장음표시 사용
11쪽
Messias a Deo promissus a tque ab Hebraeis reperiatus singularis et unicus est
25. Scripturae numquam nisi de singulari et unico Messia loquuntur; Hebraei singularem quovis tempore et unis cum Messiam praestolati sunt; characteres denique et ossicia, quae Messiae tribuuntur, singularem et unicum ponulant. Ergo Messias a Deo promissus atque ab Hebraeis expectatus singularis et unicus est. 26. Sane cum Scripturae non per quandam impropriam denominationem qua reges et sacerdotes interdum Christos seu Messias vocare consueverunt, sed proprie de promisso liberatore loquuntur, qui per antonomasiam Messias dicitur, nonnisi singularem et unicum constanter significant. Sic Genes. 3. ille promittitur, qui conterat serpentis caput; item Genes. 12, 18, 22, 26. ille promittitur in quo benedice dae sunt omnes gentes ; ibid. 49. ille praenunciatur qui mittendus est, qui est expectatio populorum , seu cui obodient populi. Hic ipse est, qui oriundus praedicitur ex familia David , ita ut per excellentiam Messias Filius David
nuncuparetur. Ille cujus adventus epocha , et nativitatis locus accurate determinantur, uti latius postea expendemus. Atqui is certe singularis et unicus est. Ergo.
27. Neque alium praeter hunc ipsum Hebraei quovis tempore expectarunt. Quamvis enim identidem hebraici populi surrexerint strenui liberatores, qui illum e captivitatis eripuerunt jugo, qui fines hebraicae reipublicae extenderunt , extiterintque norentissimi reges, nemo unquam illorum Messias salutatus est, nec destitit unquam universa natio quin Messiam sitii promissum praestolaretur. Contra vero satiscente judaica republica ac in finem vergente , juxta prophetarum oracula avitamque traditionem ad unum omnes Messiam aut advenisse aut proxime se se manifest turum pro certo habebant. Etenim per id temporis, ut le-
12쪽
gitur Luc. 3, 15. de Io. Baptista , Mistimante autem populo, et evitantibus omnibus in cordibus suis de Marine, num forte ipse esset Christus; ad eundem, ut habetur Io .l,l9., s lemnis sacerdotum ac levitarum legatio missa est ad eum interrogaudum , si esset Christus. Ibid. cap. 4. mulier S maritana dicit ad Iesum: Seio quia Messias venit; Matth. 2,2. Magi Hierosolymam veniunt luterrogantes fidenter : Ubi est qui natus est reae Iudaeorum p Cumque a sacerdotibus sciscitatus esset Herodes ubi Christus nasceretur, ipsi ineunctanter responderunt: in Bethleem Iudae juxta Michaeae 5. vaticinium. Hoc ipsum testatur Iosephus Flavius tum alibi, tum De Bello Iudaico lib. 4. e. 5.28. Huc denique spectant characteres promissi atque expectati Messiae , nee non ossicia ac munia ab ipso juxta vatum oracula obeunda. Describitur enim venturus Messias ab Isaia c. li, i. seqq. nee non capp. 42, 3. sit, i. mam metus , et humilis, cujus vox non esset audienda foris , qui calamum quassatum non conterat, nec linum fumigans extinguat , qui sit evangeligaturus pauperibus, allaturus lucem populis , aliaque prope innumera , de quibus in tractationis decursu agendum a nobis erit. 29. Iam vero haec omnia unicum ac singulare individuum necessario exposcunt, ut per se patet. Messias igitur a Deo promissus atque ab Hebraeis expectatus singulari et
nulli peculiari individuo alligata est, tot proinde tributa est quot notas Messianas praesetvierunt. 2' Has vero deseribit Isaias dum viros sapientia atque intelligentia praedistos , spiritu consilii et sortitudinis exhibet, qui prophetarum exemplo idonei sint ad populum ab oppressione Iiberandum, excutiendosque animos, ut subita mutatione ex servitute in libertatem, ex abjectione ad honorem revocetur. 3' Itaque juxta hebraicani doctrinam liberator istius-Disitigod by Cooste
13쪽
