Quaestiones Appianeae [microform]. Dissertatio inauguralis quam ..

41쪽

104, 19. 28, 3. 61.4. 201 25. 203, 20. 220, 12 296, 19. 342 2 379 22 542, 3 6 14 20. 654 22 679 6 683 10 752, 23 753, 1. 20 1. 145. 26. CT otium Thiae. IV 13 I ma I. re c

ii iis , Ibi 0 44 1 I. 46 16 9 T. 63 3. 2li 22 372 14. 408. 13. 26, 2. 11 42 22.

42쪽

γε θνήσκετον coni. Reishius, perperam adn. Praeterea nescio qui factum sit, ut illo lapsus calami ἐθνήσκετο pro ἐθνη μην - 1049 9)por adnotationes criticas Semper propagaretur. - 489, 21

νς ηνισαι ενων Schw de coni. qui collato 648, 16 423 8 αφηνι- σα μν- εινα πολgμιον των Μακεδονων illud in textu recto posuit. Vicios igitur ante augmentum syllabicum hiatus agnoscendus est, qui numerus paene duplo augeretur, Si augmentum ante pluS- quamperfectum tempus apud Appianum genuinum esset. Sed hoc Deo O his argumentis nisus. Habemus in editione Mondeissohniana XXXVII hiatus ante solum plusquamperfectum, cum ante impersectum et oristum una XX tantum inveniantur. Prosecto mira ratio apud um qui hiatum omnino studeat vitaro. Sed non est ita: Nam verba 107, 1 α ἐσυλήκεσαν codicis V certum argumentum praebent, primitus sine augmento Scriptum fuisse 'ACEO σεσυληκεσαν, Sicut Sch eighaeuSer Scripsit, Mendeissoli autem

et hic sit coturi lcei anteposuit tacito nisi quod semel 637 21

quod p. 51 exposui. Ergo sine dubio etiam 799 19 αἰφνίδιον scripsisset, si hiatus sericulum fuisset. Adde quod circum 4 1 hiatum diligentissime vitavit v. g. 5). Num igitur ἰ δη πεπονθεσαν eum 780 14 scripsisso veri simile est Legimus Vero apud eum οἰ ει- ρητο, Sed si εν πορρη - εli λεκτο, v. g. 43. Et haec et alia augmentum in plusquamperfecto syllabicum utique in suspicionem vocare debent. Atque cum editionum Schweigh inspicor0m, x illis XXXVII hiatibus invoni XXX absumptos VI tantum restantes: tor enim γεγμητο 194, 22 287, 13. 297, 1 I)Semo ἐπεποίητο 310 12), semel ἰ λελυπηκόων 203, 23J, Semel ἐπε- ποιώρει 923 4). Atqui exies γεγόνη ' το Sine augmento post Vocalem exhibetur, bis πεποίητο 282, 19 1104, 17), septies plusquampe fectum activi generis. Talem igitur inconstantiam non Appiano, sed librariis et correctoribus tribuor debemus. Itaque Appianum post longa quidem vocales augmentum plusquamperfecti omisisse probasse mihi videor. Loci autem praeter eos quos modo attuli sunt hi:

198 23. 204 20. 261 2 407, 24 425, 24. 440, 17. 33, 6 558 4. 623, 23. 38, 17. 16, 22 839,8 843,9 II 851, 16 888, 4. 27, 21.

1151.3. 1170, 19 es 760 5 tro, κεκοσ ιηro Mend. νTω ἐκεκοσμη ro alia. Quam autem logum de augmonto post consonas otiam in vorbis compositi8 Appianus observavserit diiudicari non potest, nisi quod cuphonia aliquantuin tribuisso mihi vid0tur se 198 22. Ρι - ιε ιαχηκεσαν. 637, 3 περ ι σεσωσro . Vel apud Atticos augmentum plus ips fluxum fuisso constat v. Kriigor 28 11 ). Atticistas

Prosceti mirunt ossct, si Appi unus omnos hos hiatus admisissos, quorum tros acillinio negotio vitare potuit. An difficilius aut auda

quid in multi in At,piani libris hiatus multoque graviore interdum, sod rari sunt i quos suelli transposition vitaro potuit. Si autem euphonia Studium Appiani quam frequenter urieque con- Spicuum Sit reputaverimus et quam neglogentur plerumque librarii in verbis Scriptoris peto uillucundis se gossorint talos hiatus nonno librariis quani Appiano tribuero malomus γAtquo te ut uiato ἐπί Ie, P. ἐξ Saopius hiatus inveniuntur itan dis D πώ qui leni pra0positione propter frequentomusum viteant hiatibus quaterni nim ante unumquiimque OXStant, sed non innos Orti.

