardinalibus piscopis tribuerit, qui et Cardinales Presbyteros, et Diaconos, ac reliquum in urbe electum huic negotio, adsciscerent 53j.

. XXII.

Alexandri III. Decreta de lectione Rom. Pontificis.

Principem locum, auctoritatemque in creando Pontifice confirmavit et sanxit Alexander III. Cardinalibus, tum et septem Judicibus Palatinis. Hi erant praeter Priorem seu Archipresbyterum Lateranensis Ecclesiae, Archipresbyteros Vaticanae Basilicae, et S. ariae Majoris, Abbates . Pauli, et S.Laurentii M. extra pomerium, Primicerius major ac minor, r- carius, Sacrarius, Summus Scriniarius. Pontifex idem Alexander, odit in Concilio La-

55 Nicolaus ΙΙ. ne seditiones, ac tumultiis post Oitem Stephani X. Simoniacorum piaesertim malitia exorti in posterum reno- Varentur, normam PraescripSit observandam in electione Romanorum Pontificum , decretum illud promulgatas in Concilio Romano mense

123쪽

CAP. I. S. XXII. II 3teranensi constitutione, cum annu ageretur II 79,

eum rite electum, probatumque voluit, quem binae

Cardinalium partes uberent 54 , reliquis Cleri Ρο-

pulique ordinibus missis. Quae confirmavit Gregorius X. 55 ratus et saluti Ecclesiae, et rei majestati consultum fore si a concilio dumtaxat ardinalium , quos seniores populi a judices urbis

D. Bernardus nuncupabat 56 , supremus Pontifex Christiano populo impertire lux id etiam moris, qui electionum tranquillitatem custodit, dignitatem auget, retinuit, retinetque Ecclesia 57 .

54 . Staiuimus igitur , ut si sorte inimico homine superseminante gigania, inter Cardinales de substituendo Pontifice non potuerit concordia plena esse, et duabus partibus concordantibus, tertia pars noluerit concordare , aut si hi alium praesumpserit nominare ordinare ille absque ulla exceptione ab unioersa Ecclesia Romanus Pontifex habeatur' Romanus Pontifex habeatur, qui a duabus partibus fuerit electus, et receptus. . lex III in Concilio Lat. III. c. l.

de electione Summi Pontificis T. XIII. Conc Labbei col. 447. Ve- Dei. 4750. 55 In Concit. Lugdunensi an. 274. . XIV. Conc Labbei col. 20. et seqq. 56 S. Bernardus in lib. IV. de Consideratione col. 445. . I. edit Maurinae Paris. 719. Quoad Cardinatatus dignitatem ossicia, privilegia, et iura, et dotes videri possunt praeter eos iam in Sup. nota 52. it. S. Bernardus, Paulus Cortosius in trib. libris de Cardinatatu impressis in Castro Cortesio an . 4540. Hieronymus Mansredi in libro de Cardinalibus . . E. Bononiae edito anno 1564. Hieronymus latus de Cardinalis Dignitate et moto Romae 4743. Andreas Hieronymus Andreucci de Cardinalium Dignitate, .cio et Pri-

oilegiis Discept. anonica et tandem, ut celeros omittam, Franciscus

Cardinalis Albilius in libro de Iurisdictione quam habent . . . Cardinales in Ecclesiis suorum Tifalorum Romae 4668. 57 De modo eligendi R. Pontificem, et de iis ad conclave spectantibus legatur Novae in diss. Morico-critiche etc. Roma 4797.

124쪽

Orientalis Seliismalis Exordia.

Pergravis erat alia dudum Catholicorum animissastus ille Antistitiam Constantinopolitanae Sed is quo amplissimum Oecumenici piscopi titulum sibi indiderant graves simultates, quas Vel a temporibus Leonis Isauri enutriebant perdolendum denique quod Imperatorum gratia, auctoritateque freti Illyricum, Siciliam et Calabriam e Romana ditione submoverint non inde tamen adempta sides, qua Graecorum gens supremo Belligionum Antistiti obstringebatur; id turpissitate , quam nulla aetas depellet Photiani

schismatis ignominiae nemo non tribuit. Haec autem tantae calamitatis exordia Pessimo erat Grae

cis exemplo Michaelis Aug. 58 imperium, qui abje

cla materna tutela, in libidines omnes effusus, neque Sacro neque profano abstinens, eronis imaginem reddere videbatur. Praerupta in dies, et urgens dominatio flagitia sua in Constantinopolitanam Ecclesiam transtulit, et in I gnatium 59 Antistitem spectatissimum urere cepit 6οὶ .

l58 Huius omitiis III et Theodorae Imperatricis filii. 59 Michaeli I. Citropalal , et Procopiae fili lim , iii Nicelas

primum vocabatur, dein cunuchus factus cum fratre suo Theophylactoab praepolonii Leone Armeno imperii invasore, in monasterium ductus Ignalii nomen sumpsit. Mortuo MelliOdio alii archa CP in ius locum sussectus cst Ignalius an . 846. Theodorae suffragio Veruli Bar-

125쪽

XXIV.

f Photii mores, simultates, facinora.

