장음표시 사용
531쪽
fublime aut summum dici potest ab magnitudine
ascensus datur ad jubli,nitatem et jummum, sed huc ubi peruentum sit, ascendi ultra non potest. Magnitudo suae jublimitate esse potest, sed haec nor sine illa. Verbo, Hermogenis ριεγεθος atat magni lim dicendi genus orationem digniore induit habitu, eamque reddit pleniorem, et proxime abest ab ublimitate, semperiaque postulat verborum granditatem. Huno silum etiam sublimem vocari posse Boi lati ius concedit, sed aliud plane contendit estes: filiam ditendi genus, seu ὀος Longini. Sublime non desiderat, ut silus jublimis seu μεγεθ ος,
verborum magnificentiam, sed inesse' potest in una cogitatione, in Una figura, Una dicendi ratione, Ut BergerUS p. 3. Xprimit. Contra fieri potest, Vt res, quae non sit sublimis, magnifica esseratur et sublimi oratione. EX-empli cauissa ex Boilauio BergerUS p. 44. Onit illud Summus naturae arbiter no verbo mclem formatiis. Verba ampla sunt et splendida, et, quid factum sit, stilo exponitur sublimi, sed abest sublisne, το ιος. Nempe, Ut iana accedamus ad rem, υφος siue sublime, Bollauio
iudice, interprete vero Bergero p. 4 . seq. si illud, quod cum lepore quodam inusitato dititur, illud admirabiis, quod percutit auisuum, Loquesicit, ut hic, praeclaro dicendi gellere sommottis, elatus, percu fur, abripiatur tu admirationem conuertatur, quoque, extra se sytus, obsupescat; id, restes apte e summotum, quod
praesan et mimium, quod admiratione occupat
532쪽
animum, occupatumque defigitsupore. Iam ipsa Mosis audiamus verba Deus dixit, sat lux, et facta es lux. Qtiae hic sunt simplicissima,
nullumque habent ab verbis ornamna X te num atque magnificentiam nullam quaesitam, ut illa supra, his tamen inest sublime et diuitinum quiddam. Nempe ante OCUlo ponuntur Dei magnitudo, maiestas et potentia, rei aUtem procreandae, sine mora auctoris sui imperia exsequendi, obediens alacritas. Haec fere est Gallorum sententia, Ut potiUS animaduersio et obseruatio. ApponamVS Uaedam Bergeri. Hic itaqUe p. s. Longinus in, quit, non dicendi bertatem, erbortim copiam,
orationis amplitudinem , potissimum sibi posvlabat, sed altitudine cogitationum nihil prius habebat aut antiquius, adeo, ut hoc ipso iudice, interdum oratis, vocis expers et muta, magnitudine sua pariat admirationem, omni probus oratione maiorem. Huc refert Longinus Aiacis in Necyomantia ' silentium, grande, et omni latius oratione. Esdem, pluris interes, reuotari Semvatoris aspectum, qui Petro, conscientia periurii conterrito, ingentem lacrymarum vim expressit.
Grandibus verbis opus es in sil magni o, sed
Longinus, siue cogitati inum excellentia, seu commotionum vi, fretus, neque plicia, neque vulgo trita, repudiat verba. ΛΠmque illis, iudicauit,
altius cogitata seri planiora, sic, ut haec ipsussit - Ἀδ. . Pr Aiax ad lyis verbosam satis compellationem, nihil respondet, et, auertens se ab illo tacitus abit ad Ucias umbras. A.
