Carminum puerilium et juvenilium libri 4. Vincentii Placcii Hamburgensis

521쪽

yamsis, caligas: Non mihi caligant oculi, verum tibi γ quin tu Vel clausis vitium crede patere tuum. At tibi cui senium jam vitrea lumina poscit, Quam nox quam poterit mentis habere die pNasised turpius umbia, Dacit in errores caecus amanssuefuror. Quae tibi nox animum , quae coecam nubila

mentem

Implevere, senex atque maritus, amas tSi sapis innocuos lusus permitte juventae :Numquam, crede, seni conciliatur amor. Quam nos dissimiles animis amor arguit idem: a Nam mihi mentem acuiti, quem tibi perdit

Amor.

Hinc Zelus , livor, rabies insana nocendi. Atque amente iubit natus amore furor. Hine tibi tandono culpam: non parco puelis,

lites inter nos malefida serit. Hinc adeo insonti temere minitare puellae: Huic saltim parcas, o gene se, precor. Est illi constans amor, di te sanior: & quae Cum tibi non data sit, non repetenda fides. Ita finii sub finem gallicinii carmine: ne titulus buic magis quam priori deesset, praefixi e Catulli carminibus, quod tum forte se ollarebat in H; Muaenam te mala mens, miselle Ramide itpraecipitem in meos Iambos Deus Dbi non bene advocatus Remiae parat excitare rixam Aune ut perveniar in ora vulgi,

522쪽

Nuiae quis ' qua lubet esse notus optas 'Eris: quandoquidem meos amores Cum longa υοluisti amare pinna. Iam consumpto impetu vestes laxaveram, cum Opportunum in mentem etiam venit crastinum

diem nomen miselli illius praeferre. Quare r eollecto iterum spiritu, per noctem & semnum jam pene dissipato, subscriptionem quoque talem adjeci. Accipe luce tibi versus cognomine dignos, Accipe produxit quos tibi festa dies.

Hos etiam scandas male mensuresque licebit. Caetera nam nulla parte, Menandre, capis.

Hactenus indocilis satyram componere,debet Principium vitiis hoc mea Musa tuis. Dura quidem dixi,fateor, sed scito, Menandre In te nil dictum durius esse potest. Sie tandem impleto omnibus paginis folio,in I ctulum meum.me abdidi, altissimoque ac su vissimo somno obdormivi, donec circa meridie

a Melibaeo appositam imo continentem meae camera habitante, cum aliis una amicis pro deambulatum invitarer. Inde reversis, prandioque jam parato admotis,solitus νη-ς Menanis

der quasi invitatus se adjunxit. Quo conspecto, ne lentus debitor essem, & nihil ex nocturna mea opera volupatis caperem: Melibaro quae ad rem videbantur in aurem insusurravi. Qui proinde finito vixdum bene prandio, sub specie secretioris colloquii Menandrum seorsim in conclave suum deductum recluis communi nobis ostio ad mensam in qua carmina mea n

523쪽

sturna explicueram admisit. Quibus conspectis majore etiam atque pridie horrore perculsus Menander, A- Ut marest tremulum, temt eum fringitur aura, in quatitur topiis fraxina virga noto, ' inque le-Zephyro Variles vibrantur aristae, Pristida populeas ut quatit ura emas Aut sic aut etiam tremuit magis, . g) a. 1

Ut didicit se

Ante refutatum quam velit ipse legi. Postquam vero percontanti etiam Meliboeus quando tam prolixum carmen composuissem,

ipse di nescire se uti sane nesciebar,) de divitia . non posse sanctissima relligione a rn

vit; simulque quo pacto hesterna no fheludentem me cum puellis domesticis reliquisset, circa meridiem autem dormientem adhuc ad prodeambulandum excitasset , pari fide retulit: magis etiam perterritus profectosae monium habest inquit , neque cum illo imposterum mihi res erit, si ex hac pugna sal- us meo. Quod sane tua opera fieri pose non dissido, modo Sc veniam meo nomine orare , di

- Spongiam a serrantis prae medici 'ties' offerre non dedigneris. Cum ille haud gravati hoc recepisset, mihique rem plane quemadmo dum erat gesta retulisset; Ego exemplo mI perae pacificationis praemonitus, ου--τρο non egemus faederibur inquam, quibus,si priora non fregisset, novis nunc non indi-

524쪽

geret. Nunc quoniam ita voluit, ira habuit. Neque ego ipsum vel amore meo vel odio dignum judico: nisi quod

Hunc ego Tartareis portas infensius odi, reuisquis mente aliud conaeit,quam protulit ore.

Proinde ille quidem dictilm sibi sciat digito compesce labellam. Ne laneum latus ulum, nates rue molliceli, i I lixa turpiter seni flagella conscribillent,

Et niselenter aestues velut minuta magno Deprensa navis in mari vesaniente vento.

