장음표시 사용
21쪽
que auctoritatibus. Sermone octavo plurima allegantur Patrum loca, in quibus ii anathemate percussi fuerint, qui aliter de Spiritura sentirent. Sequente sermone contendit Bryennius, si in scriptura s. dicatur, Spiritum S a Patre per Filium procedere, nihil aliud intelligi, nisi χορηγμαν, comm nicationem, donationem Spiritus S. Si enim pag. I 6.
is , - Sermone decimo et undeuimo pergit verba -- πορευεσΘαι δια του υἰς explicare, sensu quidem Getesiae Grameae placitis accommodato Sermone duodecimo docet, exempla, quae hac in re demonstrationis caussa afferantur, in Deum non quadrare. Sequente sermone omnia inveniuntur
Seripturae loca, quae de Spiritu S. agere Gennius existimat, et in quorum nullo processionem Spiritus S a filiola
ceri contendit. Sunt tamen in tanta locorum prolatorum
multitudine, nonnulla ad rem nullo modo pertinentia Quum vero ammadvorteret Bryennius, mucta, eaque gravissima contra hanc coelesiae Graecae sententiair' proferri posse argumenta , vehemente se in iis refutandis torquet oratione decima quarta oratione decima quinta ad antiquioris ecclesiae patres provocat, eorumque non aliam, quam ipsius Bryennii, de Spiritus S processauno, suisse sententiain probare nkitur Sequens oratio demonstrat, omnipotentem Trinitatem, et per se ipsam, et per angelos, ct per homines, multis modis nos domisse, se trinam esse. Obatione decima
septima meris, ut vocant, syllogismis, λογικα ωτοδειξεσι Probatur, Spiritum S. non perfnaliter, προσωπιMise, a Filio prodedere. Oratione duodevigestina variae quorundam, doquibusdam rebus huc pertinentibus opiniones prMeruntur, et examinantur. Sermo qui sequitur ostendit, ex eo quod dicatur Spiritum S etiam a Filio perso obter ruiteire permulta ab suxta, μ λ οπα, quere Sermone vigesimo xcite
22쪽
de ordine per narum Trinitatis praecipere studet Bryenn - . Ultimus denique sermo eam praecipue ob cauli mi tandus est, quoniam in eo omnem Graecorum de processio ne Spiritus S. sententiam exponere studet, quamquam timseriptio sermonis paullo est Ohscurior. His sermonii, us annexi sunt tres Dialogi, e quibus omnes omnino cognosci possim controversiae, Graecam inter Latienainque olim ce lesiam ortae. Et in prioisi quidem Dialogo cui Maximo quodam, Latinoruni partibus favente, Mεται του λατnοδονος de septet quaestionibus disseritur. In altero Dialogo cum Romanis, qui tum Constantinopoli propter unionem Graecae et Latinae ecclesiae commorabantur, legatis, o processsione Spiritus S. sermo instituitur. In tertio Dialogo cum iis, qui in urbe Constantinopoli Latinae e
clesia fautores essent, diiseritur, et cum contra Pontificii ROm dominationem, tum contra Latinorum doctrinam, quam
de processione Spiritus S a Filio tradunt, a Bryennio disputatur. In perpendendo liuitis Dialogi argumento, notari meretur laeus, in quo circuli istius fit mentio, quem a Do-rotheo Dionysii Areopagitae praeceptore excogitatum esse, ae probandae Graecorum de Spirituri sententiae inservire, persuadet sibi Bryennius. me circulo ipso tam copiose dio terit, ut iis, quae de illo in medium protulit, suppleri pollulit ea, quae Fabricius in bibl. Graeea de Hierotheo commemoravit. Figura circuli, cum sex Syllogismis in eo contentis, perspicuitatis caussa ad caleem huius Tomi expressa est. Progredimur ad seripta Bryennii altero Toino comprehensa. Continet vero hie Tomus seraraones vari argin menti, e quibus praecipue lectu dignos censemus eos, quo
23쪽
