장음표시 사용
41쪽
eliorum in Aegypto et Palaestinae In Aegupto ad Alexandriam deprehendit ipse contentionem inter Episcopum et monachos de doctrina rigenis, quam hi sectabantur, ille
autem eum Merdotibus Synodis diversis damnaverat. Reshaee creverat contentione Peregrinator dein adit Bethlehemum amue ibi in notitiaimieronymiStridoniensis venit Can.
dido de hoe hadicium suum peregrinator subiunxit Perexit posthaoe in eremos Thebaidis, ibique monasteria invisit, in quorum singulis plerumque centeni morabuntur anachoretae, quorum vi in ritusque describit. Quarta pars exhibet librum exhortationum, quas gradie seriptas Pastasius, iussu Martini presbyteri et Abbatis, in
latinum convertit conseriptae olim in usum eorum, qui inter Aegyptios raereque loquentes monasticam excolebant vitain. Perdensentur in hac parte exempla variarum virtu- tum e doctrinis et sermonibus antistitum, ipsisque factorum eventibus hausta et compilata Si paradoxa et mores inulitati, ne verendi, inter ea sparsim leguntur, memini
se oportet, anachoretas in talibus sibi placaesse.
Sub initium Codiei nostri haee leguntur: Ne occaso. sine stili hoc in opere observati quisquam legentium aut au-ώdientium offendieulum patiatur, qui non per omnia pro-iscedit uti antea huius materiae exeinplaria perspexit, facile sive niam dabit, postquam natiliorum diversitatem confusam hintuetur. Ea propter id ipsum in quatuor partes divisas ,dilteretuesque distinxi. In cuius prima collegi in unum, historialia. In parte secunda lihellos et doctrinalia. In , parte tertia de regulari observantia. Et finali parte de lau- .,de et virtutum eis caesa. Ita sane, ut pars prima per hi- sistorias, secunda per libellos, ct pars tertia per rubricas, et separs quarta per rubri eas et capitula illinguatur. Et ut
si larior noticie Labula super eo habeatur, primum nume-hrum foliis coianumeravi, adiectis vero quatuor tantum-Dmodo
42쪽
. . modo literas, quatuor columnis tollorum deputavi, ita ut si versale tuerit, remissa querat in prima medietate co-ἡlumne, si vero communis minorve litera fuerit, in altera
Octo soli unicam fibulam continent. Compendia seri plurae admodum multa lectionem tardant. Interpunctio ne singulae consistunt in puncto et puncto geminato, alio infra aliud. Ita Codieem suum sectandum sibi esse, existimavit Obumerus. Nec adhibuisset ipse distributionem προris, in quatuor partes factam, nisi eam in Codice suo depre hendisset. Utterae initiales, seu maiores, delineavit manusseribentis, ne eae sunt opus operarum typographicarum. Sunt vero ipsie praediarissimo colore, eoque coeruleo et rubro
pictae, ut facile sit intellectu, in usum ecclesiae episcopalia vel illustris viri, e exemplar sic fuisse adornatum, quippe quod in initio prologi primi lamellis ex auro lutidulim , una maiori, et lexdecim minoribus est obductum. Exemplar hoc e bibliotheca vim perillustris divendita pervenis Brunsvici ad Ludolii Sehrodet haeredes, cuius hi bibliopolium continuant in dies opus ipsum aevo medio ereditum est ad Hieronymum Stridoniensem pertinere, et ipsi esse attribuendum Origo huius erroris ex prologo manavit, quo haec collectio iam in Hieronymo tardines presbytero tribuitur, ante Partem
secundam aeque ae ante primam. Errorem Scriptores Samini XIII et XIV. hune iam sederunt suum. Augerius Bituricensis, consuetudine sic serente, Stridonientem illum Hieronymum adpellavit e Cardanaum sancti Dononne ee-ιlesiae. At nulli ecclesiae voluit ipse, quum a Paulino odidinaretur, se adlisingi, nec ulli parochiae postea sint adstri
a In mitis Ponlisuum ommorum p. 37. edit Muratorii, Tom. H. P. II. Script rer Ital.
