Ioannis Luzac Oratio de Socrate cive : publice habita, die 21. Februarii MDCCXCV [1795]. quum Magistratu Accademico abiret ; Probationes & adnotationes de Socrate ac de republica Attica, praesertim Disquisitio de Epistatis ac Proedris Atheniensium, e

발행: 1796년

분량: 163페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

nates, seu Reip. Atticae per unum diem Praefectus, nullis ille potentium minis conterritus, nullis multitudinis clamoribus perturbatus, praefracte constanterque negavit, se quidquam facturum, quod Legibus esset adversum, qui malle se mori quam sacratissimum, quod Senator praestiterat, jusjurandum violare , id ausus cait XENOPHON quod nemo mortalium praeter Socratem sustinuisset: Vicitque viri pene dixeram divini incredibilis fortitudo, non id quidem , ut Duces ad populum rei salva vita discederent, sed ut ipse noxae non implicaretur, quam postea CalliXenus' Theramenes, quin uni versus opulus Atheniensis luere visus est, a Lacedaemoniis sub jugum misius ac crudelissimis Tyrannis sera

vir coactus.

Et quae iterum, quaeso, optimi Civis nostri, qui ardorem insanientis Populi placidus spreVerat, quae Socratis suboriginta hisce TFramus, pessumdata justis lana etiam libertate, dum reliqui omnes aut in exilium abiisent, aut timidi servirent, quae denique Socratis tum fuit conditio ' Non alia quam quae hominis per petuo liberi conditio esse solet: Nihil contra Leges se-- cit atqu*, ut ante. Ρopulo, sic cum Legibus Tyran-

52쪽

nidi paucorum adversatus est Et primum quidem , omnis periculi tum civibus socius, sed timoris expers, pedem, quod merito in eo laudat CICERO, port1 non extulit: Grassabantur tamen i Tyranni, foedissime; nec quisquam sibi aut vitam aut bona salva sperare poterat: Nam, postquam opprimendae Libertatis evertendaeque Democratiae gratia urbem hosti prodidissent magis quam tradidissent, muros dejecissent, classem Mnavalia dereli- uissent, praesidio freti Spartano, quod Lysander, illis petentibus, civitati imposuerat, ipsorum Atheniensium sumtibus alendum Triginta, Viri isti impotenter crudeliter dominabantur: Malebant scilicet imperiosis servire Lacedaemoniis quam in libera civitate actu forma regiminis populari cum civibus aequo jure vivere : Cumque initium fecissent a condemnationeis capitali eorum poena , qui sub illa Reip. forma calumniam habuerant in quaestu falsisque accusationibus optimos cives VeXave rant, moX ab ista, quam boni non vituperabant, severitates deflectentes ad summam injustitiam feritatem,

neminem animadUertebant vel dignitate vel opibus eminere, quin eum statim corripi, in carcerem duci, necari juberent ita ut brevi octo inensium spatio, quo P

53쪽

rannide potiti sunt, mille quingentos cives ab iis, indicta caussa damnatos ac carnifici ad mortem traditos Pss- CRATE aliique testentur. Quamquam autem id quod sentias, etiamsi optimum sit, tamen non semper' ubivis est dicendum, tantam hominum atrocissimorum tamque cruentam immanitatem tacitus ferre non potuit vir humanitatis haud minus quam justitiae amans, nec sibi tem. Perare, quin aliquando hisce in eos verbis inveheretur. Vix dies abit, qui videamus Triginta hosce Reip.

is nostrae Moderatores ad necem mittere quamplures,

, eosque non de pessimis civibus, plures etiam injusti-- tiae Iuae face e socios: Mirare , si quis boum Dis stor, armenta sua quotidie minuensis deteriora γ Ciens, non in omnibus judicaretur malus esse armem, tarius Miror autem magis, si quis civitati praefe- ,, tus, dum quotidie cives de medio tollit aut pejoresse reddit, non erubescat, neque Xis imet, se pravum se esse & improbum Reip. gubernatorem V Erat inter istos Triginta tum auctoritate, tum feroci audaci 1, princeps Critias, disciplinae quondam Socraticae alumnus, sed, quando ab illa an desciverat, ut improbitas cum ingrato animo conjuncta virum bonum, non nisi benem

54쪽

ciis sibi cognitum, odisse solet inimicissimo erga praecep rem animo. Pupugerat hominem foedum ac turpissimae voluptati deditum severa Socratis reprehensio, qua pudendum ipsi amorem eXprobraverat. Ad hunc Critiam sociosque Tyrannos Socratis dicta de minuendis armentis a calumniatoribus, quales oppressu libertate desunt nunquam, delata sunt. Itaque, tum Veterem tum recentem injuriam ulturus Critias, cum Charicle ad scribendas leges constitutus, vetuit, ne quis dicendi artem

doceret. Hanc artem non docebat Socrates, nisi quatenus

Dicendi recte sapere es principium, fons .