De argumento praecipuorum Gennii scriptorum di- sinus. Videam mmc de utilitate, qui mi eo nostendis Iu scriptis exspectandam esse putemus Et primum non contemnendum ex iis usum re dundare posse arbitramur ad eos, qui critime sacrae studioli sint. Etenim horum multum interiit neeesse est, cognoseere aliquid de textu Scripturae S. quo usus fuit Bryennius. Ac excutiendis illi uermonibus, intes Iexisse nobis videmur hoc, vulgari eum phrisque in locis lectione usum fuisse. Inte dum tamen recedit ab ea, quam nostri codices habent le- Dione. Sie verba I Cor. I, 8 ita Tom. I. p. 233. exhibet:
nimiam a vulgari lectione discrepantiam, memoriter a Myennio reeitata est videntur. Et sunt nonnulla alia locii, in quibus vulgari lactione recedit discrepantia tamen non ita magni est momenti. Ninmuriuam illultiataonis caussa textui vox est addita, ea verbis Ioli. III, 6 το γεγεννη λε--τῆς σαρκὶ additur: παντ-. Verbis Cor, M. μηδεὶς το ἐαυτ οπεμ αλλὰ καντου ἐτ 'κ-ος, apponitur: ο - συμφρον Neque vero silentio praetereundum est, xllegatum esse a Bryennio celebrem illitin vexatumque ab interpretibus locum cIoh V, . de tribus testibus in coelo. Exhibet enim hunet lacum Tom LSerim 3 pag. 4ι ita:
Bryelumus codice, qui Cesebri hoc Scripturae saerae testimo
24쪽
Chusestoim Ioca, sed et Latinorum, e gmmemorat. Et haec loca faepius sunt ingula unam intodum pluresve paginas in v. Q. Tom. II. Sermo ne μοπ-τητος, tu quo
commemorantur Baslii, Gregorii Nisianeteni et Chryioitismi verba, quae singula plures paginas occupanti Haec ve-m Patrum loca usim habere poterunt hune, ut ex iis videri possit, vel quomodo haec vel illa Patium verba habuerit in eoiae suo Myennius, vel quomodo intellexerit. Interdum tamen Patribus sculpta tribuit, quae eis, docentibus recemtiorum temporum Criticis, non erant tribuenda. Sic Syubbolum, ob argumentum Athanasianum vulgo daelum, Tom. I. pag. 28 C. Athanasia vindicat. Proderim vero etiam Myennii scripta iis, qui Isorum , quibus vixit, temporum, historiam Melesinicam cognoste. re vesine. Enimuero multae fis insunt narrationes, de controversiis tum temporis inter Graeeam Latinamque ech sum agitatis de unione hamme esiarum, quam multi tumi de Epist Romano. Saepius etiam an inlutoris historiae e e N. capita ex Myennio it Iustxari possunt. Nam multis in Iocis aut dogmatibus, quae in Conciliis Oecumenicis sanc,
de symbolis; dcti Quid de elaquentia Myennii dicamus quae proseas
pro ratione illorum temporem haud vinaris erat. Sunt quidem in-dum in eius Sermonibus loca, quae verae eloquentiae inimica ene, et laudi, quam ei tribuimus, macin Em adspergere videantur, certe argutiae, Tom. II in orat. π ο συντελε- , de numero septenario prolatae, verae et quentiae minimae savent sed traxit haec Myennius a labe aeruli, adeoque hac de cauis no tantopere vituperandus. Est Compensavit has macula multis virtutibus, multaque nobis in Semonibus sius Eata dedit, quaevaerbosum concin- 3. tate',
25쪽
nitate elegantia, atque ornatu, mirifice gentium animos Certe conririnare de nobis possumus, animum nostrum legenda, quam supra laudavimus του mi. πολεως Ἀκτισμα ς, ratione, suavissime affectum tuisse, tanta ei inest elegantia, tantus ornatus omnino autem ex Bryennii Sermonibus abunde pρ spici poterit, quodnam sit discrimen inter nostra Giaecae, quo ecclesiae doctrinam. Multum enim interes hoc disci 1-men aecurate tenere, ne Graecae ecclesiae hominibus tem, re aliquid affingamiis. Cognosci porro possunt omnia omnino argumenta, quibus utuntur ad detendendam suam de Spiritu S. sententiam , et rationes quibus confutant no stram. Atque hoc usum habebit hunc, ut argumenta, quibus in compendiis doctrinae utimur, diligenter examinemus, et ab iis, quae nihil probent, caute abstineamus, rationes vero in contrariam partem allatas bene teneamus, atque ad eas accurate respondere discamus.
