장음표시 사용
441쪽
concesserit, sed et omnia sacrorum iura Calixto II. anno itχχ apud Vangiones resignaverit. LAMPADius de Rep. R. G. Pari II. I. u. g. IV. Quo magis iam res voto respondebat, eo maioris insolentiae signa. Huc namque dementiae perveniebant Pontifices, ut in Caesarem Regesque alios iurisdictionem sibi arrogarent, quid Z quod plenariam in universam ecclesiam a Dfectarent potestatem. Ut adeo, cum maiora, quam Capere Poterant, spirarent, ferre amplius aequo animo eorum superbiam non potuerint praecelsa orbis Capita, minime Conveniens maiestati putantes, tantis Paparum insultibus obsecundare. Vidimus id in Philippo Pulchro, Rege Galliae, qui cum a Bonifacio II X. superbas admodum ob collationes beneficiorum accepisset literas, tale responsum dedit: Philippus D. G. Rex Francorum, Bonifacio se gerenti pro summo Pontificesialutem modicam seu nusiam. Sciat tua maxima fatuitas, in temporalibuι nos alicui non subesse, Ecclesiarum et praebendarum colutionem ad nos iure regio pertinere, et colutiones a vobis hactenis factas et in posterum faciendas fore validas, et idarum urigore possessores contra omnes viriliter Iueri, scus credentes fatuos re dementes reputamus. Utramque Epistolam exhibet Gor-DASTus tom. IIL Consiit. Imper. p. ψor. Simile quid fere Wol- de marus, Daniae Rex, literis summi Pontificis rescripsit: μ- tum tibi facimus, vitam nos babere a Deo, nobiliIalem a parentibus, regnum a subditis, sidem ab ecclesia R. quam Is nobis inviades, remittimus per praesentes. SPREMGER Insiit. I P. lib. r. c. 4. p. II. Rotunda quoque est Graecorum responsio ad Iohannem XXII, plenitudinem potestatis in universam ecclesiam sibi arrogantem : Potentiam tuam *mmam circa tuos subditos simiter credimus, superbiam tuam summam tolerare non possunt
avaritiam auare non valemus, diabolus tecum, dominus nobiscum. Pm MPPUS MORNAEVs. in m er. iniquit. p. II. L A N S i v S in Orat. coni. Bal. p. m. III.
S. U. Circumcisa quidem hoc modo Pontificum fuit potestas, scd radicata nimis evelli non potuit, quin sensim iterum adulta, ad priorem statum se recepit, adeoque Curia
442쪽
qua vi, qua fraude, uti in aliis, ita et circa Annata ruri ex . actionem liberam obtinuit dispositionem, sicut hoc fusius ex
annalium monumentis constat. sECTIO IL
Causam Armatarum finalem exhibens.
C Ausa Annatarum finalis satis ab initio erat speciosa: re.
servari enim debebant contra Turcas, Saracenos, ali OS-que reipublicae christianae hostes, quo, si casus et necessitas urgerent, paratus esset thesaurus, unde belli sumtus aliaque necessaria possent depromi. Ad quam respiciens Maximilianus, Imperator, cum Statibus in comitiis Augustanis decrevit, propter bellum Turcicum mittendam esse legationem ad Pontificem, Alexandrum VI, ut Rempublicam ope Consilioque iuvaret, et Annatas Nationis Germanicae, hac potissimum de causa concessas olim, in hunc usum contribueret. R. I. de anno Noo. tit. Nie man nsit dem Pabst handem sol7. 43.sLEiDANvs LIV. Comment. de satu reig. p. D. Hinc inter querelas Statuum in Comitiis Norim hergensibus anno is21. et haec: Dasi die Annaten etu nichis andera, dema zu Wiedersa des Turine regebrauch tae en sollen, πelches abrenichi geschehen. IIORI LEDEst Hon Ursachen des Teut shen leges I. r. c. r. n. M. Confirmant hoc ipsum literae Caroli V. ad Hadrianum VI. scriptae in dictis Comitiis anno isra. verbis: cum meminissent Status Annatas ab origine ea maxime ratisne concesse in s e, ut huiusmodi pecuniis Christi ei hostes arcerentur: nunc autem ipsi Tui cae Germaniae inhient, aequm estitit huiusmodi Annatae in Germania reIineri, et Hue in hunc usum converti debeant. Idem in epistola ad Clementem VII. repetiit Carolus IosuA ARNnius in
Lexico antiquit. eccles. Iit. A. Poc. Annat.
