장음표시 사용
11쪽
De lingvarum formatione ac Analysi.
IN libro, qui vertitur circa sermonem , multum conferre vide tur , circa linguarum i Ormationem , & principia, quibus linguae ipsae superstruuntur , filiquid ptiemittere . Hac de re intractatu mco i Ricerche inιπλαρ alia istiiunione naturale d' una societa , e d' una lingua , e cu influenta deu una e deIι' alira fulti ωmane cogni oni. Milano i 77 a. diu inoratus sum, & hic praeter parvum tentamen praebere non efficiam ; qui postea rem praecise & extente peratiam cupit habere ad opus modo enun
Nonnulli pueri adinventi fuere in silvis , illic , nescio quo , suae sorti relicti, qui usque ad nonum , decimum secundum, deincimum tertium , ac dcclrnum sextum aetatis annum a doluere ;quaeritur modo s horum duo se incurrissent ad invicem , s c mirati fui isent. & vario sexu extantes multiplicavissent, effeci Gsentque populationem, ex te ipsis linguam instituere potuissent pRationes adduxi , quibus cum se invicem occurrerini realiter se comitati fuissent, & se ipsos multiplicando vere societatem effeci si sent sa) quod est contra Rousseau qui voluit i Di cobo intorno all' orione , M a'Iondamenti deti' inegurelianxa , ch' ὰ Ira gli U
miar, oppositum . nec ii . terest hic referre. Signa, quibus homines ad invicem conceptus PPtefaciunt, main ruralia nonnulla , nonnulla mι,scialia sunt . Tremor, ac pabliditas in pavore, voci semtiones, ac lacrymae in dolore, rilus, ac gaudium in laetitia sunt mechanici eficetus , qui has passi nes naturallter comitat rur bὶ . in duobus pueris a nobis survositis necessario haec sgna debent existere. No se V. adn. 6s. tom. 1. b) De natura metus sic Plinius, vereor omnia , imVinor omnia ρον Diqiiirco by Gorale
12쪽
Notio doloris cum clamore ae eiulatu nimis faciliter copulatur te) , quapropter alter Riterum clamare , ac lacrymas effundere videndo, vel audiendo , internoscet statim , illum esse dolore affectum, & naturali compassionis motu , ad eum auxilia dum incedet. Videt ex. gr. circa Pedcm Iuam attentionem te dere , comprehendet itaque hic doloris causa: n morari ; spinam fixam videt, circumfluere sanguinem , non est itaque dubium , quin arguat . hanc dolorem tacere ἰ tentat eam exti ahere a s
cio, laetitia dolori succedit , & suae gratitudinis expressiones videt : hoc experimentum , vel aliud simile essicit quod se iis
ex naturalibus artincialia paulatim evadant et ambo observantes clamores permagne valere Rd in suurn auxilium alterum vo-
andum, ut & quoque manum ad laesam partem ponere, ad doloris caulam indicandam , ac levamen Obtinendum prodeste , non amplius pro loto mechanico doloris effectu clamabunt, sed ut sibi alicine illum patefaciant. Actionis sermo , ille videlicet clamorum , gesticulationumquo certo primus erit inter se, & fortasse Iulus per tempus non breve . At hic sermo nimis imperfectus est . Obscuritas, absentia, corpus interpositum , quod invicem se videre, impediat , g sticusatiories inutiles reddunt ; praeter quam quod ad res ei pus exprimendas mcdi m nimis tenue sunt . Millenae necessita
esseque natura metuentiam , ea maxime miui , qua maxime abomianor, go, sed differt a pavore, ut hic a terrore di fieri. Terra. rem dicit Cicero metum concutientem , Pavorem postea meιum amenIem laco moventem , vel stilo Enniano, metum, qui ex animo
omnem sapientiam expectorat tri Tinci ea IV. 3. 3ΛIemira mesu debilia Iunt , animus rimine obstupuit V. Ter. Adelph. IV. . i. Non semper in vehemeriti dolore lacrymae R dsunt, immo huic semper vel pene semper deficiunt. Quod a tinet ad risum , & gaudium, adnorat dum est quod primos est fecundi essecius, & non sunt afie ius independenter inter se, ut videtur hie a Somae sumi . Risus ab Epitaeta vocatur letantis animi υπερ ἰαχυσμ , ebuistrio quaedam i V. Enchirid si dissicile, ac pene impossibile est caulam risus invenire . verum expinrientia videmus, illum gaudium indicare ; fgna laetitiae e is m, de complosio manuum sunt, unde Virgilius . . . Ingemnam Plausum orti V. AEneid. lib. r. v 7 7.
