장음표시 사용
21쪽
buntur. Nondum quidem ille liber in meas manus venit, sed eo doctore te plurimum profecisse auguror, adeo foecundus es, facundus quoties in Cardinalem Lotaringum, caeterosque Guisios quod tibi saepe euenit, facis impetum. Nec ver dissimulare potuisti quam grauiter tuleris quod de Martino Lometio, pauperculo, ut ais, librario, sumptum sit Lutetiae supplicium, ob disseminatum illum libellum: Neque Leontium Senatorem expertem censurae tuae quiescere siluisti, quod huic iudicio praefuisset, atque in Gusianorum gratiam, quemadmodum inquis, seuerius quendam alium Diomagensem institorem plecti iussisset. Interrogasiis nunc conscientiam illam tuam, quaere de ea quam ab odio libera fuerit haec dum scriberes. Adeone vero in antiquo iure rudis es peregrinus, ut ignores quae in libellorum famosorum disseminatores decreta sint aut tantum iuris in te habet odium quo , Catholicos abriperis, ut tanquam infames beneficio legis seu debere neges de quasi laterum tuorum oppositu legum seueritatem a librariolis haereticis arcere velis Limpune quidquid libuerit in nos spargant λEodem resero , quae tu alio loco memoras, cum a Ponten Eo, Albaspinaeo inhaereticos nonnullos lege actu esset Arars testantibus inquis, cuncta in remsiuam interpretantibus notatum quod
Albammam qui oris ministris Obstruendis quo populum alloquendi fa
cultas eis adimeretur auto fuerat,paulo post insano feminae cuiusdam
amore correptus, ex eoq;furore contracto, accedente ad hae pediculari morbo, inte grauisiimos eruciatus expirauerit, faeno ab amicis nos
iniecto, t cibum reciperet, quem obdoloris impatientiam, eum fame mori decreuisset, homo rabie efferatus restuebat. Ponstratius erὸ grandi aere obrutus,eum patrimonium omnesumae uxoris dotem belluassEt ex male actae rit conficientia in furorem consimiliter inciderit, ex quo de salute aeterna dferans asuis Ninctus, inter eiulatus ac diros laniatus insumma inopia vitam finierit. His assine prorsus est Meodem artificio contextum, quod de Henrico Secundo memoras; Drunt, M a,Liretur, addastidiam aduersam respexisse, Senatorum, qui in ea nuperevi detinebatur Annam Burgum alios haeresi notatos intelligis yrecordatum saepius dixisse, ereriste ne iniuriam innocentibu)fecisset Exclamare nunc libet vetus illudi Loc pene venit tamentem dicere, quod clim ypti aquis interclusi, Fugiamus
22쪽
Israelem,qisa Dominus pugnat procis Cauete Principes Christiani quidquam grauius in Luthera nos Caluin istas statuere, monet Thuanus. Cum Sophista Libanius Iulianum apostatam altero anno excitata in Christianos persecutionis subito opprensum in Perside accipisset exclamasse fertur, ait S. Hieronymus; Quomodo Christiani Deum suum ανε - esse dicunt nihil hoc furore praesentius. Idem hic Thuanus Cauete Iudices, ne quid acerbius in hosce nouos antiquae religionis censores aere- formatores decernatis: Male Pon senatio inibaspinae vertit, eum m illos asperiores fuissent, & ora Ministris iussissent obstrui, ne ad populum morti proximi verba facerent, de sua innocentia doctrinaeque sanctitate prospicite, ne quae in eos desaeuiit praesentissima ira Dei, vobis non parcat.
