장음표시 사용
771쪽
g. III. Diximus, illum esse contumacem, qui ad cit tionem legitime factam non comparet, unde quilibet facile perspicem poterit, quod diuersa sint, contumacem esse &non obtemperare ius dicenti. Nam etsi tam hic, quam ille debis tam deneget iudici obedientiam, diuerso tamen modo hoc faciunt. Is enim ius dicenti non obtemperasse videtur, qui quod extremum est in iurisdictione non feeit, hoe exlecutioni obsistit, &eam non patitur. I. vn. g. r. I. F quis ituduenti non obtemp. DN. STRvv. Exercit. IV. thes Π. Contumax autem, uti ex antea dictis apparet, quis toties exsistic quoties 'legitime citatus competenti iudici, debitam denegat obedientiam l. 13. q. l. f. de re tuae
q. lU. Fit autem hoc variis modis, & quidem primo, quando citatus personaliter vel ad domum, & citatio cliue perliteras siue alio quocunque legitimo modo facta pauenit ad
eius notitiam, plane non vult comparere arg. Π. 3. . de Reiud. add. NARANT. de ordin. iudic. de contum. M. II. n. r. Notitiam
autem ista etiam nuncii assertio probat, si assirmet, se citasse. arg. I. s. de exactorib. Tνιbutor. Et si ex Actis non constet de nuncii relatione, ipsa citatio non valet. vid. post alios WE- sinu. ad ris. F. de in isu voc. n. H. Vnde quoque nec ipsa comtumacia, quoad effectum scit. pro admissa habebitur. Quo- modo alias citationis notitia probari possit, vid. ΜASCARD. ων .
g. V. Non solam vero non comparens, sed & ille, qui comparuit quidem, sed post comparitionem sine ulla nece sitate, cui naturaliter resistere potuerit, & quae eum compulerit ad recedendum, recessit, contumax eristit. Tuscia pract. concI. iuri P. II. conci roa . Fundamentum est in I. 31 st dexis. aut. tuae posi in qua & ille latitare dicitur, qui, ne secum aliqua actio moueatur, recedit seu subterfugit. Huc & ille peristinen qui postquam quidem venit, iudici se non praesentat. V. l. 7. s. U. . quib. ex caussin posib. VI. Porro, cum & is, qui ctolo secit, quo minus ilhaberet, quod habere eum oportet, pro eo habeatur, ac si a
772쪽
in directum procurat, quo minus citatio ad eum perueniat, merito pro contumace habendus erit. I. Vt I. Idem plane dicendum est de eo, qui interrogatus omnino non res 'ondet. I. u. g. .. Τ. de iturem tu iur. foc. Nihil autem interest, neget quis an taceat interrogatus, an Obscure respondeat, ut incertum dimittat interrogatorem. d. l.
rr. II. δε Interrog. in tui . fac. Quod ad illum quoque, qui non
eo modo respondet, quem stylus curiae praescribit, Dd. extendunt. Vid. ivsT. MEIER. GES. A1gentor. iit. A quis ivi dicent. non obtemp. g. Io.