Haee omnia, quae de ruennio diximus, si uis dilugenter consideraverit, non parvam scriptorum eius utilitatem
esse intelliget, iisque edendis Cl. Ememtim non solum civibus suis, sed et nobis gratissimum fecisse, nosque igitur viro doctissimo gratias debere obstrictissimas.
strationes quarundam . quae ad hisoriam Auginae Viridetis rum pertinent, imaginum forma Est solarum scriptae.
26쪽
MENSIS IANUARII A. MDCCLXIX. s
Augustae Vindelicorum, apud IO. Heiar Stage, 767 PUS-
Gratiissimum non solum civitas Augustanis, sed et omnibus omnino lititoriae studiosis, Generosiuimus Mettentus sedit, edenda hac urbis Augustae Vindelicorum historia-Quid enim gratius optatiusque his contingere potest, quam cognoscere nistoriam urbis, quae et floris sui antiquitate, curerum in ea gestarum cessiritate, artium vero etiam in ea. excultarum dignitate utilitateque, tantopere nobilitata est Descripsit autem Gener simu Sestentus omnem rem ita, ut eam novem epistolis tractare Cuicunque epistola praefixae sulit quatuor figurae, a Godo Pedo Eichlero delineatae, atque a variis artificibus I. G. Thelottio,igid Verhelitis, Barth. Humero, M. Anti Fridrichio I . altero, Christoph. Andr. Psaurito, Eichlero iuri. I. F. Reinio, Marcita Ridingero, et Ioseph. Stari lino satis bene sculptae. Quarum ligurarum singulae exhibent factum aliquod ex his storia Augustae Vindel desumptum Videamus iam de siningulis epistolis, et quae in illis praecipue notanda vi antur, Ee in prima quidem epistola conqueritur Auctor dein
D librorum chronicorun quorundam, qui urbis, cuius lu-ltariam describendam sumsit, originem , a remotissimis V teris Testamenti temporibus repetant. Quorum ineptias ut vitaret, primum in Videlicorum inores vitaeque vati
nem inquisivit. Hi vero populi non in urbibus, sed in domibus hine inde dispersis habitare lebant. Non erat qui iis imperaret, ea pro lubitu eligebant sibi duces, quibus in
bello uterentur. Nam belli amore vehementer capiebat tur cuius gerendi si occasionem non haberent venati eos. oblectabat. At quamvis indolicorum natio bellieousi maesset, vittas tamen Romanis tandem manus dare coacti sunt. no facto Romani colomam in ii Helicorum regi neu deducunt, urbem exstruun .illamque Augultae inde liuorum
27쪽
lieorum nomine ins iunt. Famimio fuisse duodeeima ante Christum natum anno, cum aliis refert Auctor, eaque
Oeeasios e modum, quo Romanorum coloniae in extera re. giones deducebantur, enarrat. Iam commemoratur historia
S. Afrae, quam praecipuam propagandae inter Vindelicos Christianae religionis caussam fuisse dicunt. Fatetur quidem Auctor, narratiunculam de hac Afra non satis idoneis festimoniis probari posse attamen placet ei, rem ipsam, quamvis ficinis rationibus destituta videatur, pro vera agno seere. Figuras aeneas, primae epistolae praehxas, quod attingi, hi singularum tituli sunt: indelicorum vitae ratio; eorundem ratio Deum colendi deductio Coloniae Roma..nae conversio S. Astae. Progredimur ad alteram epistolam, qua ornant hae fixurae Historia Attilae et sagae Sanctus Coluinbanus; intonis M. victoria ab Hunnis reportata Vastatio urbis per Lothari , Imperatoris, milites. Narrantur vero in hae epistola res, per octoginta annorum