De Pythagoreorum reliquiis quaestionum prooemium scripsit Dr. Franciscus Beckmann

21쪽

fragmenta inscripta sunt, praeter Philolaum et Eurytum, discipulum eius, et ocellum Lucauum et Timaeum Locrum vix ullus alius aetate quodammodo notus est, quam Arta ras Tarentinus, Platonis no Dionysii minoris et Eudoxi s miliaris U), qui non tam 'rimo k' , ut nonnullis vistam est δε , quam secundo et tertio Platonis itinero Syracusano ''

ba, Aristoxen. v. Athen. XII. p. 54b. Callimach. ap. Diog. Laert. VIII. 86. Eratosthen. ap. Euloc. in Archimed. do Sphaer. et Lyl. II. 2. r. 144. Demosthon. Erot j. 46. Platon. Epist. VII. IX. XIL .XIII. P. 338. C. sq. 350. A. 357. 359. C. 360. C. Cic. de Sen. 12. de Rep. I. I 3. de Fin. II. ld. V. 29. Τuse. I. IT, M. V. 23 Valer. Max. VΙlΙ. 7. ext. 3. Plutureli. Vit. Dion. I 8. 20. Vii Mare Ul. 14. Quaest. Symp. VIlI, 2. Appul. De Dogm. Plat. I. p. 569., Ael. Aristid. XLVL T. II. p. 3s4. ed. I in dors, Diog. Laert. III. 2li 22. 6 l. V UI. 79. 82. Iamblich. V. P. 27. Anon1m de Vit. dith, O I02. ed. Κies Si , Themist. a P. Boetii.

. Basil. De paucis is is, qui repugnare Videri posSi ut locis, aut cor-

. Basil. De paucis is is, qui repugnare videri possint locis, aut corruptis, aut side 'indigias Suid. v. Cic. de Or. m. 34. Diog. Laert. VisI. 39. in is piat. 4 I. St. 85. Des Iauit, I hi loco V. P. I 04, ubi Archytas in ipsius Prthagorae auditoribus resertar, v. Bentleii Opus c.

53λ. Hoc itinere, quod Incidit in Ol. 97, 4. es. Clinton. vast Iseu.ςa 1. x. 3, Plato ui eum Archyta ia in coninistreium fuisse, Aelius Arist, aes XLVI. T. II. p. 304. Dindi, et Taetaea Cbi L X. 996. potior vide

lue. Arehγtam cum Annicere Crrenaeo Plui. Vit. Dion. 4. b. . Diog. Laert. III. 20. cf. Hermanu. Gesch. u. Syst. d. riat. Philos. I. p. m. comianaentos, et Olympiodorus Vit. Plat. I. c., scriptores fide non ita digni. 54 uariens ten. De Archriae Tarent. kagin. pbilos. P. S., Lorentet de fel iis gestis Tarentinorum P. 2 i. Ol. . . ν

Mat. I. p. 569. Dios. Lahrt. IlI. 2I. Aei. Aristi d. i. c. lucidit secundum illud iter in Ol. 103, 2. , quo sere tempore Dist DiuS minor regnum adeptus est Clinton. l. c., Pt paulo post Plato inter Dionysium minorem et Arebytam amicitiam iunxit testo auctoro Epist Plat. Ill. p. 338., quocusu non pugnat Plutarchus Vit Dion. 18 , ut Gruppio p. 29. videtur. Natia verba δι' ἐκείνου, quast Gruppius i. c. ad Λrchriam re fert, eodem i ure ad Plutonem referri possunt. Cf.. Stalix in Anticii. Πο-

22쪽

sive regnante Dionysio minore *' in Iaruit, et quamquain naufragio paulo maturius periisse videtur ', tamen Platone iam fore septuagenario Tarenti adhue summa auctoritate uomit μ' : Clinias Tarentinus, qui, teste Aristoxeno matonem prohibuit, ne Democriti libros combureret '' ; Arctas Lue nus, qui ut Arehytas Tarenti, Philolaus et Clinias Ileracleae, Eurytus Metaponti, ita paucis iam genuinorum Pythagore rum superstitibus Caemone scholas habuisse et Diodorum Aspendium, sub Ptolemaeo Lagi rege adhuc florentem doctrina Pythagorica instituisse traditur ' ); Brontinus Me-

VIII. 79. , unde patet, Archytae auctoritatem eo tempor plurimum apud

Dionysium minorem valuisse.

