De Crippsiano et Oxoniensi Antiphontis Dinarchi Lycurgi codicibus

31쪽

dicere majores magna pecunia portum et navali ex struxerunt, ut posteri illi fruerentur Nam nulla notas talia non sua maxime ausa aediscat et hostium impetum metuenS. Quae Si 0 steri relinquit, secessitato tompori relinquit. Quare i Mix necesse est ad κατε- λιπον referri. Librarius vero , qua erat audacia, stilo pernicissim transpoSuit, ne quem ollocatio mira ludi

sicaret.

Ut autem persaepe librarins N perspicuitati prospiciens traditum verborum ordinem attigit, ita sunt loci, ubi venustatis causa suo arbitrio verba digerere ausus est. Ut in II, 9 illi molestum id obatur duos insulti vos se sequi τένα χρ ὴ τουτον νουίκειν χειν θι

τοι cir quibus tantum inesse incommodi opinabatur, utroponoret νομίζειν διηνοι cia εχειν.Ιdom in I, 76 in duobus voloribus genetivis,

σο'λὶρίας. Plane ob eandem causam, quod in III, 12 legitur τὰ τῆς γεμονίας ιιων αξίωμα, perpolivit in hunc modum το τῆς λζυετερας res ονιας ἀξίωs a. His duobus locis illud nemo non concedet, sectionibus codioiso invenusti et importuni liquid subesse, lectiones codidis' multo eleganti0ros esse. At ipsa illa elegantiatum plane convincit fraudem interpolatoris, ut Omnis dubitatio profligetur. Neque enim desunt Xempla, quae optimo confirment inconditiovos illa lectiones. Diu I, 29 τοῖς ricis Ui-pέρουσι i. e. πλυι συι φέρει Lyc42 πολλ/ῆς χώρας των 'aρβήρων προρχειν. lar Sub-

32쪽

- 3 ministrat Schoemannus ad Isadum g. 374. Videmus igitur his locis librarium N noti contentum fuisse Verbis in alium ordinem redaetis, sed apertissime interpolavisse Dinaretium.

Deinde reperiuntur aliqui loci, ubi transportatori S nostri insidias ob am rem effugere licet, qu0d nimi SmanifeStum est, eum sudasse in eo, ut facilior Vulgari0rque prodiret ordo verborum. Huc primo loco eXempla

particulaeo ἐν in Antiphonte a librario si transpositae rejicienda videntur esse. Nam etiam hase ad regulae normam dirigere ausus est. Qui cum II, , 8 legisset αἱ δ' εἰς poscit και χορζγίαι κανῖν si ἐν ευδαι/ιονίας

σν μειον ἐστι του ει αποκτεiva Torcia Tta, ferre non potuit particulam ii alii Verbo adnexum, quam ad quod pertinere sententiae opp0sitio docet. Nam illud quido manibus tenetur sibi opposita esse Uda ι

Prorsus id se legi obsecutus V, 29 in uno modum conformavit ordinem verborum ἐπειδὴ δῶ

33쪽

quod ipsa oppositi me uetum est omni pondere, quis

poterit negare, hoc OASulto factum esse ΘNam illud paene Supervacuum est adnotare, particulas ιιέν-δε apud Omnes Scriptores ita collocutus reperiri, ut non adhaereScunt illi Verbis, quorum notion os

ubsonum videtur esse motiore etiam particularum, τε similom collo eationem minus vulgarem Antiphontem admodum amare sistetχner pg. 185. Unde certissimo

officitur, quinquo illis locis librarium N interpolatoris

Non minore libidine librarius N Versatus est intraΠSponenda partieula γε, quamquam in his paulo dissicilius est eum fraudis coarguere. Sed tamen vi quem quum praeterire poterit, eum Antiph. I, 29 ubi in Aουθεν Isas grριν ἐν TU ωσι se κακc γ' on leguntur, iidri post πρὶν rejecisse, cum eidem legi se addixisset, cui quinquio obSequi eum modo Videbamus. Apparo enim γε minime ad κακέ referendum esse, sed extollere notionem verbi di οι Similiter Antipho dixit V, 4 ἐν νθρασι γε αγαθοις, ubi γε notionem ad jectivi exaggerat, quamvis ipSi non Subnexum. Parti culam δ' autem eodem modo in sine positam operi

34쪽

tius St, quum librarium Ν spreto archetypo libera

vestigia Secutum SSe.

