장음표시 사용
11쪽
futura Eruditorum haec Acta putemus inprimissi ut inde a bienniosactum grati memininmy, et doctorum virorum, et bibliopolarum iberniincimtate, libris mittelidis, et cito mittelidis, Ut Putem tur. Nequesuccensemus profecto doctisimis viris, qui nosroforte exemplo adducti, divers locis a-tinas de Libris cuius lueris livae relationes ede μre coeperint, sitque tu eo insituto alacriter pergrat quin potius gratiamsi litterariae remisi, 'cae nascentia inde commoda, quae boeseri exstam tiora nece se es, quo p resfunt qui talibus libera- Ie otium studiis impelidali Sunt tu his de robus in Medicina gestis, Commentarji, curaute inprDmis L WIGIO nostro, Viro Durmo, atque artis medicae nuis eoisillismis, hie Lubiae prodeuntes Acta item litteraria HL LOTZΠ, qvm
rvm Volumina priora nos nuper debementer commendare atque laudare meminimus . Multae multo.
rum atque siduae, ut in extollendis aedissetis, opserae; ita ornandis atque augendis sonarum litterarum radiis dioer rum hominum doctorum consita et si/ppetiae, quidpossint, nobis certe non moventra
hus facile intesistitur igitur nostra haee
Actu tibi iterum atque iterum commendamn Lector, hoc ita facimis, ut nemini partem benevolemtiae tuae atque favoris invideamus, nobis autem praecipuam vehementer optemuS. G.
12쪽
SPECIMEN EMENDATIONUM ET OBSERVAE
tionum in Eumologicum magnum, maximam partem petitarum ex Codice Gudiano, qui Geferbii in Ser .nsi. Ducima Brunsvico-Luneburgeisiam Bibliotheca A
Goettingae MDCCLXV typis armeyerianis plagς quaternis, cum a. abb aen. quae exempla seripturae dicis exhibent.
rhymologicum Magnum, cuius de utilitate ad interiores 2 u litteras graecas inter eruditos non dubitatur, emendatorem interpretemque reperit doc Mimum multaque lectit ne instructum, eumdemque sedulum ae indefessum, qualem prosecta desiderat, Auctorem libelli In quo de praestantiaopei is naevos quosdam ab eo propter argumentum, in quo ne dotiissimi quidem ab errandi periculo et ineptiarum contagio tuti satis fuerunt, vix removendos, longe luperante, paucis praefatus, ad editionum recensionem convertitur, et quatuor
13쪽
burgianae s94. raritatem questus. citatis, qui de iis latius disputant, auctoribus, optat, ut denuo vel sale adnotationibus, eruditorum gramina recudatur, melius de opere ipse et aliorum commodo meriturum non negans, qui rim tis quae reperiri possint adiumentis in eo constituendo ornandoque utatur opem enim salutarem hie liber, ut qui maxime, desiderat. Nam non solum pessime habitus est ab rariis, ut virorum inter Bazavos inprimis, aliosque popinios, Graece doctim morum conatus, tentamina observati
nemue testantur, sed, quod vitium a se primum repertum Aurior opinatur, mufflatus etiam iαegrisque titulis orbatus. Cuius rei argumentum trierat praebet, hiatum circiterrentum vocabulorum, Gudiani et Ultraiectini Codicis eum editis collatione salta, ostendens. Ergo manum in tollem dis tot eorruptionibus mollem, m supplendis lacunis largam in locis auctorum, vel sedes glossarum, vel earum Elinea.
tiones continentium enotandis providam, in Scholiastarum eterum reliquorumque Gramrnatisorum, e quibus sua vel
depromut vel locupletavit Auctor, verbis adscribendis. impigram dum erupiarat opus, plus fere quam emendatricem, planeque creatraeem manum desiderati Sed ad hune Iabo. xem emolliendum, seliciterque persequendum, praesto sunt a, iis codicibus praesidia Alios eorum Fabricius B Gr.T. X. a pagitia 22..commemorat, alios in aliis Italiac Angliae, Galliue et Germaniae bibliothecis latere, Montesaleonius inhibliothera bibliothecarum Mn nova scribit, alii ex Belgio arcessi possunt, quorum omnium, nullus adhuc, quod propemodum fulem Liperat, ad emendandum opus adhibitus est. Praeterea quaedam auxilia accedunt a Glossariis et L.
xicis ineditis, quotum magnu numerus ex Monte aleonii BibL Coistin p. a 34 seqq. et Fabrion l. cit. . . p. I. imaliciis existimari potest. Ipse Vir doctus, his emendandi 5bri curis intencus, a tus est Codicem, post Marquardi Gidii possetaris mortem uelpherbytanae bibliothecae ilIa- n. Nactus est cimoque L t. S. CIrilli nomine notum
14쪽
ex bibliotheca Curiali remensi, in membranis forma of - partita Seculo XIII. vel XIV. scriptum cuius Io Chr. Bie. lio, eiusque tum dissertationi de lignis ex Libano, tum sesectioribus in Hesychium notis, ex hoc exico potussimum sumtis suaeque ab Alberto editioni insertis, notitia debetur. Cyrilli tamen esse, dubium videtur Inlcriptio enim, quae Cyrillo vindicat, ab aliena manu est, et, quod ab hoc opere; maximam partem e profanis seriptoribus collectam verborum farraginem complexo, alienum est,uocum sacrae scripturae dubiarum interpretationem promittit Aecessit his apographum Lexici sti Photii, quod olim H Galei suit, nune autem in bibliotheca Bodleiana Oxoniensi servatur a Simone de Uries Daventricia suppeditatum, quod ipsum qnoque deseriptum diligenter, et emendatum, ad se transmissiim preloque paratum, in diatribe Epistoliea de Photii Et
mologico M. Biblioth Bremensi Cl. U. Fast. II. p. aso in. serta inter alia ad eius notitiam pertinentia scribit Io CH, renbergitis. Quem ut librum edere velit, adiecto Auctorum a Photio laudatorum indice ab Alberto iam consecto Glo sisque Sacris N. . adnexo, vehementer optat . Deniisque in manus eius venit alius Glossarii inedit Codex hombycinus in sorina octopartita a Nicodem Monacho anno
x 296 scriptus, quondam Thomae Bartholini , quem ab Abrin Kalm, Ioli Christophori, Hebraicae linguae apud Halaienses rosessoris filio, accepit. Titulum gerit' incλήων, ab alia manu adseriptum, quo titulo in bibliotheea
retia Parisiensi exstare Glossarium Fabricius i. c. memorat. Hinc huic etiam Lexico additum putat. Sed nomae propius vero coniici pomis eumdem esse utrumque librum eum aliis Glossariis apud Monteraleonium L e maxime, re eum lexie Io Damasceni, quod cum Bonarsianis Codd. in bibliotheeam Bernensem illatum descripsit nuper Io Rod. Sinnerus, in Catal. 11m. Bibl. Bernensis, quocum et in ceteris, et in eo quod utrumque Suidam et Elymologum sequitur, convenit, cum eo itur hunc .dinem servare cois
15쪽
ovis, ut in unaquaque littera primum nomina ob οπιικα, tum λλυκα, denique κιε Yα, postea wατα, tandem πια - ματοι, ita se sequantur, ut At quinquies repetatur, quain
ad A procedatur. Ex his praesidiis omnium nrmissimum laudat Cod. Gudiamura, cuius descriptionem a Bielio et Ha-renbergio fatuin, ex hisce Acbs SuppIem T. VI p. 233. et bibl. Bremens Nov. CL, Fas c. II p. SO repeti iubet, eui praeter formae et materiae libri, annique quo perscri- ptus est, qui a nato Servatore 293. fuisse colligitur, indicium, haec maxime notabilia addit. Gudium sibi persuaslle auctorem exiet esse Photium, et Galeano, qui erio eius texieon exhibet codici smillimum, id quidem conit,
re inter omnes tam opinionem retulasse viros doctos modo commemoratos, argumentorum de istum urgentes.
Alterum eorum, Harenbergium, ab Heusingero induetum, statuere, nullain ipso in libro Photii menti em fieri, eiusque nomen Gudio quaestus caulia praefixum. Sed hoe refellitur ex addendis litteraei in fine vocis K:ονος, erbis
auctorem libri reperiendum nullam peti lucem posse recte
monet. Consarcinatores enim lexicorum, auctorum e quibus proficiebant observationibus nomina adiecisse, quando auctores de se loquentes pronomen primae persenae demonstrativum usurpassent, alio exemplo docet e Suidae et Lex. Bernens sive Bongarsiano petito iniquo ut que in v.
assecutus Kuiferus ex Io Damasceni de Fide orthodoxa II, II. recepta eis putavit Eum nihil ab Erymologico Ultraiectino Αntverpienti apographo dii terre, collatis tribus eius qua. tuorve plagulis, a S. V. Ravio ad se transmissis se oognovis eadhinnitti nec a Parisiens discrepare Rulinhenii, in Ep. adHeusingerum a i 63. data, diligenter eum se excussisse per- bentis, fide sibi probari. Obloquitur etiam Harenbergio, Codieem Galeanum Gudiano, praeserendum statuenti, cum ista coinctaratio non procedat, ezuterque suis se bonis commendet. . Haeci Diyit eum Corale
16쪽
, MENSIS IANUARII A. MDCCLXIX.
kimaee sere primam dissertatiunculae partem absolvunt Altera additarum tabulabum aeri incitarum, exemicla scripturae eiusdemque diversitates et compendia exhibentium, expeditam lectionem demonstrat, collatione simul cum Usti aiectino Cod et Hesychii Glossario instituta, additis observationibus, et Gudiani Cod usu in stipplendis editis decla into in cuius quoque diversitate et compendiis scripturae prae ceteris notabilioribus et Specim ne Ili exhibitis, exscribendis occupatur. Tertia pars ulum Gudiani Cod in emem dando restituendoque Elymologico speciminibus quibusdam, ud unumquodque se primum obtulerat, edocet Ex his, quaedam excopsimus, libera lectoribus iudieandi potestat:
resteti. P. 22. in voce 'Eιξε ων p. 3o 3 lin. I 8 edito SIlb- eorrigendum, ut iam vidit Sylburgius vocabulum κλω1ιας, ab illo in φο κας mutatum e Cod. Gudiano in κολλυρας refingendum monet. Nam κολλυρα es Ie panes vel placentas pueris dari solitas, ex antiquis Grammaticis, Polluce maxime,
qui inter panis species i efert, Suida, Hesyehio, et Scholiaste
istophanis cognoscitur. AcceduLex. MS.Cyrilli Memens auctoritas in quo habetur: κολλυζιτες ροος ζυμος quibus verbis respici putat ad 1 Chron. XVL 3 ubi pro ἀμοιρον Complutens reserunt κολλυριτην. Denique scholi ad Aristophanis Plut vii oues in quibus utrum λυρας an κολλυζας lagendum esset , non decernebat Hemsterhusus, ex hac o servatione constituuntur et vicissim Elymolagie factam emendationem adiuvant. Ρ 26. Sylbum in v Αλο ζομεν, pro quo is ἀλοταίομεν coniecerat, suspicionem, Gudi, no Cod. eonfirmari ostendit, qui diserte habet: λοταζομεν παροπτο οτα, η P. 28. pro τα- για, quod pag. φ6 r. m. a. legitur, ubi de Leschis agitur probat eiusdem codicis lectionem καταφύγια, et ccnfugia , ad quaa combin lanci ea . si recipiebant, interpretatur Confirmatio reputitur ex Aeliano V. H. III, i ubi καταφορι sc dicitur. In
lectione συνωζειν consentire etiam Gud notat, sed se accedere
17쪽
st e ferre rationes, ut Matth. XVIII, 23 in quo Latinismum adgnoseunt interpretes Nihil certius est Viri dom coniectura eadem pagina, cum pro ινος, - π ων, legendum putat οινος, ιο- . o. Et ex υπητον, quod Gud pro υποτονον,
meditur, habet, nihil sane aliud ficiendum, quam quod idem m. r. statuit περτονον. Ibidem ex eodem Codice exsulanahem ab editis titulum inserit 'Ahλφειος, λωογγι- - γασ
linianus supplet Gudianum is enim verbis, rem τι τα εις Mυς ληγοντο praemissa haec habet: δελέ ι , - a P. 36 ad vocabulum Κικυς p. a 3 in quo uberior rursus est Code Gudianus editis, multa non spernenda adnotantur. Corruptissima ista Aλλ' ο γαρ ι εο ις εμποδο coti τακτικοe, animadverso Homeri in his delitescente versiculo ex Od. XI. 39a Aλλ' οὐ γαλοι εὐην ις εμπcne οὐδ' Ἀτι sie enim M)wικυς feliciter sanantur, ac versuum Homericorum similes
Oorruptiones aliquot exemplis indicantur Mox post illa:
τον πυρον κικυν κοι vi tui inserit κικι, hoc ordine: κικι, καὶ το κι- κιδιον, τὼ λιβρμενον εὐτου κροτωνος λιπασμα, observat enim,
liaee ad illustrationem vocis κικυς nihil conferre. Vocabuliainem κικι notione Hesychii et Suidae verbis indicata, eiusque plantae descriptione ex Herodot p. 46. suppeditata, recte putat intelligi polle, quantum opis Gudianus codex in emendando Etymologico M. praestet, si modo iusta diligentia excutiatur, varietatesque eius debita illi negotio adtemtione examincntur. Extrema dissertatio eontinet Ultraiectini Codicis iam eommemorati cum Gudiano in aliquot locis, quae in editis quidem desunt, inde verbo Moracsm usque ad vocem NIO in utroque autem exhibentur, collationem, qua simul alte. rum alteri simillimum esse palam fit. Sed observandae lectionui varietatis larga i teries. E coniecturis et emendationibus eleganter subinde inspersis, paucas quasdam adser, piimus. V. Mαu in Aeschyli ioco, quem Gud. ἐμφι u
18쪽
Q - τυλοι σπιλως, Ultraiectinus vero--οις πεαλοκτesert emendatione utitur Auctor hac re ρο---σπλοις, h. e. peplis raro vel laxosamine. Nox ubi gramm,
uterque mox habet, egit συνεσις. Atiodsi cetera, quae ad hune librum illestrandum ornandumque sibi parata esse ser, hit Vir doctas, cum eruditis communicare voluerit, dubium non est, quin omnes, qui litteris bene cupiam, Vehementer obstrictos sibi sit habiturus. raΣH MONA TOT TOT EPTENOTIO TA' ET PE
gam, cur EUGENII, Diaconi Bul nunc primum rupis Ascrina atque edita. TOMI DUO Lipnae, tam in Melthopna, 768 in8Vehementer laudandum ess CI. Rigenii viri doctissim
qui apud nos, post magnas peregrinationes, litteraruimet doctorum hominum amore ductus, inde ab annis aliquoneommoratur, et diligitur, et coditur, consilium, qua hucu que civibus seis, Graecis litteras notiores amabilior quoxeddere conatus est. Etenim varia sunt, quae vir doctissimus hoc consilio scripta edidie, quibus annumerandus quo, que est liber, cuius titulum supra potuimus. De qua libro ut eo aceuratius dicamus iudicemusque, primum de &cta, qua a Cl. Eugenio ornatus est, praesatione, videbimus La
19쪽
serit.ir Age tricii ex hac praefatione de Bryennio quaedam cim memoremus. Natus is fuit Constantinopoli, quod iam sit Pi=itur, Io. f. Fabrisius Guil. Cavetis, Viartontis, aliique viri docti viderunt, et claro demont ratum est a Cl. Editore ipsis Broiani verbis, quae sunt ex Oratione et iis, περ του τῆς πί ---:ιτι ιαιτος, desumta Felix eius inge. Tituni extris Gec ii Scholarii verbis optime perspici potest:
- δασκαλου ταξε γεομνε - Consecraverat quidem se Bryennius vitae monauticae, at anno et O . dom ecclesiae Constantinopolitanae vocitus est cui vocationi ain obeausiam obtemperare voluit, quod magistratu suo, Imperatori et Patriarchae obedientiam ess praeviandam merito
censeret. In quo munere administrando tanta doctrinae sapientiaeque documenta dedit, ut anno Igo, a Patriarcha, Viearii honore ornatus, in Cyprum insulam mitteretur. Ea omnino saepius consilio prudentiaque eius, magno suo commodo utebatur ecclesia Graeca, in controve, sis et negotiis potissimum cum Latina. Reversus tandem est ad vitain monas leam, quae tamen nullo modo impedivit, quo minus Graeci, in iis quas diximus caussis , auxilio eius uterentur. Annus, quo vitam cum morte commutavit, certo constitui non poteli id taliam omni dubitatione caret, mortem eius intra tempus anni 143l et I 438 accidisse. Nam anno
i 43 non amplius eum in vivis suisse, ex eo comprobavi Cl Editor, quod Patres in Concilio Florentino eong egati de
eo, tamquam mortuo, loquuntur, eiusque e vita excessiuna
vehementer dolent. Ad cripta Bryennii quod attinet, multos eorum codices manu seriptos in variis Euros ne bibliotheris inveniri, Cl. Luzεnius refert, seque ipsum in Oriente, aedipue in monasteriis montis Atho multos eiusmodi codices tractis atque excussite. Sed non in omnibus omnino codicibus hia mani scriptis idem est librorum Bryennii numerus. Quare scriptore initidam plura, alii pauciora Uiri laudatestini scripta commemorant. Codex, quo CL Euge-
20쪽
nius usus est, quadraginta septem scripta continebat, quorum viginti quinque priore Tomo, reliqua vero alteiro, exhiben.
Videamus de illis, que primo Volumine comparenti, praefixa est huic Volumini ipsius Bryennii praefatio,
qua olim sermones a se editos ornaverat. Rerere vero in ea se ab Imperatore Patriarcha, aliisque excitatum fuisse, ut sermones suos ederet, alique modo doctrinae suae et ei quentiae memoriam conservaret Certe oratio vigesima ita placuerat Imperatori, ut flatim eam litteris mandari a Bryennio cuperet, ut ex huius orationis inscriptione patet. Argumentum sermonum Voluminis huius sit spectemus, omnes omnino doctrinam de sacro sinita linitate, atquo inprimis de precessione Spiritus sancti tradunt Ae prote. in his sermonibus omnia reperiuntur, quae ab Mininiabus celesiae Graecae addictis, ad probandam, quam de processione Spiritus S. fovent, sententiam, vel dicta unquam fuere, vel proferri potuerunt Rationes, quibus utitur Myemnius, sunt aut ex seripturarum sacrarum Ora lis aut ex prutrum scriptis, aut e rei natura desumtae. me singulis nune ferinonibus videndum est.
Et in sermone quidem primo, secundo, et tertio, de personis S. S. Trinitatis agitur quarto vero de processione Spiritus sanili exponitur, ita quidem, ut sensus verborum explicetur, et quid pers tum et proces rem intelligenduin sit, demonstretur. Quintus sermo theologiam omnibus aliis doctrinis praeserendam esse, nec fidem Syllogismis, ut, eant, demonstrari posse, ostendit Sermonis sexti argumem eum versatur in eo, ut doceatur, linguae latinae pauperemtem Oeeasionem suppediem falsae Latinorum de Spiritu S.
doctrinae, quum v. e. et ἰποςασιν per substantiam exprimant. Sermone septimo multa colliguntur Patrum loca,
e quibus appareat Spiritum S a selo Patre procedere. Sie utitur Gregorii Nyssent Ioannis Damasceni, Basilii, aliorum.