De Pythagoreorum reliquiis quaestionum prooemium scripsit Dr. Franciscus Beckmann

41쪽

Boeth. Geometr. I. p. 15I6. II. p. 1523. 526. 1535. es Boethh. in In die. Leet. IM . a tiv. p. R. Nol. I. et p. X. , Anatol. Alexande. ms. ap. Fabrie. Bibl. Gr. III. 8. Vol. III. p. 463. ed. Hari. ἔδὶ inter musica D. Ptolem. Harm. I. 13. p. 3I. I. I4. P. 33. H. Id. p. 89., Porphyr. in Ptolem. Harm. p. 267. 269. 277. 280. 3l0. 313. 3l5 3IT. quamquam haec partiin Harte tenius indieavit; porro Boeth. de Mus. III. II. p. 1428. V. t 6. p. I 479. V. 17. p. I 450. Plutarch. de Mng.

e inter lintea fragmenta praeter plures Simplicii locos, quos -gersius De Archytae Τarentini Vita, opp. et Philosophia, Paris. 3833. p. 29 sqq. indicavit, Dexipp. in Aristot. Categ. p. 43. 3S. David. in Aristo t. Cat. p. 60, 43. P. TS, M. ed. Acad. Bor. , Tapig. in Hesiod. Opp. et Dies 329. es. Anonmi Proteg. in Aristot. Cat. p. 32 , M. David. l. c. p. 30, 7. p. 56, 42. Syrian. et Sopatr. Schol. in Hermog. Vol. IV. p. 297. ed. Walg. in ac praeterea dὶ Porphyrii locus Sehol. in Plat. p. 438. ed. Behli., Schol. Plat. p. 4 II. eL Grupp. p. I 2I. , Censorin. De die nat. 4., Arnob. adV. Gent. II: 9. et dubius locus Chamaeleontis ap. Athen. XIII. p. 600. F., de

quo p. s. Nol. 96. disputavimus. Reliqua, quae in Harten stenti collectione desiderantur Arehyta fragmenta, apud Orellium veperiuntur. Ceterum ab hoc I arentino Ameh3ta philosopho distinguendus est Amphissensis poeta cognominis, qui epigrammata scripsit teste Plutarcho Qu. Gr. IS. p. 294. Stob. Flor. 9S, I S. Diog. Laert. VIII. 82. Athen. III. p. 82. A. A. Meineve Ana-Ieet. Alexandr. p. 353. sqq. at post Eratosthonein vixit sc . Plutarch. ap. Stob. Flor. 95, IS . . Praeterea plures alii Archytae momorantur, ut Archytas ephorus Laceda semonius ap. Xenophoni. Ηist Gr. II. I, I 0 73. I l. 3, l0 7 ; Archylas musicus Mitylenaeus ap. Diog. Laert. VIII. 82. Hesych. Miles. v. de quo aupra diximus NM. 96. ;Archylas dρ re rustiea seriptor ap. Diog. Lucri. VIII. M. es. Not. Is γήArchrias architectus a p. Diog. Laert. VIR. 82. ἔ Archytas Iureo oti, φαγος ap. Allien. I. s. P. S. XII. P. SI 6. C. Suid. v. Πυαχίδαο st v. oiινοφαγία. Plutareb. De vi t. occult. 2.3 Archytas, mropis Balistonii pater, a P. Propert. V. IV. l, 77. M. Laelimann. De Arehyta Τarentino maiori et minori Appul. de Dogm. Plat. I. p. 569., Anonyin. V. P. P. I 02. ed. Κiessi. . Iambl. V. P. 204. Euna p. p. I 09. ed. Boisson. cf. Benti. Opusc. p. 20 I. IIarte teu. p. NM. I 4.; de Archyta Peripatetico Τhemis i. ap. Boeth. In Aria tot. Praedic. L p. Il4.ὶ es. Grupp. p. 12. Harten Sten. P 8 I. Not. s. t. Diuitiaco by Coosl

42쪽

ad not. 58. cf. Praefat.