g. VIII. Deinde etiam contumaciae reus est ille, qui rationes exhibendas non exhibet. I. vh. g. r.ss de opped. item ille, qui delato iureiurando, iurare detrectat. arg. I. II. L. D
g. IK. Solent etiam nonnulli ex L G. F. de Rei vinae & I. 1. Τ. de in fit. iur. eum huc referre, qui iustus rem restituere, . eam non restituit. Verum et sit in generali acceptione etiam Contumacia subsit, magis proprie tamen dictum puto, si is simpliciter ius dicenti non obtemperans appelletur, siquidem non tam ad citationem inobediens est, quam id, quod est extremum in iurisdictione non facit. Contumacem autem esse &ius dicenti non obtemperare, in sensu iuridico diuersa e sse, iam ante g. 3. probatum est. V g. X. Denique, cum in. iure paria sint non facere &non Iegitime seu recte facere; in genere omnem, qui sui quidem copiam facit, sed non legitime comparet. V. g. si stipatus tot satellitibus, ut iudicio eam ob causam sit formidabilis ivsΥ. MEIER. Ioc. cis. f. ao. Contumaciae reum 'fieri, vix erit dubium arg. l. 1 ff. qui salisae cog. iunct. l. a. st. Daure tutor. O curat. Vnde alia contumaciae genera, quae modo excogitari possvnu,
773쪽
Finem, effectum, & ipsas poenas contuma-
OΜne delictum, cum semper praesupponat & intendat
aliquod prohibitum, necessum quoque erit,ut&con tumacia malum habeat propositum finem ; unde etiam eius effectus facile colligi poterit. f. II. Finis autem ninil aliud est, quam tum iudicii tum partis aliorumque frustratio. I. III. Frustratio vero ista proficiscitur ex dolo, qui parit delictum, quod ad poenam obligatorium est. Unde effectus in genere est obligat io, & ex ea descendens actio ad pc
nam legibus constitutam, vid. MElER. I c-g. M. OG. f. IV. Varie autem poenae irrogantur,' ita quidem, ut aliter coerceatur contumacia actoris, aliter rei. Et in utroque tempus commissae contumaciae bene considerandum venit, an videlicet ante, an vero post litem contestatam com
g. V. Deinde quoque bene a se inuicem distinguendae
sunt actiones, quibus quis conuentus si contumax. Alia enim poena statuta est ei, qui in ciuilibus actione reali, alia vero ei, qui perionali conuenitur, vid. fCHNEimvv. ad Inst. tit. de Interdict. g. r. n. 23. I . Alia rursus poena plectendus est contumax in criminalibus. s. Vl. Quod actorem concernit; cum eius contumacia grauior sit quam rei, TusCH. conclus rogo. durius quoque cum eo proceditur. Vnde etiam ante litis contestationem reus ad intentionis suae probationem per testes aut alia documenta, per quae absolui poterit, admittitur, & sententia sertur c. 3. κῶ dol. O contum. ita, ut denuo agere volentem, exceptione rei iudicatae repellat. Zoes. Masieg. e. n. s. quod secus est in contumace reo, qilia ad definitum non peruenitur, nisi litocontestata. per c. 1. X. ιι sit. non coιes. GAiL. L. I. observ. v. num s. -
774쪽
g. H. Alias vero non punitur actor ad aliam poenam, nisi quia absoluitur reus ab obseruatione iudicii siue instan-'tia quae ab lolutio etiam fit, quando a reo ineptitudo libelli,
fori incompetentia, aliaeque dilatoriae exceptiones fuerint oppositae & probatae. DN. cARPLO v. P. I. de'. Jorens C. s. defIε. n. - &actor condemnatur in expensas. I. U. g. . C. de iudic. 9l. U. eod. MARANT. in Dec. cur. p. 6. de contumacia n. 37. Vt autem hoc fiat, requiritur, ut reus actoris contumaciam accuset. Nunquam enim proceditur contra contumaciam ad aliquem actum, nisi altera parte instante, uti post nAaT. in auth. ei qui 'appel7. insin. C de temp. appel7. tradit NARANT. l. c. n. U. Et hoc si a parte omi ilum sit, citatio tantum circumducitur & nulla est l. 73. g. r. ff. de iudici & licet alias iusta caula absentiae ut e. g. aduersa valetudo vel maioris causae occupatio ab ipsa contumacia excuset per Ly3. f. de re tuae tamen non excusat a ci cum ductione termini, ne ea in suspenso maneat GAi L. L. . obiaserv. M. n. a. qui etiam eodem loco n. s. in causis appellationum circumduclionem termini obstare negat, sed postea absque noua citatione procedi posse, asserit per Or . Camer.p.3.tII. Ia. ult. Add. MYNSINGAcent. a. observ. Q. l IX. Non tamen consumtincla cum absolutione abit . stantia absolutio a tota causa. Posteriori namque formula omnis perimitur actio. Priori vero perimitur saltim Instantia.& salua manet actori sua actio. CARPZov. Pν ores. Iur. Saxon. rit. I. art. I. u. ρ. quam tamen non prius intentare potest, quam impensae ab eo sint refusae. MARANT. Ac. cit. n. 37. Quarum nomine etiam veniunt impensae in aduocatos & procuratores faetae. I. N. C. de iudie. A qua sententia recedit HARTΜ. PISTOR. ob . νψo. qui tamen a DN. fARPZOvio loci cit. n. cf. O seqq. sum cienter refutatus est.
