장음표시 사용
13쪽
IACOBI AUGUSTITH VANI HISTORIA
RUM LIBROS Lectoribus Mutiles,&necessariata
Longe plus nocet falsus Catholicus, quam si verus appareret haereticuS.
Cura pratias priuilegio CaesariMaiestat. IN GOL STADII,
Typis Ederianis, per Elisabetham Angermayrinam. ANNO REDEMPTORI M. DC. XIV.
14쪽
in Cantica. Isunt, qui boni videri,non esse mali non videri edesse tolunt e Tali sunt, s videri boni volunt, nepoti
sint mali Mali videri timent,neparumsint mali. Etenim minus semper malitiapalam nocuit; nec unquam bonus, nisi boviisimulatione deceptus ent. Ita ergo in malum bonorum boni apparere student, mali nolunt, utplus licea smalignari.
15쪽
I. Vanissima Thua nihistoria . II. Thuanus scriptorum hqreticorum admirator. III. Thuam cae quaedam loquendi formulae. IV. Collecta ad huano Apophthegmatata. V. Thuanus in Sectarios propensi Ita. VI. Probis omnibus& Catholicae Religionis asse toribus perinfensus Thesanus. VII. Susceptum a Thuano bellum in Iesiuitas inte
VIII Contumeliose Reges Christianissimos appellat Thuanus.
IX. Conuicia in Romano Ρontifices tota passim historia a Thuano sparsa X. mplacabile Iluani odium in Sedem Roma
XII. Maligna aliquot Thuani fraudes.
16쪽
temporis libris viginti supra cetum ent complexus Sperauit credo hac tot librorum editione sarcire iacturam aliquot decadum Li- vj, autforte nam hoc ingenium erit hareti
dan enus uot lucubrarionibusgloriam a pu posteros immormiem consequi. Verum
quod his libri plurima insterserit, quibus sieharesicorumpartiarium esse non obscurem gnificauit, eos Apostolica sedes ranquampe
stilentissmos Censuranomuit,anno Iso. Et
quoniam pleris punt qui sequodagunt, nil
rect factumpurant, referampaucis in aliquot capi qua mihi libros illos decumrenti is uni inconsideratius
17쪽
Olent quae corpore quaestum faciunt calumniari matronas honestissimas, , quae vis est conscientiar, priusquam accusentur se purgare. Παρο ροφρονα, ut ait sanctus Nyssenus. Eltin Thuani historia quiddam huic ingenio assine. Nam in ipso statim limine, et scait, suam se conscientiam saepius interrogasse, an dum historiam texeret,ullius rei sensu acriore ageretur, queo se in opere instituto transuersum ageret. Quid illa responderit no explicat nisi forte satis ab ea responsum putat, cum paulo post sancte profitetur homo religiosus, cui iurato vix quisqua Catholicus credat; Privatas si quae subessent iniurias sic fui me oblitum, ut omnem illarum sensum publice priuatimq; deposuerit. Habemus igitur historicum e vetere Stoicorum schola, Aristidino imparem,vel etiam quouis Origenista Pelagiano, παθέςερον, qui irasci cuiquam scelus nefari ut ducat, Miniuriarum acceptarum ne meminisse quidem , si velit, possit. Sed ad populum hasce phaleras,Thuane; Loquere,
aut etiam, scribe, ut te videam. Nam' tuae omnino in opere tanto
pagella est, quae impotentis animi tui affectus indomitos no a periat Hic in Pontifices Romanos Bacchae in morem furis, illic in Reges Christianissimos,qubdania re cos animaduerterint,maledictorum plaustra conuellis; insaninae cuiusuis opistographo, mirum ni tu in Guisanam domum stilum stringis: vix foliolum
unum est, quod insanum tuum in haereticos amorem non arguat: Melachthonem, Osiandrum, Scaligerum, Bucerum,delicias tuas,
dissit aviaris si tantillum in legendo progressus fuero, Catholici cuiuspiam hominis te Censorem offendam, eius dictu factumue, licet ad memoria insigne, elevas.& hoc scriptionis genus ad calcem carceribus perducis, tui ubiq; quam simillimus, Quam nobis conscientiam dilaudas vir antiquae probitatis suasurum te putas, stylum tuum ab omni odio amoreq; liberum, a via veri