DE HORATII IN ARCuYTAN PYTHAGOREDΜ CARMINE I. 28 Carminis Hor. l. 28. interpretatio ex hac potissimum quaestione pendet, quid significent pulveris exigui parsa munera, quibus Archytam, quisquis est qui ipsum in carminis exordio mortuum alloquitur, propalistua Matinum eohiberi dieit. Interpretum magna est dissensio, sed poetae non est culpa. Principio enim indiciis salia luculentis pulveris exigui parva munera non signiscant terrae spatium quod Archytas cor pus, e mari casu in littus eleetum, occupaverit. sed pulveris dona seu pulveris haustus. quibus Archytas aut sepultus aut sepeliendus sit. Nam spatium, a nemine Archriae datum, munus i. e. donum a. officium Carm IV. 2, 20. 9, 48. Ib. 26. al. dici non poterat. neque de uvis munere, sed de pluribus et pulveris quidem seu terrae levis et sol lae mmeribus sermo est; defunctis autem sepeliendia plures pulveris haustus et nunc iniiciuntur et olim inliciebantur cs. va. 36. , iique, quod animis certe prodesse et divinitus postulari credebantur cs. Virg. Aen. VI. 365. sqq. 885. XI. 2b. Soph. A t. 25. , vere et dona et ossicia erant et solenniter, ubi de mortuis Sermo est, munera aut munera suprema a. postrema vocantur cs. Virg. Αen. X l. 25. Catuli. IDI, 8. Ovid. Met XIII. 12S. Val. Flace. III. 3l2. V. 13. . Tum vero non datis, sed dandia pulveris muneribus Archytas prope littus Mat. eolii- heri dicitur. Nam datis muneribus. i. e. sepulcro, nihil nisi sorte compus eius cohiberi poterat; eohiberi autem diei non solent nisi quae re sistere valent aut resistere nituntur cr. Hor Carm. III. 4, 80. II. 20. S. III. 14, 22. IV. 6, 34. Sat. II. 4. Id Epist. II. I, 25S. Ovid. Met. XIV. 224. , adeoque corpus exanime, pondus iners et viribus carens cohiberi muneribus salis bene dici nou potesti dandis autem muneribus seu desiderio munerum nondum aceeptorum ex vulgi opinione animum defuncti hominis cohiberi et quidem prope corpus citra Orcum cohiberi necesse erat, donec ter saltem es. vs. 36. iniecti pulveris donum acciperet Virg. Aen. VI. 365. sqq. Ovid. Met. IV. 435. IIoin. Ιl. UL TI. Achiil. Τat. p. II 6. ed. Jacobs . Et de animo quidem Archytae, ut us. b, ubi aerias domos tentassa antinoque rotundum polum percurrisse dicitur, ita etiam alaxim ab initio carminis cogitandum est; uam mare, terr , arenam non corpore, sed animo emensus erat et ips' mensor post suum ex hac vita discessum per allocutionem compellatur. Quo accedit quod per totum carmen de animia seu tu coelo seu in orco versantibus sermo es . Inimμm vero muneribus nondum datis colibberi dici, non est quod mireris. Fam datis muneribus ex vulgi opinio*e solvebatur, non cohibebatur animus, et omnino animi ea est natura, ut teneatur etiam rebus nondum apoeptis suor. Epist. I. 7, l8ὶ, Diuili od by Cooste

43쪽

ac negotiis quae nondum Suscepit Caes. B. G. VII, I.); nam cogitaliono res anticipat. Quare locutionibus, quales sunt: Mnegotium nondum susceptum me in urbe retinet, donum exSpectatum, sed nondum acceptum in mihi somnum aufert nihil est rectius et facilius ad intelligendum. Praeterea datum iam sepulcrum plenum, qualecunque fuerit, in carmine, e quo vel minimam pulveris particulam magnum suisso donum intelligitur cs vs. 23. sqq. 3, parum probabile est parrum Giguumque munus dici; sed dandum munus pro operae adhibendae lac, litate ivs. 35. sq.ὶ satis commode purvum exiguumque dici poterat. Haud dubie igitur pulveris exigui parva munera, quibus Archytas prope littus M. cohiberi dicitur, sepulcralia sunt munera Archytae nondum impertita, sed tamen necessaria et desiderata, et quisquis est qui A chytam in carminis initio alloquitur, umbram Archytae nondum sepulti alloquitur, necessitudinis qua prope littus M. cohibeatur non ignarus. Iam vero non est, quod supplex ille qui in fine carminis us. 23. sqq. naufragus a nauta quem appellat, sepulturam Sibi precatur, alius atque Archytas esse putetur ante compellatus, nec solum nihil obstat, quominus Archriae aequiparetur, Sed ne Potest quidem alius substitui, quin carmen evadat poeta, qui nil molitur inepte, plane indignum. Nam duas umbras discurrere sepultura indigentes nequo lamen nisi unam eamque incognitam sibi sepulcrum et quidem iuxta Archytae nondum sepulti umbram sibi soli procari, et medio in Sermone eius, tanquam in dramate, nautam prodire abire nihil loquentem, a lγrico et quovis alio carmine alienum est. Poetam vero, allocutione ad Archytam babita, sibi ipsi tanqua in mortuo sepulturam precari, Archytae inhumati. On Specto nauta, Plane immemorem, quis credat 3 Quo accedit quod supplex ille inter precandum v s. 29. Tarenti memor est, Archytas autem Τarentinus suit. Haud dubie igitur naufragus ille de sepultura sua tam sollicitus, ut Scholiastae a Trinant et aliunde otiam coniicero licet sc s. nol. 58. . Archytas est. Iam vero Parum probabile videtur, Archytam in carminis initio ab alio viro compellari, quam ab eo, quem