Plane eadem res ausum mutandi ei dedit Antiph. II, ubi A proponit nod θυίαν ἐλπιθα γε ἐχ του-TO Oυνιος Cum enam nesciret, particula γε gra Vari a du/ίαν, ita ut haec vis illis subesset ne ullam qui-Uem 9buit spem , uinque ad λ da spectar non posset, ibi coactus videbatur eam poSt oi Tot inserere. Multo oro difficilius est, firmis urgunmenti probare injuste librarium N Antiph V, 24 reseripsisse κas to Di hos γε aT' stat του ληνυTri Etru/πον εἰδω pro κ&ίτοι γε Hic Inoidimus nitia in implicatam quaeStionem, mini omnino καiso γε ferri possit in bonae graecitatis auctore. Quod Cobetus Momos VII pg. 276), dum omnia ud audem normam exigit, ob eam rem negat, quod plurimis odi intornsieti soleat Verbum quoddam. Cum quo conspirant lassius et dernsteditus ad Antiph. V, 4 . Omnes autem dubi- tutione excitata sunt a Porsono, qui ad Medeam ibnegavit secto γε atticum esse, eum o γε colligari non soleront nisi segregata alio Verbo. Qui quamquam partieula δειε αι, attigerat solus, tamen Hermarinus

ud Viger. g. 846 edit. 3 dubitationem etini ad , αμιοι γε transtulit. Nunc vero ernsteditus etiam αέντοι

demus igitur a lovissimis in eromentis quam longe Serp Serit haec labes. Cur autem τοι γε Colligari non OS' Seu - num hinc illa lacrimae , nemo adhu OSten dit nec unquam ex ipsa partioularum natura poterit oSten dere, Si quidem 3 ιεν γε, ο α ε alia hujus modi graee

35쪽

- 34 sunt. Accedit quod tam firma hujus consuetudinis exempla G. Hermannu l. l. attulit Arist. Acharn sill καίτοι ' στι sco τρων κ πργατης, Eurip. ph. aur. 720 Κirclib. καίτοι , εγγυς εστηκας φονον, ut Deips quid om in dubitationem vocar audoret, eum et ipsius sontontiae luee et metri necessitate defenderentur.

Quam ob rem mihi rectissime Hariungius de part ling. graoc. II, g. 403 traii exposuisse videtur, ubicunquo particulis καίτοι γε verbum interponeretur, ad hoc ipsum, ubicunque nihil interponeretur ad totam sententiam γε referendum 8Se, qua rati0ue etiam ιεν γε et αρα γε interpretanda Sunt. Quod optime exomplis probatur. Nam si consideraverimus haec utiph. V,

14 υτος αυτεῖ νόφιον θεμενος καί o TON γε νο- ιοτ etc. V, 19 καίτοι χαλεπον γε, V, 1,aizo καλ-λεων γε, facile apparebit, illud verbum, qu0 pondere augetur, intermedium Sedem obtinere. t in hoc Aristo- panis versu Acharn. 611 καίτοι f GT GωσG69 καρ- νώτ/ὶς omnino nullum Verbum reperitur, quod majoris gravitati Sit, quam cetera. Nec aliter o habet hoc Lyeurgi exemplum DB καίτοι γε Πεχειρ ζσεν ἐπειν, ubi ot ἐπειν et ἐπεχείρ λησεν aequo vocis satu prose renda sunt, ita ut γε ad totam Sententiam spectar n0- cesso sit. Jam regredi P0SSumus ad nostrum Antiphontis exemplum καίτοι γε ο δήπου a1 ε ιαυτουφιηνυτην Πεμ ον εἰδως. Minime enim latot sit o of

κατ' si αυτου et εἰδευς Sua quidque aequa ponderis parto frui. Siquis vero quid gravior sono efferre vellet, haud dubie ocu gravandum esset. Nam solens Detuo

se prodit Cum autem Antipho maluisso εἰδώς in

36쪽

sne coll0eare, paene coactus erat καίτοι γε Scribore Quare equidem persuasum habeo, et nostro l0e veram lectionem in Mad nos propagatam esse et ceteros in juste tentato eSSe.

