장음표시 사용
11쪽
rato nullo modo explicari potest 28: ρτυρουντων sensu vetante auxit praep0Sitione κατα - Ν). 2: verbum multi non graecum προδιαθικασίας - essedit ex vero προδικασίας. 44 Non veritus est artis grammaticae leges violare corrigendo rcalijsαν ...hsιεροι ), cum antea scripsisset ιεραι, dummodo
obsequeretur arethetypo Nam verum S u&ρε ἐσανχὶμ ερας 47 Hanc optimam esstionem κελευουσι κα- eta δικάσαι commutavit hac, καταδικάσειν, quae quamvis mira sit, tamen legitur etiam tu . Siquis haec exempla perluStraverit, eum, quamviS malevolo animo fuerit, tamen ConceSSurum SSe puto, codicem Crippsianum diligenti SSini et minima decollatum esse ad urcho typi formam. Cui enim diligentia et fides adjudicanda orit, nisi illi, qui verborum
Sen Su non respecto ratione grammatica posthabita exemplar propositum imitando potiu iterare quam do- scribere studuit. Quae re multo majori momenti est,
quam cujus visum est eis, qui adhuc ad ianc quasistionem dijudicandam operam contulerunt; qui ex hac roargument repetere omnino eglexer t.
At reperiuntur loci ubi A 0rrectu a prima manu contra Oxoniensem Stat ne intermittent hujus propugnatoreS quin elament hae omnia interpolandi libidini
12쪽
- ejus adscribenda osso, qui odicis A conferendi ad archetypum mimere sanctus sit; nam quae fuerint in communi archetypo conssentientibus N et Apr. constare. Quae tela ut 0 udamus, fieri non potest, qui I000Sillos in judicium v0demus. Quorum longe in plurimi Sdi Ssensus costi eum ortus est levissimis et vulgarissimis erroribus, quales in omnibus codicibus sexcenti obvia sunt. min. I, 9 restituit corrector in Α γκεχειρικεν
pr. recte revocatum est in et ἐν κινουνοις ὁ και κακοις. Cum autem lassius illud cit ab altera manu vosec' tum SS 1eStetur, nemo non proclivis erit ad suspicio nem praepositionem ἐν quoque illi obendum ESQ. I, 66 τον Ocbro ν τον N A pr. posterius o deletum
in A. Qui non ido τον πρίωτον illographiam uno Vocatur esse antecedentis Top προδοτην. Quare certum eZt, librarium A si fonte revocasse, unde quid erum, Sit lisset perspicere Tantum igitur abest, ut his Dinarchὶ loci demonstrari possit librarium A ex suo conjecturissi DCulcaSse emendando, ut nonnunquam quamVi d VerSantem tamen OnStet corrocturas hausta eSSearchetyp0. Nec multo aliter se habent, quos hujus euerIS
13쪽
76 non υς A corr ni fallor uerns t. nihil fere relinquitur nisi quod natum est aut confusis litteris cum in aut o cum υ aut cum Z aut η cum ι similibusve ut in aliis facillimis serroribus. Qua omnia si nune lassius pg. XV et XVIII mono dupplicibus lectionibus archetypi explicunda esse, nemo certe illi obsequetur mmo cum longe plurima x his ot in Dinarcho se in Antiphonte jure emendata esse videamuS, dubitare non possumuS, qui verae lectiones fuerint in archetypo, errores autem casu invaserint in utrumque nostrorum codicum Postea igitur codico ad sentem collato factum est, ut ex illo maculae aufer rentur, ut vero remanserent in N, cujus librarius labo-TIOSISSimo opere collationis plane abstinuit. Quar ad sono ex his ulpa consari potest librari A, ut contra,
14쪽
quanta sit praestantia, eo magis eluceat. - Sed non minus interpolationis crimino, quod ei ingessit eru-
liberaudus esso, in quem locum pro asta ργών corrigendo intulit μυρτον. Quod si ad μήιρακιον voluisset tare, cur in tu tum reliquit κοντίσας Porro quis potest crodor III, 7, 3 correxisse eum, rituγε pr ηγ/ σαοθε non tentato Πεισθέντα , cum verum sit εο ιαι. . sol iεισθεν Tac r susciat. Immo si posteriori correcturi πεισθέντες debetur, non sine verisimilitudine altera quoque mutati eidem addicetur Ddinde V, 2 ex ipsa scriptura pri0ris A ac δ αλλη σιν σι luculenter apparet librarium A rasura quod irrepserato si emendare ingreSSum non perfecisse quod corrigere sibi proposuerat εὶρ/ὶ ιενοι c). Tum ΙΙΙ, , quod rectissime supra Versum ante πρεπε depictum S in sol Α, opinor in margine archetypi fuisse, ita ut eor-
rectorum Crip pSiani, cum librum iterum perlustraret, non offugeret, effugeret autem neglegentem Xoniensis librarium. Denique qui V, 9 Ἀασσ 0γεi expulit, ut res ibero ελος σωθ ει c, i non interpolrendi studio impulsus est, sod sucum ei sederunt haec Summarii oratio nis verba Eλος τις te.
