장음표시 사용
531쪽
POsTQUAM congrossi ' sola sub nocte per T. fiumbram,
Et mentem Venus ipsa dedit, ' nova praelia T. 3
Tollit se arrectum : ' conantem plurima H. 9srustra, occupat os, laciemque; 'pedem pede ser- R. Iavidus urget, Perfidus alta petens: ramum qui veste la- R. 6tebat Sanguineis ebuli baccis, minioque rubentem, Nudato capite, 'et pedibus per mutua nexis, T. PMonstrum horrendum, informe, ingens, cui lumen ademptum, Eripit a femore, et trepidanti servidus instat. Est in secessu ,' tenuis quo Semita ducit, E. I tIgnea rima micans: exhalat opaca mephitim. E. 7Nulli fas casto sceleratum insistere limen. Hic specus horrendum. 'Τalis sese halitus T. Gatris Faucibus effundens,' nares contingit odore. m. 9Huc juvenis nota sertur regione viarum :Et super incumbens' nodis et cortice crudo R. 9
I . Immistitio. Usurpavit imminuistionem pro primo congressu, quod tum virginitas imminuatur. Sie Plautus in Cistollaria, . imminuere pudieitiam - , dixit pro auferre.
lieri praestare nemo scit, quant melior ait, cuius vox gallulascit. cujus jam ramus rci raseit .. NI-lius, apud quem pro Meolo legitur motus, minus usitatus. 3. Bias rim. Est illud stativissi. mum par diarum genus, quum servatis iisdelia verbis sententia long
532쪽
ae. II. Haesit, virgineumque alte bibit acta cruorem.
H. a. Insonuere Cavae gemitumque dedere cavernae.
IE. Ir. Illa manu moriens telum trahit: ossa sed inter G. 3. Altius ad vivum persedit' vulnere mucro. E. IIE. 4. Ter sese adtollens cubitoque innixa levavit. Τer revoluta toro est :' manet imperterritus ΙΕ. IO ille. E. 3. Nec mora, nec requies; 'clavumque adfixus R. 5et haerens Nusquam amittebat, oculosque sub astra tenebat. E. 6. Itque, reditque viam totiens, 'uteroque E. a
T. 9. Transadigit costas,' et pectine pulsat eburno. E. 6 R. 5. Iamque sere spatio extremo, sessique, sub ipsam Finem adventiabant: tum creber anhelitus m. 5
Aridaque ora quatit: sudor fluit undique rivis; T. II. Labitur exsanguis ; ' destillat' ab inguine G. 3
Ausonium in Centone, quem totum o genere conseeit e is latorquet sommia adnixus viribus hastam . .
Nam quum legisset apud Virgilium id do Pandaro diei, qui Turnum
oppugnabat, ad nugas nuptiales transtulit. BUTCRnsius, Leet. II, II, cap. I. - Hastam quoque in
Priapeiis, epigr. 45 r . Velle quid
hane dieas, quamvis sim ligneus, hastam 3 is et epigr. 57. Hastam vero hae in re vocem esse nequitiae docet Menag ad Diogen. Laert. lib. VI, cap. 53. ED. I. Telam. Hoc sensu quoque in Priapeiis usitatum , ut et vulnusvs. seq. Martiat. XI, 79: . cupido dabit Illa marito Dum metuit teli vulnera prima noviis. Sic in venti stissImo epigr. de Arethusa , Antii. t. I, p. 692. legendum est: . Inque modos Omnes , ductus imitata ta hellae . Transeat, et telo pendeat illa meo . . quod Rubnvenius ea interioribus artis amatoriae mysteariis explieat de venerea palaestra, quam xalamiti, dieunt Graeci, et de
qua Ovid. Art. Am. III, vs. 777:. Parva vehatur equo; quod erat longissima, numquam Thebais Η etoreo nupta resedit equo is. En I. Destillat sie in emendatioriis
hiis Virgilii libris omnibuς haee vox seri hitur. Vide ad Virg. nost. odit. Om. I, p. 465. ED.
