장음표시 사용
41쪽
TIMETAS, TITYRUS. D Um fiscella tibi fluviali, Tityre, iunco
Texitur, et ratacis resonant tua rura cicadis: Incipe, si quod habes gracili sub arundine carmen Compositum . nam te calamos inflare labello Pan docuit, versuque bonus tibi favit Apollo. Incipe, dum salices oedi dum gramina vaccae Detondent, Viridique greges permittere campo Et ros, et primi suadet clementia ilis. TIT. HOS annos, canamque meam, mihi care, senectam Tu iuvenis, carusque deis in carmina cogis y I Viximus, et calamis Versiis cantavim Us olim, Dum secura hilares aetas ludebat amores. Nunc album caput, et veneres tepuere sub annis: Jam mea ruricolae dependet fistula Fauno. Te nunc rura sonant nuper nam carmine victor
Risisti calamos et dissi,na flamina Mopsi. Judice me mecum senior Meliboeus utrumque Audierat, laudesque tuas sublime ferebat.
42쪽
Quem nunc emeritae permensum tempora vitae, Secreti pars orbis lial, et niui lus lite piorum. 2 ouuare age si quati iri M liboei gratia vivit.
Dicat honoratos praedulcis tibi manes. Ti. i. Et parere decet uilis et grata iubentur. Nana lue fuit dignus senior quem carmine I 'hoebus,
Pan calamis fidibusque Linus modulatibus Orpheus
Concinerent, atque acta viri laudesque sonarent. Sed ciuia tu nostrae musani deposcis avenae, Accipe, quae supcresiae Cerasus, quam cernis ad amnem, Continet inciso servans mea carmina libro. I i a scd nobis ne vent garrula pinus o Obstrepat has ulmos potius fagosve petamus. Ti M. Ilic cantare libet vii ides nam suggerit herbas Mollis ager, lateque tacet nemus Onan qui cti. Aspice, ut ecce procul decerpant gramina tauri. Omniparens aether, et rerum caulla liquores, Corporis et genetrix tellus vitalis, et aer, Accipite hos calamos, atque haec nostro Meliboeo
Mittite, si sentire datur post fata quietis. Nam si sublinac sanimae coelestia templa, Sidereas lue colunt sedes, mundoque fruuntur Tu nostros adverte modos, quos ipse benigno
Pectore fovisti, quos tu, Meliboee, probasti. Longa tibi, cunctisque diu spei lata senectus,
Felicesque anni nostrique novissimus aevi circulus, innocuae clauserunt tempora Vitae. Nec minus hinc nobis gemitus lacrimaeque fuere, Quam si florentes mors invida pelleret annos. Nec tenuit tales communis causa querelas
Heu, Meliboce jaces letali frigore segnis
Lege honii num coelo dignus, canente senecta, Ira Concilioque Deum. plenum tibi ponderis aequi Peictus erat . tu ruricolum discernere lites Adsueras, varias patiens mulcendo querelas.
43쪽
sub te ruris amor, sub te reverentia usii
Floruit, ambiguos signavit terminu agros. Blanda tibi vultus gravitas, et mite serena Fronte supercilium, sed pectus mitius ore. Tu calamos aptare labris, et ungere cera Hortatus duras docuisti fallere curas. Nec segnem passus nobis marcere juventam, coSaepe dabas meritae non vilia praemia Musae. Saepe etiam senior, nemo cantare pigeret, Laetus Phoebea dixisti carmen avena. Felix o Meliboee, vale. tibi frondis odorae Munera dat, lauros carpens, ruralis Apollo: Dant Fauni, quod quisque Valet, de ite racemos,
De campo culmos, omnique ex arbore fruges.
Dat grandaeva Pales spumantia cymbia lacte, tella ferunt Nymphae, pista dat Flola coronas. Manibus hic supremus honos . dant carmina Musiae Io
Carmina dant Musae nos te modulamur avena. Silvestris nunc te platanus Meliboee, usurrat, Te pinus I reboat te, quidquid carminis Echo Respondet silvae, te nostra armenta loquuntur. Namque prius siccis phocae pascentur in arvis, Hirsutusque freto vivet leo, dulcia mella Sudabunt taxi confusis legibus anni. Messiem tristis hiems aestas tractabit olivas. Alite dabit fiores autumnus Ver dabit uvas, Quam taceat, Meliboee, tuas mea fistula laudes eo Tir. Perge puer, coeptum tibi jam ne desere carmen. Nam sic dulce sonas ut te placatus Apollo Provehat, et felix dominam perducat ad urbem.
Namque hic in silvis praesens tibi fama benignum
Stravit iter, rumpens livoris nubila plena.
Sed jam se deniittit equos de culmine mundi. Flumineos suadens gregibus praebere liquores .