tes Unde id naturaliter eveniat non est facile inνςnire in M'tuta sic voluit. Diuitiroci by Cooste
13쪽
tes itaque cogent eos in millenis occasonibus aliis signis se ex primere: & ita articulatarum vocum sermonem linitituere ta)Verba linguam coustituentia , ut est omnibus notum , in Oeta distinguuntur clastes , nomen , I roncmen , 7 crbum , ParticiPtum , adverbium , praei'stionem , cin unctionem, ιπιerpositum . Hic ad observa Adcm incipio , quod iuretpositum Oh , ah , eh cte. noli sunt qtam ipsi Daturales clamores . Simulac ergo , illi his clamotibus utuntur , iam unam sermonis partem instituunt . Circa reliqua , magis neccssaria sunt nomen & verbum : nomina illa signa iurit , quibus res carcmque proprietates indigitantur . Res aliae ex se ipsis 1 onus ope patefiunt , aliae non . Animalia perinde omnia pronrium clamorcm habent. Tonitru, ventus, si men &c. omnes distinetiim sonitum faciunt ; horum clamorum. ac sonituum imitatio, nimis patet , quam posIit Pro nomine rebus , e quibus veniunt , utilis esse . Equos hujus imitationis signum , quod a Graecis ονοματοπακ arpcllatur ad n venitur in
linguis perte iis ; cor s gallus in apud Gallicos; grillus cucus,
cinemPριola apud nos; tonitru , flatus , torrens , rota & milicia alia , nomina imitantia arcrte sunt. Ad solit ras res exprimendas assueti ope sonorum respondentium, minoii disti cultate paulatim alluc lac iciat ad non sonotas res designa indas ; & p;o iebus nominibus statutis , gradatim codem modo e Gcient tidhuc ea per suas propti tates ; num multi isto. ruin pato sunt quoque cum seno , & adjeetivis liri ulo, Demente, ruPi , praecipito Oe . quae proseclo imitantia sunt. voces sunt, quibus existentia quarundam Proprietatum exprimitur , vel relatio, seu operatio alicujus rei . Diversitas,
quae adinvenitur inter se di adicitiva, est , quod haec ii dicant
tantum proprietatcs , operationcs , relationes , illa existentiam demonstrant . Utvus vel vivens non sicit , quam hanc Proprio
ptem investigare, vivere ad vivum csse aequale est, ct exilici train quoque exprimit, hom vivit affirmat , hanc proprietatem homini irresse. Paulo a ite dixi , partes magis necessarias ad unam linguamelle nomina , & verba . Cum diligenti analysi internoscitur enim, linguam . verbis deficientibus polle substitere , nec etiam verbo
Gye excep o . GPere , amare . dormire , vigi re dcc. institua. mus vi urn es e , epe et latrantem , ebe amantem . ese dormientem Ov. . ad adiectiva verba omnia reducimus, quibus adjungitur ese . Hoc verbum in nostra lingua diversas habet reflexiones pxprimentes diversitatem personarum , numerorum , temPorum ,
14쪽
modorumque. Verum nee sunt he adhuc necessariae. Blasti noses nullum habciat inflexionem in suis verbis, quali, nullam an illici habent; cuin diversis signis in infinitum invariabile omnes temporis , modi , persona que modificationes exprimunt . En conjugatio verbi eso apud Brasilien 1es t Hiliola. gener. As G ages Tom. XIV. in q. pas 2Sψ. in . Aico Fgo sum , ere-Ico , tu es , oleo ille est, συι co nos sumus, Pri eo vos et iis , cur heico ipsi sunt ; ubi verbum ico scinper candem detinentiam habet & D
