Poetae Latini minores. Ex editione Petri Burmanni fideliter expressi

61쪽

Valle meam ' solet illa tuis occurrere tauris. Et jam paene duas, dum quaeritur, eximit hora S: Nec tamen adparet duris ego perdita ruscis Jam dudum nullis dubitavi crura rubetis Scindere, nec quidquam post tantum sanguinis egi. LYC. Non satis attendi neque enim vacat. Uror Iola, Uror, et immodice Lycidan ingrata reliquit Phyllis, amatque novum post tot mea munera Mopsum.

IO L. Mobilior ventis femina. sic tua Phyllis io Quae sibi nam memini si quando solus abesses,

Mella etiam sine te tirabat amara videri. LYc Altius ista querar si forte vacabis, Iola, Has pete nunc salices, et laevas flecte sub ulmos: Nam cum prata calent, illic requiescere noster Taurus amat, gelidaque iacet spatiatus in umbra, Et matutinas revocat palearibus herbas. Io L. Non equidem, Lycida, quamvis contemptus abibo. Tityre, quas dixit salices pete laevus, et illinc, Si tamen invenies, deprensam verbere multo ara Huc age sed fractum referas hastile memento. Nunc age, dic, Lycida, quae vos tam magna tulere

Iurgia quis vestro deus intervenit amori '

62쪽

LY c. liyllide contentus. solus tu i estis Iola es

Callii hoc ii sprevi quamvis una dote rogarct. En sibi uni Mopsis calamos iii texere cera Incipit et pucro comitata sub ilice cantat. Hoc ego quum vidi, sat cor sic iii timus ursi. Ut illi ulterius tui crina . nam protinus ambas Di luxi tunicas, et pectora iiiida cecidi. 3 Alcippen irata petit, dixit lue relicto, Improbe, te Lycida, Mopsum tua Phyllis amabit. Nunc pcne ALippen naan et ac ne sorte agetur Ahisci cor nec tam ob s go Phyllida reddi EXOpto quam, quod Mopso jurgctu anhelo. IO L. A te coeperunt tua urgia di tu prior illi ictas tende manus. ccc indulgere puellae, et quum prima nocet. si quid mandare iuvabit, Sedulus iratae contingam nuntius aures. LYC. Jam dudum meditor, quo Phyllida carmine placem Forsitan audito poterit mite si ere cantu: Et let illa meas ad sidera ferre Camena S.Io L. Dic age, nam ceras tua cortice Verba notabo,

Et decisa feram rutilanti carmina libro . LY c. Has tibi, Phylli preces jam pallidus, hos tibi cantus Dat Lycidas, quos noctem sic modulatur acerba, Dum et, et excusso dispergit lumina somno. Non sic destricta macrescit turdus oliva, Non lepus, Atremas legulus quum sustulit uvas, Ut Lycidas domina sine Phyllide tabidus erro sod e sine, vae misero mihi lilia nigra videntur; Nec sapiunt fontes, et acescunt vina bibenti. At si tu venias et candida lilia fient, Et sapient Diates, et dulcia vina bibentur. Ille ego sum Lycidas, quo te cantante solebas Dicere felicem cui dulcia saepe dedisti DO cula, nec medios dubitasti rumpere cantus, Atque inter calamos errantia labra petilli.

63쪽

Ah dolor et post hoc placuit tibi torrida Mopsi oX et carmen inops et acerbae stridor avenae ino uena sequeris quem Phylli fugis formosior illo

Dicor, et hoc ipsum mihi tu narrare solebas. Sum quoque divitior certaverit ille tot haedos Pascere, quot nostri numerantur vespere tauri 'Quid tibi, quae nosti referam ' scis, optima Phylli, Quam numerosa meis siccetur bucula mulctris, Et quam multa suos suspendat ad ubera nato S.

Sed mihi nec gracilis sine te fiscella salicto

Texitur, et nullo tremuere coagula lacte.

Quod si dura times etiam nunc verbera, Phylli; o Tradimus ecce manus licet illae et vimine torto, scilicet et lenta post tergum vite domentur, Ut mala nocturni religavit brachia Mopsi Tityrus, et medio furem si spendit ovili.

Accipe, ne dubita, meruit manus utraque poenas.

His tamen his, isdem, ni anibus tibi saepe palumbes, Saepe etiam leporem, decepta matre, paventem Iisimus in gremium. per me tibi lilia prima Contigerant, primaeque rosae. vix dum bene florem Degustabat apis, tu cingebare coronis. OAurea sed forsan mendax tibi munera iactat, uiri metere occidua ferales nocte lupinos Dicitur, et cocto pensare legumine panem

Qui sibi tunc felix, tunc fortunatus habetur, Vilia quum subigit manualibus hordea saxis. uod si turpis amor precibus quod abominor istis Obstiterit laqueum miseri nectemus ab illa

Ilice, quae primum nostro violavit amores. Hi anale ante mala figentur in arbore versus:

' Credere, pastores, levibus nolite puellis: so Phyllida Mopsus amat, Lycidas habet ultima rerum. Nunc age, si quidquam miseris succurris, Iola, Perser, et eXora modulato Phyllida cantu.