VS. 23. sqq. lam enixe sepulturam rogat. Nam alium adesse non apparet, et Poeta ne putetur Archytae nondum sepulti umbram e sua ipsius persona alloqui, praeter temporum ration nam Archytas trecentis sero annis ante Horatium vixit 3 non solum hoc vetat, quod praesente nauta vs. 23 ὶ tertia persona plane supervacanea est, sed etiam quod nautam nihil locutum Archytas statim malignitatis suspectum habere non poterat, ut habet vf. 23. sqq. Carmen denique Archytae esse soli loquium, primum se ipsum tanquam alteram perSOnam, tum mulata persona nautam alloquentis, nimis artificiose est inventum, neque ullo

alio carmino. nedum Horatiano nam de Alsii soli loquio Epod. 2. praeter VS. 49. cs vs. 67. , comprobari potest. Quo accedit quod Archytas nautam Vs. 23. non tanquam hominem ant nondum visum, sed tanquam hominem ad audiendas preces tam periculorum nautis in universum timendorum, quam sui ipsius naufragii commemoratione iam prae-

44쪽

eparatum alloquitur, siquidem va. 2 . a va. I 8. seiunctus claudicat. Nihil igitur reliquum, nisi ut nauta, quem Archytas va. 23. appellat, in earminis .initio ipse Archriam alloquatur. Carmen bitur amoebaeum est, ut Carm. III. 9. Epod. 17. et plures Satirarum, et nautae quidem .eum Amtyta colloquium, non dissimile Τiresiae eum Vidisso apud inferos chlloquio Sat. II. S. Iambaro si ad Pythagoreorum de animis ex divina mente delibatis et post mortem pro sapientia sua aut in domos aethereas aut in nova corpora migraturis doctrinam satia notam cs Brandis l. e. p. 488. 494. 500. cf. Ovid. Τrist. III. 3, 6 I. al. i ad porumque de sieto sepulcralium munerum et piaculorum pretio qualem Ovidius et alii inde deduxerunt sententiam Pythag. ap. Ovid. Met. XV. I 53. sqq. cs. Hor. Carin. II. 20. En n. ap. Cie. Τus c. I. 49, 117. Lobech Agl. p. 896. in carmen interpretari licet cs. Hor. Epod. IS, 2 l. Sat. II. 4, 3. 6, 63. Epist. Il.

I, 52. , nauta Archytam, arenae mensorem nunc arenae particula egentem, coeli tentatorem vs. 5. cf. III. 4, Ti. nunc in oreum domigraturum, per alios coeli tentatores, Τantalum es. II. I 8, 36. , Tithonum. Minoem ipsumque Pythagoram docet, unam omnes noetem manere, h. e. sententiam Pythagoreorum doctrinae plane contraria in cs Brandis l. c. p. 50 I. al. , et Prthagoram quidem, naturae quippe, qtivin Arch Itas iudicaverit cs Ovid. Me t. XV. 60. sqq ὶ, auctorem et veri pr,edicatorem, eius ipsius et Archytae et aliis Exemplis erroris convictum, satis malignus ad Τitanea in Τartarum detrudit sua. 1 - 16. et Arehyta a contra, arenae mensor, post mortem a sublimibus suis studiis, ut.a n 'latueri studioso sus. 27. 30. es. 14. et maligno bs. 23 cs Sat. I. S, 4 orei gratia exiguam particulam arenae obtineat, parum sibi constans N es. Carm. sq. I. 29. , confirmata breviter naulae sententia et indicato . exitii sui nautarum nemini non timendi genere vs. 2 l. cf. 18.3, ad humillimas preces gravusque minas et obtestationes descendit vs. 17-36; de us. 17. cf. Carm. I. I, I. ; et tanquam consulto, ne ulla de carminis dispositione et consilio dubitatio relinquatur, vs. 32. ad nautam munera postrema ipsi denegantem, nescio an se. IS. meInor: MFora et, inquit, debita sura vicesque superbae se maneant ipsum h. e. se ut tu