g. IX. Et quod de restituendis hisce impensis dictum,
id adeo verum est, ut ne quidem ab eis actor immunis sit, et- Iam si ulterius agere nolit, ut post HARTΜ. PisT. tradit DN. CARP-ΣOv. I. cit. n. 37. Oseqq. per textus generalitatem in cap. I. x. δε
ol. O comam in Mo. Neque hoc aequitati contrarium, sed plane
775쪽
plane consentaneum est. Factum enim cuique suum, non vero alteri nocere debet. R. I. g. X. Si vero actor contra reum experiri ulterius velit, resusci expensarum non sumit, ut rursus audiatur, sed hoc insuper requiritu, & exigitur, ut cautionem de lite prosequenda praestet. c. r. x. de dota ct contumae. in Mo. Si vero de factoe sorte, hisce non obseruatis, iudex actorem rursus audiat, di ad praestanda non compellat, ex sua substantia detrimentum lete. sis resarcire compelletur. L N. C. de iudic. in veri. quodsi hoc praetermiseris. 'g. XI. Non autem quis putet, quod hactenus dicta ad
primum tantummodo terminum, qui litis contestationem princedit, sint restringenda. Allestati enim iuris textus de coni maciae poena generaliter & indefinite disponunt, cui generalitati tam diu standum, donec specialis exceptio demonstretur.
adri DN. cARNov. sic. cit. n. s. 61. O cI. g. Xll. Sed quomodo praeterea hodie eontra actorem in contumaciam procedatur, videri est ex Nou. D. cap. I. insuth.
qui semel. c. quom, O quando iudex. Qui textus hoc volunta uod ille, qui semel actionem proponit, siue conuentione i iciaria, siue precibus principi oblatis, iudicique insinuatis,
S per eum aduersario cognitis, necesse habeat, usque ad finem litem exercere, si vero causam distulerit, detur pulsato t. e. reo licentia, iudicem apud quem lis coepta est, postulandi, ut ab eodem iudice actor ad iudicium aut per se, aut per legitimum procuratorem venire moneatur. Oui, si huic admonitioni non pareat, tribus edictis citatur per interualla triginta dierum. Ita vero vocatus, si adhuc litem detrectet, aliud insuper ei anni spatium indulgetur, intr3. quod si cessat & suam intenticiis nem non prosequitur, iudex auditis allegationibus praeseiatis S perquinta veritate pronunciat vid. Codet. Argens. ad tu. Τs quis ius dicenti non obtemp. ibique allegat. vMM. O . r. ib. I.
s. XIII. Sed eis actor ante litem eontestatam incipiat contumax esse, & tribus edictis praescripto modo citatus sit, adhuc in rei arbitrio esse, an velit hiterius in coutumaciam a-
776쪽
ctoris, an vero in causa principali procedere, litemque negative contestari, & sententiam definitivam petere, nullum forte erit dubium, per c. s. x de dot di contum. Quo tamen casu non statiin secundum praesentem pronunciatur, sed interdum vel absens se bonam causam habuerit, vincet I. u. in pr. J. de iudic. I r. C. quom. O quando iudex. Si vero ex actis de iusti,tia & rei veritate non constet, iudex tantum tenetur reum ab obseruatione iudicii absoluere, damnato actore absente inex-eenses. I. U. I. a. C. de iudic. Quid in Mamera obtineat vid. a. . pud GAiL. Do. l. obf. v.
g. XIV. CCeterum, quod supra dictum, durius procedicum actore, quam reo, illud Doctores eo extendunt, ut ne Citatio quidem contra reum contumacem, quae alias praescriptio nem interrumperet, quicquam Operetur, actore non comparente. Tvs . P. II. concI. Ioso. id eois quod citatio contra re uni contumacem, si actor quoque non comparet, non inducat litis contestationem vid. TVSCH. Ac. cit.
g. XU. Denique & hoc notandum, quod, cum alias condemnatione iudicis grauatus appellare possit. I Io. C. de Apri Per contumaciam ex peremptorio absenti hoc beneficium denegetur I Π: g. . V. de Iur. g. XVI. Hactenus diximus de actore contumace, in causa civili. In criminalibus aliud plane dicendum erit i Nam etiamsi in eis actor emaneat, tamen reus non habet facultatem petendi, ut ab obseruatione iudicii absoluatur, sed iudicis officium accusatoris vices supplet, ita, ut in causa principali 'omnino, si magistratus ipse velit, sit procedendum vid. ME
g. XVII. De reo itaque squomodo videlicet puniatur ruaedam dicenda erunt. Vbi statim initio distinctio illa attenenda inter actionem realem S personalem, cuius mentio secta est s. s. supra hoc cap. Nam, cum reo Contumace actor an te litis contestationem mitti soleat in bona contumacis ἰδ.