Restant n0bis nomiulla singula exempla verborum librari Noranspositorum, in quibus transformandi Silli non contigit eculiare quo consilio usu es Set. Din. I, 2 πειραν . . a τῶν εργο ν κα τέων λογων καὶ τίχ' ς', καὶ των λογων καὶ των sγων . Iollocationem e dicis . vulgariorem esse et notum est et ex adigneri exempli potest cognosci ad uno locum allatis ordini autem illi minus usitato tam gravem defensionem e0mparant loci a L0beckio Paral. gram. 4g. 4 citati ut nullo modo dubitare possimus, quin librarius , quae magis Singularia sunt, usui

vulgari accommodaverit.

T εργα πιστα κα GTayci Α, τοι λογοι τὰ ora ζητουσιν oppositionis hujus gravitatem, quae omni Ssit os in orbis τοῖς λογοι et τὰ ωγα, obilitari interj0cto cr)τουσι, solumque fere in verborum pronuntiatione niti, hoc quid se evidens est. Quae vis ut eccollocatione quoquo porcipi posset, librarius alii ουσι Suo domicilio ejedit posteriorem partem insulse priori daequans. Possumus etiam illud asserre, eodem rdine quam inis ad sin verba legi VI, 47 quamquam ut eurgumento haud ita multum tribuerim. Antiph. IV, ct tit. κατ γορία povo v etc. Α, φήγονη τύγ0ρια N. Librarium Nisogl0genter invertiSS Or

37쪽

οἱ τῆς θ εο κρατίας . . φυλακες. Ju quibu omnibus, cum pronomen priorem Sedem occupet, videmus, librarium N neglegenter nostro loco constantem eouSuotuditioin

Din. I, 109 καλους καὶ Πολλους κινδυνους , πολλους καὶ καλους . Quamquam Πολυς associato altero adjectivo solere priore in Statione habitare o nibus compertum est, tamen illam alterum minus cotidianam collocati0nem optime ferri posse, Spe Dinarchus tostis est I, T sιεγὰλ cu καὶ πολλων κινδυν ων . Nam et ibi lassium et nostro l000 librarium N injuste vim Dinarcho intulisse, exsempli efficitur congestis a Maeignero

38쪽

Frankins Nov. diurn Jonotis. 1842 250 pg. 030) Sed omnium doetissime Sohaeserus ad Dem. g. 526, 1 tom. III p g. 339 explanavit quant sententia diverSRSit, ut qu0que loco πολυ priorem aut alterum locum obtinot. Nam haec οἱ προγονοι πολλους καὶ καλους κινδυνον et Πεli ειναν igniscant saepsi majore glori0Sapericula subiorunt ita ut gloriosa pericula quasi pr0

uno verbo sit, gl0riositasque periculorum dicatur crebra fuiss0. At in iis καλους καὶ πολλους κινθυνους utrumque adjectivum per se stat aequoque jure fruitur, ut Sensus subsit subierunt pericula et saepe et gloriose φ. Quam sententiam nostro loco multo magis convenire evid0ns sisti equo enim propter gloriositatem periculorum patria Atheniensibus carrissima erat, sed propter ipsa pericula a majoribus exantiata. Haec fere habui, quae do verborum colloeatione

dissererem. Nam x satis amplo numero reliquoruna locorum auo pertinentium sunt autem in Antiphonte, Dinarcho, Lycurgo quadraginta quinque fere quum quam Sunt praeterpa, ubi verisimilitudin aliqua ostendi possit, odi em A antiquum et genuinum ordinem se VRSSe, tamen Sutius Si ea praetermittore utpote nimis dubitationis plena. Ex tunt numero autem ne unuS

quidem indagari potest, ubi librarium Α ex composito transposuisse probari poSSit. Atque etiam ne illo quid om exemplo, quo iuSulta bunt sine dubi adversarii Antiph. ubi in collocando prononi me suci eo diei Νε collatus locus V, 1 P0ncinit, quidquam efficitur. Quis enim non cogn08est, suo more librarium N 6 6otum ιμας verbo regnisAti