mina personalia a, erc, o cc. exprimunt numeros, es per iras .impeti Cium distinguitur cum adverbio aquoeme, quod tum denotat, seia desinentia verbi nunquam mutatur . Sua coniugatio est ita que a Lo aquo me oso Ciam , ero ita armeme tu eras G. Elapsum pursccium cad ira ccnstanti desinentia exprimitur, nautari tantum ud vethium aquoeme in aquoeitaene, quod denotat tempus jam es a plum . Hinc EIt , a ico aquoemelne ego tui , ere ico aquoemene tu sui sit . turum pari modo cum verbo irent exprimitur, & dicitur a co iren, ere-:oo iren oee. Modas optativus adhuc d itinguitur cum s lo adverbio momen quod significat libenter, iit a momen tu esses libenter dec. Lod in modo coniugatur verbum iout venire . Praesens est a-iout, ere Lut, oioaI. Fe istut . aurahe iovi. Imperseetum aiost aquceme ero iout a quor me d c persectum a Dis
veri is os b. Verbum ei te ad lol: c invariabiliam dccinentiam ii. qui reductum, non ς ii et quam constans signcm expilip ns adiri nationem , de existentiam, S lingua chur. hoe signo coas ante. cita a n inina posset optime subsistere abique verbo Diopi*e dicto. Hoc omne demonstrat magnam pastium simplicitatem in lingua absolute necessariam , de per coi loquens nostri harbari hinmines simul ac nomina subieciosa, vht adjectiva i triti luerulit, utS fgnum Bras ensium Lo aequivalens , Dcc hoc'no o iii lin oebe, instituere potuissent veram linguam ut m 6do clixi: Si enim uni lin uae non sunt verba per essentiam inee sotia i multo minus sunt reliquae partes . I ra positiones plumnum potiund r. la tionem unius alterius a rei cum lir' vitate, ac praeci ἰione eximi-mcre : AE in eides Viri sit , stati ia indicat , Vire lium hujus po malis auetorem mille At co modo , quo lati A Virati ii nomini tribuendo enitivi in sexionem praeposition inti utri retinebant de prepositioncm hule iacia imp ndebant, dum dativi ia flexionem ii P Peditabant, sic pariter ona es pcissent rutinari. totid m in flexionibUs diversis positis . Ad erbia valent ad modificatior ciri veri Drum significatus exprimendam , sed omnia ad unairi propol tio em', vh l ad unum , pluraque nomina res polident'. Hie in hoc iam signiticat , nune in hoc tempore, ινιυiter iam brevitate Naica ibendo easdem prinpositiones, de nomina, quibus aequi ulci l ,
15쪽
adverbia inutilia evaderent. Sed paulo ante demon stravimus, pro praepositionibus sufficere di versarum nominum inflexiones . itaque adverbiis possent in integrum simplicia nomina supplere . Revera non dicebant saepe latini hoc tempore pro nunc , hoe loca pro his 8 Conjunctiones in longo sermone necessariae sunt , ad propositiones ordinatim inter se ligandas. Sed ubi de paucis sejunetis propositionibus agitur, omnino superfluae sunt; praeter quain uod non sunt adhuc quam praepositionum nominumqCe compo-itum , ut enim, nihilominus . ideo Oci quo inodo adhuc reliquae exprimi possent. Pronomina non sunt quam adieetiva , quae pro denominato subieetivo adhibentur . Subiectivi repetitio assurret ergo Pronomen tanquam , Vel penitus inutile . Sed quando adhiberi vellet , cum natura sua adlectivum sit , lingua praeter sola nomina non haberet . idem est habita ratione ad partioipia, nam mans, amatus, nemo dubitabit, quin tot adiectiva essent. Potest ergo si icto modo loquendo , lingua solis nominibus subsistere , & paucis constantibus senis verbo esse aequivalenti.
