장음표시 사용
451쪽
Geryones triplex; triplex compago Chimaerae. S lla triplex, commissa tribus. cane, virgine, Piwe. Gorgones, Harpyiaeque, et Erinnyes agmine terno :Et tres satidicae, nomen commune, Sibyllae; ssutiarum tergemini satalia carmina libri
Quos ter quinorum servat cultura Virorum. Ter hibe. Tres numerus super omnia, tres Deus unuS. Hic quoque ne ludus numem transcurrat inerti, Tor decies ternos habeat, deciesque nOVENOS. 9
rex ille Hispaniae eum tribus eorporibus et senis brachiis, quem Hercules vicit, et eritis abduxit ho-
la : o Delphinum caudas utero commissa luporum is, et Manil. I, 4 9, de Centauro : is Pars hominis, tergo reclus commissus equino .. Vid. not. ad Sympos . aen. XXXIX. a. 84. Gorgones , tros, Medusa, Euryale, Stheno. Harmiae tres, Oeyp te. Aoli , Celaen . Minues, sive Furiae tres, Mopera, Alecto. ΤὼΑἰ-phone. 8s. Ερ ιres fatidiam . . Sis lire. Tro, quia votustissimi Graeei, quos et solitius sequitur, totidem duntaxat, non plures, retuleriant : n men commvine, quod, ut ait Varro r. Omnium satidieartim mulierum nomen fuit eoni muneΣigυλλα . SCAL.86. Tergemini Dialia enrmina I
bH. Sibyllini lihri. quihus imperii
nomani fata eontineri eredebant, tres fuerunt, teste Gollio. Unum tantum ponit PIinius, alii novem.
mirorum. Quindeemviri librix Si hyllinis itispieiendis, quos aditant quasi oraculum, quum Dii Immtirla. les publiee consulotidi erant, ut ait Gellius, lib. I, 39. ID. 88. Tor hibe Bedit ad exordium suum , et repetit, quod principium et occasio ludendi hujus earminis
suerat. - Tres Detis tintis. Haec ex
Athanasii symbolo. et Catholieteoeelesim doetrina. Tres omnino ponendum ex veteri codice, non autem ter, quod editiones Donnullis hahent. 89. mero transcurrat inerti. Nuia mero versuum absolvatur, qui nullam in se tertiarii vim habeat. FLOR.so. Ter decies ternos, deciesquen enos. N naginta scilicet vorsus, quot revera habet hoe poemation.
Quos quidem diapliei modo num rat , ut sint deetes ter tres, vel decies novem, quod in idem reeidit. Mallem orgo hie eum Tollici decies
452쪽
TR KGCEDIA EX CENTONIBUS VIRGILIANIS CONFLΑΤΛ.
Hoc artificii genus, Ausonio deinde feliciter tentatum, ludicris certo carminibus adscribendum orat: nullum autem Marius exemplum eligere poteramus , quam integram istam tragoediam, cujus plurimis testimoniis demonstrata visa est antiquitas. Produxit hanc primum codex Salmas. et I.eidensis recentior, Salmasiani libri apographus. Rus initium, usque ad Versum I 34, Edidit Scri verius sub titulo Tragoedim veteris in collectaneis veterum tragoediarum. Et hanc videtur respexisse Salmasius, quum Se antiquam tragoediam , Medeam , habere jactaret; vide eum ad Capitolin. Macri n. Cap. II, et Trebell. Pollion. Gallien. cap. 8, ubi ita laudat: - Ιn tragoedia Medea, quam penes me scriptam in
i I o libentius hane Ilosidii Getae tragoediam huc adserendam duxi, quod eam instituerat wemi dorsius operi suo, nisi fato PraerPptus suisset. inserere. Sie enim de hae verba iacit hujus edit. tom. III, ii. 8 :- Ηosidii Getae tragoedia . quae quidem ex contonibus Virgilianis compo-
Sita est.... quia et antiquitate eminet. quippe jam n Tertulliano memorata, profecto repeti inter Poetas minores, magisque vulgari meretur . .