533쪽
dicendisimplicitate, natiuam vim roburque suum magis expromant, sa, ratus es, nonnumquam plus omni valere ornatu, quod protinus intelligantur e quotidiana loquendi confletudine, tantoque maiorem ferre fidem videantur. Idem ille animo in cogitandi foligium uecto, stra magnitudinem progreditur, sed ad altissimum perductus gradum, quo procedat, non habet. Sentit, magnitudinis et gradibus enitendum in summum, sed, ubisit eo peruentum, ascendi stransn posse. Ita magnitudo, quae gradum fruit ad sublimitathm, sine hac esse potes, haec , quae illius nititur gradibus, esse non potes. Ab Longino, quum videmus, excellentiae sententiarum iungi vehementem animi permotioncm , Hermogenis magnitudinem, putemus, ingentis cuiusdam fluminis, sed placidi ac leniter suentis , esse imilem, Longini vero sublationem, actus tempesciesque maris, auisti iana, imitari Vulgaris imaginem virtutis habes magnitudo, heroae ero simulacrum, sublimitas, quarum alteram alteri si compares, corpus illam, hane animam ac spiritum, illam mediocri ac tenui genere dicendi superiorem, hanc illa tanto superio- em, quanto duobus illa praese dicendi generibus, denique magnitudinem, cum altitudine collatam, mediocritatLm, ut recte disserit Faber, vocemus. Ex quo iudicari potes , hos non bene subducta tiratione, quibus id, quod magnum es et copiosum, sublime continus et summum, neque magnia ludo Hermogenis ac silus sublimis a Iublimitate Longini disserre, videatur. Nos de altitudine, a Longino tradita, sed a veteribus exercita magis, quam
534쪽
quam, infe Caecilium, seorsum explicasa. id praetricamus, quod Cifer Ar fit ad Bru Din. Nam eloquentiam, inquit, quae admirationem non habet, nullam iudico. Laudat epistolain Fabius. Ebrin octauo Hactenta. Bergerus. Summa haec est et Stili, in fenuem, medium et magniscum seu sublimem diuisio est manca, non enim omnes dicendi formae sub illa comprehendi possunt, hinc Bergerias de σεανῶ in orat Taciti amplectitur VII. ideas Hermogenis cuius 3 μεγεθος cum partibus suis, ille est, qui vocatur tertius dicendi character, stilus
MagnFlcus et sublimis, sublimitus improprie sic
dicta. ita tamen, Vt μεγεΘος latita pateat, quam silas magni cura, et pilare Contineat orationis formas, quas ille non includit Vid. adi. I. I, sq. . Iam vero addi debet. γλυαιος Longini, το sublime, vera sublimitas, nouum plane inirentiam, quod ille, acceptum, Vel indicatum potius, a Caecilio CastigaUit expolitivitque Rem ipsam habUere VetereS, et nUS-qUam magis inta enitur το υιος, quam apud illos, sed primus praecepta de illo dedit, illudque in artis formulam redegit Longinus Vo-Cat et ipse quidem tutam nunc βάθος, DUn υπε. φυῆ, Uin γεθος etiam sed longe
aliud haec nomina apud munes significant, quam apud alios, illud nempe, quod supra dictum est Non aio dictit BergerUS de σεμιναγTatili f. XI. Hermogenem eo Longini plane non attigisse. Attigit nou solum, sed cog nquis etiam, et tantum nou perficit id nego, solam
535쪽
magnitudinem ab Hermogene explicatam conficere illud υ, ω aut Longini doctrinam nihil praeter magnitudinem H rmogenis complecti. Ea igitur si ita sunt, ut hic posuimus, sequitur Ditista, quae Auctor noster de stilo magnifico et sublimitate disputat, non tam illustrent υ ἱγος Longini, quam pertineant ad . LI. Vbi μεγεΘος Hermogenis trictim attigit A.