hus . Sed ceterae partes absolutae necessitatis minime sunt, sunt tamen tantae utilitatis , ut non sit cretiendum , nostros hatha.ros diu eis carere posse ; homo necessitate coactus non solum
cupit se exprimere, sed etiam promptitudine maiori, qua possit, desiderat sacere , S lingua solis nominibus saepe nimis conis
Verba ab imperativo incipiunt , ab illo v delicet modo , quo
utimur imperando vel expetendo quod nobis oportet . Clamor , quem adhibent causa se invicem vocanui, unus erit, nam vi in verbi veni habet . Clamores ceteri a. natura erunt indicati ad exprimendum aufugite, currise, siare, accipite , fumite &c. Uerba Rnimalium voces exprimentia sequuntur, quae probabiliter imitantia erunt, ut apud italos sunt betare, mi sire, nitrire, abbriare,
runire ,e. S a modo i Ficativo certo incipient hi , sol rem habitarati re ad sensum ; quoniam illos imprimis adhibcbunt ut indicent
Hudi ville animalium clamores , non vero ut imperent. ab qu nil animale clamare . Multa B a veiba erui possent ab imitatione, ut intcrnos sunt crepirare, murmurare stemere, Fraec itare G. eodemque
modo sermari possent non solum pari icipia eis resto dentia, verum etiam multa adverbia. quae ab cis veniunt, ut in latino Praecipitanter. Pronomina , praeposiones , con unctionis profecto non posse iem. Onomaiopea erui , cum nullum sonum naturalem significent Haec . Sed circa has sermonis Partes, ut & circa nomina, verba, adverbia, participia ad res sonoras non relata, est observandum, quod homo quando rem aliquam e magi at , gesticulationes .uctionesque, quibus ad exprimendam eam nititur , semper cum quadain voce coniungit . in pueris , atque lingua orbatiso quotidie videbimus .-Postquam ergo gesticulationis ope vel
16쪽
clamoribus quibusdam at quid exprimit , ita ut aliquid ad intelligendum dedit , si alter idem explicare debet , eamdem vocem ac gesticulationem adhibebit, haec vocis , ac gesticulationis unio erit pro eis commune signum illius ; in hoc signo cum familiares evadunt, paulatim illud e,olvunt, atque singulare re,dunt , donec ad unicam vocem redigant : hoc facto cum una 1acile cum multis aliis repetent : sc voces apud cor rerum i num adhuc non prolantia paulatium evadunt signa .