44쪽
Ardebant rudibusque annis incensus uterque In Donaces Venerem furiata mente ruebant. IIanc, cum vicini lares in vallibus horti Carperet, et molli gremium comi teret acantho, Invasere simul Venerisque immitis uterque Tum primum dulci carpebant gaudia furto. IIinc amor, et pueris iam non puerilia vota; Qtiis anni ter quinque laiemes, et Cura iuventa . Sed postquam Donacen duri clausere parentes, Quod non tam tenui filo de voce sonaret,
Sollicitusque foret linguae sonus, improba cervix,
Suffususque rubor crebro venaeque tumentes Tum vero ardentes flammati pectoris aestus Carminibus, dulcique parant relevare querela. Rmbo aevo, cantuque pares, nec dispare forma: Ambo genis leves, intonsi crinibus ambo
Atque sub hac platano moesti solatia casus
Alternant radas calamis et versibus Alcon. Io. Quae colitis sylvas Dryades, quaeque antra Napeae, Et quae marmoreo pede, Naiades uda secatis a ILitora, purpureosque alitis per gramina flores. Dicite, quo prato Donacen qua forte sub umbra
Inveniam, roscis stringentem lilia palmis 'Nani mihi iam trini perierunt ordine soles.
Ex quo consueto Donacen exspecto sub antro. Interea, tamquam nostri solamen amoris Hoc foret, aut posset rabidos medicare furores. Nulla meae trinis tetigerunt gramina Vaccae
45쪽
Luciferis, nulloque biberunt amne liquores a
Siccaque foetarum lambentes ubera matrum Stant vituli, et teneris mugitibus aera complent.
Ipse ego nec molli unco nec in ine lento Perfeci calathos cogendi lactis in usus. Quid tibi, quae nosti referam Z scis mille iuvencas
Esse mihi nosti numquam mea mulctra Vacare.
Idas ille ego sum Donace, cui saepe dedisti
Oscula, nec medios dubitasti rumpere cantu S, Atque inter calamos errantia labra petisti. Eheu nulla meae te tan sit cura saluti si oPallidior buxo violaeque simillimus erro. Omne S ecce cibos, et nostri pocula Bacchi Horreo nec placido memini concedere somno. Te sine, vae misero mihi lilia nigra videntur, Pallentesque rosae, nec dulce rubens hyacinthus, Nullos nec myrtus, nec laurus spirat odores. At tu si venias et candida lilia fient, Purpureaeque rosae, et dulce rubens hyacinthus, Tum mihi cum myrto laurus spirabit odores. Nam dum Pallas amet turgentes sanguine baccaS, O Dum Bacchus vites, deus et sata poma Priapus, Pascua laeta Pales, Idas te diliget unam. Haec Idas calamis tu, quae responderit Alcon Versu Phoebe, refer, sunt aurea carmina Phoebo.
ALC. O montana Pales, o pastoral s Apollo,
Et nemorum Sylvane potens, et nostra Dione,
Quae iuga celsa tenes Erycis cui cura iugales Concubitus hominum totis connectere sectis, quid merui, cur me Donace formosia reliquit 'Munera namque dedi noster quae non dedit Idas; 64Vocalem, longos quae ducit Aedona cantus: Quae licet interdum contexto vimine clausa, Quum parvae patuere fores, ceu libera ferri Novit, et agrestes inter volitare volucres:
46쪽
Scit insus remeare domum tectumque subire
Viminis et caveam totis praeponere silvis. Praeterea tenerum leporem geminasque palumbes Nuper quae potui, silvaritia praemia misi. Et post haec otia ce nostros contemnis amore,
Forsitan indignum ducis quod rusticus Alcon o Te cupiam, qiri mane boves in pascua ducam Dii pecorum pavere greges, formosus Apono.
Pati doctus, Fauni vates et pulcher Adonis. Quin etiam sontis speculo me mane notavi, Nondum purpureos Phoebus cum Osseret ortus,
Nec tremulum liquidis splenderet lumen in undis. Quod vidi, nulla tegimur lanugine malas.
Pascimus et crinem. nostro formosior Ida Dicor et hoc ipsum mihi tu arrue solebas, Purpureas laudando genas et lactea colla, soRtque hilares oculos et sormam puberis aevi. Nec sumus indocti calamis cantam V avena, Qua divi cecinere prius, qua dulce locutus Tityrus, silvis dominam pervenit ad urbem. Nos quoque, te propter, Donace, cantabimur ibi: Si modo coniseras ita ter viburna cupresses.
Atque inter pinos corylum frondescere fas est. Sic pueri Donacen toto sub te canebant: Frigidus e silvis donec descendere suasit Iic sperus, et stabulis pastos inducere tauros.