57ὶ Aristoxen ap. Athen. XII. p. 54S. Plutarch. et Plat. .ili. cet Diog. Laeeti 1lI. 21. 22 VHL 79. 'AeL Aristia. , Suid. , Eudoe. Il. m. 58 Horat. Carm. I. m. ibiq. Schol. Nam miskii interpestatio, qui Archytam naufragio periisse negatri Jahrb. s. Philol. u Paedagogi M. Jahn V. I830. p. 349 sqq. , non salis h ne procedere videtur. Cetreum neseio an hue isserendus ait Iamblielii Ioeus V. P. 247. t οἷ M

is, Nam Plato Ol. 87, 4. natus est atque ex tertio itinere Archytae intereessione cs Not. Ssi. 52.ὶ circa Ol. I 05, I. rediit. CL Hemmam, GeaA. u. st. L Plat. Philos. T. I. p. 66. Ceterum Cicero de Sen. II. nescio quia auctore Platonem vel L. Camillo et Appio Claudio Coss. h. e. Ol. us 7, 3. cs Pighii Annal. Rom P. I. p. 294. . stye te illo anno ante mortem suam, Τarenti cum Arct 3ta convenisse dicit, quemadmodum Platonem paucis annis post Alexandrum natum sive post Ol. 106, 1. ad Dionysium minorem venisse Gellius N. A: XVII. 2l, 29.

per errorem tradit.

603 Aristoxen. ap. Diox Laert IX. 40. g in Timaeus Taurom. ap. Athen. IV. p. Im. E. es Benti Opusc. p. 200. 62ν Hoe enim Iamblichus dierea videtur Ioeo, quem alii aliter in

23쪽

tapontinus, qui, si Leontis Metapontini, uti idetur, samiliaris fuit ' ), Platonis sere temporibus in ut etiam paulo post floruit 'A); Hipparchus Siculus, qui, si Diogenis Laertii IO-cus, quo Hipparchi cuiusdam relatio de Democriti.vita tranquille peracta legitur ' γ, ex Hipparchi nostri libello de tranquillitate 'μὶ sumtus est '' . Democrito aetate inferior fuit, et Lysidis quae sertur epistolao si fidem habere licet, a Lyside, Epaminondae praeceptore μ' , vituperatus cSt, quod Py-

πονται δὲ Θεωρίδην καὶ EDOυτον' ἐν Tαραντι δὲ Ῥιπλαν. Cf. Plutarch. de Gen. Socr. p. bb3. Boech h. Philol. p. 13. Nol. 3. . . 63ὶ Alcmaeo enim, qui ob locum interpolatum Aristol. Metaph. I. S. ses Brandis Geseli. d. Philos. T. I. p. 506. Not. h. et propter duos alios loeos. Dioe. Laert. VIII. M. Iambl. V. P. 104., immerito Py. thagorae auditoribus annumeratur Gropp. l. e. p. 52 sqq. , Commentationem, qua miscripsit, Brontino et Leonti dedi easso traditur. Diog. Laert. Vul. 83. : νιν δε Sc. Ἀλκμαίων Κροτωνιάτει, Πειρίθοο υἱOe, i. et

