Quaestiones Appianeae [microform]. Dissertatio inauguralis quam ..

11쪽

pro Sui, qui Squo arbitrio si usu bantur.

Serunt, Singulori in i tu Ctrarunt item noἰscit. Tum vero multu illarum

nium, ut Porio Cruditorum lio minum volt Orant L liui ilici iuris sucino Orant. Quod Pisu quid tuam miri iubet, cluonium Summo studio in gratinnaticorum ludis rhoiorum disciplinis ot Sophistarum doeta inutionibu D Dαι Ut of et j Uterum liti luo Ct Oloitu nita colobantur, O li odio in multi pociuium nostrorum volibus Sinniis res est. Accedit luod i iuni Si quia singularis locutio ociolis liti orarum monumenti non Olioriatur nisi Onud liuit ortum uli luem Votorem Scri litorona, Omol liu l QCotili Orona, o tum luidona contendor lieuthunc o illo Sua linia Sisso, suom fortasso DO O Orni luidom, quoniam ut casu multa fiunt i X Omni lius votorum eriptis minima tantum pars meiatem tulit ci X grumuiuii corum lili is multu uiro vi norunt. ii iussu Si intor duos seri litoros long o i cauporum itit Uix ullo distantus paueae Sintili ludi nos ut in Urbis ut in rebus ni uniuntur, recentiorem cognoViSSU Veterent indu sui l Cm non probatur Si plures lo ei SSO Oiluitur Si ilurima j loeli lasso nisi inniti studio tum domum contondi ut potest ut ubi t. Huo praesari Olui, priu Siluum, luod mihi lircilii Si tum Si domonStrarem. Nuni 'nu Herodotum imitatus Oss t lilii unus. Atilii Appi uini in Herodoti mitulor in suis: O illinus si Od Seium

J Cf. orithimi gr. it. 1 G: 9 I te Naeli alii mitigen aber indgrijsstentetis 3 Reni inise eligen aus en Apparaten dei' Ophistili, die ni it t. iii uni enigegengeseigilii omne tu Stet den chon Schreiber earlieiten, de ausden unito berii hi ten phraseologiseheu liciteri . . . . ei deii lii Iern ie soldsiden .... viilirent Manieri steti Wie Aeliali uniit die Gedaliken liber VRSSer halteu. . . . auten initiuu 0 itidiei illis thris tributuni esse utilii iluidem videtur. o ne de Aeliano quidem c0ncesseritu illud, siquidem uillas imitationes Herod0teas recte Fr. Jacob tu edition uni in alium historiae a. 8 Ita)Ρa88im detexit, i suas etiam augeri hiat: P0sse credo. iiii od autem F. Rudolphin dissertati0ne Lipsiensi de sontibus ilia Ael. iii varia liist. Olns. S. S. Leit Z. Stud. VII. dem0nstrass videtur Aelia inuit non ex IIcroilut aliis lue et ribus, Sed ex Athenaeo Favorino, aliis redentis siniis auctoribus historias inusisse, nihil obstat lu0 minus putemus stili excolendi causa Her0dolui lectitatum esse

12쪽

Uxtremis verbis tute studio antitheseos fortitandae viilde ci, ut tria Sunt, iudice leti desiss0lmio recte ostendit Nehu et haurisci . Mei id ipse coniicit r Dοκ. Sed es clim ιο 041 coniuri enduin est titile vertendum a nullam in artem desistente Sperare Sahitem . Articu his autum omissi is est sicut tu simili loco

13쪽

ntile iudiciu in es terana uni in au lyi tealene. Quibus oppon verba ria hardyi l. d. p. 61 h intactili ei des orti ages uni eiu reine Τ0n de Ergithlungi durbet in Arriau lini Appian gestilli.

Hili. I 87 sqq.