533쪽
. CONTEIrrus esto, Paule mi, Lasciva, Paule, pagina: Bidere nil ultra expeto. Sed quum legeris, adesto mihi adversum eos, qui, ut Iuvenalis ait, Curios simulant, et Bacchanalia vivunt: ne sorte si) mores meos spectent de carmine. Lasciva est nobis pagina, Vita proba,
ut Plinius dicit sa). Meminerint autem, quippe eruditi, probatissimo viro Plinio in poematibus lasciviam,
in moribus constitisse censuram. Prurire opusculum
Sulpitiae, frontem caperare 3): esse Apuleium in
i Ne forte. Omnia nostra e eminplaria habent fortasse: sed istud pro forte seripsisse potuit imperitus et n gligens librarius. Ego enim stetit, si forte , ita et . ne forte, tam frequenter apud bonos auctores invenio, veluti apud Virgilium, Eel. III, α9 : - ne sorte recuses . , et Cieeronem ad Quintum fratrem, Epist. II: . Ne sorte me in Graeeos
tam ambitiosum factum esse mi is rere is, ut ubicumque si fortiasse, et ne fortissse in illis reperio, mendum esse suapicer. vi NET Us. a scian est nobis... tit Plinius
ineis. Hie ultimus versiculus apud Martialem quoque legitur. Sed idem versus potuit a duobus usurpari, ut sunt aliquot apud Ovidium et
Tibullum. Quare inepte hie quidam
pro Plinio Μartialem substituerunt: quiam notissimum sit ipsum Pli. Dium lascivos versiculos scripsisse.
Quod vel ex ipso Plinio patet ad
Pontium, Epist. lib. VII. MAL GER. - Μeminit non semel Plinius junior, de quo hic sermo, edita a se carmina, quae, Post Ausonii tempora, intercidere potuerrant. Eorum an e lasciviam excusare nititur disa. bus praesertim Epistolis. 3) Prarisa optiseia tim Sti Pisue. fronsem caperiare. Alter scriptus,te,teTollio, habuit: Prurire opus istum . Stilpi,i- frontem everare, nullo quidem sensu. In eci enim membro , ut in caeteris, debet esse oppositio. Praeterea Sulpii ita exstat Satira, et apud Iuvenalis interpreistem, Obscoeni, ut videtur, operia fragmentum t . Ne me Cadurcis destitutam sagetis. Nudam Caleno coneuhantem pro ratis. De eadem Sulpitia meminerunt quoque Mar
534쪽
in praeceptis omnibus exstare Severitatem, in Epistolis ad Caerelliam sa) subesse petulantiam. Platonis Symposiori composita in ephebos Idyllia continero sI. Nam quid Anniani Fescenninos 4)λ quid antiquissimi poetae Laevii 5) Erotopaegnion libros lo-
Seripsit hiandiloquum auo Cain
Perierunt inter alia, time Apuleii Madaurensis amatoria, de quibus ipse in priore Magite Apologia. α In Epistolis ad coralliam. Hie excidit nomen disertissimi nepotum Romuli. Nam Caerellia ista nihil ad Apuleium pertinet, sed studio philosophiae familiaris tali Cieeroni, cujus ipse meminit lih. XII ad Aitieum . et Iih. XXIII: -Μirisee Caerellia studio videlieet Philosophiae flagrana, ete. . Cuius etiam consuetudinem viro sanctissimo exis probrant obtrectatores eius Fugitis Calenus non magis, quam D o.
Fuit igitur : c eronis in praeceptis omnibus. Sic adpellat innocentes j eos: si tamen illae Ciceronia Epistolae suerunt, et non lascivientium ingeniorum: quales qui in eum Sallustii, et in Sallustium eius de-elamationes subi erunt. GRONOv.
- Μeminit harum Cieerotiis ad Caerelliam Epistolarum Quintilian. Instit. lib. VI, eap. 3 : ω Etiam illud quod Cicero Caerelliae seripsit
reddens rationem, cur illa C. Caesaris tempora tam patienter toleis raret e Ilaee aut animo Catonis serenda sunt, aut Ciceronis stoma
3) In ephisos Idrtita eontinere. Platonis nulla enmina exstant, nisi amoris Elegia. Nam caetera Omnia
credo, quod tam lepida non erant igni deussit Apuloius Apologiae sere initio; vhi et puerum quem
amavit AsIeria vocat; aliaque Epigrammata amatoria Platonis recenset, quae vide. SCRIvRRIDa.