AD PAR T. II CAP. I. . SI M. GES NERI primarum linearum artis oraritoriae pars illa, quae docet gratulari,
III. s. IX. Gratulatio has habet partes, a significationem gaudii nostri de felici alterius successu, qui quidem, ne frustra videamia gaudere, magno erit opere extollendus. b Ostenditur, dignum esse cui gratulamur, felicitate interdum non tam felicitatem agnoscinatim quam naturalia, Certe aequissima, meritoriam praemia. exoptamus bolias rebus perpetilitatem et incre- k men
536쪽
metita. Nonnunquam d)rio etiam, Ut respiciat, precamUr. Sed haec non propria gratulationis pars est. Scholia. s. Neque hic ordo simpliciter necessarius est, neqU Omnes hae partes semper tractandae sed videndum, quid unicuique loco ConUeniat. Hoc etiam ad reliqua gratiarum actionis, consolationis etC. Praecepta e
Vt in omni oratione vel scripta vel ore prolata, ita praesertim in argumentis etiam hisce omnibus videndum est, ut communia quae praeo'-ptis sola tradi possunt, proprie dicantur; h. e. Vt admisceantUr ea, quae v. g. in epistola, personae scribentis et legentis, tempori, omnique adeo circumstantiae ita sunt propria, ut neque ab alio, neque ad alium,n Ue alio tempore etc. scribi potuisse videantur. Hoc etiam in exe citationibus conseqUendUm est, eo scribenda gratulatio vel consola-
- simpliciter . sed consolatio ADtici
537쪽
ΕXCVRSVS IV. ostiei ad Ciceronem . exsulantem,
Gratiarum actio ostendit a laetitiam nostram ob alterius beneficium: hauget illud
dicendo , aquae ipsa ratione Causam adfert laetitiae: c gratum animiam pollicetur, velita, ut neget se parem esse referentiae gratiae , aSqUe partes Deo et beri de se me riti virtutibus relinquat velit ostendat, a se nullam observantiae demonstrandae occasionem praetermissum rii. Stholion.
Augetur beneficium, si ostendatur,
praeter spem, nullo nostro merito, opportune, Cum signific itione amoris, nulla spe referendae gratiae, saepe, Um inCommodo patroni etc. Collatum esse.
Consolationi' ratio e gratulatione fere intelligitur Nimirum a testamur nos in doloris illius societatem venire, idque pro rena-Κ a ta
538쪽
tacita exaggerare licet, Vt ipso nos Consolatione indi rere dicamus h ostendimus artim indignum illum calamitate videri, partim id ipsum magnorum et piorum Orininum fatum esse C erigere illum studemus
spe futurae felicitatis, laudata magnitudine animi illius, qua futurum sit, ut bene ipsi Cedat Calamitas Voto praesertim tali, UO, nostra ipsorum interesse, quin reip., ut ille floreat, ignificamUS. Stholis l. Consolationis illud genus, ubi aliorum
malis propositis erigere alios Cona-mUr Caute admodUm tractandum, CCπιχαιρεκα ἰαν alere videamur. Vix
aliter uti velim ego, nisi ut ita declaretUr, Uantis malis ferendis suspiciat humana vel christiana adeo patientia,
et Uomodo maXimae etiam calamites Xittam aut felicem, aut tolerabilem certe habuerint.
Adhortatio quatenus ea in aetatem , Ut ista scribuntur cadit, inest praecipue in se datisve eius, quem Iortari Volumus, a propositione bonorum, quae Consecutura inde Videantur quorum partem ad nos pertinere pro
539쪽
pro amore in illum nostro putemus Negamius nos incitare elle currentem etCf. XIII.
Petitionis ratio haec est a Commemorantur ahisae, Ur petere aUdeamVS bene-VOlentia eiUS, Uem appellamus, beneficia lia, nostra indigentia, et si qua laudare 's sumus, quod modeste tamen facieiadum est)merita b beneficium, quod petimus, Ostendimus esse honestum, facile, nobis necessarium gratum animum promittimuS, Vt in gratiarum aetione. . O. Stho OH. Petitionis species sunt commen fatis et deprecatio, quae hinc satis intelligun-
Confiditatio quomodo instituatur, o hortatione et dehortatione intelligitur in hoc tantum differt, quod consulimus etiam de sola utilitate. Inest igitur a in propositione quaestionis, b diuinatione euentUS in Utram-qUe partem, C adhortatione alterius partis amplediendae nisi sicubi malimus consilii inopiam fateri.
540쪽
possidatio hostendit iniuriam nobis ills tam Vel peccatum, Uod ad no pertineat,b petit eam tolli, c)hoc si fiat, promittit amiciti in sin minus, denunciat incommoda, vel minatur. Huic respondetUr vel per V/rgationem, de qua statim, vel deprecationem, vel per expostulationem.
f. . XVI. Purgati a proponit causam, b ostendit
innocentiam X antecedentibUS, ConcomitantibUS consequentibUS, C petit, Vt sententiam de nobis mutet alter, d pollicetur, aut mi