Tabula affinitatum animalium olim academico specimine edita nunc uberiore commentario illustrata cum annotationibus ad historiam naturalem animalium augendam facientibus. Auctore Johanne Hermann ..

231쪽

224 Rupicola ob cauda non truncata gaudens alteri isti eodem modo bassinis erit, quo longicauda supra dicta minoribus speciebus. Parorum a Laniis inde Sittisque deducta amnitas, cuius nunc meminisse juvabit p), ulterius per gradus diffunditur. Primus erit Parus hiarmicus q), post caudatus r , & sic deinceps reliqui, ut latus claudat Motacilla Regulus binaeque aliae

facile niansuescat & pulveratrix sit, quod autem pluribus aliis com petit. nec ullo modo reliqua conformatio aut ni ipsae aut nidificatio respondent. Potius Oscinibus sociari vellem & inde reliquas Pi prasi omnes, tanto magis quod in solis oscinibus pedes gresserit occurrunt, si hoc genus excipias. Ceterum hoc loco silentio praeterire.non possum, haud sibi constare ut. BurpoNiuri nec memorem esse legum quas ipse sanxerat, dum rupestris Galli nomen huic avi re. iquit, qui Galli eo lorum aut botularum nomen repudiaverit, in quibus t men longe plus affinitatis cum Gallo deprehendere facile sit, quam in nostra de qua sermo est Rupicola.

p. 38 . ubi & cum ipsis Corvis aliquid commune habere conceditur. Quo magis aviculam hanc adspicio eo magis persuadeor potius ad Lanios eam pertinere. Rostrum certe apice magis incurvum habet quam reliqui Pari omnes, & cauda cuneata fasciaque ocularis respondent. Consentit Lis N Lus aliique. Sed cum Paris relinquere mavult

O Qui similiter longiore cuneata cauda tantis accedit, & a PENNAN- Tio quoque istuc resertur. Sed rostro & voce & moribus utique

232쪽

' aliae dubiae avicul e o, quae nunc in amplissimam tenuirostrium lamiliam, sive jam Mota cil las, sive Ercedulas, sive qum

cunque demum generico nomine vocare velis , nos deducit.

Ab his vicissim adscendendo redit ad Paros quem Ll 'NEUS non apte huic generi sociavit. Parus americanus, sed vera potius Mota cilla t). Verum a Fringillis quoque, quibus rostrum crassius &granivora natura, mollis descensus es: ad eas

dem Mota cillas subultrolires & insecti voras u). Nam dum

x o E quibus Regulus Parorum more scandit&arborum truncos Percu irit. ornith. mus rer. V. p. BRIssONI Us quoque ad Pari genus eum retulit. Jam similem coccineum verticem suo Paro gry se o tribulecl. MULLE Rus Prob. Zo I. Dan. p. 284. p. 34. ut hac nota utraquc avicula conveniat. Et Mulierianam revera Pari speciein esse, non Μ taculae, uti suspicatur Ormia. Reg. V. p. 37S. , haud amplius. dubitabit qui ΜυLLERuri ejusque in observando experientiam novit. Tertia species ambigua, quam Regulo-Parum cle R Oitele Me tange, ibid. T. V. p. ead. dictam legimus, poni in tabula poterit, supra Mot. Regulum, immediate infra punctatam lineam quae a Sitta ad Parum abit, ab eaque deducatur nova integra linea ad Parum, quae cadat in colligentem curvatam lineam Paro praefigendam. 6 ornith. Mus. Reg. V. p. 3o I. Parum Geruleum quidem icon reserre' videtur, & arborum truncos scandit, sed veram Ficedulam esse aur-FONIus docet, i. c. vi Si victum spectes, erunt etiam quae intermediae sint. Nam Modie. g. modularis granivora quoque est, uti vicissim Fringillae in sectivom: quin carnivorae Gallinarum modo, uti Fring. domestu. ea, quam non hyeme tantum, sed & aestate crudas carnes ex ossibus ad culinarum collicias reiectis carvere viderim.

233쪽

c APUT III.