14쪽

eliar narravit, ut i mo, ii tituluam iam dogit. duello obliviseatur cliu an Appi uni tumorino senitus inlinosit. Nam otiam X I l. 6. 45 imitatio nos inusit

Magi eorum Soloveo rogo Quin Solove iam urboni eontra ili, Orunt Voluntate ni eondidissol, quia di-Vinum numen ipso1 uni dolum fru- Stratum St, deproeantur Sie:

CrOOSi togulis pol quos Apollini OXlirobrii Vorat quod ipsum ad P01 Sarum ullum induxiss0t, ythia saeui dos Ospondet his Orbis

coloris qua Appianus omposuit comparaverit, statim 40ntio, non Appianum ipsum nativo sermone hic loqui, sed ut rudontem Horodoti imitator0m. Itaque nongo arcundus isti is irror, quasi unam ultorum v locutionum de Herodoto Appiatius arripuerit ut suum Semmonem adornaret, sed Herodote stili proprietates, d0scribendi nativam artor penitus imbibit in quo Sueum D sanguinem recopias Sapienter usurpavit ma Ximo is loci qui non 'am ad ios aestas inarrandas quam ad deseriptiune ullas orationes ornandas scrvirent. Nostro Vero loco praeter verborum et 40ntcntiarum similitudinem. imitatio oo critor St, quod ruiSi Herodoti Appianus hominisset, in argu- monti narrati ration oceasio vix dabaturi talis irationis inserendae παρενθ ηκ' enim S illa de Seleucia condita narratio. qua, incipit a Verbis φασὶ ε Dεω Neque ero inutile est animadvertere, quam simplicitor o Similitor post utramque oration Om finis imponatur nar

Atquo odis illis Horodotois I 1. III 65 addam otiam IX 16

υτι , γενεσθαι κοῦ ot δε o D. et χαν ο ν ποχρες αι νθ ρώπω. Quas Sontonii a quo modo otiam Pausanias imitatus sit, Plandineri l. exponit pgg. 10 qq. Omnino valde consontiunt Pausaniasset Appianus in o ut candum sero do dis ot sato opinionem quam Herodotus habeant. Quam o Horodoto oriundam sesso otiam si quis negaVerit, quod de Summi robus opiniones o logondis scriptoribus nasci non oboron ut quod totius noculi illius supcrstitio ad talia inclinavissot tamen nem a negar poterit utrumque in pronuntiandis illis opinionibus saupo Xprcssissu orba Horodoti . Ut igitur por-gam in hac re Appiano dumonstranda, primuin consideretur ingularis vis ut Significatio verborum διι et χρῆν liis in exemplis:

15쪽

De hoc gener plooiiasini qui nos m verbi χρω α χρῆν V. Krugur ad di II 49 nrora σι cie rorat σι . Apud inultos' nimscriptores invenitur, Appian. p. 821, 8 XStat πα9εν oi In αγεν. 580, 19 κρίναντε oo ἔκριναν. Nauchi autem conieeturam: o ι/γα το χρεών. . . Vi qui8quam probabit quanquam Hiit. VII Tἀποτραπων τὰ χρεώι γεν/χ9αι 'gitur. Quomodo servum pecus imitatorum expresserit ud orbum hae in o Horodotum, uelutius l. l. narrat. Quantum ut sit ut in istud putida imitationis vitium Appianus incurrat. locutiones modo laudata sunt tostimonio. Quae adhuc exempla attuli, orant do caeco satalis nodossitatis numine coteris autem locis Appianus illii divinum union nomino τὰ δαιμονιον aut ὁ θεός igni fient, quod ut futura suopo portendato selidibus invidua et supurbis iraseatur ot malos puniat et cuncta administret mitation0s oro Horodotoa saepse putoni Sio

v. sundinorum p. 14.

oeulio ο δέω /όι ιον προσηυειίνει non rara erat, ef Plut Nic. 1. Cobeti coniectura rei er γαρ iam a Schenkelio in Burs. Jaliresb. X refutata est accedit quod νε re semper ita usurpatur, es. 45, 20 105 I, 8. 935,2.