Constanter ille, quam semel ingressus erat, iam porro persecutus est. Juvenibus, ut ante, adfuit quotidie semitam illis monstrans arduamis dissicilem, sed solidae laudis frugiferam, qua per virtutem adieram felicitatem eniterentur. Igitur Socratem coram se & Charicle arcessere non puduit Critiam, -- eum ipsum Socratem, N. rum innocentissimum, cujus ut olim Alcibiades vel solum adspectum vereri formidare debuerat bipedum nequissimus Uerum talia tulit responsa, quae ipsum rubore suffunderent: Cumque nec torvo Tyrannorum Vultu

55쪽

tu conturbatus, nec minis territus, nec dicteriis commotus Philosophus sua vidissim, salis 1llam acuta, itonia

uteretur, tandem eum dimiserunt interminati, caveretne' ipse aliquando gregem minueret , i. e. De ipse inter illos foret, qui propediem tollerentur Sed mortem Tyrannis intentatam contemnebat, qui in eadem fere caussa paucos post annos ad opulum accusatus, si, me, si sthat, Athenienses jamjam absoluturi essetis,

, , i hac conditione posita, ut nunquam posthac in hisce , disputationibus sapientia, studi versarer; quod . sciterum id committens deprehenderer, mortem tumia mihi ore decretam; - hac igitur conditione me , dimittere velletis, responderem vobis vos, . , b Civisone Athesile est totoque pectore complecto G se ei nim parebo potius quam vobis. V 'ι Quam autem liber sit, qui mortem non metUat, plus semel sub ista Tyrannides fietis demonstravit Socrates.

Raro inter improbos perdurat concordia: Nam , quando non omnibus eadem est pravitatis ratio, non idem mali- 'tiae modus, qui inter malos pessimus est, molestum inter socios monitorem serre non potest IJ brevi enata

56쪽

patuit Cum enim Theramenes dubius esset inter melio. ra, quae Videbat probabatque, ac deteriora, quae pravaambitione in transversum actus sequebatur, tandem ab extrema ista Critiae caeterorumque crudelitate abhorruit: Atque , uti paulo ante Quadringentorum potentiam, cujus fuerat particeps, everterat, ita nunc etiam sociorum Tyrannidi adversabatur: Quod cum iis displiceret, a ctor impulsore Critia, per vim, arma capite damnatus est; ac nequicquam Legum atque institutorum patriorum fidem imploravit Sed nimirum urgebat virum,

infelicem dicam an merito suo jam miserum indicta Divina, poenam poscens sanguinis, cujus injuste prosum dendi, necatis sine ullo crimine ex Ducibus, opulo

Atheniensi ante aliquo annos auctor fuerat, quemadmodum paucos post menses haud lento illa gressu Critiam

quoque . adsecuta est Recordabatur tamen Socrates, Theramenem a se quondam edoctum recordabatural ra illius in Remp. exstare merita noverat, ne nunc quidem omnis virtutis exsortem, quin solum sorte in Triginta-Virorum Concilio , cui civium salus foret cordi.

Idcirco, dum liberrimus ille nuper Atheniensis Populus jam attonitus spectaret Consessum armis stipatum Praesidiari

57쪽

sidiarios peregrinos Tribunal & Forum obsidentes; proculcatas Leges Violatos mores patrios virum illustrem contra omne jus .fas damnari, exara, in quam insilie: rat, per Vim summaque cum injuria detrahi a turpissimo Satyro viliumque satellitum cohorte per urbem raptari; dum omnes, inquam, perculsi starent, fierent, horrerent, alerentque, solus cum duobus aliis, ne Therameni vis fieret, dictoribus se objecit Socrates, neque ab incepto destitit, nisi ad preces ipfius Theramenis, acer-hior sibi fore postrema sat dicentis, si illos, qui tam amice, tum intrepide, pro sua Halute se interponerent, dum irritus caderet conatus, in eandem ipse secum e

traheret calamitatem. I IOUIU . I.