226hiae aves quas sub tenui rostres x dixeris interjectaeo ) sunti Has sistere in tabula poterit tanquam exemplum Motacilla campestri S a , potius quam pyrenaica .r . MOtacil-

Demisins vocat MONTBLILLARDus O . Mus Reg. T. V. p. 322.cOMMERSON Ius acutus naturae observator inter Fringillas &M tae illas medias posuerat. M Gradationem hanc ita ponit MONTE EILLARDUS. T. V. p. 327. Fringillae - Demifins - Pari - Motacillae. sed quum ab utrisque intermediis transitus immediatus sit ad Motaia cillas , memores intertextarum & non simplici serie descendentium affinitatum sequenti potius schemate nexus istos nobis sistimus

- Fringillae. Subtenuirostres. Part.

G Ad dextram perpendicularis lineae quae Fringillas & Tanagras eoi nectit ponatur Motacilla campestris, ita ut ad sinistram deduet ε. alia linea incidat in Motacillam, aut potius, quum haec jam Lusciniae nectatur, in incurvam lineam pone vocem Motacillae ponendam, ut duplex hoc ex latere nexus sit. Mot. campestrem in suo oria dine subtenuirostrium ponit Omithoi. misi. rer. V. Q Mea quam e Pyrenaeis ante octilos habeo, utique omni jure Mota eilla est. Sed quae Fringillae gularis nomine descripta extat, & .ad hanc eandem resertur in clar. ANDREAE B isse aus der Staiseia p. 2o a. rab. XIII. si ad naturam facta icon est, rostro utique ambigit. S minibus quoque victitat, & Fringillis jungendam esse LINNaus judicaverat. Quid cum Sturnis commune habeat, quo cl. Scopoli retulit. non video. Sed dubitari adhuc poterit, num ista Moti pyrenaica eadem sit cum hac helvetica M. gulari: haec enim pulchre canora est, non ista. Ceterum quum amicissimus noster DE LA PE

234쪽

l se ipta quas etiam a Gratiis pendere supra b vidimus varie a variis e) digestae, sed veri nulli limites & confluentes quas-

r Aousiui in descriptione Mot. pyrenaicae quam inseruit Diuris phFIQfico ABB. ROZIER Tom. XIII. P. II. I 779. Irin. pag. recte u ad morales quoque qualitates in disponendis animalibus atten-- dendum esse, debebit utique haec avis solitariam vitam agentibus . . conjungi, quanquam in universum haec Motacillis vivendi sere ratio est.b Par. I 37. not. m. Falli quem posse FRI sc Hrus ait, qui suam Rusticolam minimam Tab. 2 I. eminus videat, & putare Mot e illam albam se videre. o KLEINius Ord. M. s. XXXII. Ficedulas dixerat & in Luscinia rum, Troglodytum, Sylviarum familiam distinxerat. Μusei Regii ornithologi Curru carum, Ficedularum, quarum aliae Bee-figues, aliae Figulers die Rubet rarum, Oenanthum, Mota cillarum. & quas Pit piis vocant ordines, immixtis solitariis passim speciebus, constituerunt, prouti eum indigenis plus

minusve convenire illis videbantur exteris terris progenitae. Pitia piis dictas multum cum iis quae Figulers Vocatae convenire.

rostro tantum paulo crassiori esse, caudaque aequali. Quae Figui ergaudiunt, T. V. pag. 277. iis Tanagrarum catque adeo Musci- parum more mandibulae superiores emarginatae : a Paris setarum desectu ; ab Alaudis ungue posteriore recto distinguuntur. Ad hane ipsam familiam Mot. Τrochilum pertinere Tom. V. pag. 34s. His adde colorum varietates, ct cantus plus minus eum Luscinia convenientis, & habitationis, quum modularis & Troglodytes hyecmem apud nos transigant, & magnitudinis, & quae sunt aliae, mire haec omnia intertexta videbis & per mutua nexa. Motacillae albae& affinium quae in litoribus discurrunt, more minimarum avium ex

235쪽

228c A p u t III. cunque ponere velis notas. Nec Motacillae multum dissidem res a Murci capis , quas olim L IN NEUS conjun Xerat, nunc ob nimiam copiam & extremarum dissimilitudinem separare aequum judicavit, quod & secerunt MUSLI REGII ORN THOLOGI, ut tamen non secus ac ille d) dubios limites agnoverint e x

Gratiarum ordine, supra jam saeta mentio est. Unde superscripta Mo.' tacillae Mot. alba, & linea deducta ad Tringam Cincium poterunt& huc arcessi ipsae Gratiae. Nec hae solae caudam molitant, sed REmb. Schoenicios Orn. mus. reg. T. IV. p. 3 8. & Iox. Pyrrhula

ibid. p. 38o. & Alaudae nonnullae o. V. p. Sy.