453쪽
vetustissimis membranis habeo .. Sed in errorem adduxit viros eruditos, qui existimarunt eum possedisse deperditam Ovidii Medeam , quod et de Bilibaldo Pirhheiniero traditum: ita credebat Fabricius, Biblioth. Lat. vOl. I, cap. I 5, p. 2 4; sed quod ipse correxit Vol. II, P. 38o. Notum est Ovidianam Medeam memorari Quintiliano, lib. X, cap. I; ubi vide Pet. Burm. notas, p. 9Ia, et ad lib. VIII, cap. 5, p. 721, ubi et Salmasium et S riverium erroris immunes facit, quum neuter Ovidio adtribuerit, sed Salmasius tantum notaverit penes se esse antiquam tragoediam Medeam in vetustissimis membranis . sed Ovidio tamen non adscripserit. Certe versus ille, quem ex Ovidii Medea altero loco adsert Quintilianus, . Servare potui, perdere an possim rogas p , in his legi non potest, quia diversi metri est, quem ex illo Virgilii in Ciri, v. 275, desumptum esse idem nuru annus putabat, α Ut me si servore Potes, ne perdere mali sis; tibi idem adnotavit Scalig. et sic Barthius in Adversariis, et Deltius in Dotis ad Senec. Med. init. sed dubito an non adumbratus sit ex antiquiore poeta, veluti ex illo Aristophanis in Nubibus, VS. II 79:
Similiter ipse Ovidius, Met. IX, Vs. 728:
si Di mihi parcere vellent, . Parcere debuerant, si non et perdere vellent;
quamquam versum istum adulterinum existimet Heinsius: et sorte nota e tragico vetustiore suit sententia, ad quam etiam respexisse potuit Cicero pro Planco, cap. 36, in fine: . ut idem perditor Reipublicae nominarer, qui servator fuissem .. Neque dissimile illud Iasonis apud eumdem Ovi
Perdere posse sat est; si quem juvet ipsa potestas :Sed tibi servatus gloria maj- ero.
Rusdein Medeae Ovidianae meminerunt inter Veteres auctor
454쪽
de Causs. Corr. HOq. cap. ra: α Nec ullus Asinii aut Messalae liher tam illustris est, quam Medea Ovidii aut Vari Τhyestes .: eamque scripsisse juvenem patet ex lib. III Amor. Eleg. I, I9; et certus sum genuinum ex Medea Ovidiana versum haberi apud Senecam, Suasor. III: α - ror huc illuc ut plena Deo. : licet tantum ex tragoedia Ovidii, Medeae nomine non expresso, proserat. Gravius autem impegerunt viri eruditi, qui adstrinarunt de Ovidii Medea loqui Tertullianum de priescript. Haeret. cap. 39ἰ quod falsum esse, et eodem in loco innui hanc ipsam, quam nunc primi integram publicamus, Medeam, e centonibus Virgilianis compositam, verumque ejus auctorem esse Osidium vel Hosidium Getam, qui cum Ovidio inter Getas exsulante Consusus est, constabit, si ipsa Tertulliani verba adscribamus. Ita enim ille : a Vides hodie ex Virgilio
tabulam in totum aliam componi, materia secundum Ve Sus, Versibus secundum materiam concinnatis. Denique
Hosidius Geta Medeam tragoediam ex Virgilio plenissime
exSuxit : meus quidam propinquus ex eodem poeta inter caetera styli sui otia Pinacem Cehetis explicuit. Homero- Centones etiarn vocari solent, qui de carminibus Homeri propria opera more contonario ex multis hinc indo compositis in unum sarciunt corpus .. Quae ultima descripsisse
in Vocabulario suo Papiam, ubi de centonibus agit vid. Antii. Burm. lib. I. ep. I7o, init.), nisi potius ea pro more compilaverit ex Isid. Orig. lib. I, cap. 38, circa finem, ubi Plane eadem occurrunt, et in fragmento IIS, quod olim P. Danielis, deinde N. Hetasii fuit, pari errore, quo apud
Papiam, legitur α more centenario ... in unum sarciunt corpus η, pro α more centonario sarciuntur . . Patet igitur Tertullianum memorare Medeam hanc tragoediam, e Versibus Virgilianis artificio centonario Concinnatam, ejusque auctorem esse Hostilium Getam, male cum Ovidio Consti- sum, quia illius imagoediam Medeam Oxstitissct olim noverant, sed quae versibus iamhicis conscripta suissct videtur.
455쪽
umle ridicule caecuti it Deirius, qui initio Commentarii ad Senecae Medeam scribit, a Tertullianum forte ad sententiam magis quam ad verba respexisse, dum Ovidii Medeam ex Virgilio centonem nuncupat .. Neque sagacius rem egit Barthius, qui ad Claudian. pag. risio conjicit illam Ovidii tragoediam versibus Virgilianis conicxtam a Tertulliano tradi: perperam quoque apud eumdem Colomesius et alii emendarunt Gidius Scytha r vel Getam vocari crediderunt Nasonem, quia ipse lib. IV Pont. Epist. 13, i 8, dicit:
Carmina quae faciam paene poeta Getes.