Generis splendore, ac nobilitate excellens, obitis Legationibus praeclarus, Imperatoris gratia ac familiaritate florens ingenii, ac doctrinae princeps, Photius, hisce praesidiis, atque rimis Ecclesiae hostes reprimere potuisset, pressit Ecclesiam Angebat nempe animum miserrima rerum omnium ambitio, nec pessimis quibusque artibus imparem , immo vaserrimis consiliis instructum ad facinus Omne paraverat consummatus Vere interfilios hominum Sap. 9 6. caelesti autem sapientia inops Male partam honoris sedem detestabili tuetur exemplo, et Ignatius sepulcro inclusus, saetore ac fame pene confectus, verberibus Caesus, a carcere ad carcerem projectus, intentam in semel ipsum Bardae ac holii rabiem, nefariamque societatem ostendit, expostulat. Qui

das, ob incestum jussu gnati Patii archa ah Ecclesia expulsus die Epiphaniae Donain au 857. par pari reddere Ignalio itatus statuit. Suasi Michaeli III. ut solus regnare jubereique gnatio ut capillos tum Theodorae tum filiabus tonderet, sicque Monasterium ingrederentur. Ignatius restitit, et a Patriarchatu pulsus, in insulam Terebinthum mittitur Photius ah Gregori Syracusano, Asbes te dicto, et deposito ob varia crimina ab Ignatio consecratur et in Patriarcha una CP. D-

truditur.

60 Lege vitam Ignati Patriarcha CP ab Nicet cognomento David Paphlagone exaratam et latine versam a Matthaeo Radero Ingolsiadi editam an. 4604. amdem videsis apud Labbeum . . Concit pag. 68l. Venetiis 250.

126쪽

116 INSTIT. HIST ECCL.

cum in tentatione inuentias fidelis Eccl. 4. i. pontificatu se spoliari numquam pateretur, id a Photio ab Episcopis nonnuliis in conciliabulum coactis decretum edictumque doluit. Non minus autem erat calliditatis Photio tegendi quam immanitatis perpetrandi sceleris, ideoque Nicola I. Pontifici maximo obrepere, stimulatione fidei, ac religionis involvi, supplices pistolas et Legatos 6i dare ut Ignatium assectum jam aetate, Pontiscatu se se excusantem PhOtium, communibus expetitum suffragiis, ratum haberet et mitteret qui collapsam in Orientalibus plagis Ecclesiae disciplinam erigerent, et Iconomachorum reliquias persequerentur dona item regio sumptu, ac munera probabilem Nicola pietatis speciem Apostolorum principibus conserri jubebat.

S. XXV.

Exardescit sacrilegus in Ronaanum Antistitem suror.

Missos a Nicola Ponti sic Legatos si a qui de

Iconomachorum molibus, et de gnatii causa cognoscerent Photius multiplici artificio aggreditur, per insidias circumvenit, molestiis multis implicitos ab ossici transvertit. Hinc re veluti consecta gloriabundus concilium regalium piscoporum Con-

6l Theophilum nempe Amori Episcopum, ei Samuelem Cho- Daium Antistilem. Vid ut supra pag. 702. . . Conta Labbet. 62 Lachariatii et Rhodonidum Episcopos Vid ut supra.

127쪽

stantinopolim cogit, an 861. parataque ad terrore in , magisquam ad decus Μichaelis Aug. praesentia, Ignatium ab exilio revocatum, sacris exutum infulis 63ὶ, tam inhoneste tam dire ad honoris abdicationem irrite licet contentiones impellit, ut non consilium, non judicium aliquod immane tantummodo latrocinium agitaretur. Neque aliam de eo sententiam tulit Nicolaus qui Legatos causae praevaricatoreS, Compositissimas, et caritatem spirantes ipsius Ρhotii Epistolas, capessitam injuria honoris sedem dejectum violenter pastorem tum in Romana Synodo tum datis litteris vehementer improbavit 64ὶ Vix credibile

appareat, quam caeca rabies illius enim natura praeceps in iram , et quo obscurior , eo irrevocabiliori, Photium in Catholicorum gregem armaVerit, et quae jamdiu intumuerat sese in Romanam Sedem ac Nicolaum Pontificem effuderit 65j. Hisce succensus furiis conciliabulum, auspice Imperatore, adhibet, corrumpit qui Legatos Patriarcharum Occidentalium ementirentur, qui calumnias in Nicolaum singerent, qui testes adessent, et innumeris structis criminibus, atrocem in Romanum Antistitem excommunicationis sententiam conjicit. Quin et incautos auctoritatis specie decepturus contumelioso in