Primis vocibus pro qualibet sermonis parte statutis , facillima est multiplicatio . Termini radicales in omni lingua pauci sunt ; reliqui omnes a combinationibus diversis istis primarum radicum efformantur . Et t. quot adiectiva.a substantivis non trahuntur , quot econtra si, bstantiva ab adiectivis , quot a verbis nomina , & a nominibus verba λ Caelestis a Celo: nigredo , R nigro , voluntas a volendo , florere a flore . Particiis pia, ut omnibus constat, omnia a verbis Driuntur, adverbia ab omnibus quasi adjectivis , ut dulciter a dulce , forsiιer a forte est. conjunetiones in multa adverbiorum parte , a propositionibus ac nominibus, ut licet , nihiIominus , ideo , hine oec. 2. Quot voca bula formantur plurium unione λ Latini conivnsando Uer
ba esse , ire , ferre , di verss propositionibus efficiant .s ste , Obtise , obesse, praeesse, ines e cte. , adire , abire , Prodire, Iuo. e, 'interire Oe. , Urere, ainerre , inferre , fl.rre , praeferre Θαab unione nominis cum alio, vel nominis cum verbo quot Cominposta faciant ips latini, quot magis Hebraei ac Graeci, ac homdie faciant quoque Cinenses ac orientales, nemo profecto igno rat . 3. Adhuc cum sola linguae modificatione ex eisdem vocabulis inlinita alia potIunt estorinari . Cinenses praeter 33o. m nosvllaba non habent i & solo pronuntiandi modo tot terminos est orma iit, qui juxta divertas notas, quibus quilibet scribitur , ut credit P. AELrg.rimens ad sq o9 usque numerantvt,nec desunt qui vusque ad MOCC cos calculant . q. Adhuc idem vocabulum eodem modo prolatum pote it plura indicare propter metaphoras , ac ironias . Apud Hebraeos solum vocabulum ad imanus in ut domi nus berges observat, plus quam viginti se uratos sensus habet. Sed quod diximus adhuc, non est quam unius linguae VocBbu larium: Iemanet, ut videamus quo modo barbari supposti pollinis mul conjungere varias sermonis partes iuxta diversas suas relationes, regulae quae universae linguae grammaticam conitituunt, Ssne quibus vocabulatium, etsi copiosius. inservirent nunquam adsensum completum n formandum. Har rcgulae propria natura simpli c iore, quam communitM creditur , sunt profecto. Ad duo redi cun
tur ad inflexiones,& ad noxim Sermoni 1 partes inflexionibus labi
Mimi pronomina, ct participia apud nos praeter duos innexionis
17쪽
modos non imben , illa generiata tua numari: apud Latinos de Graecos hauebant quoque illa in cayus. Verum nulla harum inflexio laum O. t ueccssaria . Illa generis excocitata fuit , iit masculina a loemiitina distinguatur. illa erg ν convenire nequit quam rini malibus : & rehcs inanimatis applicate Ut nos facimus ponendo . nonnialia .generi malim lino , taemini no nonnullas alias ,
praeter regulam est . Sed circA eadem animalia susticit , tuis Dominibus adjuela mascumii, ac Irin 1ioni addere , ct inutiles it
flexiones erunt. Et revum non dicemus inas ulum avem vel icemina in ὸ In hoc modo pro equo & cq ia dici pollet equas masculus,& oquus foemina . inflexio numeri statuta est causa dii linguendi, quando de uno object0 loquimur, & quando de multis . Ned quando adfictivum numerale Praec dit , suprrflua e t hallexio . Duae arbor idem prieci se explicaret quam duae arborest. Qu3ndo de inde terminato numcro loquimur , lassiceret adjectivum plus, absque desinenti te nominis mutatione . Non aequaliter italice dici tuta una Cutia . e Piis CDiu un Ke, e Pii, in λ Quod index iocatiis supersu a s is lingua halic a una simul cuin gallica . angli- ea , & hispani ea , caeterisque satis id clare demonstrant , cum optime suppleant in his linguis casuum variationibus, i raminibus praemittcndo opportunas praepositiones . Si polica nulla istarum innexionum necetiaria est .circa substantiva , multo minus ipsa sunt habita ratione ad ad eliva, & idem de pronominibus & participiis , quae ad eandzm cladem perluent, dicatur. Anglicani re vera habita ratione ad adjectiva minimam desinentiae variati
