Carminum puerilium et juvenilium libri 4. Vincentii Placcii Hamburgensis

발행: 1668년

분량: 528페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

251쪽

224 CARMINUM

Iamque iterum Cirrham tremere, atque Helicona moveri Cernimus, dc doetas ponere plectra Deas. Et pictas humeris pallas, dc frontibus aurum Demere, dc undantes ungue notare genas. Atque iterum Phoebo pro Daphne eXosa cupressus Nectitu r, 8c tristis tempora taxus habet. Ipsa Themis verrens lugubri syrmate terras Tristis ad exequias ξc pia sacra redit. Ingeminat veteres moerens Astraea dolores, Et queis cum terras linqueret usa fuit. Hac tua fronte dolent dilecti vulnera SCHRIM-

Et merito tali fronte dolendus eras. Interea Charites injussae funus adornant, Iamque tuae roseae sunt Libitina fores. Protinus alma Fides te, chara CORONA, coronat, Sertaque dat capiti non moritura tuo, Nubila Spes etiam detergens fronte serena, Et pietas eadem munera summa ferunt.

Quas juxta Virtus gemit illibata, simulque Talia verba fercus Conjugialis Amor.

SCHRIMPHI A cara vale , atque eXternas

laeta Kalendas Nunc celebra, postquam sie tua fata volunt Et satis est terrisque datum , charisque propinquis , Quos tibi conjunxit, non violatus amor, At tu qui superas, Zc adhuc qui vesceris aura Haereat haec memori mente CORONA tuae. Scilicet illius semper te fata monebunt, Rebus

252쪽

Rebus ut in vestris cuncta ruant subito. Et quam non possis certas spondere Kalendas Instantes quamvis per cita fata tibi. Quisquis es, o fragilem tecum perpendito vitam

Quam teris, dc dices sit brevis ista mihi lLabitur annus, abit mensis, lucesque recedunt, Et superest, qui nos conterat usque labor. Ut morbos taceam, dc quorum meminisse ma lorum Solum perpetuos cogit habere metus. Ipsum quod nutrit necat, de quo vivere succo Credimur, hic vires interimentis habet. Atque ubi, quam paucis concedunt fata, senectam Attigeris, senium jam tibi morbus erit. Morbus erit, quem mors semper metuenda sequetur.

Atque haec est vitae, o homo , summa tuae lNon igitur vita est multos ex ordine soles Cernere, & immumeros connumerare dies, Queis tua continuo nitarint pectora motu, Vinaque queis multos perdiderisque cibos. Vivere condigne est operari, atque otia mors sunt 3 Et recte ex sola mente putatur homo. Recte igitur vives, animus si rite laboret: Illud ut obtineas, sit tibi CHRISTus Opus. . Hunc toto meditare animo fac, membraque CHRISTI Qua poteris, fidus sedulitate iuva. S ici u venis moriens centenos vixeris annos:

253쪽

Σ16 CARMINUM

Sinsecus, ipsa etiam mors mihi vita tua est. Quam bene nostra igitur, quam sancte

Scia RIM PFIΛ viXit, Cuius creverunt cum pietate dies. Quae nunc his erepta malis sine fine triumphat, Et secum,plaudens talia verba facit. Terra vale, conj uxque vale, vos chara valete Pignora, habet testes quos sibi noster amoris Asst ego nunc abiens ad avos atavosque recedo Vos visura iterum, cum bona fata volent. SCHRIMPsIA sic Nos, quod superest, b na verba sepulchro . Scribemus, maneant haec bona verba diu l

Talia conjugialis Amor, Clarissime ScHRIMPHI, Quae Tibi quo potis est, dat mea Musa pede. Non tantum sumptura sibi , Tua prodiga

quondam Si foret in luctus ossiciosa suos. Quae quoniam tanto nunc torpet muta dolore, Nostra, precor veniam, debuit esse loquax.

Siste pios questus, lugubria carmina siste Et lacrumabundos siste, Elegia, modos.