modi seu Messias naturae limites haud praetergreditur. 4 lue Balaami spectat vaticinium de stella quae orietur ex Iacob, de radice quae consurget ex Israel ad populum firmandum ut sortiter agat. 5' Unaquaeque oppremi nis periodus suos peperit Salvatores, inter quos Cyrus
quamvis ethnicus Christus seu Messias , imo et Salvator ab Isaia c. 45, s. nuncupatus est. 6' Atque post magnam dispersionem quotquot iudaicum populum e servitute liberare adnisi sunt, potuerunt inter Messias computari , uti Ba cochebas ac Sabathai Levi si selicior exitus ipsorum conatibus respondisset. Ergo. 3l. Besp. Ad i , Nest. Siquidem nonnisi unus notas Messianas praeseserre potuit, prout ostendimus , verus scialicet Messim in Lege promissius atque ab Hebraeis imo ab universo humano genere expectatus , non autem fictilius, qualem Salvador imaginatione sua sibi finxit. 32. Ad 2 , D. Isaias unici Messiae characteres et notas exhibet, C. Messiarum in genere , quasi plures eme pοSsent N. Etenim Isaias postquam cap. 7. vaticinatus est Emmanuelem, Milicet Messiam ex Virgine concipiente et pariente nasciturum, cap. ii. ejusdem Messiae dotes magni. see deseribit, dicens: Et egredietur vima de radice Iesse, et sos de radice ejus ascendet. Et requiescet super eum is ritus Domini; Spiritus sapientiae et intelleetus, Spiritus eo filii et fortitudinis , Spiritus sesentiae et pietatis, et replebueum Spiritus timoris Domini; cum iis quae sequuntur. Quo modo vero haec transferri possunt ad eos quos adversarius
noster sibi confingit 7 33. Ad 3 , Neg. Nam vel ipse Isaias ad quem provocat
adversarius, exhibet cap. 7. Messiam nasciturum ex Virgine, quod suo loco vindicabimus , ct cap. I l. eundem perhibet thaumatumum, qui aures surdorum patefaciat, caecos illuminet , claudos exilire faciat, ut alia silentio praetereamus ς uti prophetam eum praenunciavit Moyses Deut. i 3. atque ut Prophetam, thaumatumum , ac Salvatorem etiam
spiritualem praestolabantur Iudaei ut ex Jo. 3, 2. 4 , 42.
14쪽
PART. I. CAPI. DE MESAIAE PROMI R. ET EXPECTAT. 13
6, 14. 7,35. constat, et alibi passim. Dixi etiam spiritualem , nec enim inficiamur sub finem praesertim judaicae reipublicae invaluisse aliam opinionem de Messia quoque temporali , uti ex libris N. T. compertum est; sed ejusmodi idea superindueta numquam ideam, ut ita di eam , primigeniam de Messia spirituali delevit, sed utraque simul conjuncta est. Imo haec fuit Iapis offensionis in quem Iudaei impegerunt.
34. Ad 4 , Neg. Ex unanimi enim constantique Iudaeo rum traditione Balaam locutus est de supremo illo Rege Messia, cujus adventus fama longe lateque per orientales populos diffusa erat. Quanam porro ratione Messias devastaturus esset omnes Ilios Seth, seu Omnes homines, ut exponit Onhelos, facile deprehenditur ex armorum genero
quibus esset usurus. Iam vero ipse pereutiet terram, inquit Isaias li, 4. virga oris sui, et spiritu labiorum suorum intersciet impium.
35. Ad 5 , D. Unaquaeque oppressionis periodus suos peperit salvatores improprie dictos, C. proprie dictos seu
Messias in sensu quo eam vocem hic accipimus A. Neque alio sensu nisi latissimo, Cyrus Christus seu Messias ac Sa valor ab Isaia nuncupaturu est, ob figuram etiam quam suo
modo Christi gessit per liberationem populi electi a captivitate temporali, quae t3pus fuit liberationis spiritualis, quam Messias allaturus erat a captivitate peccati et diaboli. Alioquin reges et judices vere dii essent, eo quod hoc nomine interdum in Scripturis donentur.36. Ad si , D. Per spiritum vertiginis, c. jure meriatoque N. Adeoque nee Barcochebas neque Sahathai aut alius quivis potuerunt aut unquam poterunt inter Messias
adnumerari, quicumque fuisset aut futurus sit illorum e natuum exitus, cum Messias ex haetenus disputatis nonnisi unus sit, talibusque nolis insignitus ut cum alio permisceri unquam nullatenus Possit.