Adhuc igitur nihil inventum est, unde jure aliquo
librari A incusatio existeret eum ci eutem mutnSSe, quae in archetypo repperissot At restant nobis quattu0r loci, quos scrupulum injicere OSse non nego. Neque
15쪽
- es 4 intellegi potest, cur hoc loco tantum editores moliti sint, eum nihil aliud lateat sub illis verbis nisi hodiere: Si quis quem edidit, quamquam iis bonis uno fruatur vita nostra Scit ho retinum digna ab ipso deo
habetur, divina et humana jura con Scindit μ. Apparet igitur τουτcoi referendum esse ad n ν γῆν καὶ τλγι aias- σαν et significare bona quorum fruetum deus hominibus commisit. Quare qui ὁ μυγεντος commutavit Scripturaci βιωθεις, infelicem conjecturam prompsit sententia non
Eodo juro illi, qui , I pro is rescripsit
quentis ἀποφη φισθυε, denique qui VI, 22 vori simo hia substituit Di illi, inquam, jure ornstoditus i g. XXXII 0bjicere videtur, ex composito eum tentasse
tradita. At no obliviscamur, quam lubricum maiori omtractemus. Quis enim in codice quingentorum annorum, quem alteram manum Saepi SSime Xpertum eSSe constat, qua utri quaeque eorrectura debentur intuere potest
ita ut dubitationi nullus locus relinquatur Immo ubique cavendum est, ne quod huju est, illi injuste inrogemus. Quare quattuor ista exempla nimis lubrica et dubia
videntur esse, quam ut multum moremur. Hoc loco occasionem arripiam etiam cetora lectiones
codicis A, quae interpolationis Suspicioni obnoxiae possunt videri, paucis ab Solvendi. In quare ortis teditus pg. XXXVII seqq. longe ultra veritati terminos pro-eossit fulgo studio codici tali 0cinandi abreptus. Quis enim justus jude non decernet, scripturam eo dicis A
16쪽
I, lotismo invito librario sedem verborum 1 ιεν γε Tis Occupasse, ita ut τοι iteratum ex Sequente H absorberet interpositam Voculam Quis filiabitur, ubicunque Synonymis verae lectiones expelluntur, nusqurem
fere consilium, quo qui duetus sit, comparere Sed merum casum in illis dominari Quaro a librario IV ci 2 γενος pro φυλ0M IV, ' 4 πον iis pro ι0χ- ido recepta esse dedit opera, hoc Demo unquam ostendet. Quo loco autem maxime se aetat Jerustoditus ΙΙ, ', , ubi A exhibet ειοὶ κανα λυπος καὶ φρον τίdo ει βέβληκεν Ν προβέβλ/γκεν, mirum est, omnses editoros frustratos esse Sauppi conjectura soςβεβλMὶ κεν usque Oxomplis in hunc locum omnino non quadran
εγκλνὶ sta ibid. st 1, ut sta in λιτὸ olior hominibus extrinsecus objiciuntur et quasi affrigantur. Animi vero assedius λ ima καὶ 'ooνvίδες injiciuntur hominibus et in ipsum animum penetrant. Ne aliter indo ab Homero aut Graeci locuti sunt Ii K 366 μενος si βαλ' Ἀθήν/ Tυδεί Dem. Philippo, 42 τὴν pia οπραγ/ιοσχωνὶν ταυτι ν ἐι βαλεὶν 'ιHαπφ. - Plut Pyrrh. 13 -iς 'HΠειρίωται προ θωμίον ἐνεβαλε aut siquis unquam proprie et upte loqui voluit Quare quam quum, quod in est, explicare non possum, tamen hoc certum St, nullam nisi eo dicis A lectionem Antiphon his esse. Nec magi nos poSSunt movere, quae praeterea Jernsteditus investigavit, γε VI, , quod lacunae indicium est, commutatum particula τε T II, , 7 missum, in quo eraelootionis o latet vestigium, singularis numerus u ρα VI, 40 substitutus in locum pluralis cum nutecederet