Mορμολυκεια tua sunt isthaec, Thuane, quibus non obscurὸ haeresi patrocinaris non te puduit nugas istas ex libellulis tuis
transcribere. Et sperare tam hebetes fore posteros, ut crederent
summam illam primamque Veritatem pro Ministris haereseon contra doctrinam Catholicam testimonium dicturam Z Alia o-nania potius, quam ut Deus haereticis attestetur, osue defendat, quos per Ecclesiam proscripsit. Nihil Alba spinaeus fecit in vita sepientius, quam cum iussu impietatis praeconibus os obstrui, nedum infelices animas exhalarent, pergerent Deum lingua contumeliosa lacessere. Et Nicaeni Concili Patres refert Magnus Athanarius, cum Amiliber legeretur palam, aures obstruxisse, veritos, ne quid pestilentis illius doctrina per auditum in animos illa beretur: iussit Teq; eampse ob rem Constantinum Magnum librum illum ammis vltricibus donari, memorant rerum Ecclesiasticarum scriptore : tu repriliendas eum, qui ministros pestilcntis doctrinae vetuerit e rogo ferali ad populum Catholicum verba face
re, cum venenata quaeq; animalia, maxime, dum intereunt, virus striam evomant Neq; nos terres, Thuane, aut Henrici Secundisinistro casu, aut Pori senatij θεηλατα , quam dicis, Ol ορα, quassi eis ab irato numine hec illata sint ob sumpta de Caluin illis supplicia quae, ut minime miror reperiri in illis tuis libellis, quos ardentibus adhuc odij scriptos csse agnoscis, ita miseret me tui, qui hasce nugas in historiam tuam transtuleris. Nihil illi ad famam tota vita gloriosius peregerunt quim cum diuino zelo permoti studuerunt, ne cancer ille haereseos latius in reipublicae Christianet
23쪽
perniciem serperet. Si tu, quod ab eis hac in parte gcstum est
aliter interpretaris, facis tuo more qui Catholicorum omnium praeclara facinora mauis ambitioni aut avaritiae, quam pietati ac boni communis stladio accepta ferre. Iam opinor vides, Thuane, qui ex illis turbulentis fontibus coenoso riuulos in tuam histoliam derivaris, quam inconsultὰ feceris. Atque ut imperiti rerum viarum aestiuo temporem cie concubia fatuos, ut vocant, gncs dum sequuntur,incurrunt
in praecipitia locaque palustria, quibus extricare se nequeunt, sietu dum praeluces illos libellos e tenebricosis haereticorum praelis depromptos sequeris, Deus bone in quam aperta mendaciai pingi, quoru sane Chiliadas hic texere possem, si vacaret, pauca tantum de multis perstringam. De Henrico octavo, postquam Ecclesiae Anglicanae caput se haberi voluit haec habe. In reliqua mita ita se etesiit ille Rex, ut eum si aequiore prudentiores Pontifices nactm fuisset, sponte se pubiecturum ipsorum potestatifuisse appareret. Cum vero nullisse conditionibraeum Pontifice ingratiam redire pose animaduerteret, erae Mitto ca terapertaesus leuitatis tuae&calumniarum, quas quoties Romam propius adis, pleno ore ut latis in Pontificem suriosissim P. Verum si ab illo Rege contra Pontificem stare tibi certum cst quin conditiones exprimis quas Nomana scilicet illa asperitas admittere nunquam voluita An tu putas licuisse summo Pontifici mulierosissimu Principem, qui diuortia diuortijs cumularet, ut agia scis ipse, ubi de repudiata Clivia loqueris, in filiorum Ecclesiae numero censeres Eum qui sacra virgincs, Minnumeros homines religiosae continentiae voto astrictos, ne solus turpiter vivere diceretur, solutos ad innuptas nuptias conuolare iussit Eum,inquam, qui sacrum patrimonium omne usurparat, paucis iannis
in profundissimum suarum voluptatum gurgnesta profuderat, qui denique, ut alia praetermittam innumera, B.Thomae Cantu rientis Archic piscopi sacrum maia solatum expilarat,&quod lo se omnium sceleratissimum iudico, fac ros cineres suffoderat, lite quasi vino intentata, mulctam foedissimam irrogarat Istibi vidctur, Thuane, Inr uavita se gessisse, quemadmodum Christianum Pi incipem decuit Non dubito quin haec omnia
quae de illo sci ipsi ii ad optimorum virorum Buceri, Fagij, an meri, fidem religio e cxpenderis, ut de ij dubitare nefas sit Eande in
