장음표시 사용
641쪽
apud Theodoretum libro quinto historiae Ecclesiasticae. Rum n. libro z. cap. 18. Tripar libro nono, cap so.&ss. Ex hac conclusione sequitur quod nec pueros, nec eminas tam inbellis contra Turcas&infideles, quam inter Christianos licet interficere ut Victor. Bannes & alij tradunt. Quod autem de sceminiς dicitur, intelligitur nisi se pugnae immisceant, defendendo & percutiendo: Quandoquidem si officia virorum in bellando
praestent , non est absurdum, . si mercedem eorundem etiam accipiant: Iuxta mensuram delicti , esst etiam plagarum modus. Inter innocentes etiam numerantur ab Alexandro III. in cap. In novamus, de treuga & pace alij, his verbis: In novamus, ut Presby- tori, Monachi , conuersi , peregrini, mercatores , rustici eu ntes & redeuntes , vel in agricultura existentes , & animalia quibus arant, & semina portant. ad agrum securitate congrua laetentur. Haec ibi. Per mercatores secundum Caietanum in summa Verb. Bellum , non intelliguntur qui habitant; m ciues in ciuitate , aut republica hostitim , sed qui transeunt importantes merisces: Incolae enim & ciues, non sunt m lioris conditionis exercentes mercaturam quam alij artisces. Quarta Concl. In iusto bello indirecte se prater intentionem interficere ivncientes non est peccatum.
642쪽
mero 37. Bannes & Valent. 2. 2. q. qo. ait T. 8e haec et comunis sententia D D. Casus fonclusionis, ex epli gratia, ponitur si a principe esset oppugnanda ciuitas, cuius subditi essent reia helles, nec posis it expugnario is tormetis bellicis,aut incedio, licitum est id facere, eum si patiantur & interficiantur innocentes,mrnocentibus permiscentur, nec discerni possimi. Conclusio probatur,quia alias non esset ratio gerendi bellum cotra ipsos nocentes ac sic ius tia belli suum non consequeretur effectum. Deinde patet ex usu omnium principum, qui etiam cum laude & bona conscientia bellurn gesserunt. Aduertendum tame cum Victoriadi alijs, quod si in aliqua urbe essent multi innocentes, & pauci nocentes, tunc non liceret urbem subuertere, aut incendio devastare, quia maius malum est quod sequitur, quam bonum quod intenditur. . Quinta Conclusio. In bello iusto non est licitum occidere innocentem de quo timetur , aut sicitur quod fit futurus nocens. Victoria,Bannes&alii, exempli gratia, in bello infidelium: An pueri poς sint occidi, de quibus est prisumptio,quod si
adoleverint,etiam cotra Christian ps arma sument. Conclusio nunc probatur. Non sunt i facienda mala, Vt vitentur alia etiam maiora mala,& intolerabile videtur quod aliquis puniatur pro culpa futura : cum poena praesupponat culpam. Praeterea si timeatur quo nitituru etiam arma sustent, & erunt nocentes
643쪽
aliis inedijs iustis i captiuitate Jeruitute. c. Huic malo in tempore potest remedium adhiberi. Sexta Conci usio. In ipse actuali constictu mrante pugna in defensione, aut oppugnatione ciuitatis, quamdiu res in periculo versatur, licet interficere omnes contrapugnantes. Hanc docent Theologi allegati. Concluso clara est, quia alia, ratione pon posset bellum recte& tute geri. Septima Conclusio. Parta victoria o rebus extra periculum constitatis adhuc licitum est inrescere nocentes. Hanc etiam docent Theologi prae dictj. Probatur. Bellum enim non solum ordina r ad res recuperandas, sed etiam ad vindicandam iniuriam illatam: & parandam securitatem in futurum. Sed quandoque fieri potest ut occisio nocentium sit necessaria ad tales fines. Praeterea licet ciues proprio S moriste mulctare propter iniuriam illatam. Ergo multo magis licet extraneos punire propter iniuriam factam principi, aut rςipub. Conclusio intelligenda ut tum sit licitum interficere auctoritate principis, dc non pri
Octaua Conclusio. Ad vindicandam totam ii. Aiuriam non ensemper licitum interscere omnes voceu tes. Victor. cum aliis. Quia inter ciues nota liceret, ubi csset delictum totius es uitatis, aut prouinciae, interficere omnes delinquentes , nec etiam in omni seditione conuenit Perdere totum populum. Dc trahendum
644쪽
quandoque seueritati, ubi multorum sto, iges iacet iuxta Glossam receptam in cap. L tores, de cleric. excom m.& in L. Aut facta de poenis. ffin. Consonat huic conclusioni et-nm August. in ep. 2o7. ad Bonifacium, quanqdo dicit: Sicut rebellanti & resistenti violentia redditur: Ita victo & capto miserico dia iam debetur, maxime in quo pacis per turbatio non timetur. Hac etiam de causa fuit Theodosius ab Ambroso obiurgatus, quod Thes a lonicae communem caedem innituisset. Vt autem haec conclusio rectius intelligatur, recolenda est doctrina S. Thomae .