254쪽

THEMIS DEVOTA GOTHO FREDO MEL MI O

ILLUSΤRE CONSILIARII MUNUS

AB INCLYTA NATIONE GERMANA, Philos Medic.&Theolog. quae Pata ii est, oblatum acceptanti,

255쪽

V i s mihi , quis tanto pulsat praecordia

motu Impetus, atque novi conturbant ima furores λRursum , Phoebe, redis: rursum furata reverti Calliope placuitῖ mentemque minoribus aptam Vix satis, excelso tumidum vis ire cothurno, Et nimis exiles in grandia pellere viresῖ Sentio quo cogas: quae cari gloria MEL MI, Et digno collatus honos praeconia poscat: Sed frustra es, longoque situ torpentia frustra Corda moves, animumque jacentem in carmina tollis. Ergo pro tantis meritis indiffiis abibit MEL MIus, ingratoque fovere silentia semper Concessum tibi fasque putas Z Quin protinus

Tu segnem depelle situm , depelle veternum Pectore, quasque damus quantum potes accipe

Quo licet ore canas, certe cecinissejuvabit. Sic Pindo quaecunque favet bona turba Deo

Augurat,&spondet perspecta modestia MEL MI. Incipe, sponte sua venient in pectora sensus, Incipe, sponte sua venient in carmina versus. Candida lux aderat, lux sacratissima Pindo, Et jam festa dies ad culmina summa vocarat Coelicolas, queis docta artes, quela carmina

256쪽

Prodit pompa Deum , procedensque agmine Iongo Fortunata cohors Phoebo Phoebaea frequentat Templa Duce, de gravidas donis concedit ad

aras.

Quae nova majestas Templo, quam fulgur ab omni Parte micat, splendore novo quam tota Corus cant Atria, quam sese maiori lumine complent. Non secus ac teneras prima cum nocte per umbras Hesperus aurato componit sidera coelo.

Et variis totus radiis collucet Olympus. Iam solio Paean medius sublimior alto Sederat, & doctus complerat tecta Senatus. Jam sua pro solito festae solemnia luci Munera reddiderant cuncti. pia carmina, laurus, Plectra, hederas, M scripta aeternis vota tabellis. Continuo Divos ut circumspexerat omnes Cirrhaeus, placido tranquilla silentia nutu Imperat, dc fatis felicibus ora, resolvit: Quo tandem hanc digno lucem claudemus ho

nore

o O superi, festis aliis, quae vota diebus Undique sufficerent, data sunt: haec aurea lux est, Prae cunctis mihi cara aliis, vulgaria cessent ossicia, accedantve novis: felicior illa Non surget, Parnasse , tibi: Non illa refulsit. Quin nova per totum penetrarint gaudia Pindum ἰ

257쪽

Haec quoties fausto doctissima pectora partu Edidit, aut doctos ad lumina nostra libellos

Attulit, aut digna nostris concessit alumnis Prosperitate frui, meritas in tempora laurus lAut hederas donans, Regumve Ducumve favores lQuin hodierna etiam nec me praesagia fallunt, Astraque fatorum certos signantia motus Haud nobis spernenda dabit. Nec plura locuto Tradit, Atlantiades compacta volumina cedro Ex adytis portata imis. Divinior illi Cedro splendor erat,Phoebique a fronte recepto Clara repercusso spargebat lumine Templa.

Signabant extrema notatae adamante figurae ANNALEs PATAviNI: haud illo gratior alter Parnasso codex. Quoties aut fessa canendo iPectora mulceri, gravibusve exercita curis

Solari placet, hic foliis collucet apertis, Attentisque animis dignissima laeti leguntur. Quippe Antenoreis quaecunque geruntur Athenis Auratis stant scripta notis. Formantur in auro Nomina Rectorum , de parili signantur honore Quorum has est praestare vices : hinc Natio fulget . p sQuaelibet, di doctis quoru m com munia regna Consiliis stant atque vigent: sed maxima lux es Germanis, primi primo fulgore coruscant, Prima tenent variis insignia picta figuris. Haec igitur placido dum lustrat lumine Phae-bus