24쪽
3 NOTATIONE INL,ι. I. Eandem vanitatem olet, quod de Hermanno quondam ANehiepiscopo Coloniensi, ers, Virumfuisse miti ingenio, quisivorum
perieulo potiu/,quam reifamiliam ae dii nitatis dispendio territvi tro Archiepiscopatu cesserit. Nae selices Lumerant, qui te laudum suarupraeconem nacti sunt. At te memini e oportuit eorum, quae ali-I. quot ante libris dixeras, era Pontifice Romano proscriptum catur;
fid lium depul um esse, licet causam maligne suppresseris inmissos
a Caesare, qui sententiam pontificiam exequerentur. Scio quid addas, viros Principes persecisse, ut Hermanus lubens volens iure suo cederet. Habes quod optasti Thuane, s4 Pontificiscensuram, Caesaris autoritatem nullius in hoc negocio ponderis fuisse eviceris. De hoc mendaciorum genere pleraq; sunt alia tuis passim historijs inspersa ut Nantolium Lenoneu rijs ereptum malis artibus Ioannis Cardinalis Lotaringi Marchesias per vim Longauallio posses re deiecto, cessisse Carolo Cardinali Ioannis nepoti, quae certissimis tabulis constat iusto pretio coempta. Sed ut telum quodcunque ira facit , ita malevolo ingenio omnia in
At sine me obsecro, Thuane, unum hoc tot vanissimae tuae historiaepraeconijs addere, quod de parente tuo viro optimo habes. Alfenim, Carollam nonum post Sanbartholomaeam eaedem in Senatum venisse, ibique Christophorum Thuanum Senatus Principem Tempori accommodata oratione Regis prudentiam laudasse, eundem verbin areano increpuisse ceria tota ita San bartholoia maeam diem detestatum esse, e quosdam Papini'versus eo r/tulisse, Cceidat illa dies aeuo e i. t potius aprar ad temptu emiseum responsis, quam exanimοfactum regis laudasse videatur. Haec tu Quid autem Genetiae putas dixisse Ministros Thuane, cum haec legerent pConstantiorem adhuc in sua causa tuenda inuentum essesnem iis nem, cuius gratia ne parenti quidem parcat suo, quem malit a cunctis haberii euaricatorem, Cothurnum, Chamaeleontem, κοειρου πολυτρἐπὶ θεμποντα ut loquitur .Narianetenus, quam ut ab eo vereri exanimo damnata Caluinistarum factio esse videatur Et miramur adhuc si tanti faciant historiam tuam Sectarii'
25쪽
vi 2 Vtuum muli stabunt, ait vetus prouerbium, Historiam: ψ se Thuani quasi Alcoranum Turcae, aut Hestesattae suum phrata illum quem ροποπετῆ nominabant, sectaritomnes deosculanturiille vicissim ut eis gratiam rependat quidquid scribunt
obuiis manibus excipit; ut nemo unquam iustius audierit, Haer ticorum mirio, quemadmodum de Thuani maioribus loquebatur Tertullianus. Nihil hominias singo, stulum ipse suum&manum agnoscet.
Philippus Melanchthon Lutheri antesignanus, atheismoruingeniosus artifex, qui ut aliquando lateret se Hippophilum Melangaeum dixit;Habuit ille tamen laudum suaru praeconemThua Lib. μnum, qui ubi copiose vitam eius,studium pacis, obitum, filias limreticis locatas non sine laude commemorauit, lectorem ablegat ad legendam eius vitam a Ioachimo Camerario Lutherano conscriptam,atqueὰse,ut ait, iucunde,erlectam, spondetque fore,ut ea lectio non sit in illis iis qui paci Ecclesiet consultum volunt.Deus tales ab Ecclesia Irenarchas&adia oristas avertat. Ioachimi Camerarithominis haereseos nota insimis libros Ecclesia iubet nos de manibus deponere, nomen eius in primam classem authorum improbatae lectionis reiicit: At Varius Succronensis Thuanus,nos ad eius legenda monimenta inuitat,utri r dent CatholiciPIoannes Schleidanus Caluinistam edaciorum loquacissimus, historiam scripsit Thuanicae quam simillimam tam olim Caro lus Quintus Imperator mendisvi mendaciis resertam esse confirmauit; Quin etiam cum Cominati historiam donaret latinitate, ea plagiarius impudens subtraxit omnia quae Catholicam pietatem sapiebant. Et tamen Thuanus aut imprudens quod vix credo, aut ι adfauens improbitati hominis eum vocalidiligentis imum rerucatilicarum obseruatorem,&negata Catholica religione fui e alienu; quem alienissimum fuisse omnes sciunt: nisi forte Catholicae nomine Caluinisti eam intelligit Thuanus.
