Carminum puerilium et juvenilium libri 4. Vincentii Placcii Hamburgensis

211쪽

Olim corpora pulueris tenere 1 Primi relliquias , diesque nostros Τransire, di volucrem perire vitam Nobisum, velut interire gramen Siccum, flosque solet tenellus aestu 16. Laesus, vel Borea nimis rigendi, Qui campo vacuum locum relinquit. 17. Verum gratia Numinis supremi aeternum manet, ta fovet timentes, in. Cultoresque Dei, piosque natos Illorum beat, di beat nepotes.

19. Coeli culmina celsus ille sedem Elegit Dominus sibi, dc potenti Subjectum imperio gubernat orbem.

2 o. Huic ergo Domino Deoque mecum Laudes Angelicae parate turmae ;Vos virtute sua potentiaque Adjutos Deus em inentiores Nobis, sed famulos tamen creavit,

Ut plene sua jussa colligentes o

Nostro nuncia perseratis orbi. xx. Huic de Vos Domino Deoque mecum Laudes accumulate, queis beati Tales nuncia perferunt ministri: Et queis sancta Dei patet voluntas , Et queis magna Dei placet voluntas. 1. Hunc tandem Dominum Deumque me

Laudent omnia quae creavit ipse, Late qua patet orbis universus, Laudet mens mea Numen universi.

212쪽

CARMINUM

PUERILIUM

LIBER III.

HAM BURGENSIS.

214쪽

NOBILISSIMO E

CELLENTISSIMO ET EXPERIEM

Philosophiae & Medicinae Do- dctori, Physices ac Poetices Prosessori Publico. Domino ct Patrono meo summo S. P. D.

Rimitiarum , Iis ciarissime , ω Excedenti ne , hoe fatum esse δε- numquam sere apud cuiatores suos permaneant , sed vel

Dii , vel comatis , aut amiciseeon. Idem meis hisce Poeticis nunc contigit, suae alias jure tuo meritoque , cum iis suae nunc

215쪽

exlabeo uma ad Te erant itura: quive cujus f dulae olim alva fisi euictuinae , hoc quidquiae ese suaeis meis fructuum o acceptum omne refero. mereor equidem ne se si nimis fundo veram tuam atque eulturam adhibuisse videaris , s ex hisce promentibus poeticis , de reliqua etiam iη- genioli mei feracitate judicium feri patiar. saeuod adeo nescio an mel tuum hac in parte esse

velim. Non quod parcius. eo nunc atque olim utendum mihi existimem: Neque enim vel Apo linis lubentius a labeam Tuo illa, quo olim, cum pene adhuc puer optimo meo fato tibi me appliacuissem , prae meo O quovis abo non infeliciter neque ad paenitentiam sum usus. Sed escur hae in caussa non ιmmerito te metuam:

quippe quem non lateat , quam soleas nsmismodeste plerumque de uu quae ad te pertinent semtire. yam autem ea quae hic vides , nulla non 're tua sunt. Utpote Tuis auspiciis olim conscripta , nunc quoque nescio an recte satis,

in publicum emissa. Cujis imos quid in iis boni sit , ct laude sua non omnino indisnum , id

post doctis a Tua Poemata meis hisce versiculis lectionem Hisberi sustineat latere posse existimo.

Atque utinam torum illud esset, quantum vellem., jam confidentiore animo immortasitatis Parnassae Lauream mihi promitterem imo sto derem. Sed nosti quam soleant multa plerumque labe etiam optimi artificum ab archet a d ciaree. Mihi vera illud ea minus fuit evitabile, quν

216쪽

quo praestantiin mihi atque artissisus exemplar imitandum proposueram. &Fare quid miarum si Te in infelicissimum Di imitatorem diagno sententia an adversurum submereor ps stae s tamen seposita omni hac consideratione , tamquam alienum aliquod alienae industriae monumentum hasce meas lucubratimespemoscere velis : nemo mortalium est, cujus

censuram prae tua subire malim. Ruippe cu-jω ct aequitatem , ct humanitatem jam olim

multis ac magnis experimentis compertam h

beo : er intelngentiam in hoc studiorum genere atque peritiam , nusii hujus seculi eruiatorumo quatam , nedum superaram , uti olim re didi s ita nunc confectis peregrinationibus meis mere cognosco. Sin autem ct hac ratione castigmtionem temeritatis meae aliquam adhuc promeruisse videbor: habes sane quibus sa mea ex manibus idorum quibus inutiliter teri fortasspoterant , uno ictu excutias. Elegantissima nia miram ct iactissima tua omnis gene is Poemata, quae sprsm hactenus visa, omnes Musarum

