De Crippsiano et Oxoniensi Antiphontis Dinarchi Lycurgi codicibus

41쪽

Neo minus oeptum St, neglegenter complevisse librari uim N particulam adversativam H II, 9 ἀλλ εκαστος Α), cujus plennm formam semot 0suit Dinar chus ponderis causa I, 12 υκ ἀλλα ελιπες, praecisam vicies sexios Praeterea librarius N vitiosum hiatum Dinarcho supposuit his locis: I, 36 εσποινα 'Adi να,

II 6 κατ' Ἀριστογείτονος Ἀκατα No. Nam quavi quam praepoSitionum ετά ἄρα ciet etc. loniores forma ubique previt Dinarchu aut vocalem, tamen ubi nomina propria o illis Suspensa sunt, ita sibi non constant codices ut controverSi transigi non possit.

I, 4 παρ Ἀρπάλου bis. I, Il ab A. 1, 89 ιιετὰ Ἀρσπύλου. I, 5, 1, 68 αδ ζάραύλου. I, 20Mετὰ λεβήνδρου. I, 2 κατὰ Ἀριστογειτονος Contra uno loco certissime N verior sistra, 79 ὁ Ποτικός Α ε). Nam quod legitur in N et Α pr. I, 40 asci- κρουονFυμας, II, 3 γενησεσθ' a ιν cf. Blassium pg. XIX), Sine dubi inde ortum est, qu0d syllaba - σθαι in archetypo compendiose exarata es Antiph. VI, 26 ποφήνασθαι utrique an rem errori dederat. Quod compendium postea adem manus in tertia Stratis iterum archetypum reote expedivit. Nam et syllaba αι nusquam a in reli abjicitur, et talia sibi minus pro-

42쪽

l bari prosilotur enset erus ad Isocr. Areop g. 400 . Mult saepius quam Dinarcho librarius Ν vitiosum hiatum obtrusit Antiphonti. Qui quamquam anxie intum non fugit, amon in nonnullis oculis pra0cidendis plane eaSdem lege Sequitur, quam p0steriores oratoreS. Ut nusquam praepositionum ἐπὶ νια ara, usu, VUplonioribus formis ante vocalem uti sibi concessit. In quorum numerum etiam particula alia roserendaeSt. Nam quod uno loco logitur V, 6 αλλωπι si ,

tius perferat pondere ipsius loci ita loqui cogente. Neglegonte igitur librarium Ν , 58 λλὰ Doέν scripsisse pro ἀλλ' υθέν Α certam St.

In particularum autom d o τε ultimis litteris li-dendis, quas rationses Antipho secutia Sit plane deSpe' Tatum Si perquirere, quod librariorum culpa omnia obscurata sunt. Quis vero qui apud animum propo Suerit, librarium X mira constantia b odis molestum harum particulatum hiatum in Antiphontem intulisse, qui SinjuSte una turpatum esse non consilebitur Siminutem exempla a sec. I, 2 se θ' ἐπελθοντι Α δε N). I, 8 nni da ἐποιουντο Α τε N . I, 29 οι ' γε

43쪽

formarum ultimam litterim elidit. Denique quo loco jam supra librarium N omni m0do delinquere vidimus, V, 42 falsissimo pronomini φιε correpta forma usus est, adversans Sui Antiphonteo, qui nusquam illius pronominis lisionem admittit. Jernst V, 13 9. 15 G. 46, 14. 25, 13. 36, 2 l. 42, 7. 59, 19. 71 1 73, 11. Hoc loco apti Ss imum erit, illos locos, ubi odioes nostri in orasi, quae Oentur, neglecta aut observata dissentiunt, pauci absolvere. Nam ut Scim esse καλος

τε καὶ ἀγαθος, qu0 80lu Antiph. I, 4 proponit, Frankius ipsius defensor odistis ostendit Philol. ol. suppl. I 1860 pg. 43I , cui consentit oemelius

Demosth coni. g. 15 . Non minii stertum est non τα αλλα eum N od ταώλα eum A legendum ess IV, γ, , quam formam oemelius in DemoSthene d0dice

44쪽

e Dinarcho , 99 τα υτ N, cii Tre , quod ipSummendum do ut in archetypo ταυτα fuisso. Denique hoc

uno loco falso A delevit rasin V, 7 καὶ ἐκείνq, Ex his exomplis a nobis accumulatis c0gnoscimus, hiatu neglecto et erasi ompleta plus 30 locis dolinquere , quattuor fere vel quinque A. Und eum etiam in his

praestantiorem osso officitur.