g. II. Accessi deinde specialis ratio et titulus; expeditio scilicet in terram sanctam ad recuperandam Hierosolymam, religionisque socios e Turcarum servitute liberandos. Communi nomine hoc Pasi iam appellatur, ut ex oratione quam Dissiliaco by Corale
443쪽
quam iussu Fridorici III, Imperatoris, ad Nicolaum V, Pontificem , habuit AENEAS svLvlvs, Episcopus tum Senensis, postea Pontifex, Plus II. apparet, quam integram nobis exhibuit, notisque illustrauit B.Dn. noECLERus, idque p. G. ita describit, quod sit expeditio militaris numerosia, cum chrisiani Principes, quibus beligerendi ius es,sociata ope in chrsioni nominis hostes, pro Christgloria, dejensione ecclesiae et consequendo ture arma mouent.
q. IlI. Unde patet, Palsagium hoc indicendi simul et dirigendi ius seculari potius potestati, eique, qui ius gladii habet,
Competere, Pontificum vero munus non aliud, quam Consulendi, exhortandi, rogandique hac in re esse posse. Uti tamen Omnia, ita et hoc ius sub praetextu religionis ad se traxerunt,sicut semper ipsis solenne suit, conatibus suis religionem, superstitione fermentatam, assingere, quo animos hominum ad ea, quae meditabantur conficienda, facilius flectere possent, prObe ponderantes, quod nulla res multitudinem efficacius regat, quam supersitis, ahoquin impotens, Dua, mutabilis, ubi semel re- Ilione capta es, melius vaIibus, quam ducibus pareat. CuRTlvs lib. IV. c. Io. Fuitque hoc philtrum, quo Rcges oli in et Principes subiectos sibi populos dementarunt; post ipsi Principes hoc glaucomate decepti, Passagia non solum Pontificum arbitrio reliquerunt, sed et imperare eadem sibi suerunt passi. g. IV. Quatuor autem praecipue expeditiones in terram sanetam ab Historicis consignatas reperimus. Prima tempore Henrici IV. anno io's. instituta, ubi milites, se expeditioni offerentes, loco tesserae militaris signum S. Crucis, e purpureo panno consectae, super scapula in dextram vestimentis praetulerunt. Altera suasu Eugenii III, Pontificis, anno ii p. a COD- rado III, Imperatore, et Ludovico VII, Francorum rege; tertia anno is 89. a Friderico Barbarossa, Philippo Augusto Francorum, Richardo I. Anglorum Regibus; ultima a Friderico II, Imperatore, anno 1228. expedita, cum qua simul totalis bello sacro impositus est finis. vid. RELMOLDi-SDUor. cum not. EANGERTI , CL ERVs histor.υniuer . Hon Nivs in orbemper. aliique. g. V Cessante hac ratione causa, tanquam esseruis cessare
etiam debuistent Annatae, ut deputati Concilii Basileensis ad
444쪽
Papam Eugenium IV. queritantur; M. Λ.DE DOMiMis l. e. sed sicis ut usu recept um hactenus est apud Principes, ut, quae subdiscriminis articulo extraordinaria ra*ione soluuntur a ciuibus, postea perpetua esse velint, et rΑci Tvs lib. II. Historiar. quae grauia et intoleranda, sed necessitate armorum excasiata, etia in pace maneant plerumque: ita et Pontificibus consuetudo fuit solennis, Annatas, ut temporarias, pro sola belli necessitate, cessante licet hac, nihilo tamen secius exigere. Etsi nec unquam in hunc usum pecunia haec fuit adhibita, uti hoc inter alia ordines et Status in comitiis Imperii, an . Isar. Norimbe gae habitis. nuncio Apostolico Francisco Cheregato, obiecere:
nicht gebrauchi, dos gebe Osch et . HORTI EDER von insocianis Teuschen leges L. I c. r. n. V. Sed stipendii loco indui gentia peccatorum proposita, BARONι VS ad u. IosD quasi omnes, qui nomen dederant, plenariam peccatorum remissionem mereri et consequi possent.