ἁ Motaeilla alba, flava, Ficedula, quum excisum marginem ante apia .cem rostri habeant, quaerit L INNAE Us S. N. ed. XII p. 33 I. annonMusci capis sociandae sint. Id magis etiam Ficedula flagitare videtur, quae vibrissas quoque ad angulum oris ostendat. Nee ullum firmius videtur esse ejus rei argumentum, quam quod Moti Ficedula &Mustieapa Atticapilla L. ad diversa adeo genera relatae aviculae una sint eademque species, si fides clar. LOTTINGERO , qui multa eum cura avium mores prossequutus est. Is non modo Ficedulam' verno nuptiali vestitu accedere ad Musticapam Atricapillam illique .smilliinam esse, quo rem modo interpretatus est cl. BUTEON. T. IV - p. sto. sed plane eandem avem esse mihi asseveravit.. Musci rapas ct Currucas valde vicinas esse ornithoc mus rei T. V. p. I 63. consentit. Illae pro varia magnitudine in tres phalanges ibi

divisae, quarum majores proxime contingant Lanios ibid. T. IV. . p s to minimae autem Ficedulas; ita quidem ut & his annum

retur species cayana T. IV. par. I 63. rostro magis compressis inter. Musci capas potius reponi postulans. Trium phalangum characteres conia fluunt in ea ave quam Regem Muscio a parum vocavit Ornit A

236쪽

D E A v I I U R stry. Jamque ultima avium gens, Hirundinum ac Caprimu Lgorum genus, utrumque conjunctissimum & varia assinita te nexum non quidem a Motacillis immediate deduci notest.

elata, quum ad Todum referri velit cl. PALLAsr uti supra jam di ximus, poterit in illa linea locari quae Todum & Musticapam conia nec iit, ita ut insta Corvum Picam sit, quocum, si alia non impe diant, conjungatur. Sed ut Lan iis quoque suism eum Musci capi, vineulum constet, scribatur sub Alced. trida styla Lan. tyran nus, ε & altera supra Todum excurrens linea rincidat in curvam Mustieapae in fronte praescriptam lineam. Muscicapae majores qui Tyranni dicuntur etiam in eo congruunt cum Accipitribus, quod semina. major est. Or 1. mus rei T. IV. p. Vibrissarum character .lueuientius eminet in barbata specie le Barbichon Trivi. IV. 34 quum alterae contrario cle petit Azur nec curvo nec exciso rostro gaudens nihilo secius huc generis reducatur Toim. IV. . p. N P. Mustic. brachyurae ibid. p. . peculiarem habitum brevis cauda conciliat. od Musc. Atri capilla varios induit - l. colores, id quidem cum Emberietis paradisicis commune habet. Mu sei pam rubram victu quidem talem esse, sed rostri forma Embe - rizamrbalias quoque ambiguas Musci parum species esse Mus rei ornith. IV. p. s8s V s9o. nos docetif) LiNN Eus S. N. ed. XII. pag. 3 6. Consenui Mus ret Oreuhοι in. VI pag. Pa. . - .e Ηirundo martini ea cauda non forficata Caprimulos propior. T. VI. p. 3s3. Sie& aliae caudam aequalem habent s. p. 69s. 698. contra gentis morem. Hirundinibus magis accedunt Capri multi qui duodecim donantur rectricibus. ibid. y26. vicissimque Hir. Melba, eui decem rectrices, Caprimulgis accedit, quibus plerumque idem n merus. Rictu etiam ampliore & quod continuo Mine ore insecta

