장음표시 사용
571쪽
res usitatos. Parthi Vononem dedignati, tanquam diuersum a maiorum institutis b Λlex. M. victorum a se Persarum mores . et e. A. II imitatus, indignatione quidem Macedonum , cὶ applausu ve- a. s. ro Persarum, ex quibus non dedignatus tiberos rodere. Id Qui & σὶ GWκτ. Na. eum mortuum non m victorem es modo hostem, sedulgentu suae o si iustus mum regem, vero desiderio lugebant. 9 eὐ et x o. g. 7. Hactenus dicta de populis liberis, se assuriis quidem regio imperio maiore tamen libertate a in ossicio a princi emat. IV pe nouo retinendis , veniunt intelligenda. Subiecti autem r. f. dominationi herili, iugum alterius facile subeunt, atque integram seruitutem seruiunt. Uti enim dissicilis eorum est a quisitio, ita facilis conseruatio. Exemplum in Turcico regno proponit disserentiamque indagat MACHIAR O di eX ι Apr. e. .uOsuppresso nomine FG sTN. cc c inuoι.pol. CAP. IX. p. LM.
Traduntur Retinendae Possessionis Media
EXplicauimus hactenus media mitia, humana, subditorum commodis aeque ac summae maiestati saluberrima. Supersun t alia adhuc aspera quodammodo, tyrannis cum principibus communia, excusatius tamen in hisce, quam in illis. Sane non pauca ex iis quae recensebimus, usurpasse Henricum VII. Angliae regem indicat 2ACO in eius vita. N
his obiter illa tantum delibare lassiciat, sine laude & vitupe
f. a. I. Mendacibus via factis vel verbis popu-m deuictum cireumuenire inon loquimur de fide semel data frangenda, v rum de vulgari deceptione. J II. Armorum promiscuum usum aufereri nee misitaria excercitia plebi atque nobilitati concedere. Quod potest fieri vel per vim ea adimendo, ut pignora timem rium rebelgionem, a vel armorum obliuionem senum Per Vol DE .ptates introducendo. III. In restinarios nouoque imperio ad- πιν tu ν δ servios seuere, animaduerure. Brutus fauori ciuium etiam δε- , - Λaaa a mus
572쪽
mus suae clade ct parricidio velificatus est. bὶ Cons. hic ZEvEcoT. d. Caesare Augusto is Tiberio. c ΙU. Populi inanes rumoresspem
s.. Effp 16. nere. V. Ad populi errata, plusquam conducis bonis moribas ct iustitiae, dissimulando connivere, captato hinc contra nobilitatem popularis aurae refrigerio. VI. Harim religionum formas pro dominationestabilienda, induere, vel receptis regionis deui-' Elae ritibus contra animi sensum se applicando, vel dissidia religionum seminando & fouendo cte. Aemulos imperii rodere, regiamque antecessorum sanguinem. Quod Vespasianum fa-diet αHIII. cturum metuebant amici Vitellii. id llX. Saeuitia promiscua ε6. s. maxime illustriasm gaudere. Huc pertinet, I. Tarquini anapa-ς M OR. I. . pauerum decussio se Thrasybulea eminentium aristarum am-1 si H putatio. U Filii Caroli M. Pipini malarum herbarum eradi-.wL Catio. g) 2. Percussoriam Sc caedis ministrorum immissio. 3. Τ' Dissidiorum & factionum in perniciem erupturarum femini um cte. IX. Premu subitorum ita incidere ut renasci nequeaut. Verum tutius talia cogitantur quam loquuntur rectiusque pu- hJ TAc. H I. blice nesciuntur. Tam nescire quaedam quam scire oporιet. b
De Munimento Longae possessionis & q. Praescriptionis.