amoeniorum cultores , veraeque elegantiae atque

doctrinae Vimatores eo unctim recuso possidere avidissisno desideris , ct expectatione incredibili, ae assiduis votis exoptant. Et sane quemadmodum non potes lemiorem , ne dicam suaviorem mihi audaciae meae poenam instigere : ita non lotes, meo sententis , honeste tot debeata Osuae is a Tui ingenia tam vana ct diuturna θι diutiM lactare : quam ut tandem abrumpam

217쪽

Μm atque impleam , nisi lubens quameumque

Poematum tuorum partem omnium meorum disepenatio redimere , nimium mihi ct in Te , in ommes Musarum cultores ac amisos injurius viis derer.

Vale Vir Excellentissime, ct impose tunitati mea gnosiens, favere perge.

218쪽

PUERILIUM

LIBER III. PHYLLIS

A C L O G A. I, discessum Daphnidis a P0llide.

Icite Pierides, moestus quae carmina Daphnis Fuderit,invitus cum Phyllida limqueret, M cum Rura sibi dilecta diu mutaret: ineptus Triste supercilium Phoebanoris, osque malig

nums

Atque indignapati fastidia. Dicite Musae, Auxilio potuit vestro quae dicere Daphnis. Deplorata dies aderat, quae Phyllida, Daphni, Dilectam , rapuitque tuum tibi Daphnida,

Phylli. Pallidior moestos solito Titania campos

219쪽

Rore novo spargebat, & haud bene Luciis atro Sidera dispulerat coelo ' vestigia Daphnis Per linquenda sibi solus cum ruscula figens', Et loca larventes renovantia Phyllidis ignes tremum lustrans, variosque e pectorequestus Er conjunctaetrahens suspiria, perque myricas, Et salices, quae, Sala, tuas circum undique ripas Puniceis permista rubis, calthaque palustri Condecorant, hinc inde repens, vix denique densas Inter procubuit corylos, & carmine tali Heu nimis infaustos i nec quicquam flevit

Phylli vale, dilecta imo mihi pectore Phylli,

Incipe sellicitis animum confundere curis, Et lacrumis implere bonis, di questibus ora. . Sic fas est, sic, Daphni volunt crudelia fata, Et male quae nostris ludit sors perfida rebus. Phylli vale victura meo cum pectore Phylli, Dum mihi pectus erit, corylos distinguere fagis Dum potero, poteritque suas dum paseere nam

Cor mihi nunc tenui distendens sanguine

venas.

Phylli vale, & mecum crudelia carpere fata Quodque licet selum absenti, suspiria moesta Perge meis sociare: ferantur & hae licet udis A Zephyris, nostras tamen allabentur ad aures Atque animos tandem , praesagaque pectora luctus Phylli, tui, nostroque dabunt fomenta dolori.

Phylli

220쪽

LIBER III. 193

Mylli vale , conjuncta meo cum pectore

Phylli,

Non tamen hinc nimium quamvis divellet inbquus Te pater, aut Furiae, vel si quid durius illis Orcus habet. Quocunque erret sub sidere Daphnis, Vivet ibi conj uncta suo cum Daphnide Phyllis. Phylli vale , nostrum decus , o carissima-

Phylli,

Et vos herboso viridantes vertice colles, Vosque olim nobis umbrosa cubilia valles, Et saltus virides, di mollia prata valete. Et quas' prae reliquis mecum mea Phyllis amavit, Maliferae sylvae, nostris loca cognita furtis. Vos etiam glauca canentia fronde salicta, Vosque rubi , queis non Thisbei conscia fati Decertet morus, cumq; his rubicundula mixtos Egregium corylos intendecus arbuta , quaeque Redditis argutos Zephyris virgulta susurrus, Extremum hoc audite vale, questusque supremos Ingeminate meos, & mecum dicite, Phylli , Phylli vale , laudanda meo nunc carmine

Phylli,

Quam tua quam tristis mihi se nunc sistit imago lAh video lacrumis humentia lumina fusis, Non secus ac Phoebum mediis ex imbribus ignes Jactare. Ah video rorantia fletibus ora, Ora, eheu l non jam tam suave rubentia, ut

olim , I A n