15쪽
DE EDOC IA ET OFFICIIS PROMISSI MESSIAE
37. Triplex a recentioribus Iudaeis effugium excogitatum est, ut se a Christianorum argumentis subducerent, quibus hi ostendunt Messiam promissum jamdiu advenisse. Aut enim insciantur determinatam esse epocham adventus Messiae; aut si determinata sit, conditionatam eam esse But mant, aut demum si determinata et absoluta sit, nondum eam esse completam. His totidem propositiones opponimus quibus ostendimus tum determinatam, tum absolutam, tum d nique elapsam ejusmodi epocham esse. His quartam ali- cimius qua id ipsum ex ossietis juxta prophetas a Messia obeuudis conficiemus.
Docta adventus promissi Messiae eae Sacris litteris certa ac determinata est
38. Impetit haec propositio Paraphrasten Chaldaeum, B. Ioseph ben Iachia, Maimonidein aliosque omnes , qui nihil certi de tempore adventus Messiae in Scripturis constitutum affirmant. 39. Ast falsitatis arguitur ejusmodi assertio 1' ex Iacobi, Danielis. Aggaei ac Malachiae vaticiniis in quibus cpOcha adventus Messiae determinatur ab interitu judaicisceptri et ab oversione urbis ac templi , ita ut ulterius protrahi non possit ; 2' ex Iudaeorum traditione agem dique ratione sub illud tempus. Etenim juxta scholam Ui
nam Mem A adventurus erat an . ah orbe condito quate illesimo, ad quem thalniudistae reserunt dies regis Me si . Et reipsa hac aetate magna animorum contentione exoptatus et expectatus Messias fuit, cujus rei fidem faciunt Solimorum commotio ac perturbatio ad Magorum adventum, Herodis timor, insanlium caedes, ac pauIo post Diuitigeo by Corale
16쪽
PART. I. CAP. II. DE EDOCUA ET OFFICIIS ET . IS
intersectio eorum omnium, qui ex stirpe Davidica provenire deprehenderentur, desperatio Hillelis, tumultus hac
de causa excitati, veteratorum apparitio qui se Messias venditarent, fama per id temporis longe lateque vulgata de dominatore a Iudaea egressuro , aliaque id genus multa, quae aperte evineunt persuasam esse et ex moris Libteris et ex traditione eonstanti judaicam gentem unive sam de epocha determinata adventus promissi Messiae. 3' Falsitatis arguitur ex ingenua tot rabbinorum, qui nobis id ultro concedunt, confessione. 4' ci ipsa rei doqua agitur natura , cum Messiae expectatio fuerit ori ctum desiderii universae gentis, quae in hoe praefinitum tempus intuens, mirum in modum concitabatur ae perm vehatur ad eum excipiendum, praesertim eum et genus et nativitatis locus, et characteres, et omela, et vitae ratio promissi Messiae in Scripturis patefacta ei fuerint.
40. Obj. P Doctiores rabbini inter septem res hominibus ignotas recensent tempus restitutionis regni D vidiei seu adventus Messiae : γ Danielis 12, 9. legitur Angelum prophetae sciscitanti tempus adventuri Messiae r
spondisse: Clausi sunt signatique sermones usque ad praes-nitum tempus. Ergo.
4 i. Besp. Ad i , D. Becentiores seu qui post Christi adventum scripserunt, Tr. vel C. antiquiores seu ante illius adventum N. In primis nonnisi pauci rabbini ita sentiunt; deinde cur et isti pauci in hanc sententiam eoaeesserint ratio aperta est. Nullum post tot secula vid runt apparere Messiam, postquam scilicet verum Messiam repudiaverant, adeoque nil mirum si animum desponde tes , negarunt epocham illius adventus determinatam e se. Deberent hi ostendere ante Solymorum excidium eandem viguisse sententiam penes suos. Ast documenta omnia et publica laeta contrarium evincunt.