REstatve agamus de viaiuris, qua victor imperii tutus e se possit, variis hinc inde lustratis conseruandi dominii viis, rectis, obliquis, deuiis. g. 2. Diximus in initio huius discursus, posse in belis sesenni victoriae iure populos dominio subiici, in illosque ius
imperantis acquiri. Verum anne dominio irrevocabili Uidebimus. ron NM. Mais . I 3. Dominium atque possessionem nullo unquam tem--κ. Mnu. Pore Posse dominantes deperdere nulli hactenus in orbe te
573쪽
ctum tamen, manente adhuc belli iure, a victore posse recuperare illud , dum sola vi tenetur possessio, in dubium itidem vocari nequitag. 4. Dixi notanter sola vi, nam cum aut pacto, aut populi consensu ius nactus sit victor', certe sine iniuria victoris ei dominium aufferre minime poterit. f. s. An vero liberi populi, nec non subie mi antehac in dominium victoris, transeant irrevocabile si longa interuenerit possessio P non satis est expeditum. Et in illis quidem verum non est quod ait vAsuvius vi semper licere subditis in ny suam laxitatem sese recipere & vindicare, Cuius argumenta refutata nouissime Iegas apud urgMAMN. covaiva. b) Tam lon- n α gum enim temporis spatium satis indicat populum talem se in f ,9 et libertatem asserendi ius remisisse, Certe ex naturali praesumtio- 161. Dis. ne, qua voluisse quis creditur, quod lassicienter significauit. c e arg. Lm FSi enim qui rei alicuius est dominus, sciens cum possessore . A. Her. t. Tei contrahat, ius suum merito intelligendus est remisite. si Licet enim pulchrum H pro libertate pugnare, tamen id tu prim 1 eripio a populis istis fleri debuisset. Ita grauiter suos alloquitur ad dedendum se Romanis iosEpilus se) Vid. fALMAs. Def.Ree.
. 6. Multo minus talis in libertatem vindicatio competet populis antea subditis. Cur enim ille oui ius habuit ad imperium, possessorem possessione tam diu frui permisit, imp . rium suum pro derelicto habendo p Subditi itaque omnino sequi possessionem tenentur. Fieri enim potest ut victus rex vel populus, malit possessorem in possessione relinquere, quam cruentis motibus occastionem dari. Certe an rem in id periculum adduci velit ille qui ius habet ad imperium, incertum est, cuius sine cognita voluntate vis iussa esse non potest. Via. GRon σὶ Addo ego contrarium potius ex longa possessione praesumendum. Sic tributum solui caesari cristisTus iussit, quia pius imaginem nummus praeserebat i. e. quia in possessione erat imperii. Sita Iephtes regi Ammonitarum sibi vendicanti ter- GROT. II et irra obiicit trecentorum annorum possessionem, S ab eo quae-Λaaas riseu
574쪽
rit, cur ipse eiusque maiores tanto tempore cessauerint. Viae b) L f. Ret. Omnino hic cALMAs. b)C. VI p. 197. g.. 7. Posse autem imperia derelinqui satendum utique nisi eadem acquiri posse negare velimus. Ad indicium autem imperii derelicti non requiritur tempus aliquod longissimum a II. 4o7. Vt vult GROT. sa) cum rei p. omnes citam & 1edulam postulent curationem naturali instituto, quae si negligatur ipsa rerum o natura illam ad alium quasi deuoluit. Cum primis sane id verum de rebus p. melioribus h. e. ciuilibus. Sententiam GRoΤuνὶ d. p. νε- recte perstringit cossti Na. μ)I. 8. Atque ita victor per tacitam quasi derelicti onem tuare aequissimo & quasi naturae lege, victos acquirit sibi popu-
sI. η. pionem solo iure ciuili introductam. Sane ut ad cuiuslibet civitatis, ita etiam gentium quietem pertinet, ne quarundam res) L. a. deus rum diu Ofer emper in ceria dominia t. νὶ Videatur Ducor. I. φρῶ de nou de eo quod iustum est: δ) Cur autem usucapio relata
fuerit inter modos acquirendi dominii ciuiles, alia ratio dari Ita l. . Potcst prae ea quam asteri coNsti NG Q iuri magis congrua. I. p. Nondum natis tali derelictione tacite ius 1uum pos-