26쪽
io NOTATIONE IN historiarum, tanquam insigni coro inde, boci sedit ille in Thuanus; Et geminum par haeretico um, a doctrina sensu rivi morti su
uitate praedicata ioc est sorte quod aiunt,&mcci Pacco. Ioannes Enoxius Scotus ex sacerdote Quholicon cfarius
postata, patriae suae fax teterrima, citius cxtant scripta pestilentissima, quibus omnem principibus, si forte Caluini placitis contraueniant, aues oritatem abrogat. Naetus ille tamen est laudat rem Thuanum. Fecerat iam hoc olim Caluinus, DKnoxo prim L Ars detulerat, reformatae, si superis placet, in Scotia, religionis Ei uiadem apostata improbissimum facinus alio loco rcfert ide Thuaisnus, neque Vocula una perstringit. Parentat etiam Iusto Ionae, vultq; posteros omnes scire, Eum fuisse, Thuani verba sunt, Martini Lutherisidumae constantem Miavi. να nistrum de Sila quopiam S. Pauli comite ab Ecclesiis ordinato qui diceres ut in cuivi simu iste eluti animam expirauerit. Nam profect5 magnam actas sequens memori erum praeteritarum iacti ram fecisset, hoc si nesciuisset,quo tandem in sterquilinio putidis. simum illud inferni monstrum vivere desiisset. Sed amabo, Lector, sanum sapiebat Thuanus, cum Olyn ai oti piam Fuluiam Moratam Ferrariensem his ornabat elogiis Forminam morusanctimonia. Nemo eruditione eum quavis prisci aevi comparandam Eam Protestantium hausisse doctrinam, ideoque coactam natalessolum vertere, Heidelbergae larem fixisse bi Medico nupsierit Nairi haut dubie supra caeteros mortales sapit nouus iste Caluinianara Amazonum laudator, qui in eis tantam morum sanctimoniam tantumq; ingenii& eruditionis deprehendit, ut longe post eas ἀμνιυμ, Catharinae omnes, Eudoxiae, Probae Falconiae sint ponendae.
Quid enim aut argutius scriptis, aut grauius Placitis, aut sanctius Vita iunioris illius Epicuri, Lutheri inquam tene u tantis tam elarum educere lumen quiboim potuit Nam Nahuanum suum habuit prior Epicurus. Itaque ut aequissimus ille rerum sacrarum stimator praeclare ab se dictum putat Fuluia Morata prorsias morum sanctimonia insigni, is agno iudicio ac ruditione esse debuit, quae relicta res gione Maiorum sese in Lutheri sinum cum
M Nec minus laudum prodIgus est Thuanus in Beatum Renanum Selestadiensem, improbum interpolatorem veterum Patru, quos falsissimis adnotationibus foede corrupit. Fuit tamen, inquit illea
27쪽
ille, initteris humanioribus, antiquitate pia doctrina Exereitatisi
mus, ingenio miti, ut qui in cultatione de constituenda omnium consens in religioneeoncordia consenuerit, Summm Desiderib rami obseruator. Hoc unicum a Thuano vere dictum est. Nam qui Renani scripta legerit, quem cum Erasmo potius componat inueniet neminem. Adeo uterque veteris pietatis osor est, amator nouitatis utrique sacra omnia&religiosa displicent incertum uter improbius veterum Patrum authoritatem eleuci Et huiuscemodi homines a
Pia doctrina commendaret lilius esset Thuanus nisi de illis esset qui Bonum malum dicunt 'Iam quae de Petro Martyre Caluin ista narret audiamus tam i , illesacras literas, inquit, in suo Patauiensi coenobio summa cum laude
profiteretur m in mores ratrum uortimseuerius animaduerteret, magna inuidia laborare coepit,eamque ut amoliretur Neapolim contendit,tu Lucam profectus ea Vbi cum ei consistere non licueret, Tiguru Helvetio rum concesiit dinde assumpto comite Bernardo Ochino Senensi magnae loquentiae contionatore, Basileam abiit, deinde Argentinam Martino Bucero adnitente denique Oxonium in Angliam euocat est, ubi tuendi
memfeci: Haec Thuanus longe pluribus4 maximo verborum
apparatu ut pene videatur voluisse imitari D. Lucam etcgentem in Actis peregrinationcs laboriosissimas S. Pauli, quo nouum huc Apostolum aut potius teterrimum Apostatam in Diuos referret. Dissimulamus Thua ne cur Petrus illepseudo martyr religiosa vota quae sancte in S. Augustini ordine nuncuparat eieraritὸ cur monasticum habitum cum profano commutarit)Quod infatrum μο-rum mores ueram animaduerteret, inquis Persuadebis id scilicet si nocuiquam. Nam quis credat eum sanctioris vitae desiderio,&odio laxioris disiciplinae, deseruisse es austra, vota violasse, in sinum Mamplexus haereseos spurcissimae aduolas. aestuantem innocetioris vitae cupiditate, asciuisse sibi comites nefarios apostatas Ochinum &Bucerum denique pertaesum religiosi coetus abiisse in Angliam sub Henrico Octauo, ibique facem praetulisse iis qui sacra omnia violarunt quis nescies cur ergo Thuane honestatis velum improbissima praetexis apostaliae Quasi nesciamus quod a S. Basilio verissime dictum est, Haereticos esse ηπιδοναεκκλησι , de quod olim Tertullianus scriptum reliquit, eos facilius apostatia eum quam Apostolicum censium proferre posse.