2.2. q. Ι 8.art. I. ad quintum, quam amplect i
tur Albericus de Ros in dictionario iuris, in
verb. Correctio. Ver C. Qualiter attendendum, quod quando tota multitudo peccat, de ea vindicta sumenda est, vel quantum ad totam multitudinem, sicut AEgyptii sub mersi stant in mari rubro prosequentes filios Israel Exodi i . Et Sodoma & Gomorrha uniuersaliter perierunt: Vel quantum ad magnam multitudinis partem sicut patet Lxodi trigesimo secundo,in poena eorum qui
vitulum adorauerunt. Quandoque verosperetur multorum correctio, debet seueriatas vindictae exerceri in aliquos paucos Primcipaliores quibus punitis caeteri terreantur. S cui DOMIN vs Numer. 21. mandauit sospendi principes populi pro peccato multi,tudinis. Si autem non to a multitudo peo,
645쪽
0 DAMNO DAT O. 'eauit, sed pro parte: tunc si mali possunt
secerniabonis, debet in eos Vindicta exerceri, si hoc fieri possit sine standalo aliorum. Alioqui parcendum est multitudini &detrahendum seueritati. Quando autem peccatum multitudinis est tale quod magis noceret multitudini vel spiritualiter, Vel temporaliteriquam scandalu quod exinde orir tur, vindicandum est. Sic S. Thomas. Non a Conclusio. Perse loquendo, capti in bella licito θ ium ex numero hostium qui nocentessiunt, in resci possent, tamen humanitate quadam ct confiuetudine receptum, o iuri conseonum apparet, Vt parta Dctoria ct transacto dubio eventu belli, capti nourer filiantur. Conclusionem tradit Victoria nutam ero 49. Posteriorem Vero partem amplectuntur Iuris periti dum tradunt in bello licito non esse licitum occidere inimicum cap tum postquam captus est. Bartol. L. 3. M. sin. ff. ad L. Cornel. de Sicar. Angelus ab Aretio, intractatione maleficiorum in Verbo. Fama publica. col. Io. in maiori forma, dem
in M. Illud quaesitum. Instit. de rerum duuis. Hippolyt. Marsilius in praetica crimin. Aggredior. numero ets. Albericus in L. Libertas. ff. de statu hominum, ubi inquit: Nota consuetudinem antiquorum Imperatorum
ouis de carebant, qui nolebant hostes captos debere interfici , sed seruari: Contra quam consuetudinem hodie crudeles faciunt, qui
captos hostes occidunt, his alij alibi con- , bina q sentiunt.