. II. .io. st decedere Omnino affirmamus cum GROTio a non attentis iuris ciuilis fictionibus consuetis. g. io. Pacto posse imperium transire in victorem res est indubitata. Consensus vel expresse interponitur vel tacite. Si expresse, utique populus potestatem suam alienare hic intelligitur, atque in victorem transferre plenum dominium irrevo-.ὶdU mg. e. cabiliter datum. Conf. hic quae habet sALMAs. aὶ Neque mo-6. p. m. isI. ramur hic absurdum dogma vAsuuri, licere subditis etiamsi sponte sua subditi coepi sient, sese in libertatem asserere, quia quod ex voluntate sit profectum, in eo paenitere liceat & mutare vo
g. ii. Dissicilius definitu, quemadmodum tacitus inte ponatur consensus, & unde ac qua ratione de eo constet λ In- . di ρ .s...tricatum hoc negotium certis substratis fundamentis, cona-c..'' ' ' tus est expedire comisa. ' Sed quantum ad ciuile imperium,
575쪽
num pro derelicto perinde habendum sit, si recuperari sine summo reip. amissae detrimento non possit, subsisto. Nam aue idem ille, qui imperio excidit illud recuperare cupit, aut qui ab eo ius accipere potuissent. Quantum ad ipsum amittet tem, negari sorsan non possit, & illi ad imperandum ius quaesitum esse ut maxime illud non habeat, in suam utilitatem. Ergo sine suo facto id ei non potest adimi. Ne propterea praesumendus est illud perdere voluisse, quod sine subditorum extremo periculo & damno id recipi non possit. Cum
nemo ne alterius quidem commodi gratia suum iactare prae sumatur, nec iure naturae obstringatur, etsi id honestum esse quandoque factum possit. Et auget dubium, conuenientia imperii paterni, cuius naturam ciuile imperium imitatur, quemadmodum videmus Philosophum semper argumenta petere ab eo, quo pater se habet erga liberos ad imperii ciuilis rationem. Finge iam, plagiarium subduxisse filium, vel rapuisse aliquem tiliamfamilias, quos nisi vi, recuperare non possit pater ; vix autem esse ut vim faciendo furi vel raptori, non noceat liberis. Num quid dices, patrem propterea ius recuperandorum eorum amisisse. Cum quod recuperet, iure suo tiar, quod nocere possit, aliena iniuria & culpa. Neci commodum suum is alterius illico praeferre dicendus, qui ius suum persequitur, damnum autem & incommodum quod sequitur, non intendit. Et fieret alioquin, ut in liberorum a bitrio esset, exuendi imperium paternum si alterius praecise permitterent, unde nisi praesenti suo damno vindicari non possent. Idem esse puto in his, qui ius ab eo habent, qui imperio excidit, dummodo hic animum recuperandi non deposuerit, sed externis causis impeditus, rem disserre coactus
Sufficiant haecce in praesens. Plura quidem adhuc essent, quae locum suum hic tueri commode possent, ne dicam deberent. Verum abstinendum suit nominibus exemplorum ad praesentia tempora Congruentium. Interim venia suscepto debebitur operi, si res hasce arduas atque creperas, non eo quo Par
576쪽
par fuit studio, suerimus persecuti, Iter potius instans, quam sublimia haecce meditati: relinquentes ista sortean ulteriori Ingenii experimento. Desinant ariditatem huiusce scriptionis cordati horum sacrorum animi fiagellare, quibus constitutum fuit ad plurima Linguae silentium, more quodam Persarum in. dice digito, pensare. Caeteros, qui talia spernunt, nihil mockki. 1κε. ramur, hi ad Lydium rerum pragmaticarum lapidem impacti, c demittent cristas, ut pauo, cum pedes suos respexit, spe ciosam caudae suae contrahit pompam. ἰFinimus. Et quod Constantino A. a Tribunis & viris L .c.d. Eminentissimis acclamatum, acclamamus Inuictissimo Nostra tera'. Imperatori
I ..n DEUS Te nobis seruet, Vestra Salus, nostra Salus: Vere dicimus, iurati dicimus.
2. Possessio potest retineri solo animo, Id. 9 7.ωIII ff.F. d. A. P. I. . G. eod. I. r. g. n. d. vi ct is arm. g.F. I. d. interae 3. Vi de possessione deiectus, non potest habere animum reti- , nendi d. I. r. S. M. d. vi ct vi arm. An contra Imperium Romanum valeat praescriptio pS. Imperium nostrum potest repetere eos status; qui vi sunt
6. Germania est pars Imperii Romani. FINIS.
577쪽
De Origine huius Edicti & AEdilibus.