Nicolaum codici mille Episcoporum nomina frau- dolenter supponit Haeresim vocat desectio tam im-

65 Ut sup pag. 40. 64 Ut sup pag. 774. et Seqq. 65 Ut sup pag. 727.

128쪽

pia, et Dioscor non absintilis, Photius enim luna suis ad Orientales Patriarchas et piscopos omnes litteris, tum Michaelis Aug. edicto jejunium sa-bati, caelibem Sacricolarum vitam, Divini Spiritus processionem a Filio 66 caeleraque nonnulla, in Beligionem veluti adscita impeccabili Ecclesiae exprobrat exprobratus et ipse deinde et perstrictus firmissimis Hinc mari Remensis, aliorumque Gallorum Praesulum argumentis , quae Nicolaus ipse suaserat.

XXVI.

Igilauus restituitur Romanae edis auctoritas vindicatur.

At cum vindice scelerum Numine, Michael anno 367 morti improborum pessimae, Basilius regundo imperio daretur , Calliolicorum e contra res aliquantulum quiescere caeperunt. Hi enim reparandae Ecclesiae animum adjiciens, Photium ab usurpata Sede in monasterium ablegat, gnalium infelici exilio consenescentem posti minio averti jubet, laesam ulciscens hoc pacto Ecclesiam, non seipsum, ut Zonaras Graeculus, atque schismaticus Commentatur quasi ob perpetratam Michaelis caedem sacris communibus a Photio prohibitus fuisset. Revocatam cum Ignatio Apostolicam auctoritatem mire gratulatus Hadrianus II Pontifex, qui Nicolaum vivis ere-

66 Vid opis i. encyclica Photii nulli. 2. juxta dilionein Rich. Moti tacuit gr. et lai Londini 165l.

129쪽

ptum exceperat, decessoris judicio per coactam an . 868 Synodum subscribit, holi libellos, quotquot

per Orientem vagarentur, flammi de Voret, SynΟ- dum Constantinopolitanam 67 quae aecumenica Octa a recensetur, Suffragante inperatore, indicit, et per L gatos an . 869. illuc missos, et lotiori sic entissime susceptos moderatur. Nobilibus decoratam testimoniis Romanae Ecclesiae praestantiam, ON- tritam rationum momentis Photii defensionem, propositum tum lapsis tum Icon ornachis paenitentiam, conclamatum sacrariam imaginum cultum, aliaque Ecclesiasticae disciplinae per IVaria idonea, ae Cum enicum illud concilium Catholicis exoptantibus prae-lbuit. Licet non vacuum malis artibus atque insidiis Photii exilium fuerit, ea tamen quiete gnatio uti licuit, quae aliquod diuturni laboris levamen Dferret, atque praeberet usque ad an ejus emortualem 7 d.

Pholius regreditui grassatur, repellitur.

Spiritus , qui nunquam exciderant, ab Ignatii

morte extulit Photius, et perductis in suas partes optimatilbus, ad faciteri primo Imperatoris animum, et ad Constantinopolitanam Sedem deinde an. 78. adrepsit. Cujusce reditus Ignatianos omnes ingenti horrore et Ecclesiam recrudescenti calamitate per

130쪽

strinxit. Quod ad dolorem acerbius, ea fuit Ioannis VIII. Pontificis inscitia, quae expetenti Basilio, inVadenti Photio annueret, et gregem illum diripiendum relinqueret, muliebris nempe mobilitas, ex qua a

pissae cujusdam nomen, ac personam in Apostolicam Sedem fluxisse nonnulli autumant sed temere assentientis levitas, magisquam Apostolicae auctoritatis proditio culpanda est, cum Joannes Basilii literis

responderit, nil ait Decessorum et Synodi Oecumenicae decretis efficientem se hanc unitati et tranquillitati Ecclesiae veniam concedere, quam Photius postea in Synodo coram edis Romanae Legatis suppliciter esset impetraturus 68 . Indulgentia tamen ejusmodi scelera non abolevit quae sceleribus in dies cumulabantur Politus enim Photius Legatorum imprudentia Pontificii Commonitorii, eoque ex libidine circumciso, ac Vitiato, Synodum in augustis S Sophiae aedibus cogit, tantumque abest ut humilem, quam Pontifex indixerat, Veniam imploret, quin superbo procacique fastu se se effert et quae Nicolaus I. et Hadrianus II in Photium , ac Photianam impietatem fixerant, per conciliabulum res genda curat. Redarguit contumaciam omnino intollerandam Ioannes VIII., damnarunt qui supremam omnium Sedem postea adepti sunt, Marinus, et Stephanus VI cujus victricibus sane litteris id debetur, quod eo Augustus Basilii successor cognomine sapiens, Photium