646쪽
sentiunt. per d. L. 3. . sin. de Sicar.&L. Libe tas, de statu hominum,&idcosor me etiam est: loctrinae D. August.in d. ep. ad Bonifacium: cum ait e Victo & capto misericordia iam de betur maxime in quo pacis perturbatio noli timetur & c. Noli. Ead e ns est ratio de eis,qui se dedunt quando nulla pacta aut conditiones intercedunt in deditione u csum Se ciuitatum, tunc nihil videtur impedire quo minus aliqui nocentes praesertim si suissent capita & principales auctores seditionis, aux onspirationis contra proprium principem. possint interfici. Solent tamen saepe in deditionibus pacta &conuentiones facere , quae etiam hosti seruandae sint, ut post deditionem salua sint capita,&saluus conductus mulitibus praestetur ad exeundum. Decima Concluso. Licet antiquitus iure m-tium O Romano capti in iugio bello escerentur fervicapientium , id tamen abrogatum e t apud Christi nos, in quorum bellis minime Christiani a Christianis
capit eorumserui esciuntur. Bartol. in L. Hostes. ff. de capi. &Polui mihio reuers. Salycetus in L. ab hostibus. C. de captiuis. Panormitanus in cap. Sicut. 3. de iureiurando. Martinus Laude n. in tract. de bello, q. I9. Nicolaus Boerius in decisione 178. numero 2. Iodocus Dam haud er. in praetica rerum criminalium.
cap. 8a. numero 7. Couarruvia*inreg. Peccat ' in, de regu l. iuris,part. 2. LII. numeros. '
& alij passim alibi Prima pars notissima est ex
647쪽
u. F. de captita. di Postlim. reuers. L. Postliminium. L. Hostes, &alijs ibide. Pro instructione maiore obseruandu ita re centium talε
seruitute inducta suisse olim ad vitanda maiora mala. Victores enim cum nihil commodi. aut lucri sperarent a victis & captis eos occidere solebant, & immanissime tradiare: Vt huic malo remedium adhiberetur moribus
ει legibus introducta fuit seruitus, &sic d
inceps victores captiuos non amplius occidere debebant, sed vendere poterant. De hac materia latius Fernandus Vasiquius illustr. controuers. libro primo, capite nono pertractat. Nunc autem apud Christianos moribus& consuetudine receptum est, propter chariatatem quae omnibus in Christiana religione undis communis esse debet, ut captiuitas nota amplius inducat seruitutem.
Vndecima Conclusit o. apud Christia not capsin bello conseruantur custodumturque, ct pectinji saredimunt, ct sic veniam recedendi ad siuos obtinenti Haec conclusio probatur per doctrinam Baudi, Barthol. Pauli Castren: &aliorum in L.
Nam & Seruius. ff. de nego t. gest. Et eam tradunt Andreas Alciatus in L. Hostes. ff. da verborum significatione. Boerius, Dam haurideriis, Couarruvias lociscit. &alij recenti0-- res in Item ea quae ab hostibus. Instit. de rorum diuisione. Hanc redemptionis pecunia am barbari Ransionem, siue finane iam appellant auctoribus Boerio & Dam haud crio, dc
648쪽
ues: C a P. VIII. Dε INIVR. praeci λυτρον. Haec pecunia regulariter est capientium nisi al iter inter duces & milites con-bentum sit: Si autem pecunia huius in odi redemptionis excedat decem milia, Vtpote siquis cepit ducem, aut comitem , Vel alium principem, aut baronem, tunc est principis.&ita seruatur in regnis Franciar& Angliae, &Hispaniae ut testatur Boerius in d. decis . num. . Dubium hic e se potest: An seruo ficto ob capituitatem in bello iusto, me iniusto . liceat fugere ab hostibu , a quibus captus, habita oportunitate. Idem dubium e epotest apud Christianos. an captivas ab ho- se, fugerr possit nullo dato pretio redemptionis. Petrus Ancharanus . in reg. Peccatum, Je r Rul. t uris, nulIi. i3. & Is. & Franciscus ab Ar tio, in I .. Qui 3 latronibus. col s. st. de te flament. putant Christiano apud Saracenos &infideles capto. no a licere ab eis fugere, nisi
cogatur ad infidelitatem. Nec multam alie nus videtur ab hac opinione Martinus Nauar. xus in manuali consessariorum capite I7. n
mero Io . duin censet quod si Christiani capiantur ab infidelibus, in bello ivito, li ugiant 4 teneantur remittere pro redemptione
aliquod precium & non in propria persima.