ω Onstitui ex parte quarta Digestorum materiam no-m bilissimam, atque in foro sane, quam hactenus in is cathedra stequentiorem, de aedilistis actioni vi sub disputationis aciem reuocare. De his vero in Edicto perpetuo praetoris, cuius ordinem secuti fuere Pandectarum συντακτμ, nihil continebatur, cum de eo AEdilium nostrorum proprium esset edictum: Sed Iustinianus hanci Suoque materiam, tanquam pedissequam rerum creditarum iusto ordine, quartae huic suae Pandectarum parti inseruit.Sunt autem , κολουθηματων tria genera, quorum priori securitas creditoris respicitur; nempe pignoribus & hypothecis, per alterum indemnitas emtori quaeritur, nempe his ipsis aedilitiis actionibus, extremo vero de usuris, probationibus &ignorantia quaeritur. Nos itaque quod selix & saustum sit ae-Misim actiones aggrediemur. II. Hae vero ideo appellantur, quod ab aedilibus edicto propositae fuerint ι r. n. f. r. IN M. F. I. o. g. r. b. t. Fuerunt aedilium duo genera, plebeiorum & curulium, teste PLOTARctio in vita Marii. Plebeios eodem sere tempore, quo. ' Bbbb . Tri.
578쪽
Tribuni plebis, creatos Guius L. X VII. C. Vis. prodit, qui tribunis lubministrarent, quique eas causas iudicarent, quas eis tribuni committerent, unde etiam iudices dicti; sed &aedium in quibus omnia sua scita plebs deserebat, cura eis data fuit, ut testatur vARRO & POMPONius I. a. S.Ia. de Orig. Iur. Nec ferendus est ivsTus Lipsius Pomponium taxans de etymo
aedilium, putans aedilium magistratum iampridem in latinis oppidis fuisse , antequam sibi plebs romana aediles crearet, adeoque ab aedibus latinarum urbium iam olim dictos, non a Romanis demum: At vero neque Pomponius etymon aedilium traditurus est hoc loco, sed hoc tantum dicit, aedibus praesuisse, in quibus scita sua plebs deferebat. Sed neque prO-hat Lipsius Latinorum aediles Romanis fuisse priores, ut hos ab illis dictos necesse sit, ut recte ad Pomponium regerit Li- Psio RuPERTus, vir antiquitatis omnis, inprimis Romanae, scientissimus. Et denique si maxime apud Latinos antiquior hic magistratus, & nomen eius, erratne propterea Pomponius, si diceret, &apud Romanos aediles ab aedibus, Plebiicitorum receptaculis, fuisse dictos. Quid enim si Northergae aedilium nomen fuit & ossicium antiquius, quam Venetiis, Venetiisne aediles nomen noo habebunt ab aedibus ' causae nihil
Video. Cum vero praeter aedium curam successu temporis plura his committerentur, ut vel ex zoNARA Annal constat, ex eo censuit FEsTus d. V. S. voce Aedilis, & THEOPHi Lus, Paraphrastes Institutionum Iustiniani, in I. ριὼ ΚιAMς. 8. περονομου
υσικὴ &c. ab adeundo, quasi Adiles quod facilis ad eos ple- his esset accessiis, suisse appellatos, ob quod etymon BACCHO-vio Theophilus ad 9. Praetorum p. Ina. de L. N. G. ct C. vapu
III. Sed missos hos faciamus, S ad Curules respiciamus. Hos creatos suisse eodem tempore, quo ex plebe Consules constitui coeperunt POΜPONivs d. l. a. reinde cum placuisset. assissis D I. Liv. L. PII pr. persuadent, dictos ita a sella curuli, qua utebantur Senatores, inquit CELLIus: L. III. N. A. c. I. inveterum aetate, qui curulem magistratum, g sset, curru solitos
honoris gratia in curisim vehi, in quo curru Iesia esset,supra quam confi
579쪽
considerent, quae eam ob causam Curulis appeltaretur. Vid. cundem L. VI Cy. His Curulibus principio nullum imperium, non gis atque Tribunis, fuisse ex vARaoNE videtur, quem citat CELLlvs L. XIII. Cla. cum nec vocandi ius eis esset, nec manus iniiciendi: Itaque nec lictores habuerunt, sed viatores tantum. GELLIVS d. c. II. Praetoriae tamen iurisdictionis partem magnam usu ceperant, quod Praetores Urbani, quia causarum