Verborum inflexiones, ut paulo antea Vidimus, quatuor sunt , vidulicet tempus, modus , numerus S persona . ,ed vidimus eodem tempore, qua facilitate ad modum Brasiliensium Anglicanorum-q e omnes possint retineri . Inflexiones ergo non pertinen; ad linguae essentiam: tantum fuere inventae partim per cerebrositatem, de Partim pro reddendo sermone clariori , seu breviori , seu vario . Nostri sol tam barbari ob eandem causam adhuc ips excogitarent 'sed quando neg iu rent, eorum lingua non desineret adhuc, vera Iingua esse, ut cit Anglicana, quae caret pro in comnibus. Syntaxis regulae rei piciunt vel coniraantiam ariem vorum cum substantivis , di Uerborum no Minibus , vel reginio. Sed circa primam vel in adjecit vis N in verbis non introducent tillam inflexionem ad modum Anglicanoruin atque Brasiliet sum , di tolletur omnis concordantiae rugula , vel introducent , cc sponte oriretur regula , quod adlectivum debcat concordari cum iubstantivo ad q..od pertinet , & Uerbum cum subjecto aqto dependo t. Clica regimen nimirum ad nomina, quae a verbis teguntur, conve it pia inum dii tinguere verba in duas classes, se ilicet
18쪽
il cet transitiva , & intransitiva . Omne verbum , ut indἰg;tavi
, mus, praeter affirmationem , & existentiam ab e e expressas, continent adieetivum exprimens quamdam proprietatem , Operati Dem , seu relationem; viυere aequivalet ad vivum csse , amis eud esse amantem . Quando hoc adjeetivum proprio tacem , V lt , quae in ipso Objerto terminat , verbum iniransitivum appellatur ; ejusmodi est vivere , 1uori , amtula-
re, currere, vis dare , dormire . Quando cxprimit proprietatem Vel 'Operationem ad alia objecta relatam , udrbum Irais tirum
oppeIlatur : Fjusmodi est o .se , amare , legere , Icribere, a re , recipere Oe. Hoe posito , quando verbum intranstivi in adhibemus , s ub c uim de verbum sussiciunt per se ad compictam Propostionem formandam, ut Lueuius dormit, Titius inceuit mula
alterius nominis Dpe . Quando adhibetur verbum trani stivum ,
Achilles occidit, quilibet exposceret Itatim quem Z Ergo propositio completa non .rit , nis adjungens Hectorcm , Troilum , Vel
aliud nomen . Haec Verba , quae Praeter subie tum , propice complementum propositionis, exposcunt adhuc alicujus rei nomen, dicuntur hoc idem nomen regere ; de regiminis regula non in alio consistit , quλm in modo, quo sunt haec nomina exprimenda. Sed si verbum Praeter solum nomen non regit , hujus regulae institutio ex seipsa oritur; nam alius vere non eget , quam proferre poli ver
bum idem nomen, ut in se est, sicuti nos itali revera iacimus,ue adhuc faciunt Galli, Angli, Hispani. Uerum est quod i Arint hoc nomen casui acculativo ponebant, & Graeci modo accusati vo, de modo genitivo ponunt. Sed haec quoque rogula quatenus ad inventionem nullam infert majorem difficultatem . uia ni RMenim vel barbari nostri non introducent casuum desinentiam , di dissicultas ablata erit . aut figent peculiarem d. silentiam ad obiecta distinguenda , ad quod verbum resertur , a propostio nis objecto, & cum hoc ipso regulam figent, quod quando no mina obiectum, ad quod verbum refertur, exprimunt , debent ibiam peculiarem desinentiam hahere. At quaedam verba adieetivein continent, quod cod m temPo re ad Plura refertur . Si ego dicam dari , quilibet a me expe teret quid.9 eui 3 Hoc secundum ob dium quo modo exprimi debet 8 Galli, Hispani, de Itali pio postionem a praemittunt. An glici praepositionem io : Graeci , de Latini nomen objechi da ' . casiat ponebant. Qui modus naturalis est y Ego nullum ad in V nio discrimen . Qui primum hoe verbo drbuerunt uti , de ambo ubjuciis exprimere., non effecerunt sortasse, quam nomina unum
19쪽
post alterum proferre . Tractu temporis viderunt, Imbiguitates otiori, ad eas tollendas invenerunt quoddam signum ad iecundum obiectum a primo di stinguendum; qui diversis nominum inllexionibus Prosecit , qui maluit propositionibus cas supplere ; uterque vero
moduS pariter , ac naturaliter est ortus .