64쪽

s T. CALPURNIIsICULI

Ipse procul staim, vel acuta carice tecti , Vel propius latitans vici ita ut saepe stibara . Io L. Ibimus et veniet, nisi me praesagia fallunt: Nam bonus a dextro fecit mihi Tityrus omen. Qui redit inventa non irritus, ecce, juvenca.

65쪽

MELIBOEUS, CORYDON, AMYNTAS.

id tacitus, Corydon, vultuque subinde minaci. Quidve sub hac platano, quam gari ulus adstrepit

humor,

Insest statione sedes' iuvat humida forsan Ripa levatque diem vicini spiritus amnis COR Carmina jam dudum, non quae nemorale resultent, Volvimus, o Meliboeen sed haec quibus aurea possint Secula cantari, quibus et deus ipse canatur, Qui populos urbemque regit, pacemque togatam. ME. Dulce quidem resonas, nec te diversus Apollo Respicit, o juvenis sed magnae numina Romae IoNon ita cantari debent, ut ovile Menalcae. COR. Quidquid id est, silvestre licet videatur acutis

Auribus, et nostro tantum memorabile pago: Dum mea rusticitas, si non valet arte polita Carminis, at certe valeat pietate probari. Rupe sub hac eadem, quam proxima pinus obumbrat, Haec eadem nobis frater meditatus Amyntas, Quem vicena meis natalibus admovet aestas. M EL Jam puerum calamos et odorae vincula cerae Jungere non cohibes, levibus quem saepe cicutis a Ludere conantem vetuisti fronte paterna' Dicentem, Corydon, te non semel ista notavi: Frἀnge, puer calamos, et inanes desere Musas.

66쪽

Et potius glandes tillic uad. que collige corna Dii ad nati uir greges et lac venale per urbem Non tacitus porta. quid enim tibi fistula reddct. Qito tutere famem celte mea carmina nemo. yraeter ab iis copulis vento la re murmurat clio. COR. Haec ego, consi cor dixi Meliboee sed olim: Noli eadem ni t i sunt tempora non Deus idem. 3 οSpes magis adridet ceri ne si aga rubo siue

Colligerem viridique famem si larer tibisco,

Tu facis, et tua nos alit indulgentia sarre. Tu nostras miseratus opes, Oci inque juvcntam, Iliberna prohibes clunia bivcre sago. Ecce nihil querulum per te, Meliboee, sena mus, Per te sc cura satur recubamus in umbra. Et fruimur silvi Amaryllidos ultima nuper Litora terrarum, nisi tu Mesiboee futile Ultima visuri, trucibusque obnoxia Mauris o Pascua Geryonae liquidis ubi cursibus ingens Dicitur occiduas impellere Bactis arcn S. Scilicet extremo hinc vilis in orbe acerena. Ah dolor et pecudes inter conductus iberas, irrita septena modulare sibila canna Nec quisquam nostras inter dumeta Camenas Respiceret: non ipse daret mihi forsitan aurem, Ipse Deus, vacuam, longeque sonantia vota Scilicet e X tremo nunc exaudiret in orbe. Sed, nisi forte tuas nactior sonu avocat a tres, Et ustris aliena magis tibi carmii Iauidini, is hodierna tua subigatur pagina lima ξNam tibi non solum venturos noscere nimbos Agric0lae, qualemque ferat sol aureus ortum, Adtribuere dei sed dulcia carmina saepe Concinis, et modo te Bacchei Musa corymbis Munerat, et lauro modo pulcher obumbrat Apollo.

Quod si tu faveas trepido mihi, forsitan illos

67쪽

AD NEMESIANUM BUC. ECL. IV. II

Fxperiar calamos, here quos mihi doctus Iolas Donavit, dixitque Truces haec fistula tauros o Conciliat, nostroque sonat dulcissima Fauno. Tityrus hanc habuit, cecinit qui primus in istis Montibus Hyblaea modulabile carmen avena. MEL. Magna petis, Corydon, si Tityrus esse laboras. Ille fuit vates sacer, et qui posset avena Prae nutile chelyn, blandae cui saepe canenti Adlusere se: ae, cui substitit advena quercus,

Quem modo cantantem rutilo spargebat acantho Nais, et inplicitos comebat pectine crines.

COR. Est fateor, Meliboee Deus sed nec mihi Phoebus

Forsitan abnuerit, tu tantum commodus audi: TIScimus enim, quam te non adspernetur Apollo.

MEL. Incipe, nam faveo sed prospice, ne tibi forte Tinnula tam fragili respiret fistula buxo, Quam resonare solet, si quando laudat Alexin .

Hos potius calamos, magis hos sectare canales, Pro me qui dignas cecinerunt consule silvas. Incipe, ne dubita venit en et frater Amyntas :Cantibus iste tuis alterno succinet ore. Dicite ne mora sit, vicibusque reducite carmen : o Tuque prior, Corydon, tu proximus ibis, Amynta.