spatium, a Saeculo nimirum quinto, usque ad decimum tertium, inter Vindelse eos gestae. Prima, quam Auctar ex hoc teinporis intervallo profert narratiimmia, admodum lepida est. Quid enim Mulierem, adspectu valde horribilem, eamque equi. tantem, Attilam, Hunnorum regem, quum Augustam Vindelieorum vastare vellet, a facto hoc deterruine, refert. Quam quidem nabulam defendere non conatur, eam tamen sibi vero valde similem videri dicit. De ratione, cur historiolam hane pro vera habeat Aue es, lectores ipsi ex his illius verbis iudirent Fur is misseis misi ita nitatiues hen iam es gleb Leute inela Behamsen Attila aere nis
28쪽
-dem crudeliter devastarunt, ita , ut nihil fere ex Vm-ficentia coloniae Romanae reliquum maneret, in post centum annorum, et quod excurrit, spatium, nova urbs exstrui. tur in hane sub finem Saeculi sexti S. Columbanus venit, evangestum praedicat, multosque ad religionem Christianam convertit. Christiani a Francorum Rege episcopum agitant datur illis Soetimus, primus apud Vindelicos episcopus. Et omnino sub regum Francicorum regno novas Augusta Vindelieorum virisnacta est, quod praecipue de Caroli M. imperio praedicatur, a quo urbs ope et consilio adiuvab tur, et contra hostes, Hunnos inprimis, defendebatur. At divisu inter Caroli M. nepotes regno Francico, revertuntur Hunni, depopulantur SueViam Barariamque et Ludovicuna Infantem magna clade assiciunt Quorum quidem ulteriores progressus Henrici Aucupis virtute reprimuntur, postea tamen, a Ludolpho, Ottonis M. filio , vocati incitatique, nova moliuntur. Sed frustra Nam ab intone M. qui eum filio, intercedente Urico episcopo, in gratiam redierat, ad internecionem usque Vincuntur, urbemque Vindelicorum
non amplius perturbant. Magnatum temporis trici episeopi Augustari, erat relebritas, cuius adeo vitam Auctor non supervaeue descripsit. Ac licet fabulae quaedam hule de Uli leo narrationi adspersae videantur, qua historiam illius suspeetam reddere queant verissime tamen M. Schro cuius in Vita Orebnis M. iudicat, Utricum fuisse virum, meritis cum erga regem, tum erga patriam, admoduin insignem Posteaquam vero hae turbae compositae erant, novis exutantur Augustant, ortis inter Imperatores et Pontifices Ro-manos dissidiis. Nam quum Augusta Vindelis Imperat rum partibus faveret, ab horum hostibus magnis saepe pla.gis affecta fuit Quin ipsi Imperatores non semper urbi pepercerunt, quod Auctor Lothari II exemplo illustrat, a quo illam miserrime fuisse dirutam eonqueritur. Nova tranquillitate urbs Vindelieorum gavise est sub Rudolphia imperio, qui illam praestantissimis privilegiis ornavit. Eadem
29쪽
de mussa secue res Rudolphi praedirat Auctor, ex iisque
potissimum Ludovicum avarum nominat. Denique qui
per istud, quod hae epistola descripsit, temporis spatium,