Eadem codicis A virtus non minus probatur illisto is, ubi in a adscriptivo aut addito aut omisso ab N discodit Licot uim hane quoquo quaestionem certa ratione dijudicare quod plano adem lex in his sit a Dinarcho se ab Antiphoni vel potius ab eo, qui hancorutorum recensionem paravit, Servata est. Etenim ponitur littora illa adscriptiva ante oculeS, omittitur ante Consonas et sinita sententia et media. Cui logi haocpuus exempla adversantur, quae ν ante On Sonam assigunt verbo ant0dedenti Din. I, 24 9odέdo κεν.κακεῖνο t. 82 Irιν λέγε. 104 innati αγκεν καὶ -

45쪽

I. L p. 15 in ptimis libris eam poni saepius etiam

N. - Quo magis haec dubia Sunt, eo certius illud est, ubicunquo ab altoroutro codice omittatur littera adscrip tiva uni vocalem, eum potiorem SSe, qui Suggerat. Nam quamquam tituli cujusvis aetatis in hac re maximo varii sunt Wocklein L L g 50), tamen ubi primum orationes edi coeptae Sunt, paene neceSSariam erat, Se

certis legibus addicere. Quare certum est his locissi doliorsim oggo A quam . I, 23 diκηκεν. γα A,

III, , in απέθανεν. o A, ἀπεθανε V, 32 o pia σιν αυῖοι Α σφίσι V, 93 εστιν βιον A, ἐστι N. VI, 2 λέγουσιν. δει , λέγουσι N. Ut in hiatu vitando similibusque modo intelleximus majoris de osse codicem Α, ita librarius Nisaepe in pronuntiandi notis corrumpendis peccavit Suae aetatis

46쪽

mori oboediens. Possum enim praetermittere eum mira

quamvi manifesto appareat, eum in his libera vestigia Secutum sesso. Nam constantia ubi variar solent bonie0dices, haud levis accusatrix est.

At quam saepe idem aspirationis notam xpulit Qui ubique sero scripsi ορκ0ς Din. I, 11 ορκον III, 10 ορκου. III, 17 ρκων. Antiph. V, 11, 12, 90, 6 00κ0ν V, 96 ορκω. Ρraeterea similia sunt: in I, 76 κον. I, 80 7s είνας.

αυτου , υτου N. V, 45 , victis at του A, υτου N. A contraria parte hoc unum exemplum stat V, 93GυTo ante συνειδοτι , of A . Cum igitur eluceat etiam in his auctoritatem est infirmiorem esse codicis N quum A, non caute egit lassius, qu0d in I, I scripturam codicis N ia συνεβη κατορθῶσαι, υτ0p0tiorem habuit.

47쪽

a secunda manu lenem Spiritum in invectum osse testetur, certum esS Videtur eandem correcturam idoni manui III, , ad Scribendum esse. Facere autem non p0ssum, quin etin tu lia re praestanti Oromesse codicem euSeum. Nam quae te nunc solet ei reumferri, ειργειν τιν Significare concludere quem in locum', εἰ γειν τινος excladere quein ab ali iunre haec lex sola nitetis in EuSinthii ad Od 4g. 38T 3 aliorum que ejusdem ueluti grammaticorum Drao-ceptis Lobeck ad Soph. Aj. v. b3 , et ceteris antiquiorum grammaticorum teStimonii Cram . necd. III, 353, 28 cf. Stephan thes III, g. 984 adversatur et per se abSurda St. Nam quod verbo rργειν τινί vo τινος vis illa ubeSt, hoc non pendet a spiritu aut leni aut aspero, Sed propter PSam naturam genetivi sit dativi casuum plane neceSSarium St. Lex autem illa ut eorruat efficiunt etiam codicum testimonia Nam

B6kkorus ad Thucyd. I, 3b adnotavit, Parisinum sibi constare in Scriptur ειργειν, eique plerumque consentire Vaticanum B et Palatinum . Nec litor

Sophoelis Laurentianu nonnunquam verum servavit

Phil 569 φόβος τις ειδεγε νιν Aeschyl. Choeph. 434 sino δ' φερκτυς Ipse autem noster Oxoniensis recte Lyc. 112 ιρχθεντο prop0nit. Quam ob rem ad modun

48쪽

- AT verisimilo sest, formai εἶργειν atticis Scriptoribus reddendam SSe. Restant nonnulla Singula exempla, quae spectant ad serinam verborum. Quae praeterire O POSSUM

quod injuste mihi editores illis locis optimus lectiones codicis A aspernati esse videntur. Antiph. I, 2 oi-