Et hoc debueras bona ude Thuane mandare literis si tamen
28쪽
veritate praeluce Historiam texere institueras cur Petrus ille tuus Martyr muliercularum post se greges trahens, neque Neapoli neque Luca consistere potuerit Philumenem mihi crede non solus Apelles habuit: Ingenium hoc haereticorum est omnium, γνωςικῶν praeferre speciem quadam, reapse vel b sese in spurcissimarum
voluptatum caeno voluere. Hoc tuus ille Petrus Martyr Thuane,
hoc Bernardinus Ochinus, caeterique quos tu laudas egi, gie praestiterunt. .
Etiamne portentum illud hominis, Caluinum inquam, audet Thuanus Ioannes caluinus)nquit,acri vis a vehementi ingenio, C admirabilifacundia praeditus. Annon habuit aliud quod de illo scribereti nesciuit credo ut repente ex caussidicoTheologus, patrum veteru censor, Ecclesiae uniuersae reformator haberi voluit: aut ignorasse potuit impuras hominis libidines, praefractam audaciam, animum acceptae iniuriae perquam memorem satis illud fuit Thuano commendare hominem ab Ingenio & facundia qtioessicacius omnes ad euoluenda eius pestisera seripta perpelleret. Non ita meridie lucet Thuane, tau qud propendeas, quos doctores audias, quos lubenter uoluas libros, om nibus aperis. Qui
porr&Bauium non odit , habuit quod in Caluino praedicaret, repperit etiam in Theodoro Bea plurima quae laudaret, nihil omnino quod repraehendi possit Eius ingeniosissimam poesin faepe admiratur Mirum ni quae propudiosus homo serio usitan C
didam ωAudebertum canticis Salomonis accenseat. Similes habent labra lactucas Mirum si nesciuit quae Senaturanspurcissima illa iuuenilia statuerat:vique facti, scilicet , poenitens sem asylum impuritatis qud impunius quae scripserat patrare pergeret, contulerit. Haec Thuanus ignorauit omnia; Quae de Beza viro laud tissimo sciuit,memoriae commendauit Cum plεriq; e Cathobcis bibus Geneuam fugerentAuppliciorum in haereticos decretorum metu, ille corrogatis undique eleemo dinis eos alebat Abdiam diceres Prophetarum sub Iesabelis persecutione nutricium.Iam vereorThuane nete etiam derideant tui, tam insulse corrogatem vanissimas laudes,
quibus manifestissima tuorum Doctorum flagitia necquiquamvis obtigere. Et Buchananu laudat Thuanus, quem impudentillima μειω- σει excusetanterdum inquit,bbertategenti
pium acerbior. Vnde autem de repente mollis iste censor qui scri pla
29쪽
pta Buchanani pene dicam sanguine humano exarata, quibus ille populum ad arana contra principes sumenda conuocat, tam leui brachio caeditλ nec vero acerbior fuit in rep ehedenda Hottoma ara. s. ni Francogallia,aut Anthe notico Boetiani senatoris Burdegalensis, quibus illi idonarchiae Gallicanae hostes capitalissimi plebeculam quasi classico ad defectionem excitant. Si quid tale a Catholico quopiam, Deus Immortalis, quibus diris caput eius Thuanus
Quid ver,de Petro amo opibis Ius,inquit Thuanus, iuuis rem literariam Iuvit autemZqui potuit hoc vere dici de eo,qui noua docendi ratione omnium in se concitauit odia quem vir doctissiimus Iacobus Carpentarius, quasi alteru Thessalum methodicum tam saepe exagitauit hoc forte Thuanus abs se dictum noluit scholam Mattheseos Petri Ramiliberalitate institutam praeis dieare voluit. Quod etsii no inficior,tamen ne laudandus fuit homini, qui se Catholicu profiteretur Ramus haereticus, cuius hoe unum tuit studium ut haeresim