Serondum Mund rocopit Sod otiamsi illi vox xcidit - quod nouutique certunt si amoti locus lacuna stabiliri non potest: otium post ἰκάαν xeidero potuit. - 807, 2 roth δη καὶ οἱ μεμισγονιι μοι

43쪽

ἰεὶ π αρχοDσι ταχ9ενrων. καὶ Sechisit 3lend. Sed etiam stilusentia verba habunt quo displiceant practo litatum. Nam mirum sano os milit0s ideo propraetorum adoro Octa nanum, quia ipsi semper sub magistratibus militavorint. Quanquam quis talia intorpolin vori, Fortasse Ser. Da αρχο σι ν άεὶ - 905 l . . . ot κ

ἔστησαν. Brevis quaedam pausa intercedit anto a' do Eiae. Sed non admodum in loco ost o . cum latine vertendum Sit non intra ipsum vallum se coepserunt, motu ignoininiu0. - 1103, 11 ιτη

44쪽

In locis D rauco exscriptis Saopius adhuc litica dirueta significavi pausam quandam intercedere inter duo verba N0008s cst ponantur tandem In conspectu Singula pausarum uti ad 0Xcusandum hiatum Valeant genera, ut, quatenus liceat . illis sexcusationem petores cognoscatur. Atque ut nititum illa genera, qua etiam in oeuntioribus editionibus virgulta interposita significari Solunt, quo otium paronthu-Se0S Ignum reserendunt est et 203, 23. 407. 2 ,. 708, 18 33, 24 cetera genera eiusmodi Sunt ut olim toni distineta sitit virgulii dii

45쪽

o D μονον σαι IpSum traditae lectionis hyperbato ii docti molito os quam studios fugerit Appianus diversarum concurSum Oen-lium, si modo mo molesto fiori intorat. s. 850. 15 4 τι ii

νῆσαν. σοι ἐσαν 34, 24 332 18 sum. 404 6 B28, 13. 728, 18. 737, 22.l0J7, 10. Possum locis xscriptis adit domonstraro me hos quidem

litutus id misissu Appianum misi quod uin modo ii actum, ulli Utiunt Sequenti Verba u vocalibus inui poroiit aut in ius usinorout Sed tot iam talis studii aestimonii attuli, uti hos clo eos iXScribere monopus Sit Nam monitum os multu niquo honsendum multa hiatuum genera, Sint licet sesequentissima, Appianum ab omni parte irin permissis habuisso, siquid in otium utile iit hiatum interdum malai Sto

383, 4. 389 1L. 492, 17. 12, 14. 16, 14. 87, 14 ut Tamon non Sumpor umedium in promptu erat. Itaque m De αντέ c. xstat hiatus 149. l. 9 , 12 305 19 440, 19 464, 14. 476 3. 479. 13. 589 21. 670 22 671, 18 899. 21. 1071, 2.

73, 13. 287, 12 365, 5. 369, 19 399, T. 461, 4. 548, 24. 560. 1

46쪽

Duodin ius igitur pro litor inuiores difficultatus Appianus litatum post rei r o J. a roo non prohiliuit. Exelud niluo uinon sunt sontoni Otii cturae

47쪽

icias cf. lut Pornp. 80 Caes. 4 de eadem re verba saetonioni. Rectissime monuit quanquam cauSam non perspexit Necopinans igitur ipso aedarguit ius 9 coniceturus quibus οἱ simili modo anto vocalem inculcaro studuit aut solus aut cum ullis Hoc autoni loco solum hiatus vitandi studium valuisse intollogitur colluto 789 19 rosos

μῖν δὴ τὴν κε φαλην νεχ γε Ioui ou rooσεζα a Tta ι ας αι. f. 958,2 καὶ τὴν κεφαλὴν ο μεν ιν υλνιο οἱ προ0 φερομενην. . . Od nil prohibundam sol conisecturam non te obiit provocare ad Plut Pomp. 80, Caes. 48. Nam prueterquam quod talibus in minutiis scriptoto setiuius codem fonto utuntur non ita solent conSentire, ut ultoruni OX ultero corrigere licent, apud Plutarchum ae live nos νερονι α Ogitur ut-

μεν ἁ φανει 3') - 702, 9 1imo ἁρχαί. - 884, 15. 901, 11.1006, 21 1 130, 8. Ad hoc genus aliqua D parto etiam urtino quod participium vorbi substantivi intortium hiatum stidit 47, ε φθαρησαν, ζακισ

Hiatus igitur non iuvenitur nisi ubi partieipium odem asu ut genore ad nomen SubStuntivum se ad ioctivum quasi noliticon addi-

Quodsi de iis coniue turis iudicandum ost , veri simillima vid0tur ossu prima 597 25) sui ibi quo tu hiat is sudilo vitari po-fOS Scribendo I crime ν I. I. εξελε γε eo . Etiam in reliquis verbi substantivi sormis hiatum pli iuniis litorumque collocatione apta vita

48쪽

Tumen πύLν desundi potest, quia primum latius cum Dasioci locutus est 182, 15; torum πύLν 182 26 183 2. - 40, 16

50쪽

eotoris qua aut ominata aut glossa sunt iudicari non OSSit, nuntinuonitur maius, quod prianus M. Troia X eodie Parisinu miseolla

hiatus pg. 1183 11 12. 13. 16 II. 17 II. 1184, 11. 12.14 II in IIJ. 16.

1185 1.3 Quodsi haec iusmodi sunt multo minorom esse fidem Photianis sexcerptis habendam apparet, si verba ipsius auctori requirantur. Enumeravi omnes qu0tquot in Appiani libris invoni hiatus otin onera digessi se qua ad OS Xeusando Valero siderentur. OX- posui. dd 0Duo affirmavorini, ut da ei liorem hiatuum conspectum roddotom, illas hiatuum elassos constitui 880, non quod putaromid0 quod in lassos dispositi ess0nt, legitimos eos esse Iactos. aut Appianum ipsum credidisse, qui iusmodi hiatus 880nt, os admittoru