Causiam an natarum materialem Ostendens.
I. I. INter causas internas primum sibi vendicat locum materia, quae cum duplicis sit generis, alia proprie sic dicta, alia per
analogiam talis, posterior nostrae considerationis erit. Et sunt materia sue subiectum Annatarum non tantum Archiepiscopatus, quorum numerus ad tria millia accedit, Cardinalis IAconATius de Concit. I. V. art. 7. num. U. sed et omneS Praelaturae, Abbatiae, et alia minora Beneficia, clectiva dieta, quorum reditus annui non excedunt viginti quatuor ducatos, imo quae et duodecim ducatorum sunt, ex constitutione Pontificis Leonis; a singulis pensiones certas camera pontificia solui voluit, ut innuit querela Statuum apud HORTILDERVAide CB. G. I. r. c.
445쪽
. II. Quanta iam auri vis ex hac collectione sit consecta, vix est, ut dici possit. Sexcentos equidem alios habet modos curia Romana, quibus orbis gaZas expilare novit, scuius rei in
prooemio mentionem secimus, praeterea et singularis exstat
liber, cui titulus: Toxa cancellariae Apostaticae cum notabilibus iuxta Plum hodiernum curiae Rom. voLAZ tractat. iuris) neque tamen ullus ex his inexplebili Pontificum auaritiae satisfacitaeque ac hoc Annatarum vectigal. Galli exemplo suo rem comprobant. Grave olim ipsis erat, cum Iulius Caesar deuictis tri-huti nomine annuum imperaret sestertium quadringenties, quod nostrati pecuniae reipondet ad X. tonnas auri. EUTR pius breuiar. histor. I. UL ad A. V.Cωή. Grauius ast multo fuit, tantundem sere curiae Romanae pendere, cui tamen ne subiecti quidem unquam fuerant. Tempore enim Martini V. ex Gallia Romam delata fuere novies millena millia coronatorum Gallicorum, uti hoc videre cst ex Sylva locorum communium,
a Legato Archiepiscopi Magdeburg sub exitum concilii Basil edita. Quin ipsa Curia Parisiensis id confirmat in Defensione pro libero' late Ecclesiae Galgicae aduersus Rom. Aulam Ludovico XL oblata, quam, in latinum sermonem conuersam, tractatui de Sacris Ecclesiae Minister. annexit PRANC. DVARENUS, ICtus) eX cuius ara.
a. apparet, sub Pontifice Pio II. in regno Galliae plus quam viginti Archiepiscopatus et Episcopatus vacasse, ex quibus pro annuo illo vectigali centum et viginti millia depensa. Abbatias, ad sexaginta et eo amplius, itidem summam centum et viginti mylium aureorum consecisse. Eodem tempore et Prioratus, Decanatus, Praeposituras, Praeceptorias ct alias dignitates plus quam ducentas vacasse, quarum summa centum et millium aureorum. Porro in hoc ipso regno ad minimum centum millia Paroeciarum numerari, nec ullam tamen fuisse, in quam non eo tempore gratia expectativa concessa, solutis pro unaquaque viginti quinque aureis, summa est vicies quinquies centorum millium aureorum.