Illud fortitudinis animique periculo majoris docuine γtum, dum cuncti servitutem suam lacrymarentur: infrequentia civium edidit Socrates L. Aliud memorabo, quo idem pectoris probavit bur, suae ipse Virtutis Coa scius cum paucis. Non satis habebant detestabile cisti. Triginta-Viri caedibus ac rapinis in vitam fortunasque praestantissimorum civium gratari; verum, qui ejusmodi Tyrannis mos est, operam dabant, ut quam plurimos biisdem facinoribus implicarent, eo firmiorem arbitrati

58쪽

potentiam suam, quo plurium interesset, ut patrata sub Tyrannide crimina impunita manerent. Igitur solebant,

si . quem morti destinassent, aliis CiVibus mandare , ut victimam, arcesserent iurarentque mactandam. - Et, haec quidem Socratis, referente UL A sunt, verba haec quidem in istis Comitiis , t ubi Du- , Qe . damnati sunt, egi, quum Civitas nostra forma, regiminis populari adhuc ruteretur Sub ligarchia, Ver*, quae insecuta est, Triginta Niri me cum qua tri tuo a iis artassiverunt in Curiam, quae in Τholo est, ,, jusseruntque Leontem Salaminium ex iststi insula ad- , dueere interficiendum: Quippe , ω, aliis multis multa, injungebant talia, ut complures culpae sibi socios red--, derent. Iunc ego non verbis sed facto demonstravi, is mihi mortem non esse curae quamvis forte rudius, loqui videar, - mortem, inquam, non esse curae, se ne hilum quidem id autem unice mihi cordi esse, ne is quid injuste, ne quid nefarie facerem. Etenim messe istorum riginta hominum dominatio, Asiam saeva

impotens, nunquam ita perterruit, ut quicquam contra ljus committerem. Itaque, ut Tholo aegressi sumus,

is caeteri quatuor mecum arcessit Salamina profecti sunt

59쪽

. adduXeruntque Leonta ego vero domum abii Ac, solam propter hanc caussam forte' ipse ad mortem is fuissem raptus, nisi brevi post istud paucorum im-ue, Perium fuisset eversum. Et quis , animadvertit , AUDITOR Es, quis inter quatuor illos reliquos fuit, qui hominem insontem, ad jussa Tyrannorum domo extractum, capitali supplicio adfecerunta quis ad servitutem tam nefarie promtus 2 Melitus, AUDITOREs - idem ille Melitus, qui triennio

post Socratem accusavit, tanquam qui Democratiae At

ticae inimicus ac juventuti fastidiundae illius formae esset auctor. - . Atque hic, UDITORES, ad ultima progrediendum nobis foret Socratis fata, damnationemque, quam, cum sub Τyrannis evasisset, libera iterum Civitate non evasit. Hic larva Anyto detrahenda , - Anyto isti, qui, dum inter vindices Libertatis statoresque restitutae Rei p. se cum Thrasybulo censeri gloriaretur, hilosophumque nostrum traduceret, ut qui Deos contemneret, religionem , leges , mores opuli liberi irrideret, Alcibiadem Critiamque a se corruptos Athenis imposuisset, Civitatem denique praeceptis exemplo perturbare, labefactare, evertere conaretur; - Anyto

60쪽

isti, inquam, qui, dum absurda haec crimina in virum sanctissimum confingeret, privata odia sua iras, spretumque, quo Alcibiadem Olim deperierat, amorem uia ciscebatur Nam caste amari a formoso juvene continentissimum sed pauperrimum sapientiae magistrum, dum ipse, homo potens ac diVes, ab Alcibiade rideretur id Vero erat, quod nec ferre meque oblivisci poterat ferocientis De magogi superbia id erat, quod jam sub persona illius, qui Patriam Patriaeque meos tuebatur

stilicet vindicare se posse arbitrabatur. - LarU Accusatoribus Socratis foret detrahenda: Ostendendum, quid obrepens sensit sensimque valeat improbissimae Wimpudentissimae calumniae virus quae calumnIatorum sant artes, tum maxime quando ab homine aliquo ingenioso sed nequam, qualis fuit Aristophanes, adjuvantur; quae Socrati, fuerit integritas , constantia , fides; quae religio quod sub iniquissimorum iudicum fremitu incon- euilum pectoris robur quae frontis serenitas; quae in carcero nanquillitas animi' patientia quam obfirmata ad parendum Legibus voluntas, AEuando iam fugere aperta porta diceret, urgente fidissimo amico Critone, Jura Patriae se in intremo vitae limine violaturum negavit,

SEARCH

MENU NAVIGATION