24쪽

thagoreorum arcana enuntiasset ''i; et fortasse etiam Onatas Crotoniates Et Gryphamus Metapontinus et Theano Pythagorea Thuria, siquidem.onatae Aristoteles inni menti Onom secit Τ') et Euryphamus Metapontinus idem est at lue Syracusanus ille ,.qui Lysidis amicitia usus esse dicitur 7 λ et Theano Brontini, non Carysi, hominis obscuri, uxor fuit Ty):ndeoque ex omni bras Pythagoreis, quorum.fragmenta Gruppius in Suspicionem vocavit, praeter Ocellum Lucanum R et Timaeum Locrum Τμὶ nemo est, quemaconstet ante Platonis aetatem floruisse; sed ei contrario omnes, qui quando vixerint satis certis testimoniis paulo accuratius desiniri potest, aut Platonis sero aequales aut etiam aetate eo inferiores fuisse videntur: et tales tam recentes Pythagoreos non

est improbabilo a Philolao, tam ultimorum, qui vulgo dicuntur, ΡΣthagoreorum praeceptore '' F quam primo librorum Pythagoricorum editore 'q), qui ante Socratis obitum .. floruit et Democriti sere aequalis suit 'D, iam propius ad

72ὶ Diogeu. Laert IIL 42- Suid. v. Θεανω. Iambl. V. P. 267. A nonnullis etiam pro Pythagorae uxore eam habitam esse. indidem apparet et Iamblicho.ιeste v. P. 265. Aristaeus. viduam uxorem duxit verum si Thuriis orta fuit ses Suid. I. c. . multo posι Pythagoram vuxerit necess8 est; nam Albeniensium illam colouiam cirea Ol. M. a P ricle conditam esse constat. Cf. Nol. 6: .. 64. - . 73ὶ Archri. Episu ap. Diog. Laeri. VIII 80 Sed tamen M. Not.bh74ὶ Plat. Tim. p. 20. A. - . 75ὶ Aristoxenua sy . ap. Diog. Laert. VIII. 46. Cf. ML.M. .i .

Ceterum etiam Epicharurus, comicus Wiilosophans, qui ante.Philolaum floruit et satia inulta scripsit, in Pythagoreorum numero habet . CD

25쪽

illustriorem Platonis doctrinam necessisso. Certe Aristoteles ot Theophrastus iam Philosophos tam Platonis quam Pythagoreorum doctrina initiatos et mi idem a Speusippo et Xenocrate, Platonicis pythagorissantibus divorsos nosse videntur γ'); et Archytas Tarentinus quamquam a Cicerone aliis luse scriptoribus r/centioribus non solum, ut Eudoxus, discipulus eius '' , vulgaribu S Pythagoreis annumeratur '' 'ac

Philolai discipulus nominatur ' ), Sed etiam, ut Timaeus, Acrio, Eurytus, alii, ipsum Platonem doctrina Pythagorica instituisse traditur φ) et a Philolao quidem, ultimorum Py-78 Gmpp. l. e. p 72. 75. α Not. 43 - 46. 79ὶ Diog. Laeri. VIII 86.80 Cie. de Fin. V. 29..de Rep. I. 10. Valer. Max. IV. I. ext. I. VII. 7. ext. 3. Appul. de Dogm. Plat. I. p. 569.. Diog. Laert. VIII. 79. al.

Nec tamen rariores fiunt loci, quibus, ut ab Aristotele, Τheophrasto, Eudemo ceterisque ante Ciceronem scriptoribus, qui de eo memorarunt, sine ullo scholae, ad quam pertinuerit, indicio citetur. CL VLtruv. de Arebit I. I. . II. praes. 3. Quintilian. I. I 0, IT. Aelian. V. H. III. IT. VII. Id. X. 12. XII. II XIV. Is. al. Ab Athenodoro ap.