Quae Certe viris eruditis non excidissent, si tragoediam hanC Medeae centonariam vidissent. An autem ille Osidius
vel Hosidius Geta idem sit ac Cn. Hostilius Geta, qui sub Claudio consul fuit cum L. Vagellio an . 8oo, et qui in Fastis Consul. Almelov. p. II9, atque inscriptione insigni occurrit apud Boines. Cl. VII, n. XI, p. 4 5 et 476; quae continet illud Settim, cujus ad Tertuli. d. l. meminit Rigaltius, sed quod emendatius exstat in Inscriptionibus
Donianis, p. 84, decernere vix possum : neque an ille sit, qui apud Dion. Cass. lib. LX, cap. Io, p. 678, Γαῖος ο Σuhος male vocabatur, ut ibidem Rigaltius notat; nam recte Γουαῖος ἱδidie Γετ xe edidit Reimarus, ut et corrigendum monuit Cuperus in Epist. ad la Croete, p. 29, et an ad liunCvel patrem ejus reserendus ille Omαῖος Γέταe, cuius secunditriumviratus meminit idem auctor, lib. XLVII , cap. Io, P. 498, ubi quoque α in δ mutato ex correctione Fabricii edidit Rei martis GKδ- vide etiam lib. LX, cap. 9, P, 947,
ubi olim edebatur etiam λαῖο: ὁ Σί hoc. Et certe Hostilius ille Geta, Tertulliano laudatus, ad inferiorem aetatem detrudendus est, neque Constare puto, id gentis Carminis Centonarii jam Claudii tempore in usu fuisso, quod minime tam antiquum, neque tacito aliud hac ipsa Medea, et Ausoniano
Centone Nuptiali vetustius nobis superesse Crinio : neque
credebat etiam Cuperus in Epistolicis Gallicis, Epist. VIII. Disiligod by Cooste
456쪽
p. a 3 et 24, qui Hostilium Getam, Medeae hujus auctorem, ad aetatem Tertulliani resert ex voce hodie in ejus loco: α Vides ii die ex Virgilio, etc. . et quia addit, α meus quidam propinquus ex eodem poeta, etc. u Hosidio nempe. Aliter tamen censet Fontantia. de Antiq. Hortae, lib. II, p. 2o5, ubi auctorem hujus Medeae facit antiquissimum prae caeteris, quorum Centones Virgilianos habemus, Osidium G tam, qui sub Claudio I vixit, et Tertulliano memoratur, atque inepte cum Ovidii Medea confunditur : quod pluribus se ostendisse dicit in Dissertationibus in editis de Cornelio Gallo poeta, quas deinde inseruit Historiae Ι,iterar. Aquileiensi, ubi vid. cap. a, p: 36. De aliis Poetis antiquis, qui Medeam tragoediam scripserunt, victe notata Pet. Burna. ad Ovid. Trist. II, 5, 387, et de Statii Medea Gevari. Leci. Papin. pag. IS. Ennium quoque Medeam, ex Euripide expressam, conscripsisse, notum est, qNam Medeam exsulem inscriptam fuisse ex Nonio Marcello docet Victor.
ad Cic. Epist. ad Famil. VII, 6; ne quid dicamus de Attii
Medea, cujus fragmenta cum Euripideis ogregie contulit Scaliger ad Varron. Pag. IOD.
457쪽
TRAGOEDIA Ex CENTONIBUS VIRGILIANIS CONFLATA.