g. III. Hinc factum, ut Regnum hoc alias opulentissimum auro in tantum suerit exhaustum, ut ad usum plebis Gallicae pecuniam aeream pro argentea cudi Oportuerit, quo de itidem
446쪽
queritur Curia Parisiensis, inadeg. postulat. art. II. Nulla enim, ait, ante hac apud nummulariorum pontem erat mensa, quae non magnopere frequentabatur ab iis, qui pro auro minuIiorem moneis tam exposcebant. Nunc vero arte Romana sic exsuctum est aurum ex popularium loculis, ut aerea ιantum minutaque moneta nobis sit relicta nummulariis pontem dicatum iam puerilium puparum μο- res incolant.
g. IV. Haud aliam, quam Galli experiebantur, polliceri sibi poterant Germani fortunam, siquidem et in eos quadrare debebat tritum illud; Curia Romana non pascit ouem stne Iana.
AMERicvs DE ROSATE in dict. verb. Roma. In tantum enim ab hac exactione non erant immunes, ut etiam de minimis beneficiis annatas soluere habuerint necesse, ut S. I. vidimus. Et numerat Dustus DE PASCALO in Aulic. Polit. Reg. 13I. quinquaginta duos in Germania Episcopatus, Abbatias 63. Praeposituras l7o. ex quibus omnibus Pontifici Romano suae redundarunt Annatae, et Summam olim confecere aO34si 8. florenorum, omissis quam plurimis Abbatiis et praeposituris, quarum vectigal ignorabatur. Conf. HORTLEDERUM Iib. l. c. I. ubi catalogum Annatarum. simul exhibet. Legendus quoque NARTιNvs MElER, Cunceturius Moguntinvi in Epist. Gratulat. ad Aen. S uium. Sicco iam pede praetereo alia regna et prouincias, quae itidem maiorem quam pro opinione hominum summam contulerunt. Vid. CAR. Μο-LiNAEvs Comment. M SOa Franciae n. IM.fgcTIO IL
Consideranda adhuc restat Forma, quae consistit in ipsa
exactione et soluendi modo. Exaetio absque dilatione saepius et sine misericordia etiam ab Episcopis intra paucos annos mortuis est instituta, interdum etiam ultra debi-rum extortum, prout arbitrium disponentis hoc loco auctas, illo duplicatas voluit Annatas. Vid.' GOLDASTus tom. I. Consi misper. p. lao. Quae licentia eo creuit, ut, licet plus simplici vice bene Di tigod by Corale
447쪽
heneficiorum aliquod in anno vacare contigerit, pro qualibet tamen tituli mutatione a nouis successoribus suas exegerit Annatas Pontifex. Buscuius diuon eccos p. 2l6.9. II. Solui autem debebat de ecclesiis cathedralibus adie habitae possessonis pacificae dimidia pars infra annum, et altera pars intra annum sequentem. De reliquis dignitatibus personalibus, officiis et beneficiis intra annum fiebat solutio. 3PRENGER insit L P. lib. II. c. .. Aliter autem se res habebat cum monasteriis, Prioratibus, et Beneficiis unitis, de quibus Tit. U. lib. r. I. Decret. Quia enim natione horum nulla spes alicuius vacationis amplius relinquebatur, haud parum detrimenti exinde camera et officiales Sedis Apostolicae coeperunt persentiscere, hinc novissime per Iulii Ill. et Pii V. constitutionem introductum, ut de huiusmodi beneficiis decimo quinto quoque anno Annatae solvantur. c. M. N p. de Annat. r. Decret. MonNAEus in hisor. pastat. p. FG. . III. Et stricte nimis solutionis terminus observabatur, gravissima in eos poena proposita, qui pro Annatis obstricti intra praefixos torminos Camerae Apostolicae aut proventuum collectoribus non satis secerant. Scilicet ipso facto non solum in sententiam excommunicationis incidebant, sed etiam beneficiis suis, pro quibus se in Camera obligarant,
omnino privabantur, ut ad. 7. Decret. de Anniat. c. I. eι 3. videre est. Quin et Successor obligatione hac adstringebatur, si praede functus ob nimis exhaustam pecunia regionem Annatas solvere non potuerat, denegata ipsi interim confirmatio- ne, sine qua ea, quae ordinis sunt, exercere nequeunt Episco-Pi, c. transmi1. U. X. de Luct. et M. pol. Quo factum, ut universam saepius provinciam haec pensio devoraverit, adeo, ut, collectis pro Episcopis eleemosynis, his nihil nisi titulus, honor et ossicii onus remanserit 3PREN GER Rom. Nov. I.