81ὶ Apud Cisteronem enim de orat. III. 34 , ubi vulgo legitur: si Philolaum Areli)tas Tarentinus se. instituit , tam quod Philolaus Amchyta omnium scriptorum e sensu aetate maior fuit, quam ob nexum

RErmonis, siquidem rerum publicarum rectores, qualis Areli tas sui enumserantur, qui a Philosophis informati sint, ex eodiee Guel serbrtano vico vorxa legendum est: se Philolans Archytam Tarentinum se. instituit Grupp. l. c. p. 25. in .' Ae sane Philolaus quamquam aliquamdiu Thebis vixisse traditur Ρlat. Phaedon. p. 61. Ε. , tamen, si etiam ueracleae, Τtirentinorum colonia clara Ol. 86, 4. paucis annis ante Platonem natum condita, docuit Iambl. V. P. 266. et vitam usque Nd Ol. 94. podiduxit inoech h. Plii lol. p. II. , Archytam puerum sive iuveneni insti-lvere potuit. Sed lainen qnae de praeceptoribus et discipulis veterum philosophorum tradita repariuntor . non raro scia sunt. Sie ration non vori simili Philolans traditur olim Platon om et Epaminbndam doctrina Pythagorim instituisso. Diox. Laert. III. 6. Nonn. Colleci. et Exposit ilistoriae, quarum Grog. Nag. Or. L in Iulianum meminit, c. 19.

26쪽

thagoreorum praeceptore, revera non tanto i mporis spatio seiunctus est, quin ipse puerili aut iuvenili aetate ab eo informari potuerit '' , in-Pythagoreorumque numerum duObus locis, nisi sorte alter interpolatus M), alter corruptus est ' γ, ab Aristoxeno iam adscriptus esse videtur, iure tamen non solum id dubitatur, nu Platone, quo Septuagesimum aetatis annum ingresso Tarenti adhuc summa auctoritate no- ruit, natu minor fuerit '' , sed etiam, an ab aliis iisque satis antiquis et luculentis scriptoribus D genuinorum et vulgarium Pythngoreorum numero exemtus et Platonicis potius,

quam Pythagoreis aut certe, ut Eudoxus, Amyclas, Lasthenia, Dion ''), modo Pythagoreis modo Platoni eis philosophis annumeratus sit. Nam et ab Eratosthene ita memor tur, quasi ad Platonis Academiam pertinuerit '' , et Amatorii

85 Apud Iamblichum enim De V. P. 250. , ubi post narrationem de incendio, ex quo de Pythagoreis apud Milon m congregatis duo iam tum, Archippus et Lysis Tarentini salvi evaserint, quoruni alter, Ar-ebippus, in patriam, Tarentum, redierit, alter aegre serens, quod domi 'thagorei despicerentur, Thebas se contulerit, haec leguntur Arist

tuendum videtur, ut etiam apud Diog. Laert. VIII. 39. , ubi narratur: διαqυγεῖν δ' ὁLγωro νς, ωι ην καὶ Αρχίτας ὁ δ αρανιῶνος καὶ ADσις ὁ προει λην νος, pro AO ii τας haud dubie Πρχιππος legendum est. 'Nam

Archippus et Lysis et ab Aristoxeno ap. Iambl. v. P. 249 sqq. et a Neanthe apud Porphrr. V. P. 55. et ab aliis nominantur cs Boee . Plailol. p. I2.ὶ et Arelirtas aetate minor fuit, quam ut incendii illi tempore vivere potueris. Cf. Not. 12 sqq. 86ὶ CL Not. 59. - 87ὶ Not. 43 - 46.88 . Eratosthen. ap. Enine. in Archii nod. de Sphaer. et CIl. II. 2.

27쪽

sermonis, qui Demosthenis nomine sertur, auctori, non certo

illi quidem, sed satis antiquo '' si silem habemus, initio a

suis contemtus '' ex eo demum tempore, ex quo ad Platonem se applicavit, apud Tarentinos auctoritate florere coepit ' : neque ab Aristotele, qui, quamquam vix ullum Pythagoreum nominatim citavit, Archytae tamen identidem mentionem fecit' ' , neque a Theophrasto ' ) neque ah Eudemo '

κα/ιστυλων γρ ιμων. CL Bernii ardii Eratostlieni ea p. 175 sqq. ae Not. 43. 89ὶ Dionys. Halicam. de admir. vi dicendi in Demosthene c. 44. Wesseling. ad Herodot. I. 29. Kora' ad Isocr. - Η. p. 40. Oreli. ad Is e. de Antid. p. 248. Weste ann. Quaest. Demosthen. ΙΙ. p. 8 l. 90b Ut reliqui Pythagorei. Cf. Aristoxen. ap. Iambl. V. P. 250.:

ἀνεχώρησεν εἰς Tάραντα ' ὁ δὲ Λύσις μισησα ς τὴν ολιγωροαν ἀπῆρεν εἰς την Ελλαμ. Paulo ante Τarenti triginta quinque lythagorei combusti sunt seditionis rei, teste Hermippo apud Diog. Laert. VIII. 40. et Dicaearcho ap. Porphyr. V. Ρ. 56. CL Benti. Op e. p. 194. Boechb. Philol. p. 9. N. I. Nihilominus Archytas septies veΙ sexies summus Τarentinorum imperator fuit eontra legism a populo creatus. Diog. Laert. VIIl. 79. Aelian. V. H. VII. 14. A. Strab. VI. p. 280. . Lorenta de Civit. vet. Tarent. p. 38. 42. Id. de rebis gest. Τarentin. p. 21 sq. 9 Demosthen. Erot. f. 46.: εἰ δὲ δεῖ μη παλαι- λεγοντας διατρι-

92ὶ Aristot. Probi. XVI. s. Motapli. VIII. 2. Rhet. mr IL Polit. VIII. 6. Praeterea ad Archytam spectat locus Metaph. XIII. S. . cf.Τheophrast. Metaph. p. 3l2. atque etiam in perditis libris Aristololes Archytas rationem habuisse videtur. Cf. M. I8. et Simplici in phys. Arist. s. 107 sq. Hartensten. de Arch t. fragm. philos . p. 34. Nol. 3. . Contra Philolai semel tantum mentionem fecit, Eth. Eudem. II. S. Boechb. Philol. p. I85. , atque Euryti Metaph. XVI. 5. Paron Pythagoreus, quem Gruppius p. 104. ex Auae. ph s. I3. citat, dubius est rnam legendum videtur παρων ὁ IIυθαγόρειος a πώoει re . CL Simplio. in Arist. phys. l. 1Τ8 B. M Τheophrast. Metaph. 3. p. 312. M. Brandia. 94ὶ Eudem. apud Eutoc. ln Archimed. de Sphaer. et Cyl. II. 2. Diuiliaco by Cooste

28쪽

nequo ab ullo alio veterum ante Ciceronem Scriptorum, qui praeter Aristoxenum et auctorem epistolarum Platonicarum de eo memorarunt P), in Pythagoreorum numero relatus,

sed ab Omnibus aut nullo aut Tarentini tantum cognomine insignitus aut suminum, si Chamaeleontis Heracleotae Pontici Iocus ab Athenaeo servatus ad eum spectat '' , ut SL

p. IV. Id. ap. Simpl. in Arist. phys. s. 98. B. 108. Λ. Eudemi locosa Simplitio estatos Gruppius p. II 6 sqq nulla alia ratione, nisi quod

Archytas ab Eudemo de motus natura melius 'quam ipse Plato, iud, casse tradatur, deque infinito nimis argute disputasse videatur, in s spicionem vocavit Sed non meminisse videtur, Archytam etiam Arbatotele teste de motus natura disputasae et sagacissimum εὐ-πον

philosophum suisse. CL Aristo t. Probi. XVI. 9 Ribet. III. II. Quoaecedit, quod Eudemi Phystea, unde Arch lae illa de motu At infiniis