42. Ad 2 , Reg. agi in objecto loco de tempore ad-
17쪽
ventus suturi Messiae, cum hoe tempus Angulus jam p tefecerit Danieli, ut legitur ibid. cap. s. sieri igitur ne quit, ut Daniel sciiscitatus fuerit ab Angelo cap. i 2. quod antea aperte adeo didicerat. Igitur sermo est in allegatis verbis de eo quod toto hoe capite agitur; quidnam vero istud sit, res adeo obseura et incerta est, ut inter Re nondum convenerint interpretes sive Iudaei sive Christiani. Nequit idcirco ullum ex incerta re argumentum deduci.
Docta adventus Messiae in Scripturis determinata retardari nequit43. Nimia lueo perculsi plerique Iudaei oraculorum propheticorum traditionisque universae, haud insciari potuerunt epocham, de qua disserimus , determinatam esse. Argumentis idcirco christianorum pressi confugerunt tanquam ad extremam tabulam , ad dilationem hujus ep ehae Ob judaici populi peccata et demerita. Inane porro ejusmodi effugium esse sic ostendimus. 44. Si dilata esset epocha adventus promissi Messiae, ideo dissem potuisset, quia conditionate praenunciata. Atqui hoc falsum est; i' quia nuspiam ejusmodi conditionis vestigia in Scripturis occurrunt, sed constanter inomuibus oraculis absolute epocha determinata exhibetur; 2' quia hanc conditionem non patitur res ipsa de qua agitur; siquidem Messias non pro solis Iudaeis venturus erat sed etiam pro gentibus; absonum autem est gentes ob demerita Judaeorum detrimentum pati debuisse; 3' quia expresse in Scripturis conditio omnis excluditur, Danielis
siquidem 9, 24. tempus adventus Messiae decisum seu a terminatum dicitur juxta hehraleae vocis vim ; ae Deus praeterea Is. 52, 3. seqq. et alibi protestatur se populum suum redempturum propter re et propter stloriam n min s sui ; 4' quia supervacanea fuisset toties in Seri-Dluris epochae hujuscemodi determinatio ; 5' quia hanc
18쪽
Donditionem numquam suspicata Pst vetus 83nagoga; si' quia denique adsurdum est peccata tu causa fuisse dilationis Messiae, ejus nempe qui ad peccata delenda venturus erat. Quae cum ita se habeant juro eoncludimus Osfugium do dilatione promissi Messiae vanuvi esse atque unice ad christianorum argumenta eludeuda a serioribus Judaeis excogitatum.
45. Obj. l. Plura sunt vaticinia in Scripturis absolutuet unciata, quae tamen conditionem saltem implicitam eontinere eventus patefecit, id ipsum igitur evenire potuit iuxaticiniis Messiauis. 2' Nec desunt prophetiae , licet Me
Sianae, quae cotiditionein lamen expresse continent , Sic Deut. 30, 10. redemptio Israel promittitur: Si tamen audieris vocem Domini Dei tui . . . . et revertaris ad Dominum Deum tuum in toto eordo tuo et in tota anima tua. δ' His permoti
auctores Pesitata, et thalinudistac in Ghemuris Babylonica quos plerique omnes rabbiui Sequuntur recentiores, Poe- uitentiae desectui adscribunt dilationem adventus Messiae , quamvis transacti termini si ut a prophetis constituti. Ergo. 46. Ilesp. Λd i , D. Quae tamen conditio sive ex subjecta materia, sive ex adjunctiis, sive denique ex aliis i ci S RPpareat, C. secus N. Haud iusiciamur in Scripturis quandoque reperiri vaticinia conditio ta , quae inmeia --lute enunciuutur. Verum ab ipsa Substrata materia e . g. comminationibus aut promissionibus temporalibus conditio innuitur, eamque intis aperte conditionem, quae alibi etiam Exprimitur , patefaciunt Scripturae. Contra vero vaticinia Messiana neque e ditionem patiuntur , neque alia Ioea Scripturarum insinuant, uti ostendimus, imo eam pronus
47. Ad 2', Nest. Siquidem in adducto Deuteronomii testimonio nullus est de Messia sermo, sed de sola felicitate aut punitione Israelitarum prout diversa ratione in ordine
19쪽
Promittit tamen Deus se eos revocaturum a captivitate inquam sorte ob peccata sua incidissent, si eorum sinceram poenitentiam egissent , prout reipsa saepe factum esse sub judicibus et regibus, ipsorum historia testatur. 48. Ad 3 , D. Postquam scilicet elapsae Omnes πο- ehae sunt, Verusque Messias abjectus est, C. ante id tempus N. Deberent ostendere rabbies qui hoc perfugium in-Vexerunt, Veterem sJnagogam id ipsum sensisse cum epochae illae nondum transactae essent.