448쪽
Annatas senescentes et concordatis temperatas docen S.
REs sic in cacumine posita, ruinam minitari videbatur.
Indignum enim non minus quam intolerabile putabant Nationes christianae, ex proprio sanguine et visceribus tantos pecuniarum acervos Romam mittere, qui mox in lustris, ganeis et heluationibus Paparum, Cardinaliumque consumebantur. Id proinde consilii erat, quo papale hoc iugum plane excuterent, annatarumque exaetiones abrogarent. Fecit hoc Ecclesia Gallicana. Carolus enim VI. cum Senatu Parisiensi anno i4o6 Annatis penitus renunciavit, adstantibus Papae advocatis et oratoribus, ut, testatur Sy tum Franciae con-rra abusis Paparum, quod exhibet CAROL. NOLINAEVS ad edictum Henr. II. com. parv. Δωτ. Quibus rationibus mosus, vide GOTHOFREDum ad Nov. Ias. e. 11 fit. R.
f. II. Insecutum tunc Basileense concilium, quod SesCar. d creuit: ut nihil penitus exigatur ratione literarum, bullae, an- natarum etc. Accessere eiusdem synodi Patrum epistolae ad Pontificem Eugenium IV.quae authores erant grauissimae, ut et ipse huic de abolendis Annatis decreto subscribat, et vectigalia remittat. Sed Eugenius satu prospiciens, nsea decretadeleren-rur , omnino fore, ut paulatim coactis in ordinem R. Pontificibus, quorum erat iam inuidiosa potestat, maiorem sibi libertatem vindicaret Ecclesia, verba sunt FRANC. DuARENi de Lacrosanct Eccl. min. IV. V. c. H. non modo non approbauit concilium, sed et vi ac violentia eiusdem constitutiones turbauit atque conculcauit, conciliabulum illud appellans, quod contra voluntatem Pontificis esset indictum, cum tamen ex ipso iure canonico, c. sidus dist. v. c.se Papa dist. ψο. c. Anasiosius, dist. N. c. Hulsancti dist. rLsatis compertum habeat, se concilio subesse, adeoque contra Papam synodum polle congr*gari, uti et hoc ipsi Ponti
449쪽
ficii Dd. affirmant, praesertim Cardinalis iACoa Tvs de Consi lib. IV. fect a. n. lo. seqq. Attestantur id exempla Pontificum, rui sponte se concilio subiecerunt, purgando innocentiam
e criminibus obiecti S. D. GEORG. sELDEN, Caroli V. Ferian. I. et Moximia. II. Consiliarius, in seinem Bedenchen an D er Ferdinand, etc. p. u. Ut taceam appellationes, iteratis vicibus a Pontifice ad concilium factas, qua de re omnino legendus saepe citatus Dn. sTRAvCHivs ICtus etiam sine titulo laudatissimus, Dis Exol. II X. th. V. seqq. g. III. Ut ut iam bruta sua fulmina Eugenius contra synodi decreta emiserit, tantum tamen abfuit, ut moverint Christianissimum Regem, Carolum VII, ut potius eo lubentius concilio, id ab co contendente, eadem in regno suo tuenda susceperit, constitutione hac de re anno i 33. edita,
quam Sanctionem pragmaticam vulgo vocant. DuARENvs l. c.