47쪽
P A N. NYclitos, atque Mycon, nec non et pulcher Amyntas
Torrentem patula vitabant ilice solem; Qitum Pan venatu fessus recubare sub ulmo Coeperat, et somno lassatas sumere vires; Quem super ectereti pendebat fistula ramo. Hanc pueri tamquam praedam pro carmine possent Sumere, fasque esset calamos tractare deorum
Invadunt furto sed nec resonare canorem Fistula quem uerat, nec Vult contexere carmen.
Sed pro carminibus male dissona sibila reddit. Io Tum Pan excussus sonitu stridentis avenae, Jamque videns Pueri, si carmina poscitis, inquit. Ipsi canam nulli fas est inflare cicutas, Quas ego Maenaliis cera conjungo sub antris; Jamque ego, Bacche, tuos ortus et seminavitis Ordine detexam debemus carmina Baccho. Haec fatus, coepit calamis sic montivagus Pan. Te cano, qui gravidis hederata fronte corymbis Vitea serta plicas, qui comptas palmite tigres Ducis odorato perfusus colla capillo, et a Vera 'vis proles iam tunc post sidera coeli Sola Jovem Semele vidit ovis ora professum. Hunc pater ψmnipotens, venturi providus aevi, Protulit et iusto produxit tempore partus. Hunc Nymphae Faunique senes, Satyrique procaces, Nos etiam Nysae viridi nutrimus in antro.
48쪽
dii iii et Silenus parvum veneratus alumnum.
Alit gremit fovet is relui in is sustinet ulnis. Et vocat ad risum digito motu lue quietem Aillicit, aut tremulis quassat crepitacula palmis . . a. Citi deus adridens. torrentes pectore setas ellical aut digitis aures adit ringit acutas, Adplauditu manu mutilum caput, aut breve mentum, F. simas tenero collidit pollice nares. Interea pueri florescit pube juventa,
Ilavaque maturo tumuerunt tempora cornu.
Tum piimum laetas ostendit pampinus uvas. Mirantur Satyri frondes et poma Lyaei. Tun Deus. O Satyri maturos carpite fructus, I ixit, ct ignotos pueri, Cilcat racemos. q. Vix haec ediderat. ccerpunt vitibus uvas, Et portant calathi celerique illidere planta Concava saxa super properant, vindemia fervet Collibus in summis ciebro pede rumpitur Va, Nudaque put pureo sparguntur pectora musto Tum Satyri lasciva cohors sibi pocula quisque Obvi. corripiunt quod sors dedit hoc capit usus. Cantharon hic retinet cornu bibit alter adi inco Cora cavat ille manus, palmasque in pocula vertit:
Pronus at ille lacu bibit et crepitantibus haurit so usta labris alius vocalia cymbala mergit: Atque alius latices prestis resupinus ab uvis Excipit, at potis saliens liquor ore resultat, Spumeus inque humeros et pectora diis uit humor. Omnia ludus habet. cantusque chorosque licentes.
Et L enerem iam vina movent. raptantur amantes,
Concubitu Satyri fugientes jungere Nymphas,
Iam jamque elapsas hic crine, hic veste retentat. Tum primum roseo Silenus cymbia musto Plena senex avide non aequis viribus hausit cozκ illo venas inflatus nectare dulci,
49쪽
Hesternoque gravis semper ridetur Iaccho. Quin etiam deus ille deus Iove prosatus ipse, Et plantis uvas premit, et de vitibus hastas Ingerit, et lynci praebet cratera bibenti. Hae Pan Maenalia pueros in valle docebat sparsas donec oves campo conducere in unum Nox iubet, uberibus suadens siccare liquorem Lactis, et in niveas adstrictum cogere glebas.
50쪽
Pallores, calainis ac versu doctus uterque, Nec triviale sonans proprios cantabat amores. Nam Mopso Meroe, Lycidae crinitus Jolas Ignis erat parilisque furor de dispare sexu Ogebat trepidos totis discurrere silvis. IIo, puer ac Vero multum iussere furentes, IJum modo condictas vitant in vallibus ulmos, Nunc fagos placitas malunt promisi aque fallunt Antra, nec est animus solitos adludere fontes. I Tum tandem fessa, quos lusus adederat ignis, Sic sua desertis nudarunt vulnera silvis, Inque vicem dulces cantu dixere querelag. blo P. Immitis Meroe, rapidisque fugacior Euris, Cur nostros calamos, cur pastoralia vitas Carmina ' quemve fugis quae me tibi gloria victo 'cluid vultu mentena premis, ac spem fronte serenans, Tandem dura nega; non possum nolle negantem. Cantet, amat quod quisque levant et carmina curas. LYC. Respice me tandem pueri crudelis Jola : o Non hoc semper eris. perdunt et gramina floreS. Perdit spina rosas, nec semper lilia candent.
Nec longum tenet uva comas, nec populus Umbras. Donum forma breve est , nec se tibi commodat annis. Cantet, amat quod quisque levant et carmina curaS. Mo P. Cerva marem sequitur, taurum sormosa juvenca,