suis opibus iuuaret, sauperum scholasticoris, quos e Picardia sua euocabat, Lutetiae seminarium institueret, quorum animos non tam literis imbueret quam inficeret haeresi λ' Caroli Molinati IC scripta omnia eum alii summi Pontifices, tum no ita pridem reiecit in classem librorum improbata ectionis Clemens Octauus Antio Domini M. D C. II. Thuano visum aliter, qui de eo haec Carobra Molinaeiu vis bonin aesimplex qui patria Lib. Lebaritate supra quam dicipore i inflammabatur Indiguam meritissiuis gratiam retulit. tIolum vertere cogeretur. Nimis profecto laudum largus es Thuane si Catholicus es, qui hominem pestilentissim ii, Ecclesiastico civilique foro damnatum ita propugnas ut exortem omnis culpae fuisse dicas Miror hominem in foro versatum non prouocasse ad te a Pontificiis regiisq; sententiis in eum toties pronunciatis.
ClaudioGaudi melo Lutetie ob haeresim cxso parcntat etiam Thuanus: Fuit,inquisexcellans Gaatare Musicvisu Psalmo Da Dι,.
30쪽
memorat, screscire post cros quae graues Theologi Prophetae nouae Religionis Marottus mega versibus mollisti m composuerant, a G.Gaudi melo nummis suauissimis maximeque sonoris esse aptatos. Itaque quantum operae ponunt piloes ut Catholicosa uocent ab ciusmodi cantiuncularum auditione, o ut vere a Platone dictum est,plures aure quam ore venenum hauriant, tantum adhibuit studij Thuanus,vtocs ad illos Sirenum catus alliceret. Audiamus nuc graue Thuani iudicium de Tigurina Bibliorum editione. Vbi enim ha reticos qui in ea operam ut ipse censet utilissimam posuerunt recensuit, haec habet: in eo commemorandu duxi
inersonu tanti apud nos Hispanos ipsos factae origo cognosteretur, C insigne documentum extaret quid tilitatis ex aduersariorum libris industriasi emotis odiis charitatem inaequitatem induamis, ad Dei glo iam capi positi. Nec enim placent Thuano censurae librorum improbatae lectionis, vult nos comportatas ab ha reticis merces libere qua suis excipere, pharmaca ab ignaris tractari, Tros Rutulusve fuat, nullo discrimine apud illum est. At Catholicorum alius est sensus, mens prorsus alia Timent Danaos, vera ferentes: snari saepe turn ero sub hebraicae vel graecae voculae etcgantiori ex positione quasi illecebra, latere pestilentis doctrins hamum L gat ille non gemmas sed venena de stercore haeretico, malo suceo turgeat scrpens mala gramina pastus, nos Ecclesiae communi nostrum omnium Matrimorem geremus, iis libris abstinebimus
quos illa suo grauissimo calculo improbauit. At caligerum P Thuanus laudat non aegre fero:fuit enim in
illo homine non vulgaristiterarum humanioru cognitio: Verum cum eum diuini ingeniihominem,& rara moru probitate, at,
quis veri amans feratΘIgnota nimirum est cuiquam Iosephi Scaligeri arrogantia Z qui prae se neminem quidquam sciuisse censet, de quo Aristophaneum illud iure dici potest κάλα ν κε γλω vita Εἰ ν νόον Nicolaus Serrarius vir solide doctus fastuosum illud apostem a non semel stylo pupugit. Venio ad Isaacum Casaubonum quem sane potest suo iure
Thuanus a bonarum artium scientia commendare atquis ferat
eum licentem, Casau bonu a Christianissimo Rege eiacua euocatum Academiae Parisiensi restaurandaeὸ Apage mihi restaurato. rem hiunc, quem Academia nunqua si uit apud se docere, ne cum bonis litteris haruscos virus ut fit, in iuuenum animos sensim de