39쪽

- 38 aiuxisse Loco autem communi qui vocatur, collato nihil concludi poteSt. Nam reditissime . Sohaferus de partic usu apud Antiph pg. 19 censuit varietatis in illis odis ipsum Antiphontem auctorem putandum e8se. Contra quinquagies fere repertae fraudis damnatus librarius N acet. Nam quamquam nonnullacu S ingruere potuisse non nego, tamen longe in plurimis eum consilio usum esse ob eam rein Certum St, quod nimi clare quasi per tran Setinam trunSlucet, quem ad inom sirba in lium locum tranSm0Vere SuSceperit.

Qui autem in verbis digerendis tanta impudentia grassatus est, qui praestare potest, eum in ceteris compressisse animi libidinem

Quare tiamsi nulla praeterea argumentu Suppeterent, tamen roesensionis fundamentum esse codicem eripsi anum jam ex his sequeretur. Postquam tractata Oollocatione verborum odios Afirmissimo vallo munivimuS, auctoritatem suo codicis haud leviter latefactavimus, poSSumus nune trunSgredi ad ceteras lectiones perquirendas, quibus codices nostri discrepant. Ex qua quaestione mihi non videntur excludondu esse quiue Spectant ad formam verborum regie

scribendam. Num ex hi quoque quamvis minutis quae fidos sit utriquo codici optime comparebit. Primo igitur loco de hiatus apud Dinarchum Sunonnulla disputemus. De quo sectissime enselorus accurati Ssimus harum rerum porAcrutator de hiatu uorat uti. g. 194 adnotavit In Lycurgo et Dinarcho hiatum non quido evitatum tamen rarius reperies R. Comparatis autem nostris codicibus, mirum St, quam

40쪽

saepe N vitiosum hiatum importaverit in Dinarchum, ubivitatus est in A. Quod cum semper detorioris odi eis proprium soleat esse otiam his auctoritas odicis

Αecedamus autem ad sinu ala Particulae ε hiatum semper fere vitavit Dinaretius. Ubi autem reperitur, causa eur admissus sit facile indagari potest. Ut non praecisum est di pr0nomini subjunctum, praesertim ubi quid aliud oppositum est. I, 26 leto do paulo ante κἀκεῖνο θυιεν) 70 Dd ὰρπόζειν , antecedit τους μιανερλra Πενους l04 σε ni υτιο, opposita est Demadis ratio. III, 3 νυν ὁ ἀπολ antecedit προτερον ἐν.

aliter passus est Dinarchus voealem particulae δε concurrere Cum sequente voeali propter aequabilitatem 0rationis, ubi in numerationibus saepius ponitur. I, 34

Deniqne gravitatis causa δε lonum formam retinuit L 9 ωικήθη o in ' ενος, ubi eum antecedat DTE-Oυτε eodem pondere fruitur particula δέ quam ἀλλά otes,

β αὶ θιγῆς Dcii τῆς Ουσηὶς cum autecedat οἰκ βλη- Ne aliter o imperativo affixum obtinet pleniorem sermum. I, 2 επιβλέψατε di ni, , 98 ἀκουσατε di τῆς Restat hic unus oeus I, 7 τί ὁ αγ Α, τό ut Vη , ubi jam pridem correctum est τί 'εav propter Ru Phoram eonjunctionis εάν. sitsiris omnibus lociῖς m Dinaretius brevibro formam ponere praehabuerit, 'iscitur his du6bus 6eis soquendum esse A I, 8