χιυ c. καί οἱ narratur L. Aomilio Paullo cireu triuii lilii Euin duos filios mortuo OSSO. Cum autem Supremo impuri diu acta rettulissu apud popul im, postronas diXit . . . .

καὶ σοὶ ...

Eliam haud igitur oratio prorsus est Herodotoa, quam cum Liviani ALV 41. comparares iuvat Num ut argumento eadem, cita genere plane diver8a est. ago vero otium qua de morte Paulli Appianu narrat, quod mirum fortasse alicui videri possit, ad exemplum Herodoteum comp0sita Sunt. i. Paullum enim 40ptum annis post illam rationem mortuum esse constut Appianus autem ita narrat, quasi mors illiini orationum brevi subsecuta sit. Cum igitur singulari I Deo βαρ σDμ φορωταχος indicetur Adrasti orationsem it mortum Appian observatas esse, etiam finem narrationis ad Herodoti xemplum conserinatum osse mihi persuasi. An non mirum est quod logimus:

λυν χρονον Sc. ἔπεα ιεσιν - ερον ἁπεγανεν Repetitum illud του ζῆλον Meud delere mavult, at cf. 29,9 345,6 Locuti ipsa νεφσnc rob c λου nihil habet offensionis.

16쪽

Atque ad Appiani do divino numino opinionem illustrandam ctiam aliquot locos assuram, quibus quam similis sit Horodoton apparunt

ἄγοντος es. 156,5. 343,24. 347 22 348,10 349, 3. 678 17 747, 20. 771, 16 908.3. 45 4. 1048,23 1155,2 11 78, 16 1181, 8. D invidia corum Appianum locum quondam Horodotoum in oration L. Aemilii Paulli Oxprcssisso supra demonstravi. Alteram illius rationis partem sex Adrasti historia continor imitation0s ibi domoxpoSui. Sed eiusdem historia etiam liuo quamvis parva sinii litudines me dicam imitation0 - agnoscendae Sunt illud Appi unum, qua nunc congeram

ο ε κι Πλ)ν Πολιι δο ῖν . . . iam Si quitur colebori in tu illa do ei pion in Carthaginis uitiis maOronto narratio illinc imitationis Horo. do tua suspicionum duo mihi movit, illa in modo alia , i in i posui, praucessorunt. Nam Croesi fortunam otium hoc b)uo Appiuili uti inio in narrando ObVO1 Satana OSSO erodo:

V . . .

Polybium igitur ii r nuri unda uelisus est. Od orba Appiani Sunt ut stilus Horodotibus. Sinnio do sol tu nuo uni anno vicissitudino Sontentiae pud Appii inuni citaui uoltius Occurrunt in Pilui id lier e Herodotoum os moti accedent similitudino DXturna Ea ur, do- prenditur

17쪽

ει cae . . .

Hiit. VIII 12

Tomitu anni. O i iis perieula sunt diversa verba ipsa dissimilia tauton imitatio terspicuit. Hus inviui apud sit,ianum ui ros imitation o Hur dot Ourum et ratiotium ut o seri litionum Nun illa illi id iuri ora admodum

liorum erilii Orum iri prium 'ssu die 'rom, itis uitia grai eurum littora rum mi riis Coargui ror St Onini Otium liueydidis, Platonis X m .phonti S ultor uini Oeontis rum vero laseno milium Plutarchi Atiliani Lucia ut 0t. Ad rarior quam Herodoti eum autem otiam apud Pau- Sunium dum Horo b liuini roqui uitissimus sit cf. f. i. 21 sq. , id ipsum iu commovit ut diga iam habe a m similitudinem, tua e inimi ni oraretur EX Omphi nobis Supra uni iis in nulla oeeur runt VOPh De