17쪽
λὴ βουλη ot πυθετο. Quibus exemplis fortasse addi
potest προκαθηγοι, εἰ repositum VI 2I pro προκό- πισται λὶ NM. Quamquam enim huic trundato loco intellegendo paene Oedipo conjectore pu8 St, tamen
hoc pro certo Statui p0test, verbum προκαθι GTαναι
quoniam reu queritur, ibi actionem praereptam SSe Haec omnia plane extra noxiam p0sit e8Se, quamquam nemo contendet, nisi qui praeoccupata opinione ad rem accesserit, tamen si illud quidsim negari potest, tam lex iuscula p0tuisso casu obrepere ei qui Scripsit codicem A utpote homini raseo. tquo etiam si quam maxime 1 consulto sto attigit, tamen quattuor Aempla non Valent infringere, quae ex permultis collegimus librarium illuni sit diligontem et fidelem fuisse. Postquam codici Crippsiano ex ipsius correcturis aliquantum commendationis comparavimus, illi loci vi dentur perpendendi esse, ubi alter ultero plenior est. Quamquam x his haud ita multum lucri nobis redundabit, cum ubi ab alteroutro Solo quaedam Servata Sunt, Saepe sententia non minu Sine illis quam cum illis in togra sit. Quaro nihil restat, nisi ut illi majorem fidem addicamus, qui pluribu loci altero deficiente nobis suggorit, sine quibu oratio manca se mutila sit.
Atquo in Dinarcho quidem rem supra, ubi de origine codicum disputavi, exp0Sui codicum, duobus locis integriorem esse quam A I, 70 III, 7 . Quibus defensores Oxoniensis inclinabunt hunc addoro I 16
ubi nunc adnotatur φή φι 3 ια m. A. Cum vero titulus togatur in B, nonne neΠe neceSSarium est, eum etiam
18쪽
- Ii esse in ejus fonte Ad quam sententiam eo magi proni eximus, quod adhuc codex citi Dinarcho minimo cum pulvi Sculo exhaustus est. Quam facile autem titulus qui compendio solet exarari, inspici sentis oculis elabatur,
testis est Schoellius Hermae vol. IX g. 213 , qui primus illud φνὶ in Palatino Lysia XIII, 22 eruit neglectum a ceteri S. Qua vero hujus generis restant in Dinaretio, longe alii si s habent. Facile enim omne concessuro S SSe
πολει0c, cum satis perspiceret, κληθερι υν per se inreuon posse. At qua ad notionem complendam opus Sunt, acili negotio subnas utitur ex praegre880 adjectivo φιλοπολις. Quare cum molestissimam repetitionem obtrusam esse videamus Dinaretio, hoc loco codicis
fides admodum suspeeta St. Contra ex iis qua nobis in Dinaretio et subministrat tofieiento V, nulla non plane neceSSari Sunt ad sontentia incolumitatem. Ut taceam ex solo A nobis
suppetere I, 6 v j I, 22 καὶ περ ιυν νυν I, 9ου post A de quibus ambigi non potest, nonne etiam I, 31 πασα 'Lλλός multo aptius os quam Eλλας
Ν , cum dicut orator non solum urbs nostra sed tota Graecia periculis miseria infamia bruiturφ Quam tenuis evaderet oratio, Si diceret non solum urbs nostra sod Graocia μ. Nec aliter , T quae debentur soli correctori A αυτ πιστευσει tam egregie complent