Vindelicoram mores fuerint, quaenam doctrinae eorum su Tit ratio, et quales artes coluerint, disquirit, horumque omnium miserrimam fuisse conditionem reseri. Sequitur episti la tertia, in qua primum de modo, quo antiquioribus temporibus civitas Augum administrata fuerit, exponitur. Et suit Augusta inaelic ex eo in primis tempore, quo migrationes populorum cessarunt, urbs libera, neque alios unquam nisi Regem German et Imperato. rem Roman dominos agnovit. Fus quoque narratur, quae fuerit olim Senatus in letiei conditio. Iam porro deuioribus, quibus Vindelica gens Saeculi decimi quinti tempore praedita fuerit, disteritur, eosque tum urbaniores hum nioresque, quam olim, fuisse probatur Magna tamen adhue dominabatur hoc Saeculo in litteris barbaries. Nam qui inscitiae tenebris liberari vellent, Italiae academias accedere coactos se sentiebant. Omnis autem omnino doctrina, non inter uicos , sed in clericorum ordine erat quaerem da. Magnam tum inventa arte typographica litteris lucem tuisse astusam, relle monet Auctor. Ceterum figurae, quae in fronte huius epistolae conspiciuntur, hae sunt Constitintio tribunitiae potestatis; astatio arcis Wellenburg Ernesti, avariae Ducis magnitudo animi, erga Georgium Remium comprobata Sigismundus, inperator, ominis Vim delicis annulos distribuens.
Pergit Auctor erisol quarta ad oblectationes Vindeli- eorum, quas duplicis suisse generis dicit, alias militares, pa-oscas alias Ad militares refert inprimis ludum equestrem, et iaculationem Largam brato loco oceationem suppeditatam videbat Auctor, sententiam suam de inventione pulveris pyrii proserendi Plerique sbi persuadent, monachum
30쪽
quendam, e Francisci ordine, a. Ig78. huius pulveris a clorem fuisse. Quam opinionein Genero Vimus Stellenius refutat eum ex eo, quod Ambergae, Palatinatus superioris, in ossicina armorum reperiatur tormentum militare, cui sit annus I 3O . iiscriptus tum aliis rationibus Monuit quoque nonnulla, lucri non iniucunda, de campanarum et horologiorum inventione de arte argentificum aurificumque
de aquae ductibus de arte pingendi sculpendi, statuaria, aliisque Figurae quae huic epistolae praefixae sunt, ob oculos ponunt imagines rerum, quae quidem, ut et aliae quae dam in hoc libro non omnibus omnino Lectoribus magni momenti videantur; at quum illarum adspessi huius vel il-llus temporis historia in memoriam revocari possit, civibus certe Augustanis, omninoque historiae studiosis, non ingratae erunt. En ipsarum figurarum titulos Ludus equestris; Sibilia Langmantelia, Ludovicum Bavariae Ducem ab oppugnatione urbis arcens Deprecatio Vittetiae, huiusque n.
liae, apud Ulaicum Schwaretium, Consulem, pro coniugibus filis facta; Utricus Schwareius in vincula conieinis. Transit Auitor epistola quinta ad oblectationes Vinde. li eorum , quas pacifieas ipsi appellare placuit, earumque
caussas in mercaturae flore quaerendas esse dicit. Quare historiam mercaturae Vindelicae copiose exponit, et, quum
illa multa Fuggeriis debeat, hortim originem diligenter indagat. Non minus largam oblectationibus Vindelicorum occasionem praebebat frequentio Maximiliani I. apud illos commoratio, atque insignis erga eosdem gratia Saepius quoque urbem praesentia sua ornabat Philippus Maximiliani I. filius, postea rex Hispaniae factus. Et quum illo tempore magna esset Matthaei Langit, e gente Vindelica
oriundi, aulae Rotnanae purpurati, celebritas , vehementer
placet Auctorem huius viri vitam diligenter descripsisse. Figurae epistolae quintae sunt hae Saltatio familiarum nobilium; Philippus, Arinidux Austriae, cum Neidhartia, foemina l-Ca mensi,