quom. O quando Iudex. dc 1 a pr. Τ. quib. ex caus in posse . eat indistincte tamen illud accipiendum vix erit, actor enim, at quo
777쪽
quo reali actione conuentus est reus, si tum ae iam eius acincusat quae accusatio & hic summe neceuaria est in mittitur in possessionem ipsius rei petitae. e. s. g. in altu. α νι lis. non eo ses. Si vero conuentus actione personali contumax fiat, actor quidem etiam in possessionem mittitur, sed tantum pro modo debiti in libello petiti & declarati. d. e. s. x. in lit. non contest. Quo casu tamen ordo in alleg. cap. praescriptus seruandus est, ita, ut primo actor inmobilium &si forte mobilia non habeat, in immobilium demum possessionem mittatur. Add. SCHNEIDE. Wi M. adustit. G Interditi. g. r. n. r.. Quodsi vero nec immobilia sumetant, ad iitra seu nomina etiam deuenitur urg. I. U. Ide re inae vid. B. DN. Go. ad tu. X. de eo, qπι multi m possesseaus rei servanae ubi pluribus haec deducit. f. XVIII. Per missonem in possessionem aute te i telligimus eam, quae fit ex primo decreto, qua missius nec d minium nec veram rei possessionem, sed tantum custodiam sue detentionem acquirit per I. s. pr. β ut in pore F legat. θMaeicommis . servanae eos. unde nec dominus possessione prisuatur. I. q. f. ao. e. de domn. in M. sed ius pignoris actor solum nanciscitur Las pnde Pignorat. M. idque non tantum verum est in actione personali, sed & reali, per ea quae tradit Zors. ad tit. de eo, qui misi. in possess. eous rei servand. Primum decretum vero dicitur primus iussiis iudicis, quo mam
dat bona propter contumaciam rei, in poenam contumaciae tinere. SPHNEIDEw. sic eis. n. rs. Ideo autem a iudice interponitur ut reus, taedio perpetuae custodiae affectus, iudicio se sistat, cautionemque actori praestet, & damna actoit, quae passus est , restituat. d. I. s. pr. F. is in pinus legat. vus deicomm. servomae caus ct Auth. Et qui iurat. C. ae bon. aut rit. isae possidend. dc hoc, si reus intra annum secerit, primum decretum tollitur, & reus res suas suscipit, i. r. f. penuis. C. de Procri . trigint. am. Auth. ct qui tarm. C. de boue. aut. Dd. p. dend. - . f. XIX. Si vero reus: in contumacia perseuerat, & imira statutum tempus non comparet, processitur contra eum
778쪽
,d missionem in p sonem ex secundo decreto, quo iudex
iubet bona propter ntumaciam rei possideri per I. 6. g. Io.Isde domn. infect a d. g. ar. ibid. quae antea ex primo decreto in essectu tantum detinebantur. vid. l. N. g. ao. P de damn. insin. Neque contumax Privatus possessione, postea comparenS eam recuperat. Auditur tamen de principali quaestione de dominio actionem instituens, & sic contumaciae suae causa ex reo fit actor. GOTHO PRED. in Not. ad I. a. in M. C. ubi m rem
b. XX. Missio tamen haec, quae fit ex seeundo decreto, maxime obtinet in petitionibus personalibus. In realibus enim secundo decreto opus non esse, sed annum duntaxat exspectandum, quo et apto verus possetar, qui missius est. essiciatur, p abiliter defendi posse videtur, per ea, quae tradunc
S. XXI. Cum etiam interdum eueniat, quod quis in non retondendo positionibus, vel in nolendo iurare, contumaπexsistat, & huic certa poena statuenda fuit; Hinc cautum est, ut si actor noluerit sacramentum calumniae subire, non liceat ei penitus ad litem peruenire, sed cadat ab instituta actione quasi improbus litigatori S tristitia i. e. Seueritasὶ iudicum ei cum summa interminatione occurrat, & a iudicio eum quam longissime expellat. I a. g. o. C. de ruretur. propiacatamn. Reus autem pro confesso habetur, S licet ludici sententiam proferre, quemadmodum ei ipsa rei qualitas RPfesserit d. l. a. I. I. C. δε ιπreiar. ρν optem calumnis c. . x. esta. i vero post praestitum veritatis aut calumniae iuramentum reus positionibus ab aduersario sibi factis interrogatus iussu que a iudice respondere absque rationabili causa recuset, audnolit, haberi quoque debet super iis, de quibus in iisdem p
sitionibus interrogatus exstitit, pro conseita cap. a. de confessin Mor. Vnde qui in uno capite pris consesso habetur, nota habetur statim pro conlata in alio. Vid. TuscH. conclus Ioas.