Eno nunc, Sol, tostis, et haec milii terra precanii, Et dirae ultrices, et tu Saturnia Iuno, Ad te confugio: nam te dare jura loquuntur
I. Esto ntinc. MI, restis, et a me militerra preeanti: ita in sal m. ot Leid. sed Heinsitis ex majori codicum optimorum numero moeanti praetulit apud Virgil. AED. XII, I76, ubi
totus hic versus legitur ; et recte , quia praecedit illie precatur, et preeor mox sequatur : id srmat eodox Amsielaed. sed precanti in ineo e dice, ut et hie edidit Seriueri ita passim cognata haec verba in NMeonianduntur. Virg. AED. XI, Io I:-Velati ramis oleae . venian que -- gant sis; tibi in Parrhas. et Veneto preciantes 1 npud Tibull. EL lib. III. u. v. Is r in P arsatae a te meos manes. animamque precataeis, tibi ro-gritis tu plurimis Mss et edd. vetustissimis r sic et oeare et rogare; vid. ad Ovid. Ep. XX. I9i, et ali hi. 4. Si id pietas antistia Iabores
horie sie edidit scri visitis. In Salm. vitiose legotiatur Respiae humano:
in Loid. sti timere labori e primum legitur aen. V. 688; alterum lib. IX, 4 4 : - Tu Dea, tu praesens nostro suecurre latioria; ubi si lao- Iori in eodd. exstaret, huic certe loeci melius conveniret, propter in-eoneintiam in fine duorum versuum utriusque voeis repetitionem : alia enim res est ita a v. et 8 : is Et si pietate meremur, Nostro succurrelatiori is: unde tamen colligas ΡOetam hunc in suo eodice Virgiliano etiam tabori habuisse. Quam De-quPuter autem Iahor et dolor in IISSapud Ovid. aliosque poetas consuli. dantur, adnotare opus non est. Quia
iamen in loeo Virgilii nihil variatii
codices. retineamus labori, licet versus praecpdens in eamdein vocem exeat, quum non pauca talia exemia pia sint apud similos non tantum contonarios, sed longe mi lio, is aevi poetas, ubi in eadem voce aut pluribus desinunt, vel simili principio
458쪽
Respicit humanos, nostro Succurre labori, sAlma Venus; quicumque oculis luce adspicis aequis, Accipite haec, meritumque malis advertite numen. Quid primum deserta querar connubia nostra Beppulit, et sparsos fraterna caede penatos.
Quid Syrtes, aut Scylla mihi, quid vasta Charybdis, io
Prosuerit, mediosque fugam tenuisse per host ΘImprobe amor, quid non mortalia pectora cogis ΘJussa aliena pati; iterumque reVolvero casus; Ire iterum in lacrymas. Sed nullis ille movetur Fletibus, infixum stridet sub peCtore vulnus. is Exstinctus pudor, atque inmitis rupta tyranni Foedera, et oblitus famae melioris amantis, Oblitusve sui ost: lacrymae volvuntur inanes.
inchoantur versus , qui saepe ob id perperam a librariis omissi, vel ab oditoribus doleii fuerunt : ut egregie ostendit Bittorsh. ad Gunther. Ligur. pag. I 48 r quci reserendum illud Potronii, quod Burin. dedit Anth. I, epigr. 5x r . ibit ad aras, Sancte, tuas hircus, peeoris pateribit ad aras Cornigeris, ubi alterum versum a Sealigero in Catalectis ea
6. Quieumqtie o lis hue adspiris inquis. Male iti cod. Salm. et Leid. aut quietimqtie. Adspicie legitur in ipso Virg. 2En. IX, uom: sed adspiis eis edidit Seriver ut est in cod. Salm. et Leid.
13. Quid non mortalia me ora comos' P lora deerat Salm. et superso.
5. Infatim stridet. Stridis in salm et Leid. a verbo stridere. penuit.
brevi : quod et apud Virg. AEn. IV. 689, in antiqui tibiis hahori eodi cibus tosiatur Pierius, ot inultis dμ-sendit Heliasius. Satio Servius ad Virg. AEn. II, α 7, testatur antique
strido, stridys: sed sua aetate stririo, strides, dictum suisse et v. Hein s. et
Bumann. ad Ovid. Met. IX, a raoudend. ad Lucan. VI, 379, et IX, 9i6. De similibus verbis emere, tergere, et aliis, vide Bittor h. ad Gunther. lib. I, Ligur. pag. I 8 etts ; Pinetis. Pareg. lib. IV, 4 ; Seriaver. ad Martiat. Ep. III, 4; Heina. ad Prudent. pag. su, et Schoeig. ad
Iuvene. lib. I. v. xi 4: ut autem hic stridet muratis, ita apud Valeri Fl. lib. III, vs. α78 : ω et adhue stri dentia pelisant vulnera is, i. e. recentia . caletitia : ut stridentia eaetia, risimilia , vide notas Burmanni ad Petron. p. 95. t . Oblius famin melioris amantis este salsa. et Leid. et seri verti editici r ohistos amantes legitur in Virg. 2En. IV, III. 8. oblitusoe stii est. Atio est inii adem schedis . quia fiamre Praeees-
459쪽
Nusquam tuta fides; vana spe lusit amantem Crudelis: quid, si non arva alioua domosque , Ignotas Peteret, pro virginitate reponit
Heu pietas, heu prisca si dest captiva videbo
Reginam thalamo cunctantem, OStroque SV perbo.