xedire, ob periculum ne peruertantur. Sylve rin verb. Sexuitu . q. 3. & Turrecres iocan Ius gentium , art. q. ad 3. sentiunt i ctos seruos in bello iusto sine peccato mψn posse fugere: cuius sententiae etiam videntur
649쪽
Proete solutione sit. Duodecima Conclusio. Sive quis captus fit in iniusto. sue in iusto bello abso ste potes ogere tam apud infideles, quam Christianos, nec fugiendo peccat
nec qivcquain restituere renetur. Conclusionem docent Dominicus Solus quamuis dubitare videatur, libro . de iustitia S iure. q. .art. 2. Dominicus Bannes & Gregorius de Ualentia,
in 2.2. S. Thomae. q. Jo art. i. Di lacus Coinnarruvias loc. cit. num cro 6O. i& libr. I. Variar. resolui. cap. a. num. IO. Vas luius ind. cap. 9.
Conclusio probatur in primis ex M. item ea quae ab hostibus. Instit. de rerum diuis ubi M. sic habet: Item ea quae ab hostibus capimus iure gentium statim nostra fiunt, adeo qui dem vi& liberi homines in seruitutem 'nostram deducantur, qui tamen euaserint, nostra potestate, & ad suos reuersi fuerint, pristinum statum recipiant. Praeterea talis seruus captus ab hostibus comparatur quadrupedibus & seris captis, ut tradit Vas luius loc. d. post Hieron. Cagn. ff. de reg. iuris in L. sic iuus rei publicae'. num. I. pertextum in L. r. is
ad L. Aquil. sed sera quam primu nostris manibus elabitur, libera est, & sui'uris L. Natu Talem. ff. de acquir. rerum do m. M. Ferre. In st. de rerum diuis Ergo. Deinde talis seruitus statuta est iure gentium. Sed eodς iure appro- Daiu,q, illi qui fugerint, dominu suum,aud capientem, censeantur liberi, etiamsi nullum Pretium reddant. Postremo usu receptum estio tet
650쪽
1M CAP. VIII. PS 1 DIVR inter omnes gerentes bella, quod nemo po stulet aliquod precium a seruis & captiuis, qui fuga sibi considunt. Argumentum ii
primis si pro contraria sententia ex cap. Si quis serti v m. 17. q. q. & L. Si qu is seruo alieno persuaserit. C. de furta & ff. de seruo corrupto. per tot. tit. quibus iuribus cauetur ut consilio aut perluatione alienus seruus non indu,
satur ad fugam, &ind. can. bi quis, ex Concilio Gangrens, can. 3. id ne religionis 3 di uini cultus causa licitum asseritur his verbis i Si quis seruum praetextu diuini cultus doc
at dominum contemnere proprium, Vidi L. cedat ab eius obsequio, nec ei cum beneuolentia&omni honore deseruiat anathema sit.
Respondetur inprimis quod dictae LL. maxume Concilium Gangrense intelligatitur deseruis emptitiis, qui emptione & vendition acquiruntur, & non de eis qui bello capiuntur. Non tamen alienu in est a veritate canone
ει leges generaliter intelligere etiam de serui captiuitate bellica ractis: cum nihil aliud probent, qua quod non licet colitio&auxilio eos ad sugam instruere; &non quod liceat seruis fugere si possint & velint Non enim est parratio in consulente, & sugiente, hic enim habet ut pro sua commoditate & libertate ius aluterius respuat, & sibiipsi consulat. Ille autem consulens non habet ius, Ut in com modum unius consilium det in praeiudicium alterius