των ἐθελοντο ν Α, Θελονιων N. Formam ἐθέλειν nu-tiquiorem esse constat. Nam quainquam jam tragici formam breviorem admi Serunt metri vinculis obstricti os euigner ann. Scient antiq. 1844 g. 174. Ahrens

de cras et aphaeresi pg. 23), tamen Perigius optime eo gn0vit, ubique Lysiam longiore forma Sum 8Se, ni Si quod αν θεος θελγ dicere maluit quaest Lysiae cap. Ilpg. 7 . Nec ulli ex in Demosthene paene uni uin ἐγέ- λειν reperiri V00molius I. i. g. l affirmat Etiam

A. Cur autem Antipho, si dixit θελω θε IV, i, T. maluerit no o III, 3. 3 et 5 ct IV, , , cur si Scrip8it Ι 8 1ι0 ἐθέλοντος, aluori ἐμου θελοντος , 22, cur si non sprevit I, 16 εἰ ἐθελήσει, maluerit , II

ὁ γελων , 5 τι θελησουσι, intellogi non poteSt. COR trari 20 a o Deo γελωοι minime tentanda Sunt, sirmata etiam Lysiae consensu. Ceteris autem omnibuSl0cis antiquorem formam restituendam HSSe urbitror,

49쪽

- 48 quam librarius Ν neglegenter e loe supra indicato expulit. Non minus idem Antiphonti antiquitatem exuit, eum IV, inculcavit oi tiro pro βουλετο. Nam soranus dνναμ ν ηsιελλον, ii 'osi sitia ante socratem quidem et Dem0Sthunoni, qui pro arbitrio hae vel illa utebantur, ingruisse ex oemelio l. i. g. 1)discimus. Idem tragies illis abstinuisse monot. Apud Lysium autem nusquam 710λλον bis x βουλομ/ὶν sexies dυναμ/ὶν reperitur Perig. l. L g. P. Denique apud Thuoydidem innum oris to eis ἐβουλ reperiri docet Poppo i g. 226 , bis ly0ιλ , quae emendanda es Se eote censet Thucydidi oneinit Antipho, qui ex Hepto illo

loco, qui ontroversiam excitat, Constanter forma ἐβουλ.

λοντο bis. Eundem cum etiam formas 1 s ελλον tr si vastina prorsus sprevi SSe constet, videmus incauto Blassium et ornstoditum lectionem illam odicis Ἀρ-

Denique mihi adsem neglegontia librarius . V, 88 ἔνεκα commutasso forma Πνεκα videtur. Quamquam enim otium odkleinus l. L g. 39 εἴνεκα non plane lieuum ess a communi Atti eorum sermone en set, quam quum tiam codex momosthenis nonnunquam ιν η Proponit, tamen quas lege Antipho Secutus sit, optime collat Thucydide cognosci pote St, in quo εκ 0nstanter legi testis si Poppo i g. 12 Thudydidi nut0m consonti Antipho triginta fere exemplis Qui igitur redoro poterit eum bis ΙΙΙ, ' I et

50쪽

V, 88 Λεκα posuisso. At mn in non opus est his ambagibus. Neque enim quisquam ignorat Athenienses ante Euclidis consulatum ει litterati expreSsi SSe. Quare quoquo m0do Antipho pronuntiavit νεκα scripsit certissime ε κα perinde ut hucydides. Ex his qua de formis verborum resit scribendis diSputavi, assequimur, ut judicium nostrum de codice jam satis firmiter fundatum ordinibus verborum perlustratis etiam magis stabiliatur. Nam quamquam ne hunc quidem omni errore vacare videbamus, tumen multo major est numerus locorum, ubi is de vincit

aemulum.

Tandem possumus aggredi ad difficillimam totius disputationis partem, qua demonStrandum est, librarium infregiss arohetypi octiones, ita ut Sententiam ipsam immutaret sive incuriae indulgentem Sive studuci interpolandi libidino inditatum. Curius generis quod nobis

Sutis parva locorum copia Suppetit, ubi graviores dissensiones intercedunt codicibus nostris, haud dubio ο- gnatione tam rota ortum est, qua obibontur. Ut enim in fratrum vultibus, quamvis indole diversi sint, tamen saepe similitudo quaedam ductuum comparor solet, ita o0di eos nostri, quamvis diversi fuerint ibrarii, tamen paterni oris linea servaverunt plerumque levibus rebus dissentienteS.

At tamon librarios illos praeditos fuisse e ingenio et natura, quali fuisse jam luculenter apparuit, etium his probatur. Similibus nim deti0nibus c0mparatis facile cognoscitur librarium N inclinatione quadam