mihi debita iura vicesque superbas obtigisse putas cs. Vs. I. et S. , sic fortasse et te ipsum maneant. Hinc quo consilio poeta Archrtam et nautam, tam dissimile par hominum, ad colloquium conduxerit, satis apparet. Scriptum est carmen, ut Carm. I. II. II. II. I 8. II l. I9. al. ad notanda prava hominum studia, et quidem, ni Torrentius, Cruquius. Dillen burger, alii iam monuerunt, ad notandos homines, qui, ut Archrias, sepulcri immemores

πιὼν ἀμετρων τα μέτρα Sehor ruq. es Iuro dot. I. 47. sibi sumunt, ita tamen, ut etiam nauta lucri nimis studiosus et Iegum divinarum non minus, quam Archytas, negligens, non impune dimittatur etvs. 32 -34ὶ; nam Horatius auream diligit mediocritatem. Dissili reo by Cooste

45쪽

Ceterum de Archytae eorpore palam in littore iacenti nihil tu earmine dictum reperitur; imo Archytas maris undis se obrutum dieit s. 22. ἔ.ae Sane nauta etiam corpore Archytae haud conspecto sed loco tantum naufragii cognito eum Arehrtae umbra colloquens cogitata potest et pulverem Me iniiciendum de rituum genere ad quod cenotamia veterum pertinent, interpretari licet. . s

Philolaus propius ad Iuda ni de deo uno doctrinam accedit, quam ullus PI thagoreorum quorum fragmenta pro suppositiciis habentur. Plato menti humanae numinis divitii contemplandi facultatem non minorem tribuit, quam fragmentorum PT thagoricorum auctores. Aliud definitionum genus Aristoteles Archytae, aliud Pythagoreis quos dicit vindieavit. Alemaeonem philos . reete Gruppius Philolao aetate inseriorem posuit. Aristotelis de Alcm. locus Metaph. Ι. 5. Interpolatus est.

Aristotelis verba Oeeon 4. καθάπερ οἱ IΠυθαγορει , λέγovcris πην γυν καὶ ώσπερ ἱκέτιν καὶ α p ἐσιίας Πιένην ως ήκμυα δεῖν ἀδικεῖν, einendatiane non indigent. Ari minis verba Eth. Nic. Ι. 4. πιθαν-ερον δ' ἐοίκασι ν κτλ. non sudi extrinsecus illata, sed ob vocem proxime antecedentem ἐιρη- έρουν ου particula excidit adeoque legendum est: ου πιθανωrερον. Quale Horatius Carm. II. 20. ioeose describit iter aerium, t VP thagorei sapientium animos post discessum ex hae vita saeturos herio' irae uerunt. Aristoxenus in sonorum legibus inveniendis ab Harmonicorum qui Vocantur ratione non plane deflexit. Πουνος, σκqνος, ψαλτήριον Vocibus fragmentorum P thagoricorum. in quibus reperiuntur, fides non labefactatur.

Apud Sophoclem Ant. iri, Si ατης ατε si Midiabula emendationes Indi εent, id quod ex οὐ τε Particulae usu et Vs. IT ατιυμ δενὶ et vf. 2.coll. 570. ed. Boechh. diiudicandum videtur, ob Aeschyl. Pera

Cleobulinos quod legitur ap. Orest. Miuret Graee. vet. sent. Τ. li: p. 220. Grupi . l. c. p. I45. aeniFm.quid significet, e Soeratia ap. Xenoph. luem l V. 2, I S. verbis intelligitur. 1 by Cooste