nebantur in nuptiis, ut Festus auiactor est. AEqualem sibi Rixae tradit Gell. Noet. Att. lib. XX. cap. I: . Annianus poeta in fundo suo. quem in agro Phali eo possidebat. agitare erat solitus vindemiam hilare atque amoeniter. Ad eos dies me et quosdam familiares vocatis. Fescenninos autem sie dictos vult Festus , vel quia ab urbe Peseennia adlati. vel quia fascinum putabanis
5 Grkii. Perperam logitur L Atis. LeMitis est is qui poema Ioscripsit e item Erotopa gnia. Quae laseivissima suisso indieat tum tituislus , tum etiam Ausonius ipst. Sed molles ex illis adseruntur versiculi isti de eorona plectili: ω Andromacha per ludum manu Lascivula . tenellula Capiti meo trepidans, lu-hetis Insolita plexit munera . . Linvii mentio est apud Porphvrionem Horatii interpretem , lib. III, Od. I.
s. a : in Carmina non prius auinta.
Bomania utique non prius audita. Quamvis Linoitis Lyriea ante II ra. tium scripserit .. sc MGRR.-Ηutie
535쪽
quar λ quid Evenum si , quem Menander sapientem vocavit λ quid ipsum Menandrum Θ quid comicos omnes, quibus SeVera Vita est et laeta materiap Quid
etiam Partheniam dictum caussa pudoris ζα) λ qui
octavo AEneidos 3), quum describeret coitum Veneris atque Vulcani, Αἰθυιoiit,io 4) decenter immiscuit. Quid in tertio Georgicorum de submissis in gregem maritis Z nouue obscoenam significationem honesta verborum translatione velavit λ Et si quid
locum emendavit Had. Iunius , reis posuitque αενῶ, pro Lissi, quod antea legebatur. Citat e L erit Erineopaegniis haec Nonius r ω Noete tit opertus amietu latibuleturis. Et istos Apuleiisa in Apologia versiculos, ut emendavit Salmasius:
tipathes illud quaerito, Philtra Omnia D dique irruunt. Troehus, pili, tingues, taeniae, Badiculae, herbae, aureuli. Sauri, illie , hieodulae . Niuniotitium duleedines.. E quibus
patet, quare Laevium Poeta noster in sui defensionem adduxerit M. To rara. - Ηune Laevium Wertis.
in praes. ad hujus op. t. II, Liuium
i) Quid Eoenum. Huc multa ex Gyraldo eongessit Seri verius de duobus Evenia , iisdemque e Paro insula , et Elegiographia. Sed miror
Had. Iunium pro Meno reponi velle MAemertim. Certe, ex iis quae adfert, non emeitur. poetam stiisse Euhemerum aut Erotica scripsisse. Immo constat Evenum amatoriisseribundis animum adpulisse, tumox Artemid. lib. I, cap. s. tum m Arrianti in Epictetum, lihi haee te
lthrariis eonfundi, ni jam a Cara
αὶ Quid etiam Pariaeniam Hettime rara pudoris p Sie vulgo ereditur Virgilium Neapoli adpellatum fuisse ἀαδ τού παρθέ et, quod instar virginis moribus mset Castissimis Verum obstant Buestica et quae do illius nimia in pueros propensione me. moriae prodita sunt. Igitur malimaeeedere Iluetio. Censet nimirum ideireo Neapoli Parrheniam dictum.
quod Virginium pro Virgilio gens
3) Oee o AEneidos. En versus quibus Veneris atque Vulcani coliatum deseribit: - Optatos dedit amplexus , placidamque petivit Coringis insuatis gremio per membra quietem
Commutatione literarum haud imia parilium , mendae hie citiaeuritas contracta est. Moo igitur ipsius perieulo, αἰσχροσεμ.vixv emendabis, hoe est, pudieam turpitudinem. Compositione sane Iopida erudita. que, nec ab eo remota laenitus.
quod Gellius hune quoque Vulcani
536쪽
in nostro joco, aliquorum hominum severitas vestita condemnat, de Virgilio arcessitum sciat. Igitur cui hic ludus noster non placet, ne legerit: aut quum legerit , obliviscatur: aut non oblitus, ignoscat. Etenim tabula de nuptiis est: et velit, nolit, aliter haec sacra non constant si)
Venerisque congressum. Pu seis dum ait agitationis Obstaeulum. Cretum nominarit. sal ou enim Pu- MARI ANGELUs A N AIUs. dicum dicimus, αισχρου turpe, peris Aliter Lec saeria non constans.
stricta selli t voee sut ait Plato in Erasmus Adagio 88. Centuriae 4 , CratFlo qita fuerit αἱ Mυ , quasi Chiliad. v r ω Hoc adagici lieehit titi, Ηἰ-ρου, . id est, semper in1- si quando fatebimur culpam, sed pediens fluxum , quod vituperanis quae rei l oque conveniat ..Vrat.