Quod de hoe verbo suit dictum , de reliquis omnibus adhue dicatur Latini , qui inceperant cal bus uti , secuti fuere ad distinguendum secutidum obiectum cum diversis cas bus, juxta verba divcrsa , nimirum vel cum ablativo conjundio cum quadam Praepostione exprella, vel subintelle ia, ut petere aliquid ab H quo, de onerare aliquid aliquo Pon tere, nimirum cum aliquo por clere , vel cum genitivo subintelligendo univertate nomen , dc Prupositionem , ut accusare aliquem orti , nimirum de criminosurii ; Ueὲ cum securicio accuiativo recto adhuc a praepositione subinteliacta, ut docere aliquem aliquid, nimirum circa aliquia ζquae praepositiones , ut probabile quoque est , quod a principio eisent expressae , & nisi pus ca fuere sippressae , nam faciliter
subintelligi poterant . Pariter Graeci cum his verbis habent nunc eosdem casus, & nunc alios diversos adhibuere. Qui contra nullum casum initio instituere, causa secundum objectum exprimendi, usi lunt diversis praepositionibus. Regulae regiminis 1 unt ortae diverse iuxta combinationes diversas , & accidentia , quae illas produxere, sed uita que naturaliter , ac simpliciter a seipsis v nerunt , S eodem modo apud nostros barbaros orientur. Ego credo, me satis indigitavisse, quo modo barbara Societas ex se ipsa in titui possit de vocabularium, & grammaticam periectae linguae . Non est ideo supponendum, hoc paucorum Anno rum opus esse debere. Plures generationes, & plura sertasse lae a requirerentur ur ad quemdam persectionis statum reducei tur . Primi ex barbaris non instituerent , qaam paucos terminos faciliores , vcI permagne necessarios ad suum opus . Filii adderent nOVns , in ratione qua egestates eos determinavissent , in quo pueri non desistunt profecto, ingeniosiores esse; & pluries duos observavi , quorum unus circa tres annos habebat , alter duos , qui statui continuo viventes , & vicissim suas truncatas voces imitando, eiusmodi linguam sibi formaverant , quam ipsi penitus soli intelligebant . Popularitate audia , societate perfecti nem iusti piente , introductis , arte, agri cui rura , commercio , multiplicatis hac de causa neces litatibus . ideis , relationibus , adhuc tennini mnltiplicaretitur , cum quibus has ideas, has necessitates , has relationes possint illi ratefacere . , erum suam
ultimam perseelionem lingua debetet attendere a scripturae instinnione, ac sustus scientiarumque enodatione.
20쪽
1 I. De Vocum Significatione. f. i.
Voces sunt figail se ibilia coris trionibus inter
EI iam si homo multiplices variasque cogitationessoveat, e quibus alii aeque ac ipsemet , utilitatem percipere summam, Voluptatemque possint ; hae omnes tamen ipsius in peetore Uconditae latent, neque semet ipse homini jus in conspect) 'dare poliunt. Quoniam itaque sine cogitationum communione tua id percipienda est ista communicatiou utilitatam, quae ex hominum inter homines conjun Aione nascitur , necesse erat, ut homo externa quaedam signa excogitaret i per quae Ag istae sub oculorum sensum haud cadentes, quarum Mens resertissima est, aliis innotescerent: Ad hoc, i pectata ingenti istorum copia , tum quod ad usum prompti & parassi sunt, nihil
aeque conducere reperiebatur, ac soni illi articulati, quorum ingens varietas nullo propeinqdum negotio fundi posse visa est. Hinc facile concipimus , quo modo Doces, quas ad illud aptissimas natura finxit, ab hominibus idearum suarum igna usurpe atur non ex naturali aliqua connexione, quae inter sonos quosdam articulatos , & id us cernitur , sic enim,unus esset omnium sermo ;Iverum ex imposivione & arbitrio hominum, qui certas quasdam voces certarum rim. IV. B ιάω- I V. App. pree. SOA ZE.