19쪽
- 18 sententiam, ut nulla melior lectio excogitari possit. Quam si lassius in dubitationem vocavit, quamvis magnopere Commendetur dativo γεγενημένηὶ, quo Not concinunt, nimia aestimatione odistis poniensis
Ut in Dinarolio ita in Antiphonte librarius A fidem jam nobis spectatam etiam in his praestitit. Hujus solius
auxilio tres longae lacunae, quibus infectus est V, complotae sunt, VI hyp. VIIJ VI 32. Hic solus IV m
retinuit γκλyrsia, quo Sententia Salva egere non potest. Quem autem potest fugere ex his IV. Ἐθενεσθαι φονε as Οἰτο ηγεira εἶνa interpolatorem εῖναι sexturbasso in V, cum γενεIcta falso ad cpονε rettulisset imo alito viκ carere possumus IV, , 5 Verbis καὶ τὸ ς ἐαυτο proptor ipsam gravitatem in illis Silam, quamquam libenter concodo, Sine illis sententiam aliquo modo plenam esse. Longe vero certissime quam fidelis fuerit librarius
A inde perspici potest, qu0d V, 1340S ερ il/λην φλειν
solus interposuit iva τ ἐν δίκην. Minime enim dubito quin in archetypo grammaticus quidam ut illustrarot verba oris λὶν φλεὶν, Sta suprapOS uerit. Nam forensis usus constantia et velut aliter loqui quam ori stri οφλεῖν et condemnat locutionem ἐρήει iv g λεῖν την δίωγ'. orbum auto εἶναι pro ἐξεινα positum Sse, quam intorpretationis viam ut ineamus nunc laSSius suadet, hoe ob eam ipsam rem plane mirum est, quod βειναι paulo post sequitur. Quuae me quidem judice certum est verba illa pro interpretament habonda esse. Quorum naturam, cum docte per8Piceret librarius , praeteriit, quae fortasse collocatione quoque interlineari, cujus
20쪽
generis essent, indicio erant, A vero indocte alienissinia hospitio recepit. Eadem inscitia fidoqu6 librarius A mihi I, 7 verba πως οἶν περ τουτων, c δικάζοντες. a Toν.κὴς εἰ dis ac, or γε χῆν ἀλήθειαν ου ειλx τε; haec quidem ex margine archetypi insinuasse videtur, ubi juste ea in
exilio Sse passus est am ocoquunt ista verbi Spaulum mutuli est quae antecedunt rco περι γ ὰν υπ- θέλησε πυθεσθαι, εγχ υρε α ω περ τοττ υν ἐύμαι; in quibus illud tantum distat, quod pronomen relativum demonstrativo repetitur. At hae ipsa re Antiphonteum colorem nobis depingi, docent apo V, 28 δε εο ῖιενε
Qte. I, 23 in o didcost ἱκ ν ...im ου γε νεκ etd. VI, 33 ινα δε ιιί97xε, Di του νεκci te Accedit autem quod allocutio ικὰ οντες, qua nomo unquium Oratorgraeeu 9 Sia est, et partieula οἶν plano obscura etiam manifestius efficiunt ut hau reveletur Quam ob rem negari non potest, codicem' de his duobus locis optimo meritum SSe, quam vi manifesto qua fide et inscitia librarius A fuerit, iis dein ante oculos ponatur nobi S.
Ut modo duobus locis suum utrique codici reddidisse mihi videor, ita a sero non possum, qui ad V0entUS oriar tam codici V, qui Antiph. V, 95 omisit αρμις των εἷμι, X quibus obraeus αστον δε τοι propitia linea V eruit, quam codici , qui Lyc. 28 praetexiit V 09κλ σεις ro0κλ snt Go εστι quae reddit enti 8peciem prae se ferunt Cujus rei causa uterque Velie-