18쪽

haec quattuordueim X0mpla inv0niuntur: 11 20 319,17 320, 22.375. 15 418 26 428, 20. 432 11 432,25. 435,24. 453 25 469, 25. 482.28. 496,2i; 497 10

Sed non tinus frequ0ns onus repotitionis est id quo orbum prinilim Sol uin ponitur, oindo eum δε καὶ coniungitur volut 4b 1

909, 14 917 A. 26, 1. 949 l. ii T. 98 2. 1004, 20. 1027 5 10 34 2.1035, N. 1049 25. 1050 12. 1063. 20. 1079, 24 . . . Quanquam non omnos loci ita conspicui sunt ut 45 1 . Host autem genu attuli,

intor valla illas usurpavorit o saepius quum ulit ud in adiun-X0rit ὁ .morodoto quam aliis hac in ro similior ost. v. 5 2 2 2 6

19쪽

cf. VII 13 i. IX26. i. MD, igitur in podosi sonio invonitur apud Appianum, d 80mul post pronomen pensorii de undecies OKt . I. Hunc autoni Sum DO pud uitleos quidem iid modum rarum SsoconStat Contra GD A traic ὁ . Iro, b. 1, ιει δε in apodo, ponoro, Horodoti sest y Sadpu illud Arriunus o Pausanius imitati sunt, senio Appian US. Non minus aut so ossit in illi iluuidis ullis nodo uo, nil miniculi Velut ror ὁ . ενιε Diγα ὁ . o to ὁ . neque normam attici usus greditur atque otio, δὴ no sume quidum invoni. 1νακόλο γα Onuntiata raro di nisi Dorulius 3 :auior iur eonstat o nominativi Sparticipii absolutis, amori intiu fitu's si non Ompor utile usus at certe aequalium ' so oui cui longoquo bos ab Oliani Pausania 3 quo audacia. Omnino Appiano Stili notu atquc signum os sim lilicitas, quae magna o parte eo continetur luod inratacite quam hypotactio scriboro maluit. Cuius moris cum plura XOmidansferre SuperSedeam, unum unus Appiano is o Herodotoi 0X0mplis illustrabo p. 105,16 o Doῖν. . . D ἶλαβεν D riis εἶχον. p. 19, 13

σιγαν Melut adn.: nom. abs. Xenapio er0d0teo positus est. Didotiana. Cf. Bernhard l. l. p. 32 de illorum stili licentiis Nauck. Eurip. Stud. I p. 24 aliquot exempla ex tragicis p0etis sed alius generis ac 76, 7 collegit, olide, Rhein Mus. 870 p. 558, 1876. p. 629 multa ex posteri0ribus scriptoribus, quae auxit . 0erster, Fr Zambeecari . . rief d. Libanius, g. 2l adn. 2. Nostro autem loco 76, nominativus eu explicatur, quod Octavius ipse unus ex eis est, qui nuntiat illo participiali 0mmem0rantur. Potest enim etiam

S0d 0sistunt Xoniplis usserendis ilia ibus Iail probetur mittam lina ticulam 1 qua nuntiata dein 'eps adnoetuntur nil dieain dos ro pionii paronthoseon usu, qui nilii Singularu iubet prauior hunc

Nam intor Alipitinum ut Horodotum in univorsa narrandi in- dolo quaedam Sintilitudinos intercedunt, pitu inde fluXorunt. luod Appianus quoquo sicut iam Herodotus iistorium quodammodo Subluetivo et . liceat Onim mihi lio voeabuli, uti conscripsit. Nam cum Xenophon, Caesar alii sero nusquam in libris suis quasi ipsibi luontes lectoribus S praebeant, Appianus Sicut Herodotus Saepissitu do su ipso loquitur quid viderit, quid fgerit, luid credat, quid velit. Hoc igitur toro prius iuuin proscription Os Deria dolitatum triumvirorum describat, haec practatur B. C. IV 16 sp. 4b, 12 ii l. o, ut irram ce Τὼ χείρον