779쪽
6. XXII. Commune quoque quid habet reus contumax cum se ore contume . Nam, cum hic non prius audiatur, quam expensae resectae, & cautio de lite prosequenda praestita sit, ita & ille non prius audiendus erit per generalitatem textus in I. N. C. de iudic. idque adeo verum esse, ut teneatur de iudicio sisti, si primum decretum reuocari petat, etiamsi immo ilia possideat, putat RARANT. I. c. n. aa. Quod tamen non omni dubio carere existimo, cum satisdatio immobilia possdentibus generaliter sit remissa l. N. pr. J qu fatuae cog. S. XXII l. Aliae quidem eaeque variae adhuc superiunt
poenae, quibus rei contumacia de iure ciuili coercetur. Verum, cum temporis angustia non permittat, ea pertram re, videri possunt de eis MENOcH. L. II. arbiιr. iudie. quis. cas T. MARANT. Ioc. cit. 9 iam plures. . f. XXIV. Ius Saxonicum unicam tantum fgnoicit poenam, qua contumax statim litis damno coercetur. COLER. de . Procesi exsecutis. P. L. C. a. u. U Nico L. in Process C. t . n. F. Non tamen' statim ad exsecutionem deuenitur, seclaeus
Contumax condemnatur prius ad legitima impedimenta bisi aus die raehasii. h. e. ad deductionem impedimentorum. DN.
sententionandi additu Aus Mage und beschalduten Ungehor.
eria et har. V. R. m. Quae autem sint Iegitima impedimenta contumaciam excusantia, ex cap. sequenti patebit. XXV. Sed quid de procuratore contumace dicendum erit 8 Et huius contumaciam domino praeiudicare, maxime in iis, quae ad iudicii processum pertinent, probatur per L ro. C. de procurat. Et si sortean res iudicata sit, non poterit rescindi, sed dominus procuratorem rursus conuenire . more iudiciorum potest. d. l. lo. C. de Procurat. g. XXV l. Cum etiam procurator speciale mandatum ad Draestandum iuramentum calumniae habens, in propriam
780쪽
quoque animam iurare teneatur, I. a. C. de iureiur. pro .calumn. danae c. a. q. procuratores eod. νn Io.. quaeri solet, an & haec contumacia, si procurator hoc iuramentum praestare nolit, domino noceat 3 Et cum Doctoresaeirca hanc quaesti nem varient, arridet mihi sententia HARPRECHTi, quam habet L c. Dec. in. cocl. s. n. s. quod nimirum in causis magni praeiudicii domini conditio, si culpa careat, sit melior. Procurator autem pecuniaria poena amciendus, vel etiam audien-
fc XXVII. Hoc tandemiamsi quasi contumax condemnatus sit, habeat tamen restitutionis in integrum beneficium. l. 8 Is de minor. sed an restit
tus expensas aduersario restituere teneatur ξ adhuc controuertitur. De qua controuersa videri potest FAcuru. L. R. ιrouers C. a. ubi eam assirmative decidit. add. ANT. Piso. in rationes b. ad I. L. st . de minorib.
Constat ex ante dentibus, quod iIle demum eoni
max exsistat, qui legitime est citatus. Unde facile adiparet, quod in genere nullus illegitime citatus noa comparendo ad poenam se obliget; quo praeprimis etiam per tinet incompetentia iudicis. Extra territorium enim ius ducenti impune non paretur. I. ult. st de iuraria. Quot m dis autem fiat illegitima citatio, cum temporis rationem h hentes hic deducere nequeamus, videri possunt apud Tram. concl. au'. 9 seqq. Cosiet. Arzemo t. ad nnF quis dic nos