Ecce recens fulvo rutilat GOTOPREDus in auro, Et

258쪽

, LIBER III. 23 I

Et similes MEL Mi designant nomina sulci. Caeruleoque nitent insignia picta colore , Teste pudicitiae, di quam sancta modestia pectus Devotum decoret, strepitus exose superbos Et tumidos fastus. Sic nullas purior aether Admittit nebulas aequali hinc inde sereno. Hyblaeae juxta volucres visuntur in illo Quem dedit Altitonans meritis majora colore: Perferue numero, perfectae emblemata mentis, Et divina tibi quam se sapientia dulci Eloquio conjuncta , Sc sedulitate perenni Assiduo tractata, indulserit usque docentes. Quin licet hic etiam nigricantes cernere

normas,

Signa aequi justique, tuis distinguere curis Quod satages, MEL MI. Sic quae stant casside regni Signa jubent. Regnantis honos amor unicus aequi est. Quae vero geminas pennae crispantur in alas, Illis Fama volans super aethera,transque rigentes Vecta Alpes, celebres veniens prope Teutonis

DussEL DORPI Acis pandet nova gaudia tectis, Et tibi, Rhene pater, qi xu bene fidus amicis Fluminibus, quique ingentem circumsonat O bem Oceano reddes. Sic clari nomina MEL MINoc secus ac undae cunctas labentur ad oras, Ad geminosque Polos , geminosque ferentur ad IndOS.

Ut sitiati oculi, novitasque exempta videndi ,

259쪽

Laudantur voto communi signa, sacrisque Pindi digna tholis plausu celebrantur oborto. It clamor, faustisque senis pia templa moventur Gratantum, &MEL Mi felicia fata cientum. Interea doctos concors discordia Divos Exagitat cunctos , dum quisque ad sidera,

Te tollens, sibi Teque, tuosque adscribit ho-

Hic est noster amor, castissima turba Camoenae Unanimes clamant, illi de matre cadenti Excepto nostris implevimus ora fluentis. Constius hoc Pindus, sanctae hoc Parnassidos undae Norunt, di templa haec ἡξc quas hic cernimus

arae.

Non aliter Charites dictis communibus instant: Nobis ista dies, nobis haec gloria MEL MI, Communisque favor totus concedat oportet. Nos cum matris onus nondum Lucina beatum Solveret, arcanos in pectora dia tepores Misimus : hinc animi vigor hic , pacataque virtus, Uinc facies hilaris priis permiXta severo, . Et cunctis laudanda datorae frontis imago, Et quae plura placent cautis, faciuntque probari Omnibus ex aequo, impulsusque favoribus addunt. Haec Charites: contra baculo qui sustinet an-

Tendit uterque Deus. Medicas ille evehit artes , Herbarum celebrans vires& multa profundo Quae

260쪽

LIBER III. 233

Quae condit Natura sinu: quae corpora sanent. Diversosque queant animorum inducere mo

tus.

Hic citat eloquium , 8c quae sit praestantia verbis, Et quantum valeant facundae in pectora linguae. Et tamen huic sese committere nata Diones Audet, &hanc ipsi tentat praevertere palmam.

Verum prae reliquis se tollens flava Virago Nostrum hoc est inquit, sacra quod prudentia pectus Complevit tibi MEL MI, hoc regna capessere docta Te fecit, fecitque tuo placuisse Theatro. Nostrum hoc munus habes, nostra haec palm ria laus sit. Tandem mota Τhemis: Studio certatis inanio superi, nobis haec sese gaudia debent. Nobis, sideros motus si cernitis, olim

MEL MIus ortus erat, primi cunabula parvo Nos dedimus, tenerisque appressimus ubera labris.

Et ni fatum aliud voluisset, &Anguiger illum

Invitae rapuisset, haberem nunc quoque magnum Qui regat imperium : nunc haec compendia praestant. Sic ait, atque viri famam, atque extollere mores, Natalemque diem, dc transast e tempora vitae,

Incipit. At Phoebus: Non illi talia luci Conveniunt, nec Diva tibi: Nos illa canemus Longius, A laeto narrabimus omnia Pindo, Expectata dies ubi surget, textaque nostris

SEARCH

MENU NAVIGATION