537쪽
Ludicro quod Graeci, etc. Multis mendis deformata sunt verba Ausonii in re scitu dignissima; adeo, ut mendosa editio bono viro et erudito Brodaro imposuerit, quem et alii quoque sequuti sunt. Non enim ullus lusus est ossiculorum, ut ipse putat. Neque umquam tale quid Veteres habuerunt. Hoc enim a mente Ausonii alienissimum. Neque animadve tit, quid interesset inter lusum, et α ludicrum .: hoc est, inter παirata , καὶ via i . Sed sesellit hominem, ut dixi, lectio mendOSa, ὀςομαχία, Pro μά των et Ossicula pro oscilla legentem. Ac ne haec quidem tantummodo mendosa, sed et sequentia male ab interpunctionibus accepta sunt. Quae prius ita, uti legenda sunt, proponam: deinde ad eorum interpretationem aggrediar. Nam ita et emendandum, et interpungendum: . Simile ut dicas ludicro, quod Graeci eo me, vo Vere. Oscilla ea sunt. Ad summam quatuordecim figuras Geometricas habent. Sunt enim aequilatera, vel triquetra, extentis lineis : aut rectis angulis, vel obliquis : isos te, vel impleura: orthogonia quoque, vel scatena. Harum vertibularum variis coagmentis simulantur species mille formarum; elephantus hellua, aut aper hestia, anser Volans, et mirmillo in armis, subsidens venator, et latrans Canis , quin et tum ris, et Cantharus, et alia hujusmodi innumerabilium figurarum, quae alius alio scientius Variegant. . Haec verba ita procul dubio legenda sunt, et distinguenda. Nam quin recte
tissimam, qua usi sumus, fidem secerit vetus Glossarius, in quo scriptum legitur: Oscillum, sunt enim larvae
jactationibus ludicris Rustici ori opponebant, ut essent ma-
538쪽
gis ridiculi. Virgilius in libro sec. Georg. Vs. 387: u Oraque
Corticibus sumunt horrenda cavatis .. Intelligit enim Oseia ex corticibus arborum: quem morent Atheniensium tangit et Maurus Terentianus. A quo jactationes ipsas, et cerauationes, quas Graeci vocant αἰωραο, etiam Oscilla adpellarunt. Idem : . Oscilla ex alta suspendant mollia quercu v. Hic autem apud Ausonium nostrum et ipsae lamae Sunt, Seu personae, quae siC aptae et coagmentatae erant: ut articuli ejus Vertibulaeque, quibus commissae erant, in Omnem partem flecterentur, et figuras omne genus exprimerent. Eae in convivium medium jaciebantur, et illis Eas figuras Rex convivii exprimebat, ut mutationis et brevitatis vitae commonefac ret et et propterea hibendum esse. ut nihil de fructu hujus vitae pereat, diceret. Id omnino plane ac diserte. ex Petronio cognosces. Cujus verba adposui : α Potantibus ergo, et accuratissime lautitias nobis mirantibus, larvam argenteam adtulit nobis servus sic aptam, ut articuli ejus vertebraeque locatae in omnem partem flecterentur. Manc quum Super mensam semel iterumque abiecisset, et Catenatio mobilis
aliquot figuras exprimeret, Trimalcio adiecit: Heu, heu nos miserost quam totus homuncio nil esti ' ' ' Sic erimus Cuncti, Postquam nos auferet Orcus. Ergo vivamus, duni licet esse hene .. Plin. lib. VII, cap. 53 :. Quum populo admodum placuisset, et natali die suo convivium haberet, edita coena calidam potionem in pultario poposcit, simulque personam eius diei acceptam intuens, coronam e capite suo in eam transtulit .. Ubi de persona quae in conviviis circumserebatur intelligendum. Ex quibus primum mentem Ausonii ita aperimus, ut nihil potuerit melius excogitari; et somnium Brodaei de Ostomachia, et ossiculis explodimus. Deinde indicatur usus earum larvarum. Quod iis in conviviis praesentes celeris mutationis vitae CommonefaCerent. Nam alioqui semper in conviviis mortis mentionem injiciebant, et caput mortui, ubi ejus larvae Copia non erat, vel in mensa adponebant et mauibus versabant, VeI e tri-
539쪽
clinio seu stibadio suspendebant : ut eo ut rentur ad eam.