tatis regia nunquam latum unguem dest exile, certe
18쪽
Certe eum libris quindecim prioribus multa retulisses,.quar, Vt spero, multi synceriusquam tu ad posteros literis transmittent, deuenturus ad ea quae his quadraginta annis in Gallia gesta sunt, ne quis de fide historiae tuae dubitaret, haec fatiis es: Exactia ipsis,
G ijs quae iam tum quidem recenitibus adhuc odusscriptasunt, verum ad optimorum postea irorummem a nobis expensa Funt, citra liuorem amorem sequentia pescribemusci petita interim venia, si quorundam
ambitio, auaritia, perfidia, audes, perniciosa aduersus rempublieonsidia interdum perstringentur. Nam veritatem profesiis ea lege, sed
temperate ac citra maledicentiam, historiascribenda e i. Me vero,
spero, longinquitas temporis ab dijsuspicionefacile liberabit. Haec legenti venit in mentem Horatianum illud dicerer id tanto feret hic dignum promissor hiatu Sane tam liberalis magnifica Thuani pollicitatio perpulit me, ut quae decimo sexto
libro consequentibus habet, legerem attentius. In ijs vero, pro Deus immortalis, ut alia Omnia, quam quae in se recepit, pre stat. Nam in illo loco aperte se factionis haereticae partiarium aperit Caluin istarum aliorumq; sectariorum pleno ore doctrinam, pietatem, innocentiam, deniq; constantiam in subeunda morte depraedicat omnia per vim aut fraudem a Christianissurnis Regibus Henrico II. Francisco II. Carolo IX. gesta contendit Guisios turbarum omnium causam fuisse decernit: Si qui in Senatu sententiam contra Nouatores dixerunt,i se ordes, o
nox ij uisijs, turbulenti homines, aut Voluptuarii. Quod egenere plura suis locis adnotabo Deniq; Burgus, Foxius, Valla, Ferrerius, Placius, Malij ob haeresim notati infamia; vir nobiles, acri ingenio, summa probitate, ad imitandum posteris a Thuano proponuntur, homine ab omni affectu prorsus libero. Nunc inquiramus, si placet quae nam habuerit adiumenta historiae suae contexendae Fatetur ingenue se, ut loquitur, Exactis ipsis, us, quae iam tum quidem recentibus adhuc odijsscripta sunt, verum ad optimorum mirorum fidem a se expensa. Rem planius explicabo, quam a grauissimis autoribus acceptam, nefas est obrui silentio Repertam olim seruat sacrarum literarum transi tionem ex Hebraeo in Graecum sermonem, in quada Syriae urbe, idq;, ut aiunt, ἐν πίθεις, in Dolijs .Et Thuanum quoque rumor i crebruit, adeuntem paternam haereditatem, inuenisse in parentis
sui libraria supellectile Dolium resertum libellis, quos temporuillorum
19쪽
illorum licentia in dies plurimos praelo dabat ex iis denique stylo
Eleganti suae historiae telam perpetuam texuisse. En illa Sibyllae folia Thuano diuina sorte mi Plia; hoc ipsum est, quod obscurius verbis illis innuit, exactis ipsis,&ijs, quae iam tum quidem, recentibus adhuc odijs, scripta sunt, verum ad optimorum virorum fidem expensa Quae sane quisquis attente leget, tuam magnopere prudentiam requiret, Thuane qui ex ij quae recentibus adhuc odijs scripta sunt, putasti veritatem historicam peti potuisse. Nam in odij, maximeq; recentis, regno quis esse potest veritati
locus ξIulianus ille p1rabates negauit, teste S. Cyrillo Alexandrino. quidquam a Christo seruatore memoratu dignum gestum esse,
licet quae in sacris historiis de eo relata sunt, no ignoraret. Tanta vis est odiivbi mentem hominis occuparit, ut quae maxime videt tangitque, nec videri tamen neque omnino tangi persuadeat.