plastita haud dubie desumta suerunt, a Simplicio saepissime etiam de Parmpnido aliisque philosophis citantur, ut L I0. B. 26. A. 30. A. 93. A. al. A. Appul. Apolog. p. 463. . '95ὶ Callimaeli. ap. Diog. Laert. VIII. 86. Eratosthen. et Pseudo-Demo.tben. II. ec. Not. 88. 89. 9l. Hue nescio an etiam reserendus sit Bion Borysthenites ap. Diog. Laert ΙV. M. et Chamaeleo Heracleotes Ponticus ap. Athen. Iv. p. 600. F. CL Not. 96. Contra Heraclides Ponticus nulli Archytae mentionem secerit Grupp. p. 46. , non conStat, neque Phaniam huc referrre licet, quem Bernii ardius, Suidam v. Iρ- χλας emendans, de Archris loquentem Leit. Cf. Not. 41. 96 Athen. XIII. p. 600. F. δ' O αι μονικος sc. λι- , εἴς

et mule interpretatus est nec satis idoneis rationibus ad Areh3tam musicum a Τarentino diversum retulit. Neque enim, ut Gruppio videtur, Alcmanis in Jyrico quodam poesis genero praeceptor Archrias Harmonicus a Chamaeleonte h. l. nominatur, sed dixisse duutaxat, ab eo traditur, Alcinanem amatoriorum et lascivorum carminum auctorem suime;

siquidem ex antecedentibus es p. 600. D. et sponte intelligitur, Post

es Schweighaeus. Aniivadvers. in Athen. Τ. VII. p. 263. C. O. AulimGesch. d. gr. Litt. I. p. 356. N. 3 3. Nec probabile est, Archγtam Τ rentinum, qui et Harmonicorum qui vocantur musicorum doctrinam Probasse es. Nol. 98. et ipsse Harinonicon scripsisse Nicom. Inst. Arithm. I. 3. p. 30. Ed. Ast. et analogiae harmoni eae nomen invenisse traditur Iambl. in Nico m. p. I 41. IS9. 163.ὶ et ipso Aristo isele teste de Rep. VIII. 6. cs. Diogenia n. Prov. H. 98. Suid. v. τααὶ omniumque Scriptorum conse u musicae operam dedit Vitruv. L I. Quintil. Inst. Or. I. 10, 17. Plutarch. de Mus. R II 46. Theo Smγrn. p. 94. ed. Buli,

Disi tiroci by Cooste

29쪽

mus Pythagoreus ''), ex musicae doctrinae ratione, quam D Ore solum Pythagorei, sed etiam Plato et alii maxime probarunt '' , Harmonicus appestatus reperitur ''in; et Aristote.

Ptolom. Harm. I. 13 sqq. Porphyr. in Ptolem. Harm p 267 sqq. Atlion. IV. p. Iη4. E. Boeth. de Mus. III. I. V. 16 II. , ah Harmonico illo

Archyta diversum esse, quamquam a Diogene Laertio VlII. 82. et Hesychio Milesio v. 'Ae recte: p. 9. praeter Τarentinum philosophum etiam Archytas quidam musicus Mitylenaeus commemoratur. Naut si Tarentinus Archytas, quod testimonita satis luculentis probari vidimus, inter harmonteos musicos iam maxime exeelluit, Harmonici cognomen prosecto non erat idoneum, quo musteua Mitrienaeus, ceteroquin plane obscurus, a musico et harmonieo Tarentino iam illustri distinguoretur. Quo accedit, quod Chamaeleo non ita multo post Arehytam Tarentinum nomiit es Booch h. Praes ad Pind. p. IX atque otiam Cliniae Tarentini 'thagorei. qui, ut Archytas, Platonis familiaris fuit seon

Niit. 60. , in musicis rebus mentionem fecit teste Athenaeo XIV. p. 624. Α. Praeterea etiam ab ingenio et indole Archytae non alienum est, quod Alemanis carmina amatoria repudiasse traditur; nam Aeliano teste V. H. XIV. I9. tam verecundus suit, ut no orbum quidem obses num dicere auderet. Ceterum Chamaeleontis Ilis focus novo argumento est, Archytae antiquitus iam libros vindieatos esse; nam totus loeus

- γλυκυς κατείβων καρδίαν ἰαιι ι.