dem rem, ad quam et larva illa; hoc est, ad hortandum ad hibendum. Quod novimus ex Epigrammate Graeco, in quo non solum Caput mortui, seu cranium, idem Deit quod apud Petronium larva; sed et ea exhortatio pro cumulo subjicitur, quam addidit Trimalcio in Epigrammate Suo. Horum μοτυ-ου pleni sunt libri Veterum, praesertim Martialis, et Graecorum. Neque dubium est, quin in coenatione seu stibadio Domitiani Caesaris, quod propter exiguitatem ipse vocavit Micain auream , a tholo penderet cranium mortui, quod mortis admoneret. Id Martialis videtur velle hoc in Micam auream Epigrammate; α Mica Vocor: quae sim, cernis: coenatio parva. Ex me Caesareum suspicis inde tholum. Frange toros: peterina : rosas cape : tingere nardo. Ipse jubet mortis to in minisse Deus .. Videtur enim in tholo ipso larva illa, aut cranium fuisse. Hunc autem morem homines in convivio mentione mortis an hilaritatem provocandi ab AEgyptiis a eepisse videntur. Herodotus, lib. ΙΙ. MALIGER. Στο rei . De ludi Cm κωματἱ-, quae Ossicula sunt, noli dubitare quin vere diVinarim. Legendum apud Ausonium: . Simile ut dieas ludicro quod Graeci laesi initiis Vocavere. . Ossicia ea sunt. Perperam hodie Oscilla ibi legas, et Nee
diem puto reperiri apud Marcianum Capellam pro Behia-dieis. Inde Schiaticam vocamus hodie hunc morbum, sive
dius, Episcopus Ticinensis, in Epigrammatibus, DE STOMATio
Eanas Eo : . Sollicitata levi marces urit corda virorum Tormento : sas est. ludere virginibus. Frangunt, Marmaricis et phas quini misit ab arvis, Per micas sparsum mox solidatur opus. De Poeno tenerae discunt cum haude iocari. Nam ridere necis munere, femineum est. Angusta norunt res
540쪽
mille includere capsa: Omne ebur hoc, mulier, pectoris arca tui est .. Quo Epigrammate lioc ludicri genus graphice, et plenius quam ab Ausonio describitur. Primum
ostendit ossicula haec eburnea fuisse, quae frustillatim sparsa, in unum coagmentarentur, mille formas et Simulacra, quod
et Ausonius monet, variegata con Cinnatione repraesentantia.
Deinde videtur Antistes Τicinensis, non sino aliquo morsu et sale in sequiorem sexum, innuere liOc ludicrum Poenis deberi, atque ex Africa in Europam translatum : si quidem me, Vulgatas editiones castigantem, audias, in quibus Ies-gitur : De poena tenerin, et mendosius De Poena temera'. Qucidsi cmendandum ita, ut dixi, non sit, tentabunt alii melius, et exponent quid hic et sequenti pentametro, sive auctor, sive librarii velint, quod equidem cum ignarissimis scio.
Quis autem ignorat, Punicam fidem, proverbiis nobilitata myquae Poena es, Auson. Epist. X, 42. De fluxa mulierum sidonihil attinet dicere. Porro, adparet ex hoc loco, ossicula luce Capsula rocondi solita, ad res mille, ut ait Ennodius, indidem promendas, quum animi relaxandi caussa puellae hac arte vellent ludere. Doctissimus Sirmondus, in notis suis ad illum auctorem, interpretatur Stomatio eburno, oscillo :ot Glossarii locum adhibet, putatque eodem spectare larvam argenteam Petronii Arbitri, cujus catenatio mohilis diversas figuras oxprimebat. Qui quum hunc errorem Sca- Iigero, quem sequitur, communem habeat, refutatione alia non indiget. Haec scripseram, quum iterato de hoc ludicro cum amico meo Cl. Salmasio loquutus, accepi ab
illo locum Atilii Fortunatiani, qui de Metris scripsit, et locum quidem emendatiorem quam in editionibus; capite de Hendecasyllabo Phaloecio : a Nam si loculus ille Archi- inedius quatuordecim eboreas lamellas fecce totidem agnoscit Ausonius j quarum anguli varii sunt, in quadrata forma
inclusas habet, componentibus nobis aliter atque aliter, modo galeam, modo sicam , alias columnam , alias navem