43쪽
stias. In Parte iam prima exhibentur vitae aliquot, post obitum Hieronymi demum scriptae. Et quanto temporis intervallo absuit Dionysius Exiguus a morte huius Hieronymi Hieronymus plo se semper presbyterum vocavit inscriptis suis, indicio praeterea dignitatis adiecta nullo. Ipse
Imperatores, Valerianum et Gallienum, certe non passiis sui se dici successores Commodi Imperatoris, quo gravi errore 4aborat iam Pars I sol. 8. l. 3. fol. 32. col. I. Pars tertia et quarta, Uitas Patrum continens, ex Dialogis Sev ci Sulpitii, et XXII. Collationibus Patrum, a Ioanne Cassiano exaratis compositisque conflata, ab Eueherio, tun Mona-aelio 4.erini, postea Archiepiscopo Lugdunensi, in compendium L missa, quomodo opus Hieronymi Stridoniensis diei
ssit, non intelligo. Floruit Hieronymus alius, isque natione Dalmata, Pres-hyter et . Monachus ante annum 39s autor hisoriae de V tis Sanctorum in eo to, graece scriptis. Habetur ca grae- .ee manu cripta in Bibliotheca olbertina Cod. IIII quam 4ere ad verbum transfudit in Historiam tuam Lausiacam Palladius g). Ad hunc Hieronymum reserenda sunt, quae in Vitis Patrum Ρ. I. ante Pauli remitae vitam ita leguntur: His vita et conversatio juncto1um primorum aeotiorum, et qui in Scithi et Thebaida morabanti r quimadmodum beatus Hieronymus multo labore e spexit, et relata a de dignis nudii st, et diligente eoiscribit Indocta posteritas non satis intellexit, quanta fuerit inter Hieronymum utrumque disseren--tia, uterque Cardinalem presbyterum haud egit umquam. Presbyter enim Cardinalis, uiu et certae ecclesiae operam
Casimirus Oudinus de Scriptis euolasses , Tom. I.
g Guil. Cave in Historia litt/raria scriptorum ecclesi sieo
44쪽
ioam addixit, ad inter reliquos eiusdem generis templique tenuit principatum i) agrius Ponticus, Maeari disci. pulus in Aegypto et Baniliaris, Hieronymi Stridoniensi,
aetati aequalis memoratur iam in libro de Vitis Patrum II Gennadio teste Unde perspicitur, Vitas Patrum suisse inbtio tantummodo librum Hieronymi Dalmatae de Anachoreistis et Monachis Aegypti, qui hunc vidit tradiditque missa
sapientium um virum, cui comessa fuerit gratia discernendorem spirituum et purgandarum cogitationum. Evagri. sententias in latinum vertit Rufinus Aquileiensis, Gennadio teste e. 7. Honorius verra Augus unensis de Seri ori seu oficis c. II memorat, Evagrium hune scripsisse multa Monachis necessaria, scilicet Vitas Patrum et asersus octo principalium vitiorum suggestiones. Has opinor, Rufinus in latinum transfudit sermonem. ad vero mihi probabile non videtur, quod Honorius, Evagrium seripsine vitas Pa. trum, tradidit, nisi designatas putes vitas, aulae vitam se. quentes, vulgo Monymis tribui solitas. Nam Honorius. qui multa ex Gennadio transscripsit, huius sententiam e peram intellexi Gennadius enim haec memoriae prod
dit Evagrius monachus sevius etiam liberi qui acti.
Min Vitae Patrum , velut continenti m et eruditio mi virimention Deira fierio musta monathis necessaria, ex inbus istasunt adversus octo me palium vitiorum suggesiones. Liber de Vitis Patrum constitii tune procul dubio ex elementis primis, quae primam partem aperiunt. In his
autor primus ad Evagrium Ponticum progretas, sermula d
monis sibi familiari usus est ita. Vidimus ibi et sapientis
i inreus Antonius de Dominis IV, e Ioannes Franci Buddeus is origine Catamassiliae digninviis Αα ErucL 'I693, p. 296 sq. - De Viniae rurus c. II. Gennadius. ιὶ Facis col. I. 3. edit. Coburgeri.