Nemo In caussa sua iudex aequus,adeo sibi quisque fauet, ut quod placet, id aequum esse iudice : φιλα ας id in nos imperium, cui minime qui paret, is proxime ad virtutis fastigium accedit. Et tu e duobus ill Privulis coenosis stillam syncerae veritatis elici
posse credis, Thua ne mi ab odio maxime recenti, aut amore
proprio, libellos cudi fidei indubitatae putas Probamus quotidie quam vana sint quae Mercuri illi Gallobelgici comminiscuntur. Tu quasi de tripoli dicta venditabis, quae transcripsisti ex
illis leuissimis foliolis, quae anicannos triginta aut quadragintae Chalcograp j haere icorum prodierunt, cum maxime studia
partium feruerenes Nimis faciles Linconsiderati simus, si te audiamus: Tu nimium praefidentis animi, si sperasti te prudentibus viris hisce fabulis fucum facere posse. At enim quod scires, Thuane, talium libellorum fidem pisnamque vacillare, ne quid nisi consideratissime scripsisse viderere, addis; te bellos illos, Ad optimorum mirorum fidem expendit: Audio sane; sed tamen scire pervelim,qui tandem optimi illi viri, quorum fidem implorasti: Non, opinor, Catholici, quos fere conuicij proscindis quibus etiam nunquMn probabuntur tot calumniae in probos om nes effusae; neque adducentur,ut subscribant vanissimis laudibus quas plenis, quod aiunt, manibus in apostatas& haereticos confers Henricum certe Quartum,aeterna
memoria dignum Principem, nemo nescit tigrauissimorum de plurimo
20쪽
plurimorum hominum querimonijs monitum ac interpellatum de huius historiae vanitate seuere edixisse Thuano, eam ut recognosceret cinnumeris mendis purgarct quod ab co tentatum esse dicunt posteriore editione: quanqua Lutherani Caluinistae priorem, ut pleniorem, magis ad gustu suum, hoc est, conuitijs in Catholicos omnes longe impudentioribus refertissimam, iterum praelo commiserunt.
Necdum optimos illos viros ad quorum fidem Thuanus historiam suam expendit reperit nisi forte illi sunt,quos extremo quoq; libro laudare consueuit, Lutherani, inquam, MCaluinistae
scriptores, quos e remotissimis plerunq;.Borussiae, Pomeraniae, Hungariae, &Mollandiae latebris eruit, ne sequens aetas tam bene meritos de re Christiana homines vixisse ignoret. Hos Thuanus optimos censet, alias nunqua tam magnificet dicaturus, Eorum stat iudicio, a quib'sine dubio sperat, quae scripserit, omnia comprobatum iri. Quare quis est qui libellos istos famosissimos, recentibus adhuc odijs, scriptos, a circumforaneis librariolis clam distractos, , quod caput est, a Ministris hareseos approbatos, non statim iudicet omni exceptione maiores esse 'aut quis diuinam Thuani mentem ingenium soler ac graue iudi tum nori admiretur, prae se ferentis ingenue, imo alta voce praedicantis,
historiam suam ex his fontibus haustam esse Homo omnium vanissime, ab omni luce iudici,ac rationis derelicte quos te in laqueos imprudens induis; neq; vides,ut historiae tua fidem dum concilias detrahis' replica veterum Annales, euolue Paulum mylium Philippum Cominaeum, sexcentos alios, dispice ecquide talibus libellis historiam suam, quod tu fecisse te fateris, eme
dicarint. Sed permitte qua Diogenes noster, lolium tuum tantisper excutiamus Magnae apud te autoritatis librum in eo Passa uantiuin primis reperio, eo tibi gratiorem, quod DBexam ciet autorem,
artificiose ridiculias est, ii retum Abbatem lancinat elegantissime ex eo quasi locupletissimo penu, non dubito, quin plurima dicteria in Pontifices deprompseris. Alium ecce librum ex bibliotheca illa tua doliari, Tigrim nam ei crudelis ferox haeresis titulum hunc praefixit. Eius meministi quodam loco: Evulgatus esi ij dem diebus, ais, Ibellus innui nos riptur, cui ob id Tiridi,
tituta proxm erat,quo eorum crudelitatespumma acerbitate exagit