237쪽

quamvis aeque insectivorum sit ac harum genus, sed ab aliis tamen paulo magis distantibus b) utcumque pendet, & paucis intermediis gradibus maximas rapacesque aves i) A minimas

captant, Caprimulgis magis affines illae Hirundines quae Apodes dicuntur. Caprim. acuti pennis comithoi. mus res VI. p. 647. Hirundinem Pelasgiam simili rectricum acuto fine annectit. Inter Hir. urbicam & ripariam media est Hir. rupestris cibid. pag. 6 I. . M Hirundinis Prat incolae memoriam renovare nolo, quanquam summe sorficata cauda haud utique silentio praetereunda est , & Sternae Volatus, quem es. PALLAs Din. I. p. 2I7. illi tribuit. Nec Sternae revocabo Lari que remotiorem similitudinem & commune nomen, quae supra jam tetigimus. Sed cum Picis nonnihil est affinitatis, quippe haud alio in ordine decem rectrices, quae nonnullis Caprimulgis sunt, redeunt quam in isto. Nec alii aeque breves pedes. Etiam ad scandendum in muris omnes istas Hirundines & Caprimul gos caudis stis uti probabile est, quae eas acutas nactae sunt. Datur . etiam species corn. mus reg. VI. p. M. quae nonnullorum Cuculorum ad initar caudam expandit: ct nescio quid Cuculini tota facie habituque Caprimulgus reseri r quod & ol. sALERNIO visum, Omnith. p. 6o. Quod avis hujus pulli lanuginoli sunt, in eo a Passeribus reliquis recedit, & Gallinaceae genti proximat.1 Caprimulgus enim Strigi utique affinis est. Eam rem supra jam delibatam absolvere nunc oportet. Aures sunt illis amplae, oculique; setae ad rostrum, licet rariores alioque modo positae quam in Strigubus: pedes villosi, digitus quoque in oppositam partem mobilis, quamquam ceterum diversissima pedum proportio est nec rapinae apta. Unguis medii margo etiam serratim incisus, quod praeter Ardeas non

nisi in Strigibus observo. Volatus subnocturnus. Unde nonnullae spe-

238쪽

innocuas aviculas cohaerere, quin duobus simillimis A renjuna ctiis mis , si unquam, generibus ipsa hinc Mammalia E ,

. ' cies quoque R vulgo Striges vocatae & idoneis alias auctoribus cuid. ornithoi. Mus rei VI. - 43. o loco non possum non occasione istius Caprimulgi qui Noctuae magnitudine Ibi jau MAR

GRAvio vocata est monere, non recte vulgo intelligi quam ejus avis . rudem ceteroquin dedit lite auctor figuram. MONTER LAR Dus putat, cornu in capite exprimi, R retro illud exiguam cristam. At . enim, quod cornu esse putat. superior mandibula eli; ab illa margo patentissimi rictus duplici linea efficius inter duos circulos decurrente abit ad oris angulum. Eam lineam sine dubio putavit designare rostri balin qua capiti conjungitur, & anteriorem minorem circulum nares

significare, quum potius sine dubio insophagi aut laryngis orificium sit in maxime aperto rictu colaspicuum. Maxilla inserior declinata eli,& tota interior ejus superficies conlpiciendam se praebet. Nares exumae in basi illius partis, quam cornu esse credit, locantur. Inde exiens pilorum fasciculus inepte vibrissas dextri lateris exprimit. Et facile quidem patet, si figura avem reserret cui rostrum sit clausiam, immane tum illud fore & basi crassismum , nec Caprimulo rostro ullatenus simile. Sed video simili quoque modo figuram hanc intellectam esse ab ipso MERIANO qui Jonstoniani operis figuras caelo emi xit. Is inb. r 8. ita eam expressit, ut paulum loco dimota linea quae mandibulae superioris marginem refert, iam illa non amplius possit; vis notionem excitare cui amplissimus apertus rictus sit, sed ela

sum & orassissimum bast quale Psittacis est. Ut hi transiliis in distinctissimas elasses sunt, sic similitudines IGviores esse censendum est. nec perfectissimas & obsturios: quod ipsa

natura, in nocturnis animalibusleas machinata, indicasse videtur. Sisas est Uespertilionem ad aves deducere ι si, quod gravissimus auctor