Idem jus sibi vindicavit Anglia, ubi Annatarum exactio in solis tantum Archiepiscopalibus suit concessa. PLAUNA invita Bonis IX. Et cum Eduardus U. de abusu circa Annatas tollen. do frustra Clementem V, sollicitasset; easdem quoque inposterum extra regnum transferri, Praelatis etiam, ne Romam ordinandi peterent, prohibuit. PHi LIPP. ΜORNAEus in M eri
iniquit. Me Histor. Papam p. ossi Quod ipsum etiam deinderatum habuit Richardus II, qui decreto cavit, ne quis beneficium a Romano Pontifice impetraret, secus qui faceret, extra Regis fidem et tutelam censeretur. CLOERus histor. univers. p. m. ψ7ι. Rex Catholicus etsi non in totum hoc vectigal abrogaverit, neque tamen adeo late extendi passus est, cum in qui. busdam regnis nihil sit datum. Busculus de bon. Ecclesp.rry. Similia ausus est Poloniae Rex, Sigismundus, qui ordinum Regni postulatis satissa ciendo, tale decretum tulit: Mittemus ad S. Patrem Papam, petitum Annatas, ut ne eas de Regno serripermittamus, sed ut remaneant Iro defensione Reipublicae in strieno, quod si id impetrare non possismus, tam extunc renunciare ιlti debemus, easdem nos neque daturos esse, neque ferri ulta 1 m
450쪽
s. IV. Solis fere Germanis, quo fato nescio, sequior adhuc mansit sors, nec destinata essetiui dare potuerunt unquam Scriptum quidem in Concilio Constantiensi compositum alias Adfamenta Constantiensia vocant) quo exactiones, reseruationes, gratias exspectati uas, aliaque abrogari voluerunt. COLDAsTus tom. l. Const. Imper. p.DI. Excel7. Pol yhistor. CONRiN-ci us de consit. Dis. Germ. th. O. nihil tamen obtinere potuerunt, usque donec calamitatis aliquod solatium praebuerint Pacta a Friderico III, Imperatore, cum legato sedis Apostolicae nomine Nicolai U. anno i ψ7. inita, in quibus inter alia suminatim est expositum, quidnam ratione Annatarum Pontifici sit
expectandum, scilicet tributum hoc eatenus est accitum, ut nec nimiae Annatae, ecclesiamque grauantes, nec de minoribus beneficiis, quae valorem viginti quatuor florenorum auri non excedunt, nec de his, quae conseruntur vigore gratiarum, exspectat tuarum, aut ex caula permutationis, nec, si pluries beneficium hoc intra annum vacaverit, plus quam semel soluantur. GOLDASTVS tom. t. pag. oy. Confirmavit haec Constitutio
. V. Appellantus haec pacta alias Concordata R. I.
de aun. Noo. tit. Wie man mu dem PaM etc. item Concordata Principum. Copit. Leop. g. i9. Vulgo etiam Concordata Nationis Germanicae cum Sede Apostolica. GOLDASTus inter Mat. et reueripi. Imp. p. ao . Quae tamen falso toti nationi imputari, quod cum consensu paucorum Principum ecclesiasticorum
snt composita, ex CAsp. MEDiONE docent Iltastris Dn. PRAESEsDissert. Dor. IV. th. aI. LIMNAEus ad Capitul. Caroti V. .aIM. AC- cedit, quod etiam multae in Germania ecclesiae noluerint acceptare haec Concordata, propterea quia ampliora adhuc habuerunt privilegia, uti Herbipotensis, Bambergen fis et aliae. Nee etiam in ditionibus Belgicis unquam fuere recepta, nisi a
Traiectensi et Nivellensi Ecclesia. PAVL. CHRIsTIANAEUS MI. t. derisINI. n. II. seqq. Sed postea usu et consuetudine invaluere, ut pro approbatis haberentur. Siquidem non solum Cameracensibus a Carolo U. anno Issq. praeceptum, ut eadem fer. Vent. GOLDΛSTVS Constit. tom. ἔ.F. II. Sed et Ferdinandus I. in Ordina-