multitudine undique premerentur, facile serebant L s. pr. fi V. O. l. G. β h. t. & quarum rerum iurisdictonem habebant, de his edictum & iudicium proponebant l. r. I. 3I. pr. 9 S.Isb. t. Principio quidem ut iudices a Praetoribus dati, ad pecuniarum, & supellectilis distractionem, deinde ad praediorum co- in tionem, post etiam ad meretricias caussas & sceminas pro-itutae pudicitiae, quibus corpore quaestum facere non lice-hat, nis apud aediles publice profiterentur. BoDιNVS de Rep. L. III. c. 3 cICERO Orat. VII. in Perrem, magnifice huius aedilitatis munera & functiones depraedicat. Videri idem potest& L. II. Oδ' Sed & circa mensuras& pondera fuere occupati, quae si iusta non reperilsent, frangebant L U. O g. g. d. Locati prospiciebant ne incendia fierent tr. de Osf. Praef. Vig. de funeribus item ius dicebant, edictumque proponebant, ut patet
ex Philippica cicERONis extrema. Praecipua tamen cura circa res soro venales, & idcirco edicta de his, imprimis vero ne mancipiorum & iumentorum venditione, proponebant, ut res sine vitio morboque venderentur, vel si non sine illis vendendo
edicti aedilitii circa venditiones, quo fraudationibus prolpexe- rurit, nimirum S cautionibus antequamfraudatio fieret, & acti. onibus, si iam accidissent. IV. Vnde euidentissime apparet edictum istud ex ipsius quasi naturae dictamine profluxi ille, di gentium communi calculo irroborauisse. Cum enim, ut habet SYRACIDES c. V. non
secus atque inter compagines lapideas figitur palus, ita inter Ormorem di venditOrcm arctetur peccatum, ideo & aliarum Bbbb a gem
580쪽
gentium legumlatores ad se pertinere putarunt, Vt rerum Commutationibus imprimis emtioni venditioni curarent. Qua de causa etiam certi rebus venalitiis magistratus praefici sueuerunt. Quales apud Graecos ἀγορανομους esse diximus. Et veri . fit simillimum quemadmodum caeteras leges Romani a Graecis fuere mutuati, ita & aediles edictum suum inde sumsisse. Plato enim, qui omnium mortalium sapientissimus, Iovique ipsi par habetur vALERIO MAxino L. LIX. C. r. hanc in rem L. X. de Legibus leges plane similes rogat. Venditor, ait, qui pretium rei
venditae non minin, quam quingenta drachmas accepit, decem in ciuitate necesseris dies exspectet, neque diuersorium eius emtor Cnoret, idque actionum redhibitionumque legit martim, των αναγο γων τοῦν κατα νοαους, gratia quae tu hoc contractu accidere solent,
ita fieri volumus. Redhibitio autem legitima a non legitima ita discernitur. Quando quis mancipium vendidit καμναν tabe laborans, Interpres reddit, phrenem vel calculo via franguria, vel morbo, quem fucrum appelgant, vel alio quovis occulto, diuturno se aegre curabili, siue corporis siue mentis, siquidem medi- ι aut gymnasta emerit, redhibitio non habeat locum, ut cir si
venditor enitori veritatem praedixerit. Sin autem artifex ahqris
δηααρχος, huiusmodi rerum peritus, ignaro se rudi aliquid rativendidit, emtor intra sex menses in caeteris, in morbo autem Iaero usque ad annum integrum reddere possis. Iudicium vero h ram rerum apud medicos agattir, quos communi consensu litigan-
res elegerint. Et qui condemnatus fuerit, duplum pretii eius, quo seniuis emtori persoluat.'Puod si imperitis imperito vendidit, quemadmodum de superioribus ditatim est, redditio iudiciumque flat, ct qui conuictus fuerit, simplex pretium dueret. 9uando quis homicidam vendidit, si sciens, quidem scienti, non redhibeatur, si nescienti, tunc reddatur, quando senserit enitor, id veronomophylacam quinque iuniores iudicent. Haec PLATO. Quibus ipsissima aedilitii edicti cunabula exposuit. V. Eodem modo apud Athenienses venditionis atque emtionis lex palam apud magistratum praescribi solebat, diebus ante sexaginta, centesimaque pretii pars deponebatur, ut si quis controuersiam mouere vellet, ei per leges liceret, Vt