239쪽

inde locata inferiore gradu Amphibial connecti, mira res

oppido esse videtur. , ΦCeterum

auFFOMI sicit, Hystricum aculei cum Avium plumis comparari possunt, & Sruthio Mammatibus accedere dici potest, dari velim Aillud , Caprimulgum solam esse avem , quae, quod reliquis omnibus negatum est, sugere possit quadrupedum more. eoque cum Mamnialibus conveniat. Fabulosum hoc reputari hodie scio. at non perspici', qua ratione plures gentes in nomine imponendo convenire adeo potuerint, ut a sabulosa prorsus nec unquam visa re nomen illud repeterent. Rei veritatem denuo, si recte memini, adstruxit scoporat nec velim otiuci, deect buccas & labia suetionis organa. Potest avis, ni Bllor, imis mani gutture uberis papillam recipere, & musculorum ope qui my-lohyοideis , genio glos Ita &c. musculis respondent, reclinatis mollibus & plicatilibus fere parvisque maxillis, sugere: quam gulae vim

esse avibus, quae majores integros pisces deglutiunt, necesse est. Sed praeterea nares cartilagineae prominentes ac mobiles non alii facile avi datae sunt. An Procellariae tubulosias suas nares movere possint ignoro. Nova , utcunque sit, haec est cum Mammatibus analogia. Affines Striges autem, solae quantum sciam inter aves, mobiles auricularum carneos lobulos liactae sunt, Mammatibus hac in re convenientes. Quae omnia tanto excusatius protulisse me spero, ut in vicem assimilari classes demonstrarem , quum simili ratione membranaceas plurium , espertilionum cristas Avium cirris comparare magnus Bur FONius non dubitaverit.

I In ancipiti re, ambiguam quoque hanc communem proprietatem silentio plane praeterire non licet. Ab hybernantibus animalibus per Hirundines seriem ad Amphibia deduxeram. & u r b i c a m ultimo loco posueram, quia hane praecipue demergi probabile mihi videbatur Nou

240쪽

- D E AVIBUS.

Ceterum quum supra pag. II s. breviorem generum tab

Non enim perspiciebam quid caussae esset, cur autumno ingruente, quum jam satis nocturna frigora mordent, relictis calidioribus nidis. rae aves pernoelarent potius in arundinibus, nisi 'ea foret ratio, ut statim locus in propinquo esset, quo conderentur ubi primum stigua eas oppressisset. Nec explicare poteram, cur evanescant subito , M ur non aliarum avium migratoriarum more etiam ex magis septentrionalibus terris hirundinum agmina apud nos transeant. Durum videbatur tot testimonia rejicere nee raritas observationis me m

vit, quae frequentior esse vix possit, quum hyeme paludes perquirendi rara sit causa . & quum illud ab operariis fieri vellem, e ehinnis & santris me excipi meminerim Novi equidem FiciscHII argumentum coloris in filo permanentis 3 i novi Hunterianum , quod nihil se peeuliaris in interiore fabrica offerat 1 novi Μurria. tum de persectis plumis quas aves hae dilm redeunt adserunt. Nec ignoro novissime prolata a doctissimo MONTBE ILLARDO argumenta& facta in ranis piscibusque experimenta. Quae mihi omnia nondum plane rem Omnem evertere videntur, quum nesum se aliter tares ejusmodi alio tempore evenire, & naturam sensim animalia istis muniis obeundis praeparare. Nonne MBUE PONIus negaverat Criis cetum hyberirare, quia ignoraverat aerem quoque exteriorem arce

dum esse, ut brumali frigore animal istud obdormistat Z Nonne hyeme .

merguntur etiam ranae & aere carent, quo in MONTAE ILLARDII e .perimento non sine vitae dispendio caruerunt 8 Nam si subglacialem aerem illas respirare dieit, non meminisse videtur eas limo mersas esse, & hyeme piscet perire si tota aquae superficies gelu constrictast. quae hyeme conduntur murini generis species, calida omnino sunt animalia & pulsus arteriarum experiuntur frequentissimos. ut avibus minus calere dubitem. Quare ampliandum de tota hac re esse