Hoc tam tristi nuncio confusus Menander, hactenus mutire contra me amplius nihil ausus est. Paucis tamen abhinc diebus comparuit quoddam Panidis , imo Midae suffragium, quod ego postea a Melanore profectum cognovi: ita sese habens. Displicet se rubri nasus tibi, Platae, Menandri Nasonem Placeum, laese Menandre , vocas. Purgia sunt vobis igitur male sana duobus Et venam ni in tingit utrique furorini precor a motis tandem desistite rixis, Et grata Clarium pace beate deum. Nuo Mergetis, venam Tibi, Placce, Cupiri Augebit, Bacchus laese Menandre, tuam. Cui ego totidem versibus extemporalibus ita respondi. Quid tibi eum nostris ludis, male sane Poeta, Iurgia nostra cupis quae male sana vocas.

525쪽

Sunt male sana quidem , fateor , de parte Menandri De nostra sana nil benὸ mente notes. Nam contra stultum sapere est insania sino.Quid faciam ' nugas provocat ille meas. Ergo tace, precor, aut quoniam me credis

Mox erit ad verses Bacchus Amorque Tibi. Quibus publice a commensalibus lectis, Una omnes taciti tenuerunt ora poetae et 'Altaque tranquillo sunt facta silentia Pindo Tantum profuit mihi Poetam fuisse, recitatorem non fuisse. Adedoue nemo Jani est qui haec noverit k cui non sini L0 disertus puer ct saeuiarum. E)ῖ contrario, Menander defecta plane fidieub

sua insania, . . .'It nova per cunctas nec trist is tabula coenas, Et si quando ad pristinos mores suos seditum parat , sola nominis mei mentione confinuo in viam redigitur; ci uod non minus nuncii minem perterrefacit quam Deorum lis diros 'Ερμῶηe σποδη-α' ῆ si) Mercurius earbonibus oblitus arris Uerum lingua quo η dio 8 Hebat ille. Quidni & tu mihi tandem diacas , calame quo vadis. Vides liberalitasem meam. Epistolae debitor libellum pers 1lvo. Utinam alibi itidem , inquies. sed nemo idem ubi. que est: neque id expediret hoc imprimis secu-IO. Interea, quoniam satur es cum dicit Moratius

526쪽

ohe t Ze ego non minorem te legendi quam me scribendi 1aturitatem cepi de existimo: Ohe jam fatis es ohe libelle. Quod si quid omnino hic nimium tibi est, potius quam nausees, comitibus tuis communibus amicis nostris , quantum ejus videbitur imperti, adeoque una per meridere, quidquid est domica innyrum Interim, ii quid me amatis adhuc, ne cui ignoto per haec Menander innotescat sedulo cavebitis. Neque enim mihi nunc hominem, cujus sane exanimo miseret, sed stultitiam ridere volupe fuit. Muicunque fuerit ergo narrari H locus , n)Dum capiat aurem, ervetpropositum sutaem,Rs commendetur non au uris nomine, fabella , quam sane in alium finem nullum tibi opero stadeo perscripsi , nisi ut vitae nostrae rationem accuratissime perspectam habens, quantopere tibi ad nos cum sodalibus tuis maturandus sit reditus eo rectius statuere possis. MVare , si sapias , viam vocabis, οὶ mamvis candida midies haesia

tantem revocet, manusque colla Amb, injiciens ro et morari. Quod si interea, praeter spem omnem meam , 8c vestram, discedere hinc necessum habeam, equidem Commendo Tibi me, meosque amores. Pi Nam tecum fere totus ero, quocumque recedam. q,

Si tamen absque incommodo tuo masno potΗ,Τibique, mel ac deliciae meae, Si manet ullus adhuc veteris respectVS gmici, Et data saepe mihi stat tibi salva fides.

527쪽

1nque tuo fuerat primo qui pectore quondam Nunc potis est aliquo Placcius esse loco: Curre,vola, ut possis communia gaudia mecum Cumque tu is sociis participare, Vale. p) Id. 1 f. sq) e fusonius.

ERRAT A.

Quae propter absentiam Auctoris pluscula irrepsere, praecipua B. L. ita corriget: pag. 3. lin. I. ATLANTIS RETECTA. p. . vers. 9. RIdeat. s . l. I .

ministi. 313. l. 7. nostrique. 38 o. post distichon septimum, quod desinit: ingeniosita eris,omissa sunt haec duo: Hoc fugiens modico juvenilia carmina risu Distinxi, quaIes vel Cato credo serat. Carmina si n u meres, nu meris aequaveris annot , Et vix quod desit, quodve supersit, erit. 392. distichon ultimum, secundum esse debet. 3s

64. l. I 8. pellem. 2I. blattam. 63. l. 27. miseram.' 66. l. 8. Sm. II. l. s. 'Bacchico. Reliqua leviora,v gr. que vel is omissa, litteras transpositas Sc permutatas, nimisum pro nimium, cui Pro

Qui, &e. Lector intelligens facili divinationi ipse restituet. . F I N I .