Cost. Ab Jove principium, si quis canit aethera, sumat. Si quis Atlantiaci molitur pondus Olympi:

At mihi, qui nostras praesenti numine terras, Perpetuamque regit juvenili robore pacem, Laetus et Augullo felix adrideat ore. A M. Me quoque facundo comitatus Apolline Caesar Respiciat, montes neu dedignetur adire, Quos et Phoebus amat, quos Iuppiter ipse tuetur: In quibus augustos visuraque saepe triumphos soLaurus fructificat, vicinaque nascitur arbo S. Coa. Ipse polos etiam qui temperat igne geluque,

Juppiter ipse parens, cui tu iam proximus ipse,

68쪽

s T. CALPURNII SICULi

Caesar abes posito paulli spe fulmitie saepe Cressi rura petit, viii dique reclinis iii antro Carmina Dictaeis audis Curetica sisis. IAM . Adspicis ut virides audito Caesare silvae

Coliticeant ' nu inini clua navis urguente procella.

Sic nemus immotis subito requiescere ramis. Et dixi: De iis linc certe Deus expulit Euros. Ioci Nec mora Pharsaliae biverunt sibila carinae. Co R. Adspicis, ut teneros subitus vigor excitet agnos Utque superfuso magis ubera lacte graventur Et nuper tonsis exundent vellera foetis'

Hoc ego jam memini semel hac in valle notavi. Et ventile Palem pecoris dixisse magistros.

A M. Scilicci omnis eum tellus, gens omni, adorat, Diligiturque deis quem sic taciturna verentur Rrbuta cuius iners audito nomine tellus Incaluit, floremque dedit; cui silva vocato ii oDensat odore comas, stupefaeta re germinat arbos. COR. Inius ut primum sens runt numina terrae.

Coepit et uberior sulcis fallentibus olim, Luxuriare seges tandemque legumina plenis Vix resbia an siliquis nec praefocata malignum Nessis habet lolium, nec inertibus albet avenis. AM Jam neque damnatos metuit iactare ligones

Fossor, et invento, si Fors dedit, utitur auro. Nec timet, ut nuper, dum jugera versat arator, Ne sonet offenso contraria vomere massa: Isto Jamque palam resis magis ac magis instat aratro. COR. Ille dat, ut primas Cereri dare cultor aristas Possit et intacto Bromium persundere vino, Ut nudus reiptas salia calcator in uvas,

Ut quoque turba bono plaudat si enata magistro, Qui facit egregios ad pervia compitalidos. A M. Ille meis pacem dat montibus : ecce per illum Seu cantare juvat, seu ter pede laeta ferire

69쪽

Carmina, non nullas Ecet hic cantare choreas. Et cantus viridante licet mihi condere libro, 3 Turbida nec calamos exsurdant classica nostros. COR Numine Caesareo securior ipse Lyceus Pan recolit silvas, et amoena Faunus in umbra Sec rus recubat, placidoque in fonte lavatur

Nais, et humanum non calcatura cruorem

Per iuga siccato velox pede currit Oreas.

AH. iii, precor, hunc iuvenem, quem vos nisi fallor

ab ipsis

Aethere misistis, post longa redueste vitae Tempora, Vel potius mortale re luit pensum, Et date perpetuo coelestia fila metallo: I o Sit deus, et nolit pensare Palatia coelo. COR. Tu quoque mutata seu Juppiter ipse figura, Caesar, ades, seu quis supersim sub imagine falsa

Mortalique lates vivas, atque hunc, precor, orbem, HOS, precor, aeternus populos rege ; sit tibi coeli Vilis amor, coeptamque, pater, ne desere terram. MEL. Rustica credebam nemorales carmina vobis Concessisse deos, et obesis auribus apta: Verum quae imparibus modo concinuistis avenis. Tam liquidum, tam dulce canunt, ut non ego malim, so Quod Peligna solent examina, lambere nectar. COR O mihi quam tenero decurrunt carmina verit Tum Meliboee, senent, si quando in montibus istis Dicar habere Larem, si quando nostra videre Pascua contigerit vellit nam saepius aurem Invida paupertas et dixit ovilia cura. At tu, si qua modo non adspernanda putabis, Fer, Meliboee, Deo mea carmina: nam tibi fas est

Sacra Palatini penetralia visere Phoebi: Tu mihi talis eris, qualis qui dulce senantem ico Tityron silvis domin m deduxit in urbem,

Ostenditque Deos et spreto dixit orat,

70쪽

6o T. CALPURNII SICULI

Tityre rura prius sed post tantam mus arma. A M. Respiciat nostros iii iam fortuna nivires Pulchrior et meritae faveat Deus ipse juventae r 'os tam in intereaten crum mactabimus hoc dam, D parit c subitae peragemus scrcula coenae. MEL. Nunc adjunae nives deducite Liam fremit ac stas. Jam sol contractas pedibus magis admovet umbras.