Cons. Schweigh. l. c. A Chamael ponte aut Aristoxeno e. ea Post tenda videntur, quae Athenaeus IV. p. I 84. E. postquam utriusque seriptoris mentionem secit, de Arch3tae scripto περὶ αυλῶν refert.

97ὶ De Simo Harmoni eo es. Porphyr. V. P. 3. Ab Iamblicho V. P.

267. in P thagoreorum numero resertur. Sic etiam Aristoxenus philosophus o Mονσικός nominatur Athen. MI. p, M5.ὶ et Xenophilus Lu-elan. Macr. 18. . 98ὶ Ρrthagorei in sonorum legibus Jnveniendis non sensum, ut organici. sed solam rationem secuti sulit, ut omnes, qui Harmonici vocantur. Us. Aristoxen. Ε leni. Harm. I. p. 2. et 37. Plutarch. de Mus. p. II 41. Porphyr. in Ptolem. Harm. p. 207 sqq. Bulliald. ad Theon. SmJrn. p. 106. ed. Geld. Harmonicos inter alios etiam Plato maxime probavit Rep Vu. p. 350. E. sqq. et Archytas Tarentinus, quem et Ptolemaeus Harm. I. 13. p. 31. et Porplirrius in Ptolem. p. 313. et Boethius do Mus. V. I 6. affirmant sola ratione dune sonorum leges invenire studuisse. Aristoxenus mediam viam inter Harmonicos et organi-

30쪽

lus quamquam de Pythagoreis in D Diversum peculiari libello disseruit, 'q), inmen, si scripsit, quae ipsi a grammaticis Alexandrinis tributae sunt commentationes Πει ι τῆς ' IMDrου φιλοσωφέεις α β γ , ct Tce ἐκ του Inurelou καὶ των' Ioχυ-rεi υνγα ' V), de Archyta soparatim a Pythagoreis universis exposuit et Scripta eius cum Platonis Timaeo contulit itemque et ipse Aristoxotius 1n opere suo praestantisimo μυι αν h,ων inscripto 'q), de Pythagora et Lyside ceteris, que Pythagoreis, ut alibi do placitis Pythagoreorum 'M , in universum 'Φλ, de Archyta contra, ut de Socrate, Platone, Teleste, samiliari suo, aliis, seorsum exposuisse videtur 'q);

-- - ---- . . a 3 'AE . .

cos ingressus est cs Aristox. Et in. IIarm. II. p. 33. Porphyr. in Ptolem. Haran. P. 2II. Boetii. de Mus. V. 2. p. 1472. Boechb. in Daubii set Creueteri Studiis T. III. p. 48. , quamquam nonnulli Sectatorum eius propius ad organicos accessisse videntur Porphyr. l. c. p. 208. cf. noelli. de Mus. III. I. p. Id 7. . Quare locum in Ptolein. IIa i. p. 2l0.:ψεοίως trar αι οιε να-o Tαι,ανιῖνος IVallistus opp. Malli. r. III., p. 2lυ. et IIariotistellius de Ares, ytae Τarentini fragm. pbitos. p. 46. et Gruppius p. 94. perperam ita mularunt, ut Noa τας Pro Πρι- σι οξενος legerent. Nam lorphyrii loco p. 208., ad quem Harteiastentus provocat, non de Aristoxeno, sed de nonnullis sectatorum eius Sermo est. 99, Harmonici cognomen dictatore, qualis Arei 3las Τarenti sui non indignum est; nam Graeci musicam artem plurimi secerunt. Gie.

Tusc. I. 2, 4. Corn. Nep. praes et V. Epam. l. Strab. I. P I6. Qui 1μillian. I. I9, 17. Cf. Aristid. Quintil. de Mus. p. 130. Gaudent. p. I. Plat. de Legg. VII. p. 809. E. bl 2. C. D. De Rep. III. p. 401. D. Cf.

00, Diog. Laert. V. 25. Iambl. V. P. 3l. Stob. Εcl. I. p. 380. al. Cf. Brandis Gesch. d. Phil. T. I. p. 339. via. - 10 CL Nol. 21.