Haud impune quidem, si quid mea carmina possunt.
Rerum cui summa potestas, Precibus si necteris ullis, Et si pietate meremur, Nostro succurre labori. Et tu Saturnia Iuno
sit, sed male; vid. Anth. La . Burm. lib. I, epigr. 172, V. 145.
II. Ignotras peteret, pro mirginitate reponis p Ita optime in cod. salna. et Leid. nec video caussam , Cur Et membranarum scripturam, et distin.
etionem ac lectionem hemisitelliorum Virgilii ipsius, ex suo arbitatomistaverit Scriverius hunc in modum : .. quid 3 si non arva aliena domosque Ignotas petis 3 hare pro virginitale reponis 3 is non enim Iasonem ipsum hic aut in praecedentibus adloquitur Medea, sed tacitas et solas querelas in eum effundit exsul ae repudiata. Mutati Dis ansam Seriverio dedit, quod in eod. Salmas. legeretur : . Ignotus Pot ret, haec pro virgiuitate roponitis; et lia in cod. Leidensi : sed deleia
tantum hinc recte constat seri Aus, et
integra manet lectio hemisuehio tum Virgilianorum ex AEn. lib. IV. 3 et lib. XII, 8 8.a a. neti pietas. heti priseia Mea leviisa videbo. Bene ita eorrexit Scri verius, quum in cod. Salmas. ess t, . heu prisca sἰdes, et haste captiva videbo .: quomodo etiam in Leid. sed in Denim hujus versus hemistichio apud Virg. et hine te. guratur : versumque efficiunt plus aequo longum; ut modo vers. Pra ced. vid. Anth. Lat. Burin. lib. I, epigr. 172, v. 145.
23. Reginam thalamo etinetantem.
Sie exstat apud Virg. AEn. IV, 133;
salami etinerantes in Salm. et Letit. et v. seq. Aut inpone.
' Nescio cur Cliorum hune totum odere neglexerit Seriverius , quum in eo lice Salmasiano, unde habuit. legatur e male autem in illo cod. set Leid. colestiariam scribitur pro GDesidartim , id est, colestatim; vid. Salmas. ad Trebell. Poll. Gallieti. cap. 8; vel scribe cum Cl. Oudendorpio GIehiearum e nain a Colchis est comesa, Conliea, Conlinea, Donco hidia.
460쪽
Triviis ululata per urbes, Sic nos in sceptra reponis pQuid, o pulcherrime conjuX, Potuisti linquere solam λPer tot discrimina rerum Nequidquam erepte periclis.
Quem sorti pectore et armis 4ἄQuaesitas sanguine dotes.
Felix, heu nimium felix, Dum sata Deusque sinebant lNescis heu perdita necdum, Quae te dementia cepit .s Caput objectare periclis.
Haec nos Suprema manebant, Hoc ignos araeque parabant. Nostram nunc accipe mentem, Vaginaquo eripe ferrum, si, Ferroque averte dolorem.
37. Per tot diserimina rerum e in Salm. per totti, in Leidens. per tot odiseriminia. 4o. Quem forti peetore et amis Messeris sanguine dotes. Ita in Salm.
et Leid. eod. Sed in his senstim desidero, uno hemistichio Virgiliano,qnod soris excidit, Deile restituemdum , si ex IED. lib. IV, et i , ins ramus, ae legamus, is Quam sorti Pectore , et armis. Medioque ex hoste recepit Quaesitas sanguine d aes t . quas dotes sanguine quaesitas Medeam in gratiam Iasonis medio ex hoste, id est, serpentibus ae
tauris, recepisse hie indicet Chorus. deserihIl ipsa apud Ovid. Ep. XII, I99 et seq. in Dos ubi sit, quaeris :Campo numeravimus illo, Qui tibi
laturo vellus arandus erat. Aureus
ille aries, villo spectabilis aureo, Dos mea : quam, dicam si tibi. redde: neges. Dos mea, tu sospes: dos est mea, Graia juventus. I nune, Sisyphias, improbe, conser opes is; vid. et Euripid. in Medea . vs. 476 et seq. 3. Dum fata Detisqtie sinebanι. Deest hie versus eodiei Leidensit sed ex illo aptior sensus nascitur