A demisse Messium a Deo promissum atque a Iudaeis expectatum, jamdiu elapsae epochae, prophetarum oraculis δε- terminatae , tu lentissime ostendunt
49. Prophetarum oracula in quibus epocha promissi Messiae determinata est, quatuor praecipue sunt, Oraculum videlieet Iacobaeum, vaticinium Danielis, prophetiae demum Aggaei ac Malachiae. Haec igitur expendenda suscipimus singillatim, ne simul congesta confusionem pariant. S. I. Iacobaeum vaticinium expenditur 50. Celeberrimum hoc vaticinium exhibetur Gen 40, 8. seqq. Cum enim Iacob janijam moriturus ad se vocasset filios suos ut eis benemeeret benedictionibus propriis, ctn- nunciaretque ipsis obventura in diebus novissimis , cum ad Iudam pervenisset quartum silium suum, sic ei lausta Ominatus est : Iuda , te laudabunt fratres tui, adorabunt te Ilii pastis tui. Catulus leonis Iuda; ad praedam Illi mi a
rendisti: requiescens aecubuisti ut leo et Quasi leaena; quis suscitabit eum Z Non auferetur sceptrum de Iuda et duae de femore ejus, donec veniat qui mittendis est, et ipse erit e pectatio stentium; seu ut postrema haec verba in hebraico textu leguntur: Non recedet sceptrum a Iuda, et legislator se inser pedes ejus, donee veniat Miloli et ei obedientia populorum.
20쪽
5 l. Tria, ut rem conficiamus, hic nobis evincenda sunt ' hoc oraculum ad Messiam pertinere; P ejusdem adventus epocham determinare; 3' jamdiu fuisse completum. 52. Primum autem evincitur tum ex vi vocis Miloh tum
ex iis quae huic Miloh tribuuntur. Jam vero elai multiplex a philologis radix voei Scura assignetur, tamen omnes in eo collineant ni de Messia intelligi debeat. Etenim qui eam derivant a ri, Seiulaὶ tranquillus aut quietus fuit, hunc
ei sensum tribuunt oraculo: Aon recedet sceptrum a Iuda ...
nec veniat paciscus aut tranquillator. Huic interpretationis et eodex samaritanus in quo legitur: nee veniat paciscus. Messias porro ab Isaia cap. 9. V. T. Vocatur Princeps pacis, utpote qui Venturus esset ad tranquillitatem ac pacem esserendam. Qui vero eam vocem repetunt a radice
Seiij vel alal , tunc idem est Miloli ac Filius ejus, seu qui antonomastice filius Judae dici potest, scilicet Messias. Qui demum malunt legere ri, O seellofit pro Meuo , huic voci vim tribuunt significandi quod ei
seu cujus est, nempe sceptrum de quo hic loquitur Iacob. Hoc sensu hanc Vocem videntur plerique Veteres accepisse. Sane LXX. habent: Donec veniat quae ipsi reposita 8unt, seu ut alii legunt: cui repositum est, ut etiam interpretantur Aquila et S3mmachus. Hi igitur hunc sensum reserunt: Donec veniat regnum, quod repositum est ei, videlicet Me Siae. Hunc sensum clarius expressit OnLelos scribens: D nec veniat Messias. Vere igitur, heic saltem , Bosenmulier scripsit interpretes omnes raro eonsensu, qua is etiam admissa
ethi mologia vocis Seiloli, convenire in illa de Messia intelligenda aut aliqua ejus proprietate. Hinc veteres Hebraei in Thalmude traei. Sanhedris, Peria chelest, in Berescithrabba vocem Miloh inter Messiae nomina retulerunt. 53. Non minus luculenter id ipsum evincitur ex iis quae huic Miloli tribuuntur: subdit enim Iacoh: et ipse erit empectatio gentium, Reu : Et ei obedientia populorum , quae verba Onhelos reddit: Et ei obtemperabunt populi; Iarchi vertit: Eι ei eongregatio populorum p uterque Arabs in .