45쪽
mum virum et per Omnia mirabilem, Gagrium nomine. e.
guntur haec in Coburgeri editione sol. I 8. OL 3 in Ro weydi editione L. a. cap. 7. Quis animum inducet ut eredat, Evagrium liaec de se scripsisse ipsum Concidi io. etur opinio Bellarmini, in Commentariis de Scriptoribus Eccle. sticis, cpit m p. 44. ita arbitratus est ndum es, librum de Vitis sanctorum Patrum non esse unius ausoris, nam in priama parte ponuntur vitae Monachorum, quas scrio Evagriua Ponticus, de quo fribi anctus Hieronymus in epistola ad Ctesiphistem, ex illis vitis solum primam esse veram, quae es I annis Abbatis eidem Eoagri trilia Vitas Patrum Gennminus in suo eatalogo scriptorum. At Gennadius id non eripsit Verta Hieronymi sunt hiaec Evagrius liseum quoque Diut de monachis , mustosque in eo enumorat, qui numquam fuerunt e quos scribi fuisse rixenisas, et ab Episcopis damnatos esse dubium non es. Negat Hieronymus rei, quos suisse Monachos. Non sigilificat ipse, vagrium vitas sanctorum Patrum seripsisse Liber ille, de monachis ab Evagrio scriptus, videtur cum interpretatione latina Ru-.fini, qui plurima eius scripta reddidit latina, interiisse. Is certe, qui primas scripsit Vitas Patrum, seu potius monuchorum Aegyptiorum, uspiam prodidit, se in monaehos ineidisse Origenistas. Ipse potius narrati se in urbe Thobaidis Oxirine multa religionis deprehendisse bona nubta enim ibi inveniri haereticum et paganum, sed omnes cives esse catholicos, et episcopis probatos. De Origenistis inibi deprehenditur ubique altum silentium. Incidisse quidem dieitur Parte III cap. a. peregrinator Gallicus in cedi. stamina Alexandriae exorta Episcopos inter et monachos, deseriptis Origenis, an orthodoxis, an heterodoxis. t peregrinator his, quoniam e Gallia in Aegyptum venerat Narbone profectus ab Evagrio satis erat diversus. Stat itaque, quam adprobavit Ludovicus Ellies u Pin sententia, nonnullos ob Honorii errorem attribuuta eam Geu dio opinio
46쪽
nem, quaeconstituerit, Vita Patrum Evagrio velut auctori esse adlignandas emere igitur Casilairusmudinus illud lautini iudicium improbavit, in Commentariis descriptis et .ausas , Tom. I. Ri I 2I3.
Ioannes Cassianus scripsi quidem CollasisAre eum Pa- DUM AEnytii hucitas, teste Gennadio e. I. At ipse non suis ille Gallicus peregrinator Nam Sulpicius tribuit muniano illam peregrinationem ex Gallia in Aegyptum Ρalaestinam montem Sinai, et Thebaidem. Desiaptio illi peregrinationis decurrit ibi a capite tertio ad vicesimi secum .ui capitis partem. Hinc nonnulla dea Martino Turonem Ii Episcopo intexuntur, et prior narratio resumitu poris intra caput C, atque paullo post tractatio is a in generat,
eremitarum et anachoretarum, qui miracula ediderint, praeeonio sublimi quod ipsum sigillatim in Libri de Vitiari trum parto tertia ad finem usque capitis 4 quod partem illam coneludit, suppletur Cassianus igitur ruit non autor, sed epitomator illius peregrinationis ac illi nonnihil in laudes illorum, qui vitam silitariam et in cellis propinquis agi solitam sectarentur, adiecit, aliunde decet plum Ea certe, nachorum vitia, quae HieronVmus et Postumianus notaverant, omisit consulto,
Libet inter hae meminisse Guillelmi Cave, qui pag.
Ig3. eo . I. haec habet Vitae Patrum quae Collectionis Rosis dianae Lugduni vir' wemiae Gy.seundum et tertium librum toninsuunt, inni nutri Toranii seu Aquilegis salinoris sis interpretis esse creduntur. Liber feeundus onstae Palladiam Moria Laseam, tertia fere Heraclidis ara . Aubertus Miraeus videtur a Cave discrepare in iis quae ad ealeem Hieronymi de Viris Illustribus hunc in modum adtexuit, haec tradens Meuari et tertii librorum de Vilis Pa-srum auctor ve interpres fuit Evinus Aquileiensis presbyteri artus liber excerptus es ex Severi Sulpis Diagogo primo, et a ex
47쪽
ex Ioanni Cassiani Institutis a Collatisinus. - - ω sum librum graece seripsi Palladius, Helenopoleos Cappadoeiae
Episcopus, quem Gentianus ervetus, Canonicus Remenss, is tinuissetis. Isis decem Gisis Rosis dus astexuit --raclidis Paradisium auctore graeco merio, sed vetere ἰ ter se te autem Marivis Dumiensisu Maearos. Septimi , ινι auctor fui Graecus, sed cuius nomen nondum a quoquam olproditum. Hunc librum Pascha s diagonus latinitate donavit,
rogante Martin Abbate Dumisy, pos Episeopo Macare :qui Martinus circa annum IIo vivere desit. Miraeus Ros ei. dianam Uitarum, libros decem aequantem, distributionet iob oculos habuit, ae ideo ad editionem Antwerpientem, . spexit. Guillelinus Cave rationem habuit editionis Lugdunensis. Nostrum est praeterea monere, Gregorium Archiepiseopum Turonensem rebus humanis iam exemtum sitisse amno ad s. al. Dec. atque Martini illius inter mortuos iam meminisse, V, 37. Paschasi igitur illa inter pretatio satis diu ante Gregorii Archiepiscopi obitum ad umbilieum est deducta Gregorius hic Vitis eiusmodi adeosuit delectatus, ut ipse composuerit peraeque Librum de
Vitis quorumdam Foeliriosorum, exorsus anno 39O. et aia luens eas anno s9s, quae cum ipsius soria Francorum iam Parisiis Isaa sunt foras datae.
Qui itas Patrum, de quibus disserimus, scripserunt
in secerunt Iatinas, illi ad unum omnes ante Gregorii inronensis mortem diem obierunt supremum, citius terius,an.
nis ante sat multis. Si Hieronymi Stridoniensis et Datamiae, Rustini Palladii, Ephram Edessent, Heraclidae Cyprii, qui Evagrio Pontico intra Aegyptum usus est praeceptore, Sulpieii Severi Ioannis Cassiani Paschasii, Pelagi diaconi, et Ioannis subdiaeoni aetatem recordamur, nulla dubitam di ratio nobis suborietur Ioannem subdiaconum, et Pelavum diaconum, Georgius Gamesellius deprehendit in Ioanne Diqiligo by Orale
48쪽
III, et in Pelagio', Episcopis Romanis. Pelagius hie
utique primo Romae diaconus. Procopius eum hoc inmine insignivit, de Bello Gothico III, o. Pelagii I mortem Pontificale Romanum aevio 36I mensque Martis addicit. tamen Franciscum Pagium de Romanis Pontificibus commentantem, consulas, virum diligentiae singularis, obitus
Pelagii istius incidit in annum 6ci interihimum Febru xii et primum Martii diem. Floruit Romae ea tempestato honos vitae monasticae. Edocemur hoc ipsum, Dionysii, Abbatis ibidem exemplo, qui e re Romana sere iudicavit, si Pael mii Abbatis Aegyptii vitam, graece scriptam, daret impulsu Episcopi Romani in latinum conversam, quam satis copiosam videmus in Vitas Patrum relatam fol. 19 4 3. in parte prima Dionysum hunc floruisse circa annum sci, nemo facile ignorati librum, qui de praevidentia et contem platione inscriptus est, in latinum verterunt Pelagius diaconus, et Ioannes subdiaconus laborem inter se partiti Ioas,nes III, Pelagii I succenor in Episcopatu Romano, vitam cum morte commutavit anno 373, quum sed illi praefuisset amnos tredecim. Nomen est obscurum, fateor, autoris prologi ad Partem secundam, qui opellam suam domino cuidam Fidoso consecravit Fingamus tantisper, hunc anonymi prologum esse sequioris aetatis, Saeculique XIII additamentumsprimordia tamen artis seeundae profecta sunt ab auctore, qui cum monachis olim est in Aegypto versatus. Memo rivit enim , quae ipse a sanctis Aegypti presbyteris, seu se nioribus, nominatim a Zenone, audivit. Et quis ignora habitas a Ioanne Cassiano cum Patribus Aegyptiis Collati Aes Stat itaque sententia, Gregorium Turonensem, ingenio Saeculi sui indulgentem, monasticam Aegyptiorum vitam summi secisse, et eos, qui ita Patrum scripsere aut inter pretati sunt, egisse ante eius aetatem. Suspicor, oris,nem anachoreticae Aegyptiorum vitae ab ipsis Therapeu
tis, de quibus philo exposuit, ad Iesu doctrinam festinanter
se componentibus, esse repetendam.
49쪽
. . Mirari non latis possumus eum adplausum, ea praee
nia, quibus reliqui per orbem christianum diffusi pietatis cultores, religiosum id vitae genus, quod in Aegypto primordia ceperat, exceperunt Aegyptii anachoretae et in Mehi eam admirationem sui adeo non abho erunt, ut potius inde elatiore animo osse inciperent. Sulpicius Severus Val. 3. e. 7. F. 7 ait Aemtus suorum ---ro et virtutubus est suEerba,
Cur a Vitis atrum procul sint vitae virorum apostolieorum, ut Cypriani, Irenaei, Hosti, Gregorii tham maturgi, et aliorum ratio vix alia apparet, quam quod vii via excelsa eredita suerit remis, cellulisque religiosorum virorum potissime propria. Naevos tamen in incolis e rum notarunt iam Hieronymus et Sulpicius, naevos, qui laudem sanctitatis nec amplificant, nec vindicant. Curia, vorum talium vestigia in Vitis Patrum adpareant milia, si rationem exquiramus, non possumus quin fateani V Ut eum modo latus anachoretarum ac monachorum patuisse, alteriura vero , quippe proprosum, eonspectu esse subductum. Ex tirapeutis nati videntur medici mon, ehi, qui sanationes suas in miraculorum myriades conve
Arriserunt Gregorio Turonensi, quippe viro iudieii imfirmioris, et genio Saeculi sed indulgenti, ea promiscue, quae de sanctitate monachorum circumferebantur. In pretio ' apud eum tuerunt elogia monachorum Aegyptiorum, quasi speeula, in quae inspiciendum sit onditoribus rectoribus u eoenobiorum. Suffragandum igitur mihi est Theodo eo Ruinari , qui in Praefatione ad suam operum huius Gregoria editionem, argumenta rei ipsi consentanea, attulitae, quibus facile persuaderi possumus, ut collectionem Opo H, iis uis Patrum a Gregorii eiusdem insuturum res
50쪽
Crebra ieiunia, vilionea eopiosae , et miracaea nummmm sere excedentia, certamina cum diabolis adparer ibi seditis laseepta, atque disciplina austerior, utramque Collecti nis istius complent paginam. Elogia nonnulla sunt elegam ter non tamen ad verit is normam, scripta. Insunt nihilo-' minus operi, si naevos et peregrinationem Indicam ex parte fabulosam seposueris, multa bene egregieque diata ceTΥ ΥΑΙΟΥ ΤΑ ΣΩZOMEN A.
TVRTAM QUAE SUPERSUNT OMNIA. COLLE-git, Commentario illustravit, edidit, CHRISTIAΝUS ADOLPHUS MOTUUS.
Altenburgi, ex ossicina ichteria, 767. octonis,
splendidius modo elegantiusque prodit haec Camb. num Totae editio prae Bremensi, anno 764 RiViro Illustri curata, verum etiam locupletius multo te ribusque, quos non paucos sere et cupimus et speram utilius. Neque enim solum nitidior excusa est , gemma-irumque antiquis ab artificibus sculptarum, signis exorn ita sed etiam multis modis auita , quod cum ad Commem, mentarium, tum ad disputationes ipsi adiectas, spectat praeterea quoque uno fragmenis, parvo illo quidem, nec tamen contemnendo, quod pag. 4, exhibet, locupletata Ae profecto digna esse hac cura Carmina Tyrtaei gratiamque propterea Illustri Editori misianam referendam , t benter quisque profitebitur, qui sortem, quem spirant, Mi
trepidumque poetae animum cognoverit,ic eritque vim et icutionia, spiritus magnincentiam , sententiarumque, ilibus virtus et amor patriae commendatur, civesque ad